Het is goed dat dialecten zo populair zijn

[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Naamvalverlies duidt op mofologisch verval las ik ergens....

Taalverandering is altijd taal vereenvoudiging.
De menselijke slimheid en logica ,gecombineerd met het vergroten van de leefwereld, veroorzaken deze veranderingen.
Taalveranderingen zijn daarom ook altijd verbeteringen ,als het om logica en bruikbaarheid gaat.

Het zijn de taal experts die deze veranderingen proberen tegen te houden,
waardoor de kloof tussen theorie en praktijk bestaat of groeit.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

Taalverandering is altijd taal vereenvoudiging.
De menselijke slimheid en logica ,gecombineerd met het vergroten van de leefwereld, veroorzaken deze veranderingen.
Taalveranderingen zijn daarom ook altijd verbeteringen ,als het om logica en bruikbaarheid gaat.

Jammer blijkt dat niet altijd op te gaan. Kijk maar eens naar de Franse werkwoorden: een regelrechte doolhof. Soms slijten regelmatige vormen ook af en verbrokkelen in tientallen afwijkingen.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Toch verdwenen de dialecten beetje per beetje. De specifieke eigenheid van ieder dorps-, stads- of wijkdialect gaat weg. Wat overblijft, is eens een soort gemene deler of een tussentaal die dialectisch is gekleurd. Ik merk het zelf bij mijn eigen kinderen, ook al spreek ik met hen altijd dialect.

Merkt gij ook bij jonge mensen die scherpe lange a
Die wordt veel scherper uitgesproken dan wij dat vroeger deden.
Ik denk dat die nieuwe aa eerder gevormd wordt richting keel ipv vooraan in de mond en heel pril begint te neigen naar een lange e .

Of is hetgeen ik hoor misschien gewoon de Brabantse lange a die men eruit gekregen heeft ????

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

Taalverandering is altijd taal vereenvoudiging.
De menselijke slimheid en logica ,gecombineerd met het vergroten van de leefwereld, veroorzaken deze veranderingen.
Taalveranderingen zijn daarom ook altijd verbeteringen ,als het om logica en bruikbaarheid gaat.

Een kil, sober, banaal en steriel Ikeameubel is voor U waarschijnlijk dan ook een verbetering tov een barokmeubel omdat het vereenvoudigd en vooral bruikbaar is.

Tja, in deze Eeuw Der Lelijkheid met haar kulturele barbarij ontsnapt uiteraard ook een kultuuruiting als taal daar niet aan. Of hoe alles een produkt van zijn tijd is.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Jammer blijkt dat niet altijd op te gaan. Kijk maar eens naar de Franse werkwoorden: een regelrechte doolhof. Soms slijten regelmatige vormen ook af en verbrokkelen in tientallen afwijkingen.

Oooo....! Interessant...! Kunt ge daarvan voorbeelden geven ?

En zelfs dan, dan is het niet moeilijk om daartegenover een veelvoud van tegenvoorbeelden te geven. Algemeen beschouwd heeft Cato wel gelijk.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Jammer blijkt dat niet altijd op te gaan. Kijk maar eens naar de Franse werkwoorden: een regelrechte doolhof. Soms slijten regelmatige vormen ook af en verbrokkelen in tientallen afwijkingen.

Tegenwoordig wordt het Frans als omgangstaal ook nog eens verloederd door het overdadig gebruik van woordverkortingen. Hoe het komt zou ik zo niet direct kunnen verklaren. Misschien heeft het iets te maken met moderne communicatiemiddelen zoals computer en smartphone. Of misschien worden de Fransen (onbewust) beïnvloed door het Engels dat veel meer korte éénlettergreep-woorden bevat.

[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Een kil, sober, banaal en steriel Ikeameubel is voor U waarschijnlijk dan ook een verbetering tov een barokmeubel omdat het vereenvoudigd en vooral bruikbaar is.

Tja, in deze Eeuw Der Lelijkheid met haar kulturele barbarij ontsnapt uiteraard ook een kultuuruiting als taal daar niet aan. Of hoe alles een produkt van zijn tijd is.

Een barok taalgebruik kan best blijven bestaan voor een kleine groep liefhebbers of schrijvers.
De meeste mensen gebruiken de taal als een effectief communicatiemiddel en
dat verandert mee met de veranderingen in de tijd.
Niet iedereen hoeft hetzelfde te spreken en te schrijven en
het is het zeker niet goed om via het onderwijs,
de meerderheid in een keurslijf van de minderheid te persen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

Een barok taalgebruik kan best blijven bestaan voor een kleine groep liefhebbers of schrijvers.
De meeste mensen gebruiken de taal als een effectief communicatiemiddel en
dat verandert mee met de veranderingen in de tijd.
Niet iedereen hoeft hetzelfde te spreken en te schrijven en
het is het zeker niet goed om via het onderwijs,
de meerderheid in een keurslijf van de minderheid te persen.

Mij komt het toch voor dat het onderwijs het taalgebruik van de leerlingen naar een hoger niveau hoort te tillen. Vanuit dat oogpunt vind ik het veel belangrijker leerlingen woordenschat mee te geven, zinnen te leren bouwen, hun ideeën, gevoelens, opvattingen... correct en fijnzinnig te verwoorden... dan uren te besteden aan spelling.

[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Jammer blijkt dat niet altijd op te gaan. Kijk maar eens naar de Franse werkwoorden: een regelrechte doolhof. Soms slijten regelmatige vormen ook af en verbrokkelen in tientallen afwijkingen.

Het is goed om ei en ou af te schaffen.

http://www.volkskrant.nl/opinie/opin...maar~a4389594/

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

Het is goed om ei en ou af te schaffen.

http://www.volkskrant.nl/opinie/opin...maar~a4389594/

Natuurlijk, net als nog een paar andere historische aanslibsels (bijvoorbeeld -isch). Eigenlijk had men na WO I beter de ideeën van Kollewijn gevolgd. In het Afrikaans heeft men dat grotendeels ingepast, met goed gevolg.

[edwin2]

Denk ook dat de "ou" klank oorspronkelijk dicht tegen een "ol" of "a(u)l" moet hebben gelegen. Vergelijk "koud" met "cold" in het Engels "kalt" in het Duits. In de overgang van het Oud Nederfrankisch / Nederlands naar het Middelnederlands zal dat verdwenen zijn? Misschien dat iets van de klank nog bleef hangen?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Denk ook dat de "ou" klank oorspronkelijk dicht tegen een "ol" of "a(u)l" moet hebben gelegen. Vergelijk "koud" met "cold" in het Engels "kalt" in het Duits. In de overgang van het Oud Nederfrankisch / Nederlands naar het Middelnederlands zal dat verdwenen zijn? Misschien dat iets van de klank nog bleef hangen?

In bepaalde dialecten zal dat wel het geval zijn, maar de spelling van onze standaardtaal moet nu eenmaal geen museumstuk uitmaken of een etymologische handleiding. Het hoort een samenhangend en eenvoudig te hanteren instrument te zijn om onze huidige taal neer te schrijven. Op het vlak van de spelling hadden onze overheden indertijd veel beter het Afrikaans voorbeeld gevolgd. Dan waren we ook verlost van die onzinnige en om de zoveel tijd veranderende regels over de tussen-nu bijvoorbeeld.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Maurice de Hond inde Volkskrant

Schaf 'ei' en 'ou' af.

Laten we alle 'ei'-klanken voortaan als 'ij' schrijven en alle 'ou'-klanken als 'au' Dat bespaart leertijd op school.

'Mijn dochter is zeven jaar en onlangs begonnen met verschil tussen een 'korte ei' en een 'lange ij' te oefenen', schrijft De Hond. 'Toen ik haar daarbij ging helpen vroeg ze mij wat nu eigenlijk de regel was om iets met 'ei' te schrijven of 'ij', terwijl het precies hetzelfde werd uitgesproken. Ik ken die regel niet en ging uitzoeken waar dat verschil in schrijfwijze op berust. Via Google vond ik de uitleg en daarbij bleek dat er heel lang geleden wel een verschil was in de manier van uitspreken, maar dat dit omstreeks 1700 verdwenen is. Dat bleek trouwens ook het geval te zijn met de uitspraak van 'ou' en 'au'. Ook die klinken al eeuwenlang exact hetzelfde.'

Wat ik vond was dit:

Oorspronkelijk geplaatst door Genootschap Onze Taal

Hoe is onze lange ij ontstaan?

De ij is van oorsprong een verlengde i. Woorden als prijs en schijnen werden in de Middeleeuwen geschreven als prise en schinen. Om in de schrijftaal duidelijker aan te geven dat deze i lang moest worden uitgesproken, verdubbelde men hem: priise, sc(h)iint ('schijnt'). Later kreeg de tweede i een haaltje (j). Dat was mede omdat er in de Middeleeuwen vaak geen punt op de i werd gezet en ii soms verward werd met de u. Vanwege die verwarring met de u raakte overigens ook de y (de i-grec) in sommige woorden in gebruik als schriftelijke weergave van een [ie]-klank. Het woord wijf (in de Middeleeuwen uitgesproken als [wief]) kon volgens Nicoline van der Sijs (in haar boek Taal als mensenwerk. De geschiedenis van het ABN) geschreven worden als wif, wiif, wyf en wief. In de loop van de zestiende eeuw veranderde de uitspraak van de ij: van [ie] naar [ei].

De ei is ontstaan uit een e voor woorden met -nd of -nt (wij zeggen einde, maar het Duits nog steeds Ende), uit de Germaanse lettercombinatie egi (zo kennen wij zeil en het Duits Segel), of uit de combinatie ai (heide, naast het Gotische haidi).
De ei werd vroeger uitgesproken als [ee] en later als [ai]. Tussen 1500 en 1700 veranderde de uitspraak in [ei].

Het gevolg van dit alles was dat rond 1700 de uitspraak van de ei en ij samenviel.
Daarmee kwamen ook de spellingproblemen: is het nu peil of pijl, reizen of rijzen? Het onderscheid tussen ei en de ij is op schrift altijd blijven bestaan.

In de Middeleeuwen...maar welkdialekt in de Middeleeuwen ? Wel, het Vlaanders. Een West-Vlaming (maar blijkbaar niet tot in Waremgem, maar eerder de kustbewoners hebben) heeft moeite met het onderscheid tussen ij en ei. Als ze een lange i horen moet men ij schrijven: De j verlengde inderdaad de i.
IK denk dat dat ook het geval is in de Nedersaksische gebieden. Kortom alle gebieden met een Saksische invloed ????

Algemeen wordt gesteld dat het West-Vlaams dichter bij het Middeleeuwse Nederlands staat. Dat betkent dat het Vlaanders een kleinere evolutie meemaakte van pakweg het Brabants.
Ik ben daarvan niet overtuigd. De meeste ons bekende middeleeuwse teksten komen uit het graafschap Vlaanderen, vandaar dat men ten onrechte de indruk heeft dat het dialekt daar meer stabiel bleef.

Mijn standpunt in deze: De foutsprekers moeten niet beloond worden door de schrijfwijze aan te passen. Dat is pervers. We moeten terug gaan spreken zoals vroeger. De uitspraak moet verbterd worden, maar niet het schrift, zeg ik als authenticiteit nastrevende purist. Terug naar de tied van vroeger en weg met al die ontaardingen onzer taal.

[Jacob Van Artevelde]

Wat ik vond was dit:

In de Middeleeuwen...maar welk dialekt in de Middeleeuwen ?
(Hét Middelnederlands bestaat immers niet: het Middelnederlands was een verzameling van dialekten, dat kan niet genoeg benadrukt worden.)

Wel, het Vlaanders ! Een West-Vlaming (maar blijkbaar niet tot in Waremgem, maar eerder de kustbewoners ) heeft geen moeite met het onderscheid tussen ij en ei.
Als ze een lange i horen moet men ij schrijven: de j verlengde inderdaad de i.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Natuurlijk, net als nog een paar andere historische aanslibsels (bijvoorbeeld -isch).

Die ch is geen aanslibsel in de geschreven taal. Foute taalgebruikers zijn opgehouden die ch uit te spreken.
(Uw woordkeuze verraadt dat ge de huidige uitspraak als norm wilt verheffen.)
We hebben dus te maken met een amputatie in de gesproken taal.

In woorden die eindigden op -isch op het einde, heeft men in de schrijftaal de ch echter niet geamputeerd in tegenstelling tot andere woorden die eindigden op -sch (Vlaamsch, mensch, bosch....).

En ik vraag mij wel af waarom niet bij -isch ? ? Dat ware tenminste konsekwent.
Al had men wat mij betreft beter de uitspraak veranderd ipv aan het schrift zitten te knoeien, met als gevolg dat het Nederlands en het Duits nog meer uit mekaar drijven.
Is het dat wat we willen ? Wat ik wil is dat men denkt aan het oprichten van een Nederlands-Duitse spellingskommissie.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door cato

Een barok taalgebruik kan best blijven bestaan voor een kleine groep liefhebbers of schrijvers.
De meeste mensen gebruiken de taal als een effectief communicatiemiddel en
dat verandert mee met de veranderingen in de tijd.

1. Die veranderingen zijn echter steeds verarmingen (zoals het wegvallen van de naamvallen) en geen verrijkingen.
Het is veelal degeneratie ipv evolutie.

2. Mijn identifikatie met mijn taal is te groot om ze te zien als louter efficiënt - zult ge bedoelen - kommunikatiemiddel. Een stap verder is overschakelen op het Engels omdat dat veel efficiënter is.
Ik vind dat een uitserst laakbare houdig.

Niet iedereen hoeft hetzelfde te spreken en te schrijven en
het is het zeker niet goed om via het onderwijs,
de meerderheid in een keurslijf van de minderheid te persen.

Het komt erop aan van foute verschijnselen tijdig de kop in te drukken zodat uw meerderheid niet de kans heeft om uit te groeien tot een meerderheid.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Mijn standpunt in deze: De foutsprekers moeten niet beloond worden door de schrijfwijze aan te passen. Dat is pervers. We moeten terug gaan spreken zoals vroeger. De uitspraak moet verbterd worden, maar niet het schrift, zeg ik als authenticiteit nastrevende purist. Terug naar de tied van vroeger en weg met al die ontaardingen onzer taal.

U wil terug naar iets waarvan we hoegenaamd niet meer weten hoe het geklonken heeft. Daarnaast is het zo dat men in die tijden waarmee u nogal hoog oploopt, juist sterk fonologisch schreef. De middeleeuwer schreef in zijn teksten "paert" en niet "paerd". "Lant" werd op perkament neergepend en nieet "land".

Spelling is een werkinstrument, vormt de dienaar van de taal. En mag nooit meester zelf spelen, zoals bijvoorbeeld in het Frans.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Die ch is geen aanslibsel in de geschreven taal. Foute taalgebruikers zijn opgehouden die ch uit te spreken.
(Uw woordkeuze verraadt dat ge de huidige uitspraak als norm wilt verheffen.)
We hebben dus te maken met een amputatie in de gesproken taal.

Taal verandert.

En ten andere, niemand houdt u tegen voortaan "BelgiSCH" uit te spreken met dezelfde intensiteit als "SCHool".

Doet u dit?

Natuurlijk niet, u zou zich grandioos belachelijk maken en dat weet u ook wel.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

In woorden die eindigden op -isch op het einde, heeft men in de schrijftaal de ch echter niet geamputeerd in tegenstelling tot andere woorden die eindigden op -sch (Vlaamsch, mensch, bosch....).

En ik vraag mij wel af waarom niet bij -isch ? ? Dat ware tenminste konsekwent.
Al had men wat mij betreft beter de uitspraak veranderd ipv aan het schrift zitten te knoeien, met als gevolg dat het Nederlands en het Duits nog meer uit mekaar drijven.
Is het dat wat we willen ? Wat ik wil is dat men denkt aan het oprichten van een Nederlands-Duitse spellingskommissie.

In het voorstel tot verandering was het welgelijk voorzien om alle -isch en -sch te vervangen door -ies en -s. Alleen vond de politiek dat het eerste niet verteerbaar was. Dus verdween "vleesch" maar niet "Belgisch".

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Taal verandert.

En ten andere, niemand houdt u tegen voortaan "BelgiSCH" uit te spreken met dezelfde intensiteit als "SCHool".

Doet u dit?

Natuurlijk niet, u zou zich grandioos belachelijk maken en dat weet u ook wel.

Het zou overkomen als schpwaakgebwek. Of, zoals de vader van Jejoen zou zeggen: een schpjaakgebjek.