De schuldenberg van de USA

[fred vanhove]

Oorspronkelijk geplaatst door Sukkelaar

Klopt maar nu met hun interne problemen kan dit snel veranderen.

Interne problemen zijn er in de eerste plaats in Europa....daarbuiten valt het allemaal stukken beter in de plooi.

[griezel]

Oorspronkelijk geplaatst door demonen

Fijn, maar waar blijven die grote veranderingen?

Eens verkozen worden de veranderingen snel vergeten...Men heeft dan de handen te vol met zakkenvullen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door griezel

Eens verkozen worden de veranderingen snel vergeten...Men heeft dan de handen te vol met zakkenvullen.

Dat is normaal. Een politieke onderneming gaat altijd door 3 stadia om hun aandeelhouders te bevredigen (de aandeelhouders van een politieke onderneming zijn geen houders van financiele aandelen, maar van politieke mandaten die zich de staatsmacht toe-eigenen).

1) als ze klein zijn, en in de oppositie: "principes". Men richt zich op een zeker potentieel electoraat dat men verleidt door (vaak terechte) analyses van de wantoestanden van de huidige staatsfunctionering (die niet moeilijk te duiden zijn). Men is klein, maar principieel, bewonderenswaardig, en de analyses zijn logisch.

2) als ze merken dat ze enig succes boeken: "electoraal groeien". Men steunt zich nog steeds op zijn basis analyses, maar deze worden minder radicaal, men wordt meer "mainstream", men duidt aan dat de vraagstukken die men aansnijdt van een grotere complexiteit getuigen, de standpunten worden wat zachter, complexer, maar men blijft zich nog steeds voeden vanuit zijn principes, maar deze keer met een "pragmatische kant". Dit is het moment waarop een politiek bedrijf zijn "deel van de kiesvee koek" dient te bepalen. Men kan onmogelijk de grote spreidstand doen, dus dient men een zeker electoraat te viseren.
Het verschil met 1) is dat men nu zijn uitspraken en standpunten niet meer (louter) aan principes gaat meten, maar vooral aan "electorale aaibaarheid". Men gaat dus voluit om een redelijk grote koek van het electoraat te paaien, door zijn discours te spekken met elementen die elk van die delen van dat geviseerde electoraat wil horen ; de kunst bestaat erin van dat nog steeds te koppelen aan zijn initiele principes, maar met "verantwoordelijkheid en pragmatisme". In dit stadium hebben de principielen van het eerste uur hun twijfels, sommigen verlaten (want "te radicaal") het schip of worden buitengegooid.

3) als ze groot electoraal succes boeken: de machtspartij. Er wordt nog steeds lippendienst aan 2) gedaan, maar het komt er nu op neer van de aandeelhouders (mandatarissen) van staatsmacht en staatsprivileges te voorzien. Men is geconfronteerd met de realpolitik van de machtsuitoefening, het uitdelen van postjes, het te vriend houden van machtige mensen. Na langere tijd zijn de principes allang vergeten, tracht men nog te doen alsof men het discours in 2) aanhoudt, maar is men vooral geconcentreerd op het genieten van de privileges van de staatsmacht. Algemene corruptie vreet zich in alle lagen van de partijstructuur.

Bij de N-VA heeft men deze evolutie goed gezien.

Ik merk bijvoorbeeld bij het Franse FN de evolutie van 1) naar 2).