God(en) als verklaring voor de wereld, welk model past het best?

[Het Verzet]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Maar een god is ongeveer per definitie een bewuste schepper, niet? Op welke manier passen deze processen binnen die term?

Ik weet niet eens hoe bewustzijn voor jou voelt. Ik kan me evenmin inleven in een hond. Hoe moet ik me dan bewustzijn voor een god inbeelden?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Verzet

Ik weet niet eens hoe bewustzijn voor jou voelt. Ik kan me evenmin inleven in een hond.

Je zou kunnen beginnen met op handen en voeten te kruipen en dan woef woef te roepen.
Moeilijker is om het been op tillen en tegen een boom te plassen.
Nog moeilijker een vrouwtje te bespringen.
Maar oefening baat kunst en ook dat zal je zeker wel gelukken.

Hoe moet ik me dan bewustzijn voor een god inbeelden?

Denk aan de eeuwigheid en de oneindigheid, dus de totaliteit van het AL.
Vervolgens dat je almachtig bent en alles wat je verzint ook werkelijkheid wordt.

Het zal God behagen een leerling te hebben.
"Ja", zal Hij zeggen: "dat is mijn Zoon!"

[microwezen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Je zou kunnen beginnen met op handen en voeten te kruipen en dan woef woef te roepen.

Dan nog weet je alleen nog maar hoe jij denkt dat het is om als mens een hond na te doen.

Maar probeer het eens; beschrijf eens 'pijn' zonder te verwijzen naar andere (zintuiglijke) gevoelens?

Laat staan dat je zou kunnen inleven (voorstellen) hoe het zou zijn als het om een andere levensvorm gaat.

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Moeilijker is om het been op tillen en tegen een boom te plassen.
Nog moeilijker een vrouwtje te bespringen.
Maar oefening baat kunst en ook dat zal je zeker wel gelukken.

Dat zijn juist de meest makkelijke dingen.
Al zal je bij het zomaar bespringen van de vrouwtjes er waarschijnlijk een blauw oog (of erger) aan overhouden

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door microwezen

Dan nog weet je alleen nog maar hoe jij denkt dat het is om als mens een hond na te doen.

Prima dus, of wou je de hond vragen hoe die er over denkt?

Maar probeer het eens; beschrijf eens 'pijn' zonder te verwijzen naar andere (zintuiglijke) gevoelens?

Pijn is een hevig naar gevoel.
Maar om echt te weten wat het is, zijn woorden alleen niet voldoende.
Prik een speld in je arm of breek je been, dan weet je wat de bedoeling is.
Zo is het ook met de hond: je moet het doen.

Laat staan dat je zou kunnen inleven (voorstellen) hoe het zou zijn als het om een andere levensvorm gaat.

Je behoeft het ook niet volledig in te leven, wat onmogelijk is, evenals met het God zijn.
Maar iets daarvan kan je je wel voorstellen.
Maar met de pijn is dat geen probleem.
Of je zou moeten menen dat woorden alleen voldoende zijn, maar ook het woord hond of het woord God zegt niet veel.
Er komt de belevenis bij.

Dat zijn juist de meest makkelijke dingen.

moeilijker dan alleen maar blaffen.

Al zal je bij het zomaar bespringen van de vrouwtjes er waarschijnlijk een blauw oog (of erger) aan overhouden

Honden slaan elkaar geen blauw oog.
Wel moet je eerst goed ruiken of het vrouwtje wel willig is....

[Het Verzet]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Je zou kunnen beginnen met op handen en voeten te kruipen en dan woef woef te roepen.
Moeilijker is om het been op tillen en tegen een boom te plassen.
Nog moeilijker een vrouwtje te bespringen.
Maar oefening baat kunst en ook dat zal je zeker wel gelukken.
Denk aan de eeuwigheid en de oneindigheid, dus de totaliteit van het AL.
Vervolgens dat je almachtig bent en alles wat je verzint ook werkelijkheid wordt.

Het zal God behagen een leerling te hebben.
"Ja", zal Hij zeggen: "dat is mijn Zoon!"

Euh, ja. Prima hoor.

[marie daenen]

Kunnen we het debat op een hoger niveau brengen ipv overal een beetje te lullen.
Als er een god zou bestaan hoe of wat zou hij dan moeten zijn?
Als er een begin aan de kosmos zou moeten zijn, moeten we dat in de microwereld of eerder in de macrowereld zoeken?
En zijn wij mensen überhaupt in staat om verder te zien dan onze huidige beperkte menselijke realiteit of anders gezegd is er nog evolutie mogelijk in ons menselijk inlevingsvermogen, begripsvermogen, zijnsvermogen....?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Kunnen we het debat op een hoger niveau brengen ipv overal een beetje te lullen.
Als er een god zou bestaan hoe of wat zou hij dan moeten zijn?

de microwezentjes dus.

Als er een begin aan de kosmos zou moeten zijn, moeten we dat in de microwereld of eerder in de macrowereld zoeken?

Er is geen begin, want het heelal is eeuwig, net als God.
Maar het meest primitieve "begin" (geen begin in de tijd, maar als begin van opbouw) ligt in de macrokosmos als de abstracte lege oneindigheid.
Richting microkosmos wordt het steeds ingewikkelder, wat je ook al aan de atomen kunt zien.

En zijn wij mensen überhaupt in staat om verder te zien dan onze huidige beperkte menselijke realiteit of anders gezegd is er nog evolutie mogelijk in ons menselijk inlevingsvermogen, begripsvermogen, zijnsvermogen....?

Zeker, lees daarvoor mijn atoomtheorie, de absolute revolutie in de wetenschap.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Tomas

Wanneer het verklaringsmodel 'wetenschappelijk' wil zijn, dienen de begrippen in dat model goed gedefinieerd te zijn en toetsbaar te zijn.
Ik vrees dat 'god' of 'goden' absoluut geen optie zijn. Je dient dan exact uit te leggen hoe zo'n god of goden eruit zien en dat moet vervolgens in experimentele condities terug te vinden zijn in de werkelijkheid. Je moet als het ware een observatie of experiment kunnen doen waaruit blijkt dat datgene wat je als god benoemt zich in de werkelijkheid voordoet. Ik vrees dat je verklaringsmodellen zinloze nonsens zijn wanneer men de toets met de werkelijkheid nagaat.

Ik heb zo de idee dat jouw idee van de werkelijkheid vooral natuurwetenschappelijk is, dus uiterlijk bepaald, terwijl God juist de Geest is, dat wil zeggen het denken zelf is.

Dat zo'n modellen soms pragmatisch zijn (in psychologische zin zinvol), kan ik beamen. Zo'n verklaring kan geruststelling bieden aan een stervensbed voor de nabestaanden en dies meer.

Daar heb je het al: bij het stervensbed heeft de mens de neiging zichzelf te verinnerlijken en juist daar vind de mens God, niet in de uiterlijke wereld.

Maar we zoeken niet naar wat we graag willen dat er waar zou zijn of wat onze psychische gezondheid ten goede komt, we zoeken naar wat (waarschijnlijk) werkelijk is, ongeacht ons verlangen. (dat vraagt dat men zijn ego opzij zet en louter aanvaardt wat is, zonder meer, hoe afschuwelijk die werkelijkheid ook moge zijn).

De vraag is dan nog steeds wat werkelijkheid is.
Deze is mijns inziens niet alleen uiterlijk, maar evenzeer innerlijk.

Tot nogtoe blijkt uit elk onderzoek dat we in een an sich zinloze werkelijkheid leven met blinde natuurwetten die eindeloos hun gang gaan en waarvoor het niks uitmaakt of we leven of sterven.

Het leven van de mens is meer dan alleen maar de wetten der natuur.
Maar de mens leeft ook bij innerlijke wetten, zoals die van de psychologie, waarvan je zelf al reeds hier boven gewag hebt gemaakt dat die zinvol kunnen zijn.

Dat is niet iets wat we graag horen, maar dat is helaas datgene wat we ontdekken, wanneer we oprecht en eerlijk de realiteit onderzoeken zoals die is, zonder het omfloerst een zin te gaan geven of een doel toe te dichten dat het waarschijnlijk niet heeft.

Tot bewijs van het tegendeel...

Het bewijs van het tegendeel is dat de mens ook een innerlijke wereld kent in zijn denken en dromen, in zijn willen en fantaseren.
En bovendien laat de hele evolutie van het heelal vanaf de oerknal tot aan het leven van planten en dieren en tenslotte de mens, zien dat er sprake is van een doelgerichte ontwikkeling en zeker niet alleen maar zinloos is, maar dat het heelal en het leven zich in de mens tracht te begrijpen, dat wil zeggen tot de innerlijke Geest daarvan te komen, die meer is dan alleen maar de natuurwetenschappelijke buitenkant.

Gaat het speciaal om dood en leven, dan ligt juist hier het criterium dat het denken van de mens begrippen kent als eeuwig leven en God.
Waarom zouden alleen de uiterlijke dingen waar zijn en niet de ideeën?
Waarom alleen het materiële en niet ook het geestelijke?

[Raven]

Er is geen god dan Allah.
Allah de barmhartige, de alwetende,
Wees geprezen Allah, heer der werelden,
barmhartig, alwetend, bewaker der dag des oordeels.

Alleen u bidden we toe, alleen tot u keren wij ons,
leid ons naar het juiste pad.
Het juiste pad dat u voor ons hebt voorgelegd,
niet het pad van de ongelovigen die dwalen,
Amin

Voila

[Indomitable]

Oorspronkelijk geplaatst door Raven

Er is geen god dan Allah.
Allah de barmhartige, de alwetende,
Wees geprezen Allah, heer der werelden,
barmhartig, alwetend, bewaker der dag des oordeels.

Alleen u bidden we toe, alleen tot u keren wij ons,
leid ons naar het juiste pad.
Het juiste pad dat u voor ons hebt voorgelegd,
niet het pad van de ongelovigen die dwalen,
Amin

Voila

Allé en nu dodokes doen he.

[Kristof Piessens]

Natuurwetenschap versus quantium wetenschap, de orde van eenheden en grootheden.

In de kern draait het om een energie die het bestaan mogelijk maakt en dat veronderstelt een schepping gecreëerd door gedachten, en het eerste woord van de mens die zichzelf ziet als geschapene maar ook een schepper kan zijn.

Dan blijkt het niveau van zoeken naar oplossingen heel bedroevend te zijn, het lijkt alsof je plotseling gevangen zit in een cube waar je niet uit kunt ontsnappen.
Gericht zoeken betekend niet alleen buiten jezelf naar antwoorden zoeken maar ook binnenin jezelf, de beste inzichten zijn daar waar de mensen het minst zoeken omdat de grondslag van het leven begint bij jezelf en de manier waarop je jezelf manifesteert op deze wereld.

Maar de kwestie stopt daar wanneer je niet de moeite doet om inzichten te verwerven en wat vrijer te leven zonder angst om iets te verliezen, het gaat er om dat je in balans weet te blijven tussen wat je als gevecht of probleem ziet en wat je als grondbeginsel/recht ziet.

Gedrag is ook een kernwaarde (als mens) zelfbehoud voorkomt in zekere zin wel dat je onterecht wordt gedood door iets wat je zelf niet wil, op dat niveau kun je niet anders spreken van de uitspraak "soort zoekt soort" dat is een apart geval die los staat van de staat waarin de mens leeft in termen van "overleven" wat angstgevoelens opwekt en dwingt tot reacties, in gedachte is dat geen antwoord op het niet accepteren van jezelf als mens, en wordt je gecategoriseerd onder de noemer van "gevallen wezens" die meenden het beter te weten dan god !

[Argusx43]

“Atheism is so senseless and odious to mankind that it never had many professors.” ~Sir Isaac Newton

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Raven

Er is geen god dan Allah.
Allah de barmhartige, de alwetende,
Wees geprezen Allah, heer der werelden,
barmhartig, alwetend, bewaker der dag des oordeels.

Alleen u bidden we toe, alleen tot u keren wij ons,
leid ons naar het juiste pad.
Het juiste pad dat u voor ons hebt voorgelegd,
niet het pad van de ongelovigen die dwalen,
Amin

Voila

Als je nu nog duidelijk zou kunnen zeggen wie of wat Allah is...
en daarbij verder durft te gaan dan alle praatjes die sommige vertellen...
en vooral praatjes die diezelfde Allah misbruiken om misdaden tegen de mensheid te plegen...

Dus als je buiten alle blablabla's van profeten en diens meer zou kunnen of moet ik zeggen zou durven denken...

Allah, God, het Al en zo verder zijn enkel namen... Durf je verder denken???

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Kristof Piessens

Natuurwetenschap versus quantium wetenschap, de orde van eenheden en grootheden.

In de kern draait het om een energie die het bestaan mogelijk maakt en dat veronderstelt een schepping gecreëerd door gedachten, en het eerste woord van de mens die zichzelf ziet als geschapene maar ook een schepper kan zijn.

Dan blijkt het niveau van zoeken naar oplossingen heel bedroevend te zijn, het lijkt alsof je plotseling gevangen zit in een cube waar je niet uit kunt ontsnappen.
Gericht zoeken betekend niet alleen buiten jezelf naar antwoorden zoeken maar ook binnenin jezelf, de beste inzichten zijn daar waar de mensen het minst zoeken omdat de grondslag van het leven begint bij jezelf en de manier waarop je jezelf manifesteert op deze wereld.

Maar de kwestie stopt daar wanneer je niet de moeite doet om inzichten te verwerven en wat vrijer te leven zonder angst om iets te verliezen, het gaat er om dat je in balans weet te blijven tussen wat je als gevecht of probleem ziet en wat je als grondbeginsel/recht ziet.

Gedrag is ook een kernwaarde (als mens) zelfbehoud voorkomt in zekere zin wel dat je onterecht wordt gedood door iets wat je zelf niet wil, op dat niveau kun je niet anders spreken van de uitspraak "soort zoekt soort" dat is een apart geval die los staat van de staat waarin de mens leeft in termen van "overleven" wat angstgevoelens opwekt en dwingt tot reacties, in gedachte is dat geen antwoord op het niet accepteren van jezelf als mens, en wordt je gecategoriseerd onder de noemer van "gevallen wezens" die meenden het beter te weten dan god !

Leven is het al...
Overleven is de strijd en de dualiteit en inderdaad de angst om het al te verliezen en verloren te zijn...
Maar wat leeft kan niet sterven, dus zijn tijd verdoen met te overleven is menselijke dwaasheid.
Het menselijke verstand is te vroeg gekomen; de mens was er nog niet rijp voor; hij zat nog veel te veel vast gewikkeld in zijn dierlijke, natuurlijke staat, die hij voor de enige realiteit aanzag.
En in plaats van verder te groeien, ook innerlijk, koos hij enkel voor de uiterlijke weg en dwaalde hij verder en verder...

De innerlijke werkelijkheid is ook realiteit; maar op dat gebied staat de mensheid nog in zijn kinderschoenen...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Argusx43

“Atheism is so senseless and odious to mankind that it never had many professors.” ~Sir Isaac Newton

Atheisme en theisme zijn de twee kanten van dezelfde medaille; het zijn enkel woorden die weinig of niets bijdragen tot innerlijke realiteit; men moet ze alle twee kunnen aanvaarden en als één geheel integreren...

[Raven]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Als je nu nog duidelijk zou kunnen zeggen wie of wat Allah is...
en daarbij verder durft te gaan dan alle praatjes die sommige vertellen...
en vooral praatjes die diezelfde Allah misbruiken om misdaden tegen de mensheid te plegen...

Dus als je buiten alle blablabla's van profeten en diens meer zou kunnen of moet ik zeggen zou durven denken...

Allah, God, het Al en zo verder zijn enkel namen... Durf je verder denken???

Allah is de schepper van de werelden, en hij heeft zich bekend gemaakt via zn profeet, Mohammad (vzmh). Via hem is het heilige boek, de Qur'an, kunnen verspreid worden evenals hoe tot Allah te bidden.

Voor mij is er geen enkele twijfel wie of wat hij is, wat onze rol is, en de almachtigheid van zijn bestaan.

Vandaar dat moslims spreken over de dwalenden, zijnde hen die blijkbaar blind en doof zijn voor Allah's alomvattende aanwezigheid.
Ik durf heus verder te denken, en dat brengt me steeds dichter bij Islam.

[Raven]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Leven is het al...
Overleven is de strijd en de dualiteit en inderdaad de angst om het al te verliezen en verloren te zijn...
Maar wat leeft kan niet sterven, dus zijn tijd verdoen met te overleven is menselijke dwaasheid.
Het menselijke verstand is te vroeg gekomen; de mens was er nog niet rijp voor; hij zat nog veel te veel vast gewikkeld in zijn dierlijke, natuurlijke staat, die hij voor de enige realiteit aanzag.
En in plaats van verder te groeien, ook innerlijk, koos hij enkel voor de uiterlijke weg en dwaalde hij verder en verder...

De innerlijke werkelijkheid is ook realiteit; maar op dat gebied staat de mensheid nog in zijn kinderschoenen...

De drang om te overleven is idd een primair gegeven, dewelke haar wortels vind in het zuiver stoffelijke. Angst is onze implementatie hiervan. We zijn bang uit te drogen dus moeten we drinken, bang te verhongeren dus moeten we eten, enz...

De mens is bewustzijn gegeven, en weet daarom dat het kan sterven. Vandaar dat velen niet durven te leven.

Mensen zijn, werkelijk, getormenteerde zielen alsmaar twijfelend welke grap het was dat hen heeft gemaakt. We zijn trager, zwakker, fragieler, onbeschermder, ..., dan zowat alle dieren. Het kan niet anders dan twijfelen en dwalen.

Daarom heeft god zich openbaart, om de mens de zin van het leven bij te brengen. Moslims durven leven want ze weten dat de dood geen einde is, maar een begin.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Raven

Daarom heeft god zich openbaart, om de mens de zin van het leven bij te brengen. Moslims durven leven want ze weten dat de dood geen einde is, maar een begin.

De eeuwigheid heeft geen begin, maar is er altijd al geweest, dus begint niet bij de dood, maar is er ook al bij het leven.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Atheisme en theisme zijn de twee kanten van dezelfde medaille; het zijn enkel woorden die weinig of niets bijdragen tot innerlijke realiteit; men moet ze alle twee kunnen aanvaarden en als één geheel integreren...

Het is de eenheid van God en Mens als de Heilige Geest.

Maar ook deze behoeft men niet altijd te ervaren.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Atheisme en theisme zijn de twee kanten van dezelfde medaille; het zijn enkel woorden die weinig of niets bijdragen tot innerlijke realiteit;

Het zijn niet alleen woorden maar overtuigingen, die met elkaar tegenstrijdig zijn. Immers: God bestaat wel of hij bestaat niet.

men moet ze alle twee kunnen aanvaarden en als één geheel integreren...

Dus zoiets van half om half: ik geloof wel en ik geloof ook niet?