Onze voorouders van nagenoeg elke generatie keren zich hierbij om in hun graf!
I) De Italiaanse oorlogen tussen tussen 1494 en 1559
Ze groeiden snel uit tot een gevecht om de heerschappij over heel Europa, vooral tussen Frankrijk en Spanje, meer in het bijzonder het Huis Valois tegen Habsburg.
De gevechten strekten zich ook uit tot de Lage Landen. In de Gelderse Oorlogen werd hertog Karel van Gelre in zijn strijd tegen de Habsburgers gesteund door de Franse koning.
Na de nederlaag van Gelre werd een Franse invasie van Vlaanderen afgeslagen door een troepenmacht uit de Habsburgse Nederlanden onder leiding van Lamoraal van Egmont. Er volgden hierdoor echter ook directe oorlogen met Frankrijk.
De Italiaanse Oorlog 1521-1526
http://nl.wikipedia.org/wiki/Italiaa...log_(1521-1526)
Frans I van Frankrijk leidde zelf de tweede aanval op Milaan in 1525. Aanvankelijk wist hij de Spaanse en keizerlijke troepen terug te drijven, maar na de verpletterende nederlaag in de Slag bij Pavia - waarbij hij gevangen werd genomen en veel van zijn edelen werden gedood - kwam de oorlog tot een einde. Terwijl hij gevangen werd gehouden in Spanje tekende hij de Vrede van Madrid (1526) en moest hij zijn aanspraken op Milaan, het Koninkrijk Napels, Franche-Comté, Kroon-Vlaanderen en Artesië opgeven. Al slechts enkele weken na zijn vrijlating zei hij het verdrag op en begon de Oorlog van de Liga van Cognac.
Oorlog van de Liga van Cognac 1526-1530
http://nl.wikipedia.org/wiki/Oorlog_...iga_van_Cognac
Resultaat: Damesvrede van Kamerijk 1529
http://nl.wikipedia.org/wiki/Damesvrede_van_Kamerijk
De damesvrede van Kamerijk die hier op volgde bekrachtigde grotendeels de bepalingen van de Vrede van Madrid (1526), namelijk dat Frans I zijn aanspraken op Milaan, het koninkrijk Napels, Franche-Comté, Doornik, het graafschap Vlaanderen (Kroon-Vlaanderen) en Artesië opgaf.
Met de Damesvrede van Kamerijk kwam er voor zeven jaar een einde aan de Italiaanse Oorlogen tussen Frankrijk en de Habsburgers.
De Italiaanse oorlog 1551-1559
http://nl.wikipedia.org/wiki/Italiaa...log_(1551-1559)
In Saint-Quentin (1557) en Grevelingen (1558) weet graaf Lamoraal van Egmont de Fransen ze terug te slaan.
Resultaat:Vrede van Cateau-Cambresis 1559
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vrede_v...Cambr%C3%A9sis In dit verdrag tussen Hendrik II van Frankrijk (1551-1559) en Filips II van Spanje werd voor het eerst in circa 600 jaar de westgrens van het Heilige Roomse Rijk verlegd. Tot dan toe was de grens altijd de Schelde geweest. Dit resulteerde erin dat het graafschap Vlaanderen uit twee bestuurlijk en politiek gescheiden delen bestond. Het ene deel, Kroon-Vlaanderen, lag in het koninkrijk Frankrijk. Het andere deel, Rijks-Vlaanderen, lag in het Heilige Roomse Rijk. In feite waren de Habsburgers voor al de gebieden ten westen van de Schelde vazal van de Franse koning. De grens werd nu verlegd naar het zuiden.
II) Waarna het Franse imperialisme vervolgt met de zes oorlogen van Lowie 14.:
1. Frans-Spaanse Oorlog (1635-1659)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Frans-S...log_(1635-1659)
Toen de Vrede van Westfalen (1648) zowel de 30-jarige oorlog als de 80-jarige oorlog beëindigde werd de Frans-Spaanse Oorlog voortgezet omdat Frankrijk met Spanje geen vrede sloot.
Resultaat: Vrede van de Pyreneeën. 1659
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vrede_v...Pyrenee%C3%ABn
Spanje was niet langer een grootmacht. En in het kader van de Vrede van de Pyreneeën mocht Lodewijk XIV huwen (jun 1660) met Maria Theresia, dochter van Filips IV.
In ruil voor vrede zag de Spaanse koning Filips IV af van zijn rechten op de landen en steden aangesloten bij de Unie van Atrecht : Artesië (met Atrecht en Bethune) de graafschappen Bonen en Zuid-Henegouwen (met Avesnes en Le Quesnoy), alsook de strook Sedan-Verdun en delen van Vlaanderen (onder andere Duinkerke); verder delen van Luxemburg en Lotharingen en diverse heerlijkheden in de Languedoc. Bovendien kwamen beide landen een nieuwe grens overeen, waarbij Spanje boven de Pyreneeën afstand deed van de Roussillon, een deel van Navarra en het noordelijke deel van de Cerdagne.
2. De Devolutieoorlog (1667-1668)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Devolutieoorlog
De Zuidelijke Nederlanden werden door Frankrijk belaagd in het kader van zijn verlangen naar natuurlijke grenzen, de Rijn-Alpen-Pyreneeëndoctrine.
Na de dood van de Franse regeringsleider Mazarin (maart 1661) begon de achttienjarige Lodewijk XIV zélf te regeren. Zijn eerste diplomatieke initiatief was een verbond met de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden (1662). Hij stelde de Republiek voor de Zuidelijke Nederlanden op te splitsen langs de lijn Oostende-Maastricht, ten noorden van de taalgrens. Maar raadspensionaris Johan de Witt wilde hiervan niet weten.
Lodewijk 14 zal daarna het Devolutierecht aangrijpen als voorwendel om de Devolutieoorlog te beginnen:
Ter bezegeling van de Vrede van de Pyreneeën trouwde Lodewijk XIV op 9 juni 1660 met de dochter van de Spaanse koning Filips IV, de infante Maria-Theresia van Spanje. Om te beletten dat Frankrijk daardoor in de toekomst aanspraak zou maken op Spaanse bezittingen, deed Maria Theresia afstand van haar erfrechten in ruil voor een reusachtige bruidsschat, die Spanje echter nooit zou betalen. Daardoor bleven Maria Theresia en haar Franse nakomelingen potentiële erfgenamen van Spaanse bezittingen, te meer daar Filips IV, die weduwnaar was, geen zoon had.
Om dit te voorkomen trad Filips IV een tweede maal in het huwelijk, met als voornaamste inzet de geboorte van een zoon. Een zoon zou volgens Spaans recht bij troonopvolging voorgaan op oudere dochters. Deze onderneming was succesvol en er werd inderdaad een zoon geboren in de Spaanse lijn. Na Filips' dood besteeg deze op vierjarige leeftijd de troon onder de naam Karel II. Lodewijk XIV liet dit echter niet allemaal over zijn kant gaan en deed in mei 1667 een beroep op het devolutierecht. Als gevolg van dit in Vlaanderen en Brabant gebruikelijke erfrecht had Maria-Theresia voorrang op Karel II. Lodewijk XIV paste dit recht toe op de Spaanse Nederlanden, zodat deze dus volgens hem geheel toekwamen aan Maria Theresia en vervolgens aan haar oudste zoon. De Antwerpse jurist Stockmans weerlegde die Franse aanspraken evenwel met zijn “Verhandeling over het Devolutierecht” in het Latijn (1667).
Spanje stond militair nog zwakker dan gewoonlijk om de Zuidelijke Nederlanden te verdedigen.
De Spaanse Zuid-Nederlandse vloot werd na het definitieve verlies van Duinkerke in 1658 gewoon afgeschaft. De Vlaamse kust werd niet meer verdedigd.
De oorlog begon na de dood van koning Filips IV van Spanje en kwam ten einde met het Verdrag van Aken op 2 mei 1668.
Resultaat:In de Vrede van Aken (mei 1668) trok Lodewijk XIV zich terug uit de Franche-Comté en uit de Zuidelijke Nederlanden, maar hij behield aan de grens in Vlaanderen wel Sint-Winoksbergen en Veurne, Menen, Kortrijk en Oudenaarde.
In de Franstalige Zuidelijke Nederlanden Rijsel, Armentiers, Dowaai, Doornik en Aat, alsook enclaves rond Binche en rond Charleroi.
Lodewijk XIV was gefrustreerd dat hij niet héél de Zuidelijke Nederlanden verwierf.
En daar gaf hij terecht de Republiek de schuld van. Want die beschermde de Zuidelijke Nederlanden nu als bufferstaat. Lodewijk XIV zag de Republiek voortaan als de grootste vijand van zijn Rijn-Alpen-Pyreneeëndoctrine. De Devolutieoorlog (1667-1668) werd zo de wegbereider voor de Hollandse Oorlog (1672-1678) waarin Lodewijk XIV de Republiek zou binnenvallen en er in het Rampjaar 1672 haar Gouden Eeuw zou beëindigen.
En Vauban bouwde er sommige van de veroverde steden uit tot forten voor Frankrijks volgende veroveringstocht. En in de gebieden die hij moest ontruimen paste Lodewijk XIV de tactiek van de verschroeide aarde toe.
De bijna 80 jaar oorlog (1635-1714) die Frankrijk tegen de Z-Nederlanden zou voeren duwden Vlaanderen zo verder de Duistere Eeuwen in, en de Devolutieoorlog was hier de zoveelste mijlpaal.
3. de Hollandse Oorlog of Frans-Nederlandse Oorlog (1672-1679)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hollandse_Oorlog
De Republiek schitterde in de Hollandse beginfase (1672-1674) van de strijd toen ze Frankrijks en Engelands vloten in de Derde Engelse Zeeoorlog afweerde, en uiteindelijk de Franse, Keulse en Münsterse inval terugsloeg. Toch was 1672 een Rampjaar, omdat de kosten van de militaire verrichtingen mede de Gouden Eeuw beëindigden. Lodewijk XIV van Frankrijk keerde zich tegen de Zuidelijke Nederlanden en paste er vanaf 1673 de tactiek van de verschroeide aarde toe.
Pas in de slotfase (1677-1678) boekten Frankrijk en Zweden opnieuw zeges, waardoor Lodewijk XIV de oorlog kon afsluiten met gebiedswinst in de Franche-Comté, in de Zuidelijke Nederlanden en de Cariben.
Resultaat:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vrede_van_Nijmegen (1678)
Aat, Binche, Charleroi, Gent, Kortrijk, Oudenaarde, Zoutleeuw, Het Waasland, het hertogdom Limburg, en de Landen van Overmaas kwamen opnieuw toe aan de Spaanse Nederlanden.
Franche-Comté, Belle, Bavay, Bouchain, Kamerijk, Condé, Ieper, Kassel, Maubeuge, Menen, Poperinge, Saint-Ghislain, Sint-Omaars, Valenciennes, Veurne, Waasten en Wervik bleven na de innames Frans bezit. Ook Nieuw Walcheren werd Frans.
Ook kwamen een hele reeks Duitse gebieden onder Franse invloed: de Elzas, Lotharingen, Bouillon, Freiburg, en andere.
De Republiek bereikte in 1672-1673 zijn militaire hoogtepunt en met Engelands ommezwaai in 1673 zijn diplomatieke zenith. Buiten financiële adem begon de Republiek geleidelijk op Engeland te leunen. De bouw van oorlogsschepen begon achterop te lopen, wat de Republiek langzaam de das om zou doen. Ze had een schitterende apotheose beleefd, maar de Gouden Eeuw was beëindigd.
Lodewijk XIV was succesvol. Hij had de Republiek als grootmacht gebroken.
De Hollandse Oorlog en de tactiek van verschroeide aarde die hij toepaste, hadden Vlaanderen vernield. Vanaf 1675 was in Vlaanderen geen noemenswaardige industrie en stedelijk leven meer. Vlaanderen ruraliseerde en dook de dieptes van zijn drie Duistere Eeuwen in (1640-1960).
Het enige lichtpunt was dat de diplomatieke isolering van Frankrijk, Lodewijk XIV voor de Nederlanden minder gevaarlijk maakte.
Frankrijk boekte gebieds- en prestigewinst, maar tegelijk geopolitiek verlies. Er ontstond namelijk een Engels-Nederlands blok dat tijdens de Negenjarige Oorlog (1688-1697) en de Spaanse Successieoorlog (1701-1714) zeer succesvol tegen Frankrijk zou blijken.
4. Frans-Spaanse Oorlog (1683-1684) De 4 e oorlog van Lowie 14.
In het Frans Guerre des Réunions (Herenigingsoorlog)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Frans-S...log_(1683-1684)
Met zijn "herenigingsbeleid" ging Lodewijk XIV rond 1679 op de ingeslagen weg voort, met opnieuw een volkenrechtelijke drogreden als voorwendsel, zoals in de Devolutieoorlog met het Devolutierecht. Hij eiste nu immers, via enkele Franse gerechtelijke "Herenigingskamers" die hij zelf in het leven riep, alle gebieden op die ooit afhankelijk waren geweest van de pas aan Frankrijk aangehechte Elzassische steden. Op die manier claimde hij Luxemburg, het graafschap Vlaanderen en grote delen van het Duitse Rijnland (met name op de linker Rijnoever) voor Frankrijk.
De oorlog zelf werd vooral in de Spaanse Zuidelijke Nederlanden uitgevochten.
Lodewijk XIV zich van de tactiek van de verschroeide aarde, onder meer in de buurt van Charleroi, waar 20 dorpen volledig werden platgebrand. Spanje reageerde amper omdat het er alleen voorstond.
In Nederland wilde de burgerij in Amsterdam handel met Frankrijk, wat stadhouder Willem III van Oranje-Nassau belette om de Republiek in oorlog te betrekken.
Keizer Leopold van het Heilige Roomse Rijk had zijn handen vol aan de Turken, die Wenen belegerden. Lodewijk XIV was daarnaast een bondgenoot van de Turken en verstrekte de keizer geen hulp toen de Turken hem in Wenen belegerden (juli 1683). Hij moedigde de Turken zelfs aan. Maar toen de keizer, de Duitsers en de Polen de Turken na het Beleg van Wenen in september 1683 konden terugslaan en bovendien achtervolgden, wilde Lodewijk XIV toch niet als een vijand van het christendom worden beschouwd. Lodewijk beëindigde de oorlog met het twintigjarige bestand van Regensburg in augustus 1684.
Frankrijk werd toegestaan om twintig jaar lang Straatsburg Luxemburg en een aantal andere gebieden twintig jaar in bezit te mogen houden.
Steden die veroverd werden zoals Kortrijk en Diksmuide, moesten worden teruggegeven aan de Spaanse Nederlanden. Het bestand was geen definitieve vrede, maar een twintigjarig bestand
De oorlog was zo slechts een intermezzo tussen de Hollandse Oorlog en de Negenjarige Oorlog (1688-1697) die weldra zou volgen, nog steeds in het kader van die Rijn-Alpen-Pyreneeëndoctrine voor natuurlijke grenzen die Lodewijk XIV zo dierbaar was.
5. De Negenjarige Oorlog, in het Frans de oorlog van de Liga van Augsburg genoemd. (1688-1697)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Negenja...log_(1688-1697)
Spanje was de Zuidelijke Nederlanden zat, wilde ze niet verdedigen, en probeerde, na twee vorige pogingen met Oostenrijk, om ze ditmaal aan Beieren te verpatsen.
Karel II van Spanje benoemde Maximiliaan II Emanuel van Wittelsbach, keurvorst van Beieren, in december 1691 tot landvoogd van de Zuidelijke Nederlanden. Hij zou er Karel II opvolgen als vorst. De Zuidelijke Nederlanden zouden zo van Spanje overgaan naar Beieren. Maximiliaan-Emanuel was een roemrijk veldheer maar het regeren liet hij na zijn aankomst in de Zuidelijke Nederlanden (maart 1692) over aan zijn regeringsleider Jan van Brouchoven. Meer nog dan vroeger waren het nu de Republiek, Engeland en de keizer die de Zuidelijke Nederlanden zouden verdedigen, want in dit stadium liet Spanje het bijna volledig afweten. De Zuidelijke Nederlanden werden “Spaans” genoemd, maar Nederlanders, Engelsen en keizerlijken verdedigden ze. De Republiek daarentegen stond voorlopig sterk door haar sperforten in de Zuidelijke Nederlanden en door haar personele unie in de persoon van Willem III met Engeland/Schotland. Dat was een betrekkelijk comfortabele toestand waarin ze al het overwicht op zee had verloren en nu heel geleidelijk aan ook als grootmacht zou verzwakken.
Het keerpunt was de Brusselse fase (1695-1697) van de Negenjarige Oorlog toen Coehoorn met de bondgenoten plots Namen op de Fransen heroverde (juli-september 1695). In een poging de Grote Alliantie af te leiden vernielden de Fransen daarop de hoofdstad van de Zuidelijke Nederlanden, Brussel (augustus 1695). Hun geschut op de hoogtes van Anderlecht ten zuidwesten van de stad vernielde de Grote Markt en het stadscentrum, waarbij 14.000 huizen en een derde van de stad in vlammen opgingen. Samen met de Palts prijkte dit hoog op de lijst met oorlogsmisdaden door Lodewijk XIV.
Resultaat: Vrede van Rijswijk. (1697)
- Lodewijk XIV mocht zijn herenigingen in Straatsburg en de Elzas ten westen van de Rijn houden,-
- in de Cariben kreeg hij van Spanje West-Hispaniola/Haïti dat de Fransen evenwel al decennia bezetten. - Freiburg en andere plaatsen ten oosten van de Rijn moest hij opgeven, en uit de Saar, uit Luxemburg en uit de Palts moest hij terugtrekken, evenals uit grote delen van Lotharingen dat hij al 27 jaar bezet hield.
- En naast Luxemburg moest hij in de Zuidelijke Nederlanden ook veroveringen zoals Bergen, Kortrijk, Ieper, Charleroi en Aat ontruimen.
- Ten slotte moest hij Engeland/Schotland en de Republiek gunstige handelsvoorwaarden toekennen.
Het machtsevenwicht in West-Europa was hersteld, de Franse hegemonie gebroken.
De Zuidelijke Nederlanden hadden echter tijdens de afgelopen veertig jaar Artesië en delen van Vlaanderen en Henegouwen verloren. De Nederlandssprekende steden Duinkerke, Sint-Winoksbergen, Veurne en Ieper waren eveneens in Franse handen.
De Vrede van Rijswijk zorgde echter niet voor een blijvende verzoening tussen de Spaans-Habsburgse en de Franse monarchie. Het was slechts een tijdelijke oplossing van hun grensgeschillen en regelde geenszins het probleem van de Spaanse erfopvolging. Na de dood van de Habsburgse Karel II van Spanje in 1700 brak dan ook al heel gauw de Spaanse Successieoorlog uit (1701).
6. de Spaanse Successieoorlog (1701- 1714)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Spaanse_Successieoorlog
Tijdens deze oorlog bereikte het Staatse leger van de Nederlandse Republiek met 120.000 man zijn grootste omvang ooit. Na een moeizaam begin behaalden de geallieerde legers een aantal klinkende, maar bloedige overwinningen bij Blenheim (1704), Ramillies (1706), Oudenaarde (1708), Wijnendale (1708) en bij de belegering van Rijsel (1708). Door de dood in 1702 van Willem III, die toen zowel koning van Engeland als stadhouder van de Republiek was en dus een vooraanstaand tegenspeler van Lodewijk XIV, eindigde de personele unie tussen Engeland en de Republiek. Omdat het Britse Verenigde Koninkrijk de oorlog wilde beëindigen toen het hoofddoel bereikt was, namelijk het gescheiden houden van Spanje en Frankrijk, leverde deze uitputtende oorlog de Republiek naast dat hoofddoel uiteindelijk weinig op.
Resultaat: Vrede van Utrecht (1713)
Karel VI van Oostenrijk kreeg Spanje niet, maar ontving ter compensatie de Zuidelijke Nederlanden, Milaan, Napels en Sardinië.
De Zuidelijke Nederlanden werden militair gezien zo in zekere zin een condominium tussen de keizer en de Republiek. De Republiek kreeg wel beperkte gebiedsuitbreiding doordat haar de stad Venlo werd toegewezen (zie Staats Opper-Gelre).
Groot-Brittannië steeg tot een maritieme en mercantiele wereldmacht en realiseerde het een stabiel machtsevenwicht op het Europese continent.
De Republiek kon niet langer meekomen op dit niveau en verloor na 1713 zijn positie als macht op de wereldzee.
De macht van Spanje was de facto onttakeld.
III) Oorlog tijdens Lowie 15
Oostenrijkse Succesieoorlog.
IV) - de Franse revolutionaire oorlogen
met o.a.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Eerste_Coalitieoorlog 1792-1797
V) In 1830 hebben ze een flinke vinger in de pap tijdens de Frans-Luikse militaire putsch in Brussel.
VI) In 1848 was er weer annexionistische dreiging.
5 februari 2013, 16:20
