Jef Vermassen : onschuldig -voor én na

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Nog zoiets wat veel cliënten (niet alleen in strafzaken trouwens) niet begrijpen is dat het vaak inderdaad beter is dat ie z'n mond houdt tijdens de zitting of misschien beter zelf niet in persoon aanwezig is. Ik heb genoeg stijfkoppen gehad die dachten dat ze beter zelf hun zaak kwamen bepleiten om dan achteraf door de mand te vallen en zichzelf alleen maar beschadigen.

Is het dan niet de bedoeling van een strafzaak dat gerechtigheid geschied ?
Wat met de rechten van de tegenpartij als de dader vrijuit gaat door een handigheidje van een advocaat?

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door Bobke

Is het dan niet de bedoeling van een strafzaak dat gerechtigheid geschied ?
Wat met de rechten van de tegenpartij als de dader vrijuit gaat door een handigheidje van een advocaat?

Hangt ervan af wat je onder "gerechtigheid" verstaat. De bedoeling van élke rechtsgang is dat "recht" geschied; niet dat "rechtvaardigheid" geschied. Dit is een zeer ingewikkelde filosofische discussie, die we misschien ooit nog wel eens kunnen uitspitten, maar ons hier te ver off topic zou leiden.

Wat versta je onder een "handigheidje" van een advocaat? Is het een "handigheidje" om gebruik te maken van de middelen die de wet biedt? Is het een "handigheidje" wanneer je een zaak ziet verjaren omdat het gerecht te traag werkt en het openbaar ministerie blijkbaar niet bij machte is om kort op de bal te spelen? Op wie richt je dan je pijlen? Op de advocaat die z'n werk doet (en blijkbaar goed doet) of op de politiek die al heel lang nalaat om te investeren in een behoorlijk werkend systeem? De ziekten zijn allang bekend hoor...

Wat niet wil zeggen dat een advocaat ook gebonden is door een zekere deontologie; die echter niet inhoudt dat je de zaak die je bepleit moet gaan kreupel slaan omdat de tegenpartij niet competent genoeg is om er efficiënt op in te spelen.

On-topic: is de "onweerstaanbare drang" een handigheidje? Geloof jij in de stelling dat Meester Vermassen de jury collectief heeft gehypnotiseerd, in trance heeft gebracht om een niet-houdbare fictie te doen slikken door een 12 koppig college van leken? William van Laecken heeft ons dat alleszins via de media proberen te verkopen.

[Horus]

Met veel belangstelling heb ik deze thread gelezen.
Zelf ben ik een leek wat strafrecht betreft.
Maar die 'recht', lijkt me zo een vaag begrip.
Hieronder mijn persoonlijke mening over 'tijdelijke ontoerekenbaarheid' en de mogelijkheden tot misbruik ervan.

Hoe kan je een 'tijdelijke ontoerekenbaarheid' goedpraten.
We gaan ervan uit dat moord niet in het menselijke gen zit, dus van het moment dat je een andere van het leven berooft, doe je iets wat niet in je natuur zit, of je moet psychisch niet gezond zijn.
Alvorens een moord dus gepleegd wordt, gaat er meestal een veel langere periode aan onenigheid en feiten vooraf.
Dus dan zou je de plicht moeten hebben om alles te doen om dit te voorkomen (is dat zo voorzien in ons strafrechterlijk systeem??).
Als je van het standpunt uitgaat dat een moord kan door 'tijdelijke ontoerekenbaarheid', en je er je grondbeginsel van maakt, dan heb je als burger blijkbaar niet eens de plicht om een moord te voorkomen.
Is dat een rechtsysteem waardig?
Want het uiterste moment, dat je niet gepoogd hebt te vermijden, word je tijdelijk ontoerekenbaar verklaard.


Van het moment dat je als individu je eerste hand heft naar een ander, om je gelijk te behalen in welke vorm ook, je wens in te willigen, van dan af moet je weten dat je strafbaar bent.
Er zijn mogelijkheden genoeg in onze westerse maatschappij om raad te vragen, hulp in te roepen in de momenten tussen eerste schermutseling een uiteindelijke strafrechtelijke daad.
Dus om de uiteindelijke daad te voorkomen.


Wat wordt vergeten is dat niet alleen 'recht' zou moeten gelden, maar ook 'plicht'.
Plicht om de naasten, wie het ook mogen zijn, te respecteren en zijn/haar visie/levenswijze.
Iemand die een feit pleegt, heeft het recht verdedigt te worden, maar zou ook de plicht moeten hebben om nog voor zijn daad al het mogelijke te doen om erger te voorkomen.
Er wordt dus verwezen naar een blanco strafblad en gezin en wat nog allemaal.
Maar hier komt de beste babbelaar (lees, gewiekste advocaat) er het beste van af met zijn cliënt.
En net die 'tijdelijke ontoerekenbaarheid', geeft de mogelijkheid aan een advocaat om de plichten van de dader op de achtergrond te zetten.
De maatschappij (rechtsysteem) moet tot consensus komen om de dader te laten inzien dat hij niet alleen gestraft zou worden om de feiten die hij gepleegd heeft, maar ook een straf in het verzaken aan zijn verpichtingen tot nemen van beslissingen om de daadwerkelijke reden dat hij er zit, te voorkomen.
M.a.w aan een strafbaar feit hangt altijd een reden, heeft hij er genoeg aan gedaan om het te voorkomen?

De dader kan dan wel slachtoffer zijn, maar hij moet er op gewezen worden dat hij dader blijft.
En net daar treden de meeste advocaten in de fout.
Zij zien de dader (cliënt) dikwijls enkel als produkt en halen er alles bij om toch maar een minimumstraf (vrijspraak) te bekomen (een goede referentie achter hun naam).
Hun doel als het ware, niet om 'recht' te laten gelden, wel om een minimumstraf af te dwingen, zoals vertegenwoordigers van concurrerende bedrijven, die elkaar ook met alles en nog wat de loef af steken.

Een advocaat gaat voor zijn job, dat is zijn doel.
Een advocaat die eerlijkheid hoog in zijn vaandel draagt, zal een te hoge ethische norm hebben om deze taak uit te voeren en dus geen lang leven als advocaat beschoren zijn.
Het is zijn persoonlijk doel, zijn visitekaartje als 'vertegenwoordiger van het recht' om zich te verkopen.
Want ook in de wandelgangen van het recht sluipt de commercie door de aderen van zijn wandelaars.

Waarom is De Vexille ermee gestopt is als advocaat?
Was hij teveel een gevoelensmens?
Kon hij zijn praktijk niet scheiden van zijn privé?
Is hij het bewijs dat je als advocaat hard moet zijn, je hart en je rede soms moet loslaten om je doel (vrijspraak of lichte straf) te bereiken?


Maar zoals bij elk poces is het een wedstrijd, maar helaas een wedstrijd die niemand winnen kan, want er zijn alleen maar verliezers (slachtoffer en uiteindelijk dader), tenzij die enkele, die door de mazen van het net glippen en als dader de vrijspraak bekomen.

[Bobke]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Wat versta je onder een "handigheidje" van een advocaat? Is het een "handigheidje" om gebruik te maken van de middelen die de wet biedt? Is het een "handigheidje" wanneer je een zaak ziet verjaren omdat het gerecht te traag werkt en het openbaar ministerie blijkbaar niet bij machte is om kort op de bal te spelen? Op wie richt je dan je pijlen? Op de advocaat die z'n werk doet (en blijkbaar goed doet) of op de politiek die al heel lang nalaat om te investeren in een behoorlijk werkend systeem? De ziekten zijn allang bekend hoor...

Ik weet niet of ik mijn pijlen op de politiek moet richten.
De scheiding der machten belet wellicht te grote inmenging vanwege de politiek.
De fout zit dus duidelijk bij justitie die er blijkbaar niet in slaagt zonder procedure fouten te werken.
Vertragingsmanoeuvres vanwege advocaten kan het alleen slechter maken.

[de Vexille]

@ Horus:

Wat het beroep van advocaat betreft, maak je inderdaad een paar rake bemerkingen. Het is een veel hardere stiel dan velen zich kunnen voorstellen. Ik ben er inderdaad uitgestapt omdat ik het op meer dan één vlak niet meer aankon. En het gevoelsmatige heeft daar inderdaad wel iets mee te maken. (misschien te vaak met de neus op een miserie geduwd die ik ook persoonlijk niet kon verwerken, en als je je niet meer kan distantiëren ben je inderdaad heel slecht bezig. Dat geldt niet alleen voor advocaten, maar ook voor bvb. dokters... )

Ik wou je m.b.t. die "onweerstaanbare drang" een vraagje stellen: zie jij een verschil tussen een moord die zorgvuldig is voorbereid (soms al maanden op voorhand) en een uitbarsting van woede waarin de dader (die normaliter nooit fysiek geweld zou gebruiken) té hard slaat met het eerste wat hem onder handen komt? Kan iemand "blind" de trappers verliezen zonder nog de mogelijkheid te hebben zich onder bedwang te houden? Ben jij nog nooit verbaasd geweest over je eigen acties wanneer je "over de limiet" gedreven wordt? (limieten zoals: angst, woede, machteloosheid, stress, ...)

Als je wil, kan ik je dan nog een distinctie voorschotelen op basis van de zin en onzin van de strafprocedure en de straf zelf... Maar laten we bij het begin beginnen.

[Horus]

Als je als advocaat weet dat je cliënt schuldig is, maar je pleit hem vrij voor bijvoorbeeld verjaring, heb je dan een deontologische code?

"Het gerecht had maar sneller moeten werken, dus je wordt niet gestraft voor je daden."

En dan soms beseffen dat vertragingsmanouvres worden uitgevoerd om de zaak te doen verjaren.

Niet bepaald deontologisch.

[Bobke]

On-topic: is de "onweerstaanbare drang" een handigheidje? Geloof jij in de stelling dat Meester Vermassen de jury collectief heeft gehypnotiseerd, in trance heeft gebracht om een niet-houdbare fictie te doen slikken door een 12 koppig college van leken? William van Laecken heeft ons dat alleszins via de media proberen te verkopen.

Dat is een moeilijke, ik weet niet precies waar het over gaat maar ik zie daar geen graten in.

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door Horus

Als je als advocaat weet dat je cliënt schuldig is, maar je pleit hem vrij voor bijvoorbeeld verjaring, heb je dan een deontologische code?

"Het gerecht had maar sneller moeten werken, dus je wordt niet gestraft voor je daden."

En dan soms beseffen dat vertragingsmanouvres worden uitgevoerd om de zaak te doen verjaren.

Niet bepaald deontologisch.

Om een misverstand uit de weg te ruimen: je pleit nooit iemand vrij op basis van verjaring... De verjaring is het gevolg van een te trage werking van het gerecht. Moet ik me inhouden om hoger beroep in te stellen wanneer ik nog maar vermoed dat het Hof er nog eens ongeveer 5-10 jaar over zal doen om tot een eindbeslissing te komen? Allez, we praten hier niet over "truukskes" in de marge... je verlangt hier van een advocaat dat die helderziende speelt.

Maar inderdaad, sommige "technieken" worden misbruikt; maar meer en meer wordt daar ook tegen opgetreden.

[Horus]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

@ Horus:

Ik wou je m.b.t. die "onweerstaanbare drang" een vraagje stellen: zie jij een verschil tussen een moord die zorgvuldig is voorbereid (soms al maanden op voorhand) en een uitbarsting van woede waarin de dader (die normaliter nooit fysiek geweld zou gebruiken) té hard slaat met het eerste wat hem onder handen komt? Kan iemand "blind" de trappers verliezen zonder nog de mogelijkheid te hebben zich onder bedwang te houden? Ben jij nog nooit verbaasd geweest over je eigen acties wanneer je "over de limiet" gedreven wordt? (limieten zoals: angst, woede, machteloosheid, stress, ...)

Als je wil, kan ik je dan nog een distinctie voorschotelen op basis van de zin en onzin van de strafprocedure en de straf zelf... Maar laten we bij het begin beginnen.

Hier heb je een punt, er is een duidelijk verschil tussen het beramen van een moord en de uitbarsting van blinde woede.
Maar net bij het tweede wringt het schoentje.
Want bij het tweede moet er vooraf heel wat gaande zijn om tot die daad te komen, want in principe is de reden van uitbarsting al langer gekend.
En daar faalt het strafrecht.
Er wordt te zeer een nadruk gelegd op het moment van de 'blinde daad' en te weinig op de voorafgaande verplichting om deze blinde daad te voorkomen.

Een vluchtmisdrijf bij een verkeersongeval is er een mooi voorbeeld van.
Iemand die plotsklaps voor een totaal vreemde situatie te staan komt in zijn leven (veroorzaken van een ongeval) en dan door rijdt, daar breng ik begrip voor op.
Let wel, ik praat het niet goed.

[Horus]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Om een misverstand uit de weg te ruimen: je pleit nooit iemand vrij op basis van verjaring... De verjaring is het gevolg van een te trage werking van het gerecht. Moet ik me inhouden om hoger beroep in te stellen wanneer ik nog maar vermoed dat het Hof er nog eens ongeveer 5-10 jaar over zal doen om tot een eindbeslissing te komen? Allez, we praten hier niet over "truukskes" in de marge... je verlangt hier van een advocaat dat die helderziende speelt.

Maar inderdaad, sommige "technieken" worden misbruikt; maar meer en meer wordt daar ook tegen opgetreden.

Wat is de reden van de trage werking van dat gerecht, onwil?
Ik ken de reden niet, maar een feit dat je pleegt, is in mijn inziens niet verjaarbaar (puur persoonlijke mening).

Het kan niet de bedoeling zijn dat een advocaat helderziende speelt, maar is 'recht' nog wel 'recht' als je op een nog niet veroordeelt feit een termijn gaat plakken?
Zolang de veroordeling niet is uitgesproken, is en blijft 'de dader' in kwestie onschuldig.
Het is alleen de dader (en zijn advocaat) die de echte waarheid kent, en op dit moment weet dat als hij zich een paar jaren koest kan houden, zijn feiten verjaren.
Dat is toch pure waanzin.

Je weet dat je onschuldig bent tot je schuld bewezen wordt (dus je moet zelf niet je onschuld bewijzen).
Als daar ettelijke jaren tussen liggen, dan scheelt er inderdaad iets aan het 'systeem'.

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door Horus

Hier heb je een punt, er is een duidelijk verschil tussen het beramen van een moord en de uitbarsting van blinde woede.
Maar net bij het tweede wringt het schoentje.
Want bij het tweede moet er vooraf heel wat gaande zijn om tot die daad te komen, want in principe is de reden van uitbarsting al langer gekend.
En daar faalt het strafrecht.
Er wordt te zeer een nadruk gelegd op het moment van de 'blinde daad' en te weinig op de voorafgaande verplichting om deze blinde daad te voorkomen.

Een vluchtmisdrijf bij een verkeersongeval is er een mooi voorbeeld van.
Iemand die plotsklaps voor een totaal vreemde situatie te staan komt in zijn leven (veroorzaken van een ongeval) en dan door rijdt, daar breng ik begrip voor op.
Let wel, ik praat het niet goed.

Het strafrecht biedt wel degelijk voldoende mogelijkheden tot nuancering. Je kan iemand ook schuldig verklaren, maar tegelijk een hele rist aan verzachtende omstandigheden aanvaarden. Da's zoveel zeggen als: "ja, hij heeft het gedaan, bewust en met opzet...", maar de omstandigheden (en die kunnen heel ruim zijn) waren van dien aard dat ze een lichtere straf verantwoorden. Want da's uiteindelijk de kwalificatie he: "bewust en met opzet" (voorbedachtheid), anders is er van moord geen sprake. Eigenlijk is die "onweerstaanbare" het tegenovergestelde van het "opzet"... je handelt hier compleet verblind, achteraf niet wetend wat je overkomen is. Je ziet dat inderdaad ook vaak bij vluchtmisdrijven... alleen, daar zal de dader zich meestal achteraf gaan aangeven.

En ja, om die these aannemelijk te maken, is het belangrijk om de voorgeschiedenis van de beschuldigde te kennen. Een blanco strafregister is een argument, net zoals een getuigeverklaring van de buren, collega's, gerechtspsychiater, etc... er één is.


Los van dit alles kunnen we eens algemeen kijken naar de functionaliteit van de bestraffing. Voor een stuk gebeurt dat ter bescherming van de maatschappij (verwijderen van gevaarlijke individuën); voor een ander stuk moet het ook preventief werken door andere potentiële misdadigers af te schrikken. Dat laatste aspect werkt voor die misdrijven die koelbloedig beraamd worden; de dader maakt dan een soort risico-afweging. Maar voor mensen die "de pedalen" kwijt zij geraakt onder extreme druk, gelden beide aspecten m.i. niet: ze zijn niet gevaarlijker "voor de maatschappij" dan jij of ik; én ze worden helemaal niet gedreven door "berekening", dus het ontradende effect is er ook al niet meer.

Blijft dan nog de vraag of we straf zien als een soort "prijs voor het slachtoffer"; een "boetedoening" voor een leed dat zowiezo op geen enkele manier kan hersteld worden. Ons strafrecht is daar behoorlijk uniek in; bij ons bestaat immers de rechtstreekse tussenkomst van het slachtoffer in de strafprocedure via de figuur van de "burgerlijke partijstelling"... in het buitenland worden civiele en strafrechtelijke aspecten veel strikter gescheiden. Immers, een misdadiger wordt vervolgd door de gemeenschap en niet door het slachtoffer. Da's een distinctie die velen niet schijnen te kunnen maken.

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door Horus

Wat is de reden van de trage werking van dat gerecht, onwil?
Ik ken de reden niet, maar een feit dat je pleegt, is in mijn inziens niet verjaarbaar (puur persoonlijke mening).

Het kan niet de bedoeling zijn dat een advocaat helderziende speelt, maar is 'recht' nog wel 'recht' als je op een nog niet veroordeelt feit een termijn gaat plakken?
Zolang de veroordeling niet is uitgesproken, is en blijft 'de dader' in kwestie onschuldig.
Het is alleen de dader (en zijn advocaat) die de echte waarheid kent, en op dit moment weet dat als hij zich een paar jaren koest kan houden, zijn feiten verjaren.
Dat is toch pure waanzin.

Je weet dat je onschuldig bent tot je schuld bewezen wordt (dus je moet zelf niet je onschuld bewijzen).
Als daar ettelijke jaren tussen liggen, dan scheelt er inderdaad iets aan het 'systeem'.

Horus,

Vind je het normaal dat het gerecht er al die jaren voor nodig heeft gehad om een misdadiger als Dutroux voor de rechtbank te brengen? ... met een heel team van onderzoekers, juristen, experten allerhande. Ik vind zoiets hallucinant.

En op kleinere schaal gebeurt net hetzelfde.
Het principe dat je onschuldig bent totdat het tegendeel is bewezen, vormt de grondslag van elk beschaafd rechtssysteem. (de Spaanse Inquisitie dacht daar bvb. anders over) Dus daar raak je best niet aan...

De verjaring heeft een belangrijke functie; je ziet dat wanneer je het concept iets breder beschouwt dan de individuele zaak en het individuele "rechtvaardigheidsgevoelen". Verjaring is een soort zelfreinigend mechanisme in ons recht, dat ertoe strekt om de rechtszekerheid te bewaren / herstellen en om maatschappelijke etterbuilen (want dat zijn misdrijven immers) te doen genezen. Het is een ingewikkelde theorie, maar we zien dat verjaring in nagenoeg alle rechtssystemen een essentieel mechanisme is om het systeem draaiende te houden. En het is geen simpel gegeven hoor, de verjaring kan gestuit worden of geschorst, ...

In de meeste gevallen is het zo dat een zaak verjaart omdat het gerecht niet binnen redelijke termijnen z'n werk doet. Niet omdat het effectief zo lang zou duren om een zaak op te bouwen. Het één ligt binnen de procedure, het ander gaat eraan vooraf. En dan is het de taak en de verantwoordelijkheid van de overheid (de regering) om te zorgen voor de nodige middelen opdat die gerechtelijke achterstand kan weggewerkt worden. En als mocht blijken dat het probleem zit in "het systeem" zelf (bvb. in de strafprocedure), dan moet je daarop inspelen. Either way, kan je de advocaat niet verwijten z'n job te doen.

[Horus]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Het strafrecht biedt wel degelijk voldoende mogelijkheden tot nuancering. Je kan iemand ook schuldig verklaren, maar tegelijk een hele rist aan verzachtende omstandigheden aanvaarden. Da's zoveel zeggen als: "ja, hij heeft het gedaan, bewust en met opzet...", maar de omstandigheden (en die kunnen heel ruim zijn) waren van dien aard dat ze een lichtere straf verantwoorden. Want da's uiteindelijk de kwalificatie he: "bewust en met opzet" (voorbedachtheid), anders is er van moord geen sprake. Eigenlijk is die "onweerstaanbare" het tegenovergestelde van het "opzet"... je handelt hier compleet verblind, achteraf niet wetend wat je overkomen is. Je ziet dat inderdaad ook vaak bij vluchtmisdrijven... alleen, daar zal de dader zich meestal achteraf gaan aangeven.

En ja, om die these aannemelijk te maken, is het belangrijk om de voorgeschiedenis van de beschuldigde te kennen. Een blanco strafregister is een argument, net zoals een getuigeverklaring van de buren, collega's, gerechtspsychiater, etc... er één is.


Los van dit alles kunnen we eens algemeen kijken naar de functionaliteit van de bestraffing. Voor een stuk gebeurt dat ter bescherming van de maatschappij (verwijderen van gevaarlijke individuën); voor een ander stuk moet het ook preventief werken door andere potentiële misdadigers af te schrikken. Dat laatste aspect werkt voor die misdrijven die koelbloedig beraamd worden; de dader maakt dan een soort risico-afweging. Maar voor mensen die "de pedalen" kwijt zij geraakt onder extreme druk, gelden beide aspecten m.i. niet: ze zijn niet gevaarlijker "voor de maatschappij" dan jij of ik; én ze worden helemaal niet gedreven door "berekening", dus het ontradende effect is er ook al niet meer.

Blijft dan nog de vraag of we straf zien als een soort "prijs voor het slachtoffer"; een "boetedoening" voor een leed dat zowiezo op geen enkele manier kan hersteld worden. Ons strafrecht is daar behoorlijk uniek in; bij ons bestaat immers de rechtstreekse tussenkomst van het slachtoffer in de strafprocedure via de figuur van de "burgerlijke partijstelling"... in het buitenland worden civiele en strafrechtelijke aspecten veel strikter gescheiden. Immers, een misdadiger wordt vervolgd door de gemeenschap en niet door het slachtoffer. Da's een distinctie die velen niet schijnen te kunnen maken.

Hier geef je duidelijk het verschil weer tussen "beraming van" en "pedalen verliezen".
Daar ben ik volledig mee akkoord.
Maar moet het strafrecht niet aangepast worden om dat tweede feit te voorkomen?
Je hebt een reden, de zogenaamde druk.
Dus hij is per definitie geen gevaar voor de maatschappij, maar een potentiëel gevaar, want er kan iets uit voortvloeien.

Dus dat de daad zelf niet wordt veroordeeld voor 'tijdelijke ontoerekenbaarheid', akkoord, maar hetgeen vooraf gegaan is aan dat feit, dat zou beter beschreven moeten worden.
Zo zou iemand, die in een extreme situatie terecht komt, eerder moeten beginnen nadenken om feiten te voorkomen alvorens het te laat is.
Een soort van sensibilisering als het ware.
Schrik je met een gepast strafrecht zo niet die potentiële 'daders' af die alles op zijn beloop laten gaan en neit beseffen dat het wel eens rapper te laat kan zijn eer ze het denken.

Ik bedoel maar, hier moet eerst iets gebeurt zijn, eer men reageert.
De straf is in geval van 'tijdelijke ontoerekenbaarheid' mild, maar het is een straf (als er tenminste geen vrijspraak is).
De voorafgaande momenten dat de 'dader' had kunnen ingrijpen, worden minder in het daglicht gezet.
Ik zou het dan ook logisch vinden dat een 'dader' hier wordt gestraft voor "niet voorkomen van" de feiten.

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door Horus

Hier geef je duidelijk het verschil weer tussen "beraming van" en "pedalen verliezen".
Daar ben ik volledig mee akkoord.
Maar moet het strafrecht niet aangepast worden om dat tweede feit te voorkomen?
Je hebt een reden, de zogenaamde druk.
Dus hij is per definitie geen gevaar voor de maatschappij, maar een potentiëel gevaar, want er kan iets uit voortvloeien.

...

Dat hangt helemaal af van je mensbeeld, Horus.
In mijn beperkte ervaring met deze specifieke materie heb ik geleerd dat niemand ooit mag zeggen dat ie nooit door het lint zou kunnen gaan. Niemand... En dat maakt tegelijk iedereen tot een potentiële moordenaar mits de "juiste knopjes" maar ingedrukt worden. We zijn dus als mensen allemaal tijdbommen, maar gelukkig is de code om die bom te doen ontploffen heel ingewikkeld. Stel je voor dat ik je mijn boekentas geef; daar zit een cijferslot op met 1.000 combinatiemogelijkheden en jij zou bij de eerste poging erin slagen om dat ding open te krijgen. Onwaarschijnlijk... maar toch komt het heel af en toe voor.

"Onweerstaanbare drang" wordt ook niet alle dagen met succes gepleit he; het is een zeer uitzonderlijk gegeven hoor.

De dader heeft meestal z'n straf al gekregen wanneer hij "tot z'n zinnen komt". Het ene moment ben je nog die brave huisvader die geen vlieg kwaad zou doen (enfin toch niet fysiek), het andere moment sta je in de beklaagdenbank omdat je blijkbaar met je eigen handen iemand gedood hebt... Ik zou in die situatie maar moeilijk meer met mezelf kunnen leven. Ik weet niet hoe het met anderen zit. Ik denk dat je wereld, alles waarin je altijd geloofd hebt, voor gewerkt hebt, alles wat je ooit belangrijk gevonden hebt in het leven, ... compleet in elkaar stort. Ik heb ooit eens een client verdedigd die een jongedame doodgereden had; een ongeval... en jaren nadien (tja, het gerecht werkt traag) wou die man niet in een auto stappen, leed hij aan slapeloosheid... omdat hij (per ongeluk dan nog wel) een mensenleven op z'n geweten had.

[Horus]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Dat hangt helemaal af van je mensbeeld, Horus.
In mijn beperkte ervaring met deze specifieke materie heb ik geleerd dat niemand ooit mag zeggen dat ie nooit door het lint zou kunnen gaan. Niemand... En dat maakt tegelijk iedereen tot een potentiële moordenaar mits de "juiste knopjes" maar ingedrukt worden. We zijn dus als mensen allemaal tijdbommen, maar gelukkig is de code om die bom te doen ontploffen heel ingewikkeld. Stel je voor dat ik je mijn boekentas geef; daar zit een cijferslot op met 1.000 combinatiemogelijkheden en jij zou bij de eerste poging erin slagen om dat ding open te krijgen. Onwaarschijnlijk... maar toch komt het heel af en toe voor.

"Onweerstaanbare drang" wordt ook niet alle dagen met succes gepleit he; het is een zeer uitzonderlijk gegeven hoor.

De dader heeft meestal z'n straf al gekregen wanneer hij "tot z'n zinnen komt". Het ene moment ben je nog die brave huisvader die geen vlieg kwaad zou doen (enfin toch niet fysiek), het andere moment sta je in de beklaagdenbank omdat je blijkbaar met je eigen handen iemand gedood hebt... Ik zou in die situatie maar moeilijk meer met mezelf kunnen leven. Ik weet niet hoe het met anderen zit. Ik denk dat je wereld, alles waarin je altijd geloofd hebt, voor gewerkt hebt, alles wat je ooit belangrijk gevonden hebt in het leven, ... compleet in elkaar stort. Ik heb ooit eens een client verdedigd die een jongedame doodgereden had; een ongeval... en jaren nadien (tja, het gerecht werkt traag) wou die man niet in een auto stappen, leed hij aan slapeloosheid... omdat hij (per ongeluk dan nog wel) een mensenleven op z'n geweten had.

Hier spreek je dan weer uit ervaring.
Ik kan me vinden in je gedachtengoed, alleen moet je beseffen dat de feiten die de mensen ontvangen van de media niet zo grondig ondersteund zijn.
In de krant staan de details met wat opmerkingen, is het moeiljk om een goede achtergrond te geven.
En dan is een 'veroordeling' van Jan Modaal in de straat natuurlijk nooit ver weg.

Maar toch, voor iemand die niet op de hoogte is van heel de situatie, is het moeilijk te begrijpen dat een advocaat, verdediger van 'het recht', een dader met al de moeite van de wereld kan bijstaan.

[Mambo]

Met alle respect voor de aanwezigen en hun al dan niet geoorloofde deontologische code's.

Km's lange pleidooien geven over strohalmen waar geen mens van wakker ligt, noch de beklaagde noch de rechter. Wie denkt dat een rechter er echt rekening zal mee houden dat je ochgot nooit eerder een pintje had gedronken en dergelijke zever is ver van huis. Straffer nog, het werkt op hun zenuwen!
Blanco strafregister nog zo iets. Had ik een goed gevuld blad dan had ik mogelijks wat voorwaardelijk gehad omdat het toch geen zin had! Echt waar de logica van de rechters en de advocaten is een code die geen mens verstaat. Of ze laten u een papier ondertekenen "in uw eigen belang" dat je die of dat niet kent om dan nadien te zeggen "zie je, hij werkt niet mee"
Overal waar ik kwam zeiden ze meteen 'gij had nooit mogen veroordeeld worden", jaja had ik het aan mijn been dus! En geen enkele advocaat van klein tot groot kan dat er terug uithalen. Dus wetboeken, code en deontologie smijt het gewoon in uw open haard. De pure werkelijkheid is dat uw straf of vrijspraak gewoon afhangt van de willekeur van de rechter en niet van de advocaat zijn gepleit. Trouwens bewijs materiaal, geen enkele rechter heeft bewijs materiaal nodig in belgie. Het vermoeden volstaat. Met andere woorden, als er één of twee zeggen "die heeft het gedaan is dat voldoende al zit gij in tokio.
Dus laat mij gerust met leugens te vertellen, ik heb het van naaldje tot draadje meegemaakt en geen leuke kantjes gezien.

[Mambo]

En amnestie? Iedereen heeft het recht amnestie te vragen te krijgen. Ja natuurlijk als je bij de upperclub behoort ben je binnen de 6 weken vrij zelfs als je je minares secretaresse een kogel door de kop schiet (moet ik namen noemen?) Voor de rest kan je brieven blijven schrijven tot je postzegels verjaart zijn!

[Mambo]

Wat zei advocaat rieder nu ook alweer na een paar weekjes cel "ik ben een gebroken man" en jawel hij zag er niet goed uit ook. Voorheen wist hij wel jaren aan een stuk iedereen de les te spellen en dat ze niet moesten zagen. Tot hij de rauwe werkelijkheid aan den lijve eens ondervond. Daar stond hij plots met al zijn weten en niet weten van de wet. Het pakte niet meer omdat hij te vaak op de verkeerde tenen trapte en zijn haar naar achter kamde gelijk een maffia.

[Mambo]

Of zoals de flik zei op het einde van zijn dienst "ik ben moe, ik ga hier maar opschrijven dat ik u dat zien doen heb en dan is de kous af" . Boink daar ga je!

[de Vexille]

@ Mambo:

Je hebt het hier dus niet over één rechter, maar over de volledige rechtsgang vanaf de correctionele tot en met Cassatie he... Allemaal rot? Eén groot complot tussen rechters, openbaar ministerie en advocatuur?

Ben je zeker dat je hier niet één of ander essentieel detail in je verhaal (zaak) vergeten bent? Ik heb dat soort van verhalen in de zin van "je had nooit veroordeeld mogen worden..." al tientallen keren gehoord en telkens wanneer ik dan het dossier effectief begin te bestuderen, val ik dan op één of ander "detail" dat wel een heel ander licht laat schijnen op het verhaal. Vandaar dat ik mezelf gezworen heb om nooit meer de review te doen van afgesloten zaken op zoek naar de fout, want die is er vaak helemaal niet (tenzij de advocaat de zaak zou verkloot hebben, wat jammergenoeg wel eens gebeurt)...

Sorry, maar je aantijgingen zijn incorrect... en daar waar ze hout zouden kunnen snijden ontbreekt elke vorm van bewijsvoering. Mijn ervaringen zijn exact het tegenovergestelde.