Wat is Kunst?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

23 - De kunst is vrouwelijk.

De Kunst is openbaring van het vrouwelijke gevoelsleven ten opzichte van de manlijke geest van het denken.
Daarom is de kunst wezenlijk vrouwelijk en is het tevens zo dat de vrouw ook zelf het meest essentiële en geliefde object is voor de kunstenaar (of dat tenminste behoort te zijn).
Dit in eenheid met de natuur, die evenzeer vrouwelijk is en de man daarbij als de minnaar van de vrouw en de natuur.
En daar omheen laat zich van alles en nog wat bedenken, maar de vrouw en de Liefde zijn centraal.

En zit dat vrouwelijke ook in Judas werpt de dertig zilverlingen in de tempel, van Rembrandt, of zit het in Rembrandt?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

En zit dat vrouwelijke ook in Judas werpt de dertig zilverlingen in de tempel, van Rembrandt, of zit het in Rembrandt?

Het zit in de ontroering van de voorstelling dat Judas zich schuldig voelt de Liefde te hebben verraden en die 30 zilverlingen wil teruggeven, die niet geaccepteerd worden door de priesters.

De Liefde is immers vrouwelijk, die verraden wordt door de manlijke hebzucht, die opereert vanuit het manlijke verstand.
Dat is een thema dat ook vandaag de dag heel actueel is, want deze wereld is Judas, die zich echter niet schaamt.

Nu: degene die zoiets bij uitstek kan weergeven is de kunstenaar (hier Rembrandt dus), want de kunstenaar schept zijn kunst vanuit zijn gevoelsleven.

Het zit dus in allebei.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het zit in de ontroering van de voorstelling dat Judas zich schuldig voelt de Liefde te hebben verraden en die 30 zilverlingen wil teruggeven, die niet geaccepteerd worden door de priesters.

De Liefde is immers vrouwelijk, die verraden wordt door de manlijke hebzucht, die opereert vanuit het manlijke verstand.
Dat is een thema dat ook vandaag de dag heel actueel is, want deze wereld is Judas, die zich echter niet schaamt.

Nu: degene die zoiets bij uitstek kan weergeven is de kunstenaar (hier Rembrandt dus), want de kunstenaar schept zijn kunst vanuit zijn gevoelsleven.

Het zit dus in allebei.

Volgens het paradijsverhaal was de vrouw gemakkelijk te bedriegen, begerig en de verleidster van Adam. Adam was niet zelfzuchtig, hij at van de vrucht uit liefde voor Eva, hij wilde haar niet teleurstellen. En met zijn (mannelijke) verstand ging hij de mist in.

Bovendien, door de eeuwen heen waren er veel meer mannen kunstenaars dan vrouwen. Dus ik zou kunst niet typisch vrouwelijk noemen.

Tenslotte, volgens mij schiep Rembrandt zijn 'Judas' met zijn verstand, op basis van calculaties. Er is een groot verschil tussen kunst en ambacht.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Volgens het paradijsverhaal was de vrouw gemakkelijk te bedriegen, begerig en de verleidster van Adam. Adam was niet zelfzuchtig, hij at van de vrucht uit liefde voor Eva, hij wilde haar niet teleurstellen. En met zijn (mannelijke) verstand ging hij de mist in.

Volgens mij is het anders: de mens moet tot onderscheid komen van goed en kwaad en geen onnozel kind (of dier) blijven.
Dat ligt op de weg der ontwikkeling.
En dat bewustzijn wordt uit het onderbewustzijn geboren, dus eerst uit het gevoelsleven, uit het vrouwelijke dus.
En pas dan komt het bij de man, het verstand zelf.
We zien dan ook dat bij de pubertijd meisjes eerder volwassen zijn dan de jongens.
Het gevoelsleven is sneller dan het verstand.
Pas veel later draait dat om.
Dan gaat het verstand heersen.

Bovendien, door de eeuwen heen waren er veel meer mannen kunstenaars dan vrouwen. Dus ik zou kunst niet typisch vrouwelijk noemen.

Toch is de kunst het vrouwelijke in de man.
Het zijn de vrouwelijke mannen die kunstenaar zijn.
Dat is hun anima.
Wel is het zo dat de man anders dan de vrouw, dat gevoelsleven op een manlijke manier naar buiten projecteert, waar de vrouw veel minder behoefte aan heeft, omdat de vrouw introverter is, bij zichzelf blijft.
Dit doet ze dan door haar lichaam mooi te maken, maar ook in de liefde voor haar kinderen.
Verder ook in zang en dans, twee kunsten waar de vrouwen goed in zijn.

Tenslotte, volgens mij schiep Rembrandt zijn 'Judas' met zijn verstand, op basis van calculaties.

waarom denk je dat?

Er is een groot verschil tussen kunst en ambacht.

Inderdaad: kunst is uit het gevoel en ambacht uit het verstand.

Echte kunst komt uit het gevoel.
Dat wil overigens niet zeggen dat het verstand niet mee doet en de kunstenaar denkt natuurlijk ook over zijn kunst na.
Maar met het verstand alleen kun je geen kunst scheppen.
Het gevoel geeft de doorslag.
Het komt uit de ziel vandaan.
Daarom moet kunst ook mooi gevonden worden of tot het gevoel spreken.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

waarom denk je dat?

Waarom Rembrandt zijn Judas met de dertig zilverlingen met zijn verstand maakte?

Er zijn verschillende redenen.
- Het werk is in opdracht gemaakt als onderdeel van een serie over de passie; Rembrandt moest de wensen en vooroordelen van de opdrachtgever respecteren
- Hij moest zijn eigen opvattingen over de moraal en joden wellicht onderdrukken
- De compositie is aangepast aan schilderkundige kennis en traditie
- hij heeft bijvoorbeeld vijf hoofden in een curve geplaatst, van Judas linksom
- Hij moest het formaat bepalen, liggend of staand
- Hij toont niet alleen de gevoelens van Judas maar ook die van de priesters
- Hij moest bedenken hoe hij de tempel zou weergeven (sumier) en aankleden
- Hij moest bedenken hoe hij de personen zou aankleden
- Hij moest de kleurstemmingen bepalen
- Hij heeft (gekke) lichteffecten bedacht, compositorisch en als sfeerbepaling
- Hij heeft een repoussoir effect bedacht in de rugfiguur; ook voor evenwicht
- Emoties kan men bedenken en voelen, maar niet lang genoeg om de hele compositie uit te denken

Inderdaad: kunst is uit het gevoel en ambacht uit het verstand.

Echte kunst komt uit het gevoel.
Dat wil overigens niet zeggen dat het verstand niet mee doet en de kunstenaar denkt natuurlijk ook over zijn kunst na.
Maar met het verstand alleen kun je geen kunst scheppen.
Het gevoel geeft de doorslag.
Het komt uit de ziel vandaan.
Daarom moet kunst ook mooi gevonden worden of tot het gevoel spreken.

Waarom ik dit niet mooi vind zal ik nog nader verklaren

[roger verhiest]

Alles is kunst : dit forum bij voorbeeld....

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Waarom Rembrandt zijn Judas met de dertig zilverlingen met zijn verstand maakte?

Er zijn verschillende redenen.
- Het werk is in opdracht gemaakt als onderdeel van een serie over de passie; Rembrandt moest de wensen en vooroordelen van de opdrachtgever respecteren

Rembrandt hield ervan om uit de Bijbel te schilderen en ook was het een zeer eigenwijs persoon en hij was rijk en kon het zich permitteren dingen niet te doen die hij niet wilde.
Daardoor was ie vaak in conflict met zijn opdrachtgevers.
Denk maar aan de samenzwering der Batavieren, dat helemaal niet werd geaccepteerd omdat Rembrandt dat zo schilderde als ie zelf wilde.



Ook een prachtig schilderij wat in het Paleis op de Dam had moeten hangen in plaats van al die monsterlijk lelijke dingen die er nu hangen.

Dus dat klopt al niet wat je hier zegt.

- Hij moest zijn eigen opvattingen over de moraal en joden wellicht onderdrukken

wellicht, maar dat is een ding dat helemaal niet zeker is, want hij nam graag de Joden als model voor zijn schilderijen.
Neem het Joodse bruidje maar.
Dus ook hier klopt niks van.

- De compositie is aangepast aan schilderkundige kennis en traditie

fout: het is juist zijn eigen stijl.
Licht en donker, typisch Rembrandt en dan de ronde vormgeving.
Heel erg mooi.

- hij heeft bijvoorbeeld vijf hoofden in een curve geplaatst, van Judas linksom

so what?: prachtig toch?

- Hij moest het formaat bepalen, liggend of staand

kwestie van esthetisch gevoel.

- Hij toont niet alleen de gevoelens van Judas maar ook die van de priesters

wat is daar mis mee?

- Hij moest bedenken hoe hij de tempel zou weergeven (sumier) en aankleden

Maar het gevoel geeft de doorslag in de kunst, niet het verstand.

- Hij moest bedenken hoe hij de personen zou aankleden

Maar het gevoel geeft de doorslag in de kunst, niet het verstand.

- Hij moest de kleurstemmingen bepalen

Ook dat gaat op gevoel. Dat maakt nu juist de kunstenaar.

- Hij heeft (gekke) lichteffecten bedacht, compositorisch en als sfeerbepaling
- Hij heeft een repoussoir effect bedacht in de rugfiguur; ook voor evenwicht
- Emoties kan men bedenken en voelen,

emoties zijn gevoel in de eerste plaats en het denken heeft alleen een dienende functie.
Rembrandt was geen filosoof maar kunstenaar.

maar niet lang genoeg om de hele compositie uit te denken

Nogmaals: hoewel ook het denken een rol speelt is het gevoel wat de doorslag geeft in de kunst.

Waarom ik dit niet mooi vind zal ik nog nader verklaren

En is mooi vinden nu gevoel of verstand?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest

Alles is kunst : dit forum bij voorbeeld....

Zonder meer: vaak antikunst, maar vooruit dan maar.

In ieder geval is het modern.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nogmaals: hoewel ook het denken een rol speelt is het gevoel wat de doorslag geeft in de kunst. En is mooi vinden nu gevoel of verstand?

Ik schreef dat ik het 'niet mooi' nog zou verklaren dus het is ... verstand? Mooi is een waardeoordeel; waarden kan je duiden en het oordeel kan je verklaren of onderbouwen. Het werk heeft goede en slechte kwaliteiten. Maar eerst zal ik wat neutrale achtergrondgegevens over het werk noteren;

Rembrandt schilderde dit paneel (in 1629) toen hij nog in Leiden werkte. Het werd al in 1630 door de kunstkenner Constantijn Huygens geprezen. Deze was vooral enthousiast over de manier waarop Rembrandt de emoties van de door wroeging gekwelde Judas had uitgebeeld. Huygens zou de jonge schilder later aanbevelen bij stadhouder Frederik Hendrik, hetgeen Rembrandt een serie opdrachten opleverde.

Bron: http://www.statenvertaling.net/kunst...beeld/451.html

‘The turning point in Rembrandt’s further career was the visit to
Leiden of Constantijn Huygens, the widely educated secretary of the
governor Prince Frederick Hendrick, who developed great interest in
Rembrandt and his art. Huygens’ patronage led to commissions and
initial success: two works by Rembrandt were purchased by the English
Crown and many copies of his painting Judas Returning the Thirty
Pieces of Silver and the Raising of Lazarus were soon published.”

“The unusual, tall hat resembles the one in Judas Returning the 30
Pieces of Silver (1629) which leads to the assumption that the artist
wanted to portray a specifically Jewish feature. In stylistic terms
the old man with the hat resembles the Jeremiah with its luminous and
smooth colors.”

“Rembrandt (1606-1669) lived in the Jewish Quarter of Amsterdam.
During his lifetime, he saw how the Jews were forced to leave Portugal
and Spain to escape persecution. They fled to Holland. In 1657,
Holland declared the Jews "subjects and residents of the United
Netherlands" (17). However, Landsberger states that they were still
segregated. Rembrandt painted "Judas Returning the 30 Pieces of
Silver" in 1629. Here, Judas shows remorse for betraying Christ. He
throws himself on the ground, shaking his hands in despair. Judas is
viewed as the victim instead of the usual perpetrator. This is an odd
painting in that Judas is seen not as an evil being, but as a man who
has realized his mistakes. In most depictions of Judas, he is seen as
a menacing, faithless character. Rembrandt has presented a different
character of Judas because of his own friendly interaction with the
Jews he lived with.”

Bron: http://answers.google.com/answers/th...id/141016.html

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Ik schreef dat ik het 'niet mooi' nog zou verklaren dus het is ... verstand? Mooi is een waardeoordeel; waarden kan je duiden en het oordeel kan je verklaren of onderbouwen. Het werk heeft goede en slechte kwaliteiten. Maar eerst zal ik wat neutrale achtergrondgegevens over het werk noteren;

Bron: http://www.statenvertaling.net/kunst...beeld/451.html



Bron: http://answers.google.com/answers/th...id/141016.html

En daarom vind je het niet mooi, omdat je het met de opvatting van Rembrandt over Judas niet eens bent?

En dat kan je zelf niet even gewoon in het Nederlands zeggen?

Nu: dat vind ik dan weer niet mooi, zowel om die enorme teksten in het Engels en je het zelf niet even zegt en ook om de opvatting van jou dat Judas geen berouw mag tonen.

Dat Judas iemand is die berouw heeft van zijn zonde kan ik zeer waarderen en dat is ook christelijk dat de zondaar berouw heeft en daardoor tot verzoening komt.
En zo staat het ook in de Bijbel geschreven:

Mattheus 27:1 Toen het nu morgen geworden was, namen al de overpriesters en de oudsten des volks het besluit tegen Jezus om Hem te doden. 2 En zij boeiden Hem, leidden Hem weg en zij leverden Hem over aan Pilatus, de stadhouder.
3 Toen kreeg Judas, die Hem verraden had, berouw, daar hij zag, dat Hij veroordeeld was, en hij bracht de dertig zilverlingen aan de overpriesters en oudsten terug, 4 en hij sprak: Ik heb gezondigd, onschuldig bloed verraden! Maar zij zeiden: Wat gaat ons dit aan? Gij moet zelf maar zien wat ervan komt! 5 En de zilverlingen in de tempel werpende, verwijderde hij zich; daarop ging hij heen en verhing zich. 6 De overpriesters namen de zilverlingen en zeiden: Wij mogen die niet in de offerkist doen, want het is bloedgeld. 7 En zij namen het besluit daarvoor het land van de pottenbakker te kopen als begraafplaats voor de vreemdelingen. 8 Daarom heet dat land Bloedakker, tot heden toe.

Prachtig dus en geheel en al overeenkomstig de bijbel.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

En daarom vind je het niet mooi, omdat je het met de opvatting van Rembrandt over Judas niet eens bent?

En dat kan je zelf niet even gewoon in het Nederlands zeggen?
Prachtig dus en geheel en al overeenkomstig de bijbel.

Welnee, ik heb alleen wat algemene informatie gegeven over de achtergronden van het werk, niet mijn mening via teksten van anderen.

Nu mijn mening; alsnog een toelichting op de wc-pot met kots. Laat ik eerst zeggen dat ik mij dit werk niet kon herinneren toen ik je plaatje zag. Dus ik kon meteen een eerste indruk vormen. De eerste indruk is voor mij altijd bepalend voor mijn oordeel en ik kan die nooit ombuigen in het tegendeel. Het is een persoonlijk oordeel en een ander mag het van mij best ontroerend en mooi vinden.

Eerste indruk: Wat ik zie in een halve seconde is een interieur met figuren in een monumentale stijl; de kleuren en vormen zijn echter als varkensstront op de vloer en als drollen voor de figuren en draperingen. Deze incongruentie wekt al meteen mijn weerzin. Gebogen figuren en geschrokken mannen en een geknielde smekende figuur wekken mijn afkeer. En ik ervaar de zittende figuur in het midden samen met de persoon achter hem als het centrum van de compositie en in mijn linker ooghoek zie ik een irritante lichte vlek.

Dan ga ik beter kijken en analyseren. Ik zie dat de lichte vlek links een tafel is met een boek en dat dit functioneert als een 'ogenvanger' om de blik in de compositie te leiden. Via de figuren in het midden van de afbeelding wordt de blik rechtsom geleid naar de geknielde figuur. De munten op de vloer maken duidelijk dat het Judas is die de zilverlingen in de tempel heeft gegooid.

Dan probeer ik mij een voorstelling te maken van de ruimte. Het projectiepunt (verdwijnpunt) voor het perspectief is moeilijk te bepalen. Het lijkt of de vloer naar achteren links en rechtsachter sterk afloopt. Ik kijk omlaag op de tafel, en het altaar achter Judas is boven de horizon en het heeft een dalende vluchtlijn. Wand links golft omlaag. De horizon moet lopen over de schouder van de man die aan de tafel zit en net boven het hoofd van Judas. Maar als ik Judas dan projecteer tot aan de voeten van de zittende priester in het centrum dan is Judas een dwerg of een kind van zes jaar oud. Judas is veel te klein afgebeeld. De rol van Judas in het verraad van Jezus is verkleind terwijl die rol van de priesters is vergroot. Dit perspectief maakt mij zeeziek, het is walgelijk (Na ca vier seconden heb ik al geen lust meer om te blijven kijken).

Andere dingen die opvallen zijn het repoussoir van de man aan de tafel, hetwelk een ruimte-effect zou moeten sorteren, wat het niet doet; het oplichtende schild boven het altaar, voor het evenwicht in de compositie; het doorkijkje rechts waar een knielende man is te zien. En dan zijn er nog twee schimmige figuren achter het altaar waarvan ik niet snap hoe die zo groot kunnen zijn en boven de staande priester kunnen uitsteken. Vanuit een laag projectiepunt gezien zouden ze aanmerkelijk korter moeten zijn dan de priesters. Zijn ze op een trapje geklommen? Ik wordt nog erger zeeziek.

Verder valt op dat het afwerende handgebaar van de priester herhaald wordt door een van de mannen. Dat moet ik waarderen, maar ik kan het niet meer opbrengen. Dan is mij duidelijk dat de massieve zuil links op de schouders rust van twee mannen die daardoor symbolisch als aards en verdorven worden neergedrukt, alsof ze met de schuld voor de moord op Jezus zijn beladen. Evenzo drukt het altaar ongeveer op de schouders van Judas, hoewel de mantel van de priester er door diens gebarende arm nog net even tussen waait. Dat effect is aardig gevonden. De priesters tonen hun afkeer van Judas in plaats van voor het bloedgeld, het zijn hypocrieten en dus zijn Joden hypocrieten. Judas zit in een smekende houding met zijn rug naar de priesters en met zijn blik in de richting van de munten waar hij met pijn in zijn hart afscheid van moet nemen. Dat is wel zeer ambigue als je het mij vraagt. Judas' houding is gekopieerd van een van de herders voor de kribbe met het Christuskind. Vervang de zilverlingen door een kribje en we hebben een voorstelling van de aanbidding van het Christuskind. Een vervelende associatie.

Deze uitwerking van het verhaal is een dubieuze vernieuwing vol betekenissen in een al te dynamische compositie. Vanuit de priesters in het centrum wordt een spanning opgebouwd in de compositie die wordt verstoord door de lichte tafel met het boek en die nergens wordt opgelost in een ontspanning en rust. Dat is een onaangename onevenwichtigheid in de compositie. Het mag dan zo bedoeld zijn, maar dat maakt het werk niet minder onaangenaam.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

- Hij heeft een repoussoir* effect bedacht in de rugfiguur; ook voor evenwicht

Die holle rug, die Rembrandt soms schildert kan ik niet zo waarderen, dat vind ik gewoon lelijk.
Maar bij Judas valt dat wel mee: de rug is recht.

Ook hoe hij een gezicht en profile schildert: heel scherp afgesneden, vind ik lelijk.
Dus niet alles wat Rembrandt doet vind ik mooi.

Repoussoir heb ik even opgezocht, want ik meende eerste dat je daarmede de holle rug bedoelde als een terugduwen, maar dat bleek onjuist te zijn:

Repoussoir
1] Achtergrond waartegen iets afsteekt.
2] Voorwerp dat de dieptewerking van een afbeelding verhoogt.
3] Een beeld op de voorgrond dat er voor zorgt dat de achtergrond meer moet wijken. Zorgt voor dieptewerking in foto`s.

Je bedoelt de man links voor: prachtig juist is daar het effect van de donkere figuur ten opzichte van de oplichtende Bijbel.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Welnee, ik heb alleen wat algemene informatie gegeven over de achtergronden van het werk, niet mijn mening via teksten van anderen.

Nu mijn mening; alsnog een toelichting op de wc-pot met kots. Laat ik eerst zeggen dat ik mij dit werk niet kon herinneren toen ik je plaatje zag. Dus ik kon meteen een eerste indruk vormen. De eerste indruk is voor mij altijd bepalend voor mijn oordeel en ik kan die nooit ombuigen in het tegendeel. Het is een persoonlijk oordeel en een ander mag het van mij best ontroerend en mooi vinden.

Eerste indruk: Wat ik zie in een halve seconde is een interieur met figuren in een monumentale stijl; de kleuren en vormen zijn echter als varkensstront op de vloer en als drollen voor de figuren en draperingen. Deze incongruentie wekt al meteen mijn weerzin. Gebogen figuren en geschrokken mannen en een geknielde smekende figuur wekken mijn afkeer. En ik ervaar de zittende figuur in het midden samen met de persoon achter hem als het centrum van de compositie en in mijn linker ooghoek zie ik een irritante lichte vlek.

Dan ga ik beter kijken en analyseren. Ik zie dat de lichte vlek links een tafel is met een boek en dat dit functioneert als een 'ogenvanger' om de blik in de compositie te leiden. Via de figuren in het midden van de afbeelding wordt de blik rechtsom geleid naar de geknielde figuur. De munten op de vloer maken duidelijk dat het Judas is die de zilverlingen in de tempel heeft gegooid.

Dan probeer ik mij een voorstelling te maken van de ruimte. Het projectiepunt (verdwijnpunt) voor het perspectief is moeilijk te bepalen. Het lijkt of de vloer naar achteren links en rechtsachter sterk afloopt. Ik kijk omlaag op de tafel, en het altaar achter Judas is boven de horizon en het heeft een dalende vluchtlijn. Wand links golft omlaag. De horizon moet lopen over de schouder van de man die aan de tafel zit en net boven het hoofd van Judas. Maar als ik Judas dan projecteer tot aan de voeten van de zittende priester in het centrum dan is Judas een dwerg of een kind van zes jaar oud. Judas is veel te klein afgebeeld. De rol van Judas in het verraad van Jezus is verkleind terwijl die rol van de priesters is vergroot. Dit perspectief maakt mij zeeziek, het is walgelijk (Na ca vier seconden heb ik al geen lust meer om te blijven kijken).

Andere dingen die opvallen zijn het repoussoir van de man aan de tafel, hetwelk een ruimte-effect zou moeten sorteren, wat het niet doet; het oplichtende schild boven het altaar, voor het evenwicht in de compositie; het doorkijkje rechts waar een knielende man is te zien. En dan zijn er nog twee schimmige figuren achter het altaar waarvan ik niet snap hoe die zo groot kunnen zijn en boven de staande priester kunnen uitsteken. Vanuit een laag projectiepunt gezien zouden ze aanmerkelijk korter moeten zijn dan de priesters. Zijn ze op een trapje geklommen? Ik wordt nog erger zeeziek.

Verder valt op dat het afwerende handgebaar van de priester herhaald wordt door een van de mannen. Dat moet ik waarderen, maar ik kan het niet meer opbrengen. Dan is mij duidelijk dat de massieve zuil links op de schouders rust van twee mannen die daardoor symbolisch als aards en verdorven worden neergedrukt, alsof ze met de schuld voor de moord op Jezus zijn beladen. Evenzo drukt het altaar ongeveer op de schouders van Judas, hoewel de mantel van de priester er door diens gebarende arm nog net even tussen waait. Dat effect is aardig gevonden. De priesters tonen hun afkeer van Judas in plaats van voor het bloedgeld, het zijn hypocrieten en dus zijn Joden hypocrieten. Judas zit in een smekende houding met zijn rug naar de priesters en met zijn blik in de richting van de munten waar hij met pijn in zijn hart afscheid van moet nemen. Dat is wel zeer ambigue als je het mij vraagt. Judas' houding is gekopieerd van een van de herders voor de kribbe met het Christuskind. Vervang de zilverlingen door een kribje en we hebben een voorstelling van de aanbidding van het Christuskind. Een vervelende associatie.

Deze uitwerking van het verhaal is een dubieuze vernieuwing vol betekenissen in een al te dynamische compositie. Vanuit de priesters in het centrum wordt een spanning opgebouwd in de compositie die wordt verstoord door de lichte tafel met het boek en die nergens wordt opgelost in een ontspanning en rust. Dat is een onaangename onevenwichtigheid in de compositie. Het mag dan zo bedoeld zijn, maar dat maakt het werk niet minder onaangenaam.

Je hebt nogmaals je wc met kots ten toon gesteld.

Maar enfin: over smaak valt niet te twisten, ieder het zijne.

Ik vind het schilderij prachtig en al jouw wc kots gaat er bij mij niet in.

Het is een hoogtepunt van kunst, dat is dan mijn mening en ik ben niet de enige die daar zo over denkt.

[harriechristus]

Toevallig was er eergisteren een tv programma op Nederland 2: De Nieuwe Rembrandt geheten, waarbij men op zoek ging naar de nieuwe Rembrandt van de moderne tijd.
Maar wat daar voor rotzooi langs kwam, dat was echt verschrikkelijk.
Wat dat dan met Rembrandt gemeen moet hebben is mij een raadsel.

Ik denk dat Rembrandt zich omdraait in zijn graf en zijn penselen in tweeën breekt...

De kunst daalt af naar een absoluut dieptepunt.

http://www.herhaling.nl/de-nieuwe-rembrandt-/2938/

Maar goed: fantasie heeft het wel, maar dan op het niveau van de kleuterschool.

[harriechristus]

24 - De Venus van Milo.

Een andere Venus is die van Milo, die de vrouw op een heel andere manier toont en wel omwille van de lichamelijke schoonheid.



De Venus van Milo of Aphrodite van Melos is een wereldberoemd Grieks marmeren beeldhouwwerk. Het beeld werd vermoedelijk vervaardigd rond 130 v.Chr. en men denkt dat Alexandros van Antiochia de beeldhouwer was. De beeldhouwer gebruikte het in de oudheid beroemde witte marmer van Paros. Het beeld werd in 1820 door een boer in een veld gevonden op het Egeïsche eiland Melos (Ital.:Milo) in de Cycladen. Het beeld kan tegenwoordig bezichtigd worden in het Louvre in Parijs. De Venus van Milo wordt beschouwd als een symbool van eeuwige schoonheid.

[harriechristus]

25 - De Venus van Botticelli.

De derde Venus die mij te binnen wil schieten is die van Botticelli.
Deze is geschilderd en de schilderkunst biedt meer mogelijkheden dat de beeldhouwkunst, namelijk om ook een totale omgeving af te beelden.
Dan is er nog de extra uitdrukking van de kleur en hoewel ook beelden geschilderd kunnen worden, wordt daar weinig gebruik van gemaakt, hoewel ook de Griekse beelden oorspronkelijk geschilderd waren, maar weer en wind dat heeft doen verslijten.

Venus werd geboren uit het schuim der ziedende zee, maar hier wordt ze meteen als volwassen vrouw uit een schelp geboren.
Opvallend is de rankheid en slankheid en schoonheid van haar lichaam en dan haar lange haar, waarmede zij heel kuis haar schaamte bedekt, en met haar andere hand (deels tevergeefs) haar borsten.
Kortom: ze is een kuise vrouw, maar zo dat juist daardoor de aandacht wordt gewekt en met Venus ook de schaamte en de erotiek wordt geboren.
Die laatste kan dan geïnterpreteerd worden als seks die bedekt is, dus suggestief is, als tussen de lichamelijke lust en de innerlijke liefde in.
Terwijl schoonheid de uiterlijke vorm betreft, is erotiek meer innerlijk.
Nu: de voorstelling van Venus is ook zeker schoon, maar door haar gebaar van het bedekken wordt er ook iets innerlijks uitgedrukt, wat overeen komt met de zondeval en schaamte van Eva.

Dat de vrouw uit de zee wordt geboren heeft de psychologische betekenis dat de vrouw het onbewuste van het gevoelsleven vertegenwoordigt.
De zee staat namelijk symbolisch voor het onbewuste.

De totale voorstelling is romantisch.




De geboorte van Venus, geschilderd door Botticelli rond 1485. Het hangt in een museum in Florence. Links Zephyros, de God van de wind en Flora, de godin van de bloemen.
De vrouw rechts is één van de drie Horen.

[harriechristus]

26 - de muziek.

Nu moet ik wel zeggen dat noch de beeldhouwkunst, noch de schilderkunst de meest geschikte kunst zijn om de liefde als innerlijk gevoel uit te beelden.
Omdat beiden uiterlijk lichamelijk zijn, stoffelijk, en het in de Liefde om het innerlijke metafysische gevoel gaat.
De kunst die dat het beste uit kan drukken is de muziek, die als klank de vorm heeft van de tijd, en de tijd is metafysisch.
En ook kan de muziek in de harmonie der klanken het beste de innerlijke gevoelens uit drukken, dus ook de liefde.

Hieraan moest ik denken nu ik Andrë Rieu op de tv zie, met zijn Weense muziekorkest, en met name denk ik dan aan Mirusia Louwerse die een prachtige stem heeft.

Hier: La Vergine Degli Angeli.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nog steeds geen genoeg van de Islam?

Lees liever de nieuwe bijbel over de microwezentjes.

Je open stellen voor een nieuw idee is de ware kunst.....

Er bestaan geen nieuwe ideeën. Alleen maar oude in een nieuw kleedje gestoken.

Elke zogezegd nieuw oud idee door de mens neergepoot bestaat al lang in één of andere vorm in de natuur nog voor de mens mens was.

De kunst van de mens is een armzalige poging om de kunst in de natuur te imiteren. Meer is het niet.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

Er bestaan geen nieuwe ideeën. Alleen maar oude in een nieuw kleedje gestoken.

Fout dus: lees mijn atoomtheorie.

Elke zogezegd nieuw oud idee door de mens neergepoot bestaat al lang in één of andere vorm in de natuur nog voor de mens mens was.

Inderdaad is mijn idee al eeuwig bekend bij de microwezentjes, maar de mens kent het niet.
Voor de mens is het volkomen nieuw.
Dat is wat ik bedoel.

De kunst van de mens is een armzalige poging om de kunst in de natuur te imiteren. Meer is het niet.

Ook dat is fout, want de waarheid is niet de natuur, maar gods rijk in de microkosmos.

Je oordeelt zonder iets te weten en dat is wat ik armzalig noem.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

25 - De Venus van Botticelli.

Venus werd geboren uit het schuim der ziedende zee, maar hier wordt ze meteen als volwassen vrouw uit een schelp geboren.

De totale voorstelling is romantisch.

Dit is een van mijn favoriete kunstwerken. Als genre is De geboorte van Venus van Botticelli een mythologische voorstelling; qua stijl en uitwerking behoort het tot de renaissance. De romantiek heeft een menselijke ervaring en emotie als onderwerp.