Waarom Vlaanderen onafhankelijk??

[Patriot!]

Met Ludo Dierickx stel ik de vraag: De Taalgrens is een taalgrens. Waarom moet dat ook een sociale, economische, culturele, medische,... grens zijn?!

[Lorenzo]

Dat moet niet, maar blijkbaar is het wel zo ...

Kijk een gemeenschap moet elkaar verstaan en kennen, moet samen voor een idee staan, samen willen bouwen aan de toekomst .... Vlaanderen en Wallonie staan voor verschillende mentaliteiten en verschillende prioriteiten, mede door de culturele en sociaal-economische situatie, maar ook door traditie en geschiedenis...

Zoals een koppel dat trouwt ... soms groeit men uit elkaar en dan is het beter voor beiden om uit elkaar te gaan ... of toch zeker te scheiden van bed en tafel ...

[Bruno*]

Tussen socialisten en liberalen, mannen en vrouwen, stad en platteland zijn er ook verschillen.

[Lorenzo]

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Tussen socialisten en liberalen, mannen en vrouwen, stad en platteland zijn er ook verschillen.

Zeg ik van niet? Men moet ergens de scheiding trekken: bij is het de sociaal-economische en culturele scheiding.

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Philip

Zeg ik van niet? Men moet ergens de scheiding trekken: bij is het de sociaal-economische en culturele scheiding.

Steden onafhankelijk? Of liever een gesegregeerde samenleving waarin mannen en vrouwen gescheiden leven? Of apparte landen voor socialisten en liberalen, met enclaves voor de resterende christendemocraten?

[Lorenzo]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Steden onafhankelijk? Of liever een gesegregeerde samenleving waarin mannen en vrouwen gescheiden leven? Of apparte landen voor socialisten en liberalen, met enclaves voor de resterende christendemocraten?

... een gezamelijke traditie en geschiedenis, een gezamelijk toekomstproject, een gezamelijke mentaliteit, een gezamelijk gevoel van eendracht en verbondenheid, ...

Met uw redenering zijn de Ieren, Baltische staten, Belgie, Oost-Timor, ... eigelijk onterecht afgescheurd en dikke racisten ...

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Philip

... een gezamelijke traditie en geschiedenis, een gezamelijk toekomstproject, een gezamelijke mentaliteit, een gezamelijk gevoel van eendracht en verbondenheid, ...

Inderdaad, U heeft het door. Leve België.

[Lorenzo]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Inderdaad, U heeft het door. Leve België.

En waar is het gezamelijke? Of heeft u erover gelezen ...

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Philip

En waar is het gezamelijke? Of heeft u erover gelezen ...

Wat betekent 21 juli?


1. Vanaf de Bourgondische Tijd

België is niet zomaar uit de lucht komen vallen, maar kan integendeel terugblikken op een lange aanloop naar haar onafhankelijkheid. De natie die vandaag ons land is, is wat het territorium betreft quasi dezelfde gebleven sinds de éénmaking onder Filips de Goede (1430). Inderdaad kan men stellen dat de Bourgondiërs definitief komaf probeerden te maken met het feodale stelsel en als dusdanig met de Middeleeuwen zelf. De zgn. 17 provinciën (ongeveer het territorium van ons land en Nederland samen), zouden op het einde van de 15e eeuw in de handen van het huis van Habsburg komen te vallen en als dusdanig achtereenvolgens in Spaanse en in Oostenrijkse handen terechtkomen.

2. Onder invloed van de Verlichting: De Brabantse Omwenteling

Terwijl gedurende de Middeleeuwen en het hele Ancien Régime door (tot het einde van de 18e eeuw) de machthebbers uit andere Europese vorstenhuizen als legitiem aanvaard werden, zwakte dit idee af o.i.v. de Verlichting, die ideeën als vrijheid van mening en volkssoevereiniteit naar voren bracht. De Amerikaanse Revolutie (1776) had reeds komaf gemaakt met het Engels bewind op het Amerikaanse continent, maar ook Europa zou spoedig bevangen raken door een revolutionaire koorts. Immers, het waren Franse en Engelse denkers die idealen fulmineerden die ingingen tegen het steeds meer en meer absolutistische bestuur van vorsten, die zich geïnspireerd wisten door God (le droit divin) of door de Rede (zgn. Verlicht Despotisme, “alles voor het volk, niets door het volk”). Jozef II had in de ogen van vele inwoners van de Zuidelijke Nederlanden de oude privileges geschonden, bovendien was zijn zeer centralistische politiek, die ook erg anti-klerikaal getint was allerminst democratisch te noemen. In 1788/9
barstte een opstand los, geleid door twee advocaten Van der Noot en Vonck ongeveer gelijktijdig in Brabant en in de rest van wat later België worden zou. In oktober werden de Kempen bevrijd, in november Gent. Beschamend was vooral de Oostenrijkse nederlaag te Turnhout, waar het volk, net als op zovele andere plaatsen spontaan in opstand gekomen was. Maar de Verenigde Belgische Staten ( opgericht in januari 1790) waren geen lang leven beschoren. De staat was op een losse, federale leest geschoeid en werd niet erkend door de buitenlandse grootmachten. Bovendien waren de belangentegenstellingen tussen Vonck en Vandernoot te groot: de veel democratischere Vonck die een reële volksinspraak mét scheiding der machten wenste, botsten te zeer met het ideeëngoed van zijn oude medestander, die een zeer conservatieve en ultra-klerikale mening toegedaan was. Bovendien was hing het gezag te los aaneen. D.m.v. de grootmachten werd (voorlopig) het Oostenrijks gezag hersteld, tot ongenoegen van degenen die zich ondertussen patriotten waren gaan noemen. Voor de eerste keer werden toen tricolores gehesen.

3. De Franse Revolutie, Napoléon en het VKN

De Franse Revolutie van 1789 was ondertussen expansionistisch geworden en de opnieuw herstelde Oostenrijkse Nederlanden werden van 1790 tot 1794 een strijdtoneel tussen Fransen en Oostenrijkers. Het aankomen van Napoléon (1799) zorgde wel voor een relatieve rust in de aangehechte territoria, waaronder de Zuidelijke Nederlanden (1802), maar allerminst voor “democratie”. Na Waterloo (1815) trachtten de grootmachten de orde op het continent weer te herstellen. Een evenwicht werd nagestreefd en Frankrijk werd terug binnen zijn oude grenzen van voor 1789 ingekapseld. In die optiek werd een gordel van bufferstaten aangelegd, met ten noorden van Frankrijk het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, dat twee territoria, die sinds 1585 gescheiden waren (de noordelijke en de zuidelijke Nederlanden, toen owv dynastieke en godsdienstige redenen o.m. onder het toenmalig Spaans bewind) weer samenbracht. Tot vorst werd Willem I aangeduid, een ambitieus man die een Europese machtspolitiek wilde voeren en, zo mogelijk, een wereldmogendheid wilde maken van een klein land. Maar het Zuiden industrialiseerde sneller dan het meer agrarische Nederland, zodat de liberale burgerij steeds meer zelfbewust ging optreden. Willem I was een autoritair vorst, of- in het beste geval- een verlicht despoot te noemen die met een bicameralistisch stelsel werkte waarvan de 1e Kamer ook wel als ‘la ménagerie du Roi’ omschreven werd, rechtstreeks door hem werd benoemd. De Belgische gebieden stonden ook demografisch sterker dan de Nederlandse, maar werden volstrekt in de Staten-Generaal (vgl. parlement van nu) ondervertegenwoordigd. Bovendien legde Willem het Nederlands als enige verplichte taal op, een taal die noch de Nederlandstaligen, noch de Franstaligen in België eigen was.
(geen taalvrijheid, in contrast met de Belgische GW van 1831) en werd de katholieke clerus aan banden gelegd ten koste van het Calvinistische noorden. Om zijn politiek te voeren werd bovendien de GW op handige en slinkse wijze gemanipuleerd (later smalend Hollandse Rekenkunde genoemd, degenen die niet kwamen opdagen in de Kamer waren bv. Ja-stemmers).

4. De Belgische Revolutie

Uiteindelijk resulteerden 15 jaar opgekropte spanningen in de omwenteling van 1830, die een zeer dynamische en moderne staat zou scheppen. De Liberalen wilden uiteraard meer vrijheden, maar ook de katholieken eisten hun vrijheden op en waren daarvoor bereid de principes van een parlementaire democratie te aanvaardden. Als dusdanig vonden beide groepen elkaar (zgn. Unionisme). Vanaf augustus 1830 deden zich te Brussel ongeregeldheden voor (na de opvoering van de Stomme van Portici (26/08) waarin de woorden ‘amour sacré de la patrie’ weerklonken). Te Parijs was ondertussen ook reeds een opstand tegen het Ancien régime begonnen (julirevolutie, het meer democratische régime zou daar echter maar 20 jaar stand houden). De opstand in Brussel van augustus 1830 was uiteindelijk- in den beginne- een opstand van het volk, dat sterk verarmd was, o.m. door mislukte graanoogsten. Pas later zou de burgerij (die in bepaalde delen van Brussel de Nederlanders steunde maar “bang” werd van het volk) de opstand tot de hare maken, omdat ze zag dat ze door de sociale opstand haar doelen kon verwezenlijken. Ondertussen namen de onlusten overal in België toe en werd er eind september door de Nederlandse milities in Brussel tot bloedvergieten overgegaan, wat de tegenstellingen nog verscherpte. De Belgische Omwenteling was dan wel in Brussel begonnen, zij was géén Brusselse opstand maar een nationale revolte. Uit Leuven, Luik, Henegouwen, Vlaanderen en Namen stroomden contingenten toe, terwijl ook de Nederlands milities naar de hoofdstad zonden. Op 23 september 1830 werden de Nederlandse Contingenten na een gewapend treffen en verbitterde weerstand van dit pasgevormd Belgisch leger uit het Park van Brussel verdreven. Het was toen dat voor het eerst de Brabanconne werd gespeeld en dat de nationale driekleur (die ook al in 1788 gebruikt werd) gehesen werd.


5. Onafhankelijkheid,Grondwet en Monarchie

In allerijl werd een Voorlopige Regering (4 oktober) samengeroepen, die een reeks spectaculaire maatregelen afkondigden: naast het uitroepen van een soevereine staat, onbeperkte meningsvrijheid, onderwijsvrijheid, vrijheid van vereniging,persvrijheid,vrijheid van vergadering en godsdienst etc… In één klap was België de meest moderne,vooruitstrevende en liberale staat van Europa, en zelfs van de wereld. Verkiezingen werden georganiseerd (weliswaar op de basis van cijnskiesrecht maar met kiesgeheim, wat zeer ongewoon was in die tijd) en een Nationaal Congres werd verkozen: op 7 februari 1831 werd de Grondwet van het Koninkrijk België gestemd, met een tweekamerstelsel, rechstreekse verkiezingen van beiden en met een parlementaire monarchie. Een parlement met strikte scheiding der machten en een Koning die trouw moest zweren voor de volksvertegenwoordigers. Zoiets was nog nooit eerder gebeurd in de Europese geschiedenis.
Later die maand werd Surlet de Chokier als voorlopig Regent aangesteld, tot op het moment dat een geschikte kandidaat voor de troon gevonden was.
Op 4 november 1830 reeds was het jonge Koninkrijk door de grootmachten erkend: Rusland wilde nog wel tussenkomen, maar werd gehinderd door een opstand in Polen (dat onder Russisch gezag viel), en Pruisen wilde geen oorlog met Oostenrijk riskeren owv de Belgische kwestie. De breuk met de machten van het Ancien Régime was in ons land compleet. Beslist werd dat België “eeuwigdurend neutraal” zou zijn, een toestand die tot 1945 bewaard zou blijven. Op 21 juli legde de eerste Koning der Belgen, Léopold, van Saksen-Coburg te Brussel de eed van trouw af aan de natie. Het feit dat de Belgische Grondwet zo liberaal en origineel was, wordt niet alleen bewezen door het grote aantal Europese landen dat ze nadien zou overnemen (vb: Griekenland), maar ook door het feit dat ze tot op de dag vandaag standhoudt (de vernieuwingen erin waren wel bv de democratisering in de richting van de arbeiders-afschaffing van de wet Le Chapelier die vakbonden verbood en verruiming, vooral vanaf 1893 van het kiesrecht. Ook de federalisering gedurende de laatste 30 jaar van de Belgische Staat was een belangrijke vernieuwing). Na 1830 zou ons land al gauw de top vijf van de meest geïndustrialiseerde naties ter wereld binnen duiken, een voorbeeld hiervan is dat België (op Engeland na) het eerste land ter wereld was waar spoorwegen aangelegd werden.

[Lorenzo]

Sinds wanneer gebruiken de Belgicisten deze pseudo-historische verantwoording?



Dit is echt wel belachelijk. Bruno, leer met de realiteit om te gaan, en leef niet in het (pseudo)verleden.

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Philip

Sinds wanneer gebruiken de Belgicisten deze pseudo-historische verantwoording?



Dit is echt wel belachelijk. Bruno, leer met de realiteit om te gaan, en leef niet in het (pseudo)verleden.

Voor de tienduizendste keer, IK HEET NIET BRUNO. En als U niet akkoord bent, dan weerlegt U het in plaats van gratuite opmerkingen te maken.

[Lorenzo]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Voor de tienduizendste keer, IK HEET NIET BRUNO. En als U niet akkoord bent, dan weerlegt U het in plaats van gratuite opmerkingen te maken.

Maar ik hoef niets te weerleggen: ik gebruik de realiteit om aan politiek te doen, en om over de toekomst na te denken. Het verleden is geen schuldeiser bij mijn weten ...

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Philip

Maar ik hoef niets te weerleggen: ik gebruik de realiteit om aan politiek te doen, en om over de toekomst na te denken. Het verleden is geen schuldeiser bij mijn weten ...

Stop met liegen. U schreef namelijk:

... een gezamelijke traditie en geschiedenis, een gezamelijk toekomstproject, een gezamelijke mentaliteit, een gezamelijk gevoel van eendracht en verbondenheid, ...

[Lorenzo]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Stop met liegen. U schreef namelijk:

... een gezamelijke traditie en geschiedenis, een gezamelijk toekomstproject, een gezamelijke mentaliteit, een gezamelijk gevoel van eendracht en verbondenheid, ...

een gezamelijke geschiedenis is een pijler, niet het enige

als je dit verabsoluteert en als enige peiler van uw redeniering maakt, dan laat je de geschiedenis optreden als schuldeiser, niet als lerende factor ...

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Philip

een gezamelijke geschiedenis is een pijler, niet het enige

als je dit verabsoluteert en als enige peiler van uw redeniering maakt, dan laat je de geschiedenis optreden als schuldeiser, niet als lerende factor ...

Maar, beste Philip, we kunnen het bestaan van Belgen toch niet ontkennen?!

Sire, er zijn wel degelijk Belgen!

Is de communautaire kwestie een zaak van het volk of een zaak van politici en media? Deze vraag heb ik mijzelf al vaak gesteld en volgens mij lijkt dat laatste te kloppen.

Dat er politiek mee gemoeid is, is duidelijk. Van de Waalse kant zijn er hier en daar figuren die bijzonder in de kijker lopen omdat ze het gewoon vertikken om Nederlands te spreken, en het leren doen de meesten ook al niet. Vele Waalse kranten beweren met aanmoediging van enkele politici dat de gemiddelde Vlaming nogal een fascistisch profiel heeft. Ik zie de logica hiervan niet in. Akkoord, bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen kon het Vlaams Blok nog maar eens doorbreken, maar veralgemening is op alle vlak uit den boze. Onlangs nog beweerden enkele Waalse politici in zo’n kranten dat de ‘affaire Delphine’ een complot was van de Vlamingen tegen het koningshuis en dus ook tegen België, want de koning zou de lijm zijn die de gemeenschappen bijeenhoudt. Dit ‘complot’ zou dus bedoeld zijn om Vlaanderen in 2002 onafhankelijk te maken. Dit is klinkklare onzin: ondanks flaters zoals het toekennen van een eredoctoraat aan prins Filip is de monarchie nog steeds zeer populair. Waarom dus zouden die Vlaamse politici de Vlamingen proberen op te jutten tegen een familie die hen net heel genegen is? Dat is toch onbegonnen werk! Daarbij, wees nu eens eerlijk: is de koninklijke familie nu echt het enige wat ons bindt?
Dat sommige Vlaamse politici echter het plan opgevat hebben om Vlaanderen (weliswaar met andere middelen) af te scheuren, lijkt mij niet zó uit de lucht gegrepen…


1. Vlaamse politiek

Zoals gezegd gaan een aantal Vlaamse politici ook niet vrijuit. Ze zetten alles in het werk om meer en meer argumenten te verkrijgen dat “de Walen best gemist kunnen worden”, dat “ze een blok aan het Vlaamse been zijn”. Goede voorbeelden hierbij zijn de wetten op de tabaksreclame en op verborgen bewakingscamera’s. Ze wisten op voorhand dat de Franstaligen er tegen zouden zijn (zie Franchorchamps), dus dat moest zéker voorgelegd worden. Kunnen ze nog wat ruziën.
En natuurlijk moest Pieter De Crem (toenmalige CVP) ook weer eens zijn zegje doen ter gelegenheid van Euro 2000. En wat was het probleem nú weer? Het feit dat de risicomatch Engeland – Duitsland zou georganiseerd worden in Charleroi. Het stadion en de omgeving leken nu eenmaal niet ideaal om hooligans ‘op te vangen’. Daarom leek het beter om de match te organiseren in het Koning Boudewijnstadion te Brussel. Toch ontstond daarrond onenigheid. De plaats werd immers bij loting bepaald te Charleroi, en het zou nogal vervelend zijn om als gastland op te boksen tegen de UEFA. Onze beste Pieter weet dit alles echter aan “de hoogmoed van de Franstaligen”! Het kwam hierop neer: “Die hoogmoedige Walen willen koste wat kost die topmatch in hún landsgedeelte houden, ondanks de vele risico’s”. Nu heb ik echter wel één vraag: als die Franstaligen zó hoogmoedig zijn, waarom zouden ze hun reputatie dan op het spel willen zetten met een risicomatch als deze? Achter die wedstrijd hebben (vooral de Britse) hooligans zich immers als varkens gedragen, wat reeds vroeger voorspeld was. Ik snap de reden van deze uitspraak niet echt, tenzij het weer een poging was om ‘de andere kant’ zwart te maken.
Maar het beste voorbeeld van allemaal is de manier waarop sommige Vlaamse politici omspringen met de zgn. ‘Staatshervorming’. Een slagzin die op zulke gelegenheid altijd valt is: “De Franstaligen zullen moeten inzien dat als ze niet akkoord gaan met de Vlaamse eisen, België niet langer zal bestaan!”. Dit is een sterk staaltje van smerige politiek. Natuurlijk zal de Waalse overheid er �*lles voor over hebben om België te behouden, zeker als het om financiële aangelegenheden gaat… Dit is dus een uitstekend chantagemiddel waardoor die Vlaamse politici uiteindelijk �*ltijd hun zin zullen krijgen. Hierbij heb ik ook nog een kleine bedenking: zijn die ‘Vlaamse eisen’ nu echt zó Vlaams, of moeten ze eerder toegeschreven worden aan een handvol ruziezoekende Vlaams – nationalistische politici?
Die ‘slagzin’ werd overigens heel vaak gebruikt door Luc Vandenbrande , Vlaams minister-president van 1991 tot 1999. Men kon hem op dat vlak typeren als een soort Cato de Oudere. Deze laatste was een bekend Romeins senator tijdens de conflicten met Carthago, een andere grootmacht. Als hij een redevoering hield – het mocht gaan over gelijk welk onderwerp – sloot hij deze altijd af met: “Overigens ben ik van mening dat Carthago moet vernietigd worden! ”. Wel, je mag er vergif op innemen dat deze Vandenbrande bijna elke redevoering ter gelegenheid van een belangrijk moment voor Vlaanderen afsloot met: “ De Franstaligen zullen moeten inzien dat als ze niet akkoord gaan met de Vlaamse eisen, België niet langer zal bestaan!”. Wat trouwens bewijst hetgeen cineast Dominique de Ruddere ook al zei: “Vandenbrande is in die jaren de wig geweest die de kloof tussen Vlamingen en Walen sterk verbreed heeft.” En dat kwam niet alleen door zo’n slagzinnetje, hoor! Dat hij zeer agressief staat tegenover alles wat Franstalig is, heeft hij helemaal bewezen door voor de camera een rubberen haan aan stukken te laten bijten door zijn hond!
Maar nu terug naar de ‘Staatshervorming’. De meeste Vlaamse politici streven naar een confederaal België, een statenbond, waarbij zoveel mogelijk bevoegdheden uit handen van de federale overheid genomen worden. Zo’n bestuursvorm lijkt mij in de 21ste eeuw niet lang houdbaar, zeker niet als zo’n statenbond maar een drietal deelstaten bevat, met als kers op de taart een soort semi-stadstaatje, genaamd Brussel. Het zou me dus helemaal niet verbazen indien men ooit iets zou zeggen in de trant van: “Wij hebben geen enkele band meer, dus waarom zouden we niet uiteengaan?”. Dat zou trouwens de ideale manier zijn om het volk niet te doen protesteren: ze zouden het immers al gewend zijn. Want zo gaat het hier al 30 jaar: het volk heeft geen enkele inspraak gehad in de verschillende staatshervormingen die hebben geleid tot deze “modelstaat”. De meeste politici maken de mensen wijs dat dankzij het groeiende federalisme, hier in België nog geen burgeroorlog ontstaan is. Ze maken hierbij sterk misbruik van de actualiteit. Zo zei Patrick Dewael (de tegenwoordige minister-president van Vlaanderen…) tijdens een debat n.a.v. de verkiezingen van 13 juni 1999 (‘Woord tegen Woord’ op Canvas) tegen het publiek: “Kijk naar Kosovo, met al die ellende, en daar werkten ze ook met een unitair systeem!”. Dat was volledig uit de context getrokken. Servië lag toen in de greep van Slobodan Milosevic en alles gebeurt volgens deze dat wil, ook etnische zuiveringen… een dictatuur dus. Unitarisme is een systeem waarbij er één parlement (een tweekamersysteem kan ook) en één regering is voor het gehele land. Komt in zo’n systeem een dictator voor? Ik denk het niet. En daarnaast scheppen ze zowel in binnen- als in buitenland op over “onze unieke staatsvorm, die erin slaagt om twee volkeren bijeen te houden!”. Maar dat de Belgische burger torenhoge belastingen moet betalen om dit alles in stand te houden, vertellen ze er niet bij. Vreemd.
Zoals U ziet, worden alle middelen ingezet om België federaal, en later misschien zelfs confederaal te houden.

Als die Vlaamse politici dan zo graag een splitsing willen, waarom doen ze het dan via zo’n lange weg i.p.v. een alles-of-niets referendum te houden over het gehele land? Juist: de meerderheid zou NEEN stemmen, zelfs indien die stemming enkel in Vlaanderen zou plaatsvinden. Dus moet het veel subtieler gaan, zodat het volk nauwelijks zou merken dat het uiteen gedreven wordt. In de laatste fase zal men hoogstwaarschijnlijk wél naar de stemhokjes moeten trekken, maar tegen dan zal het gros van de bevolking al genoeg geïndoctrineerd zijn om JA te stemmen…



2. De rol van de media

Natuurlijk, met politiek geza(a)g alleen bereik je niets, dus krijgen ze hulp van – hoe raadt U het – de media.
Dat de media een grote rol spelen in het leven van vandaag, hoeft geen betoog. Het kan echter uit de hand lopen. Gordan Vidovic (ex-Rode Duivel) zei ooit eens ter gelegenheid van het ontslag van Georges Leekens als toenmalig bondscoach van onze nationale voetbalploeg: “Het is allemaal de schuld van de media: in mijn vroeger land (Ex-Joegoslavië) hebben ze een burgeroorlog kunnen ontketenen, dus waarom zouden ze er hier niet kunnen voor zorgen dat een bondscoach ontslagen wordt?”

Op vlak van de communautaire kwestie zijn de media een ‘goede’ aanvulling op de politiek. De meeste Waalse kranten vermeldden maar al te graag wat die politici gezegd hebben van ‘het complot’. Ze hebben het ook heel graag over ‘het fascistische Vlaanderen’, zoals ik in het begin al vermeld heb.
De Vlaamse kranten pakken het op hun eigen manier aan. Dat is duidelijk te zien aan volgende krantenkoppen: “Vlaamse wielrenner Tom Steels wint…” en “Belgische film ‘Rosetta’ wint de Gouden Palm te Cannes ” (dit was een ‘Waalse’ film: als de Franstaligen iets verwezenlijken, wordt dit niet vermeld maar als Belgisch bestempeld, zodat hun Vlaanderen ook de eer krijgt). Voor wie dit nog enigszins logisch klinkt, nog wat andere voorbeelden: “Gentenaar vermoordt vrouw in Zuid – Frankrijk” (Hier wordt het woord Vlaming toevallig niet gebruikt) en – om nog eens terug te komen op dat zgn. ‘complot’ – hoewel slechts enkele Waalse politici zo’n onzin verkondigd hadden, moesten sommige Vlaamse kranten de volgende morgen hun artikel over de ‘Blijde Intrede’ van Filip en Mathilde in Brugge toch maar beginnen met de woorden: “Neen, de Walen hadden ongelijk!”. Alsof alle Walen ingestemd zouden hebben met de zever die van die politici. Daar gaan we weer met onze veralgemeningen… In Videodingens kan enkel een Vlaamse videoclip winnen, Vlaams – nationalistische politici veranderden de Belgische Kust zomaar in de Vlaamse Kust… België verdwijnt op de achtergrond, terwijl Vlaanderen op kunstmatige wijze een meer moderne bijklank krijgt.


3. Het Belgische volk

Tegenover dit alles staat de rest van België: het Belgische volk .
Ik ben van mening dat het enige verschil tussen de Vlaamse en de Waalse burger de taal is. Los dit probleem op en de Belgen kunnen met elkaar samenleven en vele vroegere conflicten zullen gemakkelijker door de vingers kunnen gezien worden. Ik denk dat vele separatisten dit ook weten, en daarom zullen ze nog andere ‘problemen’ en ‘verschillen’ tussen de burgers zoeken.
Nummer één: “Een Waal werkt minder dan een Vlaming ”. Inderdaad, nu is het wel zo dat een doorsnee Waal meer van het leven geniet en dat een doorsnee Vlaming steeds opnieuw de ‘Bigger Better Deal’ zoekt, maar door de evolutie in de Westerse economie is dat nu al aan het veranderen, waardoor bovenstaande uitspraak eerder stereotiep dan realistisch is.
Nummer twee: “Op economisch vlak is Wallonië een blok aan ons been ”. Weet dat een economisch zwaartepunt zich altijd verlegd heeft en dat altijd zal doen, ook in België.
Nummer drie: “De Vlamingen zijn allemaal racisten en fascisten”. Daarover hebben we het al gehad.
Nummer vier: “Ook nu nog is er een verfransing in Vlaanderen”. Hier in Vlaanderen (en eigenlijk in heel België) is er zeker een grote invloed van het Engels. Een doorsnee tekst van hier bevat op z’n minst drie of vier Engelse termen. Daarnaast ziet de jeugd het gebruik van de Engelse taal als “cool” zijn. Daartegen wordt echter niet gereageerd. Waarom? “Omdat de verengelsing geen bijbedoelingen heeft”, klinkt het antwoord. Wat een onzin! Wie heeft er nu nog niet gehoord van de zgn. amerikanisering van Europa?

Nog een opmerking over het Belgische volk is de zgn. verspreiding van families en hun namen. Zowel Vlaamse familienamen (bvb. ‘Eerdekens’) als Waalse familienamen (bvb. ‘Bourgeois’) duiken in heel België op, ook onder die separatistische politici… Je kan dus nooit met zekerheid beweren dat je een rasechte Vlaming of Waal bent.
Trouwens, wat zijn Vlamingen, wat zijn Walen? Is een Nederlandssprekende Waal die in Vlaanderen woont een Waal of een Vlaming? En omgekeerd… Wat gezegd overigens van de koppels waarvan de ene een Vlaming(e) en de andere een Waal(se) is? Wat voor een kinderen heb je dan? Vlamingen of Walen? Waarop moet je je baseren om op die vraag te antwoorden?

Hierboven werden de vier grootste ‘problemen’ onder de burgers beschreven. Als deze weerlegd worden, zullen de tegenstanders van België met andere, kleinere zaken op de proppen komen, die ik het vernoemen nog niet waard vind, omdat de redenering die daarachter steekt gebaseerd is op drogredenen en muggenzifterij. Maar als ook deze behandeld worden met een voor hen negatieve conclusie, beginnen ze in het verleden te graven.

Vele Walen hebben voor meer dan een anderhalve eeuw lang de Vlamingen en het Nederlands proberen te onderdrukken. Daarover zwijgt menig Waals politicus in alle talen (oh ironie). Vele Vlamingen collaboreerden met de Nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nu zitten ze allemaal te ‘kwelen’ voor amnestie, met de Vlaams – nationalistische politici op kop, die het maar normaal vinden dat de Belgische staat hen vergiffenis schenkt. En als ze dan toch even hun excuses aanbieden, gebeurt dat slechts schoorvoetend. Hoe dan ook, indien aarzelingen ontstaan rond de amnestie, wordt de hele communautaire kwestie op tafel gegooid en worden alle andere wonden opnieuw opengereten. Maar…de Walen mogen niet vergeven worden, toch niet in de zin van ‘vergiffenis schenken’…
Daarbij, hoe kan de tegenwoordige generatie verantwoordelijk zijn voor de fouten van de voorouders, die overigens niet allemaal meededen aan die smeerlapperij? Als één van mijn voorvaderen een beruchte seriemoordenaar was, ben ik dan ook schuldig?

Tenslotte proberen ze via de geschiedenis te bewijzen dat Vlamingen en Walen een verschillend volk zijn.
Mag ik U erop wijzen dat België officieel slechts ontstaan is in 1830, maar dat de Belgen al vierhonderd jaar langer met elkaar leven? Het gaat terug tot in de periode van de Bourgondiërs. Filips de Stoute trouwde met de dochter van de graaf van Vlaanderen (toen slechts West-Vlaanderen, Frans-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen aan het westen van de Schelde). Dat Vlaanderen hoorde vanaf die dag bij Bourgondië. Zijn kleinzoon Filips de Goede ziet zich rond 1430 (!) genoodzaakt om ten eerste een verbinding te maken tussen de twee streken en ten tweede daar wat aan gebiedsuitbreiding te doen. Hij slaagde vooral in dat laatste en zo ontstonden de Zeventien Provinciën of de Nederlanden (iets groter dan de BENELUX van nu). Onze gebieden kwamen achtereenvolgens onder Oostenrijks (de Habsburgers) en onder Spaans bewind. Onder de Spaanse koning Filips II (zoon van de bekende keizer Karel V en samen met de Hertog van Alva verantwoordelijk voor veel ellende in onze streken) trad er rond 1580 een scheuring op tussen de tien Noordelijke (± Nederland) en de zeven Zuidelijke Provinciën (± België en Luxemburg) op. Tot en met 1815 waren op z’n minst de zeven Zuidelijke Provinciën één gebied. De tegenwoordige Vlamingen en Walen hebben altijd al met elkaar geleefd met zeker een gemeenschappelijk erfgoed sinds ± 1430. Als dat geen bewijs is dat de Belgen al vele generaties één volk zijn op historisch vlak…

Hoe is het dan verder gegaan? In 1815 werd Napoleon verslagen en toen waren alle Europese grootmachten Frankrijk, het liberalisme en de democratie grondig beu. Via de ‘Heilige Alliantie’ zou het vroegere staatssysteem hersteld en de Europese kaart grondig hertekend worden. Men creëerde op een uiterst kunstmatige wijze allerlei ‘bufferstaatjes’ rondom Frankrijk. Eén van die staatjes was ‘Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden’ onder Willem I (een afstammeling van de befaamde Willem van Oranje). Het gebied besloeg (opnieuw!) de tegenwoordige BENELUX. Maar 250 jaren van scheiding kon Belgen en Nederlanders blijkbaar niet meer herenigen, één van de redenen waarom België zich in 1830 afscheurde. Wat Luxemburg betreft: het land bleef nog tot het einde van de 19de eeuw onder Nederlands bewind (zie o.a. hun nationale vlaggen).

Een toenmalig VU – lid schreef een andere ‘versie’. In kort kwam het hierop neer: na de val van Napoleon in 1815 werd België als ‘bufferstaat’ gecreëerd en een koning aangesteld. De Britten waren tevreden, want het evenwicht op het continent was hersteld. De Duitsers waren tevreden, want zij zonden de koning (Leopold I van Saksen – Coburg). En ook de Fransen waren tevreden, want de koningin was een Franse, het Frans was de officiële taal van België en zij waren mede – oprichters van de tegenwoordige ‘Generale Bank’ (nu ‘Fortis’ genaamd).
Toch moeten enkele bedenkingen gemaakt worden op deze versie. Ten eerste negeert de auteur volledig het feit dat België in 1830 ontstaan is (hij beweert hier 1815). Ten tweede : hoe kunnen de Fransen zo tevreden en behulpzaam zijn met de oprichting van een bufferstaatje tegen hun eigen land? Ten derde werd de toekomstige koning der Belgen niet aangeduid, maar verkozen (akkoord: door de weinige leden van de burgerij, maar dat was een heel progressief fenomeen voor die tijd). Enkele andere kandidaten waren: graaf Felix de Merode, de prins van Oranje, de prins van Salm-Salm, de hertog van Leuchtenberg, Karel-Lodewijk van Oostenrijk, Karel van Napels, Otto van Beieren en de hertog van Nemours. Deze laatste werd op 3 februari 1831 verkozen maar door vele verwikkelingen weigerde de Franse koning de troon voor zijn zoon (nóg een bewijs dat Frankrijk allesbehalve behulpzaam was…). Uiteindelijk werd het kandidaat nummer twee: Leopold I.
Hier zijn dus duidelijk zware historische flaters begaan, die volgens mij hun oorsprong hebben in de radicaal-flamingantische opvattingen van de auteur.



4. Verschillende culturen vs. verschillen in cultuur

En hoe zit het met de culturen?
De Nederlander Cees Nooteboom schreef in zijn boek ‘De ontvoering van Europa’ dat de taal de drager is van de cultuur. Als dat waar zou zijn, zou de Europese cultuur niet bestaan. Daar heb ik dus mijn twijfels over. Nu heeft de auteur daar wel een handige oplossing voor gevonden: de Europese landen vinden hun eenheid in de verscheidenheid en verder beweert hij dus ook dat er wel grote gelijkenissen zijn tussen de landen onderling. Mij best, goeie uitleg, laten we dus maar aannemen dat dit juist is. Dan heb ik toch nog een vraag: waarom kunnen we dat toepassen op Europees niveau en verdomme niet in ons eigen land? Omdat in de politiek van vandaag eendracht niet meer interessant is. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de debatten in ‘De Zevende Dag’, een klein jaar voor de verkiezingen. Dan begint elke politicus op zijn concurrenten te kappen, Vlaamse en Waalse politici staan nog meer dan anders lijnrecht tegenover elkaar, en ga zo maar door! Daarnaast doet elke politieke partij nog eens zijn zegje over het Vlaams Blok (volledig terecht, trouwens), maar wat ik heel raar vind, is dat er in deze ‘antiracistische’ partijen toch nog veel separatisten rondlopen die het andere landsgedeelte hekelen (al eens gehoord van de FDF?). Dat is toch het toppunt van hypocrisie!
Ik heb dus verwezen naar de FDF, maar die van de N-VA en andere splinterpartijtjes uit de vroegere VU gaan al evenmin vrijuit. Zij roepen openlijk dat de FDF racistisch is tegenover al wat Vlaams is en klinkt. De pot verwijt de ketel… Alsof zij niet racistisch zijn tegenover de Walen! Die kerels hebben wel lef, zeg! Daarnaast zijn het echte, opportunistische kameleons. Vroeger stookten ze alles en iedereen op tegen de Walen en dreven ze openlijk de spot met die mensen. Tijdens de ‘Leuven-Vlaams’ – kwestie zwaaiden de flaminganten met spandoeken waarop “Walen, GO HOME!” stond. O ja, je zag meteen dat ze streden voor het Nederlands, hoor… Die groeperingen hadden (hebben?) niet het minste vermoeden waarom het echt draait, ze willen enkel ruzie stoken in plaats van een oplossing te zoeken voor iedereen! Toen al was er reeds een verengelsing en ook toen al werd dit aanvaard. Maar durf eens een woord Frans te spreken!
Enkele jaren geleden las ik nog een interessant interview met toenmalig VU-lid Johan Sauwens. Knack citeerde: “Wij willen de Walen niet in de Amblève drijven. Laten we hen bijgevolg wat meer bevoegdheden geven.” Bij de eerste vergadering over de Staatshervorming die volgde, haalde deze vriendelijke man toch maar weer de uitspraak “De Franstaligen zullen moeten inzien dat als ze niet akkoord gaan met de Vlaamse eisen, België niet langer zal bestaan!” boven. Kameleon, kameleon! Volgens mij was dat interview enkel bedoeld om sympathie verkrijgen van diegenen die ze eerst liever zagen verdwijnen. Ook de Walen moeten immers ‘bewustgemaakt worden van de federaliseringgedachte. Ook wilden ze van dat radicale af, want dom zijn ze nu ook weer niet: hun houding tegenover België en Franstaligen kwam af en toe toch iets te agressief over.

Wat ik ook ronduit misdadig vind tegenover België en tegenover de rest van de internationale gemeenschap is de IJzerbedevaart. Op de IJzertoren staat het embleem “AVV, VVK of Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus”, terwijl er toch beter iets zoals “Alles Voor de Mensheid, de Mensheid Voor Elkaar” zou moeten staan. Daarvoor zijn er twee redenen. Ten eerste: wat daar gebeurd is, is iets wat de hele wereld aangaat, en niet aan Vlaanderen alleen! En toch wordt dit gebeuren opgeëist door de flaminganten! Ten tweede richt de uitspraak zich enkel tot de christenen, waardoor men opnieuw een groot deel van de mensheid vergeet.

En hoe zit het met de cultuurverschillen? Zij die er in België? Natuurlijk, dat kan en mag niemand ontkennen. Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door vele gelijkenissen: de manier van leven, gemeenschappelijke feesten, zin voor compromis, gebrek aan chauvinisme tot en met keukenrecepten. Heeft U al eens gehoord van de Belgische keuken? Hierover heb ik nog een leuke anekdote: sommige tijdschriften hebben zelfs het lef om opeens over de Vlaamse keuken te spreken! Dat is toch compleet belachelijk! Kortom: het gaat dus louter om cultuurverschillen en niet om volledig verschillende culturen.

In Knack heb ik eens een lezersbrief gelezen over dit alles. Het ging als volgt: “Moeten de verschillen tussen Vlamingen en Walen echt tot een kloof leiden? Niet voor de mensen die vinden dat er belangrijker waarden zijn dan Vlaming, Waal of Belg te zijn. Zij vinden de hele discussie misplaatst, maar worden politiek gedwongen zich daarmee bezig te houden. Men zou een oplossing moeten zoeken die rekening houdt met �*lle mensen, de realiteit. Fundamentalisten storen zich niet aan die realiteit, zij kozen voor hún realiteit. Een homogene samenleving met verschillende mensen kunnen zij bijgevolg niet verdragen. ”


5. Tot slot..

Weet U trouwens wat het grote gevaar is van een eventuele splitsing? Wat ga je doen met de Franstalige minderheid in Vlaanderen? In de faciliteitgemeenten zullen vele groepen van die minderheid leven, om van Brussel nog maar te zwijgen! De Vlaamse staat zal een tweede historie met taalkwesties willen vermijden en het Nederlands als de enige en verplichte taal invoeren. Waarschijnlijk zal ook de wrok voor de voorbije gebeurtenissen enigszins meespelen zoals dat gebeurd is in de jonge Belgische staat (maar dan wel met het Frans als reactie op het instellen van het Nederlands als enige voertaal in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden). En hier wordt de hele historie van 1830 en volgende jaren herhaald. Door het verschil in tijdsgeest echter zullen hierdoor in het beste geval ‘problemen’ ontstaan, maar in realistischer gevallen zal men een eigen versie van Noord – Ierland verkrijgen… Exact hetzelfde fenomeen zal zich natuurlijk ook voordoen in de Waalse staat, zeker als de FDF zich ermee gaat bemoeien.

Mijn voorstel om ‘de communautaire kwestie’, zoals menig politicus dit opgeblazen euveltje noemt, op te lossen is een verplichte tweetaligheid voor elke Belg tijdens het professioneel leven in te voeren. Concreet betekent dit dat men gelijk waar in België zowel bij overheidsinstanties als in particuliere zaken (bakker, slager, dokter,…) in zijn eigen taal kan bediend, geholpen worden. Klant is koning, nietwaar?
Tussen haakjes: waarom heeft men dat nog niet voorgesteld? Dat is nogal duidelijk, lijkt mij: de radicale Waalse politici (zoals Olivier Maingain en andere FDF – ellende) willen niet dat hun ‘volk’ Nederlands leert voor ‘een bende Vlaamse boerkes’. Toch moet gezegd worden dat het Nederlands al een vijftal jaar onderwezen wordt in elke Waalse school, en dit is een Franstalige bevoegdheid. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen…
Maar ook de Vlaams – nationalistische politici willen dit niet. Daarmee zou hét grootste probleem van België, hún grootste argument om alles te federaliseren, om later België te splitsen, opgelost zijn… Maar dit alles natuurlijk tussen haakjes…
Naast die verplichte tweetaligheid zou men heel het gedoe men het pseudofederalisme, de faciliteitsgemeenten en alle andere ellende moeten afschaffen om in plaats daarvan een gebalanceerde politiek te voeren die de wonden heelt.

Eendracht maakt macht

Tom Zwaenepoel

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

1. Vanaf de Bourgondische Tijd

België is niet zomaar uit de lucht komen vallen, maar kan integendeel terugblikken op een lange aanloop naar haar onafhankelijkheid. De natie die vandaag ons land is, is wat het territorium betreft quasi dezelfde gebleven sinds de éénmaking onder Filips de Goede (1430). Inderdaad kan men stellen dat de Bourgondiërs definitief komaf probeerden te maken met het feodale stelsel en als dusdanig met de Middeleeuwen zelf.

1. Het feodale stelsel bleef van kracht, zij het in verminderde vorm, tot aan de afschaffing door het Franse revolutionaire bewind.

2. Het Middeleeuwse statenstelsel bleef ook tot dan bestaan. De Brougondiërs en hun opvolgers streefden op geen enkel moment naar de creatie van een 'eenheidsstaat', toch niet in de vorm zoals u ze zou willen zien.

De zgn. 17 provinciën (ongeveer het territorium van ons land en Nederland samen), zouden op het einde van de 15e eeuw in de handen van het huis van Habsburg komen te vallen en als dusdanig achtereenvolgens in Spaanse en in Oostenrijkse handen terechtkomen.

De bevolking van de Zuidelijke Nederlanden zag de 'Spaanse en Oostenrijkse handen' als legitiem, onder meer omdat ze garant stonden voor hun provinciale privileges. Zie ook:

2. Onder invloed van de Verlichting: De Brabantse Omwenteling

Jozef II had in de ogen van vele inwoners van de Zuidelijke Nederlanden de oude privileges geschonden, bovendien was zijn zeer centralistische politiek, die ook erg anti-klerikaal getint was allerminst democratisch te noemen.

Slecht argument om een unitair België te verdedigen, niet?

Voor de eerste keer werden toen tricolores gehesen.

Brabantse tricolores, geen Belgische.

In die optiek werd een gordel van bufferstaten aangelegd, met ten noorden van Frankrijk het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, dat twee territoria, die sinds 1585 gescheiden waren (de noordelijke en de zuidelijke Nederlanden, toen owv dynastieke en godsdienstige redenen o.m. onder het toenmalig Spaans bewind) weer samenbracht.

1585 is niet het begin van de scheiding der Nederlanden. De grens is nog
herhaaldelijk verschoven, terwijl het er op sommige momenten naar uit heeft gezien dat of de Republiek (1584-88) of het Spaanse gezag (o.m. 1632) zou bezwijken. Het belang van 1585 is voornamelijk ingegeven door de nationalistische Belgische geschiedschrijving van de negentiende eeuw.

Bovendien legde Willem het Nederlands als enige verplichte taal op, een taal die noch de Nederlandstaligen, noch de Franstaligen in België eigen was.

Ook de meeste Nederlanders begrepen de standaardtaal niet, want ook zij spraken dialect.

en werd de katholieke clerus aan banden gelegd ten koste van het Calvinistische noorden.

Nederland was en is lang niet zo calvinistisch als u denkt. Toegegeven de entourage van de koning was overwegend protestant, maar de intolerantie van de katholieke Kerk was net iets groter dan de protestantse gezindheid van Willem I.

4. De Belgische Revolutie

Uiteindelijk resulteerden 15 jaar opgekropte spanningen in de omwenteling van 1830, die een zeer dynamische en moderne staat zou scheppen. De Liberalen wilden uiteraard meer vrijheden, maar ook de katholieken eisten hun vrijheden op en waren daarvoor bereid de principes van een parlementaire democratie te aanvaardden. Als dusdanig vonden beide groepen elkaar (zgn. Unionisme). Vanaf augustus 1830 deden zich te Brussel ongeregeldheden voor (na de opvoering van de Stomme van Portici (26/08) waarin de woorden ‘amour sacré de la patrie’ weerklonken). Te Parijs was ondertussen ook reeds een opstand tegen het Ancien régime begonnen (julirevolutie, het meer democratische régime zou daar echter maar 20 jaar stand houden). De opstand in Brussel van augustus 1830 was uiteindelijk- in den beginne- een opstand van het volk, dat sterk verarmd was, o.m. door mislukte graanoogsten. Pas later zou de burgerij (die in bepaalde delen van Brussel de Nederlanders steunde maar “bang” werd van het volk) de opstand tot de hare maken, omdat ze zag dat ze door de sociale opstand haar doelen kon verwezenlijken. Ondertussen namen de onlusten overal in België toe en werd er eind september door de Nederlandse milities in Brussel tot bloedvergieten overgegaan, wat de tegenstellingen nog verscherpte. De Belgische Omwenteling was dan wel in Brussel begonnen, zij was géén Brusselse opstand maar een nationale revolte. Uit Leuven, Luik, Henegouwen, Vlaanderen en Namen stroomden contingenten toe, terwijl ook de Nederlands milities naar de hoofdstad zonden. Op 23 september 1830 werden de Nederlandse Contingenten na een gewapend treffen en verbitterde weerstand van dit pasgevormd Belgisch leger uit het Park van Brussel verdreven. Het was toen dat voor het eerst de Brabanconne werd gespeeld en dat de nationale driekleur (die ook al in 1788 gebruikt werd) gehesen werd.

Dat is de nationalistische lezing van de feiten.

5. Onafhankelijkheid,Grondwet en Monarchie

In allerijl werd een Voorlopige Regering (4 oktober) samengeroepen, die een reeks spectaculaire maatregelen afkondigden: naast het uitroepen van een soevereine staat, onbeperkte meningsvrijheid, onderwijsvrijheid, vrijheid van vereniging,persvrijheid,vrijheid van vergadering en godsdienst etc… In één klap was België de meest moderne,vooruitstrevende en liberale staat van Europa, en zelfs van de wereld. Verkiezingen werden georganiseerd (weliswaar op de basis van cijnskiesrecht maar met kiesgeheim, wat zeer ongewoon was in die tijd) en een Nationaal Congres werd verkozen: op 7 februari 1831 werd de Grondwet van het Koninkrijk België gestemd, met een tweekamerstelsel, rechstreekse verkiezingen van beiden en met een parlementaire monarchie. Een parlement met strikte scheiding der machten en een Koning die trouw moest zweren voor de volksvertegenwoordigers. Zoiets was nog nooit eerder gebeurd in de Europese geschiedenis.
Later die maand werd Surlet de Chokier als voorlopig Regent aangesteld, tot op het moment dat een geschikte kandidaat voor de troon gevonden was.
Op 4 november 1830 reeds was het jonge Koninkrijk door de grootmachten erkend: Rusland wilde nog wel tussenkomen, maar werd gehinderd door een opstand in Polen (dat onder Russisch gezag viel), en Pruisen wilde geen oorlog met Oostenrijk riskeren owv de Belgische kwestie. De breuk met de machten van het Ancien Régime was in ons land compleet. Beslist werd dat België “eeuwigdurend neutraal” zou zijn, een toestand die tot 1945 bewaard zou blijven. Op 21 juli legde de eerste Koning der Belgen, Léopold, van Saksen-Coburg te Brussel de eed van trouw af aan de natie. Het feit dat de Belgische Grondwet zo liberaal en origineel was, wordt niet alleen bewezen door het grote aantal Europese landen dat ze nadien zou overnemen (vb: Griekenland), maar ook door het feit dat ze tot op de dag vandaag standhoudt (de vernieuwingen erin waren wel bv de democratisering in de richting van de arbeiders-afschaffing van de wet Le Chapelier die vakbonden verbood en verruiming, vooral vanaf 1893 van het kiesrecht. Ook de federalisering gedurende de laatste 30 jaar van de Belgische Staat was een belangrijke vernieuwing). Na 1830 zou ons land al gauw de top vijf van de meest geïndustrialiseerde naties ter wereld binnen duiken, een voorbeeld hiervan is dat België (op Engeland na) het eerste land ter wereld was waar spoorwegen aangelegd werden.

Wat met het leuren met de koningskroon? De weinig liberale gezindheid van Leopold I? De achterstelling van het Nederlands? De onderontwikkeling van Vlaanderen? Het uitmanoeuvreren van de orangisten? De selectieve repressie? De expansionistische dromen in 1919? Leopold II's wangedrag in Kongo?

[Tantist]

Dat stond natuurlijk niet bij die copy/paste