Allochtone "prinses" ontkent bestaan van Nederlandse Identiteit

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Haha! Die gekke Hollanders zijn weer bezig, hoor... Open & tolerant in woorden, calvinistisch-totalitair in daden.

U bent anders ook behoorlijk pretentieus.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

U bent anders ook behoorlijk pretentieus.

Pretentieus zijn heeft niets met totalitarisme te maken.

Calvinisme, daarentegen... Zonder pretentieus te willen overkomen: herinner je Genève onder Calvijn!

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Pretentieus zijn heeft niets met totalitarisme te maken.

Calvinisme, daarentegen... Zonder pretentieus te willen overkomen: herinner je Genève onder Calvijn!

Nederland heeft niets met Calvinisme te maken. Slechts 16% van de bevolking is protestants. Een groter deel is katholiek.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Nederland heeft niets met Calvinisme te maken. Slechts 16% van de bevolking is protestants. Een groter deel is katholiek.

Jaja, maar het Calvinisme heeft het nationale karakter geprägt.

[Adam Smith]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Jaja, maar het Calvinisme heeft het nationale karakter geprägt.

Net zoals alle Belgen gevormd zijn door de contra-reformatie?

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Adam Smith

Net zoals alle Belgen gevormd zijn door de contra-reformatie?

Inderdaad. In België overweegt een katholieke cultuur, met veel aandacht voor eten & drinken, minder discipline, meer corruptie, ...

... maar tegelijkertijd ook minder manicheïsme. De katholieke kerk is een verschrikking, maar ze heeft één goed ding gedaan: ze heeft het vagevuur uitgevonden. En dus is er in katholieke landen nog enigszins zin voor nuance.

In het protestantisme niet. Daar heb je geen vagevuur meer. Daar heb je the Axis of Evil and the Axis of Good. En the bad guys die mag je natuurlijk ongestoord uitmoorden. Daarom dat de native Americans in Noord-Amerika volledig (de hel) zijn uitgemoord en in Latijns-Amerika slechts gedeeltelijk (het vagevuur) zijn uitgemoord.

[Vorenus]

IIndien Maxima geen princes kan blijven mag ze bij mij nog altijd kuismeid komen spelen.

[Eddy B]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Nederland heeft juist een hele sterke identiteit. Vandaar dat ons land zoveel toeristen en buitenlanders aantrekt.

Yep : drugtoeristen vooral! Berucht over gans de wereld...

[willem1940NLD]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Jaja, maar het Calvinisme heeft het nationale karakter geprägt.

Als toevoeging aan de (onbestaande) identiteit?

[circe]

Leon De Winter heeft Maxima een mooi briefje geschreven:

Oh, is Máxima verkeerd geciteerd? Lees even mee
vrijdag 12 oktober 2007 10:25

'Het thema identiteit houdt heel veel mensen in ons land sterk bezig. Niet alleen in de wetenschap en in politieke kringen, maar overal. Het raakt ons allemaal. Daarom is het goed dat de WRR dit onderwerp heeft uitgediept. Een ingewikkelde klus, want er zitten zo veel dimensies aan.'

Zo begint Máxima’s toespraak bij de presentatie van het WRR-rapport over integratie. Premier Jan Peter Balkenende beweerde afgelopen woensdag ten overstaan van het hele land dat Máxima verkeerd geciteerd is. Haar opmerkingen zouden uit hun context zijn gehaald.

Leest u even de context mee?

'Zo’n zeven jaar geleden begon mijn zoektocht naar de Nederlandse identiteit. Daarbij werd ik geholpen door tal van lieve en wijze deskundigen. Ik had het voorrecht met veel mensen kennis te maken. Heel veel te zien, te horen en te proeven van Nederland.'

Multiculturele opvattingen
Welke deskundigen waren dat? Mij is niet gevraagd om Máxima te begeleiden. Afshin is ook niet uitgenodigd. Ik heb sterk de indruk dat Máxima zeven jaar lang (let op dat bijbelse getal) uitsluitend door mensen met bepaalde multiculturele opvattingen begeleid werd.

'Het was een prachtige en rijke ervaring waarvoor ik enorm dankbaar ben. Maar ‘de’ Nederlandse identiteit? Nee, die heb ik niet gevonden.'

Wat zou ze toch bedoelen met dat ‘de’ tussen aanhalingstekens? Natuurlijk bestaat de Nederlandse identiteit wel, want die identiteit hangt samen met de optelsom van al onze ervaringen, onze geschiedenis, onze gevoeligheden en wensen en obsessies en angsten – de Nederlandse cultuur, kortom, ook al is het zo goed als onmogelijk om al die eigenschappen in één persoon aan te treffen.

Waardoor komt het dat zij die niet gevonden heeft? Omdat haar begeleiders haar het bos ingestuurd hebben. En omdat ze als prinsesje in een wereldvreemde omgeving leeft en misschien niet echt geïnteresseerd is in de fijnzinnig- en eigenaardigheden van de Nederlandse cultuur.

Huiswerk
Bij dit alles kan slechts één conclusie getrokken worden: Máxima heeft na zeven jaar zoeken niets gevonden, en impliciet betekent dit – let je even op , Jan Peter? – dat zij vindt dat die identiteit niet bestaat. Want zou zij ons hebben willen vertellen dat zij een slechte zoeker is en dat zij opnieuw haar huiswerk gaat doen? Nee. Zij wil ons zeggen: ik heb niks gevonden ook al had ik de hulp van lieve en wijze deskundigen, en als je dan niks vindt dan is er niks.

'Nederland is: grote ramen zonder gordijnen, zodat iedereen goed naar binnen kan kijken. Maar ook: hechten aan privacy en gezelligheid. Nederland is: één koekje bij de thee. Maar ook: enorme gastvrijheid en warmte. Nederland is: nuchterheid en beheersing. Pragmatisme. Maar ook: samen intense emoties beleven.'

Is dit alles wat ze in de loop van zeven jaar gezien heeft, behalve het koekhappen op Koninginnedag (zijn er andere landen waar op Koninginnedag gekoekhapt wordt)? Wat treurig.

Nog een paar dingen, Máxima
Hier zijn nog een paar dingen, Máxima: Nederland is ook de standenmaatschappij van de verzuilde samenleving, Nederland is het voormalig Nederlands-Indië, is de Gouden Eeuw en de bijzondere positie van de calvinistische Heeren, Nederland is regentenland en dijkenland, Nederland is de arme boer en knecht op het Drentse en Groningse veen en de kale Brabantse zandgronden.

Nederland is de angst voor vreemde overheersing, Nederland is Mariken van Nimwegen en Vondel en Multatuli, Nederland is met de rug naar het continent staan, Nederland is Michiel de Ruyter en Mussert en het Meisje met het Rode Haar.

Al die ervaringen, emoties, personen en houdingen leveren een mentaliteit en een traditie op, een menssoort dat hoort bij onze rivierendelta en dat daardoor zijn eigen taal met zijn eigen beelden spreekt en door diegene die dit soort kent op een kilometer afstand herkend wordt, zoals eenieder weet die in den vreemde op een terrasje zit en de nationaliteit van een naderende familie wil schatten: ja hoor, ’t zijn Nederlanders.

Eén cliché
'Nederland is veel te veelzijdig om in één cliché te vatten. ‘De’ Nederlander bestaat niet. Als troost kan ik u zeggen dat ‘de’ Argentijn ook niet bestaat.'

Dit is allemaal te grof en te vaag gesteld, Máxima: er bestaan veel Nederlanders en allemaal zijn ze uniek, maar het is onzinnig om te stellen dat je al die Nederlanders niet zou kunnen typeren tot ‘de’ Nederlander als idee.

Dat ze die figuur niet is tegengekomen betekent niet dat de Nederlandse identiteit voor haar niet te vinden is, zoals ze hierboven stelt. Haar begeleiders hebben haar nooit aan die Nederlander voorgesteld, en haar eigen privé-leven is zo uniek en uitzonderlijk (in regeringsjets van de ene luxueuze plek naar de andere) dat ze is gaan denken dat iedereen leeft zoals zij zelf en haar transnationale vrienden. Trouwens: weten ze inmiddels in Argentinië dat Máxima vindt dat ‘de’ Argentijn niet bestaat?

'Ik vind het daarom heel interessant dat de titel van het rapport van de WRR niet is ‘De Nederlandse Identiteit’. Maar: ‘Identificatie met Nederland’. Dat laat ruimte voor ontwikkeling. En voor diversiteit.'

Reeks loketten
Waarom is die tweede titel beter? En wat is die identificatie als de Nederland identiteit niet te vinden is, zoals Máxima stelt? Waarmee identificeer je je dan? Met een Nederland als abstracte leverancier van diensten? Een reeks loketten?

'Bij het lezen van het rapport moest ik terugdenken aan 30 maart 2001. De dag dat de verloving van mijn man en mij werd aangekondigd op de Nederlandse televisie. U kunt zich dat misschien nog herinneren. Ik in ieder geval heel goed.'

Nou, ik ook.

'Mijn schoonvader, Prins Claus, zei toen het volgende: “Eén vraag die heel moeilijk te beantwoorden is en die mij herhaaldelijk gesteld werd, is hoe het voelt Nederlander te zijn. Mijn antwoord is: ik weet niet hoe het is Nederlander te zijn. Ik heb verschillende loyaliteiten en ik ben wereldburger en Europeaan en Nederlander.” Woorden die ik nooit ben vergeten. Om de identiteit en loyaliteit van een mens zijn geen hekken te plaatsen. Ik denk dat veel mensen het zo voelen.'

Onbegrijpelijk
Na al die jaren in Nederland in een uiterst bevoorrechte positie, gaf de gemaal van ons staatshoofd een dergelijk onaanvaardbaar antwoord – het is onbegrijpelijk dat niemand zich hierover heeft opgewonden.

Claus was een eenzame en ongelukkige man, gevangen in een ongelukkig huwelijk. En door zijn afkomst en huwelijk met een vorstin leefde hij een transnationaal leven, luxueus en comfortabel maar ook onhecht en ontworteld, en hij maakte zoals iedereen die een dergelijk leven leidt de fout dat dat ‘grenzeloze’ bestaan door iedereen geleefd wordt (sommigen in dergelijke posities begaan de fout dat zij gaan denken dat zij er recht op hebben).

Claus kon het leven leiden dat hij geleid heeft dank zij de inspanningen van het Nederlandse volk, dat trouw belastingen afdroeg en elke dag in de file stond en rond Kerst al de vakantiebrochures doorbladerde en op zondag moeder in het bejaardentehuis bezocht. Wat Máxima hierboven zegt, kan alleen gezegd worden door iemand die volledig de weg van de ‘gewone’ Nederlander is kwijtgeraakt.

Marrakesh
'Twee jaar geleden waren mijn man en ik op bezoek in Marokko. We hadden een groepje jonge Nederlanders meegenomen. De helft van hen had een Marokkaanse achtergrond. Zij waren onze gidsen en onze tolken. Ik herinner me een bezoek aan een Koran-school in Marrakesh. Voor ons een onbekend terrein. Maar zij maakten ons wegwijs in de ideeën en gebruiken. Moeiteloos vertaalden ze heen en weer tussen Marokkaans en Nederlands. Wat geweldig, om thuis te zijn in twee culturen en moeiteloos van de een naar de nader te kunnen springen. Bruggenbouwer te kunnen zijn. Ik was enorm trots op hen.'

Ze hadden jonge Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond meegenomen – maar waren ze bruggenbouwers, zoals Máxima stelt?

We weten maar al te goed hoe verscheurend het is om tussen twee culturen te moeten opgroeien, en in de praktijk van alledag – de echte praktijk, niet die van Huis Ten Bosch en Wassenaar – groeien veel Marokkanen als clochards onder die brug op, tussen de oevers van het decadente en post-moderne Nederland en de tradities van de door de islam onderdrukte Berbercultuur.

Oude tradities
Ze hebben niet met huid en haar gekozen voor het nieuwe vaderland maar ze blijven hangen aan de oude patronen van het land van herkomst – om de eer van hun ouders en de familie en de oude tradities te beschermen. Trouwens, heeft ze op dat reisje ook de sloppenwijken van Casablanca bezocht? Interessante ervaring, kan ik eenieder aanraden.

'Een ander voorbeeld. Vorig jaar was ik vanuit mijn interesse te gast bij een aantal gesprekken van Pauline Meurs met studenten. Het ging over de ontwikkeling van hun eigen identiteit en wat het voor hen betekent Nederlander te zijn. Een van de studenten was Semra, een studente Rechten. Zij vertelde dat ze bij het slagen voor haar eindexamen haar schooltas had gehangen aan een mast met twee vlaggen: een Turkse en een Nederlandse. Een mooi beeld. Een bungelende schooltas. Twee feestelijk wapperende vlaggen. Wel één mast.'

Wat een multicultureel gekakel is dit (sorry, prinses). Semra zou dit eens in Turkije moeten proberen; ze zou zelf ook snel aan die mast bungelen. En het blijft verbijsterend: Semra krijgt in Nederland kansen die ze in Turkije nooit zou hebben gehad, maar ze voelt zich gedwongen om haar Turkse afkomst te eren, ook al heeft die niets met haar Nederlandse educatie te maken.

Sentimenteel
Ik begrijp dat ze de achtergrond van haar ouders respecteert, ja, dat ze de ‘identiteit’ van haar ouders respecteert, dat ze er sentimenteel over is en dat het een sterke gevoelswaarde voor haar heeft (ik bedoel: die Turkse vlag en het Turkse gevoel en het Turkse eten en de familie in Anatolië), maar ze leeft in Nederland, hier ligt haar toekomst, waarom zou ze zoveel waarde moeten hechten aan die Turkse vlag als ‘de’ Turkse identiteit niet bestaat? Wat wil Semra toch met die vlag? En waarom zou Máxima dat ‘een mooi beeld’ vinden?

'Het rapport van de WRR geeft veel aandacht aan functionele identificatie. Dat betekent heel simpel: elkaar leren begrijpen omdat je samen een belang deelt. Denk aan een sportclub. Of een bedrijf. Of een school. Of een buurt. Het goede daarvan is dat de nadruk niet ligt op de zichtbare verschillen tussen mensen. Maar op het gezamenlijke doel. En op ieders persoonlijke kwaliteiten. Zo kunnen vooroordelen wegsmelten. Samen spelen. Samen studeren. Samen werken. Dat geeft jonge mensen met verschillende achtergronden een gezamenlijk perspectief. Dat is enorm belangrijk in een wereld van open grenzen.'

Ja, het is ook enorm belangrijk om rechts te houden in het verkeer en je handen te wassen voor het eten – ik bedoel: dat zijn allemaal lege zinnen, clichés over hoe mooi het is om samen te werken. Wat die laatste opmerking over die ‘open grenzen’ daar doet, is onduidelijk, maar het staat in bepaalde kringen goed om zo’n zin te zeggen.

Artis
'We denken nog teveel in scheidslijnen. Ook nieuwkomers doen dat. Soort bij soort. Maar Nederland is geen Artis. Juist verscheidenheid en vermenging geven ons kracht.'

‘Soort bij soort’? Dat is het probleem. Juist de ‘eigen identiteit’ van nieuwkomers is het probleem want dat weerhoudt velen ervan om met inzet te integreren en bereid te zijn de kleuren en smaken van het nieuwe vaderland te absorberen.

En die opmerking over verscheidenheid en vermenging staat in schril contrast tot haar opmerking dat we juist gemeenschappelijke belangen moeten hebben. Nee, waar het om gaat is, ondanks de verschillen in etniciteit, cultuur en religies, deel te nemen aan de Nederlandse burgerlijke samenleving. Dat is het doel.

'Eerder heb ik eens het volgende voorbeeld gegeven. Ik was een tijdje geleden op werkbezoek in een supermarkt. De manager vertelde dat hij had geprobeerd de omzet te verhogen met een nieuw assortiment Marokkaanse producten. Dat lukte van geen kant. Tot een kassamedewerkster met een Marokkaanse achtergrond zich ermee bemoeide. Zij gaf het advies de producten veel lager in het schap te zetten. Toen vlogen ze de winkel uit. Wat was het probleem geweest? Heel eenvoudig. De Marokkaanse huisvrouwen hadden de spullen wel willen kopen, maar ze konden er gewoon niet bij.'

Bizar
Wat een bizarre anekdote. Waren die Marokkaanse vrouwtjes zo klein? Of durfden ze niet op te kijken? En als ze wel wisten waar die producten lagen: waarom konden ze niet een medewerker om hulp vragen? Durfden ze dat niet? Of konden ze dat niet omdat ze geen Nederlands spraken? Of mochten ze dat niet van hun man? Máximaatje toch, deze anekdote roept veel te veel vragen op en helpt je verhaal over de veelvormige identiteit geen millimeter verder.

'Daarom zeg ik ook als econoom: het is goed als je organisatie mensen in huis heeft die van elkaar verschillen. Diversiteit loont.'

Ja – als ze maar hetzelfde doel hebben: het bedrijf zo goed mogelijk laten functioneren.

'Dames en heren, volgens cijfers van de Verenigde Naties leven er op de wereld 175 miljoen mensen in een land waar ze niet zijn geboren. Ik ben een van die 175 miljoen.'

En hoeveel daarvan leven als een prinsesje?

Jetset
'Voor ons huis staat een paddestoel. Zo’n echte Hollandse ANWB-paddestoel. Die paddestoel geeft de coördinaten van mijn leven.
Buenos Aires. New York. Brussel. Den Haag. Wassenaar. Ze staan er allemaal op. Met de juiste richting en de afstand in kilometers. Elke keer als ik weg ga of thuiskom, kom ik erlangs. Al die plaatsen en de mensen die erbij horen, maken deel uit van mijn leven. Ze horen bij mijn identiteit als Nederlandse. Ze zijn me dierbaar.'

Haar identiteit als Nederlandse? Haar identiteit is niet Nederlands. Ze leidt een internationaal jetset leven als lid van een rijke bovenlaag van politici, popsterren, industriëlen. Ze heeft geen idee wat het is om bij Albert Heijn een doos scharreleieren in het karretje te leggen.

'Ik hoop dat het rapport van de WRR aanleiding zal zijn tot een open discussie zonder generalisaties over het thema ‘identificatie met Nederland’. Dat zal niet meevallen. We vervallen gemakkelijk in zwart-wit denken. Maar daarmee doen we onszelf en anderen te kort. Mensen hebben altijd méér dimensies. Mensen veranderen ook. Dat is wat mensen zo bijzonder maakt: het vermogen zich te ontwikkelen. Het is niet ‘of, of’. Maar ‘en, en’. Dat maakt de discussie over identiteit niet gemakkelijker. Maar wel veel interessanter.'

En, en
Dit was haar voordracht - we zijn er niet veel verder mee gekomen. Ze ontkent dat er een Nederlandse identiteit bestaat door te stellen dat ze die identiteit niet heeft aangetroffen, maar tegelijkertijd vindt ze het prachtig wanneer mensen meerdere identiteiten hebben.

Ze lijkt te beweren dat een identiteit per definitie in meervoud voorkomt, zoals Claus zaliger beweerde. ‘En, en’, noemt Máxima dat. Voor sommige mensen zal dat het geval zijn, maar voor de meeste mensen is die identiteit gelaagd.

Het gaat niet om ‘of, of’, zoals Máxima dat noemt, en evenmin om ‘en, en’ – het gaat om loyaliteiten die hiërarchisch boven elkaar liggen. Je kunt loyaal zijn aan je zaterdagse sportclub en tegelijk fan van Arsenal zijn en ook een superfan zijn van Feyenoord – maar het ene gevoel is belangrijker dan het andere, zoals je ook van je ouders kunt houden en van hun land van herkomst en tegelijkertijd een echte Rotterdammer kunt zijn en een trotse Nederlander.

Het gaat om gevoelens die niet het zelfde gewicht hebben en dus niet gevangen kunnen worden in de simplistische modelletjes van Maxima.

Holle beweringen
Tsja, wat is Máxima’s toespraak eigenlijk? Die toespraak is vooral een verzameling armoedige observaties en holle beweringen, en ook na grondige herlezing blijft de inhoud ervan plompverloren duidelijk, ook al poogt Balkenende die nu magisch te laten verdwijnen: dat de Nederlandse identiteit niet bestaat.

U moet maar denken: Máxima is niet aangenomen om scherpe analyses te schrijven. Balkenende wel. Maar ook hij is zelden bij machte om de werkelijkheid van ons bestaan eerlijk en open te beschrijven. Wat hij wel kan, is unverfroren in het parlement iets staan ontkennen dat zwart op wit staat. Hij weet dat hij creatief met de waarheid omspringt, de hele Kamer weet dat.

Dat heeft Balkenende de afgelopen jaren maar mooi geleerd: hoe hij de waarheid geweld kan aandoen terwijl hij tegen zichzelf zegt dat hij dit doet vanwege het algemeen belang. Toch knap, als je jezelf en een heel volk zo kunt misleiden.

Leon de Winter


http://www.elsevier.nl/opinie/weblog.../59/index.html

[willem1940NLD]

Fraaie alliteratie: Prinses Prietpraat.

[forumspook]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

IIndien Maxima geen princes kan blijven mag ze bij mij nog altijd kuismeid komen spelen.

Of in zo een uitstalraam gaan zitten, in de rosse buurt. Dan is ze tenminste voor iets nuttig...

[forumspook]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Nederland heeft juist een hele sterke identiteit. Vandaar dat ons land zoveel toeristen en buitenlanders aantrekt.

hasjies hasjies hasjies hasjies paddo paddo paddo paddo trip trip

[forumspook]

Oorspronkelijk geplaatst door kelt

Koningshuizen hebben niet per definitie de "identiteit" van het volk,de volkeren,waarover ze regeren...

Dat heeft menig koningshuis al de kroon gekost....op den duur zitten ze in een omogelijke situatie,ofwel gaan ze mee in de (tijdelijke)ondergang van een volk,ofwel worden ze niet aanvaard door alle volkeren waarover ze regeren....

de koninklijke families erfden gewoon heelder landen + bevolking, naargelang hun onderlinge huwelijken.Hoe zijn de Lage Landen bij de Zee ooit Spaans grondgebied geworden?

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door forumspook

hasjies hasjies hasjies hasjies paddo paddo paddo paddo trip trip

Amsterdam heeft anders -met aftrek van de drugstoeristen- vele malen meer toeristen dan Brussel.

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Jaja, maar het Calvinisme heeft het nationale karakter geprägt.

Niets. Nederland heeft er juist een heel seculier karakter van gekregen. We hebben altijd meer katholieken dan calvinisten gehad.

[forumspook]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Amsterdam heeft anders -met aftrek van de drugstoeristen- vele malen meer toeristen dan Brussel.

ja, Amsterdam is best een leuk provinciaal stadje om eens gezellig rond te lopen
Brussel daarentegen is een groezelig en vuil allochtonen-nest, enkele fraaie historische bezienswaardigheden daarbuiten gelaten.
Normaal dat de toeristen Amsterdam verkiezen.De drugs zijn dan nog de kers op de taart.

[Sjaax]

Geloof in de Nederlandse identiteit

Het belangrijkste tegenargument voor het afwijzen van Europese ontwerpgrondwet was de teloorgang van de Nederlandse identiteit. Uit een enquête gehouden tijdens het referendum over de Europese Grondwet door marktonderzoeksbureau TNS Nipo bleek dat. Een kwalitatief onderzoek van PQR noemde eveneens verlies aan identiteit als een hoofdreden van de tegenstemmer.

Waaruit bestaat de Nederlandse identiteit? Op zoek naar de Nederlandse identiteit kom je snel de volgende omschrijving tegen: paradoxaal genoeg lijkt de kern van de Nederlandse identiteit te zijn dat deze identiteit afwezig is. Dat is interessant. Het lijkt op een geloof in een niet direct waar te nemen god. En geloven doe je, dat kan je niet precies beredeneren: Nederlandse identiteit bestaat, geloof erin! Ondanks het onberedeneerbare is het godsgeloof wel ergens op gebaseerd: op verhalen, op mythes, op wonderen, op het begin der dingen - wat was er voor de oerknal? Zo kunnen we ook de basisveronderstellingen van de Nederlandse identiteit onderzoeken. Het gaat om de Nederlandse identiteit in Europa, over het waarom, de mislukte bepalingen, de (pseudo-)oplossingen en toch een geloof erin. We kunnen haar niet negeren. Wie niet over zoiets begeerlijks als een nationale staat beschikt, zoals de Koerden, wil die dolgraag, wil zijn identiteit gestalte geven.

Als de kern van de Nederlandse identiteit moeilijk te achterhalen is, dan kunnen we misschien beginnen met een behavioristische benadering. Dat is een beperkte benadering, maar kan waardevol zijn. In de ontwikkeling van de psychologie startte men met het formuleren van allerlei identiteiten die de menselijke psyche zouden bepalen. Bekend zijn Freuds Ich, Über-Ich en Es. Wat later werd bedacht dat deze benadering toch wel een hevig speculatief karakter had. Met name Karl Popper vond het maar niks. Het gedrag kwam centraal te staan: je bent hoe je je gedraagt. Het behaviorisme is inmiddels weer verlaten, maar het heeft toch een aantal waardevolle inzichten opgeleverd. Hoe gedragen Nederlanders zich? Ze spreken Nederlands. En zij zijn praktisch de enigen op de wereld, op Vlamingen en Surinamers na, die Nederlands spreken. Waarschijnlijk bestaat hieruit een belangrijk aspect van het Nederlanderschap. Maar zoals vermeld wordt niet uitsluitend in Nederland Nederlands gesproken. Nederlands is niet de enige identificerende variabele. We moeten verder op zoek.

Zijn het gedragingen zoals Johan Huizinga in ‘Nederlands geestesmerk’ stelde, die gekarakteriseerd kunnen worden door: eenvoud, verdraagzaamheid, maatgevoel, antiheroïsme, netheid en nijverheid. Huizinga gebruikte vaak prachtige plastische omschrijvingen. Is dat een adequaat middel om een identiteit af te bakenen? Het rijtje eigenschappen zou kunnen gelden voor Nederlanders, maar misschien ook voor Denen. Zijn Nederlanders eigenlijk Nederlands sprekende Denen? Er moet toch meer zijn. Frits Bolkestein volgt Huizinga maar voegt er in ‘Nederlandse identiteit in Europa’ een geofysische factor aan toe: "Wie in een waterrijk gebied woont, moet een zekere mate van organisatiegraad, netheid, pietluttigheid en nijverheid bezitten om te overleven. Het waren eigenschappen die als het ware uit de geografie voortvloeiden en ze bepaalden de ruimtelijke ordening van Nederland tot nu toe. Elke vierkante meter wordt bemeten en krijgt een bestemming. Zouden Hollanders destijds niet pietluttig zijn geweest, ze zouden zijn verdronken." Wellicht heeft Bolkestein iets te pakken. Maar hij verhaalt over destijds. Is deze watergerelateerde identiteit intussen niet verwaterd?

We belanden aan bij de Nederlandse geschiedenis als bepalende factor. De Leidse hoogleraar archeologie en oudheidkunde Alexander Bijvanck poneerde in 1941 in zijn boek ‘De voorgeschiedenis van Nederland’ de stelling dat de Nederlandse volksgeest of identiteit zou zijn terug te voeren tot in de prehistorische periode van het Neolithicum. Gewoon onzin of ideologisch opportunisme in bezettingstijd? Regelmatig kom je karakteristieken tegen waar sinds Willem de Zwijger de Hollandse koopmansgeest samen met de moraliserende dominee en de stugge buitenlui in het binnenland worden beschreven. Maar in het begin van de negentiende eeuw was er in Europa nog amper sprake van natiestaten. Het gebied waartoe je behoorde reikte niet veel verder dan je letterlijke horizon. Men sprak een streektaal en geen Engels, Duits of Algemeen Beschaafd Nederlands. In landen als Duitsland, Italië en Turkije werd een nationale identiteit gecreëerd om verschillende etnische en religieuze groepen onder een gemeenschappelijke noemer bij elkaar te brengen. Toch leren we van dergelijke dubieuze historische voorbeelden niet snel. Er is nu zelfs een canon opgesteld om de Nederlandse culturele eigenheid te benadrukken. Een voorbeeld van een bekende historische Nederlander is de grote admiraal Michiel de Ruyter. Kan hij een identificatiefiguur voor de ‘Nederlander’ zijn? Maar hoe zit het dan met mijn verre voorouder Joachim die een befaamde Zweedse admiraal was? Gaat familieverwantschap voor nationale verwantschap of omgekeerd? Vele Nederlanders hebben on-Nederlandse voorouders. Wanneer krijgt men een Nederlandse identiteit? Ik kan doorgaan met onbeantwoordbare vragen te stellen. Laten we de geschiedenis maar instructief zijn voor veel zaken, maar niet voor het bepalen van een nationale identiteit.

De cultuur is een andere invalshoek. We hebben Sinterklaas en we serveren één koekje bij de koffie, daarna gaat de koektrommel dicht. Nederlanders fietsen veel, bij voorkeur tussen de bloembollenvelden. Veel meer valt er over de culturele invalshoek niet te verzinnen. Er is nauwelijks sprake van een keuken, even weinig van een wijn- of biercultuur. Theater, film, volksmuziek zijn marginaal. Eén internationaal aansprekend boek, de Max Havelaar, is het product van de Nederlandse literatuur. Het lijkt haast op een Freudiaanse verklaring: geen culturele identiteit (seks) is juist een bewijs ervoor door verdringing van die bestaande culturele identiteit (seks). Een belangrijk cultureel identificatieobject zijn we al kwijt: een Nederlandse munt. Hoewel er blijkens onderzoek nog hele volksstammen bestaan die van rekenen een sport hebben gemaakt, die de prijzen omrekenen van euro’s in guldens, word ik door mijn in een quasi andere wereld levende kinderen gevraagd over de ‘oude tijd’ te vertellen, toen de gulden nog courant was. En dan is er nog de bekende verzuiling. Verschillende Nederlandse groepen hebben hun eigen cultuur, hun eigen identiteit; die identiteiten worden uitgedrukt in zuilen. Volgens ARP-leider Bruins Slot: "Wat ons als Nederlanders bindt, is zuiver negatief van aard, te weten de erkenning van elkaar, ieder in zijn bijzondere eigen aard, en het vinden van een vorm van samenleving die alle ruimte laat voor het beleven van die verscheidenheid en dus afziet van iedere poging haar onder één nationale noemer te brengen." Dus die verzuiling, het afwijzen van een gemeenschappelijke identiteit, is weer een karakteristiek kenmerk van de Nederlandse identiteit. Freud, help, want ik volg mijn eigen redenering niet meer.

Stiekem zijn we aanbeland bij de psychologische verklaring. We hebben angst. Wat blijft er van de Nederlandse identiteit over wanneer Nederland steeds meer een multi-etnisch karakter krijgt en opgaat in een Verenigd Europa? Het gaat om de bedreigende verandering. Nu heeft iedere verandering iets bedreigends, maar deze keer geldt het niet alleen voor Wim Sonneveld die zijn oude dorp niet meer herkent: "Thuis heb ik nog een ansichtkaart. Waarop een kerk, een kar met paard…" Er is een collectieve bedreiging van verandering voor zowat alle Nederlanders. Maar als er verandering plaatsvindt, moet er iets veranderen. "Dat is logisch", zou mijn geliefde filosoof Johan Cruijff zeggen. We moeten alleen nog uitvinden wat dat iets is dat verandert. Het iets moet de Nederlandse identiteit zijn, dat kan bijna niet anders. Kunnen psychologen de aalgladde identiteit vangen? Begin jaren ’60 deden de vooraanstaande psychologen Duijker en Frijda een poging. In een trend report over nationaal karakter – niet helemaal hetzelfde als de hedendaagse identiteit – pasten ze; een Nederlandse psyche is onduidbaar. De Nederlandse identiteit leek echter immer vanzelfsprekend. Nu is door wetenschappelijk onderzoek de vanzelfsprekende platte aarde al verpletterd. Met grote vreze wordt voor het concept van de vanzelfsprekende Nederlandse identiteit gevreesd. Genoeg, weg met de psychologie! Laat de zielentherapeuten zich toch met ongelukkigen van geest bezighouden en niet met mensen behept met gezond verstand die zich bewust zijn van hun identiteit.

Misschien concentreerden we ons totnogtoe teveel op het verleden. De postmoderne tijd – intussen al weer wat old-fashioned – verschaft misschien wat meer inzicht. Hendrik Jan Schoo maakte er in ‘Nut en noodzaak van een Nederlandse identiteit’ enkele opmerkingen over. Tolerantie en openheid culminerend in cultuurrelativisme en multiculturalisme, een libertijnse morele voortreffelijkheid die we de wereld ten voorbeeld stelden, abortus, euthanasie, het gedogen van softdrugs als summum van progressiviteit, het in de marge belanden van georganiseerde religie, de voorbeeldige verzorgingsstaat, één der hoogste percentages ontwikkelingshulp, kunnen zij de Nederlandse identiteit gestalte geven? Het lijkt mij meer op een roze gekleurde momentopname dan een beschrijving van de identiteit. Het cultuurrelativisme bijvoorbeeld heeft onder hevig vuur gelegen en is ten onder gegaan. Het tolerante softdrugsbeleid is gedoogbaar. Daartegenover heeft het ook vervelende nadelen. Mede zorgen de van heinde en verre aankomende drugstoeristen voor de nodige last voor de nuchtere Nederlanders, zodanig dat enkele burgemeesters zich genoodzaakt zien vrijheidsbeperkende maatregelen uit te vaardigen. En er bestaat steeds de kans dat Nederland met Colombia en Afghanistan in één categorie wordt ingedeeld als narcostaten. Als dat Nederland identificeert, wil men er zo snel mogelijk vanaf.

Als je van buitenaf naar Nederland kijkt als deels buitenstaander, deels Nederlander, hoe kijk je dan tegen de Nederlandse identiteit aan? Een aantal opmerkingen van allochtone Nederlanders op een forum heb ik geregistreerd. Een veel gehoorde opmerking van bijvoorbeeld Marokkaanse Nederlanders is: "Ik voel me Nederlander als ik in Marokko ben; ik voel me Marokkaan als ik Nederland ben." Van een uit Suriname afkomstige Nederlander las ik de volgende opmerking: "Ik voel me geen Surinamer en geen Nederlander, en voor velen ben ik dat wel. Ik zie mezelf wel als een moslim, die geaccepteerd moet worden als burger op deze wereld." Een van oorsprong Kaapverdiaan merkte op: "Een Nederlandse identiteit betekent gewoon dat je een Nederlandse bewoner bent, je bent gewoon ingeburgerd als Nederlander. Zelf voel ik me gewoon hartstikke als een Cabo, maar als ik op de Cabo ben dan zien mensen me wel als een Nederlander. Hier in Nederland zien ze me gewoon als een Cabo, en ben en voel me gewoon een buitenlander, een Cabo dus. Het heeft niks met je nationale identiteit te maken wat je bent, vind ik. Het is gewoon hoe je je voelt en wat je praat en wat je ouders zijn." Iemand schreef: "Toevallig is het zo dat ik het hier heb gedaan, en heb schijt aan al dat gezeik over allochtonen/autochtonen; helemaal schijteziek wordt je ervan. Mensen zijn we, klaar, dat is onze identiteit." Een ander ziet de invloed van omgevingsfactoren: "Wie ik ben heeft duidelijk onder invloed gestaan van waar ik ben opgegroeid en is voor mij dus wel verbonden met plaats." Deze wat nieuwere Nederlanders hebben wel een idee dat er zoiets is als een Nederlandse identiteit. Ze betwijfelen vaak of zij ook behoren tot de ‘Nederlanders’. Denken in termen van je eigen unieke zelf of wereldburger of religieuze identiteit of schizofreen denken komen vaak voor, beschouwingen over zichzelf als onderdeel van de Nederlandse identiteit zelden. Iets als Bolkesteins watergerelateerde Nederlandse identiteit kwam ik helemaal niet tegen.

Hoogleraar Halleh Ghorashi, een buitenstaander/Nederlandse, merkte in haar dissertatie een verschil op tussen de inburgering van Iraanse vrouwen in de Nederlandse versus de Amerikaanse maatschappij: "Maar de meest interessante factor is dat de Amerikaanse identiteit niet gebaseerd is op culturele kenmerken, maar op idealistische termen zoals democratie en vrijheid. Juist omdat de Amerikaanse identiteit niet in culturele termen is gegoten, kan het als een paraplu dienen waaronder diverse culturen een plaats kunnen krijgen. Anders gezegd: de Amerikaanse identiteit is cultureel ‘dun’ en laat op die manier ruimte voor een diversiteit aan ‘dikke’ culturen. Het gevolg is dat de diversiteit aan culturen en de Amerikaanse identiteit elkaar niet uitsluiten. Sterker nog, het hebben van een ‘dikke’ culturele eigenheid is een belangrijke voorwaarde om Amerikaan te kunnen zijn." Haar suggestie voor idealisme kan werken bij inburgering, maar werkt niet voor de Nederlandse identiteit in Europa. De andere Europese landen hebben grosso modo dezelfde waarden van democratie en vrijheid als Nederland. Nederland kan zich op die manier niet onderscheiden in Europa, waar het bij het onderzoek naar de Nederlandse identiteit in deze context juist om gaat.

Een onderzoek naar de diepere lagen van identiteit leverde niet bar veel op. Als ze ooit al gekarakteriseerd kon worden, lijkt de erosie ervan door de globalisering en europeanisering hevig huis te houden. De paradoxale constatering uit het begin lijkt gewettigd: de vanzelfsprekend ervaren Nederlandse identiteit kan niet worden vastgesteld. De Nederlandse identiteit is een gevoel, het is een Gestalt, een holistische constructie zonder kern. Maar als ze zo kernloos is, dan is ze bijzonder susceptibel voor veranderingen. Het dorp van Sonneveld is nog steeds wel hetzelfde dorp in naam, met veel dezelfde dingen als vroeger, maar toch ook weer heel anders. Verandering kunnen we niet tegenhouden, hoogstens vertragen zoals bijvoorbeeld de Amish in de Verenigde Staten dat trachten, maar dat willen Nederlanders in meerderheid niet. Van de zaken die blijven is de Nederlandse taal één van de fundamentele. Er is geen enkele reden aan te nemen dat het Nederlands verdwijnt. Kleinere taalgroepen in Europa: het Welsh, het Bretoens, het Baskisch, het Catalaans en het Fries, bestaan nog steeds. Iedereen die verlies aan identiteit betreurt kan troost putten uit het gegeven dat het verlies aan identiteit nooit volledig is, maar dat eigenlijk een verandering van identiteit optreedt.

Dan blijft nog de formele juridische mogelijkheid ter bepaling over, ontdaan van alle diepere verklaringen. Je hebt een Nederlandse identiteit omdat je een Nederlands staatsburgerschap hebt. De nationale identiteit wordt bepaald door wat we met z’n allen beslissen. De belangrijkste beslissingsmacht voor Nederlanders is het Nederlandse parlement; het is belangrijker dan de gemeente, de provincie of Europa. In de gelaagde identiteit die een ieder heeft, is die welke wordt afgeleid van de belangrijkste gezamenlijke besluiten, in casu die van het Nederlandse parlement, zeer bepalend. Kees Kraaijeveld schaarde dat in ‘Het drama is voorbij’ onder inclusie: iedereen die de wens tot samenleven heeft en die de rechtstaat onderschrijft is van harte welkom mee te doen, ongeacht cultuur of religie. Deze constructivistische benadering voldoet gevoelsmatig slecht, toch lijkt zij lijkt de beste die we kunnen vinden. De Kaapverdiaanse Nederlander verwoordde het dilemma: "Ik ben Nederlands ingeburgerd, maar ik voel me niet zo, meer Cabo." Bovendien duikt hetzelfde probleem op van Ghorashi’s oplossing: waarom zou je op juridische basis voor een Nederlandse identiteit kiezen en niet voor een Europese? Een idealistische Europese identiteit is makkelijker te bepalen op basis van democratische, liberale en sociale waarden. De keuze is dan pragmatisch: Nederland bestaat, de EU als representatieve democratische macht nog niet. Hoe wankel dat is blijkt als het Nederlandse parlement op een bepaald moment niet meer de belangrijkste besluiten neemt, maar Europa. Dan komen velen in een shock. Ons ‘dorp’ Nederland is wegens bestuurlijke en economische slagkracht bij de grote zich uitbreidende ‘stad’ Europa gevoegd. Zo protesteert vrijwel ieder dorp bij samenvoeging, bij verlies aan vermeende identiteit. De naderende verandering is rücksichtslos. En daarbij kwam de hier gevonden constructie van identiteit toch al gevoelloos over. Een nationale identiteit daarentegen geeft psychologische en sociale representaties. Groepsidentiteit biedt een emotioneel tehuis, a sense of belonging. Ja, dan gaan we op zoek naar een onbepaalbaar gevoel, schieten een canon af om de zeer fuzzy identiteit te concretiseren, opdat die als een geloof steun biedt.

Het gaat in dit verhaal niet om de wel of niet bestaande Nederlandse identiteit. De identiteit vertoont overeenkomsten met een religieus geloof. Als je erin gelooft oké, als je er niet in gelooft ook oké.
Het is een kwestie van gevoel, ook Leon de Winter merkt het op: "maar het ene gevoel is belangrijker dan het andere, zoals je ook van je ouders kunt houden en van hun land van herkomst en tegelijkertijd een echte Rotterdammer kunt zijn en een trotse Nederlander." Inderdaad, sommigen hebben dat gevoel van nationale identiteit sterker dan anderen. Vraag de Belgen daarover.

[willem1940NLD]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Het gaat in dit verhaal niet om de wel of niet bestaande Nederlandse identiteit. De identiteit vertoont overeenkomsten met een religieus geloof. Als je erin gelooft oké, als je er niet in gelooft ook oké.
Het is een kwestie van gevoel, ook Leon de Winter merkt het op: "maar het ene gevoel is belangrijker dan het andere, zoals je ook van je ouders kunt houden en van hun land van herkomst en tegelijkertijd een echte Rotterdammer kunt zijn en een trotse Nederlander." Inderdaad, sommigen hebben dat gevoel van nationale identiteit sterker dan anderen. Vraag de Belgen daarover.

De ontzettend lange woordenbrij die je als citaat bij je bericht inlaste, kan ik alleen zien als prietpraat van de ene of andere vogel die zichzelf publiekelijk moed inspreekt terzake van (h)erkenning van zijn eigen identiteitsbesef, daarbij zichzelf wijsmakend dat hij verstandelijk verheven zou zijn boven Volk.

Een eenvoudige aanwijzing voor het bezit van "identiteit" binnen een groep of volk, is onder andere het vermogen zich te verwonderen over de verschillen met vreemdelingen .... hetgeen op zich óók een (h)erkenning inhoudt van de identiteit van die "anderen".

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door forumspook

ja, Amsterdam is best een leuk provinciaal stadje om eens gezellig rond te lopen
Brussel daarentegen is een groezelig en vuil allochtonen-nest, enkele fraaie historische bezienswaardigheden daarbuiten gelaten.
Normaal dat de toeristen Amsterdam verkiezen.De drugs zijn dan nog de kers op de taart.

Antwerpen is weer wel zeer de moeite waard.