De mensheid betreedt het domein van de Almachtige

[Bhairav]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Beiden.

Waarmee deze discussie ook afgerond is...

[Travis66]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Tis toch niet omdat men zelf DNA kan namaken dat men ook zelf al een nieuw wezen kan maken?
Zeer onethisch lijkt mij dat trouwens, tenzij men met DNA van insecten ofzo aan de slag gaat. (Om wezens zonder (zelf)bewustzijn en centrale pijnervaring te fabriceren.)

Interessante piste. Stel dat het kon, en stel dat je een denkend wezen hebt gemaakt. Is dat dan fout? Ik weet niet welke vormen dat wezens' lijden gaat aannemen of waar dat ding problemen mee gaat hebben. Maar als ze het niet hadden gemaakt, was het ook niet zelfbewust geweest.

Daar kan ik nog een paar jaar over toogzijken voor ik tot een conclusie kom. Merci voor de breinkronkel.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door lincoln

De egyptenaren waren ook op het niveau van wetenschap zeer hoog...waar is nu hun wetenschap/technologie ???

Als een kind (of een volwassene) vroeger een appendix-ontsteking had, dan was de kans vrijwel maximaal dat het stierf. Nu is het een routine-operatie. D�*�*r is de wetenschap/technologie.

[Bolsjewiek]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Nu is hij dood.

Maar... ooit zullen de mensen misschien niet meer sterven. Oud worden en sterven is het gevolg van het aftakelen van cellen door de niet meer zuivere zelfcopiëring (splitsen) van de cellen. Ook dit verouderingsproces zullen we onder de krie krijgen. Door wetenschappelijk onderzoek. Niet door het lezen van de bijbel of de koran. Die kunnen ons zielerust brengen, maar niet het verouderingsproces van de mens stoppen.

Ik hoop dat ik dan wel nog een kogel door mijn kop mag jagen als zoiets ooit gebeurt.

[Bolsjewiek]

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

In de Washington Post staat een artikel over wetenschappers die werken aan kunstmatig DNA. De kunst om bestaand DNA te manipuleren beheerst de wetenschap al een tijdje. Maar in de nabije zal het dus mogelijk worden om compleet nieuwe levensvormen te ontwerpen naar eigen inzicht. Is dit een bedreiging of een kans? Zijn er mogelijk ethische bezwaren? Zal God dan definitief van zijn troon worden gestoten?

De mens kan vanalles, maar niet knoeien met de Natuur.
Knoei met de Natuur, en de Natuur slaat terug.

[Fozzie]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

En de koeien geven geen melk meer omdat de treinen te rap rijden.

Wat wil je, wie neemt er nu zijn koe mee op de trein? Laat die dieren toch lekker in hun weide staan

[circe]

Oorspronkelijk geplaatst door lincoln

Ze mogen dan een mens klonen naar hun eigen inzichten, vroeger dacht Jingis khan ook dat hij de wereld "kan" veroveren...en waar zit hij nu ?

euh.. ik zou toch maar met twee woorden spreken als ik jou was. Ik las ooit ergens dat ongeveer de helft van de huidige Europeanen nazaten van diezelfde Dzengis Kahn waren.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Bolsjewiek

Ik hoop dat ik dan wel nog een kogel door mijn kop mag jagen als zoiets ooit gebeurt.

Waarom? Als u kunt blijven leven met de kracht, de energie en de geestelijke helderheid van een jeugdige, maar met de ervaring van een oudere, dan tekent u graag bij.

[Pies Descalzos]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Waarom? Als u kunt blijven leven met de kracht, de energie en de geestelijke helderheid van een jeugdige, maar met de ervaring van een oudere, dan tekent u graag bij.

Ik zou het zelf niet willen. Er is overbevolking, dus als iedereen blijft leven dan is dat ook niet wenselijk.
Ik vind trouwens dat wij plaats moeten maken voor de volgende generatie.
Alles is vergangkelijk en iedereen krijgt zijn tijd.

Het is juist het feit dat we zo kwetsbaar en vergangkelijk zijn dat het leven op sommige momenten zo aantrekkelijk is.
Elke dag kan in principe je laatste zijn, elk moment is zo kostbaar.
Als dat zo wegvallen, dan valt er een heel stuk levensvreugde ook weg denk ik. De mensheid staat er soms niet bij stil dat sterfelijkheid een geschenk is en geen vloek.

Stel je eens voor dat je zou blijven leven, dat seizoenen slechts rimpels zijn die je nauwelijks nog waarneemt. Dat je blijft leven en alles rondom je in de wereld ziet aftakelen, veranderen en dat niets ooit hetzelfde blijft.
Niks om je aan vast te houden, het enige waar je op kan rekenen is verval. Niks om naar uit te kijken, geen rust op het einde van de rit.
Niks dat je nog kan plezieren, door de gewenning en de wetenschap dat je het altijd nog wel kan doen. Dat moet verschrikkelijk zijn.

[Pieke]

dit assay hoort hier ook thuis, ook al handelt het niet over het maken van een nieuwe soort, maar over het maken van de mens, door genetische manipulatie:

Genetic engineering is getting serious. Recently researchers have shown that otherwise "hardwired" or innate responses, such as fear, can be manipulated and even reversed, that extreme muscle growth is possible, and that sexual preference can be changed. Genetic manipulations like these go well beyond the promised cosmetic enhancements – such as changing skin and eye color – and may in fact allow us to become the drivers of our species' evolution. But are we capable of handling our newfound god status? If we could create a fearless, well-fed, disease-free world, would this lead to a golden age of peace, love, and understanding, or will it be business as usual?

hier het vervolg

[driewerf]

Oorspronkelijk geplaatst door lincoln

De egyptenaren waren ook op het niveau van wetenschap zeer hoog...waar is nu hun wetenschap/technologie ???

die hun wiskunde was de kiem waaruit de Griekse wiskunde ontsproot, en die nu nog steeds voortleeft. Idem wat betreft de sterrenkunde. De Egyptische wetenschap leeft nog steeds voort.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Pies Descalzos

Ik zou het zelf niet willen. Er is overbevolking, dus als iedereen blijft leven dan is dat ook niet wenselijk.
Ik vind trouwens dat wij plaats moeten maken voor de volgende generatie.
Alles is vergangkelijk en iedereen krijgt zijn tijd.

Het is juist het feit dat we zo kwetsbaar en vergangkelijk zijn dat het leven op sommige momenten zo aantrekkelijk is.
Elke dag kan in principe je laatste zijn, elk moment is zo kostbaar.
Als dat zo wegvallen, dan valt er een heel stuk levensvreugde ook weg denk ik. De mensheid staat er soms niet bij stil dat sterfelijkheid een geschenk is en geen vloek.

Stel je eens voor dat je zou blijven leven, dat seizoenen slechts rimpels zijn die je nauwelijks nog waarneemt. Dat je blijft leven en alles rondom je in de wereld ziet aftakelen, veranderen en dat niets ooit hetzelfde blijft.
Niks om je aan vast te houden, het enige waar je op kan rekenen is verval. Niks om naar uit te kijken, geen rust op het einde van de rit.
Niks dat je nog kan plezieren, door de gewenning en de wetenschap dat je het altijd nog wel kan doen. Dat moet verschrikkelijk zijn.

Neen, in zulke wereld zou de bevolkingspolitiek zich drastisch wijzigen. Mensen zouden nog zeer weinige kinderen hebben. De manier van leven zou gewoon anders worden. De behoefte aan die rust waar u zo naar snakt, zou men niet voelen, noch nodig hebben. Als men jong is (en blijft) heeft men geen rust nodig. Bovendien zou men goed gezond blijven. En de verandering van de seizoenen zouden zich op dezelfde manier afspelen als nu.

Wat meer is: men zou tenminste een project tijdens zijn leven zelf kunnen afmaken, verschillende projecten zelfs. Ik zie niet veel negatieve punten. De Grieken hadden het al begrepen: alleen zij die geliefd worden door de goden, sterven jong. Hun wordt de oude dag bespaard. 'Jong blijven' is steeds het stiekeme streven van de mens geweest. Eeuwen zocht generatie op generatie naar het 'levenselexir'. De kans zit er dik in dat deze droom nu nu binnen afzienbare tijd binnen handbereik ligt.

[Pies Descalzos]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Neen, in zulke wereld zou de bevolkingspolitiek zich drastisch wijzigen. Mensen zouden nog zeer weinige kinderen hebben. De manier van leven zou gewoon anders worden. De behoefte aan die rust waar u zo naar snakt, zou men niet voelen, noch nodig hebben. Als men jong is (en blijft) heeft men geen rust nodig. Bovendien zou men goed gezond blijven. En de verandering van de seizoenen zouden zich op dezelfde manier afspelen als nu.

Wat meer is: men zou tenminste een project tijdens zijn leven zelf kunnen afmaken, verschillende projecten zelfs. Ik zie niet veel negatieve punten. De Grieken hadden het al begrepen: alleen zij die geliefd worden door de goden, sterven jong. Hun wordt de oude dag bespaard. 'Jong blijven' is steeds het stiekeme streven van de mens geweest. Eeuwen zocht generatie op generatie naar het 'levenselexir'. De kans zit er dik in dat deze droom nu nu binnen afzienbare tijd binnen handbereik ligt.

Dat betwijfel ik sterk, je lichaam blijft dan wel jong, maar je geest wordt ouder, ook als het zou inhouden dat je hersencellen 'jong' gehouden worden.
Het eeuwige leven is inderdaad altijd een droom van de mensheid geweest. Maar dat betekent niet dat de mens daarvoor geschikt is.
Ik vind het ook nogal egoïstisch naar latere generaties toe om zelf in leven te blijven ten koste van nieuw leven.
Ik ben er me sterk van bewust dat ons gevoel van waarde die we aan de simpele alsook de ingewikkelde dingen des levens geven, sterk samenhangt met onze eigen vergangkelijkheid.
J.R.R. Tolkien heeft daar interessante overpeinzingen over neergepend in zijn boek 'The Silmarillion', aan de hand van het voorbeeld van de onsterfelijke Elven en de mensen. Ik zeg niet dat dit een waarheid is, ik zeg enkel dat het een interessante gedachte is om toch eens bij stil te staan. Ook interessant is 'The picture of Dorian Gray' van Oscar Wilde, de invloed van eeuwige jeugd en gezondheid op de menselijke ziel.

Neem nu menselijke relaties bvb. Vaste relaties die je onderhoud met een partner worden uiteindelijk onmogelijk. Je raakt uitgekeken op elkaar, je hebt elkaar niks meer te vertellen. Je bent gedoemd om altijd opnieuw in dezelfde cirkel te treden van nieuwe mensen, die overigens heel oud zijn en hoogst waarschijnlijk psychisch gestoord zijn door de eeuwigheid.

En wat met werken bvb? Je kan voor een lange tijd een job doen die je graag doet maar zelfs dat zal je op den duur vervelen. Je kunt steeds opnieuw studeren en iets nieuws uitproberen maar na verloop van tijd zal je het werken kotsbeu zijn. Je zal je dus willen ontspannen. Maar alle vormen van ontspanning zijn al beproefd, je hebt het allemaal al gezien. En je hebt bovendien geen haast, zie je het nu niet, dan zie je het wel over 60 jaar eens.
Je zal ook ontdekken dat als je steeds werkt aan projecten, ze je na afloop alleen maar met een leegte achterlaten.
Je werkt steeds naar een doel, en na afloop moet je tot vervelens toe steeds opnieuw naar een nieuw doel zoeken.
Tot je een volledig verveeld, verbitterd en gestoord jong mannetje bent zonder zicht op het de dood.

Want de dood, de bron van walging van velen, is in feite de noodzakelijke tegenhanger van leven. Zonder dood, heeft leven geen enkele waarde.
Je hebt als het ware geen 'deadline', en je kan op den duur niks meer appreciëren wat wij nu als zo waardevol beschouwen. Een kus van je geliefde, een zonsondergang, de eerste sneeuw, je levenswerk, ... wat dan ook, is zo kostbaar omdat je weet dat je het zal verliezen.

[The Paulus Experience]

Oorspronkelijk geplaatst door Bolsjewiek

De mens kan vanalles, maar niet knoeien met de Natuur.
Knoei met de Natuur, en de Natuur slaat terug.

De mens, en alles wat die doet kunnen niet anders dan onderdeel van de natuur zijn, of kom je soms beweren dat er op aarde twee systemen bestaan; de natuur en de mensheid?
Alles wat een mens doet is gevolg van evolutie en is evolutie.

[The Paulus Experience]

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

In de Washington Post staat een artikel over wetenschappers die werken aan kunstmatig DNA. De kunst om bestaand DNA te manipuleren beheerst de wetenschap al een tijdje. Maar in de nabije zal het dus mogelijk worden om compleet nieuwe levensvormen te ontwerpen naar eigen inzicht. Is dit een bedreiging of een kans? Zijn er mogelijk ethische bezwaren? Zal God dan definitief van zijn troon worden gestoten?

Zijn er mogelijke ethische bezwaren?
Tja, slechts enkele zou ik zeggen.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Pies Descalzos

Ik zou het zelf niet willen. Er is overbevolking, dus als iedereen blijft leven dan is dat ook niet wenselijk.
Ik vind trouwens dat wij plaats moeten maken voor de volgende generatie.
Alles is vergangkelijk en iedereen krijgt zijn tijd.

Het is juist het feit dat we zo kwetsbaar en vergangkelijk zijn dat het leven op sommige momenten zo aantrekkelijk is.
Elke dag kan in principe je laatste zijn, elk moment is zo kostbaar.
Als dat zo wegvallen, dan valt er een heel stuk levensvreugde ook weg denk ik. De mensheid staat er soms niet bij stil dat sterfelijkheid een geschenk is en geen vloek.

Stel je eens voor dat je zou blijven leven, dat seizoenen slechts rimpels zijn die je nauwelijks nog waarneemt. Dat je blijft leven en alles rondom je in de wereld ziet aftakelen, veranderen en dat niets ooit hetzelfde blijft.
Niks om je aan vast te houden, het enige waar je op kan rekenen is verval. Niks om naar uit te kijken, geen rust op het einde van de rit.
Niks dat je nog kan plezieren, door de gewenning en de wetenschap dat je het altijd nog wel kan doen. Dat moet verschrikkelijk zijn.

U spreekt nu vanuit een perspectief, een denkwijze, een mentaliteit die impliceert dat de mens veroudert. Dat perspectief valt dus weg. En dat laatste zal leiden tot heel andere opties,ook in de manier van denken. De vragen die u nu stelt, stellen zich dan niet meer.

[system]

[quote=Pies Descalzos;3160162]

Ik vind het ook nogal egoïstisch naar latere generaties toe om zelf in leven te blijven ten koste van nieuw leven.

Het is even egoïstisch mensen te doen geboren worden uit een liefdesdaad, ook al lijkt het niet zo. Want per slot van rekening lijden de meeste mensen in hun leven meer pijn en verdriet dan dat ze mooie ervaringen hebben.

Ik ben er me sterk van bewust dat ons gevoel van waarde die we aan de simpele alsook de ingewikkelde dingen des levens geven, sterk samenhangt met onze eigen vergangkelijkheid.

U zegt het zelf. We hechten waarde aan dingen in samenhang met onze vergankelijkheid. Maar als we niet meer vergankelijk zijn dan zullen er andere waarden komen.

Neem nu menselijke relaties bvb. Vaste relaties die je onderhoud met een partner worden uiteindelijk onmogelijk. Je raakt uitgekeken op elkaar, je hebt elkaar niks meer te vertellen. Je bent gedoemd om altijd opnieuw in dezelfde cirkel te treden van nieuwe mensen, die overigens heel oud zijn en hoogst waarschijnlijk psychisch gestoord zijn door de eeuwigheid.

Nu raken ook mensen vaak uitgekeken op hun partner. Sommigen echter blijven 60 jaar en meer trouw aan mekaar. Ik denk dat het trauma in de praktijk even groot is wanneer we nu regelmatig afscheid moeten nemen van mensen die we graag hadden en die we het liefst voor heel wat langere tijd in ons midden hadden gehad en die ons nu ontvallen.

En wat met werken bvb? Je kan voor een lange tijd een job doen die je graag doet maar zelfs dat zal je op den duur vervelen. Je kunt steeds opnieuw studeren en iets nieuws uitproberen maar na verloop van tijd zal je het werken kotsbeu zijn. Je zal je dus willen ontspannen. Maar alle vormen van ontspanning zijn al beproefd, je hebt het allemaal al gezien. En je hebt bovendien geen haast, zie je het nu niet, dan zie je het wel over 60 jaar eens.

Dat is geen criterium. Nu ook doen de meeste mensen hun job tegen hun zin. Minder als ze jong zijn, meer als ze wat ouder worden. Maar als ze jong blijven, zullen ze dat met enthousiasme blijven doen zoals jonge mensen dit vaak ook doen.

Je zal ook ontdekken dat als je steeds werkt aan projecten, ze je na afloop alleen maar met een leegte achterlaten.
Je werkt steeds naar een doel, en na afloop moet je tot vervelens toe steeds opnieuw naar een nieuw doel zoeken.
Tot je een volledig verveeld, verbitterd en gestoord jong mannetje bent zonder zicht op het de dood.

Nu moet je ook steeds weer opnieuw beginnen en je maak nooit iets af.
[quote]

Want de dood, de bron van walging van velen, is in feite de noodzakelijke tegenhanger van leven. Zonder dood, heeft leven geen enkele waarde.
Je hebt als het ware geen 'deadline', en je kan op den duur niks meer appreciëren wat wij nu als zo waardevol beschouwen. Een kus van je geliefde, een zonsondergang, de eerste sneeuw, je levenswerk, ... wat dan ook, is zo kostbaar omdat je weet dat je het zal verliezen.

Volgens mij is dit een vooroordeel omdat we nu steeds blijven denken vanuit een vergankelijk perspectief om dingen te beoordelen in een perspectief van niet-vergankelijkheid.

Terloops, blijkbaar heeft niemand problemen met 'het eeuwig leven' in het hiernamaals'...

[Pies Descalzos]

.

[Pies Descalzos]

[quote=system;3160329][quote=Pies Descalzos;3160162]

Het is even egoïstisch mensen te doen geboren worden uit een liefdesdaad, ook al lijkt het niet zo. Want per slot van rekening leiden de meeste mensen in hun leven meer pijn en verdriet dan dat ze mooie ervaringen hebben.

U zegt het zelf. We hechten waarde aan dingen in samenhang met onze vergankelijkheid. Maar als we niet meer vergankelijk zijn dan zullen er andere waarden komen.

Ik denk dat het trauma in de praktijk groter is wanneer we afscheid moeten nemen van mensen die we graag hadden en die lange tijd met ons waren en die ons ontvallen.


Dat is geen criterium. Nu ook doen de meeste mensen hun job tegen hun zin. Minder als ze jong zijn, meer als ze wat ouder worden. Maar als ze jong blijven, zullen ze dat met enthousiasme blijven doen zoals jonge mensen dit vaak ook doen.


Nu moet je ook steeds weer opnieuw beginnen en je maak nooit iets af.

Volgens mij is dit een vooroordeel omdat we steeds blijven denken vanuit een vergankelijk perspectief.

Onlangs de pijn en het verdriet vind ik het leven toch nog de moeite waard, en ik vind dat wij dat niemand mogen afnemen. Als er geen geboortes meer zijn, dan is er ook geen evolutie van de soort. Op zich is dit mss op het eerste zicht niet erg, maar als ik als mens graag een kind wil dat van mij en mijn partner is dan mag mij dat niet ontzegd worden door een onsterfelijke egoïstische kerel die liever zelf blijft leven dan dat hij een kind laat 'lijden en verdriet' hebben.

Je moet me wel eens uitleggen over welke waarden je het dan bvb. zou hebben als vergankelijkheid niet meer zou bestaan. Daar ben ik oprecht nieuwsgierig naar.
De menselijke aard veranderd niet, we zijn gewoontedieren, maar tegelijk ook vervelingsdieren. Als we het niet het gevoel krijgen dat er een eind aan komt, dan heeft het voor ons geen enkele aantrekkingskracht meer.
Dan verliest men zijn interesse. En dat heeft volgens mij weinig met waarden te maken.

Wat betreft dat trauma dat een overledene achterlaat, ik vind een trauma nog altijd aantrekkelijker dan een leegte. Eens mens heeft voor een stuk nood aan drama, aan immense verandering. Dat helpt een mens om te groeien als persoon. Een leegte daarentegen holt je volledig uit, je kan niet groeien.

Wat betreft de jobs, mensen worden een job niet beu omdat ze lichamelijk ouder worden. Wel omdat de handeling hen niet meer prikkelt, het is niet interessant meer. Het is saai. Jeugdig enthousiasme is er enkel omdat ze aan het begin staan van een ervaring, eens ze die ervaring gewoon zijn, of ze nu ouder worden of niet, dan is ze helemaal zo interessant niet meer.

[Pies Descalzos]

[quote=system;3160329]

Oorspronkelijk geplaatst door Pies Descalzos

Terloops, blijkbaar heeft niemand problemen met 'het eeuwig leven' in het hiernamaals'...

Niet als je gelooft in reïncarnatie