Ongelooflijk: 2 jaar cel voor 16-jarige Murat D.!!!

[Chill Factor]

Over de juiste leeftijd van Murat D. is nogal wat verwarring ontstaan, maar het NRC Dagblad van vrijdag 16 januari geeft
daarover in een apart artikeltje tussen allerlei andere artikelen over dit drama als volgt opheldering :

Murat is zestien jaar oud

Murat D. is geboren op 8 april 1987. Eerder werd aangenomen dat hij 17 is.
Hij kan nog steeds als volwassene worden berecht.
Naar verwachting zal hem vanmiddag moord, doodslag en verboden wapenbezit ten laste worden gelegd.

Vrijdag avond vernamen we dan via de diverse journaals dat op Murat waarschijnlijk dan toch het jeugdstrafrecht van toepassing is.
Daarover las ik in de PAROOL van vrijdag 16 januari de volgende zinnetjes :

Voor zestien- en zeventienjarigen, zoals Murat D., is twee jaar het maximum.

Aangezien het hier om een allochtone "verrijking" gaat met een kleurtje, is een dermate lage straf verbijsterend en schokkend, maar niet meer verbazingwekkend en ook geen uitzondering, de vrienden en aanhangers van Murat D. gaan eigenlijk al van een belachelijk lage straf uit alsof het vanzelfsprekend is.
Dat blijkt uit de volgende zinnetjes uit het NRC Dagblad van zaterdag 17 januari 2004 waar een goede vriend van Murat D. met de naam Ali vlak voor zijn arrestatie tegen Murat D. zegt :

"Ik gaf hem een knuffel en zei : ´als ik je niet meer zie, tot over een paar jaar´".

Voor Ben Militant het levende bewijs dat ons ´strafrechtsysteem´ bij lange na niet afschrikwekkend/afdoende is tegen dit zwarte en hiernietthuishorende tuig!!!

Ook in twee andere schokkende zaken toonde justitie zich een zachte heelmeester.
In zaak 1. ging het om de slachtpartij door maar liefst 8 Marokkanen en één Tunesiër waarbij de weerloze 43-jarige Anja Joos werd afgeslacht.
Justtie heeft 7 verdachten inmiddels weer vrijgelaten, 2 anderen zitten nog vast.
Over deze gebeurtenis die veel maatschappelijke beroering veroorzaakte stonden de volgende "mooie" en "smeuïge" details in een artikel van het NRC Dagblad van dinsdag 20 01 2004 :

De hoofdverdachte heeft bekend Joos ´één of twee keer´ te hebben geschopt. Maar volgens officier H. Hoekstra gebruikte hij Joos "als een soort voetbal".
.................................................. .............. Zij verwijt de jongens dat ze allemaal hebben staan te joelen en lachen terwijl Joos werd geschopt en neemt het hun kwalijk dat niemand heeft ingegrepen.
.................................................. ..............De drie jongens die nu voorlopig zijn vrijgelaten, waren alledrie al eerder met justitie in aanraking geweest.
De 18-jarige Khalid L. werd eerder veroordeeld voor diefstal met geweld en de 19-jarige Mohamed O. voor straatroof. Said el J. is veroordeeld voor een poging tot doodslag op zijn broer.
Het landelijke ochtendblad Trouw meldde in een zin in een artikel over deze rechtzaak :

Opmerkelijk was dat alle verdachten die vandaag terechtstonden, in hun jeugd met justitie in aanraking zijn gekomen, alleen uitgerekend de hoofdverdachte niet.
Tegen hem zijn zeven verklaringen afgelegd.

Zaak twee die ik als bewijs voor mijn verwachting/veronderstelling wil aanvoeren dat Murat D. een hele lage straf tegemoet kan zien betreft het eveneens in een volle kantine proberen dood te schoppen van een leraar die tijdens de ramadan zat te eten.
Drie van de vier verdachten zijn ondanks de vele getuigen in de volle schoolkantine "gewoon" weer door justitie vrijgelaten.
Verdachte vier heeft een taakstraf aangeboden gekregen van schrik niet : 25 uur taakstraf.

Ben Militant vindt justitie ziek, en wel doodziek.
Over deze laatste zaak heb ik onlangs ook op dit forum een apart artikel gewijdt met de kop :

Krankzinnig : 25 uur taakstraf na zware mishandeling leraar!!

[Weisse Wolf]

Op de duur schrik je nergens meer van en moet je eigenlijk al verwonderd zijn dat ze nog een straf krijgen. Minderjarige criminelen zijn zich maar al te bewust van hun straffeloosheid en maken daar gretig gebruik van.

[ancapa]

Oorspronkelijk geplaatst door wolf

Op de duur schrik je nergens meer van en moet je eigenlijk al verwonderd zijn dat ze nog een straf krijgen. Minderjarige criminelen zijn zich maar al te bewust van hun straffeloosheid en maken daar gretig gebruik van.

tijd om daar iets aan te doen !

[ancapa]

zeg chill, geen bonkende hoofdpijn meer

[jef]

Nu 2 jaar is al een heel zware straf wanneer ge dat vergelijkt met hier, dan zou hij een vermaning krijgen, de ouders vanhet modelgezinnetje konden dan op tv komen uitleggen hoe braaf hun zoon wel is, alhoewel het hier nu niet gaat, de modelvader zit in de gevangenis.

[chiquillo]

wat een gezijk presies of criminaliteit is nationaliteit gebonden. Sociaal achter gestelde (door discriminatie bijvoorbeeld) begaan nu eenmaal sneller van dat soort criminele feiten belg of ni. Dus als jullie der echt van wakker van liggen lijkt mij het weg werken van de sociale ongelijkheid meer op zijn plaats

[Aangebrande Phönix]

Oorspronkelijk geplaatst door chiquillo

:roll: wat een gezijk presies of criminaliteit is nationaliteit gebonden. Sociaal achter gestelde (door discriminatie bijvoorbeeld) begaan nu eenmaal sneller van dat soort criminele feiten belg of ni. Dus als jullie der echt van wakker van liggen lijkt mij het weg werken van de sociale ongelijkheid meer op zijn plaats :wink:

Het gaat 'm niet om de nationaliteit van die jongen of die van zijn ouders.

Wel om het feit dat ie met 2 jaar wegkomt bij moord. Goed om weten.

[Mustapha]

Men dient de wetten te volgen.
Ga je niet akkoord met de wetten, dan ben je een gevaar voor de maatschappij en dien je zo snel mogelijk geinterneerd te worden.
Of nee, op een militair vliegtuig en dan hopsakee richting...ja richting waar eigenlijk...laat ons zeggen gewoon vliegen tot kerosine op is.

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door chiquillo

wat een gezijk presies of criminaliteit is nationaliteit gebonden. Sociaal achter gestelde (door discriminatie bijvoorbeeld) begaan nu eenmaal sneller van dat soort criminele feiten belg of ni. Dus als jullie der echt van wakker van liggen lijkt mij het weg werken van de sociale ongelijkheid meer op zijn plaats

Goed idee, alle criminelen een riant inkomen bezorgen en alle problemen zijn opgelost.

[chiquillo]

Oorspronkelijk geplaatst door Bobke

Goed idee, alle criminelen een riant inkomen bezorgen en alle problemen zijn opgelost.

ik bedoel da preventief.

[Aangebrande Phönix]

Oorspronkelijk geplaatst door chiquillo

:roll: ik bedoel da preventief.

Vivanter.

[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door Mustapha

Men dient de wetten te volgen.
Ga je niet akkoord met de wetten, dan ben je een gevaar voor de maatschappij en dien je zo snel mogelijk geinterneerd te worden.
Of nee, op een militair vliegtuig en dan hopsakee richting...ja richting waar eigenlijk...laat ons zeggen gewoon vliegen tot kerosine op is.

Volgens mij staat onze Mustapha op de pay-roll van het Vlaams Blok.

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door chiquillo

ik bedoel da preventief.

Ok, iedereen een riant inkomen, voor mij niet gelaten.

[circe]

Artikel uit de Panorama 28 januari 2004 :

Leraar en leerlingen Terra College vertellen buiten de tv-camera’s hún ware verhaal.

“De schoolleiding van het Haagse Terra College liegt en bedriegt, directeur Van Miltenburg voorop”, zegt een leerkracht van de school waar conrector Hans van Wieren door een leerling werd doodgeschoten. “Voor de directie is succes belangrijker dan de dood van een collega.” De uitspraken zijn van leerlingen tegenover Panaroma – gedaan buiten bereik van de pr-machine van de school – zijn nóg schokkender. “Van Wieren moest dood, Murat had hem al vier jaar op de korrel.”

Dit hadden we nooit verwacht.’ De krantenkoppen die daags na de koelbloedige liquidatie van conrector Hans van Wieren (49) in de landelijke pers verschijnen, klinken obligaat en verwijzen vrijwel allemaal naar dezelfde bronnen. Docenten, leerlingen en directie spreken als één stem hun afschuw uit over de standrechtelijke executie die Murat D. in de kantine van het Haagse Terra College uitvoerde. Het duurt bijna een vol etmaal voordat de etnische afkomst van de schutter openbaar wordt. Slechts een enkel ochtendblad heeft het lef om de komaf van de 17-jarige dader te melden. Het keurige NOS-journaal vertoont symptomen van plaatsvervangende schaamte en legt op haar internetsite uit dat de afkomst van de schutter voor de redactie volstrekt onbelangrijk is, maar dat door zijn voornaam te noemen conclusies onvermijdelijk zijn. Het klinkt als een onwezenlijk excuus... Op donderdag 15 januari, 36 uur nadat Hans van Wieren in het Westeinde ziekenhuis bezwijkt aan het hersenletsel dat Murats 6 millimeter kogel heeft aangericht, stromen de leerlingen de VMBO-school aan de Beresteinlaan binnen. In het pand staat een peloton hulpverleners klaar om de gekwetste kinderzieltjes te laven met troostende woorden. Buiten leeft een dertigtal allochtone jongeren openlijk mee met de Murat D., die in hun ogen onterecht wordt afgeschilderd als een misdadiger. Op posters zijn teksten te lezen als Murat, we love you, een enkeling schreeuwt : Murat is van ons! De inderhaast opgetrommelde politie grijpt uiterst correct in. Veel te fatsoenlijk, volgens een bejaarde buurtbewoner die de rel vanaf de andere kant van de straat gadeslaat : “Ze motte dat schorem de gracht in rossen,” bromt de zichtbaar opgewonden man. “Dat zijn ze in hun eigen verrotte land ook gewend.” In plaats daarvan wordt de raddraaiers te verstaan gegeven dat het gemeenschappelijk voeren van actie op de openbare weg slechts is toegestaan met schriftelijke toestemming van het gemeentebestuur. En dat de dames en heren sympathisanten beleefd worden verzocht zich te verspreiden. Het gajes nokt lachens af, maar belooft de volgende dag terug te komen met spandoeken, foto’s en knuppels.

Ver voor het einde van de drie uur durende praatsessie wandelt een man van middelbare leeftijd door de hoofdingang naar buiten. Met gebogen rug loopt hij over de loopbrug die het Terra College verbindt met de buitenwereld. Groepjes allochtone leerlingen stappen opzij om de in zichzelf gekeerde veertiger, een leerkracht, doorgang te verlenen. De man vermijdt elk contact met de giechelende pubers. Om hem heen hangt een aura van woede en radeloosheid. Geen van de leerlingen heeft het lef om hem aan te spreken. Op het trottoir trekt de docent een pakje Marlboro uit zijn regenjas. Twintig minuten later trapt hij zijn vierde peuk uit.

Of hij dit had verwacht? “Natuurlijk. Iedereen die kan nadenken weet al jaren dat zoiets zou gebeuren. Ik vind het raar dat er nu pas een dode valt,” fluistert de docent. Pratend wandelen we ongemerkt weg van de plaats des onheils. De docent heeft geen behoefte aan professionele hulp. Hij zoekt het zelf wel uit. Dat heeft ie altijd moeten doen, dus zal het nu ook wel lukken. Ongemerkt draaien we de Melis Stokelaan in, die uitkomt op de Lozerlaan. Daar op de hoek staat het tramhokje van lijn 25 waar Murats drugsroes twee uur na zijn weerzinwekkende daad plaatsmaakte voor ontnuchtering. Er waar hij samen met zijn gabber Ali tot de conclusie kwam dat aangifte onvermijdelijk was. Murats moordaanslag was immers niet het toonbeeld van discretie; tientallen medescholieren zagen hoe hij op twee meter fstand de loop van zijn ‘ladykiller’ zorgvuldig naar de hoofd van de conrector stuurde, zijn hoofd afwendde en de trekker overhaalde. Het leek erop dat Murat bewust koos voor een publieksactie. “Maar,” wisten ooggetuigen te melden, “hij durfde zelf niet te kijken.”

“Morgen ga ik naar de politie,” had Murat beloofd, toen Ali besloot toch maar te gaan voetballen en zijn kameraad achterliet in de abri. Uiteindelijk zou D. zich nog dezelfde avond op het bureau te melden.

Gaandeweg onze wandeling lijken de emoties bij de docent los te komen. De striemende regen en snijdende wind lijken hem niet te deren. Op strikte voorwaarde dat zijn naam en vakgebied onvermeld blijven, is hij bereid om het spreekverbod van zijn directie te negeren. “Op onze school – en op veel andere VMBO-instellingen – grijpen met name allochtone leerlingen steeds vaker naar wapens,” verzucht hij. “In de loop der jaren heb ik het zien groeien, wekelijks, dagelijks bijna. Het is zo, maar het werd altijd ontkend. Dat had niet alleen te maken met politiek, maar ook met carrières, met succes en met geld. De fusie van het Terra College tot een leerfabriek moest een succes worden, koste wat het kost. De schoolleiding liegt en bedriegt, directeur Van Milterburg voorop. Alle praatjes die ik van hem tot nu toe heb gehoord over fantastische collega’s, heerlijke leerlingen en geweldige ouders, is ingestudeerde public relation. er zit geen spat emotie bij. Het lijkt wel of Van Miltenburg mediatraining heeft gevolgd, zelfs zijn houding is ingestudeerd. Onze school is zwart, zeg maar gerust pikzwart. Het is een verzameling van 800 onhandelbare, depressieve en agressieve randdebielen, niet meer en niet minder. Voor de directie is succes belangrijker dan de dood van een collega. Collega’s zijn vervangbaar, desnoods door camera’s of detectiepoortjes. Van Wieren was een goeie vent. Volgens mij was hij een van de weinigen die nog een beetje hoop had dat het goed zou komen met deze school. Hij werkte er tenminste keihard voor. Ik had de hoop allang opgegeven, Hans niet.”

“Voor allochtonen is gebruik van excessief geweld veel eerder een optie dan voor Nederlandse kinderen,” vervolgt de geëmotioneerde leraar. “Dat onderscheid valt niet te ontkennen. Iedereen die dat wel doet, lult uit zijn nek of wil de waarheid niet zien. Turken en Marokkanen zijn altijd met messen in de weer. Hoe dat komt, weet ik eigenlijk niet. Het zal wel te maken hebben met hun cultuur. In Turkije en Marokko heeft iedereen een wapen in huis. Dat hoort daar gewoon zo. De meeste Turken zijn trouwens prima jongens. Keurige mensen vaak, heel netjes en trots. Maar als je ze beledigt of krenkt, gaan ze helemaal door het lint. Dan slaan ze door. Zeg nooit wat over hun moeder, want ze zijn in staat om je te vermoorden. Om de eer van de familie te redden, is moorden verdedigbaar. Moeder is heilig, alle andere vrouwen zijn ‘kankerhoeren’. Ik vermoed dat Murat zijn eer heeft moeten redden. Drank en dope deden de rest. Het was bekend dat Murat veel blowde, pillen slikte en zoop. Toen vader uit de bajes kwam, begon hij een café, de Mega Bar op de hoek van de Zoutkeetsingel en de ’s-Gravesandelaan. Daar heeft Murat leren zuipen. Toen de oude heer D. drie maanden geleden weer de bak indraaide wegens betrokkenheid bij een schietpartij, kreeg Murat een voogd. Qua opvoeding is van moeder D. helemaal niets te verwachten. Een typische Turkse huissloof, die amper de straat op komt. Dezelfde toekomst staat de meisjes op onze school te wachten. Hun opleiding is slechts uitstel van executie.”

Of voogd Resul Kaya op Murat een positieve invloed heeft is uiterst twijfelachtig. In de Schilderswijk en Transvaal geniet Kaya de dubieuze reputatie van privé-bankier die landgenoten afperst en kapitalen verdient aan woekerrentes. Murat kijkt enorm op tegen zijn ‘oom’, van wie wordt gefluisterd dat hij ook in de drugshandel zit. Murat beschouwt hem als zijn leermeester, veel pragmatischer en interessanter dan alle docenten van het Terra College samen. Resuls levensstijl is een blauwdruk van Murats toekomstperspectief. In tegenstelling tot zijn docenten laat Kaya Murat wel in zijn waarde. Murat en Resul spreken dezelfde taal : het Turks van de straat. Het is Kaya die de schutter uren na diens macabere show aflevert op het politiebureau. Op davies van zijn voogd beroept Murat zich op zijn zwijgrecht. Op de intensive care van het Westeinde ziekenhuis is Hans van Wieren dan begonnen aan zijn laatste gevecht. Om precies 22.00 uur geven ook zijn vegetatieve hersenfuncties het op. Van Wierens echtgenote Monique en dochters Sharon en Elaine horen het monotone geluid van de ECG-monitor overgaan in a-ritmisch piepen. Even later gaat hun laatste sprankje hoop verloren in een onwerkelijke stilte...

Terwijl in Nederland de gemoederen verhit raken en de integratiediscussie oplaait, beschuldigt Resul Kaya de media van eenzijdige berichtgeving en pleit hij voor meer respect voor de dader. “Respect?” De anonieme docent van het Haagse Terra College lacht schamper. “Geloof mij nou, bij veel allochtone leerlingen ontbreekt elk respect voor Nederlanders. Ze accepteren geen enkel gezag. Sterker nog, in hun hart hebben ze een bloedhekel aan ons. In principe is het wij tegen hunnie. Dat is ze met de paplepel ingegoten. Na de aanslagen van 11 september heb ik daar veel gesprekken over gevoerd met collega’s en leerlingen. Over de moslimhaat tegen het westen. Vergeet niet dat wij in hun theorie een minderwaardig volk zijn. En dat die doctrine van generatie op generatie overgaat. De echte fanaten komen daar ook recht voor uit. Die verwijzen gewoon naar de Koran. Met name bij Marokkanen leeft dat gevoel sterk. Bij Turken minder, die zijn in hun geloof misschien wat meer verlicht. Als docent moeten wij elke minuut van de dag een competentiestrijd leveren. Wie is de baas op school, zij of wij. Eén moment van verslapping en je bent verloren. Veel allochtone groepen keren zich in principe tegen alles wat lijkt op gevestigde orde, tegen blank dus. Die gasten maken onze straten onveilig, de stations, de winkels en discotheken en dus ook de scholen. Om bij zo’n groep te horen moet je eerst een heldendaad verrichten. Iemand het ziekenhuis in schoppen bijvoorbeeld. In hun beleving is Murat een held, die respect verdient. Voor mij is hij de verpersoonlijking van een totaal mislukt integratiebeleid. Een beleid waarin allochtonen allen rechten hadden en geen plichten. Een beleid dat excessen met de mantel der liefde bedekte, het behoud van de eigen cultuur tot hoogste doel bombardeerde, toestond dat scholieren decennia lang hun eigen taal mochten blijven spreken, positief gediscrimineerde en elke kritiek veroordeelde als politiek incorrect. Hierdoor vervreemdden veel Nederlanders van hun eigen land. De dood van Hans van Wieren is een gevolg van collectieve waanzin. Het was beslist geen incident en al helemaal geen ongeluk. Maar ik begrijp het wel, tegen incidenten of ongelukken hoef niks te doen, dat is makkelijk.”

“Een geweldig moment,” noemt Gerard van Miltenburg de minuut stilte die zijn leerlingen op de herdenkingsdienst voor Hans van Wieren in acht nemen. “Een emotionele herdenking, zonder wanklank. Het heeft ons allemaal diep geraakt. Hier ontlenen wij de komende jaren veel steun aan.” De pr-machine van het Terra College komt superlatieven te kort. Als half twaalf de horde scholieren naar buiten slentert, lijkt er van hun ontroering weinig over te zijn. Hier en daar pinkt een meisje een traan weg. Een enkeling huilt nog openlijk. Camerá zoemen in om roodomrande ogen, tientallen journalisten verzamelen quotes. Nietszeggende oneliners gaan verloren in de bijtende kou. Vrienden van Murat D. klitten bibberend samen. Zwartleren jacks, schreeuwende Nikes, snorretjes van nesthaar en flaporen. Na een kwartier is de geur van marihuana niet meer te ontlopen. Er wordt gegniffeld, gespeelde deemoed maakt plaats voor misplaatste bravoure. “Meester Van Wieren is een racist,” meent een van Murats bwonderaars. “Wás een racist,” verbetert een ander lachend. “Van Wieren moest dood, Murat had hem al vier jaar op de korrel. De conrector had de pik op hem. Murat kreeg altijd de schuld. Weet je waarom Murat hier op school zat? Om de grootste drugsdealer van Den Haag te worden.” Het groepje knikt instemmend. “Een ding begrijp ik nog steeds niet,” vraagt een puisterige puber zich hardop af. De groep kijkt de spreker belangstellend aan. “Waarom Murat geschoten heeft. Hij had Van Wieren toch ook dood kunnen schoppen? Had ie altijd kunnen zeggen dat het een ongeluk was...”

[Seba]

“Een geweldig moment,” noemt Gerard van Miltenburg de minuut stilte die zijn leerlingen op de herdenkingsdienst voor Hans van Wieren in acht nemen. “Een emotionele herdenking, zonder wanklank. Het heeft ons allemaal diep geraakt. Hier ontlenen wij de komende jaren veel steun aan.” De pr-machine van het Terra College komt superlatieven te kort. Als half twaalf de horde scholieren naar buiten slentert, lijkt er van hun ontroering weinig over te zijn. Hier en daar pinkt een meisje een traan weg. Een enkeling huilt nog openlijk. Camerá zoemen in om roodomrande ogen, tientallen journalisten verzamelen quotes. Nietszeggende oneliners gaan verloren in de bijtende kou. Vrienden van Murat D. klitten bibberend samen. Zwartleren jacks, schreeuwende Nikes, snorretjes van nesthaar en flaporen. Na een kwartier is de geur van marihuana niet meer te ontlopen. Er wordt gegniffeld, gespeelde deemoed maakt plaats voor misplaatste bravoure. “Meester Van Wieren is een racist,” meent een van Murats bwonderaars. “Wás een racist,” verbetert een ander lachend. “Van Wieren moest dood, Murat had hem al vier jaar op de korrel. De conrector had de pik op hem. Murat kreeg altijd de schuld. Weet je waarom Murat hier op school zat? Om de grootste drugsdealer van Den Haag te worden.” Het groepje knikt instemmend. “Een ding begrijp ik nog steeds niet,” vraagt een puisterige puber zich hardop af. De groep kijkt de spreker belangstellend aan. “Waarom Murat geschoten heeft. Hij had Van Wieren toch ook dood kunnen schoppen? Had ie altijd kunnen zeggen dat het een ongeluk was...”

waar gaat de maatschappij naar toe als zo'n dingen door 16-jarigen gezegd worden?

[TomB]

Boot camp voor al die kameraadjes en een zware celstraf voor de dader. De rekening wordt naar de ouders gestuurd.

[Thor]

Of nee, op een militair vliegtuig en dan hopsakee richting...ja richting waar eigenlijk...laat ons zeggen gewoon vliegen tot kerosine op is

Enig idee wat een vliegtuig kost?
Een kogel door zijn hoofd zou ongeveer 1 euro kosten (Jagged Hollow Point natuurlijk,een Full Metal Jacket patroon is veel te duur voor da smeerlapke.)
En de executie LIVE uitzenden - wedden dat de commerciele zenders genoeg zullen bieden voor de uitzendrechten om de gerechtskosten te dekken en zijn pro deo advokaat te betalen?
Om nog maar te zwijgen van het ontradend effekt....
Wie wetens willens besluit om onmenselijk te zijn,moet er niet meer op rekenen nog op menselijke wijze behandeld te worden.Das de logika zelve!
Ik was lang tegen de doodstraf,maar iemand die zoiets doet moeten we DEFINITIEF uit de samenleving verwijderen.Kwestie van zelfverdediging....