Einstein - Pagina 16

Biggles · 25 november 2011, 19:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

43 - De wereld der visualiteit.

Nu is er wel een wereld die daar sprekend op lijkt en dat is de wereld der visualiteit en het is daarom heel goed deze wereld eens te bekijken om wat meer begrip te krijgen voor wat Einstein (volgens zijn bewonderaars) beweert, en om ook meer begrip te krijgen voor de tegenstrijdigheid daarvan.

Als ik iemand waarneem, dus zie, dan kan ik die persoon niet zo groot zien als ie werkelijk is, want mijn hersenen zijn te klein om het beeld van een persoon op de ware grootte te kunnen bevatten.
Of ik zou een persoon van heel dichtbij moeten bekijken, en wel zo dichtbij dat ik bijvoorbeeld alleen zijn oog kan zien (in een situatie dat geliefden elkaar in de ogen schouwen), dan is er een zekere mate van benadering van werkelijkheid en beeld mogelijk.
Maar dan zie ik natuurlijk slechts een deel van de ander.

Het is ook mogelijk door iets door een vergrootglas te bekijken en dan is het zelfs mogelijk iets groter en zelfs veel groter te zien dan het werkelijk is.

Hier is dus sprake van schijn: we zien de dingen meestal kleiner dan ze zijn, zelden op gelijke grootte (van heel dichtbij) en soms groter dan ze zijn (door een vergrootglas).

Die schijn is inderdaad wel iets moeilijks om te begrijpen.
Het is waar dat je de schijn van mensen moeilijk in een keer in je hoofd kan stoppen. Meestal lukt het je om iemand genoeg te kennen om na en vijftal keren enkele plaatsen in je hersencellen te reserveren om ze te bewaren.
Voor de schijn.
Meestal volgen er later nog enkele correcties op.
Als de er geld mee gemoeid is kan het zijn dat die hersencellen afsterven. De schijn is dan weg en de ware indruk van die mensen blijft over. Dat is rampzalig. (Let op het tweede deel van het woord : zalig. Dat is dus ook schijn.)

Als je een persoon van dichtbij wil bekijken heb je geen vergrootglas nodig. Wel een verkleinglas. En dat geeft ook een valse schijn. Want mensen voelen zich graag groot, niet klein.
Daarom zijn de microwezentjes zo intelligent. Ze weten dat microscopisch klein zijn hun sterke kant is.

harriechristus · 25 november 2011, 21:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Biggles

Die schijn is inderdaad wel iets moeilijks om te begrijpen.
Het is waar dat je de schijn van mensen moeilijk in een keer in je hoofd kan stoppen. Meestal lukt het je om iemand genoeg te kennen om na en vijftal keren enkele plaatsen in je hersencellen te reserveren om ze te bewaren.
Voor de schijn.

Pas op met bewaren, want dat kan levensgevaarlijk zijn....dat is net als met een huwelijk, je krijgt er altijd spijt van....

Citaat:

Meestal volgen er later nog enkele correcties op.
Als de er geld mee gemoeid is kan het zijn dat die hersencellen afsterven. De schijn is dan weg en de ware indruk van die mensen blijft over. Dat is rampzalig. (Let op het tweede deel van het woord : zalig. Dat is dus ook schijn.)

hoe juist gezien.....

Citaat:

Als je een persoon van dichtbij wil bekijken heb je geen vergrootglas nodig. Wel een verkleinglas. En dat geeft ook een valse schijn. Want mensen voelen zich graag groot, niet klein.
Daarom zijn de microwezentjes zo intelligent. Ze weten dat microscopisch klein zijn hun sterke kant is.

De microwezentjes zijn zelf zeer bescheiden, daarom hebben ze harriechristus nodig, anders had niemand ooit van ze vernomen....

Sywen · 26 november 2011, 01:40

don't feed the troll

harriechristus · 26 november 2011, 08:10

Gij zult Uw God harriechristus niet beledigen noch op enigerlei wijze kwetsen of tekort doen.

Want Gij zult het 1000-voudig bezuren als Ge straks bij de hemelpoort komt en deze gesloten vindt.

Gedenk het laatste oordeel....en kom tot inkeer....

Liederik · 26 november 2011, 12:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Van kapitalisten moeten de microwezentjes helemaal niks hebben.

Alleen Liefde en Begrip zijn de poorten tot het ware hemelrijk.....

Overigens: er zitten 10^41 microwezentjes in je lichaam en die heb je zo maar gratis en voor niks.

Alleen wat voedsel is vereist en regelmatig lucht.

Zijn het fundamentalistische communisten?

harriechristus · 26 november 2011, 16:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Liederik

Zijn het fundamentalistische communisten?

Zij zijn hoogwaardige communisten uit de heilige Geest, maar evenzeer individualist, dus liberaal en zeer eigenwijs.

harriechristus · 26 november 2011, 16:58

44 - Over maatstaven.

Let wel dat het hier om een vergelijking gaat waarbij de grootte van ons eigen lichaam de maatstaf is.
Een andere maatstaf is de meter, die bepaald is als 1/40.000.000ste deel van de omtrek der aarde.
Weer een andere maatstaf is de golflengte van het licht.
Zulke maatstaven zijn volkomen willekeurig, alleen de ene is wat beter als algemene grondslag dan de andere, maar we kunnen niet in absolute zin zeggen hoe groot iets is.
Er bestaat geen absolute maatstaf.

Zo is de mens voor een microwezen heel erg groot: zo groot als voor ons ons hele bekende heelal. En zo zullen we voor een macroreus (in de verre toekomst) juist heel erg klein zijn. En ten opzichte van Niets of Nul zijn wij zelfs oneindig groot en ten opzichte van het Oneindige zijn wij zelf oneindig klein en zelf Niets.

Dus het is maar hoe je het bekijkt.

Dit behoeft echter nog helemaal niet tot tegenstrijdigheden te leiden als je al die verhoudingen van groot en klein maar ziet binnen een totaal systeem.
Zo is binnen het systeem van microwezens en mensen en macroreuzen gemakkelijk te begrijpen dat wij voor een microwezen groot zijn en voor een macroreus klein.

Geen probleem dus.

Het probleem ontstaat pas als je die verhoudingen als losse elementen tegenover elkaar gaat zetten, zodat bijvoorbeeld een grote man tegen mij zegt: "Jij bent klein!", en een kleine man tegen mij zegt: "Jij bent groot!"

Dan raak ik natuurlijk in verwarring van: ben ik nu klein of ben ik nu groot?

Dit is wat Einstein doet door de vele waarnemers elk als grondslag te maken, dus als maatstaf te verabsoluteren, zonder ze onderling te vergelijken binnen het totale systeem van het heelal.

Zie daarvoor ook mijn epos: het laatste oordeel hoofdstuk 77 paragraaf 4

harriechristus · 27 november 2011, 14:05

45 - Alles is voor zichzelf (betrekkelijk) absoluut.

Er zijn vele maatstaven denkbaar en in principe kan men zelfs elk ding van elke willekeurige grootte als maatstaf nemen. Alles is zichzelf het naast en het liefst en alles is voor zichzelf middelpunt en maatstaf de werkelijkheid.
Alles is voor zichzelf absoluut.

EEN werkelijkheid wordt vele werkelijkheden.

En dan laat die ENE werkelijkheid zich ervaren en begrijpen als oneindig vele werkelijkheden omdat die ENE werkelijkheid zich vanuit oneindig veel van hare eigen delen laat beschouwen.
Een boer uit de Middeleeuwen heeft een ander idee over wat de werkelijkheid was dan wij nu en ook in de moderne tijd denken vele mensen uiterst verschillend.
Iedereen heeft zo zijn eigen idee.

Het ene laat zich vervangen door het andere.

Maar het moge duidelijk zijn dat zulk een maatstaf als de individuele mens aan zichzelf heeft slechts een betrekkelijke maatstaf kan zijn, geen absolute maatstaf in absolute zin, maar een betrekkelijke absolute maatstaf, die vervangen kan worden door een andere.

De vergelijking van alle mogelijke visies met elkander tot een totaal systeem.

Eerst door al die maatstaven en al die mogelijke visies met elkaar te vergelijken kan iets beters ontstaan tussen wat bruikbaar en onbruikbaar, tussen wat mogelijk en onmogelijk is, tussen wat beter en wat slechter is.

De ontwikkeling in de tijd.

En ook dan zijn we er nog niet, want wij ontwikkelen ons in de tijd en wat vandaag werkelijkheid lijkt, kan morgen wel eens schijn blijken te zijn.
Een blik op het verleden leert ons namelijk hoe snel visies kunnen veranderen en wat vandaag wordt "bewezen" is morgen al weer aan het wankelen gebracht.

harriechristus · 28 november 2011, 20:04

46 - Het grote wonder der visuele waarneming.

Ons eigen lichaam als maatstaf.

Het ligt voor de hand dat de mens van nature zichzelf als maatstaf neemt, en zo kennen we nog altijd de duim, de el en de voet.

Van lichaam naar meter naar golflengte van het licht.

We meten de dingen naar ons eigen lichaam, alleen omdat we allemaal verschillende lichamen hebben qua grootte en er bijna geen twee lichamen precies aan elkaar gelijk zijn is dat later vervangen door de algemene maat van de meter, die voor iedereen gelijk is en nog later door de golflengte van het licht.

Op afstand zien we de dingen kleiner.

Maar als we iets zien, dat zien de de dingen op afstand kleiner en wel des te kleiner naar mate de afstand groter is. Dit komt dan door de lichtstralen, die eerst door de lenzen van onze ogen moeten vallen, waarbij de hoek van de stralen kleiner wordt, naarmate een ding zich op grotere afstand bevindt.

Over het oog en de hersenen.

Het beeld dat vervolgens op ons netvlies wordt geprojecteerd is dan ook kleiner als de afstand groter is. Nochtans zien we de dingen niet werkelijk in ons oog, maar in onze hersenen en wel in de visuele cortex, die zich aan de achterkant van ons hoofd bevindt.

De formule: grootte = 1/afstand

Wat de relatie tussen afstand en grootte betreft laat dat zich in een eenvoudige formule uitdrukken: g = 1/a, oftewel: de grootte = g is omgekeerd evenredig aan de afstand = a. Dus bijvoorbeeld 2 x de afstand is gelijk aan de halve grootte en 3 x de afstand is 1/3 van de grootte, enzovoort.
De afstand wordt dan gemeten vanaf het midden van de lens van het oog, want daar kruizen de lichtstralen zich.

Veel beter dan wat Einstein beweert.

Deze formule is veel eenvoudiger en gemakkelijker te begrijpen dan die van Einstein en ook is de ervaring daarvan veel duidelijker en directer en alledaags voor iedereen aantoonbaar en er zijn geen krankzinnig hoge snelheden voor nodig om tot een contractie te komen van de dikte van een voorwerp.
Kortom: in alle opzichten is dit veel en veel beter.

En deze verkleining is evenals de wereld van Einstein (volgens Martin Gardner) de wereld der schijn.

harriechristus · 29 november 2011, 20:31

47 - de eindeloze verkleining en de eindeloze vergroting.

Zou er achter die schijn geen werkelijkheid zijn, dan zouden we aan moeten nemen dat het kleine beeld dat we van de ander zien, ook de werkelijke persoon is, dus dat de schijn zelf de werkelijkheid is.
Dan zou die ander ons op zijn beurt nog kleiner zien, en wij hem of haar dan weer nog kleiner, enzovoort, tot in het oneindige.

Als we zulk een verkleining dan op ongeveer 1/100ste inschatten (op een afstand van ongeveer een meter*), dan zijn wij zelf dus voor de ander 1/100 x 1/100 = 1/10.000ste van onze eigen ware grootte, is ongeveer 1/6 mm (let wel dat volgens Martin Gardner die ware grootte niet eens bestaat, want wij nemen ook onszelf immers waar als schijn).

*Dus zo dat de ander bijna ons gehele visuele beeld vult en ongeveer 2 centimeter uitmaakt in ons oog (het oog is 2,5 centimeter doorsnede) op ons netvlies en ook zo groot ongeveer in onze hersenen is (ik weet niet wat daar de precieze maat is, maar dit zal er wel niet al te veel naast zijn en het gaat hier slechts om een schatting en afronding).

En al zo heen en weer gaande zijn we na 6 keer gereflecteerd te zijn middels de ander, gelijk aan de grootte van een microwezen, dat is 1/10^24ste deel van een mens.

Maar hier zijn we in de eerste plaats van onszelf uit gegaan, zodat we de ander als kleiner zien.
We kunnen ook van de ander uit gaan die ons juist als kleiner ziet, dus zo dat de ander dan juist groter moet zijn dan wij zijn, dus 100 x zo groot, die dan op zijn beurt weer door ons wordt waargenomen, zo dat wij dan eigenlijk 100 x 100 = 10.000 x zo groot moeten zijn.

En al zo 6 keer heen en weer gaande zijn we dan zelf zo groot als de toekomstige macroreuzen, dat is ongeveer 10^24 meter, dat is 10^21 kilometer en dat is 100 miljoen lichtjaar*, ongeveer 1/100ste van ons bekende heelal.

*een lichtjaar is 10^13 km

Dat is de consequentie van de leer van Einstein en wel als elke waarnemer gelijk berechtigd is en er dus evenveel heelallen zijn als waarnemers en als het allemaal een kwestie is van schijn en de schijn gelijk is aan de werkelijkheid.

Alleen is dit in de wereld der visuele waarneming veel duidelijker aantoonbaar en uit te leggen dan met de contractie en de tijdsvertraging door de lichtsnelheid.
En zo je dit niet wilt geloven, zie het dan maar als een hulpmiddel om Einstein beter te begrijpen.
En als je meent dat Einstein dit niet zo bedoelt, zie het dan maar als een extra denk-oefening tot een ruimere wereld der voorstelling: dat kan nooit kwaad.

harriechristus · 30 november 2011, 19:31

48 - Vergelijking met Einstein.

Nu zult Gij natuurlijk menen dat die visuele wereld slechts een illusie is, veroorzaakt door de verkleining van het beeld op afstand, maar hetzelfde kan van de wereld van Einstein beweerd worden, die toch ook heel erg serieus wordt genomen (tenminste: volgens Martin Gardner is het schijn).

En ook zult Gij willen beweren dat achter de illusie van de verkleining de werkelijke wereld schuilt. Nu: ook dat kan van Einstein beweerd worden, en wel daar waar twee ruimteschepen elkander wederzijds korter meten dan ze werkelijk zijn, en Martin Gardner zo dom is te menen dat daarachter geen werkelijkheid zou schuilen en alleen de schijn overblijft (dat is natuurlijk te gek voor woorden en volkomen tegenstrijdig en zeer moeilijk daar nog iets zinnigs van te maken).

Het is wel zo redelijk te denken dat er achter de schijn van de verkleining der waarneming een werkelijke wereld schuilt die even groot is gebleven.
Dat is prima, maar dan is er sprake van een wederzijdse verdubbeling (evenals dat bij Einstein het geval moet zijn) van een werkelijke wereld en een tweede schijnwereld, en wel bij de waarnemer en bij degene die waargenomen wordt.
De ander is dus dubbel in werkelijkheid en schijnbare verkleining en ik evenzo voor de ander.
Er zijn dus twee werelden: die der materiële werkelijkheid en die der waarneming, de wereld der schijn.

harriechristus · 1 december 2011, 20:31

49 - nog gekker.

Nu wordt het echter nog gekker als we bedenken dat we het beeld dat we zien eigenlijk niet buiten ons is, maar in onze hersenen en wel tegen de achterkant van ons hoofd in de visuele cortex (dat beeld staat ook nog een omgekeerd, dus op zijn kop).
Terwijl wij toch menen de wereld buiten ons zelf te zien.
Dus opnieuw verkeren wij in een waan, de wereld der illusie.
Want materieel gezien is het beeld in onze hersenen en we zien het echter anders, als zijnde buiten ons hoofd.
Dus we zien niet datgene wat materieel is, dus feitelijk, maar wat een illusie is, dus zo "gedacht" of metafysisch is.
Dat laatste is zoals we werkelijk zien, want niemand kan in zijn eigen hersenen zien, maar ziet buiten zijn hoofd in de wereld (even afgezien van de innerlijk voorstellingswereld die we wel in ons zelf zien).
Ons bewustzijn van het zien bevindt zich dus buiten onze hersenen.
Maar materieel zit het in onze hersenen.
En dat geldt dan ook voor ons horen, tasten, ruiken en proeven.
Ons bewustzijn is dan een samenwerking van materialiteit (in onze hersenen) en idealiteit (zoals we de dingen werkelijk ervaren).

De hersenen zijn slechts een middel voor ons bewustzijn.

Dat ons bewustzijn buiten onze hersenen is, klinkt velen nogal vreemd en zelfs absurd in de oren, omdat ze hardnekkig in het materialisme geloven dat materie en bewustzijn als identiek stelt, terwijl gemakkelijk is aan te tonen dat dat niet zo is.
Zo hebben wij een bewustzijn van de wereld en het heelal en ook van de geschiedenis en dat alles zit echt niet in onze hersenen. De hersenen zijn slechts een materieel middel voor ons bewustzijn.

Another Jack · 1 december 2011, 20:35

Soms denk ik weleens dat harriechristus zijn lunatic-gig blijft onderhouden om zijn invaliditeitsuitkering te blijven trekken...

harriechristus · 1 december 2011, 21:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Soms denk ik weleens dat harriechristus zijn lunatic-gig blijft onderhouden om zijn invaliditeitsuitkering te blijven trekken...

Ik heb sinds anderhalf jaar een WAO-uitkering.....

Another Jack · 1 december 2011, 21:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik heb sinds anderhalf jaar een WAO-uitkering.....

Waarom verrast me dat niet?

harriechristus · 2 december 2011, 20:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Waarom verrast me dat niet?

Weet je dat zelf niet?....

harriechristus · 2 december 2011, 20:12

50 - Zien we in onze eigen hersenen?

En bij de verkleining der waarneming zien we ook een illusie, waarbij we ook niet de werkelijkheid zien (die even groot is gebleven), maar alleen een verkleining kunnen zien.
We nemen een illusie waar, die veroorzaakt wordt door de hoek van de lichtstralen, die ons oog binnen treden, terwijl het bij het buiten onze hersenen zien moet gaan om een geestelijke projectie, die automatisch dus instinctief of onbewust werkt.
Zouden we werkelijk in onze hersenen zien dan wordt het heel moeilijk nog goed in de buitenwereld te functioneren.

Of het moet zo zijn dat als het van binnen maar goed functioneert het ook buiten vanzelf goed gaat, dus dat dit goed op elkaar afgestemd is, maar het gaat hier dan niet meer om het zien alleen, maar om velerlei hersenfuncties met hun velerlei vormen van bewustzijn, die allemaal voor ons goed op elkaar afgestemd zijn, maar in de hersenen zelf allemaal zeer ingewikkeld en onnavolgbaar met elkaar zijn verbonden.

Oftewel: het is beter zelf geen kijkje in de keuken te behoeven doen, want je zou er niks van begrijpen, en het is veel beter als gast aan tafel alleen de maaltijd te behoeven nuttigen (de microwezentjes maken de maaltijd wel klaar).

harriechristus · 3 december 2011, 18:59

51 - Het beeld zelf blijft in beide gevallen hetzelfde.

Nochtans zou je kunnen beweren dat de maaltijd op tafel toch dezelfde is zoals hij ook in de keuken stond op het moment dat ie klaar was om door de ober uit de keuken naar de gast gebracht te worden.
Oftewel, dat het niet uit te maken is of we eigenlijk in onze hersenen zien en menen buiten ons te zien, of dat we eigenlijk buiten ons zien en sommige hardnekkige materialisten vol blijven houden dat we eigenlijk in onze hersenen zien.
Het is dan alleen maar een kwestie van interpretatie, want het beeld zelf blijft gelijk.

harriechristus · 4 december 2011, 19:03

Schijn en werkelijkheid.

Nochtans zult Gij wel willen begrijpen dat het beeld in de hersenen niet de wereld en het heelal zelf zijn en dat dit beeld dus als een middel bedoeld is, dus zo dat Gij wereld en het heelal buiten Uwe hoofd zult zien.
Het beeld binnen in de hersenen is dus schijn en de werkelijkheid is de wereld en het heelal buiten Uzelf.
En dat is waar de mensen terecht het beeld menen te zien.
En dat is ook de bedoeling.

52 - Het buiten binnenste gedraaid heelal.

Verder is het dan met het beeld in de hersenen net als met het buiten binnenste gedraaid heelal*, dat als zodanig het zelfde beeld is als dat we gewoon plachten te zien. Het is alleen een kwestie van een andere interpretatie, maar het beeld zelf verandert daardoor niet.

Zie daarvoor website bij b.g.g. heelal.

Maar men kan het beeld in de hersenen van de buitenwereld en het heelal ook beschouwen als buiten binnenste buiten gedraaid heelal, want dat wat men naar buiten toe meent te zien, ziet men dan eigenlijk naar binnen toe, dus van buiten naar binnen toe gedraaid.
Alleen dan is het in de hersenen en anders daar buiten.

Er treedt dan een verdubbeling op: het heelal buiten ziet men binnen, dus in zichzelf.
Het enige verschil is dan dat men de grote wereld en het nog veel grote heelal buiten in zichzelf heel klein wordt, zo klein als de eigen hersenen, zonder dat het beeld zelf daardoor verandert.
Dit lijkt op het eerste gezicht absurd, maar is het niet als men bedenkt dat men eigenlijk niet iets kan zien dan groter is dan zichzelf.
De idee iets groters te zien is een kwestie van illusie, interpretatie of wat men erbij denkt of wat men meent.
Dat is ideëel of metafysisch en het bewustzijn van de mens is dan ook grotendeels metafysisch en slechts voor een klein deel werkelijk zo als materieel.

harriechristus · 5 december 2011, 21:13

53 - De mens bestaat als een extra mensje in zijn eigen hersenen.

En om die grote wereld en dat nog grotere heelal in die kleine hersenen te krijgen is een verkleining als bolheelal de beste oplossing (wat zich ook direct zo manifesteert in onze zintuiglijke waarneming) maar een buitenste binnen gedraaid heelal kan ook.

Maar wat er verder werkelijk in de hersenen plaats vindt, dat loopt allemaal door elkaar heen en is een chaos te noemen, zoals ook in de keuken bij het klaarmaken van de maaltijd.
Nochtans wordt het wel zo voorgesteld dat de hersenen de complete mens is (dus zijn lichaam) als een klein mannetje in de vorm van zijn hersenen, met bijvoorbeeld zijn handen heel groot omdat zich daarin vele zenuwen bevinden.

Het zou ook een aardige oefening zijn zich voor te stellen dat alles wat de mens ervaart zich in het klein in zijn eigen hersenen bevindt, dus zo dat je dan in je eigen hersenen loopt of zit of doet. Dit maakt dan de bedoeling duidelijk.

Het is als met het zien van een spannende film: men waant zich in andere tijden in een bijzondere situatie, maar men kijkt alleen maar tegen een tweedimensionaal doek aan.
En zo ervaart men alles alleen maar in de eigen hersenen.

Zo dacht men vroeger dat de mens de liefde in zijn hart ervoer, maar tegenwoordig is de rol van het hart uitgespeeld en is het gevoel in de hersenen.

Nog een stap verder en het zit ook niet in de hersenen maar bij de microwezentjes.

26 november 2011, 01:40	#303
Sywen Minister-President Geregistreerd: 18 december 2007 Berichten: 5.825	don't feed the troll __________________ “Conservatism is the blind and fear-filled worship of dead radicals.” -- Mark Twain "Flandern muss unabhängig werden" -- Adolf Hitler Laatst gewijzigd door Sywen : 26 november 2011 om 01:41.

28 november 2011, 20:04	#309
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	46 - Het grote wonder der visuele waarneming. Ons eigen lichaam als maatstaf. Het ligt voor de hand dat de mens van nature zichzelf als maatstaf neemt, en zo kennen we nog altijd de duim, de el en de voet. Van lichaam naar meter naar golflengte van het licht. We meten de dingen naar ons eigen lichaam, alleen omdat we allemaal verschillende lichamen hebben qua grootte en er bijna geen twee lichamen precies aan elkaar gelijk zijn is dat later vervangen door de algemene maat van de meter, die voor iedereen gelijk is en nog later door de golflengte van het licht. Op afstand zien we de dingen kleiner. Maar als we iets zien, dat zien de de dingen op afstand kleiner en wel des te kleiner naar mate de afstand groter is. Dit komt dan door de lichtstralen, die eerst door de lenzen van onze ogen moeten vallen, waarbij de hoek van de stralen kleiner wordt, naarmate een ding zich op grotere afstand bevindt. Over het oog en de hersenen. Het beeld dat vervolgens op ons netvlies wordt geprojecteerd is dan ook kleiner als de afstand groter is. Nochtans zien we de dingen niet werkelijk in ons oog, maar in onze hersenen en wel in de visuele cortex, die zich aan de achterkant van ons hoofd bevindt. De formule: grootte = 1/afstand Wat de relatie tussen afstand en grootte betreft laat dat zich in een eenvoudige formule uitdrukken: g = 1/a, oftewel: de grootte = g is omgekeerd evenredig aan de afstand = a. Dus bijvoorbeeld 2 x de afstand is gelijk aan de halve grootte en 3 x de afstand is 1/3 van de grootte, enzovoort. De afstand wordt dan gemeten vanaf het midden van de lens van het oog, want daar kruizen de lichtstralen zich. Veel beter dan wat Einstein beweert. Deze formule is veel eenvoudiger en gemakkelijker te begrijpen dan die van Einstein en ook is de ervaring daarvan veel duidelijker en directer en alledaags voor iedereen aantoonbaar en er zijn geen krankzinnig hoge snelheden voor nodig om tot een contractie te komen van de dikte van een voorwerp. Kortom: in alle opzichten is dit veel en veel beter. En deze verkleining is evenals de wereld van Einstein (volgens Martin Gardner) de wereld der schijn. Laatst gewijzigd door harriechristus : 28 november 2011 om 20:06.

29 november 2011, 20:31	#310
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	47 - de eindeloze verkleining en de eindeloze vergroting. Zou er achter die schijn geen werkelijkheid zijn, dan zouden we aan moeten nemen dat het kleine beeld dat we van de ander zien, ook de werkelijke persoon is, dus dat de schijn zelf de werkelijkheid is. Dan zou die ander ons op zijn beurt nog kleiner zien, en wij hem of haar dan weer nog kleiner, enzovoort, tot in het oneindige. Als we zulk een verkleining dan op ongeveer 1/100ste inschatten (op een afstand van ongeveer een meter), dan zijn wij zelf dus voor de ander 1/100 x 1/100 = 1/10.000ste van onze eigen ware grootte, is ongeveer 1/6 mm (let wel dat volgens Martin Gardner die ware grootte niet eens bestaat, want wij nemen ook onszelf immers waar als schijn). Dus zo dat de ander bijna ons gehele visuele beeld vult en ongeveer 2 centimeter uitmaakt in ons oog (het oog is 2,5 centimeter doorsnede) op ons netvlies en ook zo groot ongeveer in onze hersenen is (ik weet niet wat daar de precieze maat is, maar dit zal er wel niet al te veel naast zijn en het gaat hier slechts om een schatting en afronding). En al zo heen en weer gaande zijn we na 6 keer gereflecteerd te zijn middels de ander, gelijk aan de grootte van een microwezen, dat is 1/10^24ste deel van een mens. Maar hier zijn we in de eerste plaats van onszelf uit gegaan, zodat we de ander als kleiner zien. We kunnen ook van de ander uit gaan die ons juist als kleiner ziet, dus zo dat de ander dan juist groter moet zijn dan wij zijn, dus 100 x zo groot, die dan op zijn beurt weer door ons wordt waargenomen, zo dat wij dan eigenlijk 100 x 100 = 10.000 x zo groot moeten zijn. En al zo 6 keer heen en weer gaande zijn we dan zelf zo groot als de toekomstige macroreuzen, dat is ongeveer 10^24 meter, dat is 10^21 kilometer en dat is 100 miljoen lichtjaar, ongeveer 1/100ste van ons bekende heelal. een lichtjaar is 10^13 km Dat is de consequentie van de leer van Einstein en wel als elke waarnemer gelijk berechtigd is en er dus evenveel heelallen zijn als waarnemers en als het allemaal een kwestie is van schijn en de schijn gelijk is aan de werkelijkheid. Alleen is dit in de wereld der visuele waarneming veel duidelijker aantoonbaar en uit te leggen dan met de contractie en de tijdsvertraging door de lichtsnelheid. En zo je dit niet wilt geloven, zie het dan maar als een hulpmiddel om Einstein beter te begrijpen. En als je meent dat Einstein dit niet zo bedoelt, zie het dan maar als een extra denk-oefening tot een ruimere wereld der voorstelling: dat kan nooit kwaad. Laatst gewijzigd door harriechristus : 29 november 2011 om 20:36.

26 november 2011, 08:10	#304
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	Gij zult Uw God harriechristus niet beledigen noch op enigerlei wijze kwetsen of tekort doen. Want Gij zult het 1000-voudig bezuren als Ge straks bij de hemelpoort komt en deze gesloten vindt. Gedenk het laatste oordeel....en kom tot inkeer....

26 november 2011, 16:58	#307
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	44 - Over maatstaven. Let wel dat het hier om een vergelijking gaat waarbij de grootte van ons eigen lichaam de maatstaf is. Een andere maatstaf is de meter, die bepaald is als 1/40.000.000ste deel van de omtrek der aarde. Weer een andere maatstaf is de golflengte van het licht. Zulke maatstaven zijn volkomen willekeurig, alleen de ene is wat beter als algemene grondslag dan de andere, maar we kunnen niet in absolute zin zeggen hoe groot iets is. Er bestaat geen absolute maatstaf. Zo is de mens voor een microwezen heel erg groot: zo groot als voor ons ons hele bekende heelal. En zo zullen we voor een macroreus (in de verre toekomst) juist heel erg klein zijn. En ten opzichte van Niets of Nul zijn wij zelfs oneindig groot en ten opzichte van het Oneindige zijn wij zelf oneindig klein en zelf Niets. Dus het is maar hoe je het bekijkt. Dit behoeft echter nog helemaal niet tot tegenstrijdigheden te leiden als je al die verhoudingen van groot en klein maar ziet binnen een totaal systeem. Zo is binnen het systeem van microwezens en mensen en macroreuzen gemakkelijk te begrijpen dat wij voor een microwezen groot zijn en voor een macroreus klein. Geen probleem dus. Het probleem ontstaat pas als je die verhoudingen als losse elementen tegenover elkaar gaat zetten, zodat bijvoorbeeld een grote man tegen mij zegt: "Jij bent klein!", en een kleine man tegen mij zegt: "Jij bent groot!" Dan raak ik natuurlijk in verwarring van: ben ik nu klein of ben ik nu groot? Dit is wat Einstein doet door de vele waarnemers elk als grondslag te maken, dus als maatstaf te verabsoluteren, zonder ze onderling te vergelijken binnen het totale systeem van het heelal. Zie daarvoor ook mijn epos: het laatste oordeel hoofdstuk 77 paragraaf 4

27 november 2011, 14:05	#308
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	45 - Alles is voor zichzelf (betrekkelijk) absoluut. Er zijn vele maatstaven denkbaar en in principe kan men zelfs elk ding van elke willekeurige grootte als maatstaf nemen. Alles is zichzelf het naast en het liefst en alles is voor zichzelf middelpunt en maatstaf de werkelijkheid. Alles is voor zichzelf absoluut. EEN werkelijkheid wordt vele werkelijkheden. En dan laat die ENE werkelijkheid zich ervaren en begrijpen als oneindig vele werkelijkheden omdat die ENE werkelijkheid zich vanuit oneindig veel van hare eigen delen laat beschouwen. Een boer uit de Middeleeuwen heeft een ander idee over wat de werkelijkheid was dan wij nu en ook in de moderne tijd denken vele mensen uiterst verschillend. Iedereen heeft zo zijn eigen idee. Het ene laat zich vervangen door het andere. Maar het moge duidelijk zijn dat zulk een maatstaf als de individuele mens aan zichzelf heeft slechts een betrekkelijke maatstaf kan zijn, geen absolute maatstaf in absolute zin, maar een betrekkelijke absolute maatstaf, die vervangen kan worden door een andere. De vergelijking van alle mogelijke visies met elkander tot een totaal systeem. Eerst door al die maatstaven en al die mogelijke visies met elkaar te vergelijken kan iets beters ontstaan tussen wat bruikbaar en onbruikbaar, tussen wat mogelijk en onmogelijk is, tussen wat beter en wat slechter is. De ontwikkeling in de tijd. En ook dan zijn we er nog niet, want wij ontwikkelen ons in de tijd en wat vandaag werkelijkheid lijkt, kan morgen wel eens schijn blijken te zijn. Een blik op het verleden leert ons namelijk hoe snel visies kunnen veranderen en wat vandaag wordt "bewezen" is morgen al weer aan het wankelen gebracht.

30 november 2011, 19:31	#311
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	48 - Vergelijking met Einstein. Nu zult Gij natuurlijk menen dat die visuele wereld slechts een illusie is, veroorzaakt door de verkleining van het beeld op afstand, maar hetzelfde kan van de wereld van Einstein beweerd worden, die toch ook heel erg serieus wordt genomen (tenminste: volgens Martin Gardner is het schijn). En ook zult Gij willen beweren dat achter de illusie van de verkleining de werkelijke wereld schuilt. Nu: ook dat kan van Einstein beweerd worden, en wel daar waar twee ruimteschepen elkander wederzijds korter meten dan ze werkelijk zijn, en Martin Gardner zo dom is te menen dat daarachter geen werkelijkheid zou schuilen en alleen de schijn overblijft (dat is natuurlijk te gek voor woorden en volkomen tegenstrijdig en zeer moeilijk daar nog iets zinnigs van te maken). Het is wel zo redelijk te denken dat er achter de schijn van de verkleining der waarneming een werkelijke wereld schuilt die even groot is gebleven. Dat is prima, maar dan is er sprake van een wederzijdse verdubbeling (evenals dat bij Einstein het geval moet zijn) van een werkelijke wereld en een tweede schijnwereld, en wel bij de waarnemer en bij degene die waargenomen wordt. De ander is dus dubbel in werkelijkheid en schijnbare verkleining en ik evenzo voor de ander. Er zijn dus twee werelden: die der materiële werkelijkheid en die der waarneming, de wereld der schijn.

1 december 2011, 20:31	#312
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	49 - nog gekker. Nu wordt het echter nog gekker als we bedenken dat we het beeld dat we zien eigenlijk niet buiten ons is, maar in onze hersenen en wel tegen de achterkant van ons hoofd in de visuele cortex (dat beeld staat ook nog een omgekeerd, dus op zijn kop). Terwijl wij toch menen de wereld buiten ons zelf te zien. Dus opnieuw verkeren wij in een waan, de wereld der illusie. Want materieel gezien is het beeld in onze hersenen en we zien het echter anders, als zijnde buiten ons hoofd. Dus we zien niet datgene wat materieel is, dus feitelijk, maar wat een illusie is, dus zo "gedacht" of metafysisch is. Dat laatste is zoals we werkelijk zien, want niemand kan in zijn eigen hersenen zien, maar ziet buiten zijn hoofd in de wereld (even afgezien van de innerlijk voorstellingswereld die we wel in ons zelf zien). Ons bewustzijn van het zien bevindt zich dus buiten onze hersenen. Maar materieel zit het in onze hersenen. En dat geldt dan ook voor ons horen, tasten, ruiken en proeven. Ons bewustzijn is dan een samenwerking van materialiteit (in onze hersenen) en idealiteit (zoals we de dingen werkelijk ervaren). De hersenen zijn slechts een middel voor ons bewustzijn. Dat ons bewustzijn buiten onze hersenen is, klinkt velen nogal vreemd en zelfs absurd in de oren, omdat ze hardnekkig in het materialisme geloven dat materie en bewustzijn als identiek stelt, terwijl gemakkelijk is aan te tonen dat dat niet zo is. Zo hebben wij een bewustzijn van de wereld en het heelal en ook van de geschiedenis en dat alles zit echt niet in onze hersenen. De hersenen zijn slechts een materieel middel voor ons bewustzijn.

1 december 2011, 20:35	#313
Another Jack Banneling Geregistreerd: 8 augustus 2007 Berichten: 66.515	Soms denk ik weleens dat harriechristus zijn lunatic-gig blijft onderhouden om zijn invaliditeitsuitkering te blijven trekken...

2 december 2011, 20:12	#317
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	50 - Zien we in onze eigen hersenen? En bij de verkleining der waarneming zien we ook een illusie, waarbij we ook niet de werkelijkheid zien (die even groot is gebleven), maar alleen een verkleining kunnen zien. We nemen een illusie waar, die veroorzaakt wordt door de hoek van de lichtstralen, die ons oog binnen treden, terwijl het bij het buiten onze hersenen zien moet gaan om een geestelijke projectie, die automatisch dus instinctief of onbewust werkt. Zouden we werkelijk in onze hersenen zien dan wordt het heel moeilijk nog goed in de buitenwereld te functioneren. Of het moet zo zijn dat als het van binnen maar goed functioneert het ook buiten vanzelf goed gaat, dus dat dit goed op elkaar afgestemd is, maar het gaat hier dan niet meer om het zien alleen, maar om velerlei hersenfuncties met hun velerlei vormen van bewustzijn, die allemaal voor ons goed op elkaar afgestemd zijn, maar in de hersenen zelf allemaal zeer ingewikkeld en onnavolgbaar met elkaar zijn verbonden. Oftewel: het is beter zelf geen kijkje in de keuken te behoeven doen, want je zou er niks van begrijpen, en het is veel beter als gast aan tafel alleen de maaltijd te behoeven nuttigen (de microwezentjes maken de maaltijd wel klaar).

3 december 2011, 18:59	#318
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	51 - Het beeld zelf blijft in beide gevallen hetzelfde. Nochtans zou je kunnen beweren dat de maaltijd op tafel toch dezelfde is zoals hij ook in de keuken stond op het moment dat ie klaar was om door de ober uit de keuken naar de gast gebracht te worden. Oftewel, dat het niet uit te maken is of we eigenlijk in onze hersenen zien en menen buiten ons te zien, of dat we eigenlijk buiten ons zien en sommige hardnekkige materialisten vol blijven houden dat we eigenlijk in onze hersenen zien. Het is dan alleen maar een kwestie van interpretatie, want het beeld zelf blijft gelijk.

4 december 2011, 19:03	#319
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	Schijn en werkelijkheid. Nochtans zult Gij wel willen begrijpen dat het beeld in de hersenen niet de wereld en het heelal zelf zijn en dat dit beeld dus als een middel bedoeld is, dus zo dat Gij wereld en het heelal buiten Uwe hoofd zult zien. Het beeld binnen in de hersenen is dus schijn en de werkelijkheid is de wereld en het heelal buiten Uzelf. En dat is waar de mensen terecht het beeld menen te zien. En dat is ook de bedoeling. 52 - Het buiten binnenste gedraaid heelal. Verder is het dan met het beeld in de hersenen net als met het buiten binnenste gedraaid heelal*, dat als zodanig het zelfde beeld is als dat we gewoon plachten te zien. Het is alleen een kwestie van een andere interpretatie, maar het beeld zelf verandert daardoor niet. Zie daarvoor website bij b.g.g. heelal. Maar men kan het beeld in de hersenen van de buitenwereld en het heelal ook beschouwen als buiten binnenste buiten gedraaid heelal, want dat wat men naar buiten toe meent te zien, ziet men dan eigenlijk naar binnen toe, dus van buiten naar binnen toe gedraaid. Alleen dan is het in de hersenen en anders daar buiten. Er treedt dan een verdubbeling op: het heelal buiten ziet men binnen, dus in zichzelf. Het enige verschil is dan dat men de grote wereld en het nog veel grote heelal buiten in zichzelf heel klein wordt, zo klein als de eigen hersenen, zonder dat het beeld zelf daardoor verandert. Dit lijkt op het eerste gezicht absurd, maar is het niet als men bedenkt dat men eigenlijk niet iets kan zien dan groter is dan zichzelf. De idee iets groters te zien is een kwestie van illusie, interpretatie of wat men erbij denkt of wat men meent. Dat is ideëel of metafysisch en het bewustzijn van de mens is dan ook grotendeels metafysisch en slechts voor een klein deel werkelijk zo als materieel.

5 december 2011, 21:13	#320
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.414	53 - De mens bestaat als een extra mensje in zijn eigen hersenen. En om die grote wereld en dat nog grotere heelal in die kleine hersenen te krijgen is een verkleining als bolheelal de beste oplossing (wat zich ook direct zo manifesteert in onze zintuiglijke waarneming) maar een buitenste binnen gedraaid heelal kan ook. Maar wat er verder werkelijk in de hersenen plaats vindt, dat loopt allemaal door elkaar heen en is een chaos te noemen, zoals ook in de keuken bij het klaarmaken van de maaltijd. Nochtans wordt het wel zo voorgesteld dat de hersenen de complete mens is (dus zijn lichaam) als een klein mannetje in de vorm van zijn hersenen, met bijvoorbeeld zijn handen heel groot omdat zich daarin vele zenuwen bevinden. Het zou ook een aardige oefening zijn zich voor te stellen dat alles wat de mens ervaart zich in het klein in zijn eigen hersenen bevindt, dus zo dat je dan in je eigen hersenen loopt of zit of doet. Dit maakt dan de bedoeling duidelijk. Het is als met het zien van een spannende film: men waant zich in andere tijden in een bijzondere situatie, maar men kijkt alleen maar tegen een tweedimensionaal doek aan. En zo ervaart men alles alleen maar in de eigen hersenen. Zo dacht men vroeger dat de mens de liefde in zijn hart ervoer, maar tegenwoordig is de rol van het hart uitgespeeld en is het gevoel in de hersenen. Nog een stap verder en het zit ook niet in de hersenen maar bij de microwezentjes.