waaraan ergert u zich momenteel het meest?

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Zimerman

Firefox is up-to-date en ik beschik over een behoorlijke laptop (i7, 4gig geheugen). Voorlopig ben ik overgeschakeld naar internet explorer.

http://kb.mozillazine.org/Firefox_crashes#Crash_reports

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ik denk dat ik morgen met mijn gastro-intestinoloog ga spreken...

Begin een keer bij 'start' en ga es praten met een diëtist(e) ?

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ik heb echt geen anorexia, lol.

Okee, je hebt me (half) overtuigd.

Maar Nyn heeft wel gelijk denk ik, in elk geval een oplossing zoeken om niet helemaal ondervoed te raken ( desnoods intraveneus )

En kijken welke symptomen overblijven.

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Okee, je hebt me (half) overtuigd.

Maar Nyn heeft wel gelijk denk ik, in elk geval een oplossing zoeken om niet helemaal ondervoed te raken ( desnoods intraveneus )

En kijken welke symptomen overblijven.

Nee, het is een gevolg, gn oorzaak haar eetprobleem.
De oorzaak moet gevonden en aangepakt worden

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Dat zijn dus effectief symptomen van anorexie. Anorexie als in voedingstekort, niet als in anorexia nervosa. Ik geloof trouwens dat je géén A.N. hebt hoor.
Maar de naakte observatie is: je vertoont een HELEBOEL symptomen van A.N.. Ontkenning van A.N. is dan ook nog eens een symptoom van A.N.
Artsen die gewend zijn om symptoompjes op te tellen ga je niet kunnen overtuigen dat je geen A.N. hebt.
Dat is niet rechtvaardig. Een psychiater of psycholoog die u beter leert kennen gaat dat overigens wel inzien.

Ik weet het. Mja, niet onbegrijpelijk als je 40kg weegt dat je die symptomen hebt. :-/
Als ze dan afbraakproducten van vet in je bloed vinden. Begin het maar eens uit te leggen. :-/

Desondanks produceert mijn lichaam nog vrolijk regels en alles, alsof het nog niet hopeloos genoeg is.
Trouwens als ano-patiënt zou ik mijn lichaam moeten verbergen omdat ik me ervoor schaam (euh ja op dit moment schaam ik me wel zowat voor mijn magerte en vooral hoe mijn gezicht eruitziet nu meer dood dan levend ), tekenen van purgeren vertonen (wondjes op de handen, maar vooral: seireuze tandproblemen vooraan ), ... en ik automutileer mezelf niet. Enfin, het is eigenlijk een soort destructie/zelfhaat.

Die ontkleurde nagels... dat had ik op de eerste dag van de ernstige symptomen. Toen had ik nog geen probleem met eten. Wel met naar de winkel gaan, daarom werd het drie maal daags Chinees. Al was dat het laatste wat ik at voor de symptomen echt begonnen. (Mijn vriendin zei direct: "oh mijn god, dat Chinees toch niet zeker?"). Die haaruitval was al maanden vooraf bezig. :-/ Geloof me, toen vrat ik nog de pannen van het dak zoals ik altijd gedaan heb. Nu die haaruitval kan op zich ook gewoon te maken hebben met blonderingsproducten gebruik, hoofdhuidprobleem en daaruitvolgend nodig hebben van agressieve shampoos + sowieso al broos haar. En in het najaar is het voor iedereen wat erger, maarja ... het begint nu wel wat hevig te worden.
Maar dat is dus het probleem: alle klachten waren al aanwezig voordat ik minder kon eten.
Nu momenteel probeer ik me dus al een week echt niet meer te laten storen door het slikprobleem of gewoon continu een beetje te eten (zodat de druk ook weer wat kan afnemen ipv plots hoge toename). Het vettigste en meest calorierijke wat ik kan vastkrijgen bij voorkeur.

Ik hik ook veel, vroeger had ik dat enkel nadat ik gegeten had. Nu start mijn dag er al mee en heb ik het vrij vaak. Ook al regelmatig voorgehad dat ik 's avonds at en 's ochtends nog plezier ervan had ... (teruglopen van heel de nest die blijkbaar nog niet verder dan mijn maag was geraakt iets wat ik nog nooit in mijn leven gehad had) + kokhalzen 's ochtends ... dat is al twee weken bezig. Als ik eten zie word ik eigenlijk al misselijk, maarja ... dat probeer ik te negeren.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Mja, met mijn gewicht ... dat wordt collocatie volgens mij. Je weet ook, dat is een straatje zonder einde. God weet wat voor medicatie ik krijg. Antipsychotica misschien?

zo rap wordt ge niet gecolloceerd zenne.
en tenzij ge begint over smurfen onder uw bed gaan ze u niet meteen op neuroleptica zetten.

Ik denk dat ik morgen met mijn gastro-intestinoloog ga spreken... Vindt hij niks (nja dat darmprobleem, dat iets wat moest worden weggenomen is er en ik heb daar veel van afgezien maar gezien ik dat al gewoon was...) ... nu maar hopen dat dat niet ontaardt is... Die kans is praktisch onbestaande maarja.... Ik denk anderzijds dat als hij me ziet hij ook wel zo snugger is om te beseffen dat ... Voordeel is dat hij mij en mijn moeder (ook darmproblemen,nu ja, ik weet dat je er alles van kent ) al jaren kent.

Ik hoop dat dat iets oplevert.
Maar anders ga je toch iéts moeten doen eh, je kan ook niet blijven thuis zitten en verzwakken...

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

Nee, het is een gevolg, gn oorzaak haar eetprobleem.
De oorzaak moet gevonden en aangepakt worden

Dat is niet altijd realistisch.
Ik heb eens bijna 3 weken in een ziekenhuis gelegen zonder dat men ooit gevonden heeft wat me in eerste instantie ziek maakte.
Maar ik was aangesterkt (leve IV voeding), mijn immuunsysteem was weer heer en meester, en ik was gezond.
Ik heb toen zowat alle disciplines bezocht. Heel m'n lijf is gescand geweest. Gastro- en endoscopie. EEG, ECG, MRI, CAT-scan.
Bezoekje aan de gastro-enteroloog, cardioloog, fysiotherapeut, neuroloog,... en ze vonden allemaal NIKS.
Maar 'k was wel helemaal genezen derna

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

Nee, het is een gevolg, gn oorzaak haar eetprobleem.
De oorzaak moet gevonden en aangepakt worden

Oh God, eindelijk iemand die het doorheeft.

Geen enkele arts heeft tot nog toe het overzicht en gelooft me. Ze zien enkel een dwarsdoorsnede uit mijn leven. En de ene gelooft alles en neemt je serieus maar rapporteert dan niet echt alles nauwlettend waardoor de collega's vraagtekens hebben en er misverstanden ontstaan, de andere is direct sceptisch en gaat meteen uit van psychiatrisch. In het UZ heb ik er bv. vier verschillende gezien. Eén ervan heeft die dag geweigerd me te komen bezoeken terwijl mijn hartslag niet omlaag te krijgen was met de pillen waarmee het normaal lukt (en mijn hartslag in rust is vaak erg laag)... iets waarvan ik weet dat het tot schade kan leiden (en wat op zich al stresserend is). Je kan je voorstellen...
Maarja ik begrijp hun ook: wat ze zien is iemand die graatmager is, eruitziet als een spook, duidelijk op is, klaagt over pijnen en jeuk overal, klaagt over huiduitslag die zij niet kunnen zien (enkel een hoogst allergische huid met droge puntjes - nogal normaal dat die irriteert bij het minste maar mijn huid was zo niet voor die uitslag, alleen hebben ze daar geen enkel bewijs van dus ze denken totaal gestoord ), angstig over wat ze heeft, ijlt nog wat over mogelijke zware metalen-vergiftiging en het eten van chinees op haar laatste "gezonde" dag, over slikklachten die ze niet aantonen, over oorklachten die ze niet kunnen aantonen, over misselijkheid en spijsverteringsproblemen die ze niet kunnen aantonen (camera in maag en slokdarm: niks te zien (wat ik al kon raden maarja ...)... Bij een globale bloeduitslag gezond, behalve dan de vetafbraak... De diagnose anorexia/hypochondrie/pre-occupatie is dan snel gemaakt.

In het beste geval is er tweedracht tussen verpleegkundigen (die me meer zien) en artsen ... maar tot nu toe zijn er altijd mensen die erin slagen en die hun stem blijkbaar meer doorweegt om mijn lichamelijke onderzoeken te beperken of te downsizen... De verpleegkundigen waren verbaasd over al de onderzoeken die ...niét gebeurd waren!!

Ik ben echt bang. Snappen die idioten dan niet dat ik echt geen zin of tijd heb om in een ziekenhuis te gaan liggen en mezelf daar interessant te maken door allerlei symptomen te gaan veinzen e.d.m. ?

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ik ben echt bang. Snappen die idioten dan niet dat ik echt geen zin of tijd heb om in een ziekenhuis te gaan liggen en mezelf daar interessant te maken door allerlei symptomen te gaan veinzen e.d.m. ?

Het probleem is dat "die idioten" precies diezelfde woorden ook horen van mensen met psychiatrische klachten. Waarmee ik me niet uitspreek over jouw situatie.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Dat is niet altijd realistisch.
Ik heb eens bijna 3 weken in een ziekenhuis gelegen zonder dat men ooit gevonden heeft wat me in eerste instantie ziek maakte.
Maar ik was aangesterkt (leve IV voeding), mijn immuunsysteem was weer heer en meester, en ik was gezond.
Ik heb toen zowat alle disciplines bezocht. Heel m'n lijf is gescand geweest. Gastro- en endoscopie. EEG, ECG, MRI, CAT-scan.
Bezoekje aan de gastro-enteroloog, cardioloog, fysiotherapeut, neuroloog,... en ze vonden allemaal NIKS.
Maar 'k was wel helemaal genezen derna

LOL!!

Dat is ook nog zoiets ...

In ziekenhuis 1 dachten ze aan een hartprobleem. Niet ver gezocht gezien mijn kortademigheid, wel gezien mijn leeftijd maar bon... je weet nooit. En ik ben inderdaad gekend met cardiale problemen waarvoor ik een ablatie geweigerd heb maar goed, dat wisten zij niet (was in gasthuisberg). EKG is normaal. Enkel versneld en wat onregelmatig. (Waardoor iedere idioot weet dat uw saturatie-meting door dat vingerdingske niet meer betrouwbaar is, zeker als uw patiënt klaagt dat 'm niet kan uitademen en iets hem van diep inademen obstrueert maar goed... dat blijkt toch niet zo te zijn )
In Brussel sloeg mijn hart continu 100 en voelde ik hartritmestoornissen. EKG direct zeiden de verpleegkundigen. Neen, dat is al in Genk gebeurd zeiden de artsen. :-/ En dan moet ik me veilig en serieus genomen voelen enzo. Je kan je voorstellen dat daar hevige debatten zijn gevoerd geworden tussen mij en enkele geneesheren/professors... Dat is ook al niet goed om uw verblijf op een afdeling te verlengen maar goed.

Van de 600x dat ik al naar een cardioloog geweest ben zijn er 2 die mijn hartritmestoornissen hebben kunnen vaststellen (toevallig)... Eén daarvan heeft me dan nog een inspanningstest laten doen en ook vastgesteld dat mijn schildklier te snel werkte. De andere 599 vonden een inspanningstest overigens niet nodig.

Hoe heb je dat trouwens gereed gekregen?
Bij mij weigeren ze dat categoriek... :-/
Kostenbesparing en ik ben duidelijk een psychiatrische patiënt (anorexia met hypochondrie hé).


Nu op een bepaald moment besefte ik dat al de dingen die bij mij ontregeld lijken geregeld worden door zeer basale maar belangrijke hersenstructuren, dat plus de 'zij'-neurologische symptomen en het gevoel van een overdruk zowel in mijn hoofd als op mijn ruggengraat/romp/... deed mij al het ergste vermoeden. Sommige artsen ook overigens. Anderen vonden het dan weer een bewijs van hypochondrie en dat ik vroeg of ze dat wilden uitsluiten was gestoord want wat was de kans. Ik zal niet meer diagnostisch meedenken in het vervolg. Ze zouden een MRI maken op mijn vraag om niet half-dood bestraald te worden in het geval het niet zo zou zijn... Ze zeiden 'ja', maar uiteindelijk werd het een CT.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Geen enkele arts heeft tot nog toe het overzicht en gelooft me.

Heb je dan geen vaste huisarts ? die de onderzoeken coördineert en die een vertrouwensrelatie met je heeft ?

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Oh God, eindelijk iemand die het doorheeft.

Ik ken minstens 2 mensen hier op het forum die dat ook vrij snel doorhadden hoor

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

LOL!!


Van de 600x dat ik al naar een cardioloog geweest ben zijn er 2 die mijn hartritmestoornissen hebben kunnen vaststellen (toevallig)... Eén daarvan heeft me dan nog een inspanningstest laten doen en ook vastgesteld dat mijn schildklier te snel werkte. De andere 599 vonden een inspanningstest overigens niet nodig.

6�*�* -599 /=2

Euh, ik mag hopen dat dit getal overdreven is?

@Nyn, de meeste ziekten genezen spontaan.

[eno2]

[quote]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

6�*�* -599 /=2

Euh, ik mag hopen dat dit getal overdreven is?

@Nyn, de meeste ziekten genezen spontaan.[/QUOTE]

Ja
1 als je geluk hebt
2 en traag

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

6�*�* -599 /=2

Euh, ik mag hopen dat dit getal overdreven is?

@Nyn, de meeste ziekten genezen spontaan.

Oeps.

Jaja, dat is lichtjes overdreven hoor. Maar ik ben toch een aantal keren moeten gaan.
Die hartritmestoornis is niet zo vriendelijk om te komen wanneer ze "gewenst" is en iemand ze kan objectiveren.
En dan komt het zoeken naar medicatie die werkt en niet te veel neven-effecten geeft.

[Quorn]

[quote=eno2;5747046]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

6�*�* -599 /=2

Euh, ik mag hopen dat dit getal overdreven is?

@Nyn, de meeste ziekten genezen spontaan.[/QUOTE]
Ja
1 als je geluk hebt
2 en traag

neen, griepremmers laten je hooguit één dag minder ziek voelen

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Kostenbesparing en ik ben duidelijk een psychiatrische patiënt (anorexia met hypochondrie hé).

Wat me wel opvalt is dat je nogal geringschattend (het is misschien niet helemaal het woord dat ik zoek) doet over psychiatrische aandoeningen. Het is niet alsof anorexia of hypochondrie iets is waar een patiënt zelf voor kiest. En als het aankomt op behandelbaarheid, kan je beter hopen op een lichamelijk probleem dan op bijv. anorexia, want dan is je prognose eigenlijk wel heel slecht (als ik me niet vergis met voorsprong de dodelijkste psychiatrische aandoening). Ook de veronderstelling dat men je zou diagnosticeren als anorectisch "voor de kostenbesparing" lijkt me sterk, want zo goedkoop is de behandeling daarvoor nu ook weer niet.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

@Nyn, de meeste ziekten genezen spontaan.

Of ge gaat ervan dood.
'k weet niet wat er ging gebeurd zijn zonder ziekenhuis, eiwitten denatureren bij 42° en ze waren zeer gehaast om de temp naar beneden te krijgen (naar 't schijnt, ik zat mentaal in lalaland)

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Wat me wel opvalt is dat je nogal geringschattend (het is misschien niet helemaal het woord dat ik zoek) doet over psychiatrische aandoeningen. Het is niet alsof anorexia of hypochondrie iets is waar een patiënt zelf voor kiest. En als het aankomt op behandelbaarheid, kan je beter hopen op een lichamelijk probleem dan op bijv. anorexia, want dan is je prognose eigenlijk wel heel slecht (als ik me niet vergis met voorsprong de dodelijkste psychiatrische aandoening). Ook de veronderstelling dat men je zou diagnosticeren als anorectisch "voor de kostenbesparing" lijkt me sterk, want zo goedkoop is de behandeling daarvoor nu ook weer niet.

Tja... een MRI maken is een enorm dure grap hé. Een onderzoek naar zware metalen. Een full body scan is uiteraard helemaal uit den boze, wat nogal logisch is.

Ik weet dat ik geen anorexie heb. Hypochondrie wil ik eventueel over discussiëren. Het klopt dat ik interesse heb in gezondheid en ik ben al eens met een vlekje naar de dermatoloog gehold omdat ik vreesde voor kwaadaardigheid. Voor mij heeft dat meer met liefde voor het leven, mezelf en mijn medemens te maken dan met psychische gestoordheid. Voor die vlekjes word je ook langs alle kanten gewaarschuwd, zeker met mijn huidtype.
De klachten nu, het lijkt me serieus ongezond en gestoord om daar geen arts voor te contacteren. En ik wil gewoon zo snel mogelijk weer gezond zijn en alles doen wat ik wou doen en wat in mijn planning staat. Ik hoop gewoon dat er niks over het hoofd werd gezien want de prijs ditmaal kan zeer hoog zijn. En ik wil dit keer echt niet zeggen dat ik gelijk had en het niet psychosomatisch/door ondergewicht was... :-/
Voor mij is het simpel: of het is niets en psychosomatisch,of het is iets dat volgens mij snel moet worden aangepakt (in het ergste geval iets maligne maar dan ben ik al ver heen en heb ik een zeer groot probleem. Doch er zijn er genoeg die je niet in je bloed ziet tot het twee voor twaalf is, maar in ieder geval iets wat mijn lichaam blijkbaar uitschakelt: auto-immuun kan nog altijd, dat ding in mijn darmen kan zijn gaan woekeren maar dat wou geen dokter bekijken dus want volgens hun bestond het sowieso niet (leve versnippering in de GZHZ: is vastgesteld in privé-praktijk) , zware metalen is niet uitgesloten, mijn ruggengraat is zelfs niet bekeken (zie dat ik gewoon ergens iets gekneld heb wat invloed heeft op mijn zenuwbanen en die druk kan veroorzaken op de meest bizarre plaatsen en de rest van de klachten puur door stress zijn), misschien een onschuldige cyste ergens (ik heb een weefselproducerende ziekte zeg maar, maar normaal gezien hadden ze alle rommel die dat gemaakt had verwijderd... Misschien hebben ze iets over het hoofd gezien. En hoe groot moet iets zijn in mijn mini-lichaampje om een heleboel in de verdrukking te brengen en dus heel wat problemen te geven.
Als het psychosomatisch is, oké. Maar ik wil wel eerst kansen om een eventuele somatische ziekte tijdig te behandelen. Nu ja, als het iets heel ergs is, is het sowieso al te laat I guess. :-/

En ik weet hoe psychiatrische patiënten worden behandeld op medisch vlak. Nja misschien wel hoe alle patiënten worden behandeld die een beetje irritant zijn. :-/

[eno2]

[quote=Quorn;5747050]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

neen, griepremmers laten je hooguit één dag minder ziek voelen

Ah ik dacht dat het over de meeste ziekten ging