De Oostfronter is niet meer...

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door CLAESSENS Joris

Ik gebruik al eens de boutade dat mede dank zij de Oostfronters de Berlijnse muur niet De Brusselse muur heette maar de ironie ontsnapt de fanatieke haters hier...

Ik zou die eer toch eerder aan de Amerikanen en vooral later aan de Navo geven.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

De koning was 'in de onmogelijkheid om te regeren' na de capitulatie. Zowel juridisch (er was geen parlement meer, en geen uitvoerende macht meer) als feitelijk. Hij was gewoon krijgsgevangene van de Duitsers.

U geeft aan capitulatie, de meningen blijken dus verdeeld of er sprake was van capitulatie dan wel een wapenstilstand.
Een zuiver juridische benadering daar ook een wapenstilstand op volledige overgave neer kwam.
Het lijkt me eveneens, zoals u aangeeft, onlogisch dat Leopold, hoewel formeel koning van België, ook maar enige macht gehad zou kunnen hebben.
Ingeval de NL koningin gebleven zou zijn zou het mijns inziens niet anders gelopen zijn.

In Nederland beloven officieren trouw aan de koningin als symbool van de staat Nederland.
Het erewoord heeft na de oorlog dan ook voor grote problematiek gezorgd bij het krijgsmacht, hoofdzakelijk de Landmacht, in Nederland.
Dit ging zover -in voor en tegen- dat gesteld werd dat het erewoord heilig was en officieren die zich er later aan onttrokken Nederland internationaal een
zeer slechte dienst bewezen hadden door in het verzet te gaan, dan wel te vluchten naar de UK en daar dienst te nemen in het Nederlandse Leger.

Enerzijds had men als officier trouw beloofd aan de koningin, welke het symbool voor de staat vormde, de koningin stond in dienst van de staat, anderzijds …..
Een probleem was dat niet officieel was vastgelegd dat Nederlandse officieren het verboden was een dergelijk erewoord te geven.
In tegenstelling tot de KNIL officieren, bij hen was dit officieel vastgelegd. Een in Nederland verblijvende KNIL officier mocht dus het erewoord niet geven
in tegenstelling tot officieren van de landmacht.


Zoals het tot nu op me overkomt was Leopold formeel nog steeds koning van België, symbool van de staat en dus ook formeel gezien van een eventueel Belgisch Leger.
Als het parlement niet meer bestond lijkt toe mij dat hij de enige nog was, als symbool van de Belgische staat, die toestemming had kunnen geven om in vreemde krijgsdienst te gaan (daarnaast was er ook nog een regering in ballingschap)

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Hoe doe je dat met de verbindingen van toen in die hectische laatste dagen tussen, niet te vergeten, partijen die niet langer 'on speaking terms' waren.

Er is overigens geen intern verzet gerezen tegen de capitulatie. Bewijs te meer dat die zaak minder speelde.

Verbindingen waren een hopeloze zaak destijds. Wat postduiven betreft?
De Duitsers eisten bij de Nederlandse capitulatie dat zelfs alle postduiven de nek omgedraaid werden

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ja maar konden de ministers niet telefonisch bereikt worden als het moest?

Idioot.

Er bestond niet eens een telefoonverbinding tussen Belgie en het VK.
Zelf telefoneren van Brussel naar Antwerpen was een hele onderneming voor het begin van de vijandelijkheden.
Na de vijandelijkheden was dit zelf onmogelijk geworden.
Dit omdat de paar verbindingslijnen die er bestonden, door de eigen troepen vernietigd waren. En omdat de verbindingscentrales onbemand waren.

De sterkte van de Duitse krijgsmacht was juist dat zij reeds gebruikt maakte van radioverbinden en elke eenheid, elke tank, elk vliegtuig en elk schip met elkaar in verbinding stond, terwijl de rest het nog deed met de tamtam.

Het was dus onmogelijk om de regeringsleden in Londen vanuit Belgie te bereiken, daar de enige communicatie tussen Londen en Brussel tot 1942 briefwisseling was, toen kwamen daar radioverbindingen voor militaire doeleinden bij en pas in de jaren 70 van vorige eeuw kwam er een telefoonverbinding tussen Europa en het VK.

Dus nee, men kon de gevluchte ministers niet bereiken vanuit Europa.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Idioot.

Er bestond niet eens een telefoonverbinding tussen Belgie en het VK.
Zelf telefoneren van Brussel naar Antwerpen was een hele onderneming voor het begin van de vijandelijkheden.
Na de vijandelijkheden was dit zelf onmogelijk geworden.
Dit omdat de paar verbindingslijnen die er bestonden, door de eigen troepen vernietigd waren. En omdat de verbindingscentrales onbemand waren.

De sterkte van de Duitse krijgsmacht was juist dat zij reeds gebruikt maakte van radioverbinden en elke eenheid, elke tank, elk vliegtuig en elk schip met elkaar in verbinding stond, terwijl de rest het nog deed met de tamtam.

Het was dus onmogelijk om de regeringsleden in Londen vanuit Belgie te bereiken, daar de enige communicatie tussen Londen en Brussel tot 1942 briefwisseling was, toen kwamen daar radioverbindingen voor militaire doeleinden bij en pas in de jaren 70 van vorige eeuw kwam er een telefoonverbinding tussen Europa en het VK.

Dus nee, men kon de gevluchte ministers niet bereiken vanuit Europa.

Precies of dat iets uitmaakte. De voorgeschiedenis wijst uit van niet. Ik heb het niet alleen over die periode. Ik heb het ook over de tijd dat iedereen inzag dat de nederlaag onafwendwaar was en de capitulatie nabij. Rond 24- 25 mei. Leopold III wilde zijn ministers niet meer zien en had zich op een ‘geheime’ locatie teruggetrokken. Dus Leopold wilde geen contact, zelfs geen telefonisch. Via een telefoonboek konden Spaak en Co achterhalen dat Leopold zich op het kasteel van Wijnendale bevond. En zo kwam die fameuze ontmoeting van Wijnendale tot stand. In deze ontmoeting stonden de ministers, bij monde van Spaak, er op dat Leopold de ministers zou volgen naar Frankrijk, de strijd voort te zetten en zo ook de continuïteit van België te waarborgen. Leopold weigerde, meende dat alles verloren was, en dat hij niets te zoeken had in het buitenland.

En dan is de vraag: kon de koning een capitulatie tekenen zonder de toestemming der ministers of gedekt te zijn door een minister.


Zo, en dat was het dan voor een tijdje.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

de meningen blijken dus verdeeld of er sprake was van capitulatie dan wel een wapenstilstand.

De meningen kunnen verdeeld zijn, de feiten zijn dat niet: onvoorwaardelijke capitulatie. Bij een wapenstilstand wordt de andere partij niet ontmanteld en in krijgsgevangenschap gebracht.

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Zoals het tot nu op me overkomt was Leopold formeel nog steeds koning van België, symbool van de staat en dus ook formeel gezien van een eventueel Belgisch Leger.
Als het parlement niet meer bestond lijkt toe mij dat hij de enige nog was, als symbool van de Belgische staat, die toestemming had kunnen geven om in vreemde krijgsdienst te gaan (daarnaast was er ook nog een regering in ballingschap)

Hij kon dat niet (en heeft dat ook niet gedaan.)

Er bestaan Belgische wetten die ook nu nog op bijvoorbeeld de Belgische Syrië strijders van toepassing zijn omtrent vreemde krijgsdiensten.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

De meningen kunnen verdeeld zijn, de feiten zijn dat niet: onvoorwaardelijke capitulatie. Bij een wapenstilstand wordt de andere partij niet ontmanteld en in krijgsgevangenschap gebracht.



Hij kon dat niet (en heeft dat ook niet gedaan.)

Er bestaan Belgische wetten die ook nu nog op bijvoorbeeld de Belgische Syrië strijders van toepassing zijn omtrent vreemde krijgsdiensten.

Tot die conclusie was ik vanwege uw eerdere uitleg inmiddels gekomen.
Organiek bestond het leger dan wel niet meer, ontmanteld. Des al niettemin was er mijns inziens nog wel sprake van een leger, in die zin dat het een leger in krijgsgevangenschap was.
Men was geen burger, maar nog steeds militair en viel dus onder de krijgstucht.

De koning moet volgens mij dus nog steeds hoofd van het leger in krijgsgevangenschap geweest zijn?

Aangezien het leger nog steeds bestond, ook al was dit in krijgsgevangenschap, lijkt mij toe dat er vanuit deze optiek er in vreemde krijgsdienst werd getreden. Zowel door Nederlandse als door Belgische Oostfronters.

WOII is niet mijn ding, maar historisch wel interessant hoe dit soort zaken in elkaar zaten. Kwam er nu pas achter, door dit onderwerp hoe ingewikkeld en een ellende het erewoord van NL officieren nadien heeft veroorzaakt.

Interessant is misschien het volgende. Erik Hazelhoff-Roelfsema, soldaat van Oranje, had een goede vriend. Roelfsema vocht als piloot bij de Britten, pathfinder in een Mosquito, 139e squadron. Die vriend van hem vocht als Oostfronter bij de SS in Rusland.
De RAF was zo attent gewoon een kaartje (foto als SS-er in Rusland) met de hartelijke groeten van die vriend bij hem te bezorgen.
Toch wel apart, mooi, ieder vechtend aan een kant en toch vrienden. Hij is overigens gesneuveld in Rusland.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Tot die conclusie was ik vanwege uw eerdere uitleg inmiddels gekomen.
Organiek bestond het leger dan wel niet meer, ontmanteld. Des al niettemin was er mijns inziens nog wel sprake van een leger, in die zin dat het een leger in krijgsgevangenschap was.
Men was geen burger, maar nog steeds militair en viel dus onder de krijgstucht.

De koning moet volgens mij dus nog steeds hoofd van het leger in krijgsgevangenschap geweest zijn?

Aangezien het leger nog steeds bestond, ook al was dit in krijgsgevangenschap, lijkt mij toe dat er vanuit deze optiek er in vreemde krijgsdienst werd getreden. Zowel door Nederlandse als door Belgische Oostfronters.

WOII is niet mijn ding, maar historisch wel interessant hoe dit soort zaken in elkaar zaten. Kwam er nu pas achter, door dit onderwerp hoe ingewikkeld en een ellende het erewoord van NL officieren nadien heeft veroorzaakt.

Interessant is misschien het volgende. Erik Hazelhoff-Roelfsema, soldaat van Oranje, had een goede vriend. Roelfsema vocht als piloot bij de Britten, pathfinder in een Mosquito, 139e squadron. Die vriend van hem vocht als Oostfronter bij de SS in Rusland.
De RAF was zo attent gewoon een kaartje (foto als SS-er in Rusland) met de hartelijke groeten van die vriend bij hem te bezorgen.
Toch wel apart, mooi, ieder vechtend aan een kant en toch vrienden. Hij is overigens gesneuveld in Rusland.

Ook in België is er voor de officieren de eed van trouw aan de koning maar ook van gehoorzaamheid aan de grondwet en de gewone wetten. En daarin is opgenomen dat men geen dienst kan nemen in een vreemde krijgsmacht.

[Rikm]

Wat sleuren jullie er toch allemaal bij.
De soevereine staat België werd onder de voet gelopen en bezet. Dat is de hoodzaak. Wie juridisch al dan niet in welk leger mocht ingelijfd worden, zal me verder worst wezen. En zoals eens worstje heeft deze uitspraak ook twee kanten: ik vind ook niet dat men de Brigade Piron had moeten fusilleren, wegens in dienst van een andere mogendheid.

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Bij mijn weten moet het parlement dat vaststellen.

Dat is een misvatting, de ministers stellen de onmogelijkheid tot regeren vast.

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Er werd pas later - gezien de dubbelzinnigheden - voorzien dat de bevoegde minister zijn beslissing ter handtekening aan de koning voorlegt ter bekrachtiging. En het is overigens pas door een wet in 1994 dat de doorslaggevende rol van de regering in deze vast ligt.

Neen, ook in 1940 stond al letterlijk in de grondwet dat geen enkele daad van de Koning gevolg kan hebben zonder ministeriële handtekening.

Er waren overigens geen ministers meer in België ten tijde van de capitulatie, die hadden allemaal al het hazenpad gekozen na bittere ruzies met de koning. Die laatste heeft zich juridisch ingedekt met andere authoriteiten waaronder mensen van de juridische macht en onder meer ook een latere eerste minister.

Er was wel degelijk tot vlak voor de capitulatie nog contact tussen koning en regering en de regering had hem zeer duidelijk te verstaan gegeven dat hij mee in ballingschap moest om de strijd vanuit het buitenland verder te zetten. Door de ondubbelzinnige instructie van de regering te negeren plaatste Leopold zich boven de grondwet. Zoiets zou van geen enkele generaal, laat staan van een staatshoofd, aanvaard worden.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Rikm

Wat sleuren jullie er toch allemaal bij.
De soevereine staat België werd onder de voet gelopen en bezet. Dat is de hoodzaak. Wie juridisch al dan niet in welk leger mocht ingelijfd worden, zal me verder worst wezen. En zoals eens worstje heeft deze uitspraak ook twee kanten: ik vind ook niet dat men de Brigade Piron had moeten fusilleren, wegens in dienst van een andere mogendheid.

Dat kan u worst zijn, maar u kunt er niet omheen dat er vrijwel altijd rules of war hebben bestaan.
Van min of meer tot de huidige rules of war welke legitiem, dan wel als niet legitiem kunnen/konden worden gezien.

Als het u worst zal zijn wie juridisch al dan niet in welk leger mocht ingelijfd worden, Oost Fronters namen vrijwillig dienst, kan moeilijk Jihad gangers verweten worden dat deze elders zich aanmelden om te gaan vechten.

Men kan alleen in dienst treden van een andere krijgsmacht, soms kan dit zelfs noodzakelijk zijn, in opdracht van en met toestemming van een NL en ga ervanuit ook BL regering.
Hoewel er uitzonderingen zijn, meen dat men de dienstplicht destijds, als altijd al woonachtige NL of BL in een ander Nato land, daar de dienstplicht kon vervullen?

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Neen, ook in 1940 stond al letterlijk in de grondwet dat geen enkele daad van de Koning gevolg kan hebben zonder ministeriële handtekening.

Dat staat er al in sinds 1831. Maar de ideeën daarover zijn wel veranderd. Nu staat het primaat van de regering vast.

En ten tijde van de capitulatie lagen de kaarten anders.

Er waren geen ministers meer bij de koning. Die waren - 18 mei - al lang gevlucht, de meesten naar Frankrijk, Gutt initieel naar Engeland.

Op vraag van de koning zelf waren er 4 in het land gebleven. Het laatste kontakt - en de breuk - was in de nacht van 25 op 26 mei, dus ruim voor de capitulatie van 28 mei. En ook zij vertrokken daarna naar Frankrijk.

De koning had dus geen ministers meer bij hem, en zijn pogingen om ministers te benoemen mislukten. Na juridisch advies werd een generaal uitgestuurd om te gaan informeren (niet onderhandelen!) over de voorwaarden tot capitulatie.

De koning nam deze militaire - geen politieke - beslissing alleen op zuiver militaire gronden als opperbevelhebber.

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Er was wel degelijk tot vlak voor de capitulatie nog contact tussen koning en regering en de regering had hem zeer duidelijk te verstaan gegeven dat hij mee in ballingschap moest om de strijd vanuit het buitenland verder te zetten. Door de ondubbelzinnige instructie van de regering te negeren plaatste Leopold zich boven de grondwet. Zoiets zou van geen enkele generaal, laat staan van een staatshoofd, aanvaard worden.

Je eerste zin wordt tegengesproken door bovenstaande.

Dat de weigering om mee te gaan met de regering maar integendeel bij zijn troepen te blijven is inderdaad de kern van het probleem, dat staat al pagina's terug te lezen.

Maar of de koning zich daarmee boven de grondwet plaatst is niet zo duidelijk. Anders zouden daar geen dikke boeken over zijn geschreven. Ik weet niet of een regering zo maar instructies kan geven aan de koning over zijn verblijfplaats.

(Je zou ook kunnen zeggen dat de regering het leger in de steek heeft gelaten toen het logistiek en operationeel volledig uitgeput in de touwen hing en dat de houding van de koning heel wat mensenlevens - soldaten plus opeen gepakte vluchtelingen - heeft gered en zinloos geweld heeft vermeden.)

Niet vergeten dat België neutraal was in 1940 en dat de koning - ingevolge zijn eed - geprobeerd had het land te verdedigen, meer was er niet (duidelijk) op dat punt in die tijd.

Overigens zitten we al heel ver van het Oostfront.

(Ik wil overigens de koning niet verdedigen, maar probeer de waarheid haar rechten te doen gelden.)

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door Rikm

Wat sleuren jullie er toch allemaal bij.
De soevereine staat België werd onder de voet gelopen en bezet. Dat is de hoodzaak. Wie juridisch al dan niet in welk leger mocht ingelijfd worden, zal me verder worst wezen. En zoals eens worstje heeft deze uitspraak ook twee kanten: ik vind ook niet dat men de Brigade Piron had moeten fusilleren, wegens in dienst van een andere mogendheid.

Natuurlijk moet men de brigade Piron niet fusilleren.

Die waren namelijk niet in dienst van een andere mogendheid.

Dat waren zuiver Belgische strijdkrachten opgericht door de Belgische regering in Londen.

Je moet wel weten waarover je spreekt.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

De koning nam deze militaire - geen politieke - beslissing alleen op zuiver militaire gronden als opperbevelhebber.

(Ik wil overigens de koning niet verdedigen, maar probeer de waarheid haar rechten te doen gelden.)

Dit lijkt me toe hout te snijden, de koning was nu eenmaal ook opperbevelhebber van het leger toch?
Een opperbevelhebber die vlucht terwijl zijn leger vrijwel in de pan is/wordt gehakt lijkt me een slechte zaak.
Of hij wel -/of niet een opdracht had van de regering, indien nodig, te capituleren kan de vergelijking gemaakt worden met Von Paulus.
Deze mocht niet capituleren van Hitler, maar moest uiteindelijk er toch toe overgaan.

In Nederland was generaal Winkelmann opperbevelhebber. Deze kreeg de opdracht te capituleren als de situatie door hem als onhoudbaar werd geacht.
Zou hij geen opdracht daartoe gehad hebben zou hij in dezelfde situatie als de koning zijn geraakt en evengoed, wel of geen bevel, dan wel een bevel stand
te blijven houden, hebben moeten capituleren.

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Op vraag van de koning zelf waren er 4 in het land gebleven. Het laatste kontakt - en de breuk - was in de nacht van 25 op 26 mei, dus ruim voor de capitulatie van 28 mei. En ook zij vertrokken daarna naar Frankrijk.

Ruim? Amper twee dagen eerder, en het is niet alsof de Belgen twee dagen eerder nog aan de winnende hand waren. Het belangrijkste punt is dat Leopold wist wat de regering wou en dat hij dat naast zich neerlegde.

De koning nam deze militaire - geen politieke - beslissing alleen op zuiver militaire gronden als opperbevelhebber.

Elke beslissing van de koning was een politieke beslissing en moest gedekt worden door de regering. De grondwet maakt namelijk geen enkel onderscheid tussen "de koning als staatshoofd" en "de koning als opperbevelhebber". Dat gold ook in 1940.

Dat de weigering om mee te gaan met de regering maar integendeel bij zijn troepen te blijven is inderdaad de kern van het probleem, dat staat al pagina's terug te lezen.

Niet echt, de kern van het probleem is dat hij zich met zijn troepen overgaf in plaats van, zoals de regering wou, het Belgische grondgebied te evacueren en de strijd voort te zetten vanuit het buitenland. België was in 1940 geen militaire dictatuur hé, geen enkele generaal mocht eigenmachtig en tegen de wil van de regering in het oorlogsbeleid bepalen, zelfs als die generaal toevallig Leopold heette.

Maar of de koning zich daarmee boven de grondwet plaatst is niet zo duidelijk. Anders zouden daar geen dikke boeken over zijn geschreven. Ik weet niet of een regering zo maar instructies kan geven aan de koning over zijn verblijfplaats.

Het ging over meer dan zijn verblijfplaats hé, het ging over de vraag of België de strijd moest staken of de oorlog verderzetten vanuit het buitenland en dat is wel degelijk een kwestie die alleen de regering kon en mocht beslissen. En als staatshoofd was hij dus grondwettelijk verplicht de regering te volgen.

Overigens zitten we al heel ver van het Oostfront.

Niet echt, er zijn er hier die beweren dat Vlamingen mochten dienst nemen in het Duitse leger omdat België volgens hen niet langer met Duitsland in oorlog was door de capitulatie van Leopold...

[Rikm]

Ja, ik heb echt wel de indruk dat er hier heel wat deelnemers weten waarover ze spreken...

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Precies of dat iets uitmaakte. De voorgeschiedenis wijst uit van niet. Ik heb het niet alleen over die periode. Ik heb het ook over de tijd dat iedereen inzag dat de nederlaag onafwendwaar was en de capitulatie nabij. Rond 24- 25 mei. Leopold III wilde zijn ministers niet meer zien en had zich op een ‘geheime’ locatie teruggetrokken. Dus Leopold wilde geen contact, zelfs geen telefonisch. Via een telefoonboek konden Spaak en Co achterhalen dat Leopold zich op het kasteel van Wijnendale bevond. En zo kwam die fameuze ontmoeting van Wijnendale tot stand. In deze ontmoeting stonden de ministers, bij monde van Spaak, er op dat Leopold de ministers zou volgen naar Frankrijk, de strijd voort te zetten en zo ook de continuïteit van België te waarborgen. Leopold weigerde, meende dat alles verloren was, en dat hij niets te zoeken had in het buitenland.

En dan is de vraag: kon de koning een capitulatie tekenen zonder de toestemming der ministers of gedekt te zijn door een minister.


Zo, en dat was het dan voor een tijdje.

Zelfs vandaag kan je via een telefoon boek niet uitzoeken waar iemand verblijft.
Het grootste deel van de toenmalige ministers was al naar het buitenland vertrokken voor de vijandelijkheden in Belgie begonnen.
En ze zatten in Londen. Want voor Belgie bestond toen nog de mogelijkheid dat niet Duitsland, maar Frankrijk als eerste de grens zou schenden en de vijandelijkheden op Belgisch grondgebied zou openen.
Frankrijk had immers in 1939 de oorlog verklaard aan Duitsland en wilde de Duitsers stoppen voor de Frans/Belgische grens.

En vanaf dat de noodtoestand was uitgeroepen en Belgie zich in staat van oorlog bevond, moest de koning als staatshoofd en opperbevelhebber niet meer ingedekt zijn door een minister, maar door de legerleiding.

De capitulatie en opheffing van het bestaan van een onafhankelijk Belgie was grondwettelijk dus volledig in orde.

Dat is ook de reden waarom onde Prins-regent Karel de grondwet werd aangepast en de koning geen opperbevelhebber meer is van de krijgsmacht en in oorlogstijd nog steeds moet ingedekt worden door een minister.

[JeeBee]

@ Geert C.

Ik heb geen zin in een welles-nietes spelletje in een zeer complexe materie.

Maar het is niet zo eenvoudig als je laat uitschijnen.

Kijk even naar WO I.

Daar heeft koning Albert I ononderbroken persoonlijk het bevel over de Belgische troepen gevoerd. De bevelen die in naam van de koning door de stafchef aan de troepen werden gegeven werden NOOIT door een verantwoordelijke minister mee ondertekend. Hij deed nooit, op geen enkel ogenblik afstand van zijn voorrechten ondanks verwoede pogingen om zijn opperbevel aan te tasten of zelfs te ontnemen. De troepen hebben enkel de bevelen van de koning gevolgd en van niemand anders.

Hij handelde in bepaalde omstandigheden volledig tegen het advies van zijn ministers, met name bijvoorbeeld tegen de Broqueville die de regering leidden en ook minister van oorlog was, toen de stellingen rond Antwerpen werden ingenomen tegen mening van de minister in.

Zo is Albert I , met alle ministers in zijn omgeving, een grote held geworden terwijl Leopold III, zonder ministers op cruciale ogenblikken, met vele zonden overladen werd terwijl ze beiden, volgens hun interpretatie, enkel hun grondwettelijke eed uitvoerden.

De vele kritiek op Albert I, ook de jaren na de grote triomf, zijn weggeveegd door zijn status als overwinnaar.

Laat ons onthouden dat de winnaar altijd gelijk heeft.

En zolang de winnaars in hun geschiedschrijving grijze verhalen zwart/wit invullen worden de kiemen gelegd voor onverzoenlijkheid.

Een onverzoenlijkheid die nog steeds als een schandelijke etterende wonde boven de maatschappij hangt.

Dat vast stellen, en pogen duidelijk te maken, is in feite de enige reden van mijn tussenkomst.

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

@ Geert C.

Ik heb geen zin in een welles-nietes spelletje in een zeer complexe materie.

Maar het is niet zo eenvoudig als je laat uitschijnen.

Het is wel degelijk zo eenvoudig... Hij mocht als generaal bevelen geven aan de troepen onder zijn bevel, maar hij mocht niet eigenmachtig en tegen het unanieme advies van zijn ministers in 1) zelf als staatshoofd in gevangenschap gaan in plaats van de regering te volgen in ballingschap, 2) vaststellen dat er een einde was gekomen aan de Belgische solidariteit met de Geallieerden en dat de oorlog voor België gedaan was. Op beide punten was hij grondwettelijk verplicht de regering te volgen.

Een onverzoenlijkheid die nog steeds als een schandelijke etterende wonde boven de maatschappij hangt.

Dat is de schuld van de CVP-mossels die kost wat kost die landverrader terug op zijn troon wilden hijsen. In elk ander land zou een zo totale breuk tussen de monarchie en het grondwettelijke gezag tot de afschaffing van de monarchie hebben geleid.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Het is wel degelijk zo eenvoudig... Hij mocht als generaal bevelen geven aan de troepen onder zijn bevel, maar hij mocht niet eigenmachtig en tegen het unanieme advies van zijn ministers in 1) zelf als staatshoofd in gevangenschap gaan in plaats van de regering te volgen in ballingschap, 2) vaststellen dat er een einde was gekomen aan de Belgische solidariteit met de Geallieerden en dat de oorlog voor België gedaan was. Op beide punten was hij grondwettelijk verplicht de regering te volgen.


Dat is de schuld van de CVP-mossels die kost wat kost die landverrader terug op zijn troon wilden hijsen. In elk ander land zou een zo totale breuk tussen de monarchie en het grondwettelijke gezag tot de afschaffing van de monarchie hebben geleid.

Aangezien hij tevens opperbevelhebber was van het leger, wie heeft de regering dan aangewezen om hem als opperbevelhebber te vervangen?
Plus de aan hem toegewezen verantwoordelijkheid ten aanzien van bestuur en bevolking?

Tevens wat heeft de regering een vervangende opperbevelhebber voor instructies gegeven hoe en wanneer te handelen ingeval de situatie onafwendbaar zou worden en er tot capitulatie over gegaan zou moeten worden?

Tevens ontstaat er een militair probleem als een opperbevelhebber ervan tussen gaat op een cruciaal moment wanneer het leger in de pan gehakt dreigt worden, dan wel het er naar uitziet een leger zich over moet gaan geven.

1. Een opperbevelhebber zal normaal gesproken een overgave tekenen, niet een vervanger op het laatste einde en de opperbevelhebber ervan door.

2. Wanneer een opperbevelhebber op zulk een moment ervandoor gaat heeft dit een funeste uitwerking op het moreel van de dienende militairen van het leger dat achterblijft. Laat staan de uitwerking welke dit eveneens op bevolking heeft.