Vragen over het universum

[satiper]

Ik heb wat vragen over het universum.
Misschien is het universum gewoonweg niet te
begrijpen, maar men kan maar een poging doen om zover
mogelijk te geraken.
Ik hoop dat er wat verduidelijking kan komen in klare
begrijpelijke taal over sommige vragen waar ik mee zit
Waar we reeds min of meer zeker mogen van zijn is
(denk ik) het volgende:

We wonen op een planeet (aarde) die samen met nog een
aantal planeten rond een ster draaien die wij de zon
noemen.
Als we ’s avonds bij een wolkenloze nacht naar de
sterren kijken zijn dat in feite allemaal zonnen
Al deze sterren die we met het blote oog kunnen
aanschouwen maken deel uit van onze melkweg. Zelfs
deze melkweg (soort in het midden verdikte
rondraaiende pannekoek) bevat veel meer sterren dan we
met het blote oog kunnen waarnemen.
Dat we ze niet meer kunnen waarnemen heeft meestal te
maken met het gegeven dat ze te ver af staan.
Zoals onze melkweg zijn er nog zeer vele andere in ons
universum.
Tot hier het min of meer gekende, hierna komen de
vraagtekens:

Ons universum zou de vorm van een schil (vel) hebben,
alle melkwegen zouden zich in deze schil bevinden.
Neem een manderine, waar je de vrucht uithaalt en
enkel de schil van behoud, hiervan zou deze schil
vergeleken kunnen worden met hoe een momentopname van
het universum eruit zou zien.
Het lege binnenste en hetgeen er buiten ligt zou niet
tot dit universum behoren.
De afmetingen zouden niet constant blijven, met andere
woorden na verloop van tijd heeft het heelal de
proporties van een appelsienschil, daarna een
pompelmoesschil enz… (hetgeen men bedoeld met “het
heelal dijt uit”)
Ooit (bij het begin van het universum (oerknal)) was
het centrum niet leeg, alle materie zat zeer compact
bij mekaar en schoot (door de oerknal-explosie) met
zeer grote snelheid weg van haar plaats van ontstaan?
Ik heb me laten wijsmaken dat reizen enkel mogelijk
zou zijn in het universum (in de schil dus). In het
lege centrum en buiten de schil zou het blijkbaar niet
kunnen omdat dit een gebied is dat geen deel uitmaakt
van ons universum?
Als je een nagel of stokje dwars doorheen je appelsien
drukt zou dit een eventuele (kortste) reisweg kunnen
voorstellen, indien je naar de andere kant van het
universum zou willen reizen.
Daar dit blijkbaar niet mogelijk zou zijn zou je
gedwongen zijn, om via een boogvormige baan te gaan
(doorheen de schil) een beetje vergelijkbaar met naar
Australië reizen vanuit Europa, om dit via de kortste
weg te doen, zou je een boring dwars door de aarde
moeten maken.
Wat ik een beetje vreemd vind in dit verhaal, is
wanneer weet je dat je aan de grens van het universum
zit. Het lijkt me dat je van de ene leegte naar de
andere gaat?
Er staat vermoed ik toch nergens geen muur met een
bordje grens van het universum.
Vermits je van leegte naar leegte (waar exact is die
overgang) gaat, wat zou er je tegenhouden om door te
vliegen?
Waarom is het met andere woorden onmogelijk om buiten
ons universum te reizen?

[Brandaan]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Waarom is het met andere woorden onmogelijk om buiten
ons universum te reizen?

Omdat het buiten ons universum niet gewoon leeg is, maar ook de ons bekende fundamentele constantes houden daar op met bestaan. Daardoor kan "onze materie" niet bestaan buiten ons universum. Dat is de korte uitleg, voor de lange uitleg is een ruime basis nodig op het gebied van theoretische natuurkunde.

[Raven]

Om voorbij het heelal te kunnen moet er eerst een einde aan zijn. Er zijn theorieen die stellen dat het heelal oneindig zou zijn.

[Lincoln]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Ik heb wat vragen over het universum.
Misschien is het universum gewoonweg niet te
begrijpen, maar men kan maar een poging doen om zover
mogelijk te geraken.
Ik hoop dat er wat verduidelijking kan komen in klare
begrijpelijke taal over sommige vragen waar ik mee zit
Waar we reeds min of meer zeker mogen van zijn is
(denk ik) het volgende:

We wonen op een planeet (aarde) die samen met nog een
aantal planeten rond een ster draaien die wij de zon
noemen.
Als we ’s avonds bij een wolkenloze nacht naar de
sterren kijken zijn dat in feite allemaal zonnen
Al deze sterren die we met het blote oog kunnen
aanschouwen maken deel uit van onze melkweg. Zelfs
deze melkweg (soort in het midden verdikte
rondraaiende pannekoek) bevat veel meer sterren dan we
met het blote oog kunnen waarnemen.
Dat we ze niet meer kunnen waarnemen heeft meestal te
maken met het gegeven dat ze te ver af staan.
Zoals onze melkweg zijn er nog zeer vele andere in ons
universum.
Tot hier het min of meer gekende, hierna komen de
vraagtekens:

Ons universum zou de vorm van een schil (vel) hebben,
alle melkwegen zouden zich in deze schil bevinden.
Neem een manderine, waar je de vrucht uithaalt en
enkel de schil van behoud, hiervan zou deze schil
vergeleken kunnen worden met hoe een momentopname van
het universum eruit zou zien.
Het lege binnenste en hetgeen er buiten ligt zou niet
tot dit universum behoren.
De afmetingen zouden niet constant blijven, met andere
woorden na verloop van tijd heeft het heelal de
proporties van een appelsienschil, daarna een
pompelmoesschil enz… (hetgeen men bedoeld met “het
heelal dijt uit”)
Ooit (bij het begin van het universum (oerknal)) was
het centrum niet leeg, alle materie zat zeer compact
bij mekaar en schoot (door de oerknal-explosie) met
zeer grote snelheid weg van haar plaats van ontstaan?
Ik heb me laten wijsmaken dat reizen enkel mogelijk
zou zijn in het universum (in de schil dus). In het
lege centrum en buiten de schil zou het blijkbaar niet
kunnen omdat dit een gebied is dat geen deel uitmaakt
van ons universum?
Als je een nagel of stokje dwars doorheen je appelsien
drukt zou dit een eventuele (kortste) reisweg kunnen
voorstellen, indien je naar de andere kant van het
universum zou willen reizen.
Daar dit blijkbaar niet mogelijk zou zijn zou je
gedwongen zijn, om via een boogvormige baan te gaan
(doorheen de schil) een beetje vergelijkbaar met naar
Australië reizen vanuit Europa, om dit via de kortste
weg te doen, zou je een boring dwars door de aarde
moeten maken.
Wat ik een beetje vreemd vind in dit verhaal, is
wanneer weet je dat je aan de grens van het universum
zit. Het lijkt me dat je van de ene leegte naar de
andere gaat?
Er staat vermoed ik toch nergens geen muur met een
bordje grens van het universum.
Vermits je van leegte naar leegte (waar exact is die
overgang) gaat, wat zou er je tegenhouden om door te
vliegen?
Waarom is het met andere woorden onmogelijk om buiten
ons universum te reizen?

De aarde is een platte schijf.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

Omdat het buiten ons universum niet gewoon leeg is, maar ook de ons bekende fundamentele constantes houden daar op met bestaan. Daardoor kan "onze materie" niet bestaan buiten ons universum. Dat is de korte uitleg, voor de lange uitleg is een ruime basis nodig op het gebied van theoretische natuurkunde.

Redelijk akkoord, doch met een kleine nuance.

Buiten ons universum kunnen we met geen mogelijkheid zekerheid krijgen aangaande de vraag of "onze materie" er kan bestaan. M.a.w: onze materie zou er kunnen bestaan, doch het is evengoed mogelijk dat ze er niet kan bestaan.

Hetzelfde geldt voor de ruimtetijd: het kán dat die ook buiten ons universum van toepassing is, maar het kan evengoed dat daar totaal andere principes gelden, waar we met ons verstand gewoon niet bijkunnen. Aangezien ruimtetijd min of meer als synoniem van causaliteit kan beschouwd worden - oorzaak en gevolg - en ons universum zich slechts vanuit het causaliteitsprincipe laat benaderen - het redeneren in termen van oorzaak en gevolg - kunnen wij geen enkele zinnige uitspraak doen over iets waarvan we niet zeker zijn dat het causaliteitsprincipe erop kan worden toegepast.

Even een klein voorbeeldje: sommige mensen stellen het "niets" voor als zijnde een totaal lege donkere ruimte(tijd) met zelfs niet één atoompje erin. Maar dan nog heb je de ruimte zélf: de "mogelijkheid" om je vooruit en achteruit te bewegen, naar links en naar rechts, en naar boven en naar onder. Het niets biedt zelfs die "mógelijkheid" niet.

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

Omdat het buiten ons universum niet gewoon leeg is, maar ook de ons bekende fundamentele constantes houden daar op met bestaan. Daardoor kan "onze materie" niet bestaan buiten ons universum. Dat is de korte uitleg, voor de lange uitleg is een ruime basis nodig op het gebied van theoretische natuurkunde.

Bedankt Brandaan

Klopt de analogie met de schillen een beetje?

En hoe moet ik de overgang zien tss universum en niet universum.
Loopt er ergens een scherp afgelijnde grens of is het eerder zoals bergklimmen. De atmosfeer wordt geleidelijk ijler tot je ook daar in feite niet meer zonder hulpmiddelen verder kan?

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Redelijk akkoord, doch met een kleine nuance.

Buiten ons universum kunnen we met geen mogelijkheid zekerheid krijgen aangaande de vraag of "onze materie" er kan bestaan. M.a.w: onze materie zou er kunnen bestaan, doch het is evengoed mogelijk dat ze er niet kan bestaan.

Hetzelfde geldt voor de ruimtetijd: het kán dat die ook buiten ons universum van toepassing is, maar het kan evengoed dat daar totaal andere principes gelden, waar we met ons verstand gewoon niet bijkunnen. Aangezien ruimtetijd min of meer als synoniem van causaliteit kan beschouwd worden - oorzaak en gevolg - en ons universum zich slechts vanuit het causaliteitsprincipe laat benaderen - het redeneren in termen van oorzaak en gevolg - kunnen wij geen enkele zinnige uitspraak doen over iets waarvan we niet zeker zijn dat het causaliteitsprincipe erop kan worden toegepast.

Even een klein voorbeeldje: sommige mensen stellen het "niets" voor als zijnde een totaal lege donkere ruimte(tijd) met zelfs niet één atoompje erin. Maar dan nog heb je de ruimte zélf: de "mogelijkheid" om je vooruit en achteruit te bewegen, naar links en naar rechts, en naar boven en naar onder. Het niets biedt zelfs die "mógelijkheid" niet.

En klopt het dat ons universum zo'n niets omsluit en tevens door zo'n niets omgeven is?

Ook bedankt trouwens el flamenco

[Brandaan]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Redelijk akkoord, doch met een kleine nuance.

Buiten ons universum kunnen we met geen mogelijkheid zekerheid krijgen aangaande de vraag of "onze materie" er kan bestaan. M.a.w: onze materie zou er kunnen bestaan, doch het is evengoed mogelijk dat ze er niet kan bestaan.

Hetzelfde geldt voor de ruimtetijd: het kán dat die ook buiten ons universum van toepassing is, maar het kan evengoed dat daar totaal andere principes gelden, waar we met ons verstand gewoon niet bijkunnen. Aangezien ruimtetijd min of meer als synoniem van causaliteit kan beschouwd worden - oorzaak en gevolg - en ons universum zich slechts vanuit het causaliteitsprincipe laat benaderen - het redeneren in termen van oorzaak en gevolg - kunnen wij geen enkele zinnige uitspraak doen over iets waarvan we niet zeker zijn dat het causaliteitsprincipe erop kan worden toegepast.

Even een klein voorbeeldje: sommige mensen stellen het "niets" voor als zijnde een totaal lege donkere ruimte(tijd) met zelfs niet één atoompje erin. Maar dan nog heb je de ruimte zélf: de "mogelijkheid" om je vooruit en achteruit te bewegen, naar links en naar rechts, en naar boven en naar onder. Het niets biedt zelfs die "mógelijkheid" niet.

U heeft uiteraard helemaal gelijk, we kunnen nooit weten wat er buiten ons universum is, aangezien alle waarnemingen onmogelijk zijn. De algemeen aanvaarde theorieen spreken echter allemaal over een groot niets buiten ons universum. De meeste theorieen laten de mogelijkheid van een multiversum wel open, maar dat is weer een ander verhaal.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

En klopt het dat ons universum zo'n niets omsluit?

Ik weet het niet. En ik vermoed dat geen levende ziel op deze planeet daarover ook maar iets zinnigs kan zeggen.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

U heeft uiteraard helemaal gelijk, we kunnen nooit weten wat er buiten ons universum is, aangezien alle waarnemingen onmogelijk zijn. De algemeen aanvaarde theorieen spreken echter allemaal over een groot niets buiten ons universum. De meeste theorieen laten de mogelijkheid van een multiversum wel open, maar dat is weer een ander verhaal.

En hoe "groot" is dat niets dan wel, beste Brandaan?

Sorry, kon het niet laten.

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door Raven

Om voorbij het heelal te kunnen moet er eerst een einde aan zijn. Er zijn theorieen die stellen dat het heelal oneindig zou zijn.

Stel je het heelal gelijk met ons universum, of bedoel je hiermee ook de andere universa die er mogelijks (maar waarvan we niks met zekerheid weten) zouden kunnen bestaan. Een verzameling van het gekende en ook het niet gekende dus?

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Ik weet het niet. En ik vermoed dat geen levende ziel op deze planeet daarover ook maar iets zinnigs kan zeggen.

Anders geformuleerd dan maar.
Heeft ons universum effectief de vorm van een schil?

[Brandaan]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Bedankt Brandaan

Klopt de analogie met de schillen een beetje?

Over die schillen is mij niets bekend, voor zover ik weet is het universum gewoon een solide blok zonder een gat erin.

En hoe moet ik de overgang zien tss universum en niet universum.
Loopt er ergens een scherp afgelijnde grens of is het eerder zoals bergklimmen. De atmosfeer wordt geleidelijk ijler tot je ook daar in feite niet meer zonder hulpmiddelen verder kan?

Een scherpe lijn, daarbuiten is het niets en daarbinnen een grotendeels leeg universum, waar de natuurwetten wel gelden en materie wel kan bestaan. Er zijn echter ook afwijkende theorieen die stellen dat sommige basiswaarden zich sneller van het centrum hebben afbewogen dan anderen en dat er dus verscheidene scherpe lijnen zijn. We zullen dit echter nooit met zekerheid kunnen stellen omdat onze waarnemingen zijn gebonden aan de lichtsnelheid en deze grenzen bewegen zich op of boven deze snelheid van ons af.

[Brandaan]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

En hoe "groot" is dat niets dan wel, beste Brandaan?

Sorry, kon het niet laten.

, mierenneuker.

[zeddie]

The universe is an exteriorization (gesture of pulsation) of the Supreme Consciousness; it's our incapacity of total vision that enables us to have that sense of fixity: there is none, it's something like pulsations or ... really a play of forms - there is only ONE being. There is only one being. There's only one, only one Consciousness, only one Being.
The universe is a conscious objectification of That which exists from all eternity. Well, how can the All cease to be? The infinite and eternal All, without limits of any kind - how can anything be thrown out of it? There is nowhere to go! (You can rack your brains over it, you know!) Go where? There is only THAT.
And even when we say 'there is only that' we are situating it somewhere - which is perfectly idiotic. It is everywhere - so how can anything be thrown out of it?
It (universe) is like a circle - it is represented by the serpent biting its tail, its head touching its tail. It means that the supreme height touches the most material matter, without any intermediary.

GreetzZ

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

Over die schillen is mij niets bekend, voor zover ik weet is het universum gewoon een solide blok zonder een gat erin.
Een scherpe lijn, daarbuiten is het niets en daarbinnen een grotendeels leeg universum, waar de natuurwetten wel gelden en materie wel kan bestaan. Er zijn echter ook afwijkende theorieen die stellen dat sommige basiswaarden zich sneller van het centrum hebben afbewogen dan anderen en dat er dus verscheidene scherpe lijnen zijn. We zullen dit echter nooit met zekerheid kunnen stellen omdat onze waarnemingen zijn gebonden aan de lichtsnelheid en deze grenzen bewegen zich op of boven deze snelheid van ons af.

Ik kan me dat moeilijk voorstellen.
Stel je vliegt met één of ander ruimtetuig het einde van het universum tegemoet. Bots je dan ineens tegen een soort onzichtbare muur?

[Brandaan]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Ik kan me dat moeilijk voorstellen.
Stel je vliegt met één of ander ruimtetuig het einde van het universum tegemoet. Bots je dan ineens tegen een soort onzichtbare muur?

Nee, want 1: het is geen muur, het is niets en 2: men kan deze "rand" nooit bereiken, het blijft zich immers altijd van ons af bewegen.

[duncan]

eindeloos ; limietloos en los van alle materie dat wij kennen iddd MAAR... .

Vermits de theoriën van Einstein weer eens bevestigd werden mogen we ook schrijven dat deze limietloze niets / iets dat wij als zijnde komos omschrijven ook relatief is dus niet enkel energie kent maar ook massa .

Hoe groot ze is ...is een beetje zoals een draaiend wiel dat niet stopt als je vraagt hoe ver kan dit maar dan een wiel op eindeloze energie /massa dat leeg is maar ook vol

Ik ga er vanuit dat er meerdere schillen zijn en werelden alsook hemel(en)

Het einde van het universum is de aarde en das tevens het begin ook ....stel je voor ...alez ik denk da hé .

Seg alsge zo'n ruimte tuig hebt nemt da tuig dan mee naar mij hé want ik wil direkt mee zenne .

Ik denk niet dat we dan een onzichtbare muur tegenkomen aldaar eerder een spiegel met dezelfde energie - massa .

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

U heeft uiteraard helemaal gelijk, we kunnen nooit weten wat er buiten ons universum is, aangezien alle waarnemingen onmogelijk zijn. De algemeen aanvaarde theorieen spreken echter allemaal over een groot niets buiten ons universum. De meeste theorieen laten de mogelijkheid van een multiversum wel open, maar dat is weer een ander verhaal.

En wat als er na het niets, de leegte een tweede schil of iets anders bestaat, en dan misschien wel een derde, vierde .......... maar het mysterie wordt daarmee niet opgelost, we krijgen alleen meer schillen.

[duncan]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

En wat als er na het niets, de leegte een tweede schil of iets anders bestaat, en dan misschien wel een derde, vierde ..........

mokt ze ni TE slim hé aub