Alles is vol Goden.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Daartussen moeten die toch een versneld groeiproces ondergaan, denk ik...

Ja, zeker, de kleine micro-kindertjes groeien daar als kool en vader krijgt er rode oortjes van.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Soortelijk gewicht van de quarks = 10^24 gram.

En dat het hoge soortelijk gewicht ook moet kloppen blijkt wel uit het bestaan van neutronen sterren* en zwarte gaten, die immers ook een hoog en zeer hoog soortelijk gewicht bezitten.

*Wiki: Een neutronenster is het eindstadium van een ster waarvan de kernmassa voor de implosie tussen 1,4 en 3 maal die van de zon bedraagt. Omdat aan het eind van de levensduur tijdens het supernovastadium van de ster een aanzienlijk deel van de massa wordt weggeblazen is de neutronenster zelf wat minder zwaar. De straal is in de orde van grootte van 10 kilometer.

De verhouding van de diameter van de zon ( 1,4 miljoen km) en die van de neutronenster ( 20 km ) is ongeveer die van het atoom ( 10^-7 mm) tot het neutron ( 10^-12 mm ), namelijk 10^-5, zodat het soortelijk gewicht ongeveer (10^-5)3 = 10^15 keer die van soortelijk gewicht van de zon moet zijn, dat is dan 10^15 x 1,4 gram (soortelijk gewicht van de zon) = (afgerond) ongeveer 10^15 gram.

Wiki: Eén theelepel 'neutronenster' weegt meer dan 1 miljard ton.

Dit komt neer op 10^15 gram voor 1 cm3, wat ook weer gelijk is aan een soortelijk gewicht van 10^15 gram.



Hier leven alle microwezentjes heel gezellig bij elkaar, hoewel er tussen hun ruimtescheepjes toch nog een flinke afstand is van ongeveer 1000 x de doorsnede van hun ruimtebouwsels, te vergelijken met de afstand tussen de aarde en de zon.*

*Vanuit de aarde bezien is dat 15.000 x de doorsnede van de aarde en vanuit de zon bezien is dat 150 x de doorsnede van de zon.
Want de afstand is 150 miljoen km en de zon is een miljoen km en de aarde 10.000 km.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

En dat het hoge soortelijk gewicht ook moet kloppen blijkt wel uit het bestaan van neutronen sterren en zwarte gaten, die immers ook een hoog en zeer hoog soortelijk gewicht bezitten.

Zwarte gaten.

Nu had ik eerst gedacht dat bij het zwarte gat de quarks allemaal tegen elkaar aan zouden liggen als meest extreem mogelijke dichtheid, maar nu lees ik dat die dichtheid niet bekend is* en slechts hypothetisch dat het een singulariteit zou kunnen zijn.

Wiki: De meeste zwarte gaten zijn de overblijfselen van hypernova- of supernova-explosies. Als de kern van de exploderende ster meer dan ongeveer 5 keer zo zwaar is als de zon (de Oppenheimer-Volkofflimiet), implodeert de kern van de ster uiteindelijk tot een zwart gat, als gevolg van de enorme zwaartekracht die op de ster drukt en het uiteindelijk wint van de massa van de ster.
Volgens de algemene relativiteitstheorie kan deze massa worden opgevat als geconcentreerd in een singulariteit. Dit kan een punt, een ring of een bol zijn - daarover zijn de geleerden het niet in alle gevallen eens.

Dat zou dan betekenen dat de oneindige reeks van culturen van de microwezentjes geheel en al is ingestort en dat gaat mij te ver.
Het lijkt mij dan reëler te vermoeden dat het mogelijk is dat de microkosmos vernietigd zou kunnen worden tot de nog kleinere mini-microkosmos, maar ook dat zou ik niet zonder meer aan willen nemen.

*De berekening van de straal der zwarte gaten door middel van de zogenaamde Schwarzschildformule (straal in meters = 1,48 x massa x 10^-27) levert alleen de waarnemingshorizon op en niet de straal van de massa zelf, waaruit het soortelijk gewicht berekend zou kunnen worden.



Ook quasars bevatten zwarte gaten.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

*De berekening van de straal der zwarte gaten door middel van de zogenaamde Schwarzschild*formule (straal in meters = 1,48 x massa x 10^-27) levert alleen de waarnemingshorizon op en niet de straal van de massa zelf, waaruit het soortelijk gewicht berekend zou kunnen worden.

*De naam Schwarzschild is wel een heel toepasselijke naam voor de uitvinder van de gelijknamige formule, want Schwarz duidt natuurlijk op het zwarte gat en Schild op de waarnemingshorizon.




Het zwarte gat brengt geen uitkomst wat betreft het soortelijk gewicht, maar er zijn ook nog hypothetische quarksterren en hypothetische preonsterren.

En bij de laatste vind ik de volgende tekst:

Wiki: Een preonster is een hypothetische compacte ster die is opgebouwd uit preonen (een groep theoretische elementaire deeltjes, kleiner dan quarks of leptonen). Preonsterren zouden een enorme dichtheid hebben van meer dan 1020 g/cm3. Dit soort sterren zouden een tussenvorm zijn tussen quarksterren en zwarte gaten.

Hier vind ik dus een nog grotere dichtheid van 10^20 gram soortelijk gewicht (groter dan de neutronenster met 10^15 gram/cm3), maar de quarksterren zouden dan lichter zijn en dus niet aan de gewenste 10^24 gram toekomen.

Dat betekent dat noch bij de quarksterren noch bij de preonen de ruimtescheepjes (quarks en preonen) dicht tegen elkaar aan liggen.
Er is dan nog altijd een flinke ruimte, dat moet dan ook wel, want de quarks worden bij elkaar gehouden door de nog kleinere gluonen en bij de preonen* zal er ook wel zoiets het geval zijn.
En die gluonen hebben dan nog ruimte zich tussen de quarks te kunnen bewegen.

*Waar die preonen vandaan komen wordt niet vermeld.
Ik neem aan dat de ruimtescheepjes van de microwezentjes zeer flexibel zijn en de ene soort omgezet kan worden of omgebouwd in de andere soort.
Dus niet als een compact geheel, maar uit delen, zoals een stad uit huizen kan een groot ruimteschip uit vele kleinere ruimtescheepjes bestaan.

[harriechristus]

Ik vind echter op internet nog een ander plaatje met de preonster en wel met een nog veel grotere dichtheid van 10^27(?) gram, dus nog eens 1000 x zo dicht als 10^24 gram als de quarks tegen elkaar aan zouden liggen.

*Het getal is niet goed te lezen, maar als ik het berekend uit het verschil tussen 10 km en 10 cm als zijnde 10.000 kom ik op 10.000^3 = 10^12 x 10^17 (quarkster) = 10^29.
Dan zal 10^27 wel kloppen.

Wat er dan precies in de microkosmos gebeurt dat die quark-ruimteschepen samengeperst kunnen worden tot nog kleinere en dichtere preonen, dat weet ik helaas niet en moet ik het antwoord schuldig blijven.
Het meest eenvoudige en voor de hand liggende antwoord is echter dat er flink verbouwd moet worden.

[harriechristus]

20 - Nabeschouwing.

Nu gaat het hier niet om een nul meer of minder en hoe het precies in de microkosmos is, dat weet ook de wetenschap nog niet.
Bedenk ook dat quarksterren en preonsterren nog slechts hypothetisch zijn.
Maar aldus blijkt dat de eerste berekening uit de grootte-verhouding wel goed moet zijn geweest en verklaard moet worden uit de veel grotere massa aan soortelijk gewicht van de elementaire deeltjes uit micro-ruimtescheepjes*.
En daarmede is in de tweede berekening geen rekening gehouden, want onze toekomstige macro-ruimteschepen zullen uiteindelijk een even zo groot soortelijk gewicht op moeten leveren als in de microkosmos bestaat. En dan zullen er ook veel minder zijn.
Dus zo ongeveer een miljoen.

*Door dat grotere soortelijk gewicht en de daarmede samengaande grotere concentratie (samenpersing) in een kleinere grootte, is ook de grootte verhouding met onze aarde (en wijzelf) veel groter.
Zouden die ruimtescheepjes een zelfde soortelijk gewicht hebben als onze materie dan zouden ze even zo groot moeten zijn als de atomen en zou de grootte verhouding veel kleiner zijn, namelijk 10^17 in plaats van 10^25** en zouden wij "slechts" (10^17)^3 = 10^51 andere universa nodig hebben om een macrokosmos te bouwen.
En aldus zouden wij veel meer macro-atomen kunnen leveren, namelijk 10^80 gedeeld door 10^51 = 10^29.
Dat is gelijk aan de berekening der massa verhouding, die dus niet klopt, omdat de massa der ruimteschepen wegens het veel hogere soortelijk gewicht in de microkosmos veel en veel groter moet zijn: ongeveer 10^24 dus.

**Want een atoom is 10^8 maal zo groot als een quark als ruimteschip (10^-25 keer 10^8 = 10^-17).
En de verhouding tussen de aarde en een atoom is 1 : 10^17, evenals die tussen de mens en een microwezentje (als een atoom een ruimteschip zou wezen in verhouding zo groot als de aarde voor ons).

[harriechristus]

Samenpersen

Nu lijkt het mij vrij ondoenlijk dat wij in de toekomst de massa van de ongeveer 10^23 sterren van het heelal samen zullen moeten persen om tot het gewenste hogere soortelijk gewicht van ongeveer 10^24 gram te komen.
Dat zou dan neerkomen op 10^23 gedeeld door 10^24 = 1/10 super zware ster, waaruit ongeveer een miljoen macro-ruimteschepen gebouwd moeten kunnen worden*.
Al zal dat niet zo simpel gebeuren als ik hier heb geschetst van eerst samen persen om dan de ruimteschepen daaruit te vormen, maar in een geleidelijk proces van triljoenen jaren waarbij steeds zwaardere (en daarmede ook sterkere) ruimteschepen worden gebouwd**.


*Wat ongeveer klopt met het mogelijk aantal ruimteschepen uit onze zon = 30.000.000.

**Dat ook wel nodig is om zich tegen de vele gevaren van het universum te weren zoals straling en meteorieten en ruimte afval (milieu vervuiling) en vooral super nova's, die immers vreselijk verwoestend kunnen zijn.

Oplossing: de toevoer van materie uit de microkosmos.

Dat zou misschien wel kunnen, maar logischer lijkt het mij dat de meerdere massa geleverd wordt door de microkosmos, dus van binnen uit door de voortgaande evolutie van het heelal van microkosmos naar macrokosmos.
Want volgens mijn atoomtheorie is in de microkosmos een oneindig hoeveelheid massa aanwezig in de vorm van een oneindige reeks steeds hogere culturen, waarvan het soortelijk gewicht dan ook tot in het oneindige op moet lopen.

[harriechristus]

Afstoten en weer samen trekken.

Die idee lijkt op dat van de wetenschap die denkt dat het hele heelal uit een singulariteit is voortgekomen, waarin al onze massa zou zijn samengeperst geweest.
Alleen is het hier ook andersom: wat oneindig samen geperst is geweest en in de evolutie van het heelal is verspreid, moet weer opnieuw worden "terug geperst" in de tegenovergestelde richting van de macrokosmos naar de microkosmos toe.
Want het is een evolutie die twee richtingen op gaat: van micro naar macro en van macro naar micro.
Die teruggaande beweging zien we ook bij de sterren, die als ze opgebrand zijn zich samen trekken tot neutronensterren en de zwarte gaten*.
Hier openbaren zich de twee basis wetten van de natuur: afstoten en weer samentrekken.

*Waarbij ik hier op wil merken dat de wetenschap blijkbaar geen onderscheid maakt tussen het zwarte gat waar ons hele heelal uit zou zijn ontstaan, en de zwarte gaten als resultaat van het imploderen van zware sterren.
Terwijl de wetenschap wel onderscheid maakt tussen neutronensterren, quarksterren en preonensterren omwille van een relatief klein onderscheid in massa van de ster die implodeert.
Terwijl het massa verschil tussen een zware ster en het hele heelal veel groter is.
Met mijn oneindige reeks van culturen zou dat onderscheid wel gemaakt kunnen worden, namelijk dat een zware ster niet helemaal implodeert tot de singulariteit van een zwart gat.

[harriechristus]

De verdere evolutie der materie.

Nu denk ik echter dat er voor onze eigen toekomst in het heelal geen sprake is van "terugpersen" zoals bij imploderende sterren*, dus van buiten af, maar zo dat de zwaardere materie geleverd wordt van binnen uit door ons eigen toedoen en de microwezentjes, dus binnen het kader van een doorgaande evolutie van micro- naar macrokosmos.
Dus zo dat wij zelf onze materie verder zullen moeten ontwikkelen tot een hoger niveau.
Ik denk dan ook aan de enorme hoeveelheid energie die er in de microkosmos schuilt, de kernenergie, die we steeds meer zullen leren beheersen en daarmede onze eigen materie verder evolueren, ontwikkelen tot een hogere graad van perfectie en meerdere soorten en meer massa bovendien door het omzetten van energie in massa.
En ook in samenwerking met de chemie, die al heel veel gepresteerd heeft in het vervaardigen van nieuwe stoffen.
Dus zoals we de verdere evolutie van het leven ter hand zullen moeten nemen voor de voortplanting van het leven in het heelal om bijvoorbeeld lange ruimtereizen mogelijk te maken, zo zullen we ook de materie verder moeten ontwikkelen voor de vele gewenste eigenschappen daarvan. En we zullen het niet alleen behoeven te doen, maar in eenheid en samenwerking met de microwezentjes, die hun heelal ook weer verder moeten ontwikkelen tot het niveau van de mini-microkosmos.

*Hoewel ik nu bedenk dat het niet ondenkbaar is dat we in de verre toekomst de zware materie van geïmplodeerde sterren zullen gebruiken voor onze ruimteschepen en ook dat we zoiets zelf zouden kunnen creëren.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

*Hoewel ik nu bedenk dat het niet ondenkbaar is dat we in de verre toekomst de zware materie van geïmplodeerde sterren zullen gebruiken voor onze ruimteschepen en ook dat we zoiets zelf zouden kunnen creëren.

Dwergen.

Gezien in het licht van het feit dat vele* sterren vroeg of laat zullen exploderen (dat hangt dan van de zwaarte af) en daarmede ook deels imploderen wordt daarmede een heleboel zware materie vanzelf door de natuur geschapen.
Hoewel dus ook vanuit de microkosmos door de microwezentjes zo voorbereid.
Maar dan meer van buiten af in het groot, dus als de vele kernreacties der sterren, binnen het kader van de evolutie van het heelal, en niet zozeer van binnen uit in het klein door onszelf in samenwerking met de microwezentjes, wat mijns inziens ook moet gebeuren.

*De meeste sterren eindigen echter als een witte dwerg met een soortelijk gewicht van 10^6 gram per cm3.
Onze zon wordt een gele dwerg.

[harriechristus]

Een ruwe schatting.

Nu ben ik niet in staat precies te berekenen* hoeveel zware massa bezorgd wordt door alle verschillende soorten imploderende sterren en noch weet ik daarvan de cijfers, en ik denk dat een ruwe schatting hier volstaat.
De meeste massa in het heelal bestaat uit sterren, die de zware massa creëren in verschillende soorten gewicht van witte dwerg tot neutronen sterren en "zwarte gaten".
En slechts weinig massa bestaat uit planeten, die we dan zelf op zwaarte moeten brengen.
Maar we moeten ook bedenken dat veel massa van de sterren wordt weggeblazen in het heelal zonder daarbij extra zwaar te worden, wat we dus ook zelf op zwaarte moeten brengen (een deel daarvan wordt opgenomen door de planeten, zoals ook onze aarde die voor een groot deel uit ijzer bestaat).
Dan schat ik dat we ongeveer 1 �* 10 procent zelf moeten doen.
Maar als met name de massa der vele witte dwergen ook nog zwaarder gemaakt moet worden, zou dat wel eens kunnen stijgen tot hoogstens 90 procent.
Het gemiddelde tussen beiden komt dan op de helft, is ongeveer 50 procent**.

*Noch heb ik veel zin om dat te gaan onderzoeken, dat is meer iets voor de ijverige wetenschapper om te doen.

**Dit dan afgezien van de vraag of alle micro-ruimteschepen zulk een groot soortelijk gewicht bezitten, want zo neemt men aan dat gluonen geen massa bezitten.
Zouden het dan hemelse verschijningen kunnen zijn?, vraag ik me af.
En zo zou er verder dan ook een variatie van soortelijk gewicht kunnen zijn bij de verschillende micro-ruimteschepen, evenals bij de verschillende soorten imploderende sterren.
Al bij al maakt dat een precieze berekening nogal complex.

[harriechristus]

26 - de helft maakt weinig verschil.

Zou de helft aan zware materie door de imploderende sterren worden geleverd en de andere helft door ons en de microwezentjes worden gedaan dan zou het aantal ruimteschepen dat wij uit de massa van het heelal kunnen bouwen ook op de helft moeten zitten tussen ongeveer 1000.000 en 10^30.
Die 1000.000 is voor het hypothetische geval alle zware materie door imploderende sterren zou worden geleverd en niks daarvan uit de microkosmos gehaald zou kunnen worden door een omzetting van de kernenergie in extra massa.
Die 10^30 is voor het andere uiterste hypothetische geval dat er helemaal geen sprake zou zijn van imploderende sterren en wij zelf met de microwezentjes alles zouden moeten doen.
Dit dan omwille van de berekening.
De helft tussen 1000.000 en 10^30 = 500.000 + 0,5 x 10^30, wat dus exponentieel weinig scheelt ten opzichte van 10^30.
Kortom: de imploderende sterren zullen weinig afbreuk doen aan de hoeveelheid ruimteschepen die wij uit de massa van het heelal zullen kunnen bouwen ten opzichte van 1000.000 als alle massa door imploderende sterren zou worden geleverd.
Als dat 90 procent is van de massa van het heelal wordt het aantal ruimteschepen 10^29 en bij 99 procent 10^28 (enzovoort).

[harriechristus]

27 - Een blijvende stroom van materie vanuit de microkosmos.

Nu wil ik hier als laatste toch nog een extra mogelijkheid opperen, namelijk dat er een blijvende stroom aan materie, dus aan deeltjes, dus aan ruimteschepen, vanuit de microkosmos in onze kosmos "terecht komt".
Kortom: dat de evolutie van ons heelal vanuit de zogenaamde "singulariteit" van de wetenschap (bij mij dus als een inwendige oneindige reeks van culturen), zich door blijft zetten.
In dat geval zou het mogelijk zijn dat er helemaal geen andere universa nodig zijn.

[harriechristus]

28 - Twee mogelijkheden.

Mocht dat het geval zijn en er dus helemaal geen andere universa nodig zijn voor onze verdere ontwikkeling, dan is het best mogelijk dat er wel andere universa zijn, maar ook dat wij het enige universum zijn.

[harriechristus]

29 - Als er andere universa zijn.

Maar mochten er ook andere universa zijn, dan gaat het qua ruimte wel wringen, als namelijk al die andere universa, net als die van ons, zich voortdurend uitdijen, en wel met een factor van 10^25 in doorsnede per ontwikkelingsfase van microkosmos naar macrokosmos.
Want ons volgende macroheelal moet (10^25)^3 = 10^75 keer zo groot worden als ons heelal nu is.
En dat zou dan voor al die andere heelallen of universa ook op moeten gaan.
Hoe ver ze dan ook uit elkaar zouden liggen, ze zouden toch op een gegeven moment tegen elkaar aan moeten botsen.
En omdat het heelal eeuwig is, zou dat allang gebeurd moeten zijn.
Misschien dat hier iets valt de bedenken in het kader van een hogere dimensie, maar dat zie ik niet zo een, twee, drie, en kom ik voor mijn gevoel terecht in allerlei mogelijke fantasie.
Met name dat ruimtes zich naast elkaar of beter: door elkaar heen zouden kunnen uitdijen, zonder elkaar daarbij te storen en toch contact maken met elkaar.
Dat zou dan een mogelijkheid zijn.

[harriechristus]

30 - Van de uiterlijke wereld naar de innerlijke wereld.

Bij de mogelijkheid dat universa zich door elkaar heen zouden kunnen bevinden, komen we in de innerlijke wereld terecht, waarin in principe alles mogelijk is, ook dat het ene ding zich bevindt op de plaats van een ander ding, dus de projectie van het ene in in het andere en dus ook verschillende universa door elkaar heen (en ook het door elkaar heen schuiven van verschillende tijden).
Maar uiterlijk is dat niet mogelijk dat we het ene ding door het andere zouden kunnen schuiven.
Of we zouden moeten menen dat zoiets wel mogelijk is en nog ontdekt moet worden, dus dat de uiterlijke wereld de eigenschappen van de innerlijke wereld zou kunnen bezitten.
Maar op dat punt gekomen heb ik het gevoel het onderwerp van het berekenen te verlaten en in een andere categorie terecht gekomen te zijn, die nog het meest past bij de tegenstrijdigheid van de theorie van Einstein, die zich beweegt tussen de twee werelden van schijn en werkelijkheid.

[harriechristus]

31 - De eeuwigheid binnen de tijdelijkheid.

Nochtans wil ik hier nog iets over zeggen en wel in het verband dat ons eeuwige universum voor ons een tijdsduur heeft gehad van 13,7 miljard jaar, volgens onze tijdsrekening dan.
Dat ons universum dan toch ook eeuwig is, komt door de inwendige eeuwigheid van de eindeloos vele steeds snellere tijdsrekeningen van de microwezentjes.
Maar vanuit onze tijdsrekening bezien zou er een tijd mogelijk zijn, die aan die van onze 13,7 miljard jaar vooraf gegaan zou zijn.
Dat is dan hoogst paradoxaal als zijnde een tijd vóór de eeuwigheid, omdat die eeuwigheid dan de tijdsvorm van 13,7 miljard jaar heeft voor ons, dus voor ons een eindigende vorm heeft.

[harriechristus]

32 - In de macrokosmos staat de tijd nog steeds stil.

Ja, men kan het zelfs zo bedenken dat daarentegen in de macrokosmos de tijd steeds langzamer gaat, want zie maar eens hoe de melkwegen zeer langzaam draaien ten opzichte van ons zonnestelsel en nog langzamer ten opzichte van het atoom.
De limiet is hier de stilstand van de tijd in de oneindige macrokosmos ten opzichte van de oneindige snelheid van de tijd in de inwendige oneindige microkosmos.
Dus in de oneindige macrokosmos is ons heelal nog niet eens begonnen en staat nog op nul seconden van het begin.

[harriechristus]

33 - Het begin van alle tijden plus de eeuwigheid eveneens.

En dan kun je het verder nog zo bedenken dat al die verschillende tijden daar tussenin allemaal in hetzelfde tijdstip nul van de Big Bang of Oerknal zijn begonnen.
Ja, dat zelfs de eeuwigheid daar is begonnen, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt, maar wel degelijk bestaat bij een inwendige tijd.
En dat de tijdsstilstand van de macrokosmos nog steeds vast zit in dat begin, dus nog niet verder is gekomen.

[harriechristus]

34 - Het oneindige systeem toch nog uit het Niets.

Alles bij elkaar zou je kunnen bedenken dat het hele oneindige systeem van nul tot oneindig qua tijdsnelheden als geheel gelijktijdig in de Oerknal is begonnen.
Aldus van daaruit gedacht zou je toch nog kunnen menen dat het hele systeem dus toch eigenlijk uit Niets is ontstaan, dus krachtens de dialectiek van Hegel die met de eenheid van Zijn en Niets begint.
En dat deze dialectiek nog steeds aanwezig is als lopende van de tijdloosheid door alle tijden heen naar de eeuwigheid als laatste.