Internationalisme vs. nationalisme

[Elio di Supo]

Met deze draad wil ik vooral ingaan over hoe politieke entiteiten zich lijken te ontwikkelen in twee richtingen. Enerzijds bemerken we een toenemende internationalisering van de politiek. Anderzijds zijn er her en der regio's die streven naar autonomie waardoor men kan spreken van schaalverkleining ipv schaalvergroting.

Op zich is het wenselijk dat er internationale samenwerking bestaat. De vraag is of er naar gestreefd moet worden dat nationale overheden steeds meer en meer van hun bevoegdheden moeten afdragen aan een supranationele overheid. In het licht van de mondialisering van de economie en problematiek inzake milieu en mensenrechten lijkt mij dit een kwestie die steeds meer aan de orde zal komen.

Is de huidige situatie een voldoende garantie dat deze kwesties naar behoren zullen gereguleerd worden of moeten we de stap zetten naar een verdere politieke mondialisering? Moeten naties bereid zijn om op den duur op verregaande wijze hun souvereiniteit op te geven? Graag uw mening.

[Metternich]

Internationale samenwerking is altijd positief en ik zal het altijd toejuichen. Zeker voor volksnationalisten en solidaristen is het internationale aspect belangrijk. Maar een internationalistische koers, waarbij identiteit/cultuur/taal/etc...worden onderdrukt of genegeerd, daar pas ik voor. Een confederaal Europa der volkeren, daar wil ik gerust wel een paar bevoegdheden naar overhevelen.

Maar dat moet dan ook een transparant Europa zijn dat het geld niet door deuren en vensters smijt, bezoek Straatsburg maar eens en je ziet gewoon dat Europa geld met bakken wegsmijt. Ook heel de poppenkast en manipulatie rond de Europese Grondwet die "zo goed was dat er geen referendum moest gehouden worden omdat de mensen het uiteraard goed zouden vinden" (tot de werkelijkheid zich liet gelden) zijn voor mij voorbeelden waarom ik pas voor het huidige Europa.

Voor de rest zie ik geen bezwaren tegen een internationaal volksnationalisme. De strijd van de Vlamingen is die van de Bretoenen, de Basken, de Palestijnen, de Koerden, de Corsicanen, etc..., met elk zijn specifieke vormen van politieke strijd en staatsnationalistische onderdrukking. Samenwerking voor globale diversiteit te bekomen; dat is een basispunt van het volksnationalisme.

[Jozef Ostyn]

Nationalisme blijft een bijzonder sterke stroming, en dit om meerdere redenen.
Ten eerste is er het effect van de globalisering. Dit zorgt ervoor dat er een steeds grotere uniformisering optreedt in economie, cultuur, media, enz. Paradoxaal wordt nationale identiteit in zo'n gegeven een steeds belangrijker element voor veel mensen.
Ten tweede ondermijnt de globalisering ook de rol en impact van staten. Precies daardoor wordt het éénvoudiger voor kleinere sub-entiteiten om zich af te scheuren. De markt is niet langer de staat maar de wereld, dus is de omvang van de nationale "thuismarkt" van minder belang.
Ten derde is het ook zo dat nationalisme een sterke verbondenheid vertoont met democratie. Democratisering en het streven naar nationale zelfbeschikking gaan vaak hand in hand.

[Avondland]

Nationalisme heeft gewoon vele gezichten. Voor een Europese integratie (eenderwelke vorm van een verenigd Europa) is nationalisme een belemmerende en een bevorderende factor. Belemmerend omdat staatsnationalistisch chauvinisme jammer genoeg nog altijd bestaat. Nationalisme biedt de kans om de particuliere eenheid te verabsoluteren, wat leidt tot 19de eeuwse toestanden waarin internationale samenwerking geen sinecure is. Anderzijds kan nationalisme een kans bieden om over de grenzen heen een gezamenlijke band te ontdekken. Gezamenlijk werken aan een cultuurproject bijvoorbeeld. In denk dat er zo al vele voorbeelden zijn. Ik sluit een gezamenlijke Europees cultuurproject zeker niet uit. Op voorwaarde dat deze integraal-Europees is en geen instelling dat gesubsidieerd wordt door een bende Amerikaanse lobbyisten.