Benedictus XVI wijkt niet af van priestercelibaat

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U geeft geen antwoord. Graag een repliek op mijn vraag!

Allé moet ik het nog gemakkelijker maken: de kerk begon volgens de kerk bij Petrus. Toen was van celibaat geen sprake. Door de geschiedenis heen, heeft de kerk zichzelf talrijke keren gereformeerd op verschillende concilies en door pauselijke decreten. Een van die hervormingen was de invoering van het celibaat. Wat is nu je punt, als je zegt dat de kerk niet mee mag gaan met zijn tijd? Er was toen duidelijk een tijd voor celibaat. Die tijd bestaat niet langer. Dus schaf het opnieuw af. De geschiedenis van de kerk bewijst dat deze institutie geen statisch gegeven is. Recent heeft de paus zich uitgesproken voor de condooms, na jarenlange afkeuring. Is de kerk nu minder geloofwaardig geworden, of juist geloofwaardiger?

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Licht het in het rood geplaatste liefst wat nader toe. Ik zie immers geen grond of reden voor uw bewering.

De paus kan niet langer geloofwaardig blijven. Het geloof is in onze samenleving geïndividualiseerd en wordt niet langer belijdt in hiërarchisch verband. Althans dit dooft uit.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

Bush is zeker geen katholiek.
In de VS hebben de schandalen van 2003 ertoe geleid dat vanuit het Vaticaan een enorm sterke impuls is uitgegaan, om komaf te maken met zo'n gevallen. Nl.:
-Priesters die veroordeeld werden voor zedenfeiten werden niet verplaatst, maar effectief uit hun ambt gezet en kregen een verbod om zich nog als priester voor te doen. het Vaticaan heeft al sinds 2003 al zeer veel priesters direct uit hun ambt gezet.
-Betere geestelijke begeleiding van priesters: iedere priester wordt aangespoord geregeld bij een geestelijke begeleider langs te gaan.
-Strengere selectiecriteria voor priesterseminaries: homoseksuelen worden geweigerd, homofielen moeten kunnen bewijzen nooit in een homo-beweging te hebben gezeten of moeten al meer dan drie jaar celibatair leven voor ze eventueel binnen mogen in een seminarie.

Waar zeg ik dat hij katholiek is? Ik sprak over christenen

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

De boodschap van Jezus: Zijn offer aan ons, moet bewaard worden d.m.v. de Eucharistie: "Doe dit om Mij te gedenken."

Zijn offer? Hij mocht lekker neuken en de priesters niet. Wie offert zich dan juist op?

[Judokus]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Allé moet ik het nog gemakkelijker maken: de kerk begon volgens de kerk bij Petrus. Toen was van celibaat geen sprake. Door de geschiedenis heen, heeft de kerk zichzelf talrijke keren gereformeerd op verschillende concilies en door pauselijke decreten. Een van die hervormingen was de invoering van het celibaat. Wat is nu je punt, als je zegt dat de kerk niet mee mag gaan met zijn tijd? Er was toen duidelijk een tijd voor celibaat. Die tijd bestaat niet langer. Dus schaf het opnieuw af. De geschiedenis van de kerk bewijst dat deze institutie geen statisch gegeven is. Recent heeft de paus zich uitgesproken voor de condooms, na jarenlange afkeuring. Is de kerk nu minder geloofwaardig geworden, of juist geloofwaardiger?

Ik stel vast dat u het document niet gelezen heeft. Benedictus geeft in de "Exhortatio" redenen en argumenten waarom het vand�*�*g wél nog tijd is voor het celibaat. En deze komen niet van hem, maar van de bisschopenconferentie van vorig jaar. Hij zendt nu gewoon de besluiten van deze conferentie door naar de Wereldkerk. Maar de pluim is voor al onze bisschoppen.

[Judokus]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Zijn offer? Hij mocht lekker neuken en de priesters niet. Wie offert zich dan juist op?

Christus heeft geen levensgezel gehad. Noch in de Bijbel, noch in de Traditie vinden we daar sporen van.
Tenzij u de Da Vinci code als bron rekent

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

Ik stel vast dat u het document niet gelezen heeft. Benedictus geeft in de "Exhortatio" redenen en argumenten waarom het vand�*�*g wél nog tijd is voor het celibaat. En deze komen niet van hem, maar van de bisschopenconferentie van vorig jaar. Hij zendt nu gewoon de besluiten van deze conferentie door naar de Wereldkerk. Maar de pluim is voor al onze bisschoppen.

Ja, die komen van enkele geïsoleerde en seksueel gefrustreerde impotente oude zakken. Doe maar eens navraag onder de gelovigen. Ik ken er voldoende. Er zijn nog weinig voorstanders te vinden. Wel in de hoogste kringen van de kerk. Ik herhaal nogmaals: een goede priester kan evengoed of beter zonder celibaat. Dat valt niet tegen te spreken, dat weet je zelf ook wel.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

Christus heeft geen levensgezel gehad. Noch in de Bijbel, noch in de Traditie vinden we daar sporen van.
Tenzij u de Da Vinci code als bron rekent

Tja, andere documenten wijzen ontegensprekelijk op een verband met Maria-Magdalena (da vinci code of niet). Het is ook aangetoond dat Jezus kinderen had.

Maar belangrijker: de bijbel zegt helemaal niets over het celibaat. Dus weer voorzichtig met je argumenten.

[Judokus]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

De paus kan niet langer geloofwaardig blijven. Het geloof is in onze samenleving geïndividualiseerd en wordt niet langer belijdt in hiërarchisch verband. Althans dit dooft uit.

Er is nu een groeiende individualisering. De vraag is of dit wel zo zal blijven. Aristoteles zei al dat de mens een 'zooion politikon' was (een sociaal dier). De Kerk vormt één gemeenschap. Ze ziet de Universele (Gr. =katholikos)gemeenschap meer als het nieuw lichaam van Jezus. ("Christus is het hoofd van het lichaam dat de Kerk is." Paulus aan de Kol.1)

Eén gemeenschap, hoe groot of hoe klein ze ook mag zijn. Het geloof zal beleden worden zoals de mens uiteindelijk wil leven: in gemeenschap.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

Er is nu een groeiende individualisering. De vraag is of dit wel zo zal blijven. Aristoteles zei al dat de mens een 'zooion politikon' was (een sociaal dier). De Kerk vormt één gemeenschap. Ze ziet de Universele (Gr. =katholikos)gemeenschap meer als het nieuw lichaam van Jezus. ("Christus is het hoofd van het lichaam dat de Kerk is." Paulus aan de Kol.1)

Eén gemeenschap, hoe groot of hoe klein ze ook mag zijn. Het geloof zal beleden worden zoals de mens uiteindelijk wil leven: in gemeenschap.

Jaja, keep your fingers crossed.
Ondertussen leef ik wel het echte leven.

[Judokus]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Tja, andere documenten wijzen ontegensprekelijk op een verband met Maria-Magdalena (da vinci code of niet). Het is ook aangetoond dat Jezus kinderen had.

Maar belangrijker: de bijbel zegt helemaal niets over het celibaat. Dus weer voorzichtig met je argumenten.

Andere documenten??? Hemeltje lief, kom nu niet af met stichtende apocriefe geschriften die geschreven zijn 150 jaar na de dood van de laatste ooggetuigen.
De bijbel zegt weldegelijk iets over het celibaat: Paulus ging er prat op dat hij als celibatair door het leven ging. Hij spoorde veelvuldig de overige leerlingen aan om, indien men nog niet getrouwd was, niet meer te trouwen, omwille van het Rijk Gods.

[Judokus]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Ja, die komen van enkele geïsoleerde en seksueel gefrustreerde impotente oude zakken.

Enkele? Zo'n bisschoppenconferentie is internationaal, alle continenten en katholieke stromingen zijn hierop aanwezig

Geïsoleerd? Bisschopen leven dag in dag uit in hun eigen bisdom, weten héél goed wat leeft in hun bisdom en in de wereld. geisoleerd zijn ze zeker niet.

Seksueel gefrustreerd? Dan zouden ze nooit bisschop geworden zijn. Wie seksueel gefrustreerd is smijt zijn kap over de haag. Gebeurt nog, de Kerk doet daar trouwens niet zo moeilijk over.

Impotent? Hoe weet u dat?

Oude zakken? De gemiddelde leeftijd van een bisschop is wel hoog maar respectabel en allesbehalve afgeschreven.

[Judokus]

Over pauselijke exhortatie eucharistie
Paus luistert en gaat zijn weg

(Bron: TERTIO)

ANTWERPEN (RKnieuws.net) - Het pauselijke document over de eucharistie is er. Gisteren, dinsdag, werd Sacramentum caritatis – het sacrament van de liefde – in het Vaticaan aan de pers voorgesteld. Lang werd ernaar uitgekeken, zeer werd het gevreesd.
Vatican watchers hadden de publieke opinie verontrust: paus Benedictus XVI overwoog de liturgische hervorming van het Tweede Vaticaans Concilie terug te schroeven, klonk het. De belangrijkste aanleiding voor dat gerucht waren enkele interviews met de Sri Lankaanse aartsbisschop Albert Ranjith, de secretaris van de Vaticaanse Congregatie voor de sacramenten. Die suggereerde dat de paus het gewijde karakter van de liturgie wilde herstellen en daarom het gebruik van het Latijn en de oriëntering van de priester naar het Oosten – ‘met de rug naar het volk’ – sterk zou opwaarderen.

Het document dat gisteren verscheen, vertoont daar niet het minste spoor van. Sacramentum caritatis is de ‘pauselijke verwerking’ van de elfde gewone bisschoppensynode. Die vond van 2 tot 23 oktober 2005 in Rome plaats en ging over de eucharistie. Net als met zijn encycliek Deus caritas est verrast paus Benedictus opnieuw de sceptici. Weer schreef hij een opmerkelijk serene en spiritueel diepgaande meditatie over de kern van het christelijk geloof. "In de eucharistie – het sacrament van de liefde – geeft Jezus Christus zichzelf en toont zo de oneindige liefde van God voor iedere mens.’’ De theologisch-meditatieve toon van die openingszin houdt in het hele document aan: in het eerste theologische deel, in de beschouwingen over de viering van de eucharistie en in het slotdeel dat een eucharistische spiritualiteit voor het persoonlijke en sociale leven ontvouwt.

De auteur is erg doordrongen van de kracht en de schoonheid van de liturgie zoals Vaticanum II die vormgaf. "In continuïteit met de traditie,’’ benadrukt hij. Het valt op hoe vaak hij naar de voorstellen van de synodevaders verwijst en hoe ernstig hij dus de bisschoppelijke collegialiteit opvat. Tegelijk zet hij een coherente gedachtegang neer met meer dan één knipoog naar zijn lievelingsauteur Augustinus.

En ja, over het Latijn gaat het ook, in een korte paragraaf over vieringen tijdens internationale ontmoetingen. Dan kunnen de belangrijkste gebeden in het Latijn en kan gregoriaans worden gezongen, suggereert de paus. Zowel de priesters als de gelovigen kunnen maar beter enkele elementaire noties van dat Kerklatijn hebben, vindt hij. Dat komt de zin voor de universaliteit van de kerkgemeenschap ten goede. Elders benadrukt Benedictus geregeld het bestaansrecht van de diversiteit.

Is Sacramentum caritatis een revolutionair geschrift? Geenszins. Aan verzuchtingen als de ‘vrijmaking’ van het priestercelibaat en de communie voor burgerlijk hertrouwde gescheidenen komt de paus niet tegemoet. Hij legt, waar die kwesties ter sprake komen, ook met veel zorg en zin voor nuance uit waarom. Bovendien vormen die thema’s niet de focus. Centraal staan vragen als: hoe kunnen we begrijpen en ervaren dat God zelf – in Jezus en door de Geest – aanwezig komt in de eucharistie? Hoe raakt dat het leven van de gelovigen? En wat heeft de wereld met zijn grote uitdagingen van rechtvaardigheid, vrede en ecologie daaraan?

Toch vallen her en der, veelal verborgen in een voetnoot, ook nieuwigheden te lezen. Zo moeten volgens de paus Latijnse en oosterse katholieken dringend meer vertrouwd geraken met elkaars ritus. Hij laat onderzoeken of de vredeswens in de eucharistie niet voor de offerande kan worden geplaatst. Er komt een handleiding voor predikanten die de uitleg van de Schrift aan een meer systematische uiteenzetting van het geloof koppelt, en voor alle geïnteresseerde gelovigen is een eucharistisch compendium in de maak.

Geeft dat nieuwe document een antwoord op de moeilijkheden van de vele parochies bij ons die hun liturgie almaar armer en schraler zien worden? Ongetwijfeld, maar niet op een rechtstreekse manier. Het reikt geen trucjes aan om de verschrompeling en de vergrijzing van vierende gemeenschappen te counteren. Het levert geen instantoplossingen voor de priesterschaarste. Maar het roept christenen op tot een dieper bewustzijn van het mysterie dat ze vieren en tot een groter besef van de band tussen vieren en leven. Het onderzoekt hoe de eucharistie voor de christelijke gemeenschap werkelijk hoogtepunt en bron kan zijn.

Die verinnerlijking van de dynamiek van de ritus, die diepere beleving van de eucharistie is ongetwijfeld ook voor parochies bij ons de allergrootste uitdaging. Daarom is Het sacrament van de liefde voor iedereen die met de viering van de eucharistie is begaan, aanbevolen lectuur, aldus Peter Vande Vyvere in zijn commentaar-artikel dat vandaag woendag verschijnt in het christelijk opinieweekblad Tertio.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

.De bijbel zegt weldegelijk iets over het celibaat: Paulus ging er prat op dat hij als celibatair door het leven ging. Hij spoorde veelvuldig de overige leerlingen aan om, indien men nog niet getrouwd was, niet meer te trouwen, omwille van het Rijk Gods.

Maar Paulus zei wel ook dat degenen graag wensten te trouwen, er beter aan deden om het celibaat te vermijden. Geen verplichting dus. Je kan een priester de leer voorleggen ter overweging en hem een keuze laten. Dat zou in de lijn van Paulus' verkondiging zijn.
Paulus was zogezegd de eerste paus. Het liep al meteen mis. De eerste apostel van Jezus had blijkbaar al de behoefte om de leer van zijn meester wat aan te vullen.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

Enkele? Zo'n bisschoppenconferentie is internationaal, alle continenten en katholieke stromingen zijn hierop aanwezig

Geïsoleerd? Bisschopen leven dag in dag uit in hun eigen bisdom, weten héél goed wat leeft in hun bisdom en in de wereld. geisoleerd zijn ze zeker niet.
.

Toch vreemd dan dat zij een andere opvatting hebben dan de meeste andere gelovigen van dezelfde strekking.

[Apocalyps]

Oorspronkelijk geplaatst door duveltje382

Ik denk dat dit de dood steek is voor de Christelijke kerk in Europa hé !!!....

Eindelijk èèntje die zijn werk goed doet.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Allé moet ik het nog gemakkelijker maken: de kerk begon volgens de kerk bij Petrus. Toen was van celibaat geen sprake. Door de geschiedenis heen, heeft de kerk zichzelf talrijke keren gereformeerd op verschillende concilies en door pauselijke decreten. Een van die hervormingen was de invoering van het celibaat. Wat is nu je punt, als je zegt dat de kerk niet mee mag gaan met zijn tijd? Er was toen duidelijk een tijd voor celibaat. Die tijd bestaat niet langer. Dus schaf het opnieuw af. De geschiedenis van de kerk bewijst dat deze institutie geen statisch gegeven is. Recent heeft de paus zich uitgesproken voor de condooms, na jarenlange afkeuring. Is de kerk nu minder geloofwaardig geworden, of juist geloofwaardiger?

Ik denk niet dat dit ook maar enigszins betrekking heeft met "met z'n tijd meegaan".

De zaak is trouwens niet of men met de afschaffing van het verplicht celibaat (niet van het celibaat in het algemeen) voor de (parochie)priester nu al dan niet met de tijd meegaat, maar wel of die afschaffing tot een spirituele en kerkelijk-organisatorische meerwaarde zal leiden in de RKK. Dat is de toetssteen.

Heeft de paus zich dan uitgesproken voor het condoom? Ja? De paus stelde evenwel: "Condooms gebruiken is geen juist middel om het hiv-virus in te dijken. De kerk staat sterk in de strijd tegen aids omdat we de mensen aanleren wat kuisheid en trouw betekenen."

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Neen neen. Daar hebben we het over gehad. Het gaat nu over de lithurgie. Iedere kerk is er een uit zijn tijd. Dat bedoel ik. De kerk van Polycarpus van Smyrna was ook niet meer dezelfde als deze van Thomas van Aquino.

Er is een verschil tussen "met z'n tijd mee zijn" en "in z'n tijd leven". Het evangelie leert ons dat al trouwens: als christen zijn we niet van deze wereld alhoewel we wel in deze wereld leven en werken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Ja, die komen van enkele geïsoleerde en seksueel gefrustreerde impotente oude zakken. Doe maar eens navraag onder de gelovigen. Ik ken er voldoende. Er zijn nog weinig voorstanders te vinden. Wel in de hoogste kringen van de kerk. Ik herhaal nogmaals: een goede priester kan evengoed of beter zonder celibaat. Dat valt niet tegen te spreken, dat weet je zelf ook wel.

Ik ben een gelovige en ik kan u verzekeren dat in de parochie waar ik kerk (met traditionele liturgie en priester in toog) men geenszins uw mening deelt. In echt gelovige kringen ziet men weldegelijk nog de waarde van het celibaat in. Alleen daar waar men de priester ontdaan heeft van iedere symbolische, liturgische en sacramentele waardigheid, is dat niet het geval. Bij hen is een priester tot een sociale werker verworden. De grond ontbreekt, nl. het geloof, wat er dan ook voor zorgt dat men in allerlei richtingen verstrooid geraakt.

De goedheid van een priester hangt inderdaad niet af van het celibaat op zich, maar wel hangt het welslagen van zijn priesterlijke staat soms daarvan af. Uit mijn contacten met orthodoxe priesters weet ik dat het voor hen soms echt moeilijk is gezinsleven en priesterlijke taken te combineren. Dit geeft soms meermaals spanningen tussen priester en zijn vrouw. Ook is het zo dat een dergelijk gezin ook een voorbeeldfunctie heeft, iets wat niet altijd even gemakkelijk in te vullen is. Vraag gerust maar eens na aan orthodoxe priesters! Daarom wordt het celibaat ook door hen soms beschouwt als een zegen. De laatste tijd ziet men in Griekenland bijvoorbeeld een toenemend aantal priester-monniken en een kentering bij de getrouwde priesters. In ons jachtige maatschappij is het zich kunnen toeleggen op het geestelijke dan een zegen, zowel voor de priester zelf als voor de gelovigen die steeds bij hem terecht kunnen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Tja, andere documenten wijzen ontegensprekelijk op een verband met Maria-Magdalena (da vinci code of niet). Het is ook aangetoond dat Jezus kinderen had.

Ontegensprekelijk? In uw verbeelding...