Intelligentia tegenover christendom: geplet tss laïcisme en multiculturalisme

Judokus · 23 mei 2007, 08:27

‘Geplet tussen laïcisme en multiculturalisme’

Intelligentsia tegenover christendom.

ANTWERPEN (RKnieuws.net) - Zijn de media nu islamofiel of islamofoob? En hoe kijkt onze intellectuele elite aan tegen het christendom en de islam? Dat vraagt Miel Swillens zich in Tertio af naar aanleiding van de recente islam-bijlage van De Standaard en het bijbehorende gratis Koran-exemplaar.
Ecraséz l’infâme! Verpletter die schandelijke kerk!’’ Dat was het advies van de Franse filosoof Voltaire. Hij stierf vooraleer de Fransen tijdens de Revolutie zijn raad ter harte konden nemen. De Franse Revolutie schakelde de kerk niet alleen politiek uit, maar ondernam ook een poging om de samenleving te ontkerstenen. Het christendom werd op de vuilnisbelt van de geschiedenis gegooid.

Sindsdien leeft de Europese intelligentsia in vijandschap met de kerk en het christendom. Materialisme en marxisme maakten van de meeste intellectuelen aanhangers van het atheïsme. Het christendom is voor de Europese intelligentsia een relict uit een obscurantistisch verleden. Wat er nog van overblijft, zal geleidelijk atrofiëren en uiteindelijk helemaal verdwijnen door de corrosieve kracht van een materialistische wetenschapsbeoefening.

Een gelovige intellectueel wordt als een ‘contradictio in terminis’ beschouwd. Het gelovig zijn diskwalificeert de intellectueel. De ouderen onder ons hebben op het college nog gehoord over katholieke intellectuelen als François Mauriac of Graham Greene, auteur van The Power and the Glory. Maar ook toen al waren dat buitenbeentjes, atypisch voor de intellectuele klasse waartoe zij behoorden. Nu denken wij bij ‘katholieke intellectueel’ alleen nog aan gewezen kardinaal Ratzinger, de huidige paus. De Europese intelligentsia beschouwt geloof immers als onverenigbaar met het leven van de geest zoals zij dat opvat.

●

Dat het niet zo hoeft te zijn, bewijzen de Verenigde Staten (VS). Daar wordt godsdienst niet gezien als een bedreiging voor de vrijheid, en ook niet als de tegenstander van rede en wetenschap. In zijn De la démocratie en Amérique (1835) merkte Alexis de Tocqueville, de gereputeerde Franse politieke denker, al op dat in de VS vrijheid en godsdienst intiem met elkaar verbonden zijn en niet in conflict zoals in Europa.

Om historische redenen hebben de VS nooit het virulente antiklerikalisme en atheïsme gekend dat zo typisch is voor Europa. De veelvuldige referenties naar God in dat land slaan de Europese intellectuelen dan ook met verstomming en doen hen besluiten dat die gekke Amerikanen blijkbaar wat achterlijk zijn. De complexloze gelovigheid van heel wat Amerikanen – denken we maar aan Jimmy Carter of Bill Clinton – is voor een Europese intellectueel volkomen onbegrijpelijk.

●

De marginalisering van het christendom in Europa betekende evenwel niet dat daarmee ook de behoefte aan godsdienst of kerk verdween. De Franse Revolutie markeert trouwens het moment in de geschiedenis waarop het politieke radicalisme de godsdienst als heilsleer is gaan vervangen. Robespierre stelde de cultus van de rede in en nieuwe feestdagen en rituelen creëerden een civiele religie. Het paradijs was geen belofte meer voor het hiernamaals, maar zou ons al hier op aarde ten deel vallen. De mens zelf zou een nieuwe mensheid scheppen, al moest men daarvoor duizenden ‘verraders’ naar de guillotine voeren en een genocidaire slachtpartij aanrichten in de Vendée. Met de Franse Revolutie werd het politieke radicalisme het opium van de intellectuelen.

Later hebben fascisme en communisme met geweld hun totalitaire civiele religies opgelegd aan de onderworpen volkeren. Het was niet langer ‘Geef aan Caesar wat aan Caesar toekomt en aan God wat aan God toekomt’. Nee, Caesar was God geworden. Denken we maar aan Hitler of Stalin. Gelukkig werden die totalitaire religies uit Europa verdreven – het fascisme ten koste van een wereldoorlog, het communisme dankzij grotendeels geweldloze revoluties en westerse vastberadenheid.

●

Het is evenwel verontrustend dat Europa nu zelf is begonnen met het cultiveren van een eigen civiele religie. Nu het christendom niet meer de waarden en morele voorschriften aanbrengt, wil de staat blijkbaar die taak overnemen. Dat is de betekenis van de officieel gepromote politieke correctheid die ons dicteert wat we moeten denken over een hele reeks onderwerpen, van de multiculturele samenleving tot homoseksualiteit.

Een markant voorbeeld daarvan was de zaak Rocco Buttiglione. Deze Italiaanse politicus werd als Europees commissaris voor Justitie gewraakt wegens zijn katholiek-conservatieve opvattingen, voornamelijk over homoseksualiteit. Buttigliones verzekeringen dat die opvattingen geen enkele rol zouden spelen bij de uitoefening van zijn ambt, werden weggehoond. De burger wordt niet alleen verondersteld de nieuwe civiele religie openbaar te belijden, maar ook innerlijk te aanvaarden.

●

De overgrote meerderheid van de Europese intellectuelen is dus van oordeel dat christendom en kerk gedoemd zijn te verdwijnen. De wereld gaat maar vooruit in een enkele richting. Geloof en religie hebben hun houdbaarheidsdatum in de geschiedenis overschreden. En dat is maar goed ook, want godsdienst is altijd al een bron van ellende geweest voor de mensheid – zoals de Britse wetenschapper Richard Dawkins betoogde in zijn ophefmakende boek The God Delusion.

Maar dan maakte de geschiedenis plots een onverwachte bocht. De terugkeer van de assertieve gelovige in Europa in de gedaante van de moslim stelt de intelligentsia voor een probleem waar ze geen blijf mee weet. De intellectuele elite weet niet te kiezen tussen haar oude laïcisme en het nieuwe multiculturalisme. Ze onderschrijft beide en negeert hun onderlinge onverzoenbaarheid.

Het laïcisme is de politieke vertaling van de militante vrijzinnigheid die atheïsme en materialisme met vooruitgangsdenken combineert. Het multiculturalisme – waarvan het cultuurrelativisme de kern vormt – vertrekt van een heel ander uitgangspunt. Het cultuurrelativisme, dat is ontstaan uit westers schuldgevoel en een op hol geslagen gelijkheidsobsessie, erkent helemaal geen progressie in de geschiedenis. Alle culturen zijn gelijkwaardig. Het westerse vooruitgangsmodel is maar een culturele variant naast andere evenwaardige varianten, bijvoorbeeld de moslimcultuur. Voltaire wint het niet van Mohammed, The Origin of Species niet van de Koran. Geloof en religie zijn niet op hun retour. Integendeel, de meeste culturen zijn religieuze culturen en springlevend bovendien – zoals de islam aantoont.

●

De intelligentsia verkeert bijgevolg in verwarring en zendt tegenstrijdige signalen uit. Het hoofddoekendebat is daarvan een goed voorbeeld. Laïcisme en multiculturalisme botsen hier frontaal met elkaar. Er wordt geschipperd tussen een totaal verbod (in overheidsdiensten), een minimaal verbod (geen hoofddoek aan het loket) en het algeheel toestaan. Feministen wringen zich in allerlei bochten en betogen dat de hoofddoek – en diverse verhullende kledij – geen teken is van onderdrukking, maar van emancipatie van de vrouw. De controverse over de Deense cartoons heeft ondertussen aangetoond dat de intelligentsia almaar vaker bereid is multiculturele argumenten te laten primeren op het laïcisme – zelfs als dat een inperking van de vrije meningsuiting inhoudt.

De intellectuele elite vertoont blijkbaar een opvallend gebrek aan ruggengraat wanneer ze wordt geconfronteerd met een zelfverzekerde – en potentieel gevaarlijke – tegenstander. Ze is zelfs bereid tot concessies aan de islam, die ze verontwaardigd van de hand zou wijzen indien het om het christendom zou gaan.

●

De vraag of de islam uit intellectueel oogpunt wel in Europa thuishoort, mag niet worden gesteld – zelfs niet impliciet, zoals de paus na zijn toespraak in Regenburg mocht ervaren. Zo ongehoord is die vraag nochtans niet. Al in De la démocratie en Amérique merkte Tocqueville op dat de Koran in tegenstelling tot de evangelies niet alleen over de relatie tussen God en de mensen gaat, maar ook over rechtspraak en politiek. Vandaar dat volgens Tocqueville de islam maar moeilijk kan overleven in een tijd van verlichting en democratie, terwijl dat voor het christendom geen probleem vormt.

In zijn toespraak aan de universiteit van Regensburg heeft Benedictus XVI terecht gewezen op de innige verwevenheid van het christelijke en het Europese denken en hoe beide zijn geworteld in de rede, de Griekse logos. Dat geldt uiteraard niet voor de islam, die zichzelf als de jongste en definitieve openbaring van God ziet, en staat of valt met de letterlijke interpretatie van de Koran.

De Europese elite heeft daar evenwel geen oren naar. Ze weigerde zelfs een verwijzing naar de joods-christelijke wortels van ons continent op te nemen in de Europese grondwet. Net nu Europa in volle identiteitscrisis verkeert en nood heeft aan bezinning over haar historische grondslagen, pleegt onze intelligentsia vluchtmisdrijf. Het Europa dat deze elite voor ogen staat, is niet alleen een Europa zonder geografische grenzen, maar ook een Europa zonder verleden, zonder traditie.

Is bouwen aan een dergelijk Europa niet bouwen aan een nieuwe toren van Babel? Wellicht is het ook dat wat de paus in Regensburg duidelijk wilde maken.

Bron:Tertio

system · 23 mei 2007, 10:39

Visjnu · 23 mei 2007, 10:40

Wie wordt er hier eigenlijk me de "intellectuele elite" bedoelt?

Bhairav · 23 mei 2007, 10:52

Mensen zoals ik.
*zonnebril*

system · 23 mei 2007, 10:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

‘Geplet tussen laïcisme en multiculturalisme’

Intelligentsia tegenover christendom.

ANTWERPEN (RKnieuws.net) - Zijn de media nu islamofiel of islamofoob? En hoe kijkt onze intellectuele elite aan tegen het christendom en de islam? Dat vraagt Miel Swillens zich in Tertio af naar aanleiding van de recente islam-bijlage van De Standaard en het bijbehorende gratis Koran-exemplaar.
Ecraséz l’infâme! Verpletter die schandelijke kerk!’’ Dat was het advies van de Franse filosoof Voltaire. Hij stierf vooraleer de Fransen tijdens de Revolutie zijn raad ter harte konden nemen. De Franse Revolutie schakelde de kerk niet alleen politiek uit, maar ondernam ook een poging om de samenleving te ontkerstenen. Het christendom werd op de vuilnisbelt van de geschiedenis gegooid.

Sindsdien leeft de Europese intelligentsia in vijandschap met de kerk en het christendom. Materialisme en marxisme maakten van de meeste intellectuelen aanhangers van het atheïsme. Het christendom is voor de Europese intelligentsia een relict uit een obscurantistisch verleden. Wat er nog van overblijft, zal geleidelijk atrofiëren en uiteindelijk helemaal verdwijnen door de corrosieve kracht van een materialistische wetenschapsbeoefening.

Een gelovige intellectueel wordt als een ‘contradictio in terminis’ beschouwd. Het gelovig zijn diskwalificeert de intellectueel. De ouderen onder ons hebben op het college nog gehoord over katholieke intellectuelen als François Mauriac of Graham Greene, auteur van The Power and the Glory. Maar ook toen al waren dat buitenbeentjes, atypisch voor de intellectuele klasse waartoe zij behoorden. Nu denken wij bij ‘katholieke intellectueel’ alleen nog aan gewezen kardinaal Ratzinger, de huidige paus. De Europese intelligentsia beschouwt geloof immers als onverenigbaar met het leven van de geest zoals zij dat opvat.

●

Dat het niet zo hoeft te zijn, bewijzen de Verenigde Staten (VS). Daar wordt godsdienst niet gezien als een bedreiging voor de vrijheid, en ook niet als de tegenstander van rede en wetenschap. In zijn De la démocratie en Amérique (1835) merkte Alexis de Tocqueville, de gereputeerde Franse politieke denker, al op dat in de VS vrijheid en godsdienst intiem met elkaar verbonden zijn en niet in conflict zoals in Europa.

Om historische redenen hebben de VS nooit het virulente antiklerikalisme en atheïsme gekend dat zo typisch is voor Europa. De veelvuldige referenties naar God in dat land slaan de Europese intellectuelen dan ook met verstomming en doen hen besluiten dat die gekke Amerikanen blijkbaar wat achterlijk zijn. De complexloze gelovigheid van heel wat Amerikanen – denken we maar aan Jimmy Carter of Bill Clinton – is voor een Europese intellectueel volkomen onbegrijpelijk.

●

De marginalisering van het christendom in Europa betekende evenwel niet dat daarmee ook de behoefte aan godsdienst of kerk verdween. De Franse Revolutie markeert trouwens het moment in de geschiedenis waarop het politieke radicalisme de godsdienst als heilsleer is gaan vervangen. Robespierre stelde de cultus van de rede in en nieuwe feestdagen en rituelen creëerden een civiele religie. Het paradijs was geen belofte meer voor het hiernamaals, maar zou ons al hier op aarde ten deel vallen. De mens zelf zou een nieuwe mensheid scheppen, al moest men daarvoor duizenden ‘verraders’ naar de guillotine voeren en een genocidaire slachtpartij aanrichten in de Vendée. Met de Franse Revolutie werd het politieke radicalisme het opium van de intellectuelen.

Later hebben fascisme en communisme met geweld hun totalitaire civiele religies opgelegd aan de onderworpen volkeren. Het was niet langer ‘Geef aan Caesar wat aan Caesar toekomt en aan God wat aan God toekomt’. Nee, Caesar was God geworden. Denken we maar aan Hitler of Stalin. Gelukkig werden die totalitaire religies uit Europa verdreven – het fascisme ten koste van een wereldoorlog, het communisme dankzij grotendeels geweldloze revoluties en westerse vastberadenheid.

●

Het is evenwel verontrustend dat Europa nu zelf is begonnen met het cultiveren van een eigen civiele religie. Nu het christendom niet meer de waarden en morele voorschriften aanbrengt, wil de staat blijkbaar die taak overnemen. Dat is de betekenis van de officieel gepromote politieke correctheid die ons dicteert wat we moeten denken over een hele reeks onderwerpen, van de multiculturele samenleving tot homoseksualiteit.

Een markant voorbeeld daarvan was de zaak Rocco Buttiglione. Deze Italiaanse politicus werd als Europees commissaris voor Justitie gewraakt wegens zijn katholiek-conservatieve opvattingen, voornamelijk over homoseksualiteit. Buttigliones verzekeringen dat die opvattingen geen enkele rol zouden spelen bij de uitoefening van zijn ambt, werden weggehoond. De burger wordt niet alleen verondersteld de nieuwe civiele religie openbaar te belijden, maar ook innerlijk te aanvaarden.

●

De overgrote meerderheid van de Europese intellectuelen is dus van oordeel dat christendom en kerk gedoemd zijn te verdwijnen. De wereld gaat maar vooruit in een enkele richting. Geloof en religie hebben hun houdbaarheidsdatum in de geschiedenis overschreden. En dat is maar goed ook, want godsdienst is altijd al een bron van ellende geweest voor de mensheid – zoals de Britse wetenschapper Richard Dawkins betoogde in zijn ophefmakende boek The God Delusion.

Maar dan maakte de geschiedenis plots een onverwachte bocht. De terugkeer van de assertieve gelovige in Europa in de gedaante van de moslim stelt de intelligentsia voor een probleem waar ze geen blijf mee weet. De intellectuele elite weet niet te kiezen tussen haar oude laïcisme en het nieuwe multiculturalisme. Ze onderschrijft beide en negeert hun onderlinge onverzoenbaarheid.

Het laïcisme is de politieke vertaling van de militante vrijzinnigheid die atheïsme en materialisme met vooruitgangsdenken combineert. Het multiculturalisme – waarvan het cultuurrelativisme de kern vormt – vertrekt van een heel ander uitgangspunt. Het cultuurrelativisme, dat is ontstaan uit westers schuldgevoel en een op hol geslagen gelijkheidsobsessie, erkent helemaal geen progressie in de geschiedenis. Alle culturen zijn gelijkwaardig. Het westerse vooruitgangsmodel is maar een culturele variant naast andere evenwaardige varianten, bijvoorbeeld de moslimcultuur. Voltaire wint het niet van Mohammed, The Origin of Species niet van de Koran. Geloof en religie zijn niet op hun retour. Integendeel, de meeste culturen zijn religieuze culturen en springlevend bovendien – zoals de islam aantoont.

●

De intelligentsia verkeert bijgevolg in verwarring en zendt tegenstrijdige signalen uit. Het hoofddoekendebat is daarvan een goed voorbeeld. Laïcisme en multiculturalisme botsen hier frontaal met elkaar. Er wordt geschipperd tussen een totaal verbod (in overheidsdiensten), een minimaal verbod (geen hoofddoek aan het loket) en het algeheel toestaan. Feministen wringen zich in allerlei bochten en betogen dat de hoofddoek – en diverse verhullende kledij – geen teken is van onderdrukking, maar van emancipatie van de vrouw. De controverse over de Deense cartoons heeft ondertussen aangetoond dat de intelligentsia almaar vaker bereid is multiculturele argumenten te laten primeren op het laïcisme – zelfs als dat een inperking van de vrije meningsuiting inhoudt.

De intellectuele elite vertoont blijkbaar een opvallend gebrek aan ruggengraat wanneer ze wordt geconfronteerd met een zelfverzekerde – en potentieel gevaarlijke – tegenstander. Ze is zelfs bereid tot concessies aan de islam, die ze verontwaardigd van de hand zou wijzen indien het om het christendom zou gaan.

●

De vraag of de islam uit intellectueel oogpunt wel in Europa thuishoort, mag niet worden gesteld – zelfs niet impliciet, zoals de paus na zijn toespraak in Regenburg mocht ervaren. Zo ongehoord is die vraag nochtans niet. Al in De la démocratie en Amérique merkte Tocqueville op dat de Koran in tegenstelling tot de evangelies niet alleen over de relatie tussen God en de mensen gaat, maar ook over rechtspraak en politiek. Vandaar dat volgens Tocqueville de islam maar moeilijk kan overleven in een tijd van verlichting en democratie, terwijl dat voor het christendom geen probleem vormt.

In zijn toespraak aan de universiteit van Regensburg heeft Benedictus XVI terecht gewezen op de innige verwevenheid van het christelijke en het Europese denken en hoe beide zijn geworteld in de rede, de Griekse logos. Dat geldt uiteraard niet voor de islam, die zichzelf als de jongste en definitieve openbaring van God ziet, en staat of valt met de letterlijke interpretatie van de Koran.

De Europese elite heeft daar evenwel geen oren naar. Ze weigerde zelfs een verwijzing naar de joods-christelijke wortels van ons continent op te nemen in de Europese grondwet. Net nu Europa in volle identiteitscrisis verkeert en nood heeft aan bezinning over haar historische grondslagen, pleegt onze intelligentsia vluchtmisdrijf. Het Europa dat deze elite voor ogen staat, is niet alleen een Europa zonder geografische grenzen, maar ook een Europa zonder verleden, zonder traditie.

Is bouwen aan een dergelijk Europa niet bouwen aan een nieuwe toren van Babel? Wellicht is het ook dat wat de paus in Regensburg duidelijk wilde maken.

Bron:Tertio

Het is maar te zien hoe men het allemaal bekijkt. Uw kerk sinds Theodosius tot ver in de middeleeuwen, neen, tot pakweg 70 jaar geleden, was eigenlijk een crypto-fascistisch instituut, alleen het woord bestond toen niet in de middeleeuwen en later. Het was een instituut dat de mensen zei, hoe ze moesten leven, wat ze mochten denken, welke boeken ze mochten lezen, hoe ze sexualteit moesten beleven (nu nog), welke vrienden goed waren en welke mensen 'verderfelijke omgang' betekende. Met andere woorden, uw kerk beheerste zowel het publiek leven als het privé leven. En wie van haar precepten afweek kon zich verwachten aan een erge straf, én in het hedendaagse leven én in het latere leven. Maar de leider van dit crypto-fascisme heette toen niet Mussolini of Hitler of Stalin, maar wel de Paus van Rome.

Online · 23 mei 2007, 11:41

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Het is maar te zien hoe men het allemaal bekijkt. Uw kerk sinds Theodosius tot ver in de middeleeuwen, neen, tot pakweg 70 jaar geleden, was eigenlijk een crypto-fascistisch instituut, alleen het woord bestond toen niet in de middeleeuwen en later. Het was een instituut dat de mensen zei, hoe ze moesten leven, wat ze mochten denken, welke boeken ze mochten lezen, hoe ze sexualteit moesten beleven (nu nog), welke vrienden goed waren en welke mensen 'verderfelijke omgang' betekende. Met andere woorden, uw kerk beheerste zowel het publiek leven als het privé leven. En wie van haar precepten afweek kon zich verwachten aan een erge straf, én in het hedendaagse leven én in het latere leven. Maar de leider van dit crypto-fascisme heette toen niet Mussolini of Hitler of Stalin, maar wel de Paus van Rome.

"Zijn" kerk werd inmiddels vervangen door "uw" islam, "uw" moskees en "uw" nieuw heilig geloof van het onvoorwaardelijke multiculturalisme en cultuurrelativisme. Dat is een ideologie dat de mensen zegt hoe ze moeten leven, wat ze moeten denken, welke boeken ze mogen lezen, hoe ze sexualteit moeten beleven (nu nog), welke vrienden goed zijn en welke mensen 'verderfelijke omgang' betekenen (dhimmies en kaffirs). Met andere woorden, uw islam beheerste zowel het publiek leven als het privé leven. En wie van haar precepten afwijkt kan zich verwachten aan een erge straf, én in het hedendaagse leven (zie het lot van de afvalligen) én in het latere leven.

system · 23 mei 2007, 11:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Online

"Zijn" kerk werd inmiddels vervangen door "uw" islam, "uw" moskees en "uw" nieuw heilig geloof van het onvoorwaardelijke multiculturalisme en cultuurrelativisme. Dat is een ideologie dat de mensen zegt hoe ze moeten leven, wat ze moeten denken, welke boeken ze mogen lezen, hoe ze sexualteit moeten beleven (nu nog), welke vrienden goed zijn en welke mensen 'verderfelijke omgang' betekenen (dhimmies en kaffirs). Met andere woorden, uw islam beheerste zowel het publiek leven als het privé leven. En wie van haar precepten afwijkt kan zich verwachten aan een erge straf, én in het hedendaagse leven (zie het lot van de afvalligen) én in het latere leven.

Misschien wel, maar katholieken hebben ons geen lessen te geven mbt tot fascisme. Bovendien kan ik me indenken dat een verwijzing naar de katholieke roots van Europa niet echt iets is dat alle harten doet verblijden. Zeker niet als men terdege beseft wat het katholicisme allemaal uitgespookt heeft in het verleden.

Judokus · 23 mei 2007, 17:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Misschien wel, maar katholieken hebben ons geen lessen te geven mbt tot fascisme. Bovendien kan ik me indenken dat een verwijzing naar de katholieke roots van Europa niet echt iets is dat alle harten doet verblijden. Zeker niet als men terdege beseft wat het katholicisme allemaal uitgespookt heeft in het verleden.

U ziet inderdaad spoken. Er is idd het één en ander misgelopen, vooral waar de Kerk en staat samenvielen. Maar dat heeft weinig te maken met het maatschappelijk plan van het geloof an-sich. Wereldse motieven speelden mee, die in paradox stonden met de Blijde Boodschap.

Daarenboven wordt er steeds meer en meer overdreven met termen als 'kruistochten' en 'inquisitie'. Ik praat deze dingen totaal niet goed, maar deze worden zeer vaak opgeblazen.

Het aantal mensen dat bijv. daadwerkelijk gedood werd door de Spaanse Inquisitie, is veel kleiner dan door de goegemeente wordt gedacht. In haar meest gruwelijke vijftig jaar voerde de Spaanse inquisitie maar liefst 44.000 processen. Daarvan eindigde volgens de meest historische schattingen 1,6 % met een terdoodveroordeling: ongeveer 700 mensen.

(ter vergelijking: Na de 'seculiere' Franse Revolutie eindigden 40.000 mensen onder de guillotine)

Dat percentage (1,6%) lag lager dan bij de wereldlijke rechtbanken van die tijd. Zelfs dient gezegd te worden dat de kerkelijke Spaanse inquisitie een zeer matigende invloed heeft gehad op de heksenvervolging, die dikwijls van volkse oorsprong was, maar door de kerkelijke inquisitie vaak niet werd gesteund.

system · 23 mei 2007, 17:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

U ziet inderdaad spoken. Er is idd het één en ander misgelopen, vooral waar de Kerk en staat samenvielen. Maar dat heeft weinig te maken met het maatschappelijk plan van het geloof an-sich. Wereldse motieven speelden mee, die in paradox stonden met de Blijde Boodschap.

Daarenboven wordt er steeds meer en meer overdreven met termen als 'kruistochten' en 'inquisitie'. Ik praat deze dingen totaal niet goed, maar deze worden zeer vaak opgeblazen.

Het aantal mensen dat bijv. daadwerkelijk gedood werd door de Spaanse Inquisitie, is veel kleiner dan door de goegemeente wordt gedacht. In haar meest gruwelijke vijftig jaar voerde de Spaanse inquisitie maar liefst 44.000 processen. Daarvan eindigde volgens de meest historische schattingen 1,6 % met een terdoodveroordeling: ongeveer 700 mensen.

(ter vergelijking: Na de 'seculiere' Franse Revolutie eindigden 40.000 mensen onder de guillotine)

Dat percentage (1,6%) lag lager dan bij de wereldlijke rechtbanken van die tijd. Zelfs dient gezegd te worden dat de kerkelijke Spaanse inquisitie een zeer matigende invloed heeft gehad op de heksenvervolging, die dikwijls van volkse oorsprong was, maar door de kerkelijke inquisitie vaak niet werd gesteund.

We gaan niet opnieuw beginnen over de inquisitie, maar dit cijfer dat u aanhaalt is inderdaad een spookcijfer.

Maar er is een parallel tussen het roomskatholieke instituut en het fascisme:

De fascistische ideologie was een dogmatische leer .
De kerkelijke leer was een dogmatische leer.

In het fascisme mocht niemand zijn mening zeggen, tenzij dat deze mening conform was met de ideologie.
Toen de Kerk het voor het zeggen had mocht evenmin iemand zijn echte mening zeggen, tenzij deze conform was met de christelijke leer.

In het fascisme mocht niemand zijn mening neerschrijven, tenzij dat deze conform was met de ideologie.
Toen de Kerk het voor het zeggen had mocht evenmin iemand zijn echte mening neerschrijven, tenzij deze conform was met de Rooms-katholieke leer.

Tijdens het fascisme werden vele boeken verboden en verbrand.
In de hoogtijdagen van de Kerk: idem.

Het fascisme had informatie over iedereen en controleerde iedereen als het maar effen kon.
De Rooms-katholieke Kerk wist veel over iedereen door het sacrament van de biecht en kon zo iedereen controleren.

Het fascisme concentreerde zich vooral op de jeugd.
De Kerk concentreerde zich ook op de 'de ziel van het kind' ondermeer door hun christelijk onderwijs en hun vele patronages en jeugdorganisaties.

Het fascisme bemoeide zich met het privé-leven der mensen.
De Kerk bemoeide zich met het privé-leven der mensen.

Het fascisme stond een kroostrijk gezin voor en oefenden onrechtstreekse dwang uit om de geboorten op te krikken.
De Kerk deed hetzelfde. Waren er niet genoeg kinderen in een gezin, dan kwam de pastoor mopperen om het maar zacht uit te drukken.

In het fascisme stond afwijkend (niet-conform) gedrag gelijk aan zware straffen.
Toen de Kerk het voor het zeggen had: idem.

Enz, enz.

Om u maar te zeggen dat de Kerk altijd dictatoriale trekjes heeft vertoond. Ik noem dat fascistoïde trekjes.

Zonlicht · 23 mei 2007, 19:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

U ziet inderdaad spoken. Er is idd het één en ander misgelopen, vooral waar de Kerk en staat samenvielen. Maar dat heeft weinig te maken met het maatschappelijk plan van het geloof an-sich. Wereldse motieven speelden mee, die in paradox stonden met de Blijde Boodschap.

Daarenboven wordt er steeds meer en meer overdreven met termen als 'kruistochten' en 'inquisitie'. Ik praat deze dingen totaal niet goed, maar deze worden zeer vaak opgeblazen.

Het aantal mensen dat bijv. daadwerkelijk gedood werd door de Spaanse Inquisitie, is veel kleiner dan door de goegemeente wordt gedacht. In haar meest gruwelijke vijftig jaar voerde de Spaanse inquisitie maar liefst 44.000 processen. Daarvan eindigde volgens de meest historische schattingen 1,6 % met een terdoodveroordeling: ongeveer 700 mensen.

(ter vergelijking: Na de 'seculiere' Franse Revolutie eindigden 40.000 mensen onder de guillotine)

Dat percentage (1,6%) lag lager dan bij de wereldlijke rechtbanken van die tijd. Zelfs dient gezegd te worden dat de kerkelijke Spaanse inquisitie een zeer matigende invloed heeft gehad op de heksenvervolging, die dikwijls van volkse oorsprong was, maar door de kerkelijke inquisitie vaak niet werd gesteund.

Inderdaad; er wordt vaak overdreven met het aantal terdoodveroordeelden door de Inquisitie.
Volgens andere bronnen waren het er wel iets meer; maar nooit meer dan 3000, op 100 jaar tijd of zoiets. (!)
Waar het echter om draait, is het concept: een speciale rechtbank, die de mensen probeerde te controleren of ze in hun dagelijks leven wel het juiste geloof aanhingen.
Dat is een onderdeel van de contrareformatie, waarmee de katholieke kerk probeerde om de controle te verstrengen op het geloof van de mensen. Dit had wel degelijk grote gevolgen op het dagelijks leven, dat onderworpen werd aan strenge regels (zoveel keer naar de kerk, verplicht biechten, communie ontvangen,...).

De kerk heeft voor deze zaken nu dankzij de scheiding tussen kerk en staat, de vooruitschreidende tijdsgeest etc. geen wettelijke basis meer; maar ik ben er van overtuigd dat vele figuren die de kerk leiden, en niet alleen de katholieke, maar al te graag terug zouden willen naar die tijd.

Villa Comedia · 23 mei 2007, 19:24

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zonlicht

De kerk heeft voor deze zaken nu dankzij de scheiding tussen kerk en staat, de vooruitschreidende tijdsgeest etc. geen wettelijke basis meer; maar ik ben er van overtuigd dat vele figuren die de kerk leiden, en niet alleen de katholieke, maar al te graag terug zouden willen naar die tijd.

Getuige sommige hedendaagse uitspraken vanuit het Vaticaan. Jammer genoeg voor hen stuit dit meer en meer op een muur van desinteresse en hoongelach. Op de één of andere manier denk ik echter dat dit de poort wagenwijd openzet voor de andere religies om hier nog een aandeel van te "recupereren", maar ook voor hen vrees ik dat dit geen verf zal pakken. Zeker niet als daar nóg rabiatere belijdenissen en opofferingen inzake persoonlijke vrijheid aan vasthangen.

kilgore · 24 mei 2007, 10:49

Een intelectueel moet tegen godsdienst zijn want deze is het symbool van de onwetendheid.
De godsdienst is wel degelijk is een rem op de wetenschap.
Islam en christendom moeten beide afgewezen worden met dien verstande dat de meeste christenen niet meer gevaarlijk zijn.
Natuurgodsdiensten mogen getolereerd woren;

Bovenbuur · 24 mei 2007, 14:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Visjnu

Wie wordt er hier eigenlijk me de "intellectuele elite" bedoelt?

De mensen die niet het gevoel hebben dat er een kloof is tussen hun en 'de politiek'.

duncan · 27 mei 2007, 15:34

Ach ni moeilijk dat christene op den vuilnis belt gegooit werden ...WIJ waren dan ook EERST tgo die katholics en andere.

Dat de wet en staat g'd werd zal wel NIET aan de kerk hebben gelegen ....zal wel met geld - jaloezieke mensen en succsesies in zake sociale aankijk & status te maken hebben ....gezien de tijds geest waarover men schreef al paar keer.

De vroege christen kende ook het koptische schrift en andere oude werken die vandaag den dag nog steeds onderzocht worden bvb de dode zee rollen .

Gaan we naar geheime scholen kijken en gnostiek dan komen we ook christenen tegen & katholieken?!

Hmmm die kwamen pas bij de Rennaisance enzo DAN pas deden ze hun deel van het geloof te beleiden of was het belijden.

Achja goed dat wij mensen ontwikkelden....ook geloofs vormen .

23 mei 2007, 08:27	#1
Judokus Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 7 juni 2006 Berichten: 2.232	Intelligentia tegenover christendom: geplet tss laïcisme en multiculturalisme ‘Geplet tussen laïcisme en multiculturalisme’ Intelligentsia tegenover christendom. ANTWERPEN (RKnieuws.net) - Zijn de media nu islamofiel of islamofoob? En hoe kijkt onze intellectuele elite aan tegen het christendom en de islam? Dat vraagt Miel Swillens zich in Tertio af naar aanleiding van de recente islam-bijlage van De Standaard en het bijbehorende gratis Koran-exemplaar. Ecraséz l’infâme! Verpletter die schandelijke kerk!’’ Dat was het advies van de Franse filosoof Voltaire. Hij stierf vooraleer de Fransen tijdens de Revolutie zijn raad ter harte konden nemen. De Franse Revolutie schakelde de kerk niet alleen politiek uit, maar ondernam ook een poging om de samenleving te ontkerstenen. Het christendom werd op de vuilnisbelt van de geschiedenis gegooid. Sindsdien leeft de Europese intelligentsia in vijandschap met de kerk en het christendom. Materialisme en marxisme maakten van de meeste intellectuelen aanhangers van het atheïsme. Het christendom is voor de Europese intelligentsia een relict uit een obscurantistisch verleden. Wat er nog van overblijft, zal geleidelijk atrofiëren en uiteindelijk helemaal verdwijnen door de corrosieve kracht van een materialistische wetenschapsbeoefening. Een gelovige intellectueel wordt als een ‘contradictio in terminis’ beschouwd. Het gelovig zijn diskwalificeert de intellectueel. De ouderen onder ons hebben op het college nog gehoord over katholieke intellectuelen als François Mauriac of Graham Greene, auteur van The Power and the Glory. Maar ook toen al waren dat buitenbeentjes, atypisch voor de intellectuele klasse waartoe zij behoorden. Nu denken wij bij ‘katholieke intellectueel’ alleen nog aan gewezen kardinaal Ratzinger, de huidige paus. De Europese intelligentsia beschouwt geloof immers als onverenigbaar met het leven van de geest zoals zij dat opvat. ● Dat het niet zo hoeft te zijn, bewijzen de Verenigde Staten (VS). Daar wordt godsdienst niet gezien als een bedreiging voor de vrijheid, en ook niet als de tegenstander van rede en wetenschap. In zijn De la démocratie en Amérique (1835) merkte Alexis de Tocqueville, de gereputeerde Franse politieke denker, al op dat in de VS vrijheid en godsdienst intiem met elkaar verbonden zijn en niet in conflict zoals in Europa. Om historische redenen hebben de VS nooit het virulente antiklerikalisme en atheïsme gekend dat zo typisch is voor Europa. De veelvuldige referenties naar God in dat land slaan de Europese intellectuelen dan ook met verstomming en doen hen besluiten dat die gekke Amerikanen blijkbaar wat achterlijk zijn. De complexloze gelovigheid van heel wat Amerikanen – denken we maar aan Jimmy Carter of Bill Clinton – is voor een Europese intellectueel volkomen onbegrijpelijk. ● De marginalisering van het christendom in Europa betekende evenwel niet dat daarmee ook de behoefte aan godsdienst of kerk verdween. De Franse Revolutie markeert trouwens het moment in de geschiedenis waarop het politieke radicalisme de godsdienst als heilsleer is gaan vervangen. Robespierre stelde de cultus van de rede in en nieuwe feestdagen en rituelen creëerden een civiele religie. Het paradijs was geen belofte meer voor het hiernamaals, maar zou ons al hier op aarde ten deel vallen. De mens zelf zou een nieuwe mensheid scheppen, al moest men daarvoor duizenden ‘verraders’ naar de guillotine voeren en een genocidaire slachtpartij aanrichten in de Vendée. Met de Franse Revolutie werd het politieke radicalisme het opium van de intellectuelen. Later hebben fascisme en communisme met geweld hun totalitaire civiele religies opgelegd aan de onderworpen volkeren. Het was niet langer ‘Geef aan Caesar wat aan Caesar toekomt en aan God wat aan God toekomt’. Nee, Caesar was God geworden. Denken we maar aan Hitler of Stalin. Gelukkig werden die totalitaire religies uit Europa verdreven – het fascisme ten koste van een wereldoorlog, het communisme dankzij grotendeels geweldloze revoluties en westerse vastberadenheid. ● Het is evenwel verontrustend dat Europa nu zelf is begonnen met het cultiveren van een eigen civiele religie. Nu het christendom niet meer de waarden en morele voorschriften aanbrengt, wil de staat blijkbaar die taak overnemen. Dat is de betekenis van de officieel gepromote politieke correctheid die ons dicteert wat we moeten denken over een hele reeks onderwerpen, van de multiculturele samenleving tot homoseksualiteit. Een markant voorbeeld daarvan was de zaak Rocco Buttiglione. Deze Italiaanse politicus werd als Europees commissaris voor Justitie gewraakt wegens zijn katholiek-conservatieve opvattingen, voornamelijk over homoseksualiteit. Buttigliones verzekeringen dat die opvattingen geen enkele rol zouden spelen bij de uitoefening van zijn ambt, werden weggehoond. De burger wordt niet alleen verondersteld de nieuwe civiele religie openbaar te belijden, maar ook innerlijk te aanvaarden. ● De overgrote meerderheid van de Europese intellectuelen is dus van oordeel dat christendom en kerk gedoemd zijn te verdwijnen. De wereld gaat maar vooruit in een enkele richting. Geloof en religie hebben hun houdbaarheidsdatum in de geschiedenis overschreden. En dat is maar goed ook, want godsdienst is altijd al een bron van ellende geweest voor de mensheid – zoals de Britse wetenschapper Richard Dawkins betoogde in zijn ophefmakende boek The God Delusion. Maar dan maakte de geschiedenis plots een onverwachte bocht. De terugkeer van de assertieve gelovige in Europa in de gedaante van de moslim stelt de intelligentsia voor een probleem waar ze geen blijf mee weet. De intellectuele elite weet niet te kiezen tussen haar oude laïcisme en het nieuwe multiculturalisme. Ze onderschrijft beide en negeert hun onderlinge onverzoenbaarheid. Het laïcisme is de politieke vertaling van de militante vrijzinnigheid die atheïsme en materialisme met vooruitgangsdenken combineert. Het multiculturalisme – waarvan het cultuurrelativisme de kern vormt – vertrekt van een heel ander uitgangspunt. Het cultuurrelativisme, dat is ontstaan uit westers schuldgevoel en een op hol geslagen gelijkheidsobsessie, erkent helemaal geen progressie in de geschiedenis. Alle culturen zijn gelijkwaardig. Het westerse vooruitgangsmodel is maar een culturele variant naast andere evenwaardige varianten, bijvoorbeeld de moslimcultuur. Voltaire wint het niet van Mohammed, The Origin of Species niet van de Koran. Geloof en religie zijn niet op hun retour. Integendeel, de meeste culturen zijn religieuze culturen en springlevend bovendien – zoals de islam aantoont. ● De intelligentsia verkeert bijgevolg in verwarring en zendt tegenstrijdige signalen uit. Het hoofddoekendebat is daarvan een goed voorbeeld. Laïcisme en multiculturalisme botsen hier frontaal met elkaar. Er wordt geschipperd tussen een totaal verbod (in overheidsdiensten), een minimaal verbod (geen hoofddoek aan het loket) en het algeheel toestaan. Feministen wringen zich in allerlei bochten en betogen dat de hoofddoek – en diverse verhullende kledij – geen teken is van onderdrukking, maar van emancipatie van de vrouw. De controverse over de Deense cartoons heeft ondertussen aangetoond dat de intelligentsia almaar vaker bereid is multiculturele argumenten te laten primeren op het laïcisme – zelfs als dat een inperking van de vrije meningsuiting inhoudt. De intellectuele elite vertoont blijkbaar een opvallend gebrek aan ruggengraat wanneer ze wordt geconfronteerd met een zelfverzekerde – en potentieel gevaarlijke – tegenstander. Ze is zelfs bereid tot concessies aan de islam, die ze verontwaardigd van de hand zou wijzen indien het om het christendom zou gaan. ● De vraag of de islam uit intellectueel oogpunt wel in Europa thuishoort, mag niet worden gesteld – zelfs niet impliciet, zoals de paus na zijn toespraak in Regenburg mocht ervaren. Zo ongehoord is die vraag nochtans niet. Al in De la démocratie en Amérique merkte Tocqueville op dat de Koran in tegenstelling tot de evangelies niet alleen over de relatie tussen God en de mensen gaat, maar ook over rechtspraak en politiek. Vandaar dat volgens Tocqueville de islam maar moeilijk kan overleven in een tijd van verlichting en democratie, terwijl dat voor het christendom geen probleem vormt. In zijn toespraak aan de universiteit van Regensburg heeft Benedictus XVI terecht gewezen op de innige verwevenheid van het christelijke en het Europese denken en hoe beide zijn geworteld in de rede, de Griekse logos. Dat geldt uiteraard niet voor de islam, die zichzelf als de jongste en definitieve openbaring van God ziet, en staat of valt met de letterlijke interpretatie van de Koran. De Europese elite heeft daar evenwel geen oren naar. Ze weigerde zelfs een verwijzing naar de joods-christelijke wortels van ons continent op te nemen in de Europese grondwet. Net nu Europa in volle identiteitscrisis verkeert en nood heeft aan bezinning over haar historische grondslagen, pleegt onze intelligentsia vluchtmisdrijf. Het Europa dat deze elite voor ogen staat, is niet alleen een Europa zonder geografische grenzen, maar ook een Europa zonder verleden, zonder traditie. Is bouwen aan een dergelijk Europa niet bouwen aan een nieuwe toren van Babel? Wellicht is het ook dat wat de paus in Regensburg duidelijk wilde maken. Bron:Tertio __________________ pAx Et BoNuM Laatst gewijzigd door Judokus : 23 mei 2007 om 08:27.

23 mei 2007, 10:39	#2
system Banneling Geregistreerd: 28 oktober 2006 Berichten: 40.545	. Laatst gewijzigd door system : 23 mei 2007 om 11:02.

23 mei 2007, 10:40	#3
Visjnu Minister Geregistreerd: 27 november 2006 Berichten: 3.931	Wie wordt er hier eigenlijk me de "intellectuele elite" bedoelt?

23 mei 2007, 10:52	#4
Bhairav Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 11 juli 2004 Berichten: 18.955	Mensen zoals ik. zonnebril

24 mei 2007, 10:49	#12
kilgore Banneling Geregistreerd: 9 mei 2007 Berichten: 578	Een intelectueel moet tegen godsdienst zijn want deze is het symbool van de onwetendheid. De godsdienst is wel degelijk is een rem op de wetenschap. Islam en christendom moeten beide afgewezen worden met dien verstande dat de meeste christenen niet meer gevaarlijk zijn. Natuurgodsdiensten mogen getolereerd woren;

27 mei 2007, 15:34	#14
duncan Banneling Geregistreerd: 20 juni 2005 Locatie: tijdenlijke plaats - weeral - Berichten: 4.065	Ach ni moeilijk dat christene op den vuilnis belt gegooit werden ...WIJ waren dan ook EERST tgo die katholics en andere. Dat de wet en staat g'd werd zal wel NIET aan de kerk hebben gelegen ....zal wel met geld - jaloezieke mensen en succsesies in zake sociale aankijk & status te maken hebben ....gezien de tijds geest waarover men schreef al paar keer. De vroege christen kende ook het koptische schrift en andere oude werken die vandaag den dag nog steeds onderzocht worden bvb de dode zee rollen . Gaan we naar geheime scholen kijken en gnostiek dan komen we ook christenen tegen & katholieken?! Hmmm die kwamen pas bij de Rennaisance enzo DAN pas deden ze hun deel van het geloof te beleiden of was het belijden. Achja goed dat wij mensen ontwikkelden....ook geloofs vormen .