1 mei - Stoet der Lege Portemonnees

woolybooly · 24 april 2008, 21:19

Aankondiging: Stoet der lege portemonnees

http://www.anderepolitiek.be/nieuwecap/modules/news/

Drukte deze week in de localen van Victoria De Luxe in Gent. De Stoet van de Lege Portemonnees wordt voorbereid. Meer nieuws daarover in de loop van de week. Vooraf een discussietekst van de hand van Elias Vlerick, Leon Vercruyssen en Raf Verbeke over dit initiatief. Commentaar welkom.

Bewoners, geëngageerde mensen en vakbondsmensen van de Dampoortwijk zijn druk in de weer voor de stoet van de lege portemonnees.

Aanleiding is de nu al historische 1 mei-viering 2008: de rode dag van de arbeid én de groene Rerum Novarum-viering op één en dezelfde dag. Aanleiding is ook de koopkrachtbeweging die sinds de eerste stakingen begin dit jaar door ons land blijft razen.

Buurt en Arbeidersbeweging

Hoe lang is het geleden dat de socialisten van de Dampoort op 1 mei 's morgens vroeg afspraken in het Volkshuis aan de Antwerpse Steenweg om met de fanfare op kop op te stappen naar de 1 meioptocht? Partij en vakbond kwamen samen in de buurt. En de buurt was een bolwerk van de beweging.

Dé BEWEGING? Nee twee bewegingen! Een rode en een groene. Naast het volkshuis was er immers het parochiehuis, de "patronnage" het huis van de christelijke arbeidersbeweging.

De neoliberale ‘contra-reformatie’ tegen de verwezenlijking van de arbeidersstrijd van de 20ste eeuw, heeft deze bolwerken van de kaart geveegd. Buurt en arbeidersbeweging ontmoeten elkaar niet meer aan de toog van het volkshuis maar aan de kassa van de coöperatieve apotheek. En aan het loket van plaatselijke dienstverlening van de vakbond. De arbeider, de bediende, de ambtenaar van de Dampoortbuurt ontmoet zijn/haar buur niet meer als werkmens. De plaatselijke leidende figuren zijn niet meer de wijkmeester van de KWB of de voorzitster van de SVV. Op sommige vlakken een bevrijding, maar er is veel onzekerheid voor in de plaats gekomen.

Nog nooit hebben er zo veel verenigingen, projecten, initiatieven, wijkgebeurtenissen en buurtfeesten en -comités bestaan in de Dampoortwijk als vandaag. Maar nog nooit is de kloof tussen dit buurtgebeuren en de beweging van de werkmens zo groot geweest. Niet dat alles vroeger koek en ei was door de greep van de arbeidersbeweging op de buurt . Maar minstens was er een eenheid tussen de plaatselijke leiders van de arbeidersbeweging en het plaatselijk verenigingleven. Beide vormden partij. Zij het twéé partijen: een rode en een groene. En beide partijen waren buurt en arbeidersbeweging tegelijk. Partij en vakbond te gelijk. Buurt en stad te gelijk.

De Stoet van de Lege Portemonnees wil de traditie van de buurtstoeten naar de 1 mei stoet herstellen. De buurt stapt op naar de grote stoet. De grote stoet waar partij, vakbond, mutualiteit en coöperatieve geacht worden partij te vormen tegen kapitaal en voor een andere politiek van de arbeid. Net de samenvloeiing dit jaar van Rerum Novarum en 1 mei geeft ons de motivatie om deze traditie te herstellen. Want nog nooit is het gemeenschappelijke belang van alle werkende mensen in de buurt, ook de mensen die leven van een uitkering, zo dringend en zo duidelijk geweest als vandaag.

Koopkracht en Loon: GB-Dampoort als voorbeeld

Nog nooit heeft de werkende klasse haar loon voor werken zo duidelijk afgestaan voor de verrijking van het kapitaal als vandaag. Een voorbeeld :

Achtenveertig jaar geleden, twee jaar na expo ’58, verscheen aan de Dampoort een supermarkt. Een symbool voor de zogenaamde welvaartstaat met zijn massaconsumptie en uitbreiding van de markt. Honderden vrouwen en mannen uit de buurt verdienden hun boterham in de GB. Cassière, beenhouwer of rekkenvuller, wie bij GB werkte had een stabiele job. Een inkomen waar je van kon leven. Een waardige werkomgeving met vakbondsmacht. Met toekomst want GB-Dampoort heeft tot op de dag van vandaag altijd winst opgeleverd.

GB, de oude Belgische grootdistributeur is na de val van de muur in handen gevallen van het franse Carrefour, de 2° grootste distributiegroep in de wereld, na Wall-Mart. Carrefour deed in de jaren '90 wat alle internationale groepen deden: reorganiseren in naam van concurrentiekracht en productiviteit tot eer en glorie van de aandeelhouders en de winstgevendheid. Maar op de rug van personeel en ... consument.

Solidariteit uit de buurt

In juni 2007 kondigt Carrefour aan GB-Dampoort te sluiten samen met 15 andere super-GB’s in België: 900 mensen moeten de deur uit. Het personeel staakt met steun van zijn vakbonden.

Een aantal buren van CAP voelen zich aangesproken. Een petitie wordt opgesteld, uit solidariteit met het personeel en voor het openhouden van de GB. Want GB is in de loop van de jaren een buurtwinkel geworden. Beenhouwers, melkmannen, buurtwinkels hebben de strijd verloren. De grootdistributie heeft de leiding overgenomen en de klant is gevolgd. Zonder alternatief. Zonder keuze. Zonder controle.

Dat de klant volgde is logisch. GB-Dampoort was vlakbij. Mensen zonder auto, senioren uit rusthuis de Horizon die met bus 6 hun boodschappen doen, jongeren en pendelaars, asielzoekers en huisvrouwen,... allemaal werden zij bediend door vooral vrouwelijk personeel veelal uit de buurt.

20.000 handtekeningen worden opgehaald via 2 GB-tournees met de cap-bus. Een avond wordt georganiseerd met de vakbonden. Een buurtavond in het buffet van station Gent-Dampoort. Een raamaffiche tegen de sluiting moet de aandacht trekken van de buurt. Dat brengt tientallen en honderden mensen in beweging. Voor het openhouden van de winkel. Voor werk. Voor het sociaal statuut van de kassiersters die dikwijls ook in de buurt wonen.

Zie:
http://profile.myspace.com/index.cfm...endid=38078615
http://gb-campagne.blogspot.com/

Uiteindelijk blijkt dat GB de winkels niet wil sluiten of verkopen . Het plan was van bij het begin het ‘franchiseren’ van de winkels. Dat wil zeggen dat ze worden overgelaten aan een zelfstandige die echter afnemer blijft van Carrefour. Met andere woorden: de winst blijft bij Carrefour, maar de verantwoordelijkheid en de lasten komen bij de (schijn-)zelfstandige te liggen. In januari 2008 worden de vermoedens bevestigd: alle 16 winkels worden ‘gefranchiseerd’.

Het roofkapitalisme van Carrefour, geen geïsoleerd fenomeen

In de zomer van 2007 sijpelen de eerste berichten binnen van de prijsstijgingen van de voedingsproducten. Energie, huishuur en hypotheek het zijn de grote happen uit het familiebudget die de koopkracht van de werkende bevolking aantasten. Daar komen nu nog eens de stijgende prijzen van de voeding bovenop.

De strategieën van winkelketens als Carrefour om steeds meer winst te maken hebben hier minstens deels mee te maken. De franchisering van de GB’s ging immers niet enkel gepaard met lagere lonen, meer interim werk en minder vaste jobs, maar ook met... hogere prijzen.

Navraag naar de prijzen in de franchisewinkels die toen al bestonden leerde in de zomer van 2007 dat merkproducten in de franchisewinkels hoger waren dan in de andere GB's. Minder kosten en toch hogere prijzen! Vanwaar dit schandaal?

In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt ligt de oorzaak van de prijsstijgingen veel dieper dan fenomenen als de stijgende vraag naar melk, vlees en graan in landen als China en India, de stijgende vraag naar de energiegewassen (biobrandstof) die de graanproductie verdringt of de olieschaarste. Dit zijn verklaringen die doen uitschijnen dat er een onvermijdelijke schaarste zou zijn in de productie van melk, vlees, graan of olie. Maar wat blijkt wanneer we de cijfers van de productie gaan bekijken: er is helemaal geen onvermijdelijke schaarste!
De wereldvoedselvoorraad wordt momenteel gekenmerkt door overvloed, niet door schaarste. Er worden genoeg granen, rijst en tarwe geproduceerd om ieder mens te voorzien van meer voedsel dan nodig is voor hun dagelijkse behoeften. En dan worden andere soorten voedsel, zoals vlees, zuivelproducten, groenten, noten, bonen en vis niet eens meegerekend.

Ook het beeld dat de groei van de bevolking en de consumptie leidt tot armoede en schaarste is onjuist. Volgens de World Hunger Education Service, een Amerikaanse NGO, produceert de landbouw vandaag wereldwijd 17 procent meer calorieën per persoon dan dertig jaar geleden - ondanks de groei van de wereldbevolking. Het potentieel is ontwikkeld om een einde te maken aan voedseltekorten, alleen komt het niet bij de juiste mensen terecht of wordt het niet op de juiste plaatsen geproduceerd.

Als er toch sprake is van schaarste dan gaat het niet om een onvermijdelijke, maar om gecreëerde schaarste. Een gevolg van het inzetten van voedsel als een middel om winst te maken. Belangrijke spelers in de creatie van de schaarste zijn de inkoopcentrales die de producten van de verwerkende bedrijven kopen en de supermarktketens die deze naar de consument brengen. In Europa gaat het om 110 inkoopcentrales en 600 supermarktketens die vraag en aanbod van de voedingsindustrie in handen hebben. Zij staan tussen 3.200.000 boeren aan de ene kant en 160.000.000 verbruikers aan de andere kant. Tweede grootste van deze supermarktketens ... Carrefour.

Er word verwacht dat het niet lang meer zal duren voor nog slechts 6 bedrijven de globale voedingsdistributie in handen zullen hebben. Zie:

http://capgent.blogspot.com/

De inkoopcentrales en supermarktketens worden steeds groter en zijn met steeds minder: hun monopolie groeit. Samen met hun monopolie groeit ook hun macht over de prijzen die ze betalen aan de boeren aan de ene kant, en de prijzen die ze vragen aan de consument aan de andere kant. Winkelketens kunnen heel lage prijzen afdwingen van de verwerkende bedrijven, zonder dat ze daarom de prijzen in hun winkels verlagen. Inkoopcentrales kunnen grote voorraden opkopen en wachten met verkopen tot de prijzen voldoende gestegen zijn.

Grote speculatieve bewegingen op de wereldmarkten van graan, melk, fruit en groenten hebben zich meester gemaakt van de voedselvoorziening ten koste van de boer die nauwelijks meer krijgt voor de opbrengst van zijn werk en zijn land. Dit gaat ten koste van de werknemers en franchisehouders die opbrengst van hun arbeid moeten afstaan aan de aandeelhouder. Ten koste van de consument die zich blauw betaalt aan basisgoederen die hem of haar worden aangeboden in zijn buurt.

De stoet van de lege portemonnees: stop de speculanten ! Controle op de prijzen !

De prijsstijgingen vormen een sterke motor van hernieuwd verzet van de werkende bevolking tegen de groeiende ongelijkheden. Om en bij de 100 bedrijven verspreid over heel het land hebben al gestaakt voor bijkomende loonsverhogingen. Koopkracht en loon, buurt en vakbond, ze zijn met elkaar verweven in de maalstroom van de globalisering van markten en kapitaal. De stoet van de lege portemonnees op 1 mei kiest duidelijk partij: wie de koopkracht verdedigt, wie de armoede uit de buurt wil bannen moet het kwaad preventief aanpakken. Ondanks alle sociale begeleiding en eindeloopbaanregelingen, ondanks afdankingspremies en activeringsbedragen snijdt een superwinstgevende multinational 900 werkplaatsen weg. 900 mensen die jaren een groep vormden en hun arbeid nog aan redelijke voorwaarden konden aanbieden.

Die voorwaarden worden ondanks onderhandelingen met de vakbonden brutaal afgebroken en 1 dag na de sluiting van GB-Dampoort gaat de winkel alweer open met de helft minder volk. Met jonge vooral immigrante interims aan minder loon... met de zelfde prijsstijgingen als voorheen. Minder kosten, meer inkomsten.

Met de Stoet van de lege portemonnees willen wij een signaal geven: de armoede en sociale uitsluiting van recht op werk, wonen en onderwijs van honderden mensen uit de Dampoortwijk is geen noodlot. Die uitsluiting is een proces dat stap voor stap georganiseerd wordt. Deze uitsluiting kan vergeleken worden met een waterval. Bovenaan de waterval staat iemand met sociale bescherming, met werkfierheid en een inkomen om gezin en kinderen te onderhouden. Wie bovenaan stand houdt tegen de waterval wordt als gepriviligeerd bestempeld. Maar velen worden meegesleurd en komen onderaan de waterval terecht. Wie onderaan terechtkomt, riskeert woning, werk en inkomen te verliezen.

De Stoet van de Lege Portemonnees bewijst dat daarom nog niet de weerbaarheid verloren is. De Stoet van de Lege Portemonnes roept geen compassie op met armen. De Stoet van de Lege Portemonnees pleit niet voor lege solidariteit tegen de armoede. De Stoet van de lege portemonnees propageert geen schrik voor de armoede . De Stoet van de Lege Portemonnees komt op voor de rechten van alle “werknemers” die “winstgevers” zijn van groepen als Carrefour zijn. De Stoet van de Lege Portemonnees komt op voor de rechten van zij die om een of andere reden aan de onderkant van de sociale waterval zijn beland en worden bestempeld als profiteurs en verliesposten.

Armoede, rechteloosheid en uitsluiting ontstaat daar waar grote economische spelers als Carrefour hun werkkrachten uitspuwen om de zakken van de aandeelhouders te vullen. Ontstaat waar de fiere cassière die haar gezin kan onderhouden afstand moet doen van een vast contract, een voltijdse baan, een volwaardige bijdrage aan de sociale zekerheid voor pensioen en ziekteverzekering.

Of er van de 900 mensen opzij geduwd door Carrefour in de miserie gekomen zijn weten wij nu nog niet. Maar dat van de 100.000-en die vandaag in de miserie zitten,moeten leven met voedselpakketten, van invaliditeit of leefloon, dat velen eerder een vaste baan hadden, of als zelfstandige een zaak uitbouwden en een gezin konden onderhouden, dat staat als een paal boven water.

De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet tegen armoede alleen, maar een stoet voor koopkracht.
De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet voor koopkracht alleen, maar voor een wenswaardig loon voor werk en een vervangingsinkomen voor wie geen werk heeft.
De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet voor inkomen, index en loonsverhoging alleen maar voor werk voor iedereen.
De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet voor werk alleen, maar voor fundamentele herverdeling van inkomens tussen aandeelhouders als die van Carrefour en de mensen die moeten leven van hun arbeid.
De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet voor herverdeling alleen maar om de machtsverhoudingen in deze maatschappij fundamenteel te wijzigen en de controle in te stellen op de multinationals, op de speculanten .

De Stoet van de Lege Portemonnees is de voortzetting van een buurt in actie voor werk en democratie. Een platform om alle krachten samen te brengen die in het Carrefour-verhaal een spiegel zien voor wat in deze maatschappij aan de gang is.
De Stoet van de Lege Portemonnees is de manifestatie van de nieuwe krachten voor wie een andere maatschappij en een andere politiek geen utopie en wens zijn, maar een werkelijkheid die nu al bestaat en samen kan ontwikkeld worden.

De Stoet van de Lege Portemonnees grijpt terug naar oude tradities van strijd en de cultuur van de arbeidersbeweging en de volksbuurten, maar creëert nieuwe banden in de buurt.
Tussen de buurt en de brede beweging in de wereld tegen de neoliberale contra-reformatie.
Tussen generaties.
Tussen rode en groene bonden.
Tussen vakbonden en armoede-bonden.
Tussen consumenten en werknemers.
Tussen partijen op zoek naar nieuwe vormen en gedachten.
Tussen sociale vernieuwingsprojecten en belangenverdediging.
Tussen oude en nieuwe wijkcultuur.
Tussen boer en arbeider
Tussen boer en consument.
Tussen een buurt en de stad

De Stoet van de Lege Portemonnees doet een oproep aan iedereen om mee op te stappen en legt het onderstaande programma van de armoedevakbond voor

1. Absolute prioriteit: De uitkeringen moeten dringend omhoog en welvaartsvast gemaakt worden, zoniet moeten de prijzen dringend omlaag. De uitkeringen zouden ook allemaal, zonder uitzondering, boven de Europees bepaalde armoedegrens moeten geraken. Ja, zelfs in België.

Absolute prioriteit: betaalbare huisvesting, 30.000 BETAALBARE sociale woningen MEER dan de 45.000 die door Marino Keulen werden beloofd. Want niet alle sociale woningen zijn betaalbaar. Er zijn er dus 75.000 nodig, en betaalbaar voor arme mensen. Maar daarover heb ik gisteren al een aantal dingen doorgemaild, gelieve deze bemerking over het feit dat Marino Keulen 30.000 sociale woningen te weinig belooft even mee over te nemen.

2. Een betaalbare gezondheidszorg. Medicijnen en doktersbezoeken moeten veel goedkoper kunnen. In Nederland zijn ze schijnbaar een stuk minder duur. De meeste armen hebben geen geld voor een dure hospitalisatieverzekering. Armen kunnen ook geen psychotherapie betalen, nochtans zijn er veel armen die daar behoefte aan hebben. Daardoor moeten de armen verder blijven sukkelen tot ze opgenomen moeten worden of zelfmoord plegen.

3. Wat betreft de verhoging van de koopkracht denk ik het volgende. Het statuut van samenwonende dient afgeschaft te worden. Uitkeringen dienen ten individuelen titel te worden toegekend. Zo zouden de liberalen liefst willen dat voor arbeiders de CAO's niet langer collectief, maar individueel onderhandeld worden tussen werknemer en werkgever (winstgever en winstnemer). Maar als het dan over uitkeringen gaat, dan wil men dat mensen collectief leven van een uitkering en daarom zijn ze afhankelijk gemaakt van gezinstoestanden. Deze rotte situatie zorgt voor heel wat ellende, ook relationeel, niet alleen financieel. De CAP-eis om uitkeringen niet meer afhankelijk te maken van gezinstoestanden lijkt me dus een heel goed programmapunt dat me meermaals van pas is gekomen in discussies met andere mensen die in armoede leven. Mensen moeten ook het recht hebben om samen te wonen op één adres zonder dat er rechtstreeks aan hun centen wordt gezeten. De meeste armen zouden daar veel baat bij hebben, ze zouden weer relaties met elkaar kunnen aangaan of het niet meer clandestien moeten doen.

4. Halftime jobs zouden meer moeten betalen. Een alleenstaande kan nu niet halftime werken, want dat is niet meer leefbaar. En dan is de keuze om te blijven stempelen rap gemaakt. Want de extra kosten voor kinderopvang maken dat hij/zij minder heeft dan aan de dop. En wie zou nu graag blut zijn doordat hij/zij werk vindt ?

5. De kosten van het onderwijs, dat eigenlijk voor iedereen gratis zou moeten zijn, zijn ferm overdreven. Het enige dat men gedaan heeft voor de armen is dat men in september al weet hoeveel het gaat kosten, wat hebben we daar nu aan als we toch te weinig geld hebben om het onderwijs van onze kinderen te betalen ?

6. Om de armen mee te krijgen (moest dat één van de problemen zijn) denk ik dat je ook eens moet spreken over participatie en de rol van de armen binnen het Vlaams Netwerk. Dat is meestal een thema dat goed aanslaat, want de meesten onder hen beseffen wel dat er met hun voeten gerammeld wordt, maar ze zitten nu eenmaal in een machteloze positie en de angst voor represailles is vrij groot. Het is niet omdat de armen bestudeerd worden, dat de armoede wordt opgelost. En het is ook niet door barometers te knutselen voor zes criteria (huisvesting, werkloosheid enz...) dat de werklozen werk vinden of de daklozen een huis.

7. Een ander dankbaar thema is misschien dat de budgetten voor schuldbemiddeling/armoedebestrijding sinds de nieuwe regering met 5 % (volgens een mail van een groene die ik kreeg) gedaald zijn, terwijl de armoede ongetwijfeld in stijgende lijn zit. Zoiets zou toch de nodige verontwaardiging moeten wekken onder de armen zelf, althans, dat denk ik toch.

8. Verder staan er ongetwijfeld nog wat nieuwe maatregelen op stapel om de werklozen nog meer te pesten, dus misschien kan daar ook iets rond gedaan worden. Wij moeten dus eisen dat de uitkeringen niet beperkt worden in tijd, noch dat zij verder verlaagd worden.

9. Dan vind ik ook dat er solidariteit moet komen tussen Belgische armen en de mensen zonder papieren, die ook haast allemaal in schrijnende armoede moeten overleven. Hun strijd is dezelfde, al beseffen velen dat nog niet terdege, dat ze allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Dat is ook iets waar we rond kunnen werken. Jan Talpe en zijn kameraad Martin organiseren filmavonden die gaan rond de uitbuiting van de mensen zonder papieren. Misschien is dat een idee om mee te beginnen.

10. Ook om de koopkracht te verhogen lijkt het me goed om de BTW op energiefacturen te verlagen van 21 % naar 6 %, maar dat is een eis die al in het voorlopig programma staat dacht ik, of het zou er toch in moeten staan vind ik.

Al deze maatregelen zouden de koopkracht direct verbeteren.

Wij nodigen iedereen uit commentaar te leveren op deze discussietekst

Raf Verbeke, Elias Vlerick, Leon Vercruyssen

Allen daarheen!!!

nun · 24 april 2008, 21:23

Waarom fixatie op carrefour? Als je niet content bent met carrefout ga naar aldi. Als al de andere supermarkten hetzelfde doen is het niet erg eerlijk om carrefour af te schilderen als de grote boosdoener.

woolybooly · 24 april 2008, 21:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door nun

Waarom fixatie op carrefour? Als je niet content bent met carrefout ga naar aldi. Als al de andere supermarkten hetzelfde doen is het niet erg eerlijk om carrefour af te schilderen als de grote boosdoener.

je moet ergens beginnen he.

woolybooly · 24 april 2008, 21:45

Waren we toch de affiche niet vergeten zeker ?

Mambo · 24 april 2008, 22:00

De socialisten vieren de lege portemonnees.
Het zijn vooral zij die ze leeg geschud hebben.

Savatage · 24 april 2008, 22:27

Citaat:

Uiteindelijk blijkt dat GB de winkels niet wil sluiten of verkopen . Het plan was van bij het begin het ‘franchiseren’ van de winkels. Dat wil zeggen dat ze worden overgelaten aan een zelfstandige die echter afnemer blijft van Carrefour. Met andere woorden: de winst blijft bij Carrefour, maar de verantwoordelijkheid en de lasten komen bij de (schijn-)zelfstandige te liggen. In januari 2008 worden de vermoedens bevestigd: alle 16 winkels worden ‘gefranchiseerd’.

Dit is ronduit fout en het toont al onmiddellijk aan van welk niveau de tekst is.

Preuße · 24 april 2008, 22:38

Proest! Wat een zielige en vooral leugenachtige snertcampagne. We hebben ongeziene koopkracht, wemelen in luxe en dan nog komen er hier een paar zogezegde "arbeiders" klagen!

Begin eens met Uw internetabonnement op te zeggen hè, als Uwen portemonnee toch zo leeg is.

Mambo · 24 april 2008, 22:41

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Preuße

Proest! Wat een zielige en vooral leugenachtige snertcampagne. We hebben ongeziene koopkracht, wemelen in luxe en dan nog komen er hier een paar zogezegde "arbeiders" klagen!

Begin eens met Uw internetabonnement op te zeggen hè, als Uwen portemonnee toch zo leeg is.

Mensen hebben internet nodig.
Anders kunnen ze niet op de wis achter werk zoeken.

Jazeker · 25 april 2008, 08:04

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Mensen hebben internet nodig.
Anders kunnen ze niet op de wis achter werk zoeken.

Staan die dingen niet in elke bib?

Duvelke · 25 april 2008, 10:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Staan die dingen niet in elke bib?

als je elke keer naar de bib moet gaan..
nee, internet is wel iets elementair vind ik. Bron van kennis..
Ik zou dan eerder de TV buiten gooien, vind je niet?

Pelgrim · 25 april 2008, 16:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Dit is ronduit fout en het toont al onmiddellijk aan van welk niveau de tekst is.

geef dan eens aan wat er 'ronduit fout' is?

Chipie · 25 april 2008, 17:06

Typisch kleinlinks gezever...

Havana · 25 april 2008, 17:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Chipie

Typisch kleinlinks gezever...

Spirit, euh... Ik bedoel De Vlaamse Progressieven schieten in actie!

Savatage · 25 april 2008, 19:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

geef dan eens aan wat er 'ronduit fout' is?

1) De winst blijft niet bij de Carrefour.
2) De franchisenemer draagt niet volledig de lasten en de risico's, het risico is immers al aanzienlijk ingeperkt aangezien er al de naamsbekendheid is.

Pelgrim · 25 april 2008, 19:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

1) De winst blijft niet bij de Carrefour.
2) De franchisenemer draagt niet volledig de lasten en de risico's, het risico is immers al aanzienlijk ingeperkt aangezien er al de naamsbekendheid is.

1) Naar waar gaat ze dan?
2) naamsbekendheid is de inperking van de risicos? Een giller.

Savatage · 25 april 2008, 19:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

1) Naar waar gaat ze dan?

Naar de franchisenemer.

Citaat:

2) naamsbekendheid is de inperking van de risicos? Een giller.

Als je een nieuw merk of een nieuwe winkel(keten) wil introduceren op de markt dan brengt dat risico met zich mee. Als je een zaak franchiset zoals bijv. McDonalds of Carrefour, dan kent iedereen je naam en je policy ==> risicoreductie.

Pelgrim · 25 april 2008, 20:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Naar de franchisenemer.

.

ha zo, carrefour geeft z'n naam gratis en voor niks weg zeker

Citaat:

Als je een nieuw merk of een nieuwe winkel(keten) wil introduceren op de markt dan brengt dat risico met zich mee. Als je een zaak franchiset zoals bijv. McDonalds of Carrefour, dan kent iedereen je naam en je policy ==> risicoreductie

en hang je ook vast aan mcdonalds of carrefour. Het is een schijnzelfstandigheid.

Savatage · 25 april 2008, 22:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

ha zo, carrefour geeft z'n naam gratis en voor niks weg zeker

Natuurlijk doen ze dat niet, ze ontvangen een vergoeding van de franchise-nemer.

Citaat:

en hang je ook vast aan mcdonalds of carrefour. Het is een schijnzelfstandigheid.

Wel ja, kwestie wat je zelfstandig wil noemen. Het zou maar stom zijn om hier een Carrefourzaak te franchisen en er dan een compleet andere politiek voeren dan wordt gedaan in de standaard Carrefourzaak.

woolybooly · 27 april 2008, 16:40

UPDATE

Er zal na de Stoet der Lege Portemonnees om 12.00 u. een gesprek doorgaan met een delegatie van organisaties die door Armoedevakbond bijeengeroepen werden, dit om te bespreken hoe de geplande betoging op 17 oktober en de slotmanifestatie aangepast kunnen worden zodat er niet alleen stemmen van het 'Vlaams Netwerk (van verenigingen waar armen het woord nemen (sic))' te horen zullen zijn, maar ook meer radicale stemmen van organisaties en personen die hun eigen eisen naar voren willen brengen.

In ieder geval zal er een radicale delegatie meegaan in de Mars op Brussel van 17 oktober. We hopen dat deze delegatie zo groot mogelijk zal zijn, en dat op die manier het voornoemd Vlaams Netwerk aangemoedigd zal worden om fatsoenlijke eisen te formuleren.

Chipie · 27 april 2008, 17:29

De echte armen zullen (hopelijk) wel beseffen dat radicale organisaties hen gewoon arm houden...

24 april 2008, 21:19	#1
woolybooly Vreemdeling Geregistreerd: 6 september 2007 Berichten: 53	1 mei - Stoet der Lege Portemonnees Aankondiging: Stoet der lege portemonnees http://www.anderepolitiek.be/nieuwecap/modules/news/ Drukte deze week in de localen van Victoria De Luxe in Gent. De Stoet van de Lege Portemonnees wordt voorbereid. Meer nieuws daarover in de loop van de week. Vooraf een discussietekst van de hand van Elias Vlerick, Leon Vercruyssen en Raf Verbeke over dit initiatief. Commentaar welkom. Bewoners, geëngageerde mensen en vakbondsmensen van de Dampoortwijk zijn druk in de weer voor de stoet van de lege portemonnees. Aanleiding is de nu al historische 1 mei-viering 2008: de rode dag van de arbeid én de groene Rerum Novarum-viering op één en dezelfde dag. Aanleiding is ook de koopkrachtbeweging die sinds de eerste stakingen begin dit jaar door ons land blijft razen. Buurt en Arbeidersbeweging Hoe lang is het geleden dat de socialisten van de Dampoort op 1 mei 's morgens vroeg afspraken in het Volkshuis aan de Antwerpse Steenweg om met de fanfare op kop op te stappen naar de 1 meioptocht? Partij en vakbond kwamen samen in de buurt. En de buurt was een bolwerk van de beweging. Dé BEWEGING? Nee twee bewegingen! Een rode en een groene. Naast het volkshuis was er immers het parochiehuis, de "patronnage" het huis van de christelijke arbeidersbeweging. De neoliberale ‘contra-reformatie’ tegen de verwezenlijking van de arbeidersstrijd van de 20ste eeuw, heeft deze bolwerken van de kaart geveegd. Buurt en arbeidersbeweging ontmoeten elkaar niet meer aan de toog van het volkshuis maar aan de kassa van de coöperatieve apotheek. En aan het loket van plaatselijke dienstverlening van de vakbond. De arbeider, de bediende, de ambtenaar van de Dampoortbuurt ontmoet zijn/haar buur niet meer als werkmens. De plaatselijke leidende figuren zijn niet meer de wijkmeester van de KWB of de voorzitster van de SVV. Op sommige vlakken een bevrijding, maar er is veel onzekerheid voor in de plaats gekomen. Nog nooit hebben er zo veel verenigingen, projecten, initiatieven, wijkgebeurtenissen en buurtfeesten en -comités bestaan in de Dampoortwijk als vandaag. Maar nog nooit is de kloof tussen dit buurtgebeuren en de beweging van de werkmens zo groot geweest. Niet dat alles vroeger koek en ei was door de greep van de arbeidersbeweging op de buurt . Maar minstens was er een eenheid tussen de plaatselijke leiders van de arbeidersbeweging en het plaatselijk verenigingleven. Beide vormden partij. Zij het twéé partijen: een rode en een groene. En beide partijen waren buurt en arbeidersbeweging tegelijk. Partij en vakbond te gelijk. Buurt en stad te gelijk. De Stoet van de Lege Portemonnees wil de traditie van de buurtstoeten naar de 1 mei stoet herstellen. De buurt stapt op naar de grote stoet. De grote stoet waar partij, vakbond, mutualiteit en coöperatieve geacht worden partij te vormen tegen kapitaal en voor een andere politiek van de arbeid. Net de samenvloeiing dit jaar van Rerum Novarum en 1 mei geeft ons de motivatie om deze traditie te herstellen. Want nog nooit is het gemeenschappelijke belang van alle werkende mensen in de buurt, ook de mensen die leven van een uitkering, zo dringend en zo duidelijk geweest als vandaag. Koopkracht en Loon: GB-Dampoort als voorbeeld Nog nooit heeft de werkende klasse haar loon voor werken zo duidelijk afgestaan voor de verrijking van het kapitaal als vandaag. Een voorbeeld : Achtenveertig jaar geleden, twee jaar na expo ’58, verscheen aan de Dampoort een supermarkt. Een symbool voor de zogenaamde welvaartstaat met zijn massaconsumptie en uitbreiding van de markt. Honderden vrouwen en mannen uit de buurt verdienden hun boterham in de GB. Cassière, beenhouwer of rekkenvuller, wie bij GB werkte had een stabiele job. Een inkomen waar je van kon leven. Een waardige werkomgeving met vakbondsmacht. Met toekomst want GB-Dampoort heeft tot op de dag van vandaag altijd winst opgeleverd. GB, de oude Belgische grootdistributeur is na de val van de muur in handen gevallen van het franse Carrefour, de 2° grootste distributiegroep in de wereld, na Wall-Mart. Carrefour deed in de jaren '90 wat alle internationale groepen deden: reorganiseren in naam van concurrentiekracht en productiviteit tot eer en glorie van de aandeelhouders en de winstgevendheid. Maar op de rug van personeel en ... consument. Solidariteit uit de buurt In juni 2007 kondigt Carrefour aan GB-Dampoort te sluiten samen met 15 andere super-GB’s in België: 900 mensen moeten de deur uit. Het personeel staakt met steun van zijn vakbonden. Een aantal buren van CAP voelen zich aangesproken. Een petitie wordt opgesteld, uit solidariteit met het personeel en voor het openhouden van de GB. Want GB is in de loop van de jaren een buurtwinkel geworden. Beenhouwers, melkmannen, buurtwinkels hebben de strijd verloren. De grootdistributie heeft de leiding overgenomen en de klant is gevolgd. Zonder alternatief. Zonder keuze. Zonder controle. Dat de klant volgde is logisch. GB-Dampoort was vlakbij. Mensen zonder auto, senioren uit rusthuis de Horizon die met bus 6 hun boodschappen doen, jongeren en pendelaars, asielzoekers en huisvrouwen,... allemaal werden zij bediend door vooral vrouwelijk personeel veelal uit de buurt. 20.000 handtekeningen worden opgehaald via 2 GB-tournees met de cap-bus. Een avond wordt georganiseerd met de vakbonden. Een buurtavond in het buffet van station Gent-Dampoort. Een raamaffiche tegen de sluiting moet de aandacht trekken van de buurt. Dat brengt tientallen en honderden mensen in beweging. Voor het openhouden van de winkel. Voor werk. Voor het sociaal statuut van de kassiersters die dikwijls ook in de buurt wonen. Zie: http://profile.myspace.com/index.cfm...endid=38078615 http://gb-campagne.blogspot.com/ Uiteindelijk blijkt dat GB de winkels niet wil sluiten of verkopen . Het plan was van bij het begin het ‘franchiseren’ van de winkels. Dat wil zeggen dat ze worden overgelaten aan een zelfstandige die echter afnemer blijft van Carrefour. Met andere woorden: de winst blijft bij Carrefour, maar de verantwoordelijkheid en de lasten komen bij de (schijn-)zelfstandige te liggen. In januari 2008 worden de vermoedens bevestigd: alle 16 winkels worden ‘gefranchiseerd’. Het roofkapitalisme van Carrefour, geen geïsoleerd fenomeen In de zomer van 2007 sijpelen de eerste berichten binnen van de prijsstijgingen van de voedingsproducten. Energie, huishuur en hypotheek het zijn de grote happen uit het familiebudget die de koopkracht van de werkende bevolking aantasten. Daar komen nu nog eens de stijgende prijzen van de voeding bovenop. De strategieën van winkelketens als Carrefour om steeds meer winst te maken hebben hier minstens deels mee te maken. De franchisering van de GB’s ging immers niet enkel gepaard met lagere lonen, meer interim werk en minder vaste jobs, maar ook met... hogere prijzen. Navraag naar de prijzen in de franchisewinkels die toen al bestonden leerde in de zomer van 2007 dat merkproducten in de franchisewinkels hoger waren dan in de andere GB's. Minder kosten en toch hogere prijzen! Vanwaar dit schandaal? In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt ligt de oorzaak van de prijsstijgingen veel dieper dan fenomenen als de stijgende vraag naar melk, vlees en graan in landen als China en India, de stijgende vraag naar de energiegewassen (biobrandstof) die de graanproductie verdringt of de olieschaarste. Dit zijn verklaringen die doen uitschijnen dat er een onvermijdelijke schaarste zou zijn in de productie van melk, vlees, graan of olie. Maar wat blijkt wanneer we de cijfers van de productie gaan bekijken: er is helemaal geen onvermijdelijke schaarste! De wereldvoedselvoorraad wordt momenteel gekenmerkt door overvloed, niet door schaarste. Er worden genoeg granen, rijst en tarwe geproduceerd om ieder mens te voorzien van meer voedsel dan nodig is voor hun dagelijkse behoeften. En dan worden andere soorten voedsel, zoals vlees, zuivelproducten, groenten, noten, bonen en vis niet eens meegerekend. Ook het beeld dat de groei van de bevolking en de consumptie leidt tot armoede en schaarste is onjuist. Volgens de World Hunger Education Service, een Amerikaanse NGO, produceert de landbouw vandaag wereldwijd 17 procent meer calorieën per persoon dan dertig jaar geleden - ondanks de groei van de wereldbevolking. Het potentieel is ontwikkeld om een einde te maken aan voedseltekorten, alleen komt het niet bij de juiste mensen terecht of wordt het niet op de juiste plaatsen geproduceerd. Als er toch sprake is van schaarste dan gaat het niet om een onvermijdelijke, maar om gecreëerde schaarste. Een gevolg van het inzetten van voedsel als een middel om winst te maken. Belangrijke spelers in de creatie van de schaarste zijn de inkoopcentrales die de producten van de verwerkende bedrijven kopen en de supermarktketens die deze naar de consument brengen. In Europa gaat het om 110 inkoopcentrales en 600 supermarktketens die vraag en aanbod van de voedingsindustrie in handen hebben. Zij staan tussen 3.200.000 boeren aan de ene kant en 160.000.000 verbruikers aan de andere kant. Tweede grootste van deze supermarktketens ... Carrefour. Er word verwacht dat het niet lang meer zal duren voor nog slechts 6 bedrijven de globale voedingsdistributie in handen zullen hebben. Zie: http://capgent.blogspot.com/ De inkoopcentrales en supermarktketens worden steeds groter en zijn met steeds minder: hun monopolie groeit. Samen met hun monopolie groeit ook hun macht over de prijzen die ze betalen aan de boeren aan de ene kant, en de prijzen die ze vragen aan de consument aan de andere kant. Winkelketens kunnen heel lage prijzen afdwingen van de verwerkende bedrijven, zonder dat ze daarom de prijzen in hun winkels verlagen. Inkoopcentrales kunnen grote voorraden opkopen en wachten met verkopen tot de prijzen voldoende gestegen zijn. Grote speculatieve bewegingen op de wereldmarkten van graan, melk, fruit en groenten hebben zich meester gemaakt van de voedselvoorziening ten koste van de boer die nauwelijks meer krijgt voor de opbrengst van zijn werk en zijn land. Dit gaat ten koste van de werknemers en franchisehouders die opbrengst van hun arbeid moeten afstaan aan de aandeelhouder. Ten koste van de consument die zich blauw betaalt aan basisgoederen die hem of haar worden aangeboden in zijn buurt. De stoet van de lege portemonnees: stop de speculanten ! Controle op de prijzen ! De prijsstijgingen vormen een sterke motor van hernieuwd verzet van de werkende bevolking tegen de groeiende ongelijkheden. Om en bij de 100 bedrijven verspreid over heel het land hebben al gestaakt voor bijkomende loonsverhogingen. Koopkracht en loon, buurt en vakbond, ze zijn met elkaar verweven in de maalstroom van de globalisering van markten en kapitaal. De stoet van de lege portemonnees op 1 mei kiest duidelijk partij: wie de koopkracht verdedigt, wie de armoede uit de buurt wil bannen moet het kwaad preventief aanpakken. Ondanks alle sociale begeleiding en eindeloopbaanregelingen, ondanks afdankingspremies en activeringsbedragen snijdt een superwinstgevende multinational 900 werkplaatsen weg. 900 mensen die jaren een groep vormden en hun arbeid nog aan redelijke voorwaarden konden aanbieden. Die voorwaarden worden ondanks onderhandelingen met de vakbonden brutaal afgebroken en 1 dag na de sluiting van GB-Dampoort gaat de winkel alweer open met de helft minder volk. Met jonge vooral immigrante interims aan minder loon... met de zelfde prijsstijgingen als voorheen. Minder kosten, meer inkomsten. Met de Stoet van de lege portemonnees willen wij een signaal geven: de armoede en sociale uitsluiting van recht op werk, wonen en onderwijs van honderden mensen uit de Dampoortwijk is geen noodlot. Die uitsluiting is een proces dat stap voor stap georganiseerd wordt. Deze uitsluiting kan vergeleken worden met een waterval. Bovenaan de waterval staat iemand met sociale bescherming, met werkfierheid en een inkomen om gezin en kinderen te onderhouden. Wie bovenaan stand houdt tegen de waterval wordt als gepriviligeerd bestempeld. Maar velen worden meegesleurd en komen onderaan de waterval terecht. Wie onderaan terechtkomt, riskeert woning, werk en inkomen te verliezen. De Stoet van de Lege Portemonnees bewijst dat daarom nog niet de weerbaarheid verloren is. De Stoet van de Lege Portemonnes roept geen compassie op met armen. De Stoet van de Lege Portemonnees pleit niet voor lege solidariteit tegen de armoede. De Stoet van de lege portemonnees propageert geen schrik voor de armoede . De Stoet van de Lege Portemonnees komt op voor de rechten van alle “werknemers” die “winstgevers” zijn van groepen als Carrefour zijn. De Stoet van de Lege Portemonnees komt op voor de rechten van zij die om een of andere reden aan de onderkant van de sociale waterval zijn beland en worden bestempeld als profiteurs en verliesposten. Armoede, rechteloosheid en uitsluiting ontstaat daar waar grote economische spelers als Carrefour hun werkkrachten uitspuwen om de zakken van de aandeelhouders te vullen. Ontstaat waar de fiere cassière die haar gezin kan onderhouden afstand moet doen van een vast contract, een voltijdse baan, een volwaardige bijdrage aan de sociale zekerheid voor pensioen en ziekteverzekering. Of er van de 900 mensen opzij geduwd door Carrefour in de miserie gekomen zijn weten wij nu nog niet. Maar dat van de 100.000-en die vandaag in de miserie zitten,moeten leven met voedselpakketten, van invaliditeit of leefloon, dat velen eerder een vaste baan hadden, of als zelfstandige een zaak uitbouwden en een gezin konden onderhouden, dat staat als een paal boven water. De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet tegen armoede alleen, maar een stoet voor koopkracht. De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet voor koopkracht alleen, maar voor een wenswaardig loon voor werk en een vervangingsinkomen voor wie geen werk heeft. De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet voor inkomen, index en loonsverhoging alleen maar voor werk voor iedereen. De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet voor werk alleen, maar voor fundamentele herverdeling van inkomens tussen aandeelhouders als die van Carrefour en de mensen die moeten leven van hun arbeid. De Stoet van de Lege Portemonnees is geen stoet voor herverdeling alleen maar om de machtsverhoudingen in deze maatschappij fundamenteel te wijzigen en de controle in te stellen op de multinationals, op de speculanten . De Stoet van de Lege Portemonnees is de voortzetting van een buurt in actie voor werk en democratie. Een platform om alle krachten samen te brengen die in het Carrefour-verhaal een spiegel zien voor wat in deze maatschappij aan de gang is. De Stoet van de Lege Portemonnees is de manifestatie van de nieuwe krachten voor wie een andere maatschappij en een andere politiek geen utopie en wens zijn, maar een werkelijkheid die nu al bestaat en samen kan ontwikkeld worden. De Stoet van de Lege Portemonnees grijpt terug naar oude tradities van strijd en de cultuur van de arbeidersbeweging en de volksbuurten, maar creëert nieuwe banden in de buurt. Tussen de buurt en de brede beweging in de wereld tegen de neoliberale contra-reformatie. Tussen generaties. Tussen rode en groene bonden. Tussen vakbonden en armoede-bonden. Tussen consumenten en werknemers. Tussen partijen op zoek naar nieuwe vormen en gedachten. Tussen sociale vernieuwingsprojecten en belangenverdediging. Tussen oude en nieuwe wijkcultuur. Tussen boer en arbeider Tussen boer en consument. Tussen een buurt en de stad De Stoet van de Lege Portemonnees doet een oproep aan iedereen om mee op te stappen en legt het onderstaande programma van de armoedevakbond voor 1. Absolute prioriteit: De uitkeringen moeten dringend omhoog en welvaartsvast gemaakt worden, zoniet moeten de prijzen dringend omlaag. De uitkeringen zouden ook allemaal, zonder uitzondering, boven de Europees bepaalde armoedegrens moeten geraken. Ja, zelfs in België. Absolute prioriteit: betaalbare huisvesting, 30.000 BETAALBARE sociale woningen MEER dan de 45.000 die door Marino Keulen werden beloofd. Want niet alle sociale woningen zijn betaalbaar. Er zijn er dus 75.000 nodig, en betaalbaar voor arme mensen. Maar daarover heb ik gisteren al een aantal dingen doorgemaild, gelieve deze bemerking over het feit dat Marino Keulen 30.000 sociale woningen te weinig belooft even mee over te nemen. 2. Een betaalbare gezondheidszorg. Medicijnen en doktersbezoeken moeten veel goedkoper kunnen. In Nederland zijn ze schijnbaar een stuk minder duur. De meeste armen hebben geen geld voor een dure hospitalisatieverzekering. Armen kunnen ook geen psychotherapie betalen, nochtans zijn er veel armen die daar behoefte aan hebben. Daardoor moeten de armen verder blijven sukkelen tot ze opgenomen moeten worden of zelfmoord plegen. 3. Wat betreft de verhoging van de koopkracht denk ik het volgende. Het statuut van samenwonende dient afgeschaft te worden. Uitkeringen dienen ten individuelen titel te worden toegekend. Zo zouden de liberalen liefst willen dat voor arbeiders de CAO's niet langer collectief, maar individueel onderhandeld worden tussen werknemer en werkgever (winstgever en winstnemer). Maar als het dan over uitkeringen gaat, dan wil men dat mensen collectief leven van een uitkering en daarom zijn ze afhankelijk gemaakt van gezinstoestanden. Deze rotte situatie zorgt voor heel wat ellende, ook relationeel, niet alleen financieel. De CAP-eis om uitkeringen niet meer afhankelijk te maken van gezinstoestanden lijkt me dus een heel goed programmapunt dat me meermaals van pas is gekomen in discussies met andere mensen die in armoede leven. Mensen moeten ook het recht hebben om samen te wonen op één adres zonder dat er rechtstreeks aan hun centen wordt gezeten. De meeste armen zouden daar veel baat bij hebben, ze zouden weer relaties met elkaar kunnen aangaan of het niet meer clandestien moeten doen. 4. Halftime jobs zouden meer moeten betalen. Een alleenstaande kan nu niet halftime werken, want dat is niet meer leefbaar. En dan is de keuze om te blijven stempelen rap gemaakt. Want de extra kosten voor kinderopvang maken dat hij/zij minder heeft dan aan de dop. En wie zou nu graag blut zijn doordat hij/zij werk vindt ? 5. De kosten van het onderwijs, dat eigenlijk voor iedereen gratis zou moeten zijn, zijn ferm overdreven. Het enige dat men gedaan heeft voor de armen is dat men in september al weet hoeveel het gaat kosten, wat hebben we daar nu aan als we toch te weinig geld hebben om het onderwijs van onze kinderen te betalen ? 6. Om de armen mee te krijgen (moest dat één van de problemen zijn) denk ik dat je ook eens moet spreken over participatie en de rol van de armen binnen het Vlaams Netwerk. Dat is meestal een thema dat goed aanslaat, want de meesten onder hen beseffen wel dat er met hun voeten gerammeld wordt, maar ze zitten nu eenmaal in een machteloze positie en de angst voor represailles is vrij groot. Het is niet omdat de armen bestudeerd worden, dat de armoede wordt opgelost. En het is ook niet door barometers te knutselen voor zes criteria (huisvesting, werkloosheid enz...) dat de werklozen werk vinden of de daklozen een huis. 7. Een ander dankbaar thema is misschien dat de budgetten voor schuldbemiddeling/armoedebestrijding sinds de nieuwe regering met 5 % (volgens een mail van een groene die ik kreeg) gedaald zijn, terwijl de armoede ongetwijfeld in stijgende lijn zit. Zoiets zou toch de nodige verontwaardiging moeten wekken onder de armen zelf, althans, dat denk ik toch. 8. Verder staan er ongetwijfeld nog wat nieuwe maatregelen op stapel om de werklozen nog meer te pesten, dus misschien kan daar ook iets rond gedaan worden. Wij moeten dus eisen dat de uitkeringen niet beperkt worden in tijd, noch dat zij verder verlaagd worden. 9. Dan vind ik ook dat er solidariteit moet komen tussen Belgische armen en de mensen zonder papieren, die ook haast allemaal in schrijnende armoede moeten overleven. Hun strijd is dezelfde, al beseffen velen dat nog niet terdege, dat ze allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Dat is ook iets waar we rond kunnen werken. Jan Talpe en zijn kameraad Martin organiseren filmavonden die gaan rond de uitbuiting van de mensen zonder papieren. Misschien is dat een idee om mee te beginnen. 10. Ook om de koopkracht te verhogen lijkt het me goed om de BTW op energiefacturen te verlagen van 21 % naar 6 %, maar dat is een eis die al in het voorlopig programma staat dacht ik, of het zou er toch in moeten staan vind ik. Al deze maatregelen zouden de koopkracht direct verbeteren. Wij nodigen iedereen uit commentaar te leveren op deze discussietekst Raf Verbeke, Elias Vlerick, Leon Vercruyssen Allen daarheen!!!

24 april 2008, 21:45	#4
woolybooly Vreemdeling Geregistreerd: 6 september 2007 Berichten: 53	Waren we toch de affiche niet vergeten zeker ? Bijgevoegde afbeelding(e)

24 april 2008, 22:00	#5
Mambo Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 27 april 2004 Berichten: 43.539	De socialisten vieren de lege portemonnees. Het zijn vooral zij die ze leeg geschud hebben. __________________ Misschien heb ik me wel vergist. Of niet ?

24 april 2008, 22:38	#7
Preuße Minister Geregistreerd: 7 september 2006 Locatie: Königreich Belgien Berichten: 3.008	Proest! Wat een zielige en vooral leugenachtige snertcampagne. We hebben ongeziene koopkracht, wemelen in luxe en dan nog komen er hier een paar zogezegde "arbeiders" klagen! Begin eens met Uw internetabonnement op te zeggen hè, als Uwen portemonnee toch zo leeg is. __________________ Mit Gott für König und Vaterland! Avatar toont Friedrich-Wilhelm III König von Preussen (1770-1840).

27 april 2008, 16:40	#19
woolybooly Vreemdeling Geregistreerd: 6 september 2007 Berichten: 53	update UPDATE Er zal na de Stoet der Lege Portemonnees om 12.00 u. een gesprek doorgaan met een delegatie van organisaties die door Armoedevakbond bijeengeroepen werden, dit om te bespreken hoe de geplande betoging op 17 oktober en de slotmanifestatie aangepast kunnen worden zodat er niet alleen stemmen van het 'Vlaams Netwerk (van verenigingen waar armen het woord nemen (sic))' te horen zullen zijn, maar ook meer radicale stemmen van organisaties en personen die hun eigen eisen naar voren willen brengen. In ieder geval zal er een radicale delegatie meegaan in de Mars op Brussel van 17 oktober. We hopen dat deze delegatie zo groot mogelijk zal zijn, en dat op die manier het voornoemd Vlaams Netwerk aangemoedigd zal worden om fatsoenlijke eisen te formuleren.

24 april 2008, 21:23	#2
nun Gouverneur Geregistreerd: 24 maart 2008 Berichten: 1.091	Waarom fixatie op carrefour? Als je niet content bent met carrefout ga naar aldi. Als al de andere supermarkten hetzelfde doen is het niet erg eerlijk om carrefour af te schilderen als de grote boosdoener.

25 april 2008, 17:06	#12
Chipie Banneling Geregistreerd: 18 april 2004 Berichten: 20.937	Typisch kleinlinks gezever...

27 april 2008, 17:29	#20
Chipie Banneling Geregistreerd: 18 april 2004 Berichten: 20.937	De echte armen zullen (hopelijk) wel beseffen dat radicale organisaties hen gewoon arm houden...