Bestaat "de Ziel"?

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Dat is niet wat de vedanta zegt.

Dan heeft u de Vedanta leer niet goed begrepen vrees ik.

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Leg eens het verband uit tussen de quantumfysica en de Isja Upanishad, ook wel de Samhita Upanishad genoemd.

Ik zie weinig verschillen, aangezien de quantumfysica ook van oordeel is dat tijd, afstand en ruimte niet bestaan. Het enigste verschil dat er zeker is is dat de quantumfysica het op een andere manier onderzocht heeft en verwoord, maar uiteindelijk tot dezelfde conclusie komt. Alles blijkt namelijk gelijktijdig in het bewustzijn aanwezig te zijn in een niet aan tijd en plaats gebonden dimensie. In alle godsdiensten en culturen vindt men trouwens geschriften terug waarin gewag gemaakt wordt van non-lokale ervaringen. Men kan dit terugvinden in het Egyptische dodenboek, het Tibetaanse dodenboek, de hindoeïstische Isja Upanishad, de oud-joodse mystieke leer in de Midrazj en de Zohar, het verhaal van Er in Plato's Staat, de visioenen in de Bijbel en van mystici als Franciscus van Assisi, Meister Eckhart, Theresa van Avila, Johannes van het Kruis, maar ook in de Koran.

[kamiel spieces]

In blinde duisternis storten zij zich, die de begoocheling dienen.
In nog zo mogelijk grotere duisternis komen zij terecht, die prat gaan op het weten.

Duisternis en licht zijn dualistische begrippen en bestaan alleen in de begoocheling van degene die zich identificeren met deze begrippen.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door kamiel spieces

Ik zie weinig verschillen, aangezien de quantumfysica ook van oordeel is dat tijd, afstand en ruimte niet bestaan. Het enigste verschil dat er zeker is is dat de quantumfysica het op een andere manier onderzocht heeft en verwoord, maar uiteindelijk tot dezelfde conclusie komt. Alles blijkt namelijk gelijktijdig in het bewustzijn aanwezig te zijn in een niet aan tijd en plaats gebonden dimensie. In alle godsdiensten en culturen vindt men trouwens geschriften terug waarin gewag gemaakt wordt van non-lokale ervaringen. Men kan dit terugvinden in het Egyptische dodenboek, het Tibetaanse dodenboek, de hindoeïstische Isja Upanishad, de oud-joodse mystieke leer in de Midrazj en de Zohar, het verhaal van Er in Plato's Staat, de visioenen in de Bijbel en van mystici als Franciscus van Assisi, Meister Eckhart, Theresa van Avila, Johannes van het Kruis, maar ook in de Koran.

Midras & zohar komen uit de Oud-Perzische kultuur, voor de rest klinkt het alsof u enkel in uw jeugd Lekturama-pulp hebt gelezen.
Lees deze eens opnieuw zin zonder blozen:ik citeer: "Alles blijkt namelijk gelijktijdig in het bewustzijn aanwezig te zijn in een niet aan tijd en plaats gebonden dimensie".

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door kamiel spieces

Ik zie weinig verschillen, aangezien de quantumfysica ook van oordeel is dat tijd, afstand en ruimte niet bestaan. Het enigste verschil dat er zeker is is dat de quantumfysica het op een andere manier onderzocht heeft en verwoord, maar uiteindelijk tot dezelfde conclusie komt. Alles blijkt namelijk gelijktijdig in het bewustzijn aanwezig te zijn in een niet aan tijd en plaats gebonden dimensie. In alle godsdiensten en culturen vindt men trouwens geschriften terug waarin gewag gemaakt wordt van non-lokale ervaringen. Men kan dit terugvinden in het Egyptische dodenboek, het Tibetaanse dodenboek, de hindoeïstische Isja Upanishad, de oud-joodse mystieke leer in de Midrazj en de Zohar, het verhaal van Er in Plato's Staat, de visioenen in de Bijbel en van mystici als Franciscus van Assisi, Meister Eckhart, Theresa van Avila, Johannes van het Kruis, maar ook in de Koran.

Mijn vraag was: Leg eens het verband uit tussen de quantumfysica en de Isja Upanishad, ook wel de Samhita Upanishad genoemd.


Het antwoord is naast de kwestie en bovendien - althans voor de zaken die ik ken - foutief.

In de quantum fysica zouden tijd, afstand en ruimte niet bestaan. Jij mag dat geloven, maar betrek er geen serieuze wetenschappen bij.

Idem voor de Isja- of andere upanishaden, dat staat daar niet. Laat serieuze werken er buiten.

Idem voor het Tibetaanse dodenboek. De Tibetanen 'geloven' zelfs in een bepaalde vaste tijdspanne tussen twee 'levens'.

Je zal me ook moeten wijzen waar Meister Eckhart je stelling staaft. Hij beschrijft in zijn mystieke ervaringen wonderwel zijn 'godsbegrip' op een wijze die perfect binnen de boedddhistische sunnyata past, maar dat is iets totaal anders.

Ook er herlezing van Plato dient zich op.

De ondraaaglijkheid van de vastheid van je stelling staat in schril contrast met de onmogelijkheid er anders dan in gemeenplaatsen en vage verwijzingen naar te verwijzen, laat staan de onmogelijkheid om vragen te beantwoorden.

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Midras & zohar komen uit de Oud-Perzische kultuur, voor de rest klinkt het alsof u enkel in uw jeugd Lekturama-pulp hebt gelezen.
Lees deze eens opnieuw zin zonder blozen:ik citeer: "Alles blijkt namelijk gelijktijdig in het bewustzijn aanwezig te zijn in een niet aan tijd en plaats gebonden dimensie".

Tijd en ruimte dimensie is een verbeelding van de mens en bestaat in 'werkelijkheid' niet. Het is een dimensie die gecreëerd wordt in het denken. U kunt zich hier alleen bewust van worden als uzelf uit het denken stapt.

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Mijn vraag was: Leg eens het verband uit tussen de quantumfysica en de Isja Upanishad, ook wel de Samhita Upanishad genoemd.


Het antwoord is naast de kwestie en bovendien - althans voor de zaken die ik ken - foutief.

In de quantum fysica zouden tijd, afstand en ruimte niet bestaan. Jij mag dat geloven, maar betrek er geen serieuze wetenschappen bij.

Idem voor de Isja- of andere upanishaden, dat staat daar niet. Laat serieuze werken er buiten.

Idem voor het Tibetaanse dodenboek. De Tibetanen 'geloven' zelfs in een bepaalde vaste tijdspanne tussen twee 'levens'.

Je zal me ook moeten wijzen waar Meister Eckhart je stelling staaft. Hij beschrijft in zijn mystieke ervaringen wonderwel zijn 'godsbegrip' op een wijze die perfect binnen de boedddhistische sunnyata past, maar dat is iets totaal anders.

Ook er herlezing van Plato dient zich op.

De ondraaaglijkheid van de vastheid van je stelling staat in schril contrast met de onmogelijkheid er anders dan in gemeenplaatsen en vage verwijzingen naar te verwijzen, laat staan de onmogelijkheid om vragen te beantwoorden.

Waarom zou ik jou nog moeten overtuigen van mijn stelling, aangezien u toch telkens alles richting prullemand gooit. Dat u sceptisch bent vind ik meer dan normaal, maar dat u alles van tafel veegt lijkt mij dan weer te voorbarig.

[JeeBee]

Zo te lezen vecht ik alleen het gebruik aan van een aantal bronnen die je - mijns inziens - op een niet correcte manier gebruikt door dingen te 'lezen' die er niet staan of 'verbanden' te leggen die eerder uit verband zijn.

Ieder gelooft wat hij wil.

Maar wanneer iemand probeert een overifieerbaar geloof te funderen op verifieerbare gegevens, dan moet hij wat wind kunnen verdragen.

Maar geen nood, geloof houdt zelfs in een storm een wankel kaartenhuisje overeind....zelfs indien de fundamenten niet blijken te bestaan.

[MIS]

Ik neem aan dat dit een koan is? Mijn antwoord; niet het 'IK' maar de getuige van het 'IK'. Juist?

Er is geen getuige van IK, dat zou de splitsing of de egotransverwarring bekrachtigen. Wie zou er dan de getuige van de getuige moeten zijn? Het is dus niet of dit, of dat, maar en dit en dat. Niets en alles, geen onderscheid tussen beide.

[MIS]

Ieder gelooft wat hij wil.

Ben je zeker dat jij gelooft wat jij wil? Kan je dat iets nader toelichten, interessante stelling.

[MIS]

Mijn vraag was: Leg eens het verband uit tussen de quantumfysica en de Isja Upanishad, ook wel de Samhita Upanishad genoemd.

Het verband is dat je je de vraag kan stellen naar het verband zelf. De misleiding en de zoektocht naar een verband tussen het gemanifesteerde is niet het verband op zichzelf waarin het zoeken ernaar kan gedijen.

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Zo te lezen vecht ik alleen het gebruik aan van een aantal bronnen die je - mijns inziens - op een niet correcte manier gebruikt door dingen te 'lezen' die er niet staan of 'verbanden' te leggen die eerder uit verband zijn.

Dan vrees ik dat u tegen windmolens vecht want ik ben ervan overtuigd dat ik wel op een correcte manier heb 'proberen' duidelijk te maken waarom tijd en ruimte in 'werkelijkheid' niet bestaat. Maar goed, ieder zijn waarheid zeker!

Maar geen nood, geloof houdt zelfs in een storm een wankel kaartenhuisje overeind....zelfs indien de fundamenten niet blijken te bestaan.

U heeft het nu waarschijnlijk over de klassieke fysica, die met de handen in het haar zitten omdat de kwantum fysica alles op zijn kop heeft gezet.

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Er is geen getuige van IK, dat zou de splitsing of de egotransverwarring bekrachtigen. Wie zou er dan de getuige van de getuige moeten zijn? Het is dus niet of dit, of dat, maar en dit en dat. Niets en alles, geen onderscheid tussen beide.

Dit moet je toch eens duidelijker formuleren wat je hier mee bedoelt? Tot zover ik er zicht op heb bestaat er geen getuige van de getuige meer. Het IK -wat in zichzelf tegenstrijdig is- kan nooit het Wezen van zijn eigen oorzaak doorgronden. Ik dus ook niet, zolang ik uit een IK besta. Dat 'ik' zelf is de misleider, omdat die uit denken bestaat. Maar het denken heb je nodig om dat te kunnen doorzien, zoals Frodo in 'The Lord of the Rings' Gollem (het Ego) nodig had om de Ring (het denken, het 'ik') in Doemberg te laten vernietigen. Maar net zoals Gollem samen met de Ring van het Kwaad in het vuur sterft, sterft het denken als de doener op het moment van het doorzien dat er niets te doen valt. Dat overgave vanzelf moet gaan. Dat er geen doen, geen pogen, dus geen succes is van het 'IK' dat louter denken is.

[kamiel spieces]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Het verband is dat je je de vraag kan stellen naar het verband zelf. De misleiding en de zoektocht naar een verband tussen het gemanifesteerde is niet het verband op zichzelf waarin het zoeken ernaar kan gedijen.

Er is eigenlijk maar één fundamentele vraag dat gesteld moet worden, die alle andere vragen teniet doet zoals Sri Nisargadatta zei.
Wie ben ik?

[cor]

Deze discussie doet me wel terugdenken aan een artikel van Douglas Hofstadter, waaruit ik ooit noteerde:

Dit artikel was in eerste instantie bedoeld voor mensen die althans een oppervlakkige kennis van quantumverschijnselen bezitten. De in dit artikel genoemde boeken van Feynman vormen een uitstekende inleiding. Er zijn andere boeken die de quantummechanica voor leken verklaren, en sommige zijn daar vrij aardig in geslaagd, maar andere hebben het grote nadeel dat ze de quantummechanische werkelijkheid proberen te koppelen aan oosterse mystiek, een verband dat ik oppervlakkig en misleidend vind. Ik heb niets tegen mensen die iets willen zeggen over het wereldbeeld van de oude boeddhisten en erop willen wijzen dat enkele stellingen die duizenden jaren geleden zijn geschreven, vrij geïnterpreteerd kunnen worden opgevat als beweringen die niet inconsistent zijn met ontdekkingen uit de moderne natuurkunde, maar te beweren dat de 'westerse wetenschap nu pas zover is als de oude wijsheid van het Oosten', zoals sommige schrijvers (ongeveer met dezelfde woorden) doen, is volgens mij dwaas en antiïntellectueel.
Ik noem dit 'anti-intellectueel' omdat de meeste westerlingen die dwepen met oosterse mystiek niet graag zien dat de wetenschap zich bemoeit met iets wat volgens hen buiten de wetenschap valt. Deze houding is misschien een overblijfsel van de verbeten antiwetenschappelijke, anti-intellectuele stemming die zich tijdens een groot deel van het Vietnamtijdperk van de Verenigde Staten had meester gemaakt. Deze mensen hebben, misschien wel onbewust, een of andere rancune; ze willen dat de wetenschap 'op haar nummer wordt gezet'. Vreemd genoeg zijn het vaak zelf wetenschappers en zwelgen ze in een soort zelfkritiek, denkende dat ze zich tot transcendente hoogten verheffen en de dingen vanaf een 'hoger niveau van verlichting' zien dan de wetenschap kan bieden. Dan verandert gewoonlijk de stemming van hun proza abrupt en gaat van exacte termen over op halfzachte, vage, poëtische woorden (zoals 'halfzacht', 'vaag' en 'poëtisch'). Vindt u die dingen ook niet verschrikkelijk?
Dit is het slag mensen dat waninformatie verspreidt over de ontdekkingen van de moderne natuurkunde (zoals het pseudo-onzekerheidsprincipe). Ze laten de mensen denken dat iedere fantastische theorie die een mysterie (of zogenaamd mysterie) verklaart, heel goed zou kunnen kloppen, als er maar modernistische technische termen uit de natuurkunde in voorkomen - termen als 'tachyon', 'de ongelijkheid van Bell', 'de EPR-paradox', 'zwaartekrachtgolven' enzovoort.

Goed, pas het toe op wie het toepasbaar is, maar de volgende quote vind ik wel erover:

Oorspronkelijk geplaatst door kamiel spieces

U heeft het nu waarschijnlijk over de klassieke fysica, die met de handen in het haar zitten omdat de kwantum fysica alles op zijn kop heeft gezet.

Tiens, en dat terwijl Hofstadter het juist heeft over een brug:

Een van de mooiste facetten van de quantummechanische beschrijving van de werkelijkheid is de brug die wordt geslagen tussen het microscopische en het macroscopische. De aard van die brug wordt gekenschetst door het correspondentieprincipe, dat stelt:
Binnen het bereik van grote afmetingen mogen quantummechanische verschijnselen niet te onderscheiden zijn van hun klassieke tegenhangers.
Dit kan worden omgezet in een meer wiskundige stelling:
Binnen het bereik van grote quantumgetallen moeten quantummechanische vergelijkingen hun klassieke tegenhangers reproduceren.
... Maar een natuurkundige kan er niet altijd zeker van zijn dat een geopperde vergelijking juist is. Daarom is het correspondentieprincipe een zeer handige controle op iedere voorgestelde vergelijking - want als de vergelijking binnen het bereik van grote afmetingen (of, nauwkeuriger, van grote quantumgetallen) niet de bekende klassieke vergelijking oplevert, is ze zeker onjuist. Natuurlijk is een vergelijking nog niet juist als ze deze test heeft doorstaan, maar het is wel een bevestiging.
Quantummechanische verschijnselen worden gekarakteriseerd door 'quantumgetallen', die altijd gehele getallen zijn. Wanneer deze gehele getallen klein zijn - kleiner dan 5 of zo - heb je met wezenlijke quantumverschijnselen te maken. Maar wanneer je in de vergelijkingen vrij grote waarden als 20 invult, krijg je gedrag dat het midden houdt tussen de quantumstijl en de klassieke stijl. En wanneer je de limiet van oneindig grote waarden neemt, moet je weer uitkomen bij de oude, vertrouwde vergelijkingen van het prequantumtijdperk, zoals Newtons bewegingswetten.
Een treffend voorbeeld van dit idee zijn de zogenaamde 'Rydberg-atomen', atomen in een sterk aangeslagen toestand, waarvan de buitenste elektronen zeer grote quantumgetallen bezitten en bij gevolg zo los zijn verbonden met hun centrale kern dat hun banen iets minder 'wolkachtig' (dat wil zeggen minder quantummechanisch) beginnen te worden en meer gaan lijken op de bekende planeetbanen die elektronen in de korte, 'semi-klassieke' periode van de natuurkunde volgden, na de ontdekking van kernen door Ernest Rutherford, maar vóór Schrödinger en Heisenberg. Mede dankzij deze bruggen tussen de onbekende wereld en de bekende wereld krijgen de macroscopische mensen de noodzakelijke intuïties om zich voor te stellen hoe de groenheid van de Hulk kon ontstaan uit duistere, onpeilbare microdiepten.

[MIS]

Dit moet je toch eens duidelijker formuleren wat je hier mee bedoelt? Tot zover ik er zicht op heb bestaat er geen getuige van de getuige meer. Het IK -wat in zichzelf tegenstrijdig is- kan nooit het Wezen van zijn eigen oorzaak doorgronden. Ik dus ook niet, zolang ik uit een IK besta. Dat 'ik' zelf is de misleider, omdat die uit denken bestaat. Maar het denken heb je nodig om dat te kunnen doorzien, zoals Frodo in 'The Lord of the Rings' Gollem (het Ego) nodig had om de Ring (het denken, het 'ik') in Doemberg te laten vernietigen. Maar net zoals Gollem samen met de Ring van het Kwaad in het vuur sterft, sterft het denken als de doener op het moment van het doorzien dat er niets te doen valt. Dat overgave vanzelf moet gaan. Dat er geen doen, geen pogen, dus geen succes is van het 'IK' dat louter denken is.

Non dualisme kan nogal eens leiden tot zuiver nihilisme en het letterlijk nemen van het zgn niet doenerschap, en hiermee hervalt men in dezelfde egotransverwarring als andersom het geval was. Men heeft dan de neiging om alle niveaus te ontkennen om tot een dergelijke bewustwording te komen. Het non duale standpunt ontkent op geen enkele manier de dualiteit maar tracht slechts te verwijzen naar deze naakte essentie van waaruit en waarin dit alles geschiedt. Naargelang er wordt gesproken over Klimmen of Dalen krijgen dezelfde woorden een andere betekenis maar doorgaans worden ze door elkaar gehaald als gevolg van het literalisme dat eraan ten grondslag ligt. Eindeloos en oeverloos wordt er dan prozaïsch geëjaculeerd over onvoorwaardelijke liefde (en diens meer), de daden die er uiting aan zouden moeten geven blijven achterwege. Hierdoor verwordt de inherent krachtige boodschap tot een ultiem excuus voor het ego waarvan men stelt dat het vernietigd zou moeten worden. Het psychische sterven waar het naar verwijst is echter niet de vernietiging van het ego of het denken maar net het tegenovergestelde, bewustzijn komt tot leven door de bewustwording van wat het altijd was. Anders gezegd, wie naar Vladivostok wil doet er eerst goed aan te weten waar hij zich thans bevindt alvorens te denken reeds in Vladivostok te zijn. Begrijp je?

[MIS]

Er is eigenlijk maar één fundamentele vraag dat gesteld moet worden, die alle andere vragen teniet doet zoals Sri Nisargadatta zei. Wie ben ik?

En zelfs die vraag is overbodig. Maar steeds benieuwd wat je antwoord zou zijn.

[JeeBee]

[quote=kamiel spieces;4038630U heeft het nu waarschijnlijk over de klassieke fysica, die met de handen in het haar zitten omdat de kwantum fysica alles op zijn kop heeft gezet.[/QUOTE]

Geef daar eens één voorbeeld van.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door kamiel spieces

Ik neem aan dat dit een koan is?

Mijn antwoord; niet het 'IK' maar de getuige van het 'IK'.

Juist?

Iemand die vraagt of hij een koan 'juist' heeft beantwoord.......weet niet wat een koan is.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door kamiel spieces

Tijd en ruimte dimensie is een verbeelding van de mens en bestaat in 'werkelijkheid' niet. Het is een dimensie die gecreëerd wordt in het denken. U kunt zich hier alleen bewust van worden als uzelf uit het denken stapt.

Hoe doe ik dat concreet, uit het denken stappen?