'Rien ne va plus'

'Rien ne va plus'

Remi Vermeiren, in een vorig leven topbankier bij KBC en sinds zijn
pensionering een van de auteurs van het "Manifest voor een zelfstandig
Vlaanderen", is de zakelijkheid zelve. Wie het genoegen heeft gehad de
zakenman te volgen in enkele van de televisiedebatten over Vlaamse
onafhankelijkheid, zal beamen dat er van vendelzwaaien, Vlaamse romantiek en
opgeblazen patriottisme helemaal geen sprake was. Nuchtere analyses, daar
gaat het de ex-bankier om.

Doorbraak, het ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging, confronteert hem met
de tegenargumenten uit het Belgische en Franstalige kamp. Zo vinden veel
Belgicisten dat de transfers toch niet meer zijn dan "logische en
verantwoorde solidariteit", waarop Remi Vermeiren antwoordt: "Er loopt iets
fout met de solidariteit als ze over een lange periode niet effectief is,
als de ontvanger niet vooruit geraakt, wat in het geval van Wallonië al erg
lang duidelijk is (.) Wallonië is er na vijftig jaar transfers - niet alleen
uit Vlaanderen, maar ook uit Europa - niet in geslaagd om de economische
situatie te verbeteren. De kloof met Vlaanderen en de rest van de EU groeit
nog."

Frantalige politici merken op dat het ooit anders geweest is, en dat
Wallonië ooit Vlaanderen heeft gesteund. De Vlaamse ex-bankier daarover:
"Het argument dat de transfers vroeger in andere richting verliepen, klopt
niet, een héél korte periode van meer dan vijftig jaar geleden inzake
sociale zekerheid buiten beschouwing gelaten".

De vergrijzing, die zich inderdaad in Vlaanderen iets sneller zal
manifesteren, zal er nochtans niet voor zorgen dat de gevolgen van de
werkloosheidskloof worden weggewerkt. Vlaanderen is trouwens beter geplaatst
om de gevolgen van de vergrijzing op te vangen. Maar als de Walen hun best
doen, weet Remi Vermeiren dat ook te appreciëren. Over de inspanningen van
de Walen in de sociale zekerheid: "Het klopt dat in die materie inspanningen
worden gedaan om de 'onobjectiveerbare' verschillen weg te werken. Er zijn
nog kleine procentuele verschillen, maar die vertegenwoordigen wel grote
absolute bedragen".

Dé dooddoener is natuurlijk dat Vlaanderen rijk genoeg is om die geldstroom
naar Wallonië in stand te houden. Waarop Vermeiren het volgende antwoordt:
"Ook over de omvang van de solidariteit moet eens een ernstig debat worden
gevoerd. In EU-verband worden de staten geacht voor 0,35% van hun bbp
solidair te zijn met andere landen. Voor ontwikkelingshulp ligt het
streefcijfer op 0,7% van het bbp. Vlaanderen betaalt 4% aan Wallonië (zonder
de transfer van rentelasten mee te rekenen) (.) Hoe 'solidair' trouwens
stellen de Waalse politici zich op tegenover de Vlaamse gemeenschap? Hun
houding in de faciliteitengemeenten, in Brussel-Halle-Vilvoorde, is hiervan
een mooi voorbeeld, net als de uitlatingen van mevrouw Spaak en Serge
Moureaux in het recente 'Manifest'".

Het besluit van Remi Vermeiren zal de Franstaligen misschien verbazen: de
jarenlange miljardentransfers naar Wallonië vormen niet de kern van de zaak.
De essentie van de problematiek ligt hierin dat "de verschillen tussen
Vlamingen en Franstaligen zo groot geworden zijn (politiek, taal, cultuur,
media, gezondheidszorg, verkeersveiligheid, justitie, .) dat dit land
chaotisch wordt bestuurd, zonder veel cohesie die nochtans nodig is om de
uitdagingen aan te gaan. Met alle gevolgen van dien. Een "Belgische"
oplossing is er niet meer".



--
Ghingis Khan
http://www.lotuschild.org/
http://www.khadag.org/
http://www.snowleopard.org/