Alles is vol Goden.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Ik moet toegeven, je denkt wel groot.

dank je wel dat je zo toegeeflijk wilt zijn.

Onze melkweg is ongeveer honderdduizend lichtjaar groot, of, wanneer we een miljard lichtjaar voor het gemak gelijkstellend aan een reuzenmeter of rm, 100 µrm = 1/10mrm.

Een reuzenmeter is inderdaad ongeveer een miljard lichtjaar op mijn tekening.
En dan gaan er 10.000 van onze melkwegen aan elkaar geplakt in een reuzenmeter.

Als je het materiaal van duizend melkwegstelsels op zo'n manier tot een zichtbaar melkwegstelselvormig object (een plat muntje) verwerkt dat hun dichtheid net zo laag blijft als deze nu is is het totale object net te zien voor de reus.

Die reus zou wel 1/10 reuzenmillimeter kunnen zien, dat is 1/10.000 gedeelte van zijn eigen lichaamslengte, en dat dan zou één melkweg moeten zijn.

Om de reus zelf te bouwen zijn (bij gelijkblijvende dichtheid) ongeveer ongeveer een (Europees) biljoen melkwegstelsels nodig, die eerste duizend maal nog een miljard.

Als een reus gelijk is aan 10.000 melkwegen in de lengte, dan zal hij ongeveer 1000 melkwegen zijn in de breedte 1000 melkwegen in de dikte, en dan kom ik op 10.000.000.000 (10 miljard) melkwegen.

Maar goed: ik kijk in deze niet op een paar nullen meer of minder.
Het klopt wel ongeveer wat je zegt.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Een gemeenschappelijk doel delen uiteraard...
Maar dan moet er wel een doel gepland worden waar we naartoe kunnen leven...
Hoe schrijf je zoiets lol

Nu, om alle neuzen één richting op te krijgen, dat zal niet meevallen en het zal nog wel even duren voordat tenminste een meerderheid of fanatieke minderheid een gemeenschappelijk doel zal weten te plannen.
Maar ik beveel in deze mijn atoomtheorie aan om een veel betere basis te leggen dan die van de wetenschap of van de oude geloven.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Eerder in dit topic stelde je dat quarks de eigenlijke ruimteschepen zijn. Quarks hebben geen echt fysiek formaat, maar wel een meetbare massa.

Nu, daarin verschil ik dus ten zeerste van mening met de wetenschap die de microkosmos wil reduceren tot alleen maar massa oftewel tot slechts een paar abstracte eigenschappen, zoals ook het begrip energie en nog een paar die onvermijdelijk zijn, zoals tijd en ruimte.
Het omgekeerde is waar dat de microkosmos juist veel ingewikkelder is met veel meer eigenschappen dan onze wereld.
En hoe dat fysieke formaat dan in elkaar steekt zullen ze nog wel eens vinden.
Ik zeg dat het ruimteschepen zijn.
Of die quarks moeten nog verder deelbaar zijn voor dat het ruimteschepen zijn, dat kan ook nog.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

De nu bekende vormen wegen tussen de 1,7 en 172.900 MeV/c^2 (dus een onderling verschil van een factor 100.000). 1 eV/c^2 is 1.782662×10−36 kg, wat ik afrond op 1x10^-36, want dat is hoe ik rol. Een MeV/c^2 -is dan 10^-30 kg.

Oké, ik heb het nagerekend en dat klopt.
Een elektron weegt dan ongeveer 1,78 x 10^-33 gram.
Nu heeft een mens ongeveer 10^27* atomen in zijn lichaam zitten, dus als er slechts één zware top quark per atoom in zijn lichaam zit, dat weegt hij al 172.900 x 10^-30 kg x 10^27 = 172.900 x 10^-3 kg = 172,9 kg.

*Even opgezocht voor alle zekerheid:

In het lichaam komen ongeveer 60 elementen voor, goed voor een totaal aantal atomen van 6,7 x 10^27.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Abundan...8scheikunde%29

Dan zou het gewicht zelfs 6,7 x 172,9 kg zijn = 1158 kg, goed voor een kleine olifant.

wordt vervolgd...

[Peche]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nu, om alle neuzen één richting op te krijgen, dat zal niet meevallen en het zal nog wel even duren voordat tenminste een meerderheid of fanatieke minderheid een gemeenschappelijk doel zal weten te plannen.
Maar ik beveel in deze mijn atoomtheorie aan om een veel betere basis te leggen dan die van de wetenschap of van de oude geloven.

Sowieso is 1 kracht heel fanatiek op 1 doel aan het duwen.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Oké, ik heb het nagerekend en dat klopt.
Een elektron weegt dan ongeveer 1,78 x 10^-33 gram.
Nu heeft een mens ongeveer 10^27* atomen in zijn lichaam zitten, dus als er slechts één zware top quark per atoom in zijn lichaam zit, dat weegt hij al 172.900 x 10^-30 kg x 10^27 = 172.900 x 10^-3 kg = 172,9 kg.

*Even opgezocht voor alle zekerheid:

In het lichaam komen ongeveer 60 elementen voor, goed voor een totaal aantal atomen van 6,7 x 10^27.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Abundan...8scheikunde%29

Dan zou het gewicht zelfs 6,7 x 172,9 kg zijn = 1158 kg, goed voor een kleine olifant.

wordt vervolgd...

Mwah, massa is een beetje wobbly op die schaal. Een top quark is 170 keer zwaarder dan het proton waaruit hij in een deeltjesversneller blijkbaar kan ontstaan (het gemiddelde molecuul in het lichaam bevat een handje vol protonen en tussen het zelfde aantal en eentje minder neutronen). Massa werkt op dat niveau niet zoals we zouden verwachten.

Hoe dat met dat ontstaan van die top quarks zit snap ik trouwens ook niet helemaal, maar ik vermoed dat de energie van de botsing wordt omgezet in massa. Normaal gesproken bestaat een proton uit twee up en een down quark, en een neutron uit het omgekeerde. Ondanks dat een down quark zwaarder is dan een up quark wegen een proton en een neutron praktisch hetzelfde.

Het overgaan van energie in massa en omgekeerd zie je op een atomaire schaal ook al, een atoom weegt niet simpelweg evenveel als de som van de delen. IJzer is wat dat betreft het lichtste element, 58Fe (26 protonen, 32 neutronen) weegt maar 57,933 u, en heeft dus de minste massa per proton/neutron. Als je ijzer wil splitsen of fuseren tot een element met een hoger of lager aantal protonen moet je er energie bij stoppen, en die energie manifesteert zich in je product als massa. Het omgekeerde van dat proces is waar kernsplitsing en -fusie op draaien, we laten massa verdwijnen uit het universum.

Maar goed, we waren ruimteschepen aan het bouwen, dus ik negeerde dat allemaal maar even. We moeten dan tenslotte een wereld bouwen waarin schaal niet uitmaakt en de hele kleine deeltjes wel net zo werken als de hele grote deeltjes. Dat werkt natuurkundig niet, maar het gaat er maar om een voorstelling te hebben van wat jouw idee in houdt. Ik had kunnen gaan filosoferen over hoe de snelheid van de schepen en de quantumflux van de warp core ze zwaarder maken, maar dat ging me een beetje te ver voor een verkennende berekening. Ik blijf een bioloog, mijn wereld begint rond het moleculair niveau.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Gezien de reuzenmeter een miljard lichtjaar is kunnen we een bovengrens voor een reuzenkilo stellen (de werkelijke waarde kan veel lager liggen als we genoeg lege ruimte laten, zoals bij het stapelen van melkwegstelsels hierboven) van een miljard maal 10 biljard (het aantal meters in een lichtjaar) en het geheel tot de derde, dus (10^9*10^16)*3=(10^25)^3=10^75kg.

Dit klopt, want de grootte verhouding tussen een microwezen en ons mensen heb ik op 10^25 geschat* en dat is ook de grootte verhouding tussen ons en een macroreus.
En tot de derde macht is dat 10^75.
Alleen ben je vergeten dat een mens ongeveer 100 kg weegt en de macroreus weegt dan 10^77 kg.

*met een micro-ruimteschip vergelijkenderwijs zo groot als onze aarde.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Sowieso is 1 kracht heel fanatiek op 1 doel aan het duwen.

Als je mijn bescheiden persoontje bedoelt: zo fanatiek ben ik niet meer.
Ik ben een dagje ouder geworden, en doe wat rustiger aan en laat de rest over aan onze Lieve Heer.

Wel is deze wereld zeer fanatiek bezig steeds maar rijker en rijker te willen worden, de economie moet vooral groeien, anders hebben ze het niet meer.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dit klopt, want de grootte verhouding tussen een microwezen en ons mensen heb ik op 10^25 geschat* en dat is ook de grootte verhouding tussen ons en een macroreus.
En tot de derde macht is dat 10^75.
Alleen ben je vergeten dat een mens ongeveer 100 kg weegt en de macroreus weegt dan 10^77 kg.

*met een micro-ruimteschip vergelijkenderwijs zo groot als onze aarde.

Maar in dat geval kom je dus uit op ruimteschepen die ongeveer 1000 maal zoveel wegen als onze complete melkweg. Ik weet niet of je dat heel goed in een schip ter grootte van de aarde geperst gaat krijgen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Als het reuziversum op ons niveau een hoge dichtheid heeft komen we uit op ruimteschepen met massa's tussen de 1,7*10^45 en 1,7*10^50 kg.

Inderdaad, met een massa verhouding van 10^75 zal een elektron ruimteschip 10^-36 kg x 10^75 = 10^39 kg wegen.
De massa van de zon is 10^30, dus dat is een miljard maal zo zwaar als de zon, dus ongeveer 1000 x zo groot.

En voor de quarks komt dat inderdaad op een massa tussen de 10^45 en 10^50 kg.

De melkweg weegt ongeveer 10^42 kg, dus de kleinste ruimteschepen zijn dan 1000 keer zo zwaar als dat. Dat is een flink ruimteschip.

Inderdaad is dat een enorm superruimteschip.
En de reden daarvan is dat het soortelijk gewicht van de quarks in de microkosmos veel en veel groter is dan bij ons.
Want het soortelijk gewicht van onze materie is in de microkosmos samen getrokken tot slechts een beperkt aantal kernen van quarks met grotendeels lege ruimte daar om heen.
Een quark is slechts 10^-5 (voor een proton) x 10^-3 (voor een quark) = 10^-8 als deel van het atoom.
Ruimtelijk gezien is dat 10^-8 tot de derde macht is 10^-24 deel van het atoom, zodat ook het soortelijk gewicht van een quark 10^24 x zo groot moet zijn.
Dit dan berekend op basis van slechts één quark, maar ook met 1000 quarks verandert er weinig, slechts van 10^24 in 10^23.
En dat ook de top quark 1/1000ste zou zijn.
Maar met een verhouding van 100.000 met de kleinste quark, kan dat slechts een grootte verschil van ongeveer of hoogstens 100 zijn.
Dan zou 10^21 waarschijnlijk beter zijn voor het soortelijk gewicht.

Bij een ruimteschip zo groot als de zon wordt de massa dan gelijk aan 10^21 x 10^30 (zonnemassa) = 10^51 kg.

En bij een ruimteschip zo groot als de aarde (massa 10^25) wordt dat 10^46 kg.

En een ruimteschip zo groot als Pluto (massa 10^22) wordt dan 10^43 kg.
Een elektron is echter 10^39 kg, dus ongeveer 20 x zo klein als Pluto (dat is 1/20 van 2000 km = 100 km).

Dan neem ik dus aan dat onze toekomstige ruimteschepen niet werkelijk zo groot zullen worden als vele melkwegen (volgens jou dus van 1000 tot 100.000.000 zoveel), maar wel de massa daarvan zullen bezitten, dat wil zeggen dat het soortelijk gewicht daarvan enorm toe zal nemen, zoals ook al in de microkosmos bestaat.
Dit tezamen met de evolutie van de microkosmos zelf naar het niveau van de mini-microkosmos.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dan neem ik dus aan dat onze toekomstige ruimteschepen niet werkelijk zo groot zullen worden als vele melkwegen (volgens jou dus van 1000 tot 100.000.000 zoveel), maar wel de massa daarvan zullen bezitten, dat wil zeggen dat het soortelijk gewicht daarvan enorm toe zal nemen,

Maar waar komt die massa dan vandaan? Of, alternatief, de energie die nodig is om die massa te maken? Of gaat er dan ook echt meer ongeveer één ruimteschip per melkwegstelsel gebouwd worden en vliegen die dan allemaal naar een verzamelpunt om reuzen te gaan bouwen?

Tenminste, vliegen, er zijn naar schatting iets van 100 miljard melkwegstelsels in het universum (10^11), als we die 10^27 gebruiken die jij gevonden had voor het aantal atomen in een menselijk lichaam... Dus er zijn 10^16 universa nodig om een enkele reus te bouwen.

We gaan zo'n enorm multiversum nodig hebben.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Maar waar komt die massa dan vandaan? Of, alternatief, de energie die nodig is om die massa te maken?

Er zijn hier twee mogelijkheden: of we halen de massa van de vele melkwegen vandaan om slechts één ruimteschip te bouwen.

Of we halen de massa uit de inwendige eindeloze microkosmos vandaan krachtens een verder evolutieproces.
Ik kies voor dat laatste omdat we nu ook al met de veel grotere krachten van de kernenergie te maken hebben en ik denk dat grotere krachten en grotere massa (groter soortelijk gewicht) met elkaar samen gaan.

Hoewel ik van dat grotere soortelijk gewicht nog geen voorbeeld zou weten te noemen, maar wel dat kracht en massa eigenschappen zijn die met elkaar samen gaan, dus zo dat de massa door de hoeveelheid kracht wordt gemeten, zoals bijvoorbeeld ook in E=mc2.
Het begrip energie is immers afgeleid van het begrip kracht (Newton: kracht = massa x versnelling).
En energie is kracht x de afgelegde weg.

Dus dat we langzaam maar zeker zowel grotere krachten en daarmede ook grotere massa aan soortelijk gewicht in onze samenleving zullen integreren.
Dat zal overigens niet in ene gebeuren, maar in de loop van vele triljoenen jaren.
En hoe dat gebeuren moet is aan de wetenschap.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Er zijn hier twee mogelijkheden: of we halen de massa van de vele melkwegen vandaan om slechts één ruimteschip te bouwen.

Of we halen de massa uit de inwendige eindeloze microkosmos vandaan krachtens een verder evolutieproces.
Ik kies voor dat laatste omdat we nu ook al met de veel grotere krachten van de kernenergie te maken hebben en ik denk dat grotere krachten en grotere massa (groter soortelijk gewicht) met elkaar samen gaan.

Maar kernenergie ontstaat juist door massa op te offeren. Sterren worden lichter gedurende hun actieve leven, want de individuele protonen en neutronen in de ster worden lichter op het moment dat ze in een zwaardere stof terecht komen (tot aan ijzer).

Hoewel ik van dat grotere soortelijk gewicht nog geen voorbeeld zou weten te noemen, maar wel dat kracht en massa eigenschappen zijn die met elkaar samen gaan, dus zo dat de massa door de hoeveelheid kracht wordt gemeten, zoals bijvoorbeeld ook in E=mc2.
Het begrip energie is immers afgeleid van het begrip kracht (Newton: kracht = massa x versnelling).
En energie is kracht x de afgelegde weg.

Kracht is het vergroten van de entropie, energie wordt omgezet in een "lagere" vorm. Bijvoorbeeld: chemische energie (voedsel, benzine, hoogenergetische organische verbindingen die omgezet worden in laagenergetische verbindingen waarbij energie vrij komt) wordt omgezet in beweging van een mens of machine (die vervolgens weer wordt omgezet in warmte, ongerichte beweging). Maar kracht is tijdelijk, er is geen constante hoeveelheid kracht in ons universum, wel een constante hoeveelheid energie. Massa is een vorm van energie (met een lage entropie), maar massa is nadrukkelijk geen vorm van kracht, want energie is geen vorm van kracht en kracht geen vorm van energie. En omdat massa een vorm van energie is betekent dit dat je je taart kan hebben of kan opeten. De hoeveelheid massa stijgt niet als de hoeveelheid energie stijgt, de beste manieren om energie op te wekken verkleinen juist de totale hoeveelheid massa, en om massa te creëren moet je energie opofferen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Maar stel het reuziversum is inderdaad voornamelijk lege ruimte op ons niveau (nee, ik weet ook niet hoe die materie in elkaar blijft zitten, grotere objecten moet je normaal gesproken juist steviger bouwen, ik hou het op "ik doe dit toch maar voor de lol" dan mag jij de schuld geven aan "niet ik maar de natuurkunde blijft in gebreke"),

Als het om berekeningen gaat hoe groot zo'n ruimteschip dan precies moet worden, dan mag de wetenschap van mij zijn gang wel gaan.
In de triljoenen jaren die nog komen gaan, kan elke generatie de berekeningen van de vorige generatie verbeteren met nog meer nieuwe visies op dit probleem.
Het probleem dat mij dan opgevallen is is dat van de zware quarks, op te lossen door de kernenergie tot een hoger soortelijk gewicht tot de evolutie van de mens tot een super man of super woman.

en dat mijn eerdere aanname klopt: de reus heeft de dichtheid van onze melkweg. Tien melkwegen op elkaar gestapeld zijn ongeveer een kubieke 10e millireuzenmeter groot. Als een reuzenliter van dit spul een reuzenkilo weegt dan weegt dit object 10^-9 reuzenkilo's, dus de melkweg in zijn eentje 10^-10 rkg. een rkg is dan dus 10^52 kg. En dan kom je uit op ruimteschepen van ongeveer 10^22 tot 10^27 kg. 10^22 kg is ongeveer het gewicht van Pluto, 10^27 van Jupiter. Zoals ik al zei, je denkt in ieder geval groot. Daar gaat mijn kans op een kleine persoonlijke TIE fighter. Dit zijn schepen waar biljarden mensen op meekunnen.

Ik heb je berekening niet helemaal precies kunnen volgen, want ik kreeg er halverwege koppijn van, maar als het gaat om ruimteschepen van de grootte van Pluto en Jupiter dan is dat geen probleem.
Zo groot zullen ze inderdaad wel worden.
Ik heb zelfs aan de grootte van de zon gedacht en aan de andere kant kleiner dan Pluto, in dezelfde verhouding als een top quark en een elektron.

Maar gaat het om nog veel grotere ruimteschepen van zovele malen de melkweg dan heb ik dat probleem al uitgelegd aan de hand van het veel grotere soortelijk gewicht van de quarks, wat wordt opgelost door de kernenergie te integreren en daarmede de grotere massa en ook het grotere soortelijk gewicht.

Ik ben in ieder geval blij dat ik niet teleurgesteld wordt. Ik ben van jou gewend dat je over dit soort dingen goed genoeg hebt nagedacht om hier redelijke waardes uit te laten komen. En voor een berekening waarin zelfs de machten van tien ruim buiten het bereik van Sesamstraat lopen komen hier best redelijke waardes uit.

In het licht van de eeuwigheid en oneindigheid heb ik geen moeite met zeer grote of zeer kleine getallen.

Ja, het is zelfs zo dat als elk zonnestelsel voldoende is voor een macro-atoom dan is ons hele heelal net genoeg voor een macro-muis en kunnen we er zelfs geen macroreus van maken.
Dit komt dan waarschijnlijk omdat het heelal veel minder dicht is dan ons lichaam.
Er zijn namelijk "slechts" 10^23 sterren in ons heelal en ons lichaam heeft 10^28 atomen.
Dus dat is slechts goed voor 1/10.000 van ons lichaamsgewicht dat is ongeveer 10 gram.
Zelfs een muis is daarvoor al te dik of te groot.
Welk dier weegt 10 gram?

Dus er zijn nog heel veel andere universa nodig als de onze om een gelijkwaardig macro-universum te creëren.
Ook dat valt te berekenen, want de grootte-verhouding is 10^25 en dan zijn er dus 10^75 andere universa nodig.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Maar kernenergie ontstaat juist door massa op te offeren.

oké.

Sterren worden lichter gedurende hun actieve leven, want de individuele protonen en neutronen in de ster worden lichter op het moment dat ze in een zwaardere stof terecht komen (tot aan ijzer).

oké.

Maar in de microkosmos is wel degelijk sprake van de veel grotere elektromagnetische kracht tussen de deeltjes, en tussen de quarks als sterke kernkracht.
Hier gaan grotere kracht en grotere massa (groter soortelijk gewicht) dus samen.

Dus ik neem aan dat hier twee mogelijkheden zijn, zowel dat energie massa consumeert, maar ook dat ze samen gaan.
Dat laatste moet wel, want anders valt er niks te consumeren.

Verschil tussen kracht en energie is dan dat de kracht potentie is en energie realiteit in de beweging van een afgelegde weg.
Meer massa is dan meer kracht volgens Newton: kracht is massa x de versnelling.
Dus meer massa = meer kracht.
Dit dan als aantrekkingskracht.
En tezamen hebben ze meer energie in de afgelegde weg, dat is E = kracht x de weg, dat is gelijk aan E = massa x snelheid in het kwadraat, waar Einstein dan E = mc2 van gemaakt heeft voor de lichtsnelheid.

De kernenergie die uit de microkosmos gehaald wordt, kan ook omgekeerd weer gebruikt worden om massa te produceren.
Zodat beide dan samen kunnen gaan.

Tot zover.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Verschil tussen kracht en energie is dan dat de kracht potentie is en energie realiteit in de beweging van een afgelegde weg.

Andersom: energie (of eigenlijk een gebrek aan entropie, maar goed) is de potentie om arbeid uit te oefenen. Kracht is arbeid in actie.

Meer massa is dan meer kracht volgens Newton: kracht is massa x de versnelling.
Dus meer massa = meer kracht.

Die formule zegt dat als je een grotere massa dezelfde versnelling wilt geven je meer kracht nodig hebt, niet dat die massa meer kracht uitoefent.

Dit dan als aantrekkingskracht.

De zwaartekracht is n keer zo groot bij een n keer zo grote massa, maar de n keer zo grote massa valt (zonder luchtweerstand) nog steeds net zo snel als de kleinere massa, want ook de kracht die nodig is om de massa te verplaatsen is groter, en dat is het deel waarover die formule van Newton gaat.

En tezamen hebben ze meer energie in de afgelegde weg, dat is E = kracht x de weg, dat is gelijk aan E = massa x snelheid in het kwadraat,

Wat ook betekent dat je meer energie nodig hebt om een grotere massa tot dezelfde snelheid te krijgen. Deze twee formules kan je uit elkaar afleiden. Snelheid staat in m/s, versnelling in (m/s)/s (want snelheidsopbouw per seconde) oftewel m/s^2. Kracht is N oftewel J/s

Dus:
F(J/s)=M(kg)*A(m/s^2)
Beiden kanten *s geeft:
E(J)=M(kg)*S(m/s)

En als je (of iemand anders, of de zwaartekracht, of een verbrandingsmotor) ergens meer energie in gestopt hebt (/heeft) heeft dat object daarna ook meer energie, dat klopt.

waar Einstein dan E = mc2 van gemaakt heeft voor de lichtsnelheid.

Wat dan weer staat voor hoeveel energie je uit materie kan halen door haar massa tot nul te reduceren. En dat is best veel energie. Ik heb persoonlijk geen idee waarom die verhouding C^2 is, maar het wijst op een elegant verband dat duidelijk geen toeval is.

De kernenergie die uit de microkosmos gehaald wordt, kan ook omgekeerd weer gebruikt worden om massa te produceren.
Zodat beide dan samen kunnen gaan.

Tot zover.

Dan is het geen kernenergie, kernenergie wordt per definitie geproduceerd door massa te laten verdwijnen, en kan niet gebruikt worden om vervolgens meer massa te maken, kernenergie is geen energieproducerende infinitum mobile. Maar ik kan leven met het woord "magie". Het zijn tenslotte toch ruimtekaboutertjes.

Bovendien zouden die microwezens waarschijnlijk alleen maar zenuwachtig worden van kernenergie, ze zouden het idee hebben dat het einde nabij is omdat ze genoeg energie produceren om hun ruimteschepen uit elkaar te kunnen knallen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Mwah, massa is een beetje wobbly op die schaal. Een top quark is 170 keer zwaarder dan het proton waaruit hij in een deeltjesversneller blijkbaar kan ontstaan (het gemiddelde molecuul in het lichaam bevat een handje vol protonen en tussen het zelfde aantal en eentje minder neutronen). Massa werkt op dat niveau niet zoals we zouden verwachten.

bedankt voor de informatie.

Hoe dat met dat ontstaan van die top quarks zit snap ik trouwens ook niet helemaal, maar ik vermoed dat de energie van de botsing wordt omgezet in massa. Normaal gesproken bestaat een proton uit twee up en een down quark, en een neutron uit het omgekeerde. Ondanks dat een down quark zwaarder is dan een up quark wegen een proton en een neutron praktisch hetzelfde.

oké

Het overgaan van energie in massa en omgekeerd zie je op een atomaire schaal ook al, een atoom weegt niet simpelweg evenveel als de som van de delen. IJzer is wat dat betreft het lichtste element, 58Fe (26 protonen, 32 neutronen) weegt maar 57,933 u,

wat betekent u?

en heeft dus de minste massa per proton/neutron. Als je ijzer wil splitsen of fuseren tot een element met een hoger of lager aantal protonen moet je er energie bij stoppen, en die energie manifesteert zich in je product als massa. Het omgekeerde van dat proces is waar kernsplitsing en -fusie op draaien, we laten massa verdwijnen uit het universum.

Ja, van dat ijzer heb ik wel eens meer gelezen.

Maar goed, we waren ruimteschepen aan het bouwen, dus ik negeerde dat allemaal maar even. We moeten dan tenslotte een wereld bouwen waarin schaal niet uitmaakt en de hele kleine deeltjes wel net zo werken als de hele grote deeltjes. Dat werkt natuurkundig niet,

Dat valt nog te bezien, want onze natuurkunde staat nog slechts in de kinderschoenen in het licht van het feit dat we nog triljoenen jaren hebben te gaan.

maar het gaat er maar om een voorstelling te hebben van wat jouw idee in houdt. Ik had kunnen gaan filosoferen over hoe de snelheid van de schepen en de quantumflux van de warp core ze zwaarder maken, maar dat ging me een beetje te ver voor een verkennende berekening.

Maar je kan misschien wel uitleggen wat je daarmede bedoelt, maar graag in het Nederlands dan kan ik het ook opzoeken op internet.
En het liefst zonder berekeningen.

Ik blijf een bioloog, mijn wereld begint rond het moleculair niveau.

Oké, ik ben een filosoof en hoe het precies allemaal natuurkundig in elkaar zit dan is dan weer andere koek.
Daar is dan het specialisme voor.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

okéwat betekent u?

De vuistregel is dat een atoom 1 mu (de Griekse letter, in een forumpost makkelijk te schrijven als u) weegt per proton of neutron die het bevat. Voor koolstof 12 = 12C (6 protonen, 6 neutronen) is dit exact waar, want daar is de definitie op gebaseerd. Lichtere elementen als waterstof zijn in de regel iets zwaarder per proton/neutron, hele zware elementen (vanaf ongeveer Rhenium, maar dat mag je direct weer vergeten) ook weer. De tussenliggende elementen zijn juist iets lichter. In het geval van 58Fe zijn er 58 protonen/neutronen, maar hij weegt iets minder dan 58 u. Dat beetje massa is bij de vorming (vanuit uiteindelijk waterstof, als je ver genoeg teruggaat) vrijgekomen als energie, en je moet er ook weer energie in stoppen als je van ijzer een zwaarder element wilt maken (bijvoorbeeld via een supernova explosie, of weet ik veel waar zware elementen gevormd worden).

Wat ook opvalt is dat het verschil in massa klein is, nog geen tiende u onder de vuistregel op een totaal gewicht rond de 58. Dat verklaart dan weer waarom antimaterie zo tot de verbeelding spreekt. Bij een nucleaire reactie wordt een heel klein beetje massa omgezet in energie, en dat is al veel meer dan de energie die bijvoorbeeld chemische bindingen (over het algemeen, er zijn vast gevallen die in de buurt komen van een uitzondering) vrij kunnen laten komen. Een oliecentrale gebruikt veel en veel meer brandstof dan een kerncentrale. Bij een materie-antimaterie reactie wordt alle massa omgezet in energie. Maar dat heeft dan verder weinig meer te maken met het onderwerp.

Maar je kan misschien wel uitleggen wat je daarmede bedoelt, maar graag in het Nederlands dan kan ik het ook opzoeken op internet.
En het liefst zonder berekeningen.

De snelheid van de schepen heeft te maken met de relativiteitstheorie. Naarmate je de lichtsnelheid nadert (in een Einsteiniaans universum, er zijn een aantal wiskundige varianten waarin de regels weer iets anders zijn, maar dit is hoe het univcersum zou moeten werken tot we ontdekken dat het anders gaat) wordt je massa groter, en daarmee je traagheid. Het gaat steeds meer energie kosten om verder te versnellen. Hierdoor kan je niet sneller gaan dan de lichtsnelheid, dan zou je meer dan oneindig kg wegen, en het zou meer dan oneindig energie kosten. Gezien meer dan oneindig geen ding is kan dat niet. Ruimteschepen die met relativistische snelheden vliegen (grofweg alles dat uitgedrukt kan worden in tienden van de lichtsnelheid) zijn zwaarder dan dezelfde ruimteschepen die stil hangen.

De quantumflux van de warpcore is technobabble, die is alleen te beïnvloeden door de polarisatie van de delta straling om te draaien, waarna de beam capacitator de core charge zal herladen. In andere woorden: het is een complete onzinterm voor "weet ik veel hoe futuristische ruimteschepen werken, misschien doen ze wel iets waar ze zwaarder van worden, zou zomaar kunnen".

[Bovenbuur]

Als je heel snel achter elkaar post heers je ook weleens zwaarder... *schaam*

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Maar in dat geval kom je dus uit op ruimteschepen die ongeveer 1000 maal zoveel wegen als onze complete melkweg. Ik weet niet of je dat heel goed in een schip ter grootte van de aarde geperst gaat krijgen.

Dat persen zal ook wel niet zo goed gaan lukken.

Ik denk dus aan de tweede methode dat alle massa daarvoor en ook alle energie uit de microkosmos vandaan moet komen in een verdere evolutie van het heelal van microkosmos naar macrokosmos toe en ook omgekeerd van macrokosmos naar microkosmos toe, want zoals wij ons zullen ontwikkelen tot het niveau van de microkosmos, zal de microkosmos zich ontwikkelen tot het niveau van de mini-microkosmos, enzovoort.

Of anders gezegd: zoals wij de evolutie van het heelal ter handen zullen moeten nemen zullen we ook de verdere evolutie van de materie ter hand moeten nemen.

Nu zijn we al bezig met allerlei stoffen, zoals plastics en straks worden dat stoffen die geschikt zijn voor ruimteschepen.
De mens is een ijverig wezen, speciaal de nieuwsgierige wetenschapper die het niet na kan laten nieuwe uitvindingen te doen.
En de microwezentjes zullen dan ook wel een handje helpen.