Cuba en Castro - Pagina 15

StevenNr1 · 1 juni 2006, 21:37

@Lombas, kunt u misschien als voorbeeld die rij van de USSR eens uitleggen (uit uw prentje) want ik begrijp niet echt veel van wat er boven de kolommen staat. Bij voorbaat dank.

lombas · 1 juni 2006, 21:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

@Lombas, kunt u misschien als voorbeeld die rij van de USSR eens uitleggen (uit uw prentje) want ik begrijp niet echt veel van wat er boven de kolommen staat. Bij voorbaat dank.

Je moet bij "Russia" zien voor een overzicht van de Revolutie en de wandaden van de Tsaar.

USSR slaagt op de Krim en Oekraïne enerzijds, en de USSR van de 27 lidstaten anderzijds.

Het eerste cijfer duidt op de laagste, het middelste op de gangbare en het laatste op de hoogste (van "TOTAL DEMOCIDE" - vierde kolom).

De derde kolom geeft aan of het om een autoritair of een totalitair staat gaat, of ze communistisch was en wat de soevereniteit betrof.

Beter? Je kan ook gewoon de site van Rummel bezoeken aan de Universiteit van Hawaii, hierzo.

StevenNr1 · 1 juni 2006, 22:10

Citaat:

Two books have had a big impact on my evaluation of Mao's rise to absolute power and his rule over China. One is Wild Swans: Three Daughters of China by Jung Chang, and the other is Mao: the Unknown Story that she wrote with her husband, Jon Halliday.

Hij herzag blijkbaar zijn cijfers over China door het lezen van twee boeken van dezelfde auteur waarover op onderstaande links kritische noten zijn te vinden:
- http://www.ptb.be/scripts/article.ph...g=2&obid=28050
- http://www.ptb.be/scripts/article.ph...g=2&obid=28757
(Ja, beide van de PVDA-site maar ik zou het toch maar eens lezen.)
Dit maakt Rummel alleszins een stuk minder geloofwaardig.

lombas · 1 juni 2006, 22:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Hij herzag blijkbaar zijn cijfers over China door het lezen van twee boeken van dezelfde auteur waarover op onderstaande links kritische noten zijn te vinden:
- http://www.ptb.be/scripts/article.ph...g=2&obid=28050
- http://www.ptb.be/scripts/article.ph...g=2&obid=28757
(Ja, beide van de PVDA-site maar ik zou het toch maar eens lezen.)
Dit maakt Rummel alleszins een stuk minder geloofwaardig.

Rummel is dan ook maar één auteur. Persoonlijk gebruik ik Matthew White, de summatie van vele bronnen.

StevenNr1 · 1 juni 2006, 23:01

Van Wikipedia:

Citaat:

Matthew White's estimate
Matthew White has conducted a study, based on figures quoted from a number of divergent and reliable sources to arrive at a conservative estimate of nearly 170 million lives lost to war and major atrocities in the last century. Because fatality statistics are subject to a great deal of uncertainty in turbulent times, White has opted to conservatism in his reporting of statistics. He also employs a commonly-used statistical strategem which forces extreme values at the upper and lower ends of the data field to cancel each other out, resulting in a value closer to the probable mean.

Using existing data, White categorizes these twentieth century events according to most reliable fatality data. While "minor" atrocities and civil conflicts will add to the number, this table compiles those conflicts whose death tolls are close to or exceed half a million souls.

Major mass killings of the Twentieth Century Rank Deaths Event Time Frame
1 50 000 000 World War II 1937-1945
2 40 000 000 China: Mao Zedong's regime 1949-1976
3 20 000 000 USSR: Stalin's regime 1924-1953
4 15 000 000 World War I 1914-1918
5 8 800 000 Russian Civil War 1918-1921
6 4 000 000 China: Warlord & Nationalist Era 1917-1937
7 3 000 000 Congo Free State 1900-1908
8 2 800 000 Korean War 1950-1953
9 2 700 000 2nd Indochina War (incl. Laos & Cambodia) 1960-1975
10 2 500 000 Chinese Civil War 1945-1949
11 2 100 000 Expulsion of Germans after World War II 1945-1947
12 1 900 000 Second Sudanese Civil War 1983-1999
13 1 700 000 Congolese Civil War 1998-1999
13 1 500 000 Turkish Genocide against Armenia 1915-1923
14 1 000 000 Cambodia: Khmer Rouge regime 1975-1979
15 1 400 000 Afghanistan Civil War 1980-1999
15 1 400 000 Ethiopian Civil Wars 1962-1992
17 1 250 000 Mexican Revolution 1910-1920
18 1 250 000 East Pakistan massacres 1971
19 1 000 000 Iran-Iraq War 1980-1988
19 1 000 000 Nigeria: Biafra 1967-1970
21 800 000 Mozambique Civil War 1976-1992
21 800 000 Rwanda 1994
23 675 000 French-Algerian War 1954-1962
24 600 000 First Indochina War 1945-1954
24 600 000 Angolan Civil War 1975-1994
26 500 000 Indonesia: Massacre of Communists 1965-1967
26 500 000 India-Pakistan Partition 1947
26 500 000 First Sudanese Civil War 1955-1972
26 500 000 Amazonian Indian decline 1900-1999
30 365 000 Spanish Civil War 1936-1939
?? >350 000 Somalia 1991-1999
?? >400 000 North Korean Communist regime 1948-1999

These figures are subject to the usual margins of error. They also include a number of collateral fatalities: civilian casualties of war, democide, famine, and other hardships caused by the social and economic disruption which results from large-scale conflict. For conflicts which began before 1900 or ended after 1999, only those deaths within the 20th century are included.

Mja, kan zijn

tony p · 2 juni 2006, 13:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

U bent bij mijn weten de enigste samen met Ludo Martens aan een getal onder het miljoen komt maar het probleem zal wellicht bij ons liggen.

Seumas Milne van The Guardian heeft het in zijn artikel "communism may be dead, but clearly not dead enough" over 799.455 executies tussen 1921 en 1953.

Maar soit, wat vinden jullie eigenlijk van de strijd die er in Cuba gevoerd wordt tegen de corruptie? (zie posts 250 en 235)

Pelgrim · 2 juni 2006, 14:28

http://www.guardian.co.uk/Columnists...710891,00.html

het artikel waarnaar verwezen wordt.

Praetorian · 2 juni 2006, 14:32

[SIZE=5]Communism may be dead, but clearly not dead enough[/SIZE]

[SIZE=3]The battle over history reflects a determination to prove that no political alternative can challenge the new global capitalism[/SIZE]

[SIZE=2]Seumas Milne
Thursday February 16, 2006
The Guardian

[/SIZE]Fifteen years after communism was officially pronounced dead, its spectre seems once again to be haunting Europe. Last month, the Council of Europe's parliamentary assembly voted to condemn the "crimes of totalitarian communist regimes", linking them with Nazism and complaining that communist parties are still "legal and active in some countries". Now G?ran Lindblad, the conservative Swedish MP behind the resolution, wants to go further. Demands that European ministers launch a continent-wide anti-communist campaign - including school textbook revisions, official memorial days and museums - only narrowly missed the necessary two-thirds majority. Yesterday, declaring himself delighted at the first international condemnation of this "evil ideology", Lindblad pledged to bring the wider plans back to the Council of Europe in the coming months.

He has chosen a good year for his ideological offensive: this is the 50th anniversary of Khrushchev's denunciation of Stalin and the subsequent Hungarian uprising, which will doubtless be the cue for further excoriation of the communist record. The ground has been well laid by a determined rewriting of history since the collapse of the Soviet Union that has sought to portray 20thcentury communist leaders as monsters equal to or surpassing Hitler in their depravity - and communism and fascism as the two greatest evils of history's bloodiest era. The latest contribution was last year's bestselling biography of Mao by Jung Chang and Jon Halliday, keenly endorsed by George Bush and dismissed by China specialists as "bad history" and "misleading".
Paradoxically, given that there is no communist government left in Europe outside Moldova, the attacks have if anything become more extreme as time has gone on. A clue as to why that might be can be found in the rambling report by Lindblad that led to the Council of Europe declaration. Blaming class struggle and public ownership, he explained that "different elements of communist ideology such as equality or social justice still seduce many" and "a sort of nostalgia for communism is still alive". Perhaps the real problem for Lindblad and his rightwing allies in eastern Europe is that communism is not dead enough - and they will only be content when they have driven a stake through its heart and buried it at the crossroads at midnight.
The fashionable attempt to equate communism and Nazism is in reality a moral and historical nonsense. Despite the cruelties of the Stalin terror, there was no Soviet Treblinka or Sobibor, no extermination camps built to murder millions. Nor did the Soviet Union launch the most devastating war in history at a cost of more than 50 million lives - in fact it played the decisive role in the defeat of the German war machine. Lindblad and the Council of Europe adopt as fact the wildest estimates of those "killed by communist regimes" (mostly in famines) from the fiercely contested Black Book of Communism, which also underplays the number of deaths attributable to Hitler. The real records of repression now available from the Soviet archives are horrific enough (799,455 people were recorded as executed between 1921 and 1953 and the labour camp population reached 2.5 million at its peak) without engaging in an ideologically-fuelled inflation game.
But in any case, none of this explains why anyone might be nostalgic in former communist states, now enjoying the delights of capitalist restoration. The dominant account gives no sense of how communist regimes renewed themselves after 1956 or why western leaders feared they might overtake the capitalist world well into the 1960s. For all its brutalities and failures, communism in the Soviet Union, eastern Europe and elsewhere delivered rapid industrialisation, mass education, job security and huge advances in social and gender equality. It encompassed genuine idealism and commitment, captured even by critical films and books of the post-Stalin era such as Wajda's Man of Marble and Rybakov's Children of the Arbat. Its existence helped to drive up welfare standards in the west, boosted the anticolonial movement and provided a powerful counterweight to western global domination.
It would be easier to take the Council of Europe's condemnation of communist state crimes seriously if it had also seen fit to denounce the far bloodier record of European colonialism - which only finally came to an end in the 1970s. This was a system of racist despotism, which dominated the globe in Stalin's time. And while there is precious little connection between the ideas of fascism and communism, there is an intimate link between colonialism and Nazism. The terms lebensraum and konzentrationslager were both first used by the German colonial regime in south-west Africa (now Namibia), which committed genocide against the Herero and Nama peoples and bequeathed its ideas and personnel directly to the Nazi party.
Around 10 million Congolese died as a result of Belgian forced labour and mass murder in the early 20th century; tens of millions perished in avoidable or enforced famines in British-ruled India; up to a million Algerians died in their war for independence, while controversy now rages in France about a new law requiring teachers to put a positive spin on colonial history. Comparable atrocities were carried out by all European colonialists, but not a word of condemnation from the Council of Europe - nor over the impact of European intervention in the third world since decolonisation. Presumably, European lives count for more. No major 20th-century political tradition is without blood on its hands, but battles over history are more about the future than the past. Part of the current enthusiasm in official western circles for dancing on the grave of communism is no doubt about relations with today's Russia and China. But it also reflects a determination to prove there is no alternative to the new global capitalist order - and that any attempt to find one is bound to lead to suffering and bloodshed. With the new imperialism now being resisted in both the Muslim world and Latin America, growing international demands for social justice and ever greater doubts about whether the environmental crisis can be solved within the existing economic system, the pressure for political and social alternatives will increase. The particular form of society created by 20th-century communist parties will never be replicated. But there are lessons to be learned from its successes as well as its failures.

http://www.guardian.co.uk/Columnists...710891,00.html

Ik begin opeens een patroon te zien sinds ik het artikel heb gelezen in de American History Review. Er is een langlopende desinformatiecampagne bezig door een groep intellectuelen, zonder dat daar ooit substantiële bewijzen zijn gevonden. Stalin was zeker geen doetje, het regime was heus niet optimaal te noemen, maar er was nooit sprake van 'vernietigingskampen' of 'miljoenen doden'. Kennelijk ben ik ook in de fout gegaan om jarenlang deze leugens te slikken, mea culpa over mijn onkritische visie. Met Medvedev, grootste leninistische tegenstander, kan ik nog meer deze leugens ontkrachten: Medvedev heeft zelf toegegeven dat Stalin quasi altijd beroep deed op ballingschap als middel voor zijn politiek. De cijfers bevestigen het, geen miljoenen mensen zijn verdwenen zoals in de nazi-kampen. Het revisionisme door de gevestigde machten, soms doorziet men het maar na jaren.

Dit houdt ook in dat ik schoorvoetend zal moeten toegeven dat ik de boeken van Martens zal moeten nuanceren en niet meer afdoen als negationisme.

tony p · 2 juni 2006, 15:32

Op http://cubanismo.net/teksten_nl/econ...ie_gevecht.htm staat er een nieuw artikel over de corruptie in Cuba.

lombas · 2 juni 2006, 16:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Ik begin opeens een patroon te zien sinds ik het artikel heb gelezen in de American History Review. Er is een langlopende desinformatiecampagne bezig door een groep intellectuelen, zonder dat daar ooit substantiële bewijzen zijn gevonden. Stalin was zeker geen doetje, het regime was heus niet optimaal te noemen, maar er was nooit sprake van 'vernietigingskampen' of 'miljoenen doden'. Kennelijk ben ik ook in de fout gegaan om jarenlang deze leugens te slikken, mea culpa over mijn onkritische visie. Met Medvedev, grootste leninistische tegenstander, kan ik nog meer deze leugens ontkrachten: Medvedev heeft zelf toegegeven dat Stalin quasi altijd beroep deed op ballingschap als middel voor zijn politiek. De cijfers bevestigen het, geen miljoenen mensen zijn verdwenen zoals in de nazi-kampen. Het revisionisme door de gevestigde machten, soms doorziet men het maar na jaren.

Dit houdt ook in dat ik schoorvoetend zal moeten toegeven dat ik de boeken van Martens zal moeten nuanceren en niet meer afdoen als negationisme.

De moeilijkheid met Stalin is dat zijn politiek vooral veel mensen onrechtstreeks heeft getroffen, ik denk aan hongersnood. Een verplaatsing naar Siberië was meestal ook geen echt strafkampscenario, maar er zijn wel veel mensen aan gestorven (die anders in leven waren gebleven). Je zit ook met de cijfers van de koelakken. Ik heb ook al de wraakacties van het Rode Leger aangeduid tegenover Duitse Polen, Esten, Oekraïners &c, die hoegenaamd niets met het Derde Rijk te maken hadden (omdat ze voor de oorlog ook niet in Duitsland woonden, maar Pools, Oost-Pruisisch, Ests onderdaan waren).

Laat ons gewoon besluiten dat het allemaal verschrikkelijke daden waren, die ieder normaal mens afkeurt - en dat we dus naar een beter en menslievender alternatief moeten streven.

Rummel heeft enkel willen aantonen dat de staat veel mensen doodt. Daar heeft hij een knaller.

StevenNr1 · 2 juni 2006, 16:40

Inderdaad, en economische verhoudingen en oneerlijkheden/-rechtvaardigheden, maken ook veel doden

lombas · 2 juni 2006, 17:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Inderdaad, en economische verhoudingen en oneerlijkheden/-rechtvaardigheden, maken ook veel doden

Inderdaad, een even normaal mens is dat slap gemengd gedoe beu. Grote bedrijven kapen een grotere staatsinmenging binnen om kleinere te weren, besturen de loonmarkt &c. Het is schandalig en begint mensen echt op de zenuwen te werken.

Daarjuist had ik een gesprek met een neef, die cultuurmanager is. Hij walgt van die subsidievorming en de nood door politieke vriendjes te moeten slijmen. De inbreng is schabouwelijk. Mensen betalen driekwart van hun inkomen aan belastingen, en krijgen niets terug - het verenigingsleven is kapot, naastenliefde verdwijnt zienderogen.

Libertarisme, vrijheid en rede.

8)

Pelgrim · 2 juni 2006, 17:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Rummel heeft enkel willen aantonen dat de staat veel mensen doodt. Daar heeft hij een knaller.

We kunnen ook een aantal marxistische citaten aanhalen, zoals het wellicht meest befaamde: de staat is in wezen niks anders dan een bende gewapende mannen.

lombas · 2 juni 2006, 17:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

We kunnen ook een aantal marxistische citaten aanhalen, zoals het wellicht meest befaamde: de staat is in wezen niks anders dan een bende gewapende mannen.

Inderdaad, maar dat hoeft zo niet te zijn. Door het inkrimpen van een aantal bevoegdheden kan men een veel non-agressiever beleid voeren.

Want wat is belasting anders dan afpersing? Ik denk dat libertarisme, laissez-faire kapitalisme en non-coërcief socialisme een mooi alternatief vormen.

tony p · 7 juni 2006, 19:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Ten eerste is het vrij duidelijk dat Amerika inderdaad zich zal terugtrekken uit het wespen-nest van het midden-oosten; maar zijn olie dichtbij zal halen op Amerikaanse bodem. Dat betekent ten eerste dat ze een half miljoen amerikaanse GI's kunnen weghalen uit het midden-oosten en dus troepen en materieel te over hebben. Bovendien zijn er slechts twee plaatsen waar olie te vinden in de omgeving van de VS: Alaska en Cuba.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door tony p

Er is inderdaad olie gevonden voor de kust van Cuba: goed voor minstens 100 miljoen vaten. Venezuela daarentegen levert dagelijks 1,5 miljoen vaten (jaarlijks: meer dan 500 miljoen) aan de VS. Chávez heeft een week geleden trouwens gedreigd die olieleveringen stop te zetten.

Volgens de gangbare schattingen beschikt Venezuela over 77,2 miljard vaten olie (zo'n 79 % van de Zuid-Amerikaanse aardolie).

Volgens recente schattingen daarentegen (die rekening houden met 'zwaardere' en dus economisch minder interessante olie) zouden er in Venezuela nog veel gigantischere voorraden zijn waarbij Saoedi-Arabië ver achterop blijft. Op http://www.iraq-war.ru/article/89155 wordt gesproken over 1360 miljard vaten.

tony p · 7 juni 2006, 19:48

Een inval van de VS in Venezuela is dus stukken waarschijnlijker dan één in Cuba. Chávez heeft dat ook wel door en zo zijn er onlangs 30.000 Kalashnikovs gearriveerd uit Rusland (van de 100.000) die als vervanging gaan dienen voor de Belgische FAL's uit de jaren '50. Ook gaan de F16-vliegtuigen vervangen worden door Russische SU-30MKI. Die F-16's gaan dan ofwel verkocht worden, ofwel gaan ze die cadeau doen aan Cuba...

tony p · 7 juni 2006, 20:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Een vrij interessant en vooral boeiend artikel over de situatie in Cuba trof ik net aan in de recentste MO: http://www.mo.be/article.aspx?ed_id=...&type=homepage
Het beeld dat daarin naar voor komt is vrij genuanceerd en zeker niet geheel positief, (zelfs) eerder negatief.

Op http://cubanismo.net/teksten_nl/demo...r_club_bis.htm staat er een kritische reactie op dat artikel. (als je goed leest zal je ook merken dat er een zekere forumpost wordt geciteerd)

KingHagar · 7 juni 2006, 21:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door tony p

Op http://cubanismo.net/teksten_nl/demo...r_club_bis.htm staat er een kritische reactie op dat artikel. (als je goed leest zal je ook merken dat er een zekere forumpost wordt geciteerd)

aiaiaiai Tony, trotskisten citeren, en dan nog wel eentje van de LSP. Dat zal ik aan leider Martens moeten melden hoor!

StevenNr1 · 7 juni 2006, 21:16

Mooi antwoord. In de recentste MO* stonden er ook al enkele lezersbrieven die het artikel bekritiseerden. De auteur van het artikel reageerde ook nog eens daarop maar niet echt diepgaand, alleszins zei ze wel iets vrij schokkends over het feit dat de overheid blijkbaar minimaal maar genoeg bonnen geeft voor de helft van het volgens de VN aantal benodigde caloriën per dag. (Of zoiets was het toch alleszins, weet u daar van, tony p?)

tony p · 7 juni 2006, 21:22

Op http://www.dsp.org.au/dsp/Cuba_alt/part1.htm staat er in het zevende artikel (onderaan) een uitleg over 'food' in Cuba. De libreta dekt niet al het eten, dat is gewoon een soort 'basis' aan zeer lage prijs:

"Is what is provided by the libreta enough food without having to buy in the market? No. It depends, for example, on the person's individual needs (if they eat a lot or a little) or those of the family (if there are children who eat less or workers who eat at their work); in my opinion what is received should last between 10 and 20 days of the month (although there are people who say that it lasts them the whole month). To cover the rest it is necessary to acquire foods in the free market in pesos or in dollars."

2 juni 2006, 14:32	#288
Praetorian Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 24 mei 2004 Locatie: Anti-liberalenstaat Ideologie: marxisme,Bolshevik-Leninism, Gramsci, Althusser, Badiou, Zizek, Sorel Berichten: 12.529	[SIZE=5]Communism may be dead, but clearly not dead enough[/SIZE] [SIZE=3]The battle over history reflects a determination to prove that no political alternative can challenge the new global capitalism[/SIZE] [SIZE=2]Seumas Milne Thursday February 16, 2006 The Guardian [/SIZE]Fifteen years after communism was officially pronounced dead, its spectre seems once again to be haunting Europe. Last month, the Council of Europe's parliamentary assembly voted to condemn the "crimes of totalitarian communist regimes", linking them with Nazism and complaining that communist parties are still "legal and active in some countries". Now G?ran Lindblad, the conservative Swedish MP behind the resolution, wants to go further. Demands that European ministers launch a continent-wide anti-communist campaign - including school textbook revisions, official memorial days and museums - only narrowly missed the necessary two-thirds majority. Yesterday, declaring himself delighted at the first international condemnation of this "evil ideology", Lindblad pledged to bring the wider plans back to the Council of Europe in the coming months. He has chosen a good year for his ideological offensive: this is the 50th anniversary of Khrushchev's denunciation of Stalin and the subsequent Hungarian uprising, which will doubtless be the cue for further excoriation of the communist record. The ground has been well laid by a determined rewriting of history since the collapse of the Soviet Union that has sought to portray 20thcentury communist leaders as monsters equal to or surpassing Hitler in their depravity - and communism and fascism as the two greatest evils of history's bloodiest era. The latest contribution was last year's bestselling biography of Mao by Jung Chang and Jon Halliday, keenly endorsed by George Bush and dismissed by China specialists as "bad history" and "misleading". Paradoxically, given that there is no communist government left in Europe outside Moldova, the attacks have if anything become more extreme as time has gone on. A clue as to why that might be can be found in the rambling report by Lindblad that led to the Council of Europe declaration. Blaming class struggle and public ownership, he explained that "different elements of communist ideology such as equality or social justice still seduce many" and "a sort of nostalgia for communism is still alive". Perhaps the real problem for Lindblad and his rightwing allies in eastern Europe is that communism is not dead enough - and they will only be content when they have driven a stake through its heart and buried it at the crossroads at midnight. The fashionable attempt to equate communism and Nazism is in reality a moral and historical nonsense. Despite the cruelties of the Stalin terror, there was no Soviet Treblinka or Sobibor, no extermination camps built to murder millions. Nor did the Soviet Union launch the most devastating war in history at a cost of more than 50 million lives - in fact it played the decisive role in the defeat of the German war machine. Lindblad and the Council of Europe adopt as fact the wildest estimates of those "killed by communist regimes" (mostly in famines) from the fiercely contested Black Book of Communism, which also underplays the number of deaths attributable to Hitler. The real records of repression now available from the Soviet archives are horrific enough (799,455 people were recorded as executed between 1921 and 1953 and the labour camp population reached 2.5 million at its peak) without engaging in an ideologically-fuelled inflation game. But in any case, none of this explains why anyone might be nostalgic in former communist states, now enjoying the delights of capitalist restoration. The dominant account gives no sense of how communist regimes renewed themselves after 1956 or why western leaders feared they might overtake the capitalist world well into the 1960s. For all its brutalities and failures, communism in the Soviet Union, eastern Europe and elsewhere delivered rapid industrialisation, mass education, job security and huge advances in social and gender equality. It encompassed genuine idealism and commitment, captured even by critical films and books of the post-Stalin era such as Wajda's Man of Marble and Rybakov's Children of the Arbat. Its existence helped to drive up welfare standards in the west, boosted the anticolonial movement and provided a powerful counterweight to western global domination. It would be easier to take the Council of Europe's condemnation of communist state crimes seriously if it had also seen fit to denounce the far bloodier record of European colonialism - which only finally came to an end in the 1970s. This was a system of racist despotism, which dominated the globe in Stalin's time. And while there is precious little connection between the ideas of fascism and communism, there is an intimate link between colonialism and Nazism. The terms lebensraum and konzentrationslager were both first used by the German colonial regime in south-west Africa (now Namibia), which committed genocide against the Herero and Nama peoples and bequeathed its ideas and personnel directly to the Nazi party. Around 10 million Congolese died as a result of Belgian forced labour and mass murder in the early 20th century; tens of millions perished in avoidable or enforced famines in British-ruled India; up to a million Algerians died in their war for independence, while controversy now rages in France about a new law requiring teachers to put a positive spin on colonial history. Comparable atrocities were carried out by all European colonialists, but not a word of condemnation from the Council of Europe - nor over the impact of European intervention in the third world since decolonisation. Presumably, European lives count for more. No major 20th-century political tradition is without blood on its hands, but battles over history are more about the future than the past. Part of the current enthusiasm in official western circles for dancing on the grave of communism is no doubt about relations with today's Russia and China. But it also reflects a determination to prove there is no alternative to the new global capitalist order - and that any attempt to find one is bound to lead to suffering and bloodshed. With the new imperialism now being resisted in both the Muslim world and Latin America, growing international demands for social justice and ever greater doubts about whether the environmental crisis can be solved within the existing economic system, the pressure for political and social alternatives will increase. The particular form of society created by 20th-century communist parties will never be replicated. But there are lessons to be learned from its successes as well as its failures. http://www.guardian.co.uk/Columnists...710891,00.html Ik begin opeens een patroon te zien sinds ik het artikel heb gelezen in de American History Review. Er is een langlopende desinformatiecampagne bezig door een groep intellectuelen, zonder dat daar ooit substantiële bewijzen zijn gevonden. Stalin was zeker geen doetje, het regime was heus niet optimaal te noemen, maar er was nooit sprake van 'vernietigingskampen' of 'miljoenen doden'. Kennelijk ben ik ook in de fout gegaan om jarenlang deze leugens te slikken, mea culpa over mijn onkritische visie. Met Medvedev, grootste leninistische tegenstander, kan ik nog meer deze leugens ontkrachten: Medvedev heeft zelf toegegeven dat Stalin quasi altijd beroep deed op ballingschap als middel voor zijn politiek. De cijfers bevestigen het, geen miljoenen mensen zijn verdwenen zoals in de nazi-kampen. Het revisionisme door de gevestigde machten, soms doorziet men het maar na jaren. Dit houdt ook in dat ik schoorvoetend zal moeten toegeven dat ik de boeken van Martens zal moeten nuanceren en niet meer afdoen als negationisme. __________________ Laatst gewijzigd door Praetorian : 2 juni 2006 om 14:35.

7 juni 2006, 21:16	#299
StevenNr1 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 mei 2004 Berichten: 11.386	Mooi antwoord. In de recentste MO* stonden er ook al enkele lezersbrieven die het artikel bekritiseerden. De auteur van het artikel reageerde ook nog eens daarop maar niet echt diepgaand, alleszins zei ze wel iets vrij schokkends over het feit dat de overheid blijkbaar minimaal maar genoeg bonnen geeft voor de helft van het volgens de VN aantal benodigde caloriën per dag. (Of zoiets was het toch alleszins, weet u daar van, tony p?) Laatst gewijzigd door StevenNr1 : 7 juni 2006 om 21:17.

1 juni 2006, 21:37	#281
StevenNr1 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 mei 2004 Berichten: 11.386	@Lombas, kunt u misschien als voorbeeld die rij van de USSR eens uitleggen (uit uw prentje) want ik begrijp niet echt veel van wat er boven de kolommen staat. Bij voorbaat dank.

2 juni 2006, 14:28	#287
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	http://www.guardian.co.uk/Columnists...710891,00.html het artikel waarnaar verwezen wordt.

2 juni 2006, 15:32	#289
tony p Provinciaal Gedeputeerde Geregistreerd: 10 januari 2006 Berichten: 950	Op http://cubanismo.net/teksten_nl/econ...ie_gevecht.htm staat er een nieuw artikel over de corruptie in Cuba.

2 juni 2006, 16:40	#291
StevenNr1 Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 2 mei 2004 Berichten: 11.386	Inderdaad, en economische verhoudingen en oneerlijkheden/-rechtvaardigheden, maken ook veel doden

7 juni 2006, 19:48	#296
tony p Provinciaal Gedeputeerde Geregistreerd: 10 januari 2006 Berichten: 950	Een inval van de VS in Venezuela is dus stukken waarschijnlijker dan één in Cuba. Chávez heeft dat ook wel door en zo zijn er onlangs 30.000 Kalashnikovs gearriveerd uit Rusland (van de 100.000) die als vervanging gaan dienen voor de Belgische FAL's uit de jaren '50. Ook gaan de F16-vliegtuigen vervangen worden door Russische SU-30MKI. Die F-16's gaan dan ofwel verkocht worden, ofwel gaan ze die cadeau doen aan Cuba...

7 juni 2006, 21:22	#300
tony p Provinciaal Gedeputeerde Geregistreerd: 10 januari 2006 Berichten: 950	Op http://www.dsp.org.au/dsp/Cuba_alt/part1.htm staat er in het zevende artikel (onderaan) een uitleg over 'food' in Cuba. De libreta dekt niet al het eten, dat is gewoon een soort 'basis' aan zeer lage prijs: "Is what is provided by the libreta enough food without having to buy in the market? No. It depends, for example, on the person's individual needs (if they eat a lot or a little) or those of the family (if there are children who eat less or workers who eat at their work); in my opinion what is received should last between 10 and 20 days of the month (although there are people who say that it lasts them the whole month). To cover the rest it is necessary to acquire foods in the free market in pesos or in dollars."