waaraan ergert u zich momenteel het meest?

[brother paul]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Da's een resem bizonder interessante vragen.

In die mate zelfs dat ik de voorbije dagen heb overwogen om een medisch forum op te starten.
Als je de ziektegeschiedenis van een groot aantal mensen met evenveel detail zou kunnen volgen als groentje hier de voorbije dagen én voldoende replieken zou krijgen van professionals, dan zou heel wat interessante problematiek komen boven drijven.

Dat is dan weer iets dat ik niet snap : er bestaan heel wat forums meestal in de gedaante van zelfhulpgroepen rond één bepaalde 'ziekte', maar daar zie je steevast alleen maar patiënten posten onder elkaar. Da's toch weird op zich ?
Wat belet professionals om in discussie te gaan met hun patiënten ?
Ik bedoel in de setting van een forum, ik snap ook wel dat het niet de bedoeling v e praktijk of n kliniek is om de dag rond maatschappelijke discussies te voeren over het nut of de onzin van 1 en ander.

Msschn is het iets dat 'de overheid' moet organiseren.
Een virtueel online hospitaal ( in de vorm v e publiek forum )
Bemand door een zelfde set professionals als n doorsnee echt hospitaal.
Waarbij ook andere professionals welkom zijn, alternatieve inbegrepen.

Dat zal wel een flinke noot kosten, maar het zou een nog grotere noot kunnen besparen long run. Want zoiets moet toch een schat aan informatie opleveren. Groentje is een mooi voorbeeld, daar is al heel wat werk verzet met een navenant kostenplaatje, en tot dusver zijn de resultaten toch wel mager ( no pun intended )

ja, natuurlijk gratis advies krijgen van een dokter dat bestaat niet. Je krijgt ook geen gratis advies van een advokaat.
Het werk van de apr wordt betaald door de verkoop van een pilletje, het werk van een notaris wordt betaald door de verkoop te bezegelen. En daar zit natuurlijk het verschil dat je gratis advies geeft om uw verkoop te bezegelen.

[eno2]

Waarom van deze draad geen gratis ONLINE HOSPITAAL maken?

We zijn toch al (bijna) zover!

[MaGNiFiCaT]

Dat ik zoveel te doen heb en nergens tijd voor heb.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Dat ik zoveel te doen heb en nergens tijd voor heb.

Gewoon ter plekke blijven ipv overal en nergens

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ik kan mijn hoofd leegmaken

sommigen in deze draad zouden dat ook eens moeten proberen (zonder dokters, zonder pillen)

Hoe maak je iets leeg , leeg?

[Ratatosk]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Waarom van deze draad geen gratis ONLINE HOSPITAAL maken?

We zijn toch al (bijna) zover!

daar heb ik maar één berichtje voor nodig.

gamma, touw.

[Groentje-18]

Even een kleine update...

endoscopie ondergaan, na veel gedoe kwamen ze op het idee om het via neussonde in maag te laten lopen. Was een STUK comfortabeler voor mij. Geloof me. :-/

Niets te zien, onderzoek is laat doorgegaan ook omdat het uitgesteld is moeten worden. Dat ging dmv midazolam. Ik geprotesteerd. Na vorige operatie het ook gekregen wegens "hyperventilatie". Ik kon niet ademen. Bleek nadien dat dit niet zo onlogisch was gezien ze lucht in mijn buik hadden geblazen en de mensen in de recovery er niet aan gedacht hadden dat ik pl�*t moest gaan liggen om te voorkomen dat dit tegen mijn middenrif zou duwen en zo zou... twee maanden erna draaide ik nog als een tol + werd ik misselijk van zodra ik ging rechtstaan na lang liggen.
Hij heeft toch wat gegeven... was normale procedure zei hij. I doubt it?
Ook nog een klein incident: ik moest erg lang wachten in de gang terwijl dat spul door mij gejaagd moest worden met waarschijnlijk alle maag-uitleuringen enzo van dien. Toch lang wachten in de gang. Kwamen ze me plots weer halen richting de afdeling.
Ik zo van "eh... gingen ze mij niet onderzoeken?" "Jawel dat is al gebeurd". "Euh ... neen". "Jawel ma ge zult 't u niet meer herinneren, ge zult een spuitje gekregen hebben"... Ik gans geschokt en verbaasd aan het kijken. Een mens begint zo nog echt aan z'n psyche te twijfelen ...
Maar blijkbaar hadden ze gewoon een foutje gemaakt. Hoorde de vpk bij de aanmelding van mijn onderzoek ook al zeggen tegen de arts "gaat niets te zien zijn want is duidelijk psychisch hé.
Na de midazolam-kuur en toen ik half high was kwam de dermato, nog op de gang ... Eerst daar al de diagnose: droge huid. Ik iets laten zien, weet zelfs niet meer wat: conclusie bleef hetzelfde: droge huid ... Eén minuut en ze was weg.

Ik mijn uitleg ook niet kunnen doen. Ik had ze nochtans opgeschreven speciaal voor.. Het was het enig specialisme dat ik hier zou zien waar ik nog iets van zou verwachten.

Een huiduitslag die achteraan op je rug begint, opkruipt over je hoofd, hals, bovenlichaam en nu uiteindelijk benen en de eerste vlek zit ook al op mijn enkel, meestal voorafgegaan door veel jeuk en die zich uit door bolletjes, "verdikkingen" die eerst huidkleurig zijn, dan vrij rood worden en dan uiteindelijk roze. Vreemd is dat ze meestal in "lijnen" gaan staan. Op een rij... In ieder geval staan ze gegroepeerd, maar meestal relatief ver uit mekaar. Over een afstand van een cm of 10 een stuk of vier bolletjes bv.
Ze laten mijn huid trekkerig achter en met dode puntjes die roofkes van piepkleine wondjes lijken. Er zijn ook kleine witte vlekken op mijn huid. Niet sterk afgelijnd en niet heel duidelijk. Maar ze zijn er. Ik heb die lang geleden op mijn armen voor het eerst opgemerkt en vond dat toen al een beetje raar. Nu staat de achterkant van mijn bovenrug daar compleet vol van.

Dus conclusie is nu hetzelfde: eten geven en laten slapen.

- alle lymfeklieren zijn gezwollen : toeval, iedereen zijn lymfeklieren zwellen wel eens
- knobbeltje onder arm: betekent niks, een klein cystje, klinisch irrelevant
- hoofdpijn op heel specifieke plaatsen
- pijn die bewegingsgerelateerd is, als ik lang lig is het beter, na bewegingen is het slechter
- mijn bloed is 'normaal' (nog nooit gebeurd, maarja de afwijkingen zijn waarschijnlijk niet klinisch significant)
- we gaan u niet meer scannen want ge zijt al zoveel bestraald
- minste inspanninge = kortademig, meest logische bewegingen = moeilijk
- "ge houdt u zo gespannen"
- "ge zijt er te veel mee bezig"
- " 't is duidelijk door stress"
- "sport eens" -> mevrouw ik sportte maar plots kan ik niet meer ademen tijdens inspanningen :-/ Wandelen kan al niet meer.
- inspanningstest gevraagd -> geweigerd
- "als je ouder wordt, veranderd je huid en je lichaam vanzelf ook een beetje hé"
- van zware metalen of vervuiling ziek worden kan niet
- alles is onderzocht geweest (of course )

Enfin ja, je kan het zo gek niet bedenken.
Het is "ouderdom" ... of puur toeval en betekent klinisch gezien niks... ik heb wel pijn, druk en last overal. Vooral bewegingsgerelateerd, toenemend naar de avond, maar als ik lang kan rusten /stilliggen of bij rechtstaan (nu ja dan voel ik 't vooral in mijn ruggengraat)

Nu ja ik ben ook ontzettend moe dus ik trek het me zelfs al niet meer aan, heb vooral tijdschriften gelezen vandaag. Over de klachten zwijg ik maar, ik krijg toch continu dezelfde zever te horen. Artsen die normaal touren en continu hier zijn, zijn niet eens op mijn kamer geweest vandaag... Terwijl ik het gisterenavond echt niet meer kon van de symptomen... Even tegen de nachtverpleegkundige gezegd "ja daar kloeg ge gisteren ook al van" zei ze. :-/

[Groentje-18]

Ik had gisterenavond/ 's nachts ook verschrikkelijk warm. Ook dit heb ik gemeld...
Ik herinner me van vroeger dat ik koorts inderdaad vaak 's nachts had en mijn normale temperatuur durft 34 �* 35 graden zijn. Je denkt toch niet dat ze die temperatuur zelfs nog maar gemeten hebben zeker?

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Sorry, maar als er iemand binnen komt met zo'n ondergewicht lijkt het me toch beter om eerst te checken of dat ondergewicht psychisch is. Als men alle anorexia-patiënten eerst 30 dure onderzoeken geeft om pas derna eens te kijken of het psychisch is, zijn ze toch ook niet goed bezig.

Ik heb afgelopen week twee keer mogen uitleggen waarom ik met snijwonden op m'n polsen sta. Eén keer toen ik onder de scan ging. Ik moest m'n arm geven voor de contrastvloeistof en ik zag die mens kijken naar m'n streepkes, en dan naar mij. 'k zeg "'t is van de kat". hij keek nog eens naar me. "'t is een zwerfkat, ze reageert soms nog agressief en onvoorspelbaar". Hij kijkt naar me. "echt". 'k zeg 'k heb er ook nog op m'n rug. Hij bleef maar raar kijken, maar goed.

Tweede keer bij de huisarts. Vraagt hij "voel je je wel goed?". 'k zeg nee eh, mijn oor is al sinds juli ontstoken en mijn darmen voelen aan alsof ze aan flarden hangen. Zegt hij "jaja, dat weet ik, maar euh, voor de rest zo". Ik geef een blik van "hmm?". Hij wijst naar m'n pols. "zwerfkat. onvoorspelbaar. 'k heb er zo ook nog op m'n rug. en op m'n andere arm, maar da's vast geen argument".
'k heb dan maar de nagels van de kat geknipt, voor ik de psychiatrie invlieg

Uiteraard. Het zou maar erg zijn moesten ze ano-patiënten niet herkennen en daar niet aan denken.
Probleem is dat een ano patiënt meestal ook wel wat meer evidentie op haar lijf heeft behalve ondergewicht, dat ontbreekt bij mij. Ondanks dat ze er volgens mij naar gezocht hebben (met die camera in mijn maag zagen ze mijn slokdarm natuurlijk ook, ik kan me de teleurstelling toen die niet aangetast was door het ge-purgeer van eetstoornispatiënten nauwelijks voorstellen ). Mijn tanden zijn ook intact, etc.

Als je eens voor psychisch gek wordt verklaard of ervan wordt verdacht, kan je doen wat je wil, �*lles is gestoord. Dat weet je zelf ook.

Maar anorexia is het dus niet. Ze hebben me al genoeg zien eten en zijn verbaasd (zoals ieder ander mens ) over hoeveel ik eet. Of ze zijn verkeerd geïnformeerd of nemen hun eigen waanideeën al voor werkelijkheid.
Dan hebben we het weer over die versnippering:
één vpk ziet hier de plateau staan en er mij niet op af vliegen omdat er nog een dokter met mij bezig is, maar die ziet ze niet want die staat achter de muur, ze ziet enkel de plateau daar moederziel alleen staan en geen groentje die erachter zit -> ze zei vandaag: "gisteren hebt ge niet gegeten".
Dat ik dan ook nog een half opgevreten pak prince-koekskes langs me heb staan negeerde ze maar even vrolijk.

De tunnelvisies, niet te geloven.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

M'n broer houdt bij hoeveel sigaretten hij rookt en wanneer precies, tot op de seconde, met de stand van de maan erbij, hoe hij gekleed was en of het heeft geregend die dag.

'k Zou je haast omgekeerd aanbevelen : verzet eens je gedachten, reset knop indrukken, verstand effe op nul zetten, go with the flow, relax.

... de forumkwisvragen zijn daar perfect voor

Het probleem is het omgekeerde: eerst negeerde ik het, maar toen werd het zo erg dat ik het moeilijk kon negeren. Het is continu, en de symptomen veranderen continu.

Nu, as I am typing: jeuk op been rechts, bovenarm rechts, hoofdpijn (thv slapen/achter ogen en ook al iets wat sinds die zes weken zo is gebleven: ijskoude voeten. En dood- en doodmoe. (Niet zo abnormaal gezien de vele stress en de weinig slaap want zoals je weet: gaan liggen is een klein beetje doodgaan en heel hard afzien. En geloof het of niet maar ziekenhuisomgevingen zijn echt niet ideaal om te rusten: veel lawaai... Oorstopjes en mijn problemen verergeren ... Al vaak opgemerkt.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Even een kleine update...

Koorts : kan je zelf toch meten ?

Kleine witte vlekjes : heb ik ook soms, al jaren, 'levervlekjes', komt en gaat,
is wel het laatste waar ik wakker van lig

Ademhaling : volgens brother paul is dat wellicht een neveneffect van medicatie, dus ook niet echt een big item

Bewegingsgerelateerde pijn : probeer die osteopaat n keer, baat het niet dan schaadt het niet

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Quorn

Hoe maak je iets leeg , leeg?

Dat i s natuurlijk een "hoofd"probleem voor jou


Ik zou zeggen: doe alsof j e het vuil in j e hoofd leegmaakt..

Door bv mensen met zwaar gehandicapte kinderen uit te lachen met hun zwaar gehandicapte kinderen.

[Quorn]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Dat i s natuurlijk een "hoofd"probleem voor jou


Ik zou zeggen: doe alsof j e het vuil in j e hoofd leegmaakt..

Door bv mensen met zwaar gehandicapte kinderen uit te lachen met hun zwaar gehandicapte kinderen.

Hoe kan je iets / iemand uitlachen met/over iets waar je geen weet van hebt?

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

En geloof het of niet maar ziekenhuisomgevingen zijn echt niet ideaal om te rusten

Dat snap ik best. Bij het idee alleen al da'k daar twee dagen ergens in een kamer zou moeten liggen, begin ik al te stressen

Geen idee wat ze daar nog allemaal van plan zijn met jou de komende dagen,
maar als dat allemaal niks significant oplevert, dan ga je op 1 of andere manier de knop moeten omdraaien op ' taking control of my life' , die pijnklachten zijn toch beheersbaar ?

Situatie zoeken die het best is om n paar weken te rusten, stapel dvd's halen, wat boeken lezen, en varianten vinden van bewegen die haalbaar zijn.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door brother paul

ok
eleonor, elke dag nemen, als je skipt is das niet betrouwbaar... dus goed opletten wat je daar mee doet, dat vergeten is symptoom van stress

Neen, eerder van mijn leven dat uit zijn routine is gerukt eigenlijk.
In gewone omstandigheden slaag ik daar redelijk in, maar gebeurt er iets ongewoon dan durf ik dat al eens vergeten.
Een vriend heeft me al lang gezegd: steek gewoon een alarm in je gsm-agenda dat iedere dag terugkomt. So fucking stupid simple. Maar helaas...
Over die pil vind ik overigens nergens niks terug. Over lange termijn en continu gebruik zou ik toch graag eens iets weten.
Onvindbaar, enkel gevonden dat het een zware pil is terwijl ik volgens mij net een lichte moet hebben.
Ooit nora geprobeerd maar het resultaat is dat ik daarvan begon te vreten gelijk een varken en niet meer stopte.

propranolol, is max 3 tot 4 x /dag ik weet niet wie u ooit verteld heeft dat je dat hoe komt het uit kunt nemen... Propranolol werkt ook niet selectief op de ademhaling, dus normala moet je een selectieve betablokker gebruiken;

Huisdokter. Nu eerlijk gezegd hebben die al vaak kemels geschoten. Maar cardiologen in Leuven ed weten dit ook en hebben dit nooit ontkend.

dafalgan is basisbehandeling pijn, je mag daar 3gram per dag van nemen, maar ook weer 6-8u tussenlaten

Dafalgan -> lever
Mja het helpt helaas niet of nauwelijks. Heeft nooit veel kunnen doen voor mij. Ik behandel ook niet graag mijn symptomen. Zelfs met die endometriose pijn waarvan iedere mens met twee hersencellen weet dat die ongelofelijk pijn heeft gedaan, kon ik er tegen. Zelfs na de operatie heb ik gezegd: die pijnstilling: laat maar. (Die wondes deden trouwens duizend maal minder pijn als de nest zelf. ) Nu mijn pijngrens is ook redelijk hoog. Een kine heeft het getest met zo'n pijndrukmeter omdat hij ervan overtuigd was dat mijn pijngrens gewoon heel hoog was en ik daardoor alles voelde.

die contramal is al een serieuse pijnstiller, die krijg je normaal niet als je niet serieus pijn hebt, dus uw rugpijn zou je toch verwachten dat het daar helpt. in combinatie met dafalgan moet dat zeker helpen. DIe kortademigheid kun je krijgen , eerder bij behandeling met morfine,maar contramal heeft ook respiratoire depressie. Je hebt dus last van de nevenwerking van contramal en dan nog in combinatie met propranolol niet normaal.

Contramal heb ik in Leuven gekregen voor mijn hoofdpijn. Die pijn was toen inderdaad leefbaarder maar ik lag ook ganse tijd plat neer. Liggen geeft eerst meer pijn en druk, ik vermoed door de beweging van het liggen gaan, maar daarna lijkt het te herstellen. Als ik eens stabiel lig zonder bewegingen e.d. (is moeilijk om niet te bewegen gezien de voortdurende jeuk, pijn en kortademigheid omdat je de neiging hebt daaraan te zitten, zenuwachtig erdoor te worden en te bewegen, bv alleen al om beter te kunnen ademen ook.

dan uw zolpidem een half is geen probleem

Mja, ik gebruik nu al plus een jaar met enige regelmaat benzodiazepines... Mijn cognitieve functies zijn er niet op vooruit gegaan. Om niet te zeggen dat het een ramp is...
Maar probeer maar eens te onderscheiden wat komt door de chronische plots begonnen insomnia (heb tijden lang slechts 3u/nacht geslapen ) en wat door de slaapmedicatie + wat door de benzo's... Nu dat benzo's niet goed zijn hoeft niet meer bewezen te worden.

ik dacht dat je ook serenase nam ?

Na mijn verblijf in Zuid-Europa van een maand was ik door mijn voorraad slaapmedicijnen heen die ik normaal intermittent nam (zolpidem of lormatezepam). Maar de huisarts gaf me iets nieuw wat ik niet kende: serenase.
Zoals ik zei heb ik me er nooit echt goed bij gevoeld. Maar ik had het druk in die periode, moest veel doen en bijgevolg dacht ik dat iedere avond een pil wel opwoog tegen het de volgende dag zombie zijn. Maar die pillen hadden bijwerkingen op mij. Ik weet zelfs niet meer welke. Na een aantal weken hielpen ze ook niet meer. Ik ben er toen maar geleidelijk mee gestopt en heb ze definitief aan de kant gesmeten.
Toen mijn kortademigheid begon ben ik er helemaal mee gestopt (ademhalings-supressie leek me onwennig) maar nu dus een half zolpidemmeke. Veel nachtrust heb ik vanaf het moment dat de klachten feller begonnen te worden dus ook niet gehad...

ik denk dus dat je nu gewoon in behandeling bent voor rugpijn, die propranolol is niet normaal dat je geen duidelijke dosering kent.

Tja ... Nu ben ik in behandeling voor psychisch gestoord denk ik. De kuur is opnieuw hetzelfde als alle andere ziekenhuizen: eten geven zodat ze 'aansterkt'.

Nu voor rugpijn, pak je normala schema
Dafalgan 3x/1 g per dag
Contramal 3x50mg per dag of een COntramal retard 100mg
Ontstekingsremmer als er sprake is van ontsteking
een SPierontspanner type epsipam als je spanningen voelt in uw rug
dus dat kunnen 4 invalshoeken zijn...

Een spierontspanner zou ik echt wel eens willen testen.
Dat is ook zoiets: de verpleegkundige zei: we kunnen toch niet zomaar alle medicatie proberen. EN ik heb zoiets van: moet ik dan afzien? Probeer desnoods iets tegen sinusitus, probeer een spierontspanner, probeer weet ik veel wat, antidepressiva inderdaad desnoods, antipsychotica voor mijn part.
Als het betert, zoveel te beter zou ik zeggen hé.
Neen, alles waarmee ze afkomen is een xanax of een dafalgan van 1g forte. Maar die dafalgan heb ik ook thuis plus zelfs een flesje IV dafalgan (perfusan?) helpt niet... De andere medicijnen heb ik dus niet.

het verwonderd mij dat je geen SSRI krijgt van uw arts ?
het verwonderd mij dat je geen Trazolan of Sipralexa krijgt ? Met die symptomen die jij hebt, en na bezoek van al die artsen t(nu elk heeft zijn vakgebied !i) sta ik versteld dat je dat niet krijgt. Maar kom de artsen zullen wel beter uw dossier kennen dan ik hier op afstand.

Dat zou mij verwonderen. Zoals gezegd: ze lezen het niet eens.
Ik heb daarstraks tegen de arts die mij al heel lang kent moeten zeggen, omdat hij zei dat het darmonderzoek goed was: je hebt toen iets in mijn darmen gevonden... dat moest geopereerd worden.
Hij wist van toeten noch blazen. Hij zei dat ik het waarschijnlijk verkeerd begrepen had. Ik zei dat ik het zèlf had gevoeld en zelf aan hem had gezegd met exacte locatie ed... Opnieuw kon het niet. Ik zei dat ik nog had gevraagd of dat onder lokale verdoving moest of volledige narcose en dat hij antwoordde volledige dus in dagopname of hooguit ene nacht blijven... waarop mijn moeder al hysterisch werd omwille van de vele operaties. Hij ging het nu opzoeken. Ik heb er continu pijn aan dus ... :-/

In Brussel: ze stelden in vraag of ik een diagnose wel echt had gehad. De littekens staan op mijn lijf maar goed.

Tegen mijn medepatiënte vandaag zeiden ze: we hebben net ontdekt dat je vroeger positief bent bevonden voor MRSA. Weet je daar iets van?
Ze vielen compleet uit de lucht, amper ooit in een ziekenhuis geweest. Ze dachten dat het om een foutieve ingave ging. En vroegen: ja maar, als die arts me daar toen positief op getest heeft, moest hij me toch hebben verwittigd?
Toen zeiden ze terwijl ik erbij stond: ja maar, de artsen krijgen de resultaten van de onderzoeken wel maar hoe gaat dat hé? ...

Die van het darmonderzoek heeft zelfs letsels aan mijn darm die er zijn en die ik kan voelen niet gezien dus. Die afwijkende bloeduitslagen hebben ze ook niet gezien of althans niet meegedeeld ("alles is normaal", op een licht verhoogde calciumspiegel en te grote rode bloedcellen na .

Ze hebben urine gevraagd (ze moeten toch de indruk geven iets te doen hé). Zijn het vergeten op te halen, etc.

Nu moet je voor uzelf volgende doen
- lijst symptomen, maar vooral geen conclusies en verbanden leggen, gewoon wat je voelt en wanneeer en wat belangrijkste probleem is op dat moment.
- doe eens uzelf een Hamilton scale index test. Ik zou toch graag eens uw score kennen. http://healthnet.umassmed.edu/mhealth/HAMD.pdf

Hoe bedoel je, waar symptomen lijsten? Tav de dokters?
Die luisteren niet meer en houden vol dat er geen ziektebeeld is dat in de klachten past... Internet zegt mij iets anders maarja, dan zullen er wel wat testen moeten gebeuren en zal er misschien eens gestart kunnen worden met KIJKEN naar mijn huiduitslag en ervan uitgaan dat bij een persoon die zich heel slecht voelt en waarbij allerlei dingen gezwollen zijn en waarbij de huid veranderd is ook net in die periode, dat geen toeval meer is... Dan komen we misschien nog ergens.

Wat je ook moet doen is
- eens bijhouden welke diagnoses de dokter stellen, maar zeker niet meer pratne en de diagnose in hun mond leggen, maar gewoon wachten en luisteren wat de dokter u vertelt en zegt. Ik denk dt je gewoon niet capteert wat de dokter u vertelt, omdat je met teveel dingen in uw hoofd zit.

Psychiatrische patiënt hé, het is verder allemaal toeval en niet klinisch relevant. Alleen heb ik ondergewicht (ik denk dat ik terug op mijn gewone gewicht ben inmiddels of er niet ver vandaan ) en ze vragen zich af waar dat vandaan komt hé. Vandaar het maag en darm onderzoek.
Als ze problemen daarmee hebben uitgesloten, heb ik toch anorexie hé.
De diagnose anorexia is hier overigens zelfs al heel erg verruimd: gespannen patiënten hebben ook anorexia. Hun eten nemen ze niet meer op.
Ik heb wel geen voedingstekorten in mijn bloed maar ach, wetenschap, wat maakt dat uit hé?

En inmiddels ben ik meer dood door al die diagnostische testen (al die straling) of pogingen tot behandeling (antibiotica) dan levend...

Of ik in een ziekenhuis lig of niet merk ik ook aan niks meer hoor. Iets meten of eens binnenvallen bij mij is echt niet meer nodig. Gewoon eten geven en laten liggen.
Bij klachten dafalgan of xanax aanbieden. De dingen neerschrijven wat vpk's normaal gezien moeten doen zal ook niet meer gebeuren.
Indien er iets staat zal geen dokter het lezen en zullen de woorden "gespannen" (ik kan me niet bewegen zoals geweten) er vooral instaan.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Dat snap ik best. Bij het idee alleen al da'k daar twee dagen ergens in een kamer zou moeten liggen, begin ik al te stressen

Geen idee wat ze daar nog allemaal van plan zijn met jou de komende dagen,
maar als dat allemaal niks significant oplevert, dan ga je op 1 of andere manier de knop moeten omdraaien op ' taking control of my life' , die pijnklachten zijn toch beheersbaar ?

Situatie zoeken die het best is om n paar weken te rusten, stapel dvd's halen, wat boeken lezen, en varianten vinden van bewegen die haalbaar zijn.

Ze gaan niets meer doen. Het wordt weekend tiens. Dan gebeurt er niks in een ziekenhuis. Tenzij het dringend is. Maarja, wat al zeven weken bezig is, is duidelijk niet urgent, is het niet?

Gewoon voeren en zorgen dat ik bijkom, is de strategie.

Ik heb kine gevraagd en alles, je denkt toch niet dat ...
Ik vrees dat ik zodadelijk nog naar mijn homeopaat ga moeten gaan. Eén voordeel: die test �*lles (in bloed dus wetenschappelijk!) èn die uitslagen krijg je in je pollen mee naar huis dus dan kan je tenminste zelf zien of ...

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Koorts : kan je zelf toch meten ?

Kleine witte vlekjes : heb ik ook soms, al jaren, 'levervlekjes', komt en gaat,
is wel het laatste waar ik wakker van lig

Ademhaling : volgens brother paul is dat wellicht een neveneffect van medicatie, dus ook niet echt een big item

Bewegingsgerelateerde pijn : probeer die osteopaat n keer, baat het niet dan schaadt het niet

Het begon niet met vermagering en ademhalingsproblemen. Op het moment dat ik voor het eerst kortademig was, had ik geen enkele medicatie in mijn lijf. Al zeker niet die pijnstiller want die heb ik dus pas 4 �* 5 weken voor het eerst tegengekomen in UZ Leuven bij een dokter die me heel serieus nam.

Ik zou er ook allesbehalve van wakker liggen. Maar mijn rug was zeer gaaf en een beetje gebronsd ... Toevallig heb ik symptomen en zie ik dus overal veranderingen. Van geen enkele individueel zou ikwakker liggen, maar gezien ik een resem klachten heb en ik verging van de jeuk op die plaatsen heb ik toch maar eens gekeken ... inderdaad een verandering.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

HET WAS DE KAT!

Doet me eraan denken:

- dokter 1 UZ Brussel: ge zijt fysiek te onstabiel, al vinden we niet direct iets onrustbarend in uw bloed -> opname op interne via spoed
- dokter 2 die daar werkte en het rapport over mij las wat bomvol fouten en misverstanden bleek te zitten: ik begrijp niet waarom je hier bent opgenomen? (Ik ook niet aan de hand van dat rapport en toen zag ik er nog vrij goed uit.) Onderzocht me en enige wat hij zorgwekkend vond: een witte lange streep op mijn buik. --> Een litteken van een konijn dat er al tien jaar staat...

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Los van de medische dimensie, da's een zin die perfect op mij kan slaan.

Bevoorbeeld op dit forum. Ik moet echt continu grote moeite doen om te capteren wat de positie is van anderen in een draad. Gewoon continu teveel dingen in m'n hoofd, halfweg een zin v iemand zit ik al drie verschillende replieken uit te werken, of ik krijg een inval voor een grap, of die kwisvraag van een uur geleden eist plots mijn focus.

Dat zal allemaal wel heel gewichtig klinken, maar ik heb doorheen de jaren echt een soort superieur deductievermogen moeten ontwikkelen, zodat ik op basis van half gecapteerde info toch een min of meer juist idee blijf houden van wat mijn medemens me eigenlijk wil zeggen.

Een les in ex cathedra stijl, da's een regelrechte ramp voor mij.
Een boek lezen, dat lukt, maar keer op keer valt me op dat ik twee �* drie keer 'trager lees' dan n doorsnee iemand, de werkelijkheid is natuurlijk dat ik twee derden v d tijd wegwapper.
Een film volgen lukt gelukkig iets beter, omdat alles in film erop gericht is de aandacht te entertainen van de eerste tot de laatste minuut.

En als ik dan toch een keer echt kan focussen, is het wel prettig natuurlijk,
dan merk ik nadien da'k allerlei details heb gezien die een ander heeft gemist.

Vooral benieuwd welke pil ik nu op m'n bord ga krijgen van brother Paul ?

En ook erg benieuwd of groentje zich in het bovenstaande herkent ?

Als ik nu misschien iets heel klein terug voor je kan doen, even mijn "advies":

Wat je beschrijft is iets waar meer en meer mensen last van hebben. Dit kan een symptoom zijn van ADD ofwel Attention Deficit Disorder.
Edoch, volgens cultuurcritici / psychologen / ... is het iets wat vaker en vaker voorkomt en dat niet los kan gezien worden van de nieuwe cultuur waarin je lezen: beelden, geluiden, reclame, een veelheid aan informatie en het razendsnelle tempo waarin deze gemaakt wordt. Het wordt moeilijker en moeilijker voor het brein om zich ergens op te focussen gezien de continue afleiding aan prikkels waarmee we overspoeld worden en de vereiste van multitasken.
Denk maar aan het feit dat je nog 200 dingen moet doen en onthouden, tegelijkertijd komt er op uw gsm binnen dat uw dochter dit of dat voorheeft, uw oma is net het ziekenhuis in gedraaid, via e-mail vraagt u baas u dringend dit of dat te doen, en ge krijgt e-mails over uw aandelen die vallen of omhoog gaan, ... Dan hebben we het niet over marketing waarin voortdurend onderzocht wordt hoe de aandacht zoveel mogelijk getrokken en liefst bijgehouden kan worden (zodat men effectief doet wat men wil dat je doet: geld aan hun spenderen).
Maar dan hebben we het nog niet over internet waarin alles nog sneller gaat: een klik en je bent ergens anders. Overal proberen banners je aandacht af te leiden. Hoe korter de boodschappen, hoe populairder want hoe makkelijker en sneller het te lezen. Allemaal zeer korte stukjes informatie. Maar hoeveel nemen we er nog van op. Welke tekst lezen we nog volledig uit alvorens we niet afgeleid worden door een nieuwe link, een banner, een flitsend filmpje dat "must see" is en het nieuwste facebookbericht enzovoort.
Daarnaast is er nog de information overload ... al de informatie die we binnenkrijgen. Kunnen we die zelfs wel plaatsen en verwerken? Wij zijn de eerste generatie mensen die met zoveel informatie tegelijkertijd over wereldwijd geconfronteerd worden. Het is een test...

In ieder geval, om ervoor te zorgen dat je goed omgaat met al de vereisten van de moderne maatschappij, is er zeer veel "hersen-inspanning" nodig. Iedereen ziet dat als bijzonder evident en je als "gehandicapt" indien je dat niet kan, maar eigenlijk is het helemaal niet zo'n evidentie als je weet welke dingen hier allemaal correct voor moeten werken.

Onze cultuur maakt min of meer ook dat we focussen aan het verleren zijn. Meer boeken lezen zou iets zijn wat we allemaal zouden moeten doen, om onze volgehouden aandacht een beetje te oefenen.


Toen ik jong was tot ergens een paar jaar geleden had ik een "informatie-verslaving". Ik wilde alles weten, bijgevolg wist ik over veel onderwerpen diepgaande dingen maar als je echt dieper ging graven waren er hiaten. Ik weet veel feiten maar ... er zijn dan ook weer domeinen waar ik nauwelijks iets van weet.
Dat is iets wat vaker en vaker voortkomt, de expertise of kennis van mensen is versnipperder en versnipperder.
Heeft ook te maken met het nieuwe "informatie/digitaliserings-samenleving.
Ook in de werkomgeving merk je dat bv.: mensen doen het ene moment iets, en doen dan na enkele jaren iets volledig nieuws. Zelfs al ging het aan één van die dingen een enorme opleiding aan vooraf. Vroeger koos men één ding en specialiseerde men zich daarin. De kennis ging diep en was niet breed. Nu is de kennis dus breed maar oppervlakkig en men verkiest om meerdere dingen in het leven te doen. Ook op professioneel vlak bv. En zelfs op relatie- en gendervlak. Eigenlijk is het nieuwe kiezen: niet meer kiezen. Nooit kiezen. Alle mogelijkheden open, switchen kan altijd. Dat kan ook altijd, godzijdank. Het is allemaal mogelijk tegenwoordig.

Maarja, het heeft gevolgen, niet in het minst voor onze psyche.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door brother paul

ik heb nog NOOIT gehoord dat je via DNA onderzoek kunt bewijzen dat iemand een magerziekte heeft;..

Neen, maar ik wil zeggen: het zit in onze familie en als ik er zo over nadenk: enkel bij de vrouwen waarbij het per generatie erger wordt.

Mijn zus haar BMI is lager dan de mijne...
Mijn oma is onrechtstreeks gestorven tengevolge van magerheid: te dun en dus te zwak om nog te opereren...
Mijn moeder is niet dik. Maar mijn zus en ik zijn dunner dan zij in haar hele leven geweest is en ondanks "vetkuren" gaat bijkomen heel moeizaam.

Afvallen daarentegen.