Grootste klassieke componist

[Djiezes]

Hetfield, Ulrich & Hammett

[De Garde]

Oorspronkelijk geplaatst door Djiezes

Hetfield, Ulrich & Hammett

Tuurlijk datte, om over Klaus Meine en Rudolf Schenker maar te zwijgen.

Alle gekheid: wist je dat Cliff Burton een grote liefhebber van Bach was?

[reinaert68]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Jazz-liefhebber... need I say more.

Een echte liefhebber zou ik mijzelf ook niet echt noemen. Ik heb een jaar of twee geleden een echte jazz fase gehad. Deze is echter vooral gegroeid uit theoretische studie en het zelf spelen en improviseren, niet uit de zuivere esthetiek ervan (ik vond het altijd wat vergezochte chaotische muziek). Ik vind het vooral een erg bewonderenswaardig muziekgenre en als ik echt in de stemming ben (een Orval voor mij in een Brussels Jazz-club met een optreden van Phillippe Catherine) kan ik er helemaal in opgaan. Anders heb ik zo de neiging veel te analytisch de functie van elk akkoord te proberen achterhalen. Dat is ook wat ik echte jazzers kwalijk neem. Ze kijken neer op alles wat geen jazz is omdat het niet moeilijk genoeg is. Ik heb zo eens tijdens een jazzcursus aan Guy Raiff gevraagd of hij dan geen Moonlight Sonata van Beethoven wist te apprecieren en hij begon (uit het hoofd) in een kwartiertje heel het akkoordenschema uit te schrijven waarop we dan de hele les allerhande jazz clichés op uitwerkten en exotische tonaarden op uitprobeerden. Hij vond het fantastisch, ik vond het knap maar compleet over the top. De schoonheid van een emotie is ook niet te vatten in een analyse van de hormonenbalans in een lichaam.

[berre]

Oorspronkelijk geplaatst door De Garde

Er was een tijd dat ik véél klassieke muziek beluisterde en dan in het bijzonder de romantische periode: Grieg, Dvorak, Sibelius, Liszt,... In het bijzonder Grieg en Sibelius konden mij bevallen. Die twee klonken voor mij gewoon apart.

Tsjaikovski kan me ook bevallen. Ik heb nog een LP met een uitvoering met een enorm orkest, koren en begeleiding door kerkklokken en artillerie van de '1812'. M�*n, wat zou ik dat eens graag in levende lijve meemaken. Dat moet gewoon machtig zijn.

idem, hoewel ik ook niet bepaald zeer vaak naar klassieke muziek luister.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door reinaert68

Een echte liefhebber zou ik mijzelf ook niet echt noemen. Ik heb een jaar of twee geleden een echte jazz fase gehad.

....

Hij vond het fantastisch, ik vond het knap maar compleet over the top. De schoonheid van een emotie is ook niet te vatten in een analyse van de hormonenbalans in een lichaam.

Hehe, praktische harmonie; leuk leuk... een twintigtal jaar geleden kon ik dat nog een beetje. 't Is een gimmick waar je mensen mee plat kan slaan.

Ik heb me nog een tijdje toegelegd op de chromatische mondharmonica voor jazz-improv en liet daarbij elke partituur achterwege; puur spelend op gevoel (op intervals) en wat me voordien absoluut niet lukte, begon aardig mee te vallen: puur 'op gevoel' melodische lijntjes uitzetten op een basismelodie/begeleiding. Zolang je vasthoudt aan een notenbeeld, zit je gevangen. (en ik zeg nu wel 'je' maar eigenlijk bedoel ik 'ik'.

Nu, jazz is voor mij vooral 'gevoel'; helemaal niks cerebraals; heb trouwens een hekel aan al dat hoogdravend geanalyseer. Is het je al opgevallen hoe de écht grote jongens vaak geen notie hebben van al die theoretische mumbo jumbo?

[reinaert68]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Hehe, praktische harmonie; leuk leuk... een twintigtal jaar geleden kon ik dat nog een beetje. 't Is een gimmick waar je mensen mee plat kan slaan.

Ik heb me nog een tijdje toegelegd op de chromatische mondharmonica voor jazz-improv en liet daarbij elke partituur achterwege; puur spelend op gevoel (op intervals) en wat me voordien absoluut niet lukte, begon aardig mee te vallen: puur 'op gevoel' melodische lijntjes uitzetten op een basismelodie/begeleiding. Zolang je vasthoudt aan een notenbeeld, zit je gevangen. (en ik zeg nu wel 'je' maar eigenlijk bedoel ik 'ik'.

Nu, jazz is voor mij vooral 'gevoel'; helemaal niks cerebraals; heb trouwens een hekel aan al dat hoogdravend geanalyseer. Is het je al opgevallen hoe de écht grote jongens vaak geen notie hebben van al die theoretische mumbo jumbo?

Ja het gevangenzitten is herkenbaar... Op de gitaar is het improviseren nog iets eenvoudiger dan op een mondharmonica denkik. Door de chromatische structuur van je fretbord is het heel gemakkelijk om toonladders visueel voor te stellen en in te oefenen en ze daarna te moduleren. Een stuk eenvoudiger dan noten te 'denken' in die zin dat het toch een patroon geeft waarin je visueel je kan voortbewegen. Het is tegelijk ook enorm beperkend omdat je altijd in vormpjes werkt en in dezelfde clichés vervalt. Ik ben daar nooit uit geraakt. Ik kan aardig wat improviseren maar ik zit vastgebonden aan mijn arpeggios, toonladders en modi.

Mijn eerste gitaarervaringen waren blues/pop/rock en het zat er zo ingepompt. Eenmaal ik les kreeg van echte jazzers verfoeiden ze die methode. Voor hen was het 'denken' van de noten essentieel. Zij maakten melodieën in hun hoofd en die noten waren een soort fundamentele taal om het op hun instrument te kunnen overplaatsen. Arpeggio's en toonladders zijn voor hen slechts opstapjes die volledig dienen beheerst te worden om er dan notenfuncties en dergelijke op te kunnen plakken. Ik zie veel goeie jazz muzikanten vaak de noten meelippen terwijl ze spelen. Ik merk ook dat nummertjes die ik echt goed ken opeens vanzelf kunnen gaan en de theorie er zo in zit gebakken dat ik er niet meer over moet nadenken. Dat je bijna kan horen hoe een noot gaat klinken nog voor je ze speelt en ze kan vastpinnen. Zoals je uit eigen ervaring sprak kan ik ook zeggen dat dat vaak meer met gevoel dan met theorie heeft te maken in mijn geval.

Het zal mij echter nog veel oefening vergen om deftig te kunnen jammen met échte jazz muzikanten. De freejazz is niet theoriegebonden en vind ik ook niet interessant. Een drummer die ik ken is daar veel mee bezig in zijn band maar ik vind het eerlijk gezegd niet om aan te horen. Ik vraag me dan af waarom je daarvoor vier jaar jazz hebt gestudeerd.

Maar ik ben er niet zoveel meer mee bezig. Als ik gitaar speel dan is het een kleurrijke blues of rock á la little wing. Ik zou graag wat meer country/folk/blues achtige dingen proberen doen nu, Dylan, Fleetwood Mac enzo met wat nieuwe fingerpicking techniques. Na de examens begin ik ermee!

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Geniaal stuk. Ik begrijp de kritieken erop niet. "Een aaneenschakelijk van melodietjes" is volgens mij juist een groot deel van de rijkdom van zulke en andere klassieke muziek.

Nu ja, niet getreurd, ik heb het uit nostalgie maar eens terug opgezet!

Gershwin keek en luisterde wellicht teveel omzich heen.
Ik beschouw hem als de "missing link" tussen Klassiek, Jazz en zelfs Rock.
"Summertime" uit "Porgy en Bess" is na "St. Louis Blues" van William Christopher Handy het meest gecoverd.
Dan pas komt "Yesterday" van The Beatles.

En beroemd is de uitspraak van Ravel, nadat Gerhwin aan hem gevraagd had om compositielessen te geven: "Waarom wilt u een tweederangs Ravel worden, wanneer u al een eersterangs Gershwin bent?"

[lombas]

Het is jammer dat Ravel zo gelijk geschakeld wordt aan de Bolero.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Het is jammer dat Ravel zo gelijk geschakeld wordt aan de Bolero.

idd, de TZIGANE, is praxchtig. Ik hou ook van: 'valses nobles et sentimentales', van 'pavane pour une enfante defunte', en oook wel van het 'pianoconcert in G groot'.

Bolero is zooo saai.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door reinaert68

Sinds een jaar of wat serieuze liefhebber van klassieke muziek geworden, helaas nog geen kenner. Ik ben vooral te vinden voor de romantiek (Beethoven, Mahler, St Saens) en in het bijzonder de Hoog Romantiek (Rachmaninov!). Alles ervoor spreekt me dan weer minder aan. Te bemeten, voorspelbaar en gestructureerd naar mijn smaak. Moderne klassieke muziek ben ik ook niet zo in thuis...

Wanneer ik in de stemming ben luister/speel ik eigenlijk liever jazz of blues. Als gitarist biedt dat wat meer uitdagingen en expressie. Ultieme luistergenot blijft voor mij echter Pink Floyd, mijn eerste grote muzikale liefde. (ok nee, mijn eerste was Get Ready! om echt eerlijk te zijn)

Ik hou voorla van enkele orgelwerken van Saint-Saenz: 'fantasie in ES groot' en 'symfonie nr 3, de orgelsymphonie'

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Ik hou voorla van enkele orgelwerken van Saint-Saenz: 'fantasie in ES groot' en 'symfonie nr 3, de orgelsymphonie'

Van één van die twee is er 'n disco-versie, toch?

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

idd, de TZIGANE, is praxchtig. Ik hou ook van: 'valses nobles et sentimentales', van 'pavane pour une enfante defunte', en oook wel van het 'pianoconcert in G groot'.

Bolero is zooo saai.

Men zegt dat-ie seniel werd en dus daarom heel de tijd hetzelfde schreef. Daar klopt allicht niets van, maar never let the truth get in the way of a good story.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Van één van die twee is er 'n disco-versie, toch?

omg, een discoversie van orgelmuziek? Kvraag me af wat ik me daar moet bij voorstellen.

Maar met de orgel zijn zooveeeel mogelijkheden, het is de Koning der instrumenten.

Eigenlijk spijtig dat men nog tezeer de link legt met dat droge kerkmuziek in die grote donkere gebouwen.

Is er eigenlijk tegenwoordig iemand die daarmee aan het experimenteren is? Met de orgel in meer hedendaagse muziek.

[MaGNiFiCaT]

@ reynaert 68, ken je bepaalde werken van Paganini, waarin een combinatie is tssn viool en gitaar? Ook heel mooi.

[MaGNiFiCaT]

Niemand die houdt van enescu of snostakovitsj?

Wie wil een de Hongaarse Rapsodie van Enescu proberen en zeggen wat hij ervan vindt?

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door reinaert68

Ja het gevangenzitten is herkenbaar... Op de gitaar is het improviseren nog iets eenvoudiger dan op een mondharmonica denkik. Door de chromatische structuur van je fretbord is het heel gemakkelijk om toonladders visueel voor te stellen en in te oefenen en ze daarna te moduleren. Een stuk eenvoudiger dan noten te 'denken' in die zin dat het toch een patroon geeft waarin je visueel je kan voortbewegen. Het is tegelijk ook enorm beperkend omdat je altijd in vormpjes werkt en in dezelfde clichés vervalt. Ik ben daar nooit uit geraakt. Ik kan aardig wat improviseren maar ik zit vastgebonden aan mijn arpeggios, toonladders en modi.

Mijn eerste gitaarervaringen waren blues/pop/rock en het zat er zo ingepompt. Eenmaal ik les kreeg van echte jazzers verfoeiden ze die methode. Voor hen was het 'denken' van de noten essentieel. Zij maakten melodieën in hun hoofd en die noten waren een soort fundamentele taal om het op hun instrument te kunnen overplaatsen. Arpeggio's en toonladders zijn voor hen slechts opstapjes die volledig dienen beheerst te worden om er dan notenfuncties en dergelijke op te kunnen plakken. Ik zie veel goeie jazz muzikanten vaak de noten meelippen terwijl ze spelen. Ik merk ook dat nummertjes die ik echt goed ken opeens vanzelf kunnen gaan en de theorie er zo in zit gebakken dat ik er niet meer over moet nadenken. Dat je bijna kan horen hoe een noot gaat klinken nog voor je ze speelt en ze kan vastpinnen. Zoals je uit eigen ervaring sprak kan ik ook zeggen dat dat vaak meer met gevoel dan met theorie heeft te maken in mijn geval.

Het zal mij echter nog veel oefening vergen om deftig te kunnen jammen met échte jazz muzikanten. De freejazz is niet theoriegebonden en vind ik ook niet interessant. Een drummer die ik ken is daar veel mee bezig in zijn band maar ik vind het eerlijk gezegd niet om aan te horen. Ik vraag me dan af waarom je daarvoor vier jaar jazz hebt gestudeerd.

Maar ik ben er niet zoveel meer mee bezig. Als ik gitaar speel dan is het een kleurrijke blues of rock á la little wing. Ik zou graag wat meer country/folk/blues achtige dingen proberen doen nu, Dylan, Fleetwood Mac enzo met wat nieuwe fingerpicking techniques. Na de examens begin ik ermee!

Probeer Ry Cooder eens...Chicken skin music...
Veelzijdig gitarist, in vele stijlen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ry_Cooder

Hij speelt ook de slide hier:
http://www.youtube.com/watch?v=6t9CQ...eature=related
Overgens niet de Rolling Stones versie, maar de Mick Jagger filmversie.
YouTube zit vol foutjes.

[djimi]

Ik vind het wel spijtig dat ik zo weinig van muziek ken, maar gelukkig kan ik mezelf wijsmaken dat ik nog steeds in staat ben te leren.



Ik ben altijd al erg onder de indruk geweest van

Johann Sebastian Bach (eigenlijk een 'Barok'-componist) & Joseph Haydn ('Klassiek').


Bij de meer modernen kan ik mijn hart ophalen aan o.a. Erik Satie en Olivier Messiaen.

Nog dichter bij 'mijn' tijd vind ik o.a. Karel Goeyvaerts en Giacinto Scelsi best wel de moeite van het vermelden waard.


Uit de 'oude' 'minimal music' weerhoud ik Steve Reich en La Monte Young.

Recentere interessante minimalisten vind ik Wim Mertens en Jon Hassell.


In de Indische Klassieke Muziek ben ik voor het gemak begonnen bij de 'grondleggers' (de eerste 'grote namen', de 'peetvaders'), en ik hoop dat zij mij zullen helpen bij het verkennen van de vele duizenden componisten die na hen kwamen.

Wat de Hindoestaanse muziek betreft start ik met Amir Khusro, voor de Karnatische muziek hoop ik Purandara Dasa als 'gids' te kunnen gebruiken.

En dan moet ik nog de Arabische Klassieke Muziek, de Turkse Klassieke Muziek, de Perzische Klassieke Muziek, de Chinese Klassieke Muziek, ... gaan verkennen ook !!


Overigens zal dat mij niet beletten te blijven genieten van 'klassiekers' uit de 'free jazz' (Ornette Coleman en Albert Ayler, bijvoorbeeld), 'volksmuziek' (Congolese en Cubaanse rumba, Griekse rembetika, ...) of de 'pop' (ska, rocksteady, reggae, dub, ragga, ...).

Ook 'electronische' muziek kan ik wel smaken (Kraftwerk, Brian Eno, Suicide, ... maar ook jungle, minimal techno, ...).


Alleen met 'hard rock' en vooral 'metal' heb ik het moeilijk. Dat is zowat de enige muziek die ik NOOIT spontaan zal opzoeken.

Dan nog liever 'schlagers', echt waar.

[djimi]

Overigens is het wel leuk te vernemen dat er nog méér forummers graag met een instrument bezig zijn.

Veel speelplezier aan allen.

[Dronkoers]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Ik vind het wel spijtig dat ik zo weinig van muziek ken, maar gelukkig kan ik mezelf wijsmaken dat ik nog steeds in staat ben te leren.



Ik ben altijd al erg onder de indruk geweest van

Johann Sebastian Bach (eigenlijk een 'Barok'-componist) & Joseph Haydn ('Klassiek').


Bij de meer modernen kan ik mijn hart ophalen aan o.a. Erik Satie en Olivier Messiaen.

Nog dichter bij 'mijn' tijd vind ik o.a. Karel Goeyvaerts en Giacinto Scelsi best wel de moeite van het vermelden waard.


Uit de 'oude' 'minimal music' weerhoud ik Steve Reich en La Monte Young.

Recentere interessante minimalisten vind ik Wim Mertens en Jon Hassell.


In de Indische Klassieke Muziek ben ik voor het gemak begonnen bij de 'grondleggers' (de eerste 'grote namen', de 'peetvaders'), en ik hoop dat zij mij zullen helpen bij het verkennen van de vele duizenden componisten die na hen kwamen.

Wat de Hindoestaanse muziek betreft start ik met Amir Khusro, voor de Karnatische muziek hoop ik Purandara Dasa als 'gids' te kunnen gebruiken.

En dan moet ik nog de Arabische Klassieke Muziek, de Turkse Klassieke Muziek, de Perzische Klassieke Muziek, de Chinese Klassieke Muziek, ... gaan verkennen ook !!


Overigens zal dat mij niet beletten te blijven genieten van 'klassiekers' uit de 'free jazz' (Ornette Coleman en Albert Ayler, bijvoorbeeld), 'volksmuziek' (Congolese en Cubaanse rumba, Griekse rembetika, ...) of de 'pop' (ska, rocksteady, reggae, dub, ragga, ...).

Ook 'electronische' muziek kan ik wel smaken (Kraftwerk, Brian Eno, Suicide, ... maar ook jungle, minimal techno, ...).


Alleen met 'hard rock' en vooral 'metal' heb ik het moeilijk. Dat is zowat de enige muziek die ik NOOIT spontaan zal opzoeken.

Dan nog liever 'schlagers', echt waar.

met vriendelijke groeten,

Djimi

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door Dronkoers

met vriendelijke groeten,

Djimi