aanpak vergrijzing

[peter_walsh]

>>>> Hoe wil Vivant de pensioenen betaalbaar houden?

[Nr.10]

Je vergeet de gezondheidssector. Mensen worden ouder, véél ouder, dankzij onze uitstekende gezondheidsdiensten, maar dat vraagt een hoger budget, zowel voor pensioenen als voor bezoeken aan geneesheren en ziekenhuizen.

Sta eens even stil bij de gedachte we allemaal de kaap van de honderd kunnen bereiken ...

[Herman Desmedt ©HD]

We zitten met een torenhoge (269 Mjd Euro) staatschuld die moet afbetaald worden volgens Maastricht-afspraken en dat betekent jaarlijks een zodanig grote hap in onze begroting dat er geen financiële ruimte is voor een bedrijfsgunstiger klimaat en heel wat andere nuttige en zelfs noodzakelijke dingen. Bovendien was er voor die staatsschuld een aantal vervaldata voorzien en als mijn archieven nog juist zijn dan moet er dit jaar en de volgende 3 jaar een paar tientallen miljarden Euro’s extra op tafel komen (tenzij natuurlijk een schuldherschikking wordt bekomen, maar dat betekent dan extra miljarden doorschuiven naar de volgende generatie).
Eén van de redenen van het krap budget zit ongetwijfeld in de wanverhouding (werkende in de privé)/(de rest). Die wanverhouding komt gedeeltelijk door ons overgedimensioneerd staatsapparaat (Zie rapport ECB-Wp242 - Juli 2003: Zelf met de federale structuur in rekening gebracht telt dit landje minstens 1/3 teveel aan ambtenaren). Gedeeltelijk heeft het ook te maken met het groot aantal anderen die leeft van de staat. (werklozen + oudere werklozen + andere vervangingsinkomens). Er zijn nauwelijks 2,5 miljoen werkenden in de privé voor méér dan 10 miljoen Belgen.
Daarbij komt nog dat vanaf nu het aantal gepensioneerden gestaag gaat stijgen omdat er jaarlijks meer mensen met pensioen gaan dan het gemiddeld jaarlijks geboortecijfer van de voorbije jaren.
Kijk maar even mee naar de volgende “bevolkingspiramide”:
http://statbel.fgov.be/figures/d21_nl.asp
De toestand binnen 25 jaar, met een betere geneeskunde in het achterhoofd, zou wel eens kunnen zijn dat er meer dan 2,5 keer zoveel gepensioneerden zijn, met hooguit 2/3 van het huidig aantal werknemers in de privé, tenminste als de huidige werkvlucht en het overgedimensioneerd staatsapparaat blijft bestaan. Vandaar de berichten dat we binnenkort tot 70 jaar gaan moeten werken (dat zal NIET volstaan, tenzij er robotten in onze plaats gaan werken) of dat er geen pensioenen meer gaan zijn (inderdaad realistisch, want er is ook nog STAATSSCHULD af te betalen!) Daarbij komt nog dat allerlei kosten, bijvoorbeeld de energiefactuur van de volgende generatie een stuk hoger zou kunnen liggen want de fossiele brandstoffen raken tegen dan stilaan uitgeput en de kerncentrales gaan ook dicht (beslissing paars-groen).
Het zilverfonds ? Lachwekkend! Dat beetje geld zal hooguit volstaan om het pensioen te betalen van een select groepje politici. Misschien is dat ook de enige bedoeling van dat fonds.
De vraag is nu: Hoe kan U met uw model dat iedereen een basisinkomen geeft, zodat ze niet meer moeten werken, voor voldoende economische draagkracht zorgen om de bovenstaande (niet eens volledige) probleemschets op te vangen? Of doet U mee zoals de jongste legislaturen aan van alles gratis, gewoon voor de verkiezingsstemmen en schuift U de problemen gewoon door naar de volgende generaties?
Ik weet wel dat er enorme bedragen spaargeld zijn en dat de staatsschuld ook grotendeels binnenlandse schuld is (met binnenlandse begunstigden), maar je kan voor iets dat je nog moet betalen toch niet zomaar geld van iemand anders uitgeven ?

[Roland Duchâtelet]

Het staat inderdaad als een paal boven water dat de veroudering van de bevolking heel veel gaat kosten. Daarom moeten we uitkijken naar een totale nieuwe manier om de overheidsfinanciën te beheren.

Dat kan als we drie dignen doen:
1. de overheidsuitgaven beperken zoals hierboven beschreven, niet de uitkeringen maar wel de administratie.

2. Zorgen dat de producten die hier verkocht worden maar in China gemaakt worden mee onze pensioenen betalen. Dat kan als we de belasting op arbeid vervangen door belasting op producten.

3. Er voor te zorgen dat iedereeen die wil werken ook kan werken. Want wie werkt verdient dan ook meer, geeft meer uit en betaalt ook meer belastingen (BTW en accijnzen).
We kunnen iedereen die wil werken laten werken als we werk "bevrijden", dit wil zeggen bevrijden van belastingen en van reglementen, zodat we weer vrij voor elkaar kunnen werken, vrij arbeid, diensten met elkaar kunnen ruilen zoals het steeds in de geschiedenis vna de mensheid het geval is geweest, tot men 70 jaar geleden op het idee gekomen is arbeid te gaan belasten.

[Herman Desmedt ©HD]

Re op:

Het staat inderdaad als een paal boven water dat de veroudering van de bevolking heel veel gaat kosten. Daarom moeten we uitkijken naar een totale nieuwe manier om de overheidsfinanciën te beheren.

Dat kan als we drie dignen doen:
1. de overheidsuitgaven beperken zoals hierboven beschreven, niet de uitkeringen maar wel de administratie.

2. Zorgen dat de producten die hier verkocht worden maar in China gemaakt worden mee onze pensioenen betalen. Dat kan als we de belasting op arbeid vervangen door belasting op producten.

3. Er voor te zorgen dat iedereeen die wil werken ook kan werken. Want wie werkt verdient dan ook meer, geeft meer uit en betaalt ook meer belastingen (BTW en accijnzen).
We kunnen iedereen die wil werken laten werken als we werk "bevrijden", dit wil zeggen bevrijden van belastingen en van reglementen, zodat we weer vrij voor elkaar kunnen werken, vrij arbeid, diensten met elkaar kunnen ruilen zoals het steeds in de geschiedenis vna de mensheid het geval is geweest, tot men 70 jaar geleden op het idee gekomen is arbeid te gaan belasten.

Werkgelegenheid valt zo maar niet uit de lucht.
Niet iedereen heeft de ambitie om zelf een zaak te beginnen en dan nog draait er heel wat uit op een faling.
De grootste hoop is afhankelijk van die weinige ondernemers die het wel tot een draaiend bedrijfje gebracht hebben.
Het is wel makkelijk te zeggen dat wie wil werken kan werken. De werkgelegenheid moet er eerst zijn!
Wie gaat die gepaste werkgelegenheid creëren? Let wel, niet iedereen is ingenieur, arts of wetenschapper! De grootste hoop van het volk valt spijtig genoeg in die categorie van jobs die ze evengoed in het buitenland kunnen doen (en daar voorlopig met minder loonlast). Vandaar ook de werkvlucht.

Verder denk ik ook dat het niet zo makkelijk zal zijn om de pensioenlasten (binnen 20jaar) van pakweg 3,5 tot 4 miljoen gepensioneerden @ pakweg 15000 Euro per jaar dus tot 60 Mjd Euro te recuperen via belastingen op inport uit de derde-wereld landen. Ofwel moet die trafiek dan enorm toenemen (en wie koopt dat dan allemaal ? ) Ofwel moeten al die produkten dan ineens een veelvoud gaan kosten (en wie heeft er dan nog koopkracht over om ze dan nog te kunnen kopen ?)

Tenslotte is en blijft er nog de staatsschuld: De laatste jaren doen we niet veel meer dan proberen in de pas van Maastricht te blijven. De relatieve staatsschuld (/BNP) daalt dan wel maar de absolute stijgt nog steeds. Die 269 Mjd schuld moet ergens door de staat in de toekomst afbetaald worden? Waar gaat dat geld dan vandaan komen ? Uit de verre toekomst?

De enige oplossing die ik zie is om, naast andere mogelijke belastingen en invoerheffingen ook de mechanisatie en industrie te laten bijdragen.
Simplistisch gezegd : "Laat de robots voor ons werken!" Dat impliceert evenwel dat wij ook hier serieus gaan moeten investeren in dat soort know-how en technologie om eerst al onze achterstand te overwinnen.

[Roland Duchâtelet]

Werk valt wel uit de lucht als werk goedkoop genoeg is en niet zo strak geregelmenteerd als nu.

Stel dat iedereen die wil in het zwart zou mogen werken. Zou dan niet iedereen die wil werken werk vinden? Of toch ongeveer?

Wel, wat het Vivant programma eigenlijk doet is het verschil tussen wit werk en zwart werk zo klein mogelijk maken en in bepaalde gevallen tot nul herleiden.

Dan is werk 3 tot 4 keer goedkoper als nu en als er dan niet allerlei wetten zijn die werk om andere reden beperken, dan is het werkloosheidsprobleem opgelost.

[Herman Desmedt ©HD]

Oorspronkelijk geplaatst door Roland Duchâtelet

Werk valt wel uit de lucht als werk goedkoop genoeg is en niet zo strak geregelmenteerd als nu.

Stel dat iedereen die wil in het zwart zou mogen werken. Zou dan niet iedereen die wil werken werk vinden? Of toch ongeveer?

Wel, wat het Vivant programma eigenlijk doet is het verschil tussen wit werk en zwart werk zo klein mogelijk maken en in bepaalde gevallen tot nul herleiden.

Dan is werk 3 tot 4 keer goedkoper als nu en als er dan niet allerlei wetten zijn die werk om andere reden beperken, dan is het werkloosheidsprobleem opgelost.

Sorry, maar dat is weeral iets te simpel bekeken.

Als dat zomaar waar was, dan zou er geen werkloosheid mogen bestaan in heel wat ontwikkelingslanden en zou de werkloosheid bijvoorbeeld in Polen stukken minder moeten zijn dan hier.

Een werkgever heeft pas werk als hij produkten op de markt kan brengen waar interesse of gewoon vraag naar is en als hij het kapitaal kan opbrengen om die productie te starten. Dat geldt evengoed als er geen loonlasten zijn. Is die vraag er niet (of is productie hier te duur) dan komt dat werk er niet.
Dat geldt evengoed voor de kleine zelfstandige of in uw visie de individuele arbeider. Als er geen vraag (of interesse) en geen financiering is, dan is er ook geen plaats op de arbeidsmarkt.

Om nieuwe soorten werk of produkten te creëren heb je, zoals ik al eerder schreef, wel mensen nodig met iets meer talenten dan het gemiddelde. Inventiviteit, technisch & (vooral) zakelijk inzicht zijn daar pluspunten. Bovendien heb je door steeds vorderende technologie en wetenschap steeds meer van die laatste soorten nodig.

De vraag is: Wat doen we dan met de rest? want wat betreft puur te automatiseren arbeid gaan die vroeg of laat vervangen worden door robots. Anderzijds gaat er wel extra werk zijn in de sociale en diensten sector.

Vandaar (nog eens) mijn idee om zelfs vanuit de overheid te investeren in technische mechanisatie en robotica, maar van tevens de uitbating te belasten. Simplistisch gezegd: "Belasting op robots die voor ons werken."
Daarbij moet ook vermeld worden dat in industriële producties (waar die robots grotendeels ingeschakeld gaan worden) ook de grootste marges zijn om dergelijke belastingen in te voeren. ( Ook nu worden de arbeiders in industriële producties meer betaald dan bijvoorbeeld verplegers, want in de eerste sector is meer marge voor hogere lonen. )

Natuurlijk is dit laatste een toekomstvisie, maar met ook de toekomstige vergrijzing (zie ook een betoog elders) in het achterhoofd zal het misschien een noodzaak worden. Aan die toekomstvisie moet dan wel dringend begonnen worden want, (zoals ook elders geschreven) de vergrijzing is niets voor de verre toekomst maar is NU al bezig! Vanaf ongeveer dit jaar gaan er meer mensen met pensioen dan het gemiddeld geboortecjfer van de jongste jaren.

Om NU werk te scheppen voor een grote groep mensen heb ik ook een aantal ideetjes maar die gaan echt niet in goede aarde vallen vrees ik.

Trouwens, wat werkgelegenheid NU betreft: er is nog een ander heikel punt: Er zijn knelpuntberoepen en er zijn zelfs vacatures de maanden blijven openstaan (soms ondanks een goede verloning). Waarom?
(Te lastig, onregelmatige uren, te vuil, ... , de dop laat toe om af te wachten en iets beters te zoeken, ... )
Wat moet daar dan mee gebeuren ? Wachten tot op 1 mei de oostblokkers diejobs officiëel mogen invullen ?

[Roland Duchâtelet]

Als dat zomaar waar was, dan zou er geen werkloosheid mogen bestaan in heel wat ontwikkelingslanden en zou de werkloosheid bijvoorbeeld in Polen stukken minder moeten zijn dan hier.

Mijn punt is dat "volledige tewerkstelling" met het huidige "systeem" een utopie is.

In de onwikkelingslanden moet je ook niet proberen iedereen "aan het werk" te krijgen.

We kunnen er hoogsten voor zorgen (en dat is nit mis) dat men er niet van honger omkomt en dat wie wil werken ook kan werken.

Dat dit vandaag niet zo is in vele ontwikkelingslanden is omdat er geen scholing is en zelfs in vel gevallen geen geld. Vele van die landen zitten nog in een systeem van ruilhandel en gemeenschapsdienst.

[Roland Duchâtelet]

Vandaar (nog eens) mijn idee om zelfs vanuit de overheid te investeren in technische mechanisatie en robotica, maar van tevens de uitbating te belasten. Simplistisch gezegd: "Belasting op robots die voor ons werken."

Dat voorstel is erg verwant aan het voorstel producten te belasten.

De reden waarom wij kiezen voor producten is dat een belasting op robotten buitenlandse investeerders zou afschrikken.
Nu zijn er zelfs heel veel landen die nog het omgekeerde doen: investeringeen subsidiëren.

Dus robotten belasten zou slecht zijn om buitenlandse investeringen aan te trekken.

[Herman Desmedt ©HD]

Oorspronkelijk geplaatst door Roland Duchâtelet

Mijn punt is dat "volledige tewerkstelling" met het huidige "systeem" een utopie is.

In de onwikkelingslanden moet je ook niet proberen iedereen "aan het werk" te krijgen.

We kunnen er hoogsten voor zorgen (en dat is nit mis) dat men er niet van honger omkomt en dat wie wil werken ook kan werken.

Dat dit vandaag niet zo is in vele ontwikkelingslanden is omdat er geen scholing is en zelfs in vel gevallen geen geld. Vele van die landen zitten nog in een systeem van ruilhandel en gemeenschapsdienst.

Ruilhandel ... tot daar toe
Maar wat vindt U verkeerd aan "gemeenschapsdienst" ?

Een van de ideetjes waar ik 100% achter sta is trouwens een soort van "gemeenschapsdienst".
Daaronder versta ik dan al het soort werk dat nu nuttig zou zijn voor de gemeenschap, maar waarvoor de staat geen of onvoldoende geld heeft.
Dat wil ook zeggen in de eerste plaats NIEUW werk en dus geen inpikken van bestaande jobs of potentieel (zoals de PWA dat eigenlijk u wèl doet).

Ik bedoel met dat "gemeenschapswerk" ook niet direct "bejaardenzorg" of "sociale hulp" of zelfs "kinderopvang", want daar heeft men gemotiveerde mensen mèt scholing voor nodig, (hoewel die ook te vinden zijn natuurlijk) !

Waar ik wel op zinspeel is bijvoorbeeld :
- informatievergaring & verwerking voor diverse web-sites enz.,
- lespakketten aanmaken om vaardigheden aan anderen door te geven (in de eerste plaats aan collega’s werklozen maar ook aan anderen)
- aanmaak van gadgets om België (/Vlaanderen) te promoten
- humanitaire non-profit organisaties kunnen ook beroep doen op gemeenschapswerkers (indien die daarvoor geschoold of geschikt zijn)
- gemeenten kunnen ook op hen beroep doen voor al wat buiten de normale taken valt.
- hulp bij festiviteiten,
- hulp bij rampen en calamiteiten
- signaleren of controleren van problemen
- meehelpen aan onderhoud van straten, pleinen, straatmeubilair en overheidsgebouwen
- administratief werk waar tijdelijk nodig,
- hulp bij opsporen van fraude, zwartwerk enz.
(en zo zijn er nog enkele zeer goede die ik liever voor mezelf hou.)

Men zou daar langdurig werklozen voor kunnen inschakelen (geleidelijk aan, per leeftijdscategorie en beperkt tot een paar dagen per maand+ een paar dagen opleiding)

Bovendien is dat soort "dienst" een platform om
- de werkloosheidsval vernauwen, want men is voortaan, na enige tijd, ook op de dop verplicht iets te doen voor dat geld..
- de werkloze hierdoor motiveren om ook eens de minder aantrekkelijke jobs in overweging te nemen.
- de gemeenschap extra diensten opleveren zonder de extra belastingen
- de werkloze nieuwe vaardigheden bijbrengen, naast het onderhouden van al verworven kunde.
- de werkloze "uit zijn schelp" lokken en hem zelf laten inzien dat hij/zij nog ergens goed voor is. Pure motivatie dus!
- een aantal werklozen verhinderen in het zwart bij te klussen.
- integratie ( werk is een beter middel om allochtonen te integreren dan stemrecht)
- een aantal werklozen ertoe aanzetten het als zelfstandige te proberen. Dir platform is goed om zijn mogelijkheden in te schatten
(en zo nog een paar die me niet direct te binnen schieten)

en alsof dat nog niet genoeg is :
- Bedrijven (of particulieren) die informatie of iets anders wensen die kinnen daarvoor betalen (brengt de staat geld op)
- Bedrijven die brood zien in één of andere gadget pf lespakket kunnen daar de licentie van overkopen en meteen de bedenkers/makers ervan een job geven : echt werk dus.
enz. (ik ga hier niet alles op sommen ! )
dus ook een platform dat werk schept op deze manier.

Natuurlijk heeft "gemeenschapsdienst" een rare bijklank zeker als men erbij vermeld dat Duitsland tussen de twee wereldoorlogen ook zoiets heeft ingevoerd om autobanen enz. mee aan te leggen.
Maar... Is Duitsland toen, ondermeer dank zij dat gemeenschapswerk er op minder dan 20 jaar van een militair en vooral economisch gebroken land er terug bovenop geraakt of niet?

Eén van de mogelijke maatregelen (er zijn er andere), die (enig heikel punt indien goed geleid en opgevolgd, via een tussenfase tot beterschap van onze economie + al de andere opgesomde effecten.

[/\|cazar]

Zorgen dat de producten die hier verkocht worden maar in China gemaakt worden mee onze pensioenen betalen. Dat kan als we de belasting op arbeid vervangen door belasting op producten.

Dan vraag ik me af: met wat gaan we die producten dan betalen als productiefaciliteiten en masse richting het oosten, incluis china, aan het migreren zijn. En al gemigreerd zijn.

China versterkt serieus al het grote probleem van de vergrijzing. Wetende dat een chinese arbeider op 1 jaar verdient wat een amerikaanse arbeider op 14 dagen verdient ...
Wetende dat China 200 miljoen werkloze arbeiders heeft die staan te popelen om tegen sociale dumpingstarieven het werk van hun collega's - die zeven dagen op zeven, twaalf uur per dag werken - over te nemen.

Mijns inziens is die problematiek nog van een serieus ander kaliber dan het feit dat er hier te weinig kindjes worden gemaakt. Welk misschien vanzelf opgelost kan worden als oost europeanen naar onze contrijen migreren...

Maar ook hier zal sociale dumping spelen.

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door /\|cazar

Wetende dat China 200 miljoen werkloze arbeiders heeft die staan te popelen om tegen sociale dumpingstarieven het werk van hun collega's - die zeven dagen op zeven, twaalf uur per dag werken - over te nemen.

Daar is dus een rol weggelegd voor een internationale organisatie.

De laatste halve eeuw zijn we markteconomisch geëvolueerd naar een systeem waarin maximaal rendement geëist wordt van de groep tussen 20 en 45 jaar. Nadien belandt de gemiddelde werkslaaf bij het werkafval of de groep van de overstresste of uitgebluste werkonbekwamen ... ook al wegens te duur.

Wat Vivant voorstelt is om iedereen een basisinkomen te geven (zodat hij/zij tenminste kan overleven) en hem/haar ernaast de mogelijkheid te bieden om te werken aan het ritme dat hij/zij zelf kiest in functie van zijn dynamisme, gezondheid of levensvisie.

Wie 60 u per week wil werken moet dat kunnen. Wie slechts 12u per week wil werken ook. Daar moeten geen Kafkaiaanse casuïstieke belemmeringen of hindernissen tussenzitten.

Het kan niet zijn dat arbeid de enige norm in dit tranendal is.

[Roland Duchâtelet]

Oorspronkelijk geplaatst door Herman Desmedt ©HD

Ruilhandel ... tot daar toe
Maar wat vindt U verkeerd aan "gemeenschapsdienst" ?

Een van de ideetjes waar ik 100% achter sta is trouwens een soort van "gemeenschapsdienst".
Daaronder versta ik dan al het soort werk dat nu nuttig zou zijn voor de gemeenschap, maar waarvoor de staat geen of onvoldoende geld heeft.
Dat wil ook zeggen in de eerste plaats NIEUW werk en dus geen inpikken van bestaande jobs of potentieel (zoals de PWA dat eigenlijk u wèl doet).

Ik bedoel met dat "gemeenschapswerk" ook niet direct "bejaardenzorg" of "sociale hulp" of zelfs "kinderopvang", want daar heeft men gemotiveerde mensen mèt scholing voor nodig, (hoewel die ook te vinden zijn natuurlijk) !

Waar ik wel op zinspeel is bijvoorbeeld :
- informatievergaring & verwerking voor diverse web-sites enz.,
- lespakketten aanmaken om vaardigheden aan anderen door te geven (in de eerste plaats aan collega’s werklozen maar ook aan anderen)
- aanmaak van gadgets om België (/Vlaanderen) te promoten
- humanitaire non-profit organisaties kunnen ook beroep doen op gemeenschapswerkers (indien die daarvoor geschoold of geschikt zijn)
- gemeenten kunnen ook op hen beroep doen voor al wat buiten de normale taken valt.
- hulp bij festiviteiten,
- hulp bij rampen en calamiteiten
- signaleren of controleren van problemen
- meehelpen aan onderhoud van straten, pleinen, straatmeubilair en overheidsgebouwen
- administratief werk waar tijdelijk nodig,
- hulp bij opsporen van fraude, zwartwerk enz.
(en zo zijn er nog enkele zeer goede die ik liever voor mezelf hou.)

Men zou daar langdurig werklozen voor kunnen inschakelen (geleidelijk aan, per leeftijdscategorie en beperkt tot een paar dagen per maand+ een paar dagen opleiding)

Bovendien is dat soort "dienst" een platform om
- de werkloosheidsval vernauwen, want men is voortaan, na enige tijd, ook op de dop verplicht iets te doen voor dat geld..
- de werkloze hierdoor motiveren om ook eens de minder aantrekkelijke jobs in overweging te nemen.
- de gemeenschap extra diensten opleveren zonder de extra belastingen
- de werkloze nieuwe vaardigheden bijbrengen, naast het onderhouden van al verworven kunde.
- de werkloze "uit zijn schelp" lokken en hem zelf laten inzien dat hij/zij nog ergens goed voor is. Pure motivatie dus!
- een aantal werklozen verhinderen in het zwart bij te klussen.
- integratie ( werk is een beter middel om allochtonen te integreren dan stemrecht)
- een aantal werklozen ertoe aanzetten het als zelfstandige te proberen. Dir platform is goed om zijn mogelijkheden in te schatten
(en zo nog een paar die me niet direct te binnen schieten)

en alsof dat nog niet genoeg is :
- Bedrijven (of particulieren) die informatie of iets anders wensen die kinnen daarvoor betalen (brengt de staat geld op)
- Bedrijven die brood zien in één of andere gadget pf lespakket kunnen daar de licentie van overkopen en meteen de bedenkers/makers ervan een job geven : echt werk dus.
enz. (ik ga hier niet alles op sommen ! )
dus ook een platform dat werk schept op deze manier.

Natuurlijk heeft "gemeenschapsdienst" een rare bijklank zeker als men erbij vermeld dat Duitsland tussen de twee wereldoorlogen ook zoiets heeft ingevoerd om autobanen enz. mee aan te leggen.
Maar... Is Duitsland toen, ondermeer dank zij dat gemeenschapswerk er op minder dan 20 jaar van een militair en vooral economisch gebroken land er terug bovenop geraakt of niet?

Eén van de mogelijke maatregelen (er zijn er andere), die (enig heikel punt indien goed geleid en opgevolgd, via een tussenfase tot beterschap van onze economie + al de andere opgesomde effecten.

Ik ben daar heel erg voor.
Er zijn echter twee manieren om dat te organiseren: het door de staat laten doen of het door de "markt" laten doen.

Het nadeel van het door de Staat te laten doen is dat je bijna evenveel arbeidskrachten (wel duur betaald) nodig hebt om het allemaal te organiseren, zoals nu met de SIF projecten. Die houden zich omwille van de controle bovendien voornamelijk bezig met een papierwinkel van "projecten".

Bovendien is er, las het zou zijn volgens uw voorstel, ook een probleem met de motivatie van de betrokkenen: zij worden namelijk min of meer "verplicht".
Moeten is minder leuk dan mogen.

Daarom kiest Vivant resuluut voor de marktbenadering. Door werk in de sociale dienstensector vier keer goedkoper te maken als nu, zonder dat de betrokkennen minder verdienen, kunnen zulke gemeeenschapsdiensten wel. Een gemeente kan dan een aantal mensen voor enkele uren per week aanwerven om een "plus"-fuif te organiseren bijvoorbeeld (een fuif voor senioren). Vermits die personen al een basisinkomen krijgen en er geen belasting op arbeid is voor dat werk kan de gemeente dat voor een peulschil doen.

[Roland Duchâtelet]

Dan vraag ik me af: met wat gaan we die producten dan betalen als productiefaciliteiten en masse richting het oosten, incluis china, aan het migreren zijn. En al gemigreerd zijn.

Theoretisch kan men zich voorstellen dat wij hier eigenaars zijn (aandeelhouders) van de bredrijven die in China produceren.
De Chinezen worden vergoed voor de arbeid, wij voor het kapitaal.
Dat model zal elk kapitalist als werkzaam beschouwen. Ik gebruik het echter enkel om aan te tonen dat arbeid niet alles is.

De Chinezen zullen wel zorgen dat binnen 20 jaar zij ook aandeelhouders zijn van hun bedrijven, ze zijn er al goed mee bezig.

Maar wij kunnen wél, via belasting op producten, hetzelfde effect bereiken: telkens een Chinees bedrijf hier verkoopt, zijn ze ons een belasting verschuldigd.

Die belasting gebruiken wij om bij ons een "volksdividend" uit te keren aan alle burgers.

[Herman Desmedt ©HD]

Oorspronkelijk geplaatst door Roland Duchâtelet

Theoretisch kan men zich voorstellen dat wij hier eigenaars zijn (aandeelhouders) van de bredrijven die in China produceren.
De Chinezen worden vergoed voor de arbeid, wij voor het kapitaal.
Dat model zal elk kapitalist als werkzaam beschouwen. Ik gebruik het echter enkel om aan te tonen dat arbeid niet alles is.

De Chinezen zullen wel zorgen dat binnen 20 jaar zij ook aandeelhouders zijn van hun bedrijven, ze zijn er al goed mee bezig.

Maar wij kunnen wél, via belasting op producten, hetzelfde effect bereiken: telkens een Chinees bedrijf hier verkoopt, zijn ze ons een belasting verschuldigd.

Die belasting gebruiken wij om bij ons een "volksdividend" uit te keren aan alle burgers.

Ik weet niet of U dit nog gaat lezen; maar ik zie toch nog een probleempje.
Als China (en de anderen) nu ook dat soort maatregelen gaat nemen en onze producten op hun interne markt met extra invoerheffingen gaat belasten.
Dan gaat onze uitvoer daar serieuze hinder van ondervinden.
Nu is het juist in industriële productie dat de grootste economische slagkracht en de grootste winstmarges zitten, dus ook de grootste inkomsten voor de staat (mede door de lasten op relatief hoge lonen)

Waar staat U dan met uw model ?

[Herman Desmedt ©HD]

Oorspronkelijk geplaatst door Roland Duchâtelet

Ik ben daar heel erg voor.
Er zijn echter twee manieren om dat te organiseren: het door de staat laten doen of het door de "markt" laten doen.

Het nadeel van het door de Staat te laten doen is dat je bijna evenveel arbeidskrachten (wel duur betaald) nodig hebt om het allemaal te organiseren, zoals nu met de SIF projecten. Die houden zich omwille van de controle bovendien voornamelijk bezig met een papierwinkel van "projecten".

Bovendien is er, las het zou zijn volgens uw voorstel, ook een probleem met de motivatie van de betrokkenen: zij worden namelijk min of meer "verplicht".
Moeten is minder leuk dan mogen.

Daarom kiest Vivant resuluut voor de marktbenadering. Door werk in de sociale dienstensector vier keer goedkoper te maken als nu, zonder dat de betrokkennen minder verdienen, kunnen zulke gemeeenschapsdiensten wel. Een gemeente kan dan een aantal mensen voor enkele uren per week aanwerven om een "plus"-fuif te organiseren bijvoorbeeld (een fuif voor senioren). Vermits die personen al een basisinkomen krijgen en er geen belasting op arbeid is voor dat werk kan de gemeente dat voor een peulschil doen.

Ik weet niet of U dit nog gaat lezen maar toch even dit :

Naast langdurig werklozen kan men gerust anderen op vrijwillige basis in dat systeem laten. Voor die vrijwilligers kan dat dan bijvoorbeeld tegen minimale vergoeding, maar onbelast. Vrijwilligers in dat systeem is trouwens goed voor de algemene motivatie. Daarnaast kan men zelfs nog een aantal andere verplicht laten meewerken: Ik denk daarbij aan alternatieve straffen, enz.

Gemeenschapsdienst volledig onder beheer van overheid zie ik ook niet zo zitten omwille van efficiëntie.
Maar wat de overheid wel kan doen is de controlerende taak. Ook daarin kunnen ze bijgestaan worden door gemeenschapswerkers. Mijn bedoeling is van zoveel mogelijk en op verschillende echelons die vrijwilligers & werklozen in te schakelen.

Dat werklozen dat MOETEN doen? De sociale profiteurs gaan dat niet zien zitten. Diegenen die zich echter op de dop afgeschreven voelen, voor niets meer goed, gedemotiveerd en die na een tijdje merken dat dit hun oude vaardigheden onderhoud, nieuwe vaardigheden opleverd, hen kansen geeft... Die denken er misschien na kore tijd héél anders over.

Waarom moeten ?
België is het enige landje in de EU dat onbeperkt in de tijd werkloosheidsvergoeding blijft betalen. D�*t voor een landje dat geen geld op overschot heeft. Dus lijkt het mij billijk van langdurig werklozen aan te spreken en in ruil voor het behoud van die uitkering, met zelfs een kleinigheid erbovenop hen "part-time" aan de slag te zetten.
Waar die "kleinigheid" dan vandaan moet komen?
Simpel: Een gedeelte van die gemeenschapsdienst wordt betaald door vragende partijen. Bijvoorbeeld bedrijven die informatie wensen, particulieren die lespakketen of didactisch materieel of gewoon gadgets willen kopen, Particulieren tot non-profit organisaties die mensen willen inhuren voor niet-regulier werk of evenementen, enz.
In mijn lijst van mogelijke jobs is het dan ook nodig van er een paar goede te organiseren, die de organisatie "gemeenschapsdienst" ook effectief financiële middelen binnenbrengt. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de staat alleen geld leent (niet geeft) voor de opstart van dat project en dat alles vanaf een zeker punt zelfbedruipend is, met inbegrip van aankoop van materieel en gereedschap tot huur van bedrijfsruimte. Aan de staat mag dit niets kosten, want anders mislukt het sowieso vroeg of laat.

Nog eens, dit is maar één mogelijkheid om een platform te maken om op termijn nieuwe werkgelegenheid te scheppen. Er zijn er andere.
Maar ik vrees dat die andere, iets drastischer, véél minder in de smaak gaan vallen, bijvoorbeeld in projecten waarbij een stuk algemene inkomensherverdelingen bij komen kijken.

[Roland Duchâtelet]

Ik weet niet of U dit nog gaat lezen; maar ik zie toch nog een probleempje.
Als China (en de anderen) nu ook dat soort maatregelen gaat nemen en onze producten op hun interne markt met extra invoerheffingen gaat belasten.
Dan gaat onze uitvoer daar serieuze hinder van ondervinden.
Nu is het juist in industriële productie dat de grootste economische slagkracht en de grootste winstmarges zitten, dus ook de grootste inkomsten voor de staat (mede door de lasten op relatief hoge lonen)

Waar staat U dan met uw model ?

Export wordt voor onze bedrijven interessanter, dus meer tewerkstelling bij ons en meer inkomen voor de mensen hier.

De andere landen zoals China zijn genoodzaakt hetzelfde model in te voeren als wij (enfin dat wat Vivant voorstelt) omdat dat model economisch superieur is. Ons stoort dat in princiepe niet want er is bijna geen export naar China, behalve investeringsgoederen die ze zo wie zo zelf niet kunnen maken en dei ze in ieder geval in het Westen moeten blijven kopen.


Nu, voor uw info: China doet nu reeds aan écht protectionisme. Zij heffen geen "sociale BTW" maar regelrechte invoerrechten van 30% die dus wél discriminerend zijn t.o.v. niet-Chinese bedrijven.

We moeten dus neit heiliger zijn dan de Paus.

[Roland Duchâtelet]

Waarom moeten ?
België is het enige landje in de EU dat onbeperkt in de tijd werkloosheidsvergoeding blijft betalen. D�*t voor een landje dat geen geld op overschot heeft. Dus lijkt het mij billijk van langdurig werklozen aan te spreken en in ruil voor het behoud van die uitkering, met zelfs een kleinigheid erbovenop hen "part-time" aan de slag te zetten.
Waar die "kleinigheid" dan vandaan moet komen?
Simpel: Een gedeelte van die gemeenschapsdienst wordt betaald door vragende partijen. Bijvoorbeeld bedrijven die informatie wensen, particulieren die lespakketen of didactisch materieel of gewoon gadgets willen kopen, Particulieren tot non-profit organisaties die mensen willen inhuren voor niet-regulier werk of evenementen, enz.
In mijn lijst van mogelijke jobs is het dan ook nodig van er een paar goede te organiseren, die de organisatie "gemeenschapsdienst" ook effectief financiële middelen binnenbrengt. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de staat alleen geld leent (niet geeft) voor de opstart van dat project en dat alles vanaf een zeker punt zelfbedruipend is, met inbegrip van aankoop van materieel en gereedschap tot huur van bedrijfsruimte. Aan de staat mag dit niets kosten, want anders mislukt het sowieso vroeg of laat.

Nog eens, dit is maar één mogelijkheid om een platform te maken om op termijn nieuwe werkgelegenheid te scheppen. Er zijn er andere.
Maar ik vrees dat die andere, iets drastischer, véél minder in de smaak gaan vallen, bijvoorbeeld in projecten waarbij een stuk algemene inkomensherverdelingen bij komen kijken.


_________________
Er zijn altijd 3 kanten aan een medaille ... en soms is die waar je eindeloos in de zelfde richting kan gaan zelfs nog de interessantste. ©HD

Beste Herman,

Ik moet toegeven dat in sommige gevallen "moeten" wel degelijk helpt omdat sommige mensen echt geen moed meer hebben. Dat is gevolg van de ongezonde situatie die la decennia aansleept.

Daarom denk ik dat een soort "moeten" wel kan als het op een voldoende positieve manier gebracht wordt, maar "mogen" zou zeker de regel moeten zijn.

Mogen is zo veel plezieriger als moeten.

Denk maar aan (vervang mogen door moeten):

Mogen eten
Mogen reizen
Mogen vrijen
Mogen werken