De kruik gaat de water tot ze barst - Over de pensioenen

[Steven Keirse]

De leeftijdspiramide met onderaan een brede basis van jonge mensen tegenover een smal topje bovenaan van hoogbejaarden evolueert vandaag - deels ten gevolge van een dalende nataliteit, deels ten gevolge van de stijgende levensverwachting - naar een omgekeerde piramide, een smalle basis van jonge mensen draagt het volle gewicht van een nog steeds verder uitdijende top van ouderen. Men hoeft geen groot ziener te zijn om tot de conclusie te komen dat het Belgisch pensioensysteem, gesteund op repartitie, waarbij de jongere generatie de pensioenen betaalt van de oudere generaties (behoudens gevoelige verhoging van de pensioenleeftijd) een steeds groter wordende en op termijn niet langer houdbare last wordt op de jongere generaties.

Daarom wordt dikwijls voorgesteld om van ons repartitiesysteem over te schakelen naar een kapitalisatiesysteem, waarbij de huidige generatie een geldpot accumuleert (pensioenfondsen) waarmee later de pensioenen van die generatie betaald zullen worden. In Nederland bedraagt het totaal kapitaal in die pensioenfondsen ongeveer 115% van het BNP. Het spreekt voor zich dat de last van de vergrijzing daarom niet zo zwaar zal wegen op onze noorderburen als op ons.

Een volledige overschakeling van ons repartitiesysteem naar een kapitalisatiesysteem lijkt echter onmogelijk. De huidige actieve generatie zou immers dubbel mogen betalen voor de nu al zo zware pensioenlast. Sommigen verwijzen in dat verband naar Chili, dat deze overschakeling begin de jaren '80 wel heeft gerealiseerd, maar het is eigenlijk vrij absurd om de situatie in een ontwikkelingsland als Chili te extrapoleren naar een hoog geïndustrialiseerde samenleving met enorme verworven sociale rechten, als België. Sommige voorstanders wijzen erop dat de bijdragen door de actieven in een kapitalisatiesysteem veel lager kunnen zijn doordat wel belegde pensioenfondsen goed kunnen renderen. Dit dient wel enigszins genuanceerd te worden omdat er rekening gehouden moet worden met inflatie en met het feit dat er in een vergrijzende maatschappij normaal gezien veel kapitaal aanwezig is en weinig industriële bedrijvigheid, waardoor er minder vraag naar kapitaal is en bijgevolg minder inkomsten door beleggingen.

Niettemin is het een moeilijk te ontkennen feit dat een kapitalisatiesysteem veel beter zou zijn omdat institutionele beleggers als pensioenfondsen een enorme stimulans kunnen zijn voor de economie en omdat het repartitiesysteem door de vergrijzing steeds meer onhoudbaar lijkt te worden.

Het gaat echter meer dan gewoon om een kwestie van financiering van uitgekeerde pensioenen. De vraag kan scherper gesteld worden. Heeft elk individu niet de verantwoordelijkheid om zelf in te staan voor zijn oude dag? We beschouwen het als normaal dat het kleine pensioen van een zelfstandige deel uitmaakt van het ondernemingsrisico, maar voor werknemers is dit niet het geval. De discussie moeten we zeker durven aangaan. De "solidariteit tussen generaties" zoals men een repartitiesysteem vaak pleegt te noemen, komt in onze vergrijzende samenleving scherp gesteld neer op een door de overheid geïnstalleerd systeem waarbij de ene generatie de andere uitmelkt, omdat er een onevenredig groot aantal gepensioneerden staat tegenover het aantal actieven dat voor hun pensioen mag opdraaien.

We moeten de gigantische sociale verworvenheden m.b.t. pensioenen, die dateren uit tijden van gunstige economische conjunctuur waarin de bomen door de hemel leken te groeien, in vraag durven stellen. Een afbouw van de pensioenen - zoals die nu bestaan en gefinancierd worden - zal sowieso noodzakelijk zijn, tenzij we bereid zijn om nog meer van ons inkomen af te staan. In de plaats moet de overheid instaan voor het creëren van een kader dat het mogelijk en aantrekkelijk maakt om een deel van het inkomen in pensioenfondsen te storten.

Over de modaliteiten kan later gediscussieerd worden (bv. een klein percentage van het inkomen kan verplicht gestort worden in pensioenfonds met een beleggingsrisico van quasi nul, en het individu wordt vrij gelaten om verder gelden te investeren in andere private fondsen met de modaliteiten die hij/ zelf kan kiezen). Veel belangrijker is het principe van de individuele verantwoordelijkheid van elk individu voor zijn oude dag. De opvatting dat vadertje staat zijn onderdanen een royaal pensioen moet bezorgen, is immers door de demografische evolutie volledig achterhaald.

Gezien we geen sociale monsters zijn, zal de overheid uiteraard moeten instaan voor een minimaal vangnet voor hen die om allerlei redenen geen pensioenfondsen opgebouwd (kunnen) hebben. Ook zal er voor een sensibilisering gezorgd moeten worden bij de bevolking en zal er door een orgaan als de C.B.F. toegezien moeten worden op de werking van de pensioenfondsen, immers wie zijn geld geïnvesteerd heeft bij een bepaald pensioenfonds dat door wanbeheer failliet gaat, ziet zijn later pensioen in rook opgaan. Dit soort sociale drama's moet kost wat kost vermeden worden door een strakke regulering.

Elke dag dat het repartitiesysteem in stand gehouden wordt, is er één te veel, want zo blijven de kosten maar oplopen. Na de tweede wereldoorlog was het gemakkelijk om het repartitiesysteem in te voeren, het zal echter een heel ander paar mouwen zijn om het af te bouwen. Laten we maar hopen dat de heren en dames politici er de moed voor hebben. Ze dragen een enorme verantwoordelijkheid naar de komende generaties toe.

[Bartjeuh]

Oorspronkelijk geplaatst door Steven Keirse

De leeftijdspiramide met onderaan een brede basis van jonge mensen tegenover een smal topje bovenaan van hoogbejaarden evolueert vandaag - deels ten gevolge van een dalende nataliteit, deels ten gevolge van de stijgende levensverwachting - naar een omgekeerde piramide, een smalle basis van jonge mensen draagt het volle gewicht van een nog steeds verder uitdijende top van ouderen. Men hoeft geen groot ziener te zijn om tot de conclusie te komen dat het Belgisch pensioensysteem, gesteund op repartitie, waarbij de jongere generatie de pensioenen betaalt van de oudere generaties (behoudens gevoelige verhoging van de pensioenleeftijd) een steeds groter wordende en op termijn niet langer houdbare last wordt op de jongere generaties.

Daarom wordt dikwijls voorgesteld om van ons repartitiesysteem over te schakelen naar een kapitalisatiesysteem, waarbij de huidige generatie een geldpot accumuleert (pensioenfondsen) waarmee later de pensioenen van die generatie betaald zullen worden. In Nederland bedraagt het totaal kapitaal in die pensioenfondsen ongeveer 115% van het BNP. Het spreekt voor zich dat de last van de vergrijzing daarom niet zo zwaar zal wegen op onze noorderburen als op ons.

Een volledige overschakeling van ons repartitiesysteem naar een kapitalisatiesysteem lijkt echter onmogelijk. De huidige actieve generatie zou immers dubbel mogen betalen voor de nu al zo zware pensioenlast. Sommigen verwijzen in dat verband naar Chili, dat deze overschakeling begin de jaren '80 wel heeft gerealiseerd, maar het is eigenlijk vrij absurd om de situatie in een ontwikkelingsland als Chili te extrapoleren naar een hoog geïndustrialiseerde samenleving met enorme verworven sociale rechten, als België. Sommige voorstanders wijzen erop dat de bijdragen door de actieven in een kapitalisatiesysteem veel lager kunnen zijn doordat wel belegde pensioenfondsen goed kunnen renderen. Dit dient wel enigszins genuanceerd te worden omdat er rekening gehouden moet worden met inflatie en met het feit dat er in een vergrijzende maatschappij normaal gezien veel kapitaal aanwezig is en weinig industriële bedrijvigheid, waardoor er minder vraag naar kapitaal is en bijgevolg minder inkomsten door beleggingen.

Niettemin is het een moeilijk te ontkennen feit dat een kapitalisatiesysteem veel beter zou zijn omdat institutionele beleggers als pensioenfondsen een enorme stimulans kunnen zijn voor de economie en omdat het repartitiesysteem door de vergrijzing steeds meer onhoudbaar lijkt te worden.

Het gaat echter meer dan gewoon om een kwestie van financiering van uitgekeerde pensioenen. De vraag kan scherper gesteld worden. Heeft elk individu niet de verantwoordelijkheid om zelf in te staan voor zijn oude dag? We beschouwen het als normaal dat het kleine pensioen van een zelfstandige deel uitmaakt van het ondernemingsrisico, maar voor werknemers is dit niet het geval. De discussie moeten we zeker durven aangaan. De "solidariteit tussen generaties" zoals men een repartitiesysteem vaak pleegt te noemen, komt in onze vergrijzende samenleving scherp gesteld neer op een door de overheid geïnstalleerd systeem waarbij de ene generatie de andere uitmelkt, omdat er een onevenredig groot aantal gepensioneerden staat tegenover het aantal actieven dat voor hun pensioen mag opdraaien.

We moeten de gigantische sociale verworvenheden m.b.t. pensioenen, die dateren uit tijden van gunstige economische conjunctuur waarin de bomen door de hemel leken te groeien, in vraag durven stellen. Een afbouw van de pensioenen - zoals die nu bestaan en gefinancierd worden - zal sowieso noodzakelijk zijn, tenzij we bereid zijn om nog meer van ons inkomen af te staan. In de plaats moet de overheid instaan voor het creëren van een kader dat het mogelijk en aantrekkelijk maakt om een deel van het inkomen in pensioenfondsen te storten.

Over de modaliteiten kan later gediscussieerd worden (bv. een klein percentage van het inkomen kan verplicht gestort worden in pensioenfonds met een beleggingsrisico van quasi nul, en het individu wordt vrij gelaten om verder gelden te investeren in andere private fondsen met de modaliteiten die hij/ zelf kan kiezen). Veel belangrijker is het principe van de individuele verantwoordelijkheid van elk individu voor zijn oude dag. De opvatting dat vadertje staat zijn onderdanen een royaal pensioen moet bezorgen, is immers door de demografische evolutie volledig achterhaald.

Gezien we geen sociale monsters zijn, zal de overheid uiteraard moeten instaan voor een minimaal vangnet voor hen die om allerlei redenen geen pensioenfondsen opgebouwd (kunnen) hebben. Ook zal er voor een sensibilisering gezorgd moeten worden bij de bevolking en zal er door een orgaan als de C.B.F. toegezien moeten worden op de werking van de pensioenfondsen, immers wie zijn geld geïnvesteerd heeft bij een bepaald pensioenfonds dat door wanbeheer failliet gaat, ziet zijn later pensioen in rook opgaan. Dit soort sociale drama's moet kost wat kost vermeden worden door een strakke regulering.

Elke dag dat het repartitiesysteem in stand gehouden wordt, is er één te veel, want zo blijven de kosten maar oplopen. Na de tweede wereldoorlog was het gemakkelijk om het repartitiesysteem in te voeren, het zal echter een heel ander paar mouwen zijn om het af te bouwen. Laten we maar hopen dat de heren en dames politici er de moed voor hebben. Ze dragen een enorme verantwoordelijkheid naar de komende generaties toe.

Djuu, toch!
Zoveel tekst produceren, en dan niemand die reageert.
Moet behoorlijk frustrerend zijn...

[demonen]

Oorspronkelijk geplaatst door Bartjeuh

Djuu, toch!
Zoveel tekst produceren, en dan niemand die reageert.
Moet behoorlijk frustrerend zijn...

De essentie is ; houden wij het repartitiesysteem dan zullen de weinige actieven (ambtenaren tellen niet mee, hun bijdrages zijn fiktie) nog zwaarder belast worden en kunnen zij niet sparen voor hun oude dag (statutairen hoeven niet te sparen, zij krijgen minstens een pensioen dat het dubbele bedraagt). Men verwacht dan dat actieven blijven werken om in armoede te leven om zo mensen te onderhouden die levenslang benoemd zijn en een exuberant pensioen krijgen zonder ooit bijgedragen te hebben.
Maw, niemand zal dit systeem wensen te financieren en dus gaat iedereen tenonder. Dus moet er NU ingegrepen worden dwz het huidige repartitiesysteem moet vervangen worden door een kapitalisatiesysteem en het oneerlijke ambtenarenpensioen moet met onmiddellijke ingang gelijkgesteld worden met dat vd privé.

[Robinus V]

Eens de bevolkingspiramide gelijk blijft, stijgen de kosten van pensioenen per niet-gepensioneerde niet meer, ongeacht dat de bevolkingspiramide omgekeerd blijft.

Eens de babyboomers beginnen sterven, zullen de kosten van pensioenen terug dalen, omdat de bovenkant dan terug scherper wordt.

Zelf nog jong zijnde, zo onoverkomelijk lijkt me dat niet. Het gaat nog even duurder worden, dan wordt het weer wat goedkoper. Niets om bang voor te zijn.

[demonen]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Eens de bevolkingspiramide gelijk blijft, stijgen de kosten van pensioenen per niet-gepensioneerde niet meer, ongeacht dat de bevolkingspiramide omgekeerd blijft.

Eens de babyboomers beginnen sterven, zullen de kosten van pensioenen terug dalen, omdat de bovenkant dan terug scherper wordt.

Zelf nog jong zijnde, zo onoverkomelijk lijkt me dat niet. Het gaat nog even duurder worden, dan wordt het weer wat goedkoper. Niets om bang voor te zijn.

Mijnheer, miljoenen mensen zullen extreem arm zijn oftewel als werknemer in de privé of als zelfstandige/vrij beroep om 1 miljoen mensen van een exuberant pensioen te laten genieten dat dan 4 keer hoger is dan wat zij verdienen met werken en die onmogelijk toegang kunnen hebben tot de medische voorzieningen.
Maar hoera!, tegen 2060 is het probleem opgelost?
Hoewel : de laatste 10 jaar zijn er 1.1 miljoen nieuwkomers bijgekomen die niet of weinig bijdragen en waarschijnlijk niet met pensioen zullen gaan.
Awel Mijnheer, ik ben wel angstig!!
Uw redenering komt uit het brein van een waanzinnige!

[Johan Daelemans]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Eens de bevolkingspiramide gelijk blijft, stijgen de kosten van pensioenen per niet-gepensioneerde niet meer, ongeacht dat de bevolkingspiramide omgekeerd blijft.

Eens de babyboomers beginnen sterven, zullen de kosten van pensioenen terug dalen, omdat de bovenkant dan terug scherper wordt.

Zelf nog jong zijnde, zo onoverkomelijk lijkt me dat niet. Het gaat nog even duurder worden, dan wordt het weer wat goedkoper. Niets om bang voor te zijn.

Locatie planeet aarde? Maak daar maar Utopia van.

[andev]

Wees gerust, onze kruik zal binnen afzienbare tijd wel barsten!
En de hoofdoorzaak zal niet de hoge pensioenen zijn van een aantal ambtenaren!
Wat dan wel de oorzaken zullen zijn, daar hoeven we zelfs geen tekening meer over te maken!

[fcal]

Oorspronkelijk geplaatst door Steven Keirse

... Een volledige overschakeling van ons repartitiesysteem naar een kapitalisatiesysteem lijkt echter onmogelijk. De huidige actieve generatie zou immers dubbel mogen betalen voor de nu al zo zware pensioenlast.
Sommigen verwijzen in dat verband naar Chili, dat deze overschakeling begin de jaren '80 wel heeft gerealiseerd, maar het is eigenlijk vrij absurd om de situatie in een ontwikkelingsland als Chili te extrapoleren naar een hoog geïndustrialiseerde samenleving met enorme verworven sociale rechten, als België.
Sommige voorstanders wijzen erop dat de bijdragen door de actieven in een kapitalisatiesysteem veel lager kunnen zijn doordat wel belegde pensioenfondsen goed kunnen renderen. Dit dient wel enigszins genuanceerd te worden omdat er rekening gehouden moet worden met inflatie en met het feit dat er in een vergrijzende maatschappij normaal gezien veel kapitaal aanwezig is en weinig industriële bedrijvigheid, waardoor er minder vraag naar kapitaal is en bijgevolg minder inkomsten door beleggingen. ...

Er is in Chili vrij geleidelijk overgeschakeld. Het bestaande systeem werd behouden voor zij die dit wensten en slechts de nieuwe startende werknemers werden verplicht in het kapitalisatiesysteem met concurrerende pensioenfondsen te stappen.
Als men zich op het einde van zijn loopbaan bevindt kan men zich goed indenken, dat men bij het oude system blijft, maar in het begin of zelfs midden van de rit is een overstap wellicht beter. Zo is het ook daar vastgesteld.
Er waren nog vele andere begeleidende maatregelen zoals o.a. het afschaffen van het mercantilistische economiesysteem, dat de zeer onefficiënte veelal monopolische locale producties kunstmatig beschermde en de prijzen voor de consumenten de hoogte injoeg.

Deze ingreep had tot gevolg een economische groei, die haar gelijke in gans Zuid-Amerika niet had. Qua BNP per hoofd van de bevolking scoort men in Chili aanzienlijk beter dan bvb in Brazilië, Argentinië of Uruguay. Chili staat op nr1 in Zuid-Amerika. Wereldwijd staat het op nr 72 op de circa 230 waarvan deze gevens bekend zijn. Een middenmotor dus (België staat op nr 30). Het BNP/capita bedraagt er het 10-voudige van dit in landen als o.a. Ivoorkust, Kenia of Zambia. In vergelijking met echte probleemgevallen als Madagascar, Zimbabwe en Malawi staat de verhouding op 20x tot 30x. Het is dus geen 3de wereldland.

De deelname in het pensioenfonds is het individuele eigendom van elke deelnemer en kan door de politiek niet aangeslagen worden zoals dat bijvoorbeeld gebeurd is met het bedrijfspensioenfonds van de RTT in België.
Naarmate de staat er ontlast werd van de pensioenverplichtingen zijn ook belastingsverminderingen doorgevoerd. Dit gebeurde niet meteen maar met een zekere vertraging en uiteraard ook niet voor het volle pond gezien men bestaande tekorten nog diende dekken.

Het bestuderen waard of weet men alhier alles beter?

[demonen]

In 2012 spendeerde België 5,4% van het bbp aan werknemerspensioenen en 3,8% aan ambtenarenpensioenen. Die 5,4% of 18,7 miljard moet over 1,59 miljoen gepensioneerden verdeeld worden terwijl de 3,8% of 12,3 miljard van de ambtenaren slechts over 399.000 mensen verdeeld wordt. Per gepensioneerde betekent dat gemiddeld 11.789 euro per jaar voor een werknemerspensioen en 31.759 euro per jaar voor ambtenarenpensioen. Dus bijna drie keer zoveel!

[fabianen]

Waarom reageren gewone mensen,ik bedoel degene die nooit de politiek volgen altijd!"Dat is waar,we moeten langer werken"!
Terwijl zij degene die de politiek volgen er anders over denken(die 10%).
Ik bedoel de miljoenen euro's die we kunnen gebruiken voor pensioenen er voor de profiteurs zijn.