Blokbuster dient klacht in tegen KOSMOS

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

Hier heb ik ook een vb uit het Genste studentenblad Schamper ( die men niet echt Blok-minded kan noemen!) uit 1998!

"£££ Stonden dan weer hoog op het debatlijstje van de CVP-jongeren: Reginald Moreels en Filip Dewinter. De Aktief Linkse Studenten, Blokbuster en Militant Links staken daar echter een stokje, in dit geval een flink uit de kluiten gewassen baseball-knuppel, voor. £££"

Als je al een blaadje als de Schamper nodig hebt om je standpunten te verdedigen.

[Kempen]

En wat gebruiken GC en andere Piano mannen heel de tijd ?
Documenten van verenigingen die ze in 1 zak steken met het Blok om toch maar aan te tonen dat alle Blokkers nazis, fascisten en racisten zijn.

Als er een dokument in Voorpost staat dan hoor ik U niet zeggen : 'als je al een blaadje zoals Voorpost nodig hebt om je standunten te verdedigen....'

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Jörgen Noens

Het is beter te voorkomen dan te genezen niet?

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Kempen

En wat gebruiken GC en andere Piano mannen heel de tijd ?
Documenten van verenigingen die ze in 1 zak steken met het Blok om toch maar aan te tonen dat alle Blokkers nazis, fascisten en racisten zijn.

Als er een dokument in Voorpost staat dan hoor ik U niet zeggen : 'als je al een blaadje zoals Voorpost nodig hebt om je standunten te verdedigen....'

De link tussen Voorpost en het Blok is me dunkt net iets nauwer dan die tussen Schamper en de ALS. U doet Voorpost trouwens geen eer aan door ze te vergelijken met Schamper of is/was het ook zo'n rioolkrantje?

[Kempen]

Draaien, draaien rond de pot....
blabla blabla

[GC]

Als ik me goed herinner stuurde ik een lezersbrief n.a.v. dat stukje over 'baseballknuppels' in de Schamper, waarop die redacteuren mij probeerden diets te maken dat dit stukje in een 'satirisch' onderdeel van hun rioolblaadje stond

Die artikels in De Standaard: wat is daar het nut van? Het geeft nog altijd geen antwoord op mijn vraag.

[Klaas]

Geert, nu ik het weer weet, weet ik u weer wonen! Gelukkig!

[GC]

Allé Klaas, dan weten we elkaar wonen.

Trouwens, is de secretaris van de Vlaams Blok Jongeren niet ooit veroordeeld wegens gewelddaden tegen andersdenkenden?

Tip: lees dit artikel eens:
http://www.lsp-mas.be/lsp/2002/veys.html

[Klaas]

Jij weet nog eens niet wie ik ben! Je zegt in privé dat je weet wie ik ben, je zegt dat je mee weet wonen. Bewijzen graag!

Neen dhr. Veys is niet veroordeeld! Uw artikel is weer gebaseerd op leugens!

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Klaas

Neen dhr. Veys is niet veroordeeld! Uw artikel is weer gebaseerd op leugens!

Als de heer Veys niet schuldig was, waarom was er dan een opschorting van straf in plaats van vrijspraak?

[Jörgen Noens]

Geert,

Dus de straf is opgeschort! DUS IS ER GEEN STRAF MEER!

Jörgen Noens

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Jörgen Noens

Geert,

Dus de straf is opgeschort! DUS IS ER GEEN STRAF MEER!

Jörgen Noens

Maar wel aanleiding voor een straf. Zoniet is er geen opschorting nodig

[Klaas]

Geert, als ik morgen jou beschuldig en er een rechtzaak van wil maken, is er ook een aanleiding!

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Klaas

Geert, als ik morgen jou beschuldig en er een rechtzaak van wil maken, is er ook een aanleiding!

Aangezien ik zou vrijgesproken worden, zou er geen straf zijn die zou moeten opgeschort worden.

[jan hyoens]

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Aangezien ik zou vrijgesproken worden, zou er geen straf zijn die zou moeten opgeschort worden.

Coolov is te cleaver! Hij laat de anarchisten het vuil werk opknappen en blijft zelf achter de vuurlinie bevelen uitdelen!

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

Coolov is te cleaver! Hij laat de anarchisten het vuil werk opknappen en blijft zelf achter de vuurlinie bevelen uitdelen!

Moest ik van u zijn, zou ik deze stelling niet al te luid verkondigen als er anarchisten in de buurt zijn. Sommige van die gasten zijn niet erg enthousiast over LSP. Op een bepaalde anti-fascistische betoging riepen ze zelfs slogans tegen LSP.

Maar, los daarvan, zijn er uiteraard ook serieuze anarchisten waar heel goed mee samen te werken valt. Dat zijn dan wel niet diegenen waarover jij het hebt als je spreekt over een "vuurlinie"

[Johan C.]

Op een bepaalde anti-fascistische betoging riepen ze zelfs slogans tegen LSP.

Waarschijnlijk dezelfde dommerikken die het nog altijd klaarspelen om "Vrijbuiter" eco-fascisme te noemen en het linkse blad "Meervoud" uiterst rechts te noemen.

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan C.

Waarschijnlijk dezelfde dommerikken die het nog altijd klaarspelen om "Vrijbuiter" eco-fascisme te noemen en het linkse blad "Meervoud" uiterst rechts te noemen.

Je opmerking over Meervoud klopt. Maar tussen Vrijbuiter en het eco-fascisme is er wel degelijk een verband hoor!

[Johan C.]

Maar tussen Vrijbuiter en het eco-fascisme is er wel degelijk een verband hoor!

Ik ben akkoord met je dat bepaalde individuen in het verleden in vreemde vijvertjes hebben gezwommen. Maar de huidige Vrijbuiter valt daar niet meer mee te linken. Je kan de inhoud raadplegen op hun webstek www.vrijbuiter.org Je kan daar echt geen dubieuze inhoud vinden hoor. Vrijbuiter is helemaal geen Tekos, trouwens het comité Doel 2020 doet toch goed werk?

[Johan C.]

Oordeel zelf:

Van wrevel tot ergernis
Binnen Vrijbuiter! bestaat er al langer wrevel over de gang van zaken binnen de Vlaamse beweging. Een wrevel die zich kristalliseert in pure ergernis, wanneer het bijvoorbeeld gaat om het oorverdovende stilzwijgen van de brede Vlaamse beweging inzake de milieuproblematiek, Doel, globalisering, economie... Wat is er geworden van de emancipatiebeweging die de Vlaamse beweging ooit was?

Laten wij eerlijk zijn: de Vlaamse beweging zoals die vandaag de dag bestaat is een pijnlijke karikatuur van ‘het grote streven’ dat er 175 jaar geleden aan ten grondslag lag. Net als de rest van de samenleving ligt ze plat op de buik voor de geldmoloch. Dat maakt dat de staat die de Vlaamse beweging nastreeft er in wezen niet anders zal uitzien dan het huidige België. Wie niet aan het primaat van de economie wil raken, stemt ermee in dezelfde machthebbers, dezelfde machtsverhoudingen te handhaven.

De taak van een emancipatorische beweging, zoals de Vlaamse beweging er één was, is de ontvoogdingsstrijd. Dat betekent in de huidige context dat men zich niet alleen moet bevrijden van de Belgische omknelling, maar ook van een politieke klasse die elke voeling met het volk verloren heeft. Van een systeem waarin de noden van mens en gemeenschap volledig ondergeschikt worden aan het belang van a- en dus anti-sociale economische machten. Of is het misschien zo vanzelfsprekend dat de Antwerpse haven gedomineerd wordt door een rederij in Singapore; dat het rioleringsnetwerk in handen komt van een Amerikaans bedrijf; dat onze bedrijven worden uitverkocht aan anonieme kapitaalsgroepen? Maar de Vlaamse Beweging zwijgt. De welvaart weet u wel. En de Vlaamse eenheid mag niet gebroken worden door levensbeschouwelijke twistpunten nietwaar?

Het enige wat deze Vlaamse beweging nog aan vijanden weet te ontwaren zijn Walen en/of Islamieten. Elke regio heeft natuurlijk recht op de vruchten van zijn arbeid en opgelegde solidariteit is zonder twijfel een kwalijke zaak. Maar of dat afdoende is om stelselmatig te spreken van ‘Waalse dieven’... Arm, arm Vlaanderen.

In het Vlaamse bewegingsverhaal staat het afscheid van Wallonië centraal. Maar wat er verder met deze regio aan de voordeur van Vlaanderen moet gebeuren is een open vraag. Het lijkt wel alsof voor Vlaamsgezinden Wallonië niet bestaat. Op uitzondering misschien voor de momenten dat men er een frisse neus gaat halen of de voeten wil strekken onder de gastronomische tafel. Een onafhankelijk Wallonië is gezien de grote heterogeniteit van deze regio - Luxemburg vormt bijvoorbeeld een entiteit op zich - allicht een illusie. Maar wat moet er dan mee gebeuren? Willen de Vlaamsnationalisten mischien een Frankrijk dat zich uitstrekt tot aan de voordeur van Vlaams-Brabant?

Een Vlaamse beweging die zich blindstaart op de onafhankelijkheid zonder het staatsdenken, het machtsdenken of het primaat van de economie in vraag te durven stellen, voert een schijnvertoning op. Een Vlaamse overwinning op België, zal zo altijd een Pyrrusoverwinning zijn. Meer nog: gezien de huidige mentaliteit valt het zelfs te vrezen dat in een onafhankelijk Vlaanderen, dat allicht nog welvarender zal worden dan het nu al is, de hebzucht en het neo-liberaal egoïsme nog meer zullen zegevieren. Ten overvloede: dit is geen pro-Belgisch pleidooi; hoe sneller deze vermolmde, wanstaltige Belgische staatsstructuur ophoudt te bestaan hoe liever. En daar willen wij graag, en nog steeds, actief ons steentje aan bijdragen.

Maar laat het hoogtepunt van dat streven dan ook de moeite waard zijn: laat het verdwijnen van België dan ook écht een aanleiding zijn tot feestvieren. Niet omdat we de ene staat door de andere staat hebben vervangen, de ene kaste door de andere, de ene machtsgeile elite door de andere... maar omdat we onze zelfstandigheid benutten om onszelf te bevrijden: vrij van staat en collectieve dwang, vrij van verdrukkende kapitaalgroepen, vrij van oorlogslogica, vrij van grijsheid en bureaucratie. Klinkt dat als een utopie? Allicht. Maar is het niet net d�*t wat we nu nodig hebben?

De staat
Door de ontvoogdingsstrijd te vernauwen tot de strijd voor een eigen staat gaat de essentie van het emancipatie-verhaal dus grotendeels verloren. Het lijkt wel of de verloedering van ons milieu, het verdwijnen van ons patrimonium, de toenemende vercommercialisering van onze cultuur en de globalisering voorbij gaan aan de nationale beweging in Vlaanderen. Terwijl die onafhankelijke staat er sowieso komt (“België verdampt”) vinden er ondertussen onomkeerbare zaken plaats waar geen haan naar kraait.

Men kan zich trouwens de vraag stellen of het 19de eeuwse staatsconcept dé vorm is waarin collectieve identiteit of groepsbewustzijn het best tot uiting komt? Is het 19de eeuwse concept “staat” niet juist de negatie van dit bewustzijn? Haalt het centralisme zo niet vaak de bovenhand? Haalt de vorm het op deze manier niet op de inhoud? (Voor verdere uitwerking van deze denkpiste verwijzen we u naar elders in dit nummer, of naar Vrijbuiter! nr. 20)

Voor ons is de groeiende centrale macht van de EU enerzijds en de invloed van de kapitalistische globalisering anderzijds, met de VS als dominante macht, in elk geval een grotere bedreiging voor onze zelfstandigheid dan België. En uit deze overtuiging willen we nu ook de conclusies trekken.

Hier staan tot afscheid...
We zijn het beu om in de Vlaamse beweging steeds tot dovemansoren te spreken. We zijn het beu om steeds weer die meewarige blik te krijgen, wanneer we het over Doel, het milieu of Bomspotting hebben. We zijn de ééndimensionaliteit beu waarbij élk probleem steevast herleid wordt tot een Vlaams-Waalse tegenstelling.

Tot nog toe situeerde Vrijbuiter! zichzelf steeds binnen de Vlaamse Beweging. Wanneer de vraag kwam ‘Wat is Vrijbuiter?’ reageerden we bijna instinctmatig met : “We situeren ons in de Vlaamse Beweging, maar dan wel...”, waarna een lange lijst van argumenten volgde waarin we ons onderscheiden van het gros van die Vlaamse beweging.

Een pavlovreactie waarmee we misschien maar eens komaf moesten maken. Neen, we pleiten er hier niet voor om de band met de Vlaamse beweging door te knippen of een verleden te miskennen.

Wel pleiten we ervoor om onze huidige ideologische positie eens eerlijk te analyseren. Zijn we niet op een punt gekomen waarbij ons van ‘hét nationalisme’ evenveel dingen scheiden dan ons er aan verbinden?

Vrijbuiter! heeft ideologisch zeker zo veel gemeen met de anarchistische beweging, of met de antiglobalistische, de ecologische of de pacifistische beweging, met de provotraditie ... als met de Vlaamse beweging. Een bepaald nationalisme beschouwen wij nog steeds als een krachtige emancipatorische beweging. Maar zeker niet meer als de enige of de belangrijkste.

Nationalisme of regionalisme?
Hoewel, nationalisme... Als we dan toch bezig zijn, kunnen we ons ineens ook maar de vraag stellen of nationalisme wel de juiste stolp is om dat deel van onze bekommernissen onder te vangen. Niet omdat we de vrijheid van de volkeren niet meer belangrijk zouden vinden, niet omdat we de waarde van cultuur, traditie, erfgoed, taal... niet meer erkennen, wél omdat er onder de noemer van het nationalisme al te veel wordt samengebracht waar we ons onder geen beding nog mee willen associëren (zoals bijvoorbeeld het streven naar sterke staten, racisme of blind welvaartsdenken). We kunnen dan nog zo hard roepen dat d�*t niet óns nationalisme is, de verwarring zal blijven. Misschien moeten we er met Vrijbuiter maar ‘ns over nadenken of ons streven zich niet beter laat samenvatten in een term als ‘regionalisme’.

Dit is meer dan een louter semantische discussie. Al te vaak moeten we vaststellen dat in onze discussies, met andersdenkenden maar ook intern, het woord nationalisme tot misverstanden aanleiding geeft. Misverstanden zijn uiteraard geen reden om een begrip op te geven, maar misschien moeten we toch eens even stilstaan bij de eigenlijke betekenis van al te kritiekloos gehanteerde begrippen.

We gaan het hier niet uitspitten, maar gewoon ter overweging, hierbij twee definities zoals deze in Van Dale staan. Vraag u af in welke definitie Vrijbuiter! zich het best zou kunnen vinden:

Regionalisme: 1. Het cultiveren van de aparte tradities (...) van een bep. gewest, tegenover de nivellering die van de moderne staat uitgaat 2. Het streven naar verkrijging of behoud van gewestelijke autonomie

Nationalisme: 1. Voorliefde voor het nationale, het eigen volk, het eigen land, e.d.; - (in ‘t bijzonder) streven om al wat als nationaal beschouwd wordt te bevorderen en te accentueren, gepaard met een zekere afkeer voor het vreemde (...) 2. Streven naar nationale zelfstandigheid 3. In extreme vorm de verabsolutering van de eigen natie, het eigen volk.

Verraad
Het zich wentelen in een beweging maakt dat er een soort nestwarmte groeit; een nestwarmte die zichzelf wil bestendigen en het vrije denken in slaap wiegt. Wie dan toch dat nest verlaat of er kritiek op uitoefent is een nestbevuiler (het woord ‘verrader’, zo populair in de Vlaamse beweging, zegt in dat verband genoeg).

Verraad? Er is maar één soort verraad, en dat is het verraad aan jezelf. Verraad is het verloochenen van je eigen onrust, in ruil voor de valse veiligheid van de groepsloyauteit. En het is deze loyauteit ten aanzien van de Vlaamse beweging die we van ons af schudden. Niet uit een puberale anti-reflex, wél omdat we die onafhankelijkheid nodig hebben om vrij te zijn en vrij te denken. En vrij denken is nodig om de broodnodige fantasie weer tot leven te wekken.

Uit de grondslagen van de Vlaamse beweging kunnen we voldoende inspiratie putten om nieuwe idealen te smeden. De clubjes, groeperingen en partijen die voortkomen uit die Vlaamse beweging zouden mogen beseffen dat we nu op nieuwe kruispunten staan, nieuwe wegen moeten inslaan. Je kan niet meer louter ‘Vlaamse Beweging’ zijn. Bondgenootschappen zullen onherroepelijk veranderen, misschien dat vroegere ‘vijanden’ nu ‘compagnons de route’ zullen worden, vroegere medestanders zullen tegenstanders worden. Daar is niks mis mee, dat is goed zo: het is de dynamiek van de ideeën. Niks zo erg als verkeerd begrepen loyaliteit: het is niét omdat je met iemand een stuk weg hebt afgelegd, dat je ten eeuwigen dage aan elkaar hoeft gekluisterd te zijn. Alle oude ideologieën smeken om een herformulering, gaan op zoek naar nieuwe verbanden. Alleen de Vlaamse beweging blijft met gesloten ogen verder fietsen op een niet bestaand élan, zonder te zien dat het aantal renners in het peloton steeds verder slinkt.

Uitvliegen
Laten wij daarom ophouden om Vrijbuiter! zo vanzelfsprekend in de Vlaamse beweging te situeren. Het is onze moederschoot, dat klopt, en die mogen we zeker niet verloochenen. Maar het is de hoogste tijd om uit te vliegen. Andere horizonten wenken. Laten we onze ransel vullen met alle ideeën die we van de Vlaamse beweging verder willen uitdragen. En dat zijn er nogal wat. Maar laten we ook zonder scrupules alles achterlaten waarvan de houdbaarheidsdatum is overschreden, alles wat ons onaangenaam is of onfris ruikt.

Neen, dit is geen defaitisme in het zicht van de eindmeet. Integendeel: het is onze vaste overtuiging dat deze eindmeet beter bereikt wordt door ons te integreren in de levensbeschouwelijke opties van onze keuze. Of anders geformuleerd: het is onze overtuiging dat de verkrampte Vlaamse beweging zoals we die vandaag kennen, eerder een hinderpaal is om die eindmeet te bereiken dan wat anders.

Al te lang hebben we in ons clublokaal gezeten. Laten wij de deuren en de vensters opengooien, en de wijde wereld ingaan. Laten wij het verhaal van de Vlaamse beweging uitdragen naar andere oorden. Laten wij leren dit verhaal in een ander perspectief te zien. Er dienen zich andere problemen aan, er zijn andere uitdagingen. Laten wij die opnemen, zonder schroom, en laten wij zonder rancune elk onze eigen weg gaan.

En wie weet zien we mekaar terug op het bal van de oudstrijders. Tot dan!