De Oostfronter is niet meer...

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Ik denk dat je een fout maakt.
Men heeft het namelijk niet over wat er gedaan is door de man in de straat, maar over wat de overheden hebben gedaan.

De Belgische overheid heeft namelijk iedereen vervolgd warvan ze zelfs nog maar dachten dat die iets te maken had met de Duitsers.En zelfs vandaag nog blijft de Belgische overheid mensen beschuldigen van verraad, terwijl de geschiedenis reeds lang heeft uitgewezen dat vele van hen slechts uit ellende en overlevingsdrang de kant van Nazi-Duitsland kozen en/of omdat ze fout werden ingelicht.

De toenmalige Belgische regering was reeds voor de aanvang van de vechten gevlucht naar Londen en had de Belgische bevolking verweest achtergelaten. De toenmalige koning had het land met zijn bevolking overgedragen aan Nazi-Duitsland.

Het Vlaamse volk werd in de periode voor de oorlog uitgemolken door de overheden en leed honger.

Het is zoals je nu zegt dat de opkomst van de N-VA zuiver de schuld is van de Vlamingen en dat er verder geen vuiltje aan de lucht is.

Uit hetgeen ik erover gelezen heb (en dat wordt ook bevestigd door Bruno De Wever en anderen) heeft de Belgische overheid uiteindelijk vrij gematigd gestraft. Zelfs zware collaborateurs werden na verloop van een relatief korte termijn vrijgelaten. Sommigen zelfs op zeer korte termijn.

De opkomst van de N-VA heeft met dit alles niet veel te maken. De N-VA is gewoon 'in the mood' en (tijdelijk) populair, net zoals de VLD dit ooit was of de SP-a van Stevaert of het VB.

[CLAESSENS Joris]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Maar de Vlaams-nationalisten maken telkens weer de fout deze tijdelijke uitbarsting van de man en de vrouw in de straat te veralgemenen. En wel zodanig dat zij doen voorkomen dat zij, de collaborerende Vlaams nationalisten, eigenlijk het slachtoffer zijn van de oorlog en niet de burgers die deze harde bezetting 4 jaar moesten ondergaan. Het tegendeel is wel waar.
.

Eén van de bitterste elementen is dat het beleid dat liet begaan en mee de heksenjacht organiseerde van dezelfde politieke strekking was als Stalin en Hitler...
Dat dit gegeven in de breedste zin van het woord misbruikt werd om de Vlaamse zaak te schaden is voor iemand die meer leest dan Suskes en Wiskes onmiddellijk duidelijk.
Dat ligt dan weer aan de basis van de misvatting bij velen, voor wie die zaken al twee generaties terug liggen, dat de collaboratie zowat geheel in Vlaanderen plaats vond. Terwijl er aan Hitlers zijde ook Turken, Arabieren, Afrikanen en zowat alle Europese nationaliteiten streden. Maar dan niet alleen aan het Oostfront...

[CLAESSENS Joris]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

Niet alle slachtoffers van de repressie, en zeker niet van de straatrepressie, waren collaborateurs.

Dat komt er dan nog eens bij. Persoonlijke en familievetes werden met vriendelijke medewerking van de staat uitgevochten.
Wie als eerste een verdachtmaking aan de staat overmaakte had al meteen een sterke voorsprong in de afrekening. Enig bewijs was niet nodig.
Integendeel, Kon je je onschuld niet bewijzen was de zaak zowat rond...

[CLAESSENS Joris]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Uit hetgeen ik erover gelezen heb (en dat wordt ook bevestigd door Bruno De Wever en anderen) heeft de Belgische overheid uiteindelijk vrij gematigd gestraft. Zelfs zware collaborateurs werden na verloop van een relatief korte termijn vrijgelaten. Sommigen zelfs op zeer korte termijn.

De opkomst van de N-VA heeft met dit alles niet veel te maken. De N-VA is gewoon 'in the mood' en (tijdelijk) populair, net zoals de VLD dit ooit was of de SP-a van Stevaert of het VB.

Relatief? In de officiële versie misschien...
Wanneer je vrouw en je dochters mogen verkracht worden en al je eigendommen gestolen of in brand gestoken is dat in mijn ogen niet relatief licht. Al zeker niet wanneer de staat weigerde de daders van deze diefstallen, brandschattingen, verkrachtingen en moorden te vervolgen...
Maar, zoals reeds eerder opgemerkt, al deze slachtoffers vindt je niet terug in de officiële cijfers daar de staat nog steeds haar verantwoordelijkheid in deze zaken ontkent. Wanneer je afgaat op wat de staat wel toegeeft is het al erg genoeg vind ik. Veroordelingen zonder de minste bewijslast zijn niet aan mij besteed.

En dan hebben we het nog niet over de jarenlange pesterijen. De vervolging van de kinderen van 'verdachten' of als 'Zwart' geklasseerden.

De uitspattingen van de geallieerde troepen tegen meisjes en vrouwen die zelfs maar verdacht werden van nazisympathieën is dan nog eens een ander hoofdstuk...

Hier kan je boeken over schrijven...

[CLAESSENS Joris]

Een paar voorbeeldjes?
Ik heb persoonlijk mensen gekend die gevangenisstraffen hebben gekregen en in de cellen serieus mishandeld werden omdat ze 'steun hadden verleend aan de vijand'.
Dat moet je dan lezen als voedselpakketten naar het front sturen waar je zoon aan het vechten is...

De Amerikanen hadden, op basis van puur racisme, afdelingen die enkel en alleen uit zwarten bestonden. Deze mensen waren, na maanden als kanonnenvlees gediend te hebben, blind van haat tegenover al wat blank was.
Die mensen hebben ze dan aan en zelfs na het einde van de oorlog losgelaten op van nazisympathieën verdachte meisjes.
Met verschillende ongewenste zwangerschappen als gevolg, kinderen die al dan niet vrijwillig werden afgestaan...

Moet het verbazen dat vele mensen hier na de oorlog, uit angst om het eigen leven en de veiligheid van hun dierbaren, naar het buitenland vluchtten?

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Een paar voorbeeldjes?
Ik heb persoonlijk mensen gekend die gevangenisstraffen hebben gekregen en in de cellen serieus mishandeld werden omdat ze 'steun hadden verleend aan de vijand'.
Dat moet je dan lezen als voedselpakketten naar het front sturen waar je zoon aan het vechten is...

De Amerikanen hadden, op basis van puur racisme, afdelingen die enkel en alleen uit zwarten bestonden. Deze mensen waren, na maanden als kanonnenvlees gediend te hebben, blind van haat tegenover al wat blank was.
Die mensen hebben ze dan aan en zelfs na het einde van de oorlog losgelaten op van nazisympathieën verdachte meisjes.
Met verschillende ongewenste zwangerschappen als gevolg, kinderen die al dan niet vrijwillig werden afgestaan...

Moet het verbazen dat vele mensen hier na de oorlog, uit angst om het eigen leven en de veiligheid van hun dierbaren, naar het buitenland vluchtten?

Die heldhaftige zonen hadden aan dat front niets te zoeken.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Een paar voorbeeldjes?
Ik heb persoonlijk mensen gekend die gevangenisstraffen hebben gekregen en in de cellen serieus mishandeld werden omdat ze 'steun hadden verleend aan de vijand'.
Dat moet je dan lezen als voedselpakketten naar het front sturen waar je zoon aan het vechten is...

De Amerikanen hadden, op basis van puur racisme, afdelingen die enkel en alleen uit zwarten bestonden. Deze mensen waren, na maanden als kanonnenvlees gediend te hebben, blind van haat tegenover al wat blank was.
Die mensen hebben ze dan aan en zelfs na het einde van de oorlog losgelaten op van nazisympathieën verdachte meisjes.
Met verschillende ongewenste zwangerschappen als gevolg, kinderen die al dan niet vrijwillig werden afgestaan...Moet het verbazen dat vele mensen hier na de oorlog, uit angst om het eigen leven en de veiligheid van hun dierbaren, naar het buitenland vluchtten?

Dat ontken ik allemaal niet. En zo deden de Duitsers maar net hetzelfde met de Russische meisjes (en ze deden nog véél meer afschuwelijks) en de Russen met de Duitse meisjes. En dat was ook niet om over naar huis te spreken. Dat is algemeen geweten.

Maar het ging over de straffen door de Belgische overheid. Die heeft uiteindelijk mild gestraft. Daar is iedereen het nu over eens. Bovendien, hoe later een proces voorkwam, hoe milder de straffen werden. Er werden ook relatief weinig doodstraffen uitgesproken in Vlaanderen en als ze dan al uitgesproken werden, dan werden deze straffen in zeer vele gevallen omgezet in levenslang en vervolgens werd het grootste deel van deze levenslange gestraften (zoniet allemaal) vervroegd vrijgelaten. Sommigen werden later zelfs nog minister zoals een poster schreef.

Maar de woede van de massa bij de bevrijding en de maanden die daarop volgden, had niemand onder controle. En het laaide telkens weer op nadat bij mondjesmaat mensen terugkwamen van de Nazi-kampen en vertelden wat daar allemaal gebeurd was en hoe zij daar behandeld werden.

Het weze een les voor het (2x ...)collaborerende Vlaams-nationalisme of voor eender welk nationalisme: nooit de verkeerde bondgenoot kiezen. Nooit de kant van een bezetter kiezen om uw eigen nationalistische belangen te verdedigen.En zeker geen Duitsers en nog minder Nazi's.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Eén van de bitterste elementen is dat het beleid dat liet begaan en mee de heksenjacht organiseerde van dezelfde politieke strekking was als Stalin en Hitler...Dat dit gegeven in de breedste zin van het woord misbruikt werd om de Vlaamse zaak te schaden is voor iemand die meer leest dan Suskes en Wiskes onmiddellijk duidelijk.
Dat ligt dan weer aan de basis van de misvatting bij velen, voor wie die zaken al twee generaties terug liggen, dat de collaboratie zowat geheel in Vlaanderen plaats vond. Terwijl er aan Hitlers zijde ook Turken, Arabieren, Afrikanen en zowat alle Europese nationaliteiten streden. Maar dan niet alleen aan het Oostfront...

Het beleid heeft gedaan wat het kon in de eerste maanden na de bevrijding. Maar de dingen liepen soms uit de hand, ook al omdat de overheid zelf niet beschikte over een gewapende ordemacht om woedende mensen in te tomen. De ordemacht (Van Coppenolle) was immers grotendeels ontwapend geworden.

Wanneer ik echter alles op een rijtje plaats, na me goed geïnformeerd te hebben (ook versies van sommige Oostfronters heb ik geraadpleegd) en wanneer ik sommige bijdragen lees op dit forum, dringt het meer en meer tot mij door dat inderdaad na de oorlog een zekere Vlaamse beweging doelbewust de repressie misbruikt heeft om zich als slachtoffer neer te zetten en alzo hun collaboratieverleden uit te gommen of te verdoezelen. Hier ben ik het volledig eens met Bruno De Wever, Lode Wils, en de historica Sophie de Schaepdrijver .

Zo meent Lode Wils en B De Wever :

Lode Wils heeft zich vijftig jaar lang verdiept in de repressie en kent naar eigen zeggen niemand die onterecht veroordeeld is. "Natuurlijk probeert de Vlaamse beweging een vertekend beeld op te hangen van de repressie. Geen enkele zoon vindt dat zijn vader schuldig is, geen enkele advocaat vindt dat zijn cliënt te licht gestraft is. Meteen na de oorlog zijn de Vlaams-nationalisten in de slachtofferrol gekropen, daarbij geholpen door een krant als De Standaard, die de collaborateurs tien jaar lang in die rol heeft geduwd. De katholieke flaminganten hebben van meet af aan gesympathiseerd met de 'slachtoffers' van de repressie. De feiten werden volledig verdraaid: niet de fascisten werden vervolgd, maar de Vlamingen."

Nog altijd wordt volgens De Wever niet het hele verhaal verteld. "Akkoord, de repressie was hard. De strafrechtelijke vervolging was niet van de poes, de straffen waren soms heel streng. Logisch, de oorlog was net voorbij en had diepe wonden geslagen. Maar die Vlaamsgezinde geschriften die zo hameren op het onrecht dat de Vlaams-nationalisten is aangedaan, vertelden er nooit bij dat er daarna ook een uitgebreid gratiebeleid is gevoerd."

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Die heldhaftige zonen hadden aan dat front niets te zoeken.

En dus moeten hun ouders en familieleden thuis het maar bekopen? Ze hadden beter gedaan wat de vader van Jejoen nu doet, niet? Dan waren ze misschien helden.

[Het Oosten]

////////

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

En dus moeten hun ouders en familieleden thuis het maar bekopen?

Kijk, ik kom zelf uit een pro-Duitse familie en er hebben familieleden van mij na de oorlog in de gevangenis gezeten wegens hun positie tijdens de oorlog, niet aan het Oostfront, maar aan het Westfront, in Vlaanderen zelf.

En mij zul je niet horen ontkennen dat er bij de repressie verschrikkelijke zaken gebeurd zijn, in Vlaanderen, in Wallonië, maar ook in Frankrijk b.v. (waar de collaboratie toch nog intensiever was gezien de officiële Franse regering onder Pétain - de Gaulle was slechts een rebelse generaal - een bongenoot was van Nazi-Duitsland).

Dit gezegd zijnde stel ik mij toch vragen bij een man als Joris, die beroep doet op universele principes van gerechtigheid: tegen twee maten en gewichten t.o.v. misdaden van de winnaars en verliezers van de oorlog, tegen "erfschuld", enzovoort, maar diezelfde principes meteen overboord gooit vanaf het gaat over mensen met een andere afkomst of andere religie.

Die mogen voor Joris allemaal zonder problemen gediscrimineerd, vernederd, geslagen en gedeporteerd worden. Heeft hij dan nog nooit de parabel van de barmhartige moslim, excuseer... van de barmhartige zigeuner, euh.. ik bedoel van de barmhartige Samaritaan gehoord?

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Kijk, ik kom zelf uit een pro-Duitse familie en er hebben familieleden van mij na de oorlog in de gevangenis gezeten wegens hun positie tijdens de oorlog, niet aan het Oostfront, maar aan het Westfront, in Vlaanderen zelf.

En mij zul je niet horen ontkennen dat er bij de repressie verschrikkelijke zaken gebeurd zijn, in Vlaanderen, in Wallonië, maar ook in Frankrijk b.v. (waar de collaboratie toch nog intensiever was gezien de officiële Franse regering onder Pétain - de Gaulle was slechts een rebelse generaal - een bongenoot was van Nazi-Duitsland).

Dit gezegd zijnde stel ik mij toch vragen bij een man als Joris, die beroep doet op universele principes van gerechtigheid: tegen twee maten en gewichten t.o.v. misdaden van de winnaars en verliezers van de oorlog, tegen "erfschuld", enzovoort, maar diezelfde principes meteen overboord gooit vanaf het gaat over mensen met een andere afkomst of andere religie.

Die mogen voor Joris allemaal zonder problemen gediscrimineerd, vernederd, geslagen en gedeporteerd worden. Heeft hij dan nog nooit de parabel van de barmhartige moslim, excuseer... van de barmhartige zigeuner, euh.. ik bedoel van de barmhartige Samaritaan gehoord?

Akkoord.

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

En dus moeten hun ouders en familieleden thuis het maar bekopen? Ze hadden beter gedaan wat de vader van Jejoen nu doet, niet? Dan waren ze misschien helden.

Blijft het FEIT dat ze aan dat front niets te zoeken hadden. Erger nog, ze vertraagden de geallieerde overwinning. Der Sieg gegen Nazi Deutschland.

[Txiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Blijft het FEIT dat ze aan dat front niets te zoeken hadden. Erger nog, ze vertraagden de geallieerde overwinning. Der Sieg gegen Nazi Deutschland.

En dus moesten hun ouders en familieleden thuis daar maar voor aangepakt worden?

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

En dus moesten hun ouders en familieleden thuis daar maar voor aangepakt worden?

U draait het wel om. Vaak zaten de ouders al in de collaboratie en moedigden zij hun kinderen onbewust of bewust aan om ook die weg op te gaan.

Kinderen van zwarten hadden vaak al vrij jong in hun vrije tijd het jeugduniform aan van een Nieuwe Orde-gezinde partij. Zij deden maar wat hun ouders deden en werden met hun ouders geïndentificeerd. Maar het bleven kinderen natuurlijk.

Alhoewel. Mensen zoals Hugo Schiltz en André Leyssen en nog anderen waren al zeer vroeg bij Nazistische jeugdverenigingen en ze waren volbloed nationaal-socialisten geworden. En even fanatiek als menig volwassenen. Alhoewel ze nog zeer jong waren. En ze bleven in hun overtuiging tot het bittere einde van de oorlog en zelf nog een paar jaartjes erna. Niet te verwonderen dat ook deze kinderen door sommige mensen lastig gevallen werden.

Het is evenwel juist dat in feite een kind er niets kan aan doen dat zijn ouders collaboreerden. Het probleem is wel dat vele kinderen van zwarten, later, hun ouders in verdediging namen en probeerden hen vrij te pleiten van elke smet. Wij zien dit nog zelfs met regelmaat gebeuren op dit forum. Begrijpelijk misschien, zeer menselijk ook, maar helaas en tevens niet altijd de juiste intellectuele en morele correcte houding.

[CLAESSENS Joris]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Kijk, ik kom zelf uit een pro-Duitse familie en er hebben familieleden van mij na de oorlog in de gevangenis gezeten wegens hun positie tijdens de oorlog, niet aan het Oostfront, maar aan het Westfront, in Vlaanderen zelf.

En mij zul je niet horen ontkennen dat er bij de repressie verschrikkelijke zaken gebeurd zijn, in Vlaanderen, in Wallonië, maar ook in Frankrijk b.v. (waar de collaboratie toch nog intensiever was gezien de officiële Franse regering onder Pétain - de Gaulle was slechts een rebelse generaal - een bongenoot was van Nazi-Duitsland).

Dit gezegd zijnde stel ik mij toch vragen bij een man als Joris, die beroep doet op universele principes van gerechtigheid: tegen twee maten en gewichten t.o.v. misdaden van de winnaars en verliezers van de oorlog, tegen "erfschuld", enzovoort, maar diezelfde principes meteen overboord gooit vanaf het gaat over mensen met een andere afkomst of andere religie.

Die mogen voor Joris allemaal zonder problemen gediscrimineerd, vernederd, geslagen en gedeporteerd worden. Heeft hij dan nog nooit de parabel van de barmhartige moslim, excuseer... van de barmhartige zigeuner, euh.. ik bedoel van de barmhartige Samaritaan gehoord?

Waar haal je het vandaan? Waar zeg ik zoiets dan?

[eno2]

[quote]

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Ik beschouw Oostfronters niet als collaborateurs.

Ik had het over mijn vader

Ik acht geallieerde soldaten ook niet verantwoordelijk voor door Stalin begane oorlogsmisdaden...
Ik werk namelijk niet met twee gewichten...

Ik ook niet. Ik beschouw Oostfronters ook als verraders. Net zoals mijn vader-collaborateur.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

U draait het wel om. Vaak zaten de ouders al in de collaboratie en moedigden zij hun kinderen onbewust of bewust aan om ook die weg op te gaan.

Kinderen van zwarten hadden vaak al vrij jong in hun vrije tijd het jeugduniform aan van een Nieuwe Orde-gezinde partij. Zij deden maar wat hun ouders deden en werden met hun ouders geïndentificeerd. Maar het bleven kinderen natuurlijk.

Alhoewel. Mensen zoals Hugo Schiltz en André Leyssen en nog anderen waren al zeer vroeg bij Nazistische jeugdverenigingen en ze waren volbloed nationaal-socialisten geworden. En even fanatiek als menig volwassenen. Alhoewel ze nog zeer jong waren. En ze bleven in hun overtuiging tot het bittere einde van de oorlog en zelf nog een paar jaartjes erna. Niet te verwonderen dat ook deze kinderen door sommige mensen lastig gevallen werden.

Het is evenwel juist dat in feite een kind er niets kan aan doen dat zijn ouders collaboreerden. Het probleem is wel dat vele kinderen van zwarten, later, hun ouders in verdediging namen en probeerden hen vrij te pleiten van elke smet. Wij zien dit nog zelfs met regelmaat gebeuren op dit forum. Begrijpelijk misschien, zeer menselijk ook, maar helaas en tevens niet altijd de juiste intellectuele en morele correcte houding.

Wel een mooie uitleg om de toenmalige Belgische overheid te verdedigen, maar het klopt lang geen kanten.

Mijn vader en zijn broer werden in 1942 opgepakt om in Duitsland te gaan werken. Ze moesten daar bij de boeren op het veld werken van 's morgens 5.30u tot 's avonds 20.00u. Het eten was erbarmelijk en de kledij versleten.
Twee jongen gasten, enkele honderden kilometers van huis.

Dagelijks moesten zij dan ook nog eens naar de nabijgelegen kazerne met melk, vlees en groenten. Niet dat ze brave jongens waren en er zelf niets van stalen om deftig te eten.
Maar beide waren het harde leven op de boerderij na enkele maanden beu, zij kwamen immers uit Antwerpen stad en hadden daarvoor nog nooit op een veld of in een stal gewerkt.
In de kazerne kregen ze het aanbod om als soldaat-chauffeur in dienst te treden van de Wermacht.
Beide grepen de kans om van het harde landbouwleven bevrijd te zijn en gingen op het aanbod in.
Eens ingelijft kwamen ze er achter dat niet minder dan 65% van de daar gelegerde soldaten, jongens waren die eerst als werkslaaf op de boerderijen hadden gestaan. En bij het aanbod direct hadden toegehapt om van het zware werk verlost te zijn. Heel 1943 deden zij niets anders dan goederen afhalen op de boerderijen en ze afleveren in de magazijnen. Voor veel jongens toen een droom. Want de meeste tijd zatten zij achter het stuur van een vrachtwagen en als soldaat kregen zij op de boerderijen behoorlijk te eten en drinken.
Pas in 1944 kwamen zij er achter dat een soldaat niet altijd een mooi leven lijd, ze vlogen namelijk beide, samen met een deel van hun eenheid, in februari 1944 naar het Oostfront. Dit omdat ze geweigerd hadden eenheden in Frankrijk te bevoorraden.

Later, in 1946 werden beide opgepakt en veroordeelt door de Belgische overheid als collaborateurs, ze kregen 2 jaar gevangenisstraf en werd hen de mogelijkheid ontzegd om gebruikt te kunnen maken van instellingen zoals kleine landeigendom( sociale woningmaatschappij), dienst van den openbare onderstand(het huidige OCMW), of een job te bekomen in dienst van de overheid met uitzondering van soldaat bij een mogelijke oorlog.

Mijn vader, noch mijn nonkel, hebben NOOIT enig spijt gehad dat ze tegen de USSR hebben gevochten en zo hun opmars hebben kunnen vertragen.
Het enige dat zij betreurden was het feit, dat de Belgische overheid hen daarvoor veroordeelt en gestraft heeft.
En het enige dat zij ooit hebben gevraagd, is dat de overheid eindelijk eens gaat toegeven dat er 1946 grove fouten zijn gemaakt bij het veroordelen van mensen die aan het Oostfront hebben gestreden.
Een overheid die zelf reeds voor de aanvang van de gevechten in Belgie naar Londen was gevlucht en hen verweest heeft achtergelaten in de handen van Nazi-Duitsland. Zij waren tieners en zochten enkele de makkelijkste manier om te kunnen overleven en hebben nooit geholpen om hun vaderland te kunnen bezetten of om de opmars van de geallieerden aan het Westfront te vertragen.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Wel een mooie uitleg om de toenmalige Belgische overheid te verdedigen, maar het klopt lang geen kanten.

Mijn vader en zijn broer werden in 1942 opgepakt om in Duitsland te gaan werken. Ze moesten daar bij de boeren op het veld werken van 's morgens 5.30u tot 's avonds 20.00u. Het eten was erbarmelijk en de kledij versleten.
Twee jongen gasten, enkele honderden kilometers van huis.

Dagelijks moesten zij dan ook nog eens naar de nabijgelegen kazerne met melk, vlees en groenten. Niet dat ze brave jongens waren en er zelf niets van stalen om deftig te eten.
Maar beide waren het harde leven op de boerderij na enkele maanden beu, zij kwamen immers uit Antwerpen stad en hadden daarvoor nog nooit op een veld of in een stal gewerkt.
In de kazerne kregen ze het aanbod om als soldaat-chauffeur in dienst te treden van de Wermacht.
Beide grepen de kans om van het harde landbouwleven bevrijd te zijn en gingen op het aanbod in.
Eens ingelijft kwamen ze er achter dat niet minder dan 65% van de daar gelegerde soldaten, jongens waren die eerst als werkslaaf op de boerderijen hadden gestaan. En bij het aanbod direct hadden toegehapt om van het zware werk verlost te zijn. Heel 1943 deden zij niets anders dan goederen afhalen op de boerderijen en ze afleveren in de magazijnen. Voor veel jongens toen een droom. Want de meeste tijd zatten zij achter het stuur van een vrachtwagen en als soldaat kregen zij op de boerderijen behoorlijk te eten en drinken.
Pas in 1944 kwamen zij er achter dat een soldaat niet altijd een mooi leven lijd, ze vlogen namelijk beide, samen met een deel van hun eenheid, in februari 1944 naar het Oostfront. Dit omdat ze geweigerd hadden eenheden in Frankrijk te bevoorraden.Later, in 1946 werden beide opgepakt en veroordeelt door de Belgische overheid als collaborateurs, ze kregen 2 jaar gevangenisstraf en werd hen de mogelijkheid ontzegd om gebruikt te kunnen maken van instellingen zoals kleine landeigendom( sociale woningmaatschappij), dienst van den openbare onderstand(het huidige OCMW), of een job te bekomen in dienst van de overheid met uitzondering van soldaat bij een mogelijke oorlog.

Mijn vader, noch mijn nonkel, hebben NOOIT enig spijt gehad dat ze tegen de USSR hebben gevochten en zo hun opmars hebben kunnen vertragen.
Het enige dat zij betreurden was het feit, dat de Belgische overheid hen daarvoor veroordeelt en gestraft heeft.
En het enige dat zij ooit hebben gevraagd, is dat de overheid eindelijk eens gaat toegeven dat er 1946 grove fouten zijn gemaakt bij het veroordelen van mensen die aan het Oostfront hebben gestreden.
Een overheid die zelf reeds voor de aanvang van de gevechten in Belgie naar Londen was gevlucht en hen verweest heeft achtergelaten in de handen van Nazi-Duitsland. Zij waren tieners en zochten enkele de makkelijkste manier om te kunnen overleven en hebben nooit geholpen om hun vaderland te kunnen bezetten of om de opmars van de geallieerden aan het Westfront te vertragen.

Dat begrijp ik niet goed. Kunt u dit specifiëren?

[Txiki]

Het zou toch geweldig zijn dat eenieder zijn verhaal eindelijk eens zou kunnen vertellen en er geluisterd zou worden.