Boodschap aan de socialisten....Shariacraten aller landen, verenigt u

[circe]

... en uiteraard ook aan "De Pètrick"


Naar aanleiding van het schandaal in Nederland, waarbij een verkozen lid van de PVDA door zijn partij werd teruggeloten omdat hij een "comité voor ex-moslims" heeft opgericht, met als doel die mensen te vrijwaren in hun mensenrecht van "Vrijheid van Godsdienst", schrijft Lucinda op http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=...den_verenigt_u volgend knap stukje.

Dus ook belangrijk voor onze Belgische Sp.A (de tegenhanger van de Nederlands PVDA (partij van de allochtonen - in België Spallochtonen genaamd)

Shariacraten aller landen, verenigt u


Dat het islamvraagstuk de partij van de arbeid tot op het bot verdeelt hoeft inmiddels niet meer te verbazen. Het is gewoon inherent aan de islam dat overal waar hij de kop opsteekt segregatie op de loer ligt.


Open huis houden
Eerder schreef ik in dit verband: waar en wanneer ook ter wereld de islam heeft huisgehouden, zoals dat trouwens ook van het communisme kan worden gezegd, liet hij al na luttele generaties een spoor van hyperneurotische en chronisch neerslachtige mensen achter.

De waarheid van deze constatering treedt nu al, even onvermijdelijks als pijnlijk, aan het licht. Voor en tegenstanders van de cohenisering, d.w.z. de islam als spin in het web van een shariasocialistische integratiedoctrine, vallen op onbeteugelde wijze over elkaar heen en niemand van de aanhangers die nog weet hoe deze groep in toom te houden, zonder de eigen partijbeginselen te verloochenen.

Hoe zeer de sociaaldemocraten, ook wel de kwintessens van implosieve leegheid vertegenwoordigd door grachtengordel- en shariasocialisten, met het vraagstuk van geloofsafvalligheid in de maag zitten, toont een in allerijl gehouden poll op de Amsterdamse website van die partij. Maar liefst 66% van de mensen die hun stem uitbrachten op de vraag of de PvdA ex-moslims openlijk moet steunen gaf aan het daar niet mee eens te zijn.

De bedroevende tussenbalans van dit alles blijkt een allegaartje aan hele en halve 'nep-linksers', die om het hardst schreeuwen welke richting het met de partij uit moet. Daar komt bij dat men de ideologische teugels al lang heeft laten vieren om de teergevoeligheid van godsvruchtige moslims binnen die partij niet al te zeer te ontgrieven.

Het is dolkomisch maar eigenlijk ook wel verbijsterend te zien tot welke onverkwikkelijke taferelen de ideeënstrijd binnen de PvdA leidt, en hoe men daar onderwijl in het keurslijf van het islamitische maatpak wordt genaaid.

Allahhoch jauchzend, zum Tode betrübt
Tragisch te moeten vaststellen hoe men zich louter door het onbetoomde geloof ener interreligueze verboedering, d.w.z. de cohenisering koste wat kost de boel bij elkaar te willen houden, onmiskenbaar heeft vergaloppeerd.

Het is intriest wanneer we in ogenschouw nemen hoe deze iriserende oogkleppenpolitiek, alsmede de daarmee gepaard gaande beginselloosheid, zich thans binnen die partij begint te wreken. Ontluisterend ook, te zien hoe het opportuniteitsbeginsel op grond waarvan de PvdA doelbewust kiest voor de strategie 'hoe meer moslimzielen hoe meer vreugde' of principiëler 'kwantiteit van stemmen gaat boven kwaliteit' die partij binnen al zijn geledingen thans onherroepelijk begint op te breken.

Hoe was het ook al weer: de partij die zich een te grote jas aantrekt of beter, die zich publiekelijk te grote idealen stelt –Nederland verdient zoveel beter- en gaandeweg moet inzien dat hij daarmee de werkelijkheid uit het oog is verloren, maar tegelijkertijd niet over het zelfreinigende vermogen beschikt om de zelfoverschatting ervan in te zien, ontpopt zich dientengevolge tot een manipulant.

En dat is precies waar het binnen de PvdA thans op uitdraait. Een ontwikkeling die al langer viel te voorspellen, zeker als we het verduisteringsoffensief van de rede en het (gezonde) verstand in ogenschouw nemen, dat zo kenmerkend is voor de nauwelijks nog versluierde manupilaties van de politieke islam. De PvdA is naar goed islamitisch gebruik geïnfiltreerd en zijn goedbedoelende leden hebben domweg het nakijken.

Wisseling van de wacht
De sociaal-democratische vernieuwers die, door de (politieke) islam zo achteloos te omarmen, op uitertst schlemielige wijze aansturen op een meest gedrochtelijke aller partijvormen te weten, het shariasocialisme, willen nog steeds niet inzien dat ze daarmee de hand leggen aan hun eigen ondergang, of in het gunstigste geval onderwerping!

We zien nu al op grootstedelijke schaal, in het bijzonder daar waar de PvdA de scepter zwaait, tot welke pestilente uitwassen het mono-etnische dagdromen leidt: onder het doorgeroeste banier van een sterke "veelkeurige" cohesie wordt de partij van binnenuit op een quasi "coexistentiële" wijze ontmanteld, van zijn ideologische en arbeideristische eigenheid beroofd om vervolgens met straffe hand op politiek islamitische leest te worden geschoeid en omsluierd!

Aan de 'profeten' overgeleverd
Onderwijl heeft The Art of Taqiyya de partij van de arbeid genadeloos bij de ballen. Getuige ook de krampachtige en ronduit leugenachtige manier waarop de 'nep-profeten' alles in het werk stellen de onderwerping aan de islamitische mores in een rooskleuriger daglicht te plaatsen. Het doet werkelijk pijn aan de ogen te moeten zien hoe de principiële sociaaldemocraat die, naarmate zijn partij van binnenuit wordt geïslamiseerd en derhalve de grondslag van zijn partijtrouw onder zich voelt weggeslagen, zichzelf weer met behulp van ostalgische [geloofs]principes tracht te hervinden.

Tragisch te zien met welke kunstgrepen van de propaganda men binnen de PvdA de rijen weer denkt te kunnen sluiten en hoe men kennelijk vanuit de gesloten gelederen elk afzonderlijk lid weer in de pas tracht te laten lopen.

Redden wat er te redden valt
Als de islamapologeten iets goed in de smiezen hebben dan is het wel dat al die pogingen de PvdA naar buiten toe voor te stellen als een partij van vernieuwers, van de emancipatie, van de gelijkberechtiging, van de mensenrechten, van de vrijheid van geloof, van de vrijheid van meningsuiting ja zelfs als de partij waar geloofsafvalligheid (volgens Ahmed Aboutaleb gisteren bij Knevel & Co nadrukkelijk binnen het 'beginselprogramma' opgenomen) tevergeefs zijn, en in wezen niets anders blijken dan het propageren van zogezegd nieuwe ideologische troeven t.b.v. het huidige socialistische wees- en kaartenhuis.

En zo is het tot slot de giftige spin van het islamisme die er profe(ij)telijk garen bij spint. Waar het socialisme ooit het door emancipatoire idealen bevlogen stiefbroertje van het bijna ontmantelde communisme leek, eist het islamisme als het achterneefje van het communisme de verdonkeremaning van de Verlichting voor zich op.

Of zoals ik het al eerder verwoordde: Marcel Duyvestein en de zijnen blijken neo-communisten (halve stasi's mag ook!) die met behulp van het islamisme als ideologisch stootfront via de "achteruitgang" alsnog de socialistische heilstaat hopen te verwezenlijken.

Ze hebben in dit streven echter de hongerige wolf in schaapskleren volkomen over het hoofd gezien, d.w.z. het islamisme en zijn oor- en geestverdovende gehuil waarmee hij thans vanuit de socialistische gebedshuizen (d.i. afdelingspartijen en moskees) zijn verraderlijke lokroep door laat klinken: 'zo veel mogelijk shariacratie' en 'zo weinig mogelijk sociaal-democratie'…


Het is maar dat iedereen het weet.