8 redenen om de G8-top te blokkeren

Een imposante hoeveelheid groeperingen in Duitsland, en daarbuiten,
treft momenteel voorbereidingen om de G8-conferentie van aanstaande
juni effectief te gaan blokkeren. Dat zullen ze tenminste proberen;
natuurlijk staat er een forse politiemacht klaar om dat te proberen
te verhinderen.

Bij infobijeenkomsten in Nederland hoor je vaak mensen tegenwerpen
dat zo'n blokkade niet veel zin heeft, of dat het "een ritueel is"
waar je "toch niets aan hebt" en dat de top "maar een symbool is".
Hieronder staan 8 goede redenen om aan de blokkades mee te doen en te
helpen zorgen dat ze slagen.

1)Om te winnen. Stel dat het deze keer echt lukt! De hoogste pieten
worden natuurlijk met een helikopter ingevlogen, maar dat lukt maar
met een handjevol. Het lagere echelon, en al het personeel moet met
auto's naar binnen gereden worden. Overigens kun je helikopters ook
blokkeren (met hanggliders, vuurpijlen...) en zal er de dag voor de
top begint een poging gedaan worden om het enige vliegveld dat in de
buurt ligt lam te leggen. Maar stel dus dat het echt lukt, dat we met
genoeg mensen zijn, die genoeg fantasie, initiatief en moed vertonen
om de toegangswegen echt te blokkeren. Dan loopt de G8-top in het
honderd, waar de verantwoordelijken voor mondiale ellende,
milieuvernietiging en neoliberaal zakendoen bijeen willen komen om
mooi weer te spelen. Maar nu even niet dus, remember Seattle?

2) Om netwerken op te bouwen. De topprotesten zijn een plek waar
onnoemelijk veel groepen en personen bij elkaar komen die anders
elkaar niet of nauwelijks zien, laat staan dat ze samen verzet
plegen. We zijn verdeeld geraakt in talloze 'one-issue'-bewegingen,
die ook nog eens gefragmenteerd zijn over de te volgen strategie.
Maar bij de protesten tegen zo'n top komt alles bij elkaar en raakt
door elkaar heen. Die kruisbestuiving levert veel op.

3) Als leerschool voor verzet. De protesten, de voorbereidingen, de
actiekampen zijn plekken waar iedereen nieuwe ervaringen opdoet. Het
is een levende leerschool voor zelforganisatie, theorievorming,
discussies, actievormen, etcetera. Alleen al het meehelpen uitvoeren
van een actiekamp en beleven hoe mensen die elkaar vaak niet eens
kennen, samen onder moeilijke omstandigheden in razend tempo iets op
kunnen bouwen, is iets dat iedereen teminste een keer meegemaakt moet
hebben. Het zijn ook plekken waar mensen die voor het eerst besloten
hebben deel te willen nemen aan verzet tegen de heersende
verhoudingen, aan kunnen sluiten en daadwerkelijk in contact kunnen
komen met mensen die al langer politiek actief zijn. Ook de blokkades
en acties zijn verbluffende ervaringen, die levens kunnen veranderen
en mensen laten zien dat het anders kan en dat verzet mogelijk is.
Die ervaringen worden vervolgens op andere plekken en rond andere
thema's weer ingezet en verder verspreid.

4) Om de 'spin off': De effecten van dit soort massale acties zijn
veel verstrekkender dan alleen die acties op die betreffende plek
tijdens die paar dagen. Het beïnvloedt een groot deel van de
omringende maatschappij, de media, de discussies bij de bakker en in
de bus. Al die mensen hebben het ineens over de thematiek en dat zou
nooit gebeuren als de protesten er niet waren. Natuurlijk zijn ze het
niet allemaal met de actievoerders eens, maar ze hebben het er
tenminste over. Vergelijk dat met topconferenties waar geen acties
tegen gevoerd worden, wat een paar jaar geleden nog heel gewoon was.
Dan overheerst het mediabeeld dat de heersenden gepland hadden en zie
je slechts grijnzende maatpakken op het bordes. Nu zijn WIJ in beeld.
De 'spin off' gaat nog veel verder; de netwerken die tijdens de
protesten opgebouwd worden, actievoerders die terugreizen en
geinspireerd zijn om verder te gaan. Want natuurlijk ziet niemand
zo'n top-protest als eindstation, het is maar een moment in
dagelijkse campagnes en strijd om de wereld te veranderen. Maar wel
een belangrijk moment dat goed benut kan worden.

5) Ritueel en spektakel?: De redenering die vaak gehoord wordt klopt
niet dat het gebeuren rond zo'n top een door de autoriteiten
georganiseerde val is, waar demonstranten massaal in zouden trappen.
De machthebbers zouden veel liever ongestoord hun onderonsjes houden.
Nu worden ze gedwongen zich in te graven en te omringen met een heel
leger om zich de woedende bevolking van het lijf te houden. Ze hebben
de grootste moeite om zich onder die omstandigheden te legitimeren,
en worden erdoor gedwongen allerlei pseudo-progressieve beloftes te
doen. Dat hebben we dus al bereikt. Natuurlijk leren ze ook van
eerdere ervaringen, en moeten actievoerders inventief genoeg zijn om
ze steeds verder onder druk te kunnen zetten. Ook is het goed te
beseffen dat die topprotesten de activisten veel tijd, geld, en
arbeid kosten, die ook elders ingezet zou kunnen worden. En het hypen
van militant gedrag kan heel ergerlijk en onproductief zijn. Veel
gevaarlijker is echter de ritualisering van machteloze politieke
methodes die gematigde ngo's met de autoriteiten overeenkomen, zoals
de symbolische massademonstratie (rondje om de kerk en weer naar
huis). Die kosten ook veel tijd, geld en energie, en zijn ook nog
eens oersaai.

Alleen lokaal en 'positief' bezig zijn is bovendien ook geen optie,
daar lacht de heersende elite zich een bult om. Zo nu en dan moet je
proberen met z'n allen bij elkaar te komen en 'mondiaal' te scoren,
om vervolgens weer uiteen te gaan en lokaal voort te knokken. Nog
iets: niet alle actie die vaker herhaald wordt, is per definitie
achterhaald. Er worden bijvoorbeeld al eeuwen stakingen gehouden van
arbeiders tegen de bazen, en die zijn nog steeds nodig en boeken nog
steeds resultaat.

6) Om uit de polder te breken. Om even een andere realiteit te
beleven dan het eeuwige 'overlegmodel', met z'n 'klankbordgroepen',
'stakeholdermeetings,' eindeloze vergaderingen, rapporten, studies en
beleidsaanbevelingen, is het goed af en toe pogingen mee te maken
voor daadwerkelijk, compromisloos verzet. Het is yabasta! straks in
juni in Heiligendamm; nu is het genoeg geweest en we gaan proberen
die limousines tegen te houden en op hun dak te dansen. In de hoop
dat de praktijk ook in de polder weer breed in zwang komt. Want dat
was kort geleden nog zo en heeft fantastische resulaten geboekt
(zoals in: kraakbeweging, vrouwenbeweging, oorspronkelijke
arbeidersbeweging, etc.) Weinig zaken op aarde geven meer voldoening
dan een feestje van rijke stinkers verknallen en verhinderen dat ze
de wereld nog verder kunnen verpesten.

7) om strategische redenen. Hoewel de G8 een informele vergadering
is, waar officieel geen besluiten genomen worden, wordt de
bijeenkomst steeds belangrijker en raakt die steeds verder
geïnstitutionaliseerd. Er nemen duizenden politici en ambtenaren aan
deel en de top wordt het gehele jaar voorbereid door grote teams. Het
is duidelijk dat dit soort bijeenkomsten de structuur vormen voor
overleg tussen de machtigste kapitalistische mogendheden om beleid te
coördineren. Belangrijke beslissingen bij andere instellingen zoals
WTO, IMF en Wereldbank, worden er voorgekookt. Het systeem zal niet
in elkaar zaken als ze één zo'n top niet kunnen houden, maar het
maakt het allemaal een stuk moeilijker om de machine geolied draaiend
te houden. Stel je voor dat ze bij elke vergadering dergelijke
problemen ondervinden. Ook ideologisch raken ze in de verdediging als
ze aantoonbaar belaagd worden door een kritische massa.

8) Om internationale solidariteit. Natuurlijk voeren we strijd tegen
die G8-regenten omdat we zélf last hebben van de gevolgen van hun
politiek. Maar we weten ook dat de mensen die vaak het hardst
getroffen worden, in zuidelijke landen wonen, ver weg van de steden
waar de macht ligt, de conferenties gehouden worden en de
hoofdkantoren van de multinationals zijn. In zuidelijke landen is het
vaak heel gewoon om zich met hand en tand tegen de economische
dwingelandij te verzetten, waarvoor vaak een zware tol betaald wordt.
Zij ondervinden het als een daadwerkelijke steun om te zien dat ook
in de kapitalistische centra zelf mensen er flink tegenin gaan en
eisen dat er een subiet einde aan allerlei wantoestanden komt. Wat
dat betreft is het ook helemaal niet raar dat 'globale' protestacties
vaak vergezeld gaan van zeer specifieke eisen rond specifieke zaken -
steun aan de Ogoni die vechten tegen Shell in Nigeria, of voor
vrijlating van politieke gevangenen, solidariteit met Oaxaca/Chiapas
.... (vul de strijd van uw keuze in), weg met gentech (...)- waar de
G8-regeringen mee te maken hebben.

Maar vooral om 1) om te winnen! Wie meedoet kan later aan zijn/haar
kleinkinderen (of die van de buren) vertelen dat hij/zij erbij was;
het historische begin van het einde van de kapitalistische
nachtmerrie. Heiligendamm juni 2007, de plek waar je zijn moet,
massaal en actief!

-------------------------------

Voor meer info omtrent de komende protesten zie oa.
http://www.dissent.nl

Sun, 8 Apr 2007 02:21:38 +0200: "B55" <[email protected]>: in
nl.politiek:

>Een imposante hoeveelheid groeperingen in Duitsland, en daarbuiten,
>treft momenteel voorbereidingen om de G8-conferentie van aanstaande
>juni effectief te gaan blokkeren.

Dom. Zonder globalisatie worden we allemaal arm.

--
Ruud Harmsen - http://rudhar.com

Steter Tropfen höhlt den Stein
Gutta cavat lapidem, non vi, sed saepe cadendo
A água mole em pedra dura / tanto dá até que fura.

http://rudhar.com/politics/devmrdzk.htm