Stelling: Ik werk alleen als ik (behoorlijk) betaald wordt voor wat ik graag doe.

[eno2]

Stelling: Ik werk alleen als ik (behoorlijk) betaald wordt voor wat ik graag doe.

De bazen schijnen het daarmee eens te zijn. Ze vragen steevast voor elke vacature enthousiasme en motivering.

Wat vinden jullie?

Persoonlijk moest ik sowieso mijn kost verdienen, enthousiast of niet.

Meer recentelijk wou ik het ook graag doen...met alle gevolgen vandien...

[Tavek]

Mijn antwoord op deze stelling: als je geld op overschot hebt (lees: een spaarrekening) neem je gerust de tijd om werk te zoeken, naar iets leuks. Moet je geld hebben, wel, dan werk je gewoon voor een inkomen, ook al is het niet leuk. En in de tussentijd zoek je gewoon naar wat anders en zorg je dat je geen vast contract hebt op je huidige job.

En zo kom je niet in de shit en leef je niet op de kap van anderen.

[maddox]

Als ik betaald word om entousiast te wezen, dan ben ik entousiast.
Maar dan moet de verloning er wel naar zijn, anders bol ik het af.

[Don Quichote]

Juist.

Een mens moet streven naar werk wat ie graag (*) doet en wat behoorlijk betaald wordt.
De kers op de taart is als het dicht bij huis kan.

Maar dat is niet altijd evident.
(bij mij lukte dat)

Als dat niet lukt, moet je maar van de maatschappij gaan leven.

*
Er is niks plezant aan werken.
Je hebt alleen vervelende jobs en rotjobs.

Ben maar gestopt.

[corse]

Uitbuiting is in de eerste plaats onderbetaling en onderwaardering.

1. De uitbuiter heeft in de eerste plaats een gebrek aan respect en sociaal gevoel voor de medemens, hij maakt bewust misbruik van de onwetendheid van de medemens.
Vrijheid is in de eerste plaats andermans vrijheid respecteren.
De uitbuiter verknecht andermans vrijheid ten gunste van zijn eigen vrijheid, het zogenoemde gnoe-effect, bruggen bouwen op de lijken van anderen.
Het is manipuleren en misbruik maken van de zwakke onwetende medemens, dit om op deze manier aan zijn doel te geraken en daardoor zelf meer mogelijkheden en vrijheden te verwerven.
Er zijn twee interpretaties van het vrijheidsbegrip, een negatieve en een positieve, negatieve vrijheid is het domein waarbinnen iemand ongestoord door anderen datgene kan doen wat in zijn vermogen ligt, hoe groter dit domein hoe groter zijn negatieve vrijheid, het gaat er om dat men met rust wordt gelaten.
Het niet mogen uitbuiten van mens door mens is geen inbreuk op de persoonlijke vrijheid maar bied kansen voor ieder individu, op deze manier kunnen we individualiteit (daar waar het moet) ondergeschikt maken aan de democratische collectieve belangen van ieder individu en deze in de wetgeving opnemen.
In tegenstelling tot ordinaire bandieten, die je geld of je leven willen, willen uitbuiters je geld én je leven, spijtig worden deze “te weinig” bestraft.
Is het niet al te gemakkelijk om anderen te dwingen flexibel te zijn als je zelf geen ruggengraat hebt.

2. Diegenen die zich laten uitbuiten hebben in de eerste plaats een tekort aan kennis, zelfrespect en eergevoel.
Het zichzelf niet als een gelijke zien is fundamenteel fout.
Superioriteit altijd aan andere toekennen is een minderwaardigheidscomplex dat uitbuiting mogelijk maakt door gebrek aan kennis en zelfzekerheid.
Het ondergaan van ongedwongen slavernij is geen product van de vrije wil, het is bij vele mensen een gedwongen noodzaak om te leven en te overleven.
Het onderscheid in weten en kennis maakt uitbuiting mogelijk, gelijken buiten elkaar niet uit, of beter gezegd deze kunnen elkaar niet uitbuiten.
Waarheid: je kan de waarheid niet verwarren met de mening van een meerderheid die zich zeer subtiel laat manipuleren, dit is het gevaar van een tolerante democratie, dit leerde ons de geschiedenis, dit is het grensgebied van onze democratie, over deze grens is er enkel dictatuur.
Als één miljoen mensen in een stommiteit geloven dan blijft dit nog steeds een stommiteit!

3. Toekomst: de emancipatie, automatisering en maakbaarheid van de mens zal op termijn uitbuiting onmogelijk maken.
Voorbeeld:
Een Joodse vrouw schreef eens een boek over de gespletenheid van de mens.
De verantwoordelijke van een concentratiekamp vermoorde honderden kinderen en liet hun moeders toezien, als hij thuis kwam nam hij zijn eigen kinderen op schoot en was een tedere en voorbeeldige huisvader.
Deze tegenstellingen vinden we ook terug bij het uitbuiten van mens door mens.
De sociale voeling beperkt zich enkel tot de naaste familieleden.
Er is totaal geen respect voor mensen buiten de eigen kring.
In de psychiatrie worden deze mensen geklasseerd onder de noemer: asociaal, psychopaat.
Het asociaal zijn komt voort van het niet verder evolueren van het basis instinkt als kind, sociale voeling verkrijgt men door degelijke ouderlijke opvoeding, schooleducatie, cultuur, noodsituaties. (enig kinderen zijn meer gevoelig voor dit syndroom)
Een star basis instinkt is weinig flexibel en laat zich moeilijk verbeteren, ook primitieve volkeren zijn meer gevoelig voor dit aspect.
Op oudere leeftijd het basis instinkt verder laten evolueren is niet eenvoudig, extreemindividualisme remt in grote mate het sociaal zijn af.
Het extreem individualisme is een handicap die niet alleen belastend is voor het individu zelf, maar ook voor zijn omgeving, de last voor de omgeving is rede genoeg om aan zichzelf te sleutelen.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.
De gulden middenweg:
Een efficiënte staat, doelgericht en ten gunste van de totale samenleving.
Een efficiënte privaat economie, doelgericht en ten gunste van de totale samenleving.

De Economische en politieke spelregelmakers en hun betutteling van de medemens.
Hoe komt het dat de makers van al onze spelregels deze spelregels zelf niet toepassen of ondergaan???
Waarom staan de spelregelmakers van een 3 ploegen systeem in bedrijven ’s nachts zelf niet te werken? C.Chaplin belichte deze problematiek in de VS in zijn film de lopende band.
Waarom slapen deze spelregel makers ‘s nachts wel bij hun vrouw, de uitdenkers van het systeem spelen liefst het spel niet mee en zijn enkel geïnteresseerd in de financiële eindresultaten.
De aandeelhouders en eigenaars van alle auto bedrijven slapen ’s nachts thuis en staan niet in drie ploegen aan de lopende band te werken.
Waarom werken koning Albert en koningin Paola niet in drie ploegen?
Waarom werken alle rijken niet in drie ploegen en slapen ze ’s nachts wel graag bij hun vrouw?
Is het niet al te gemakkelijk spelregels te maken die men zelf niet moet toepassen??
Is het niet al te gemakkelijk mensen regels en lage lonen op te dringen en te betuttelen terwijl men zelf in enorme weelde leeft, en daardoor regelloos.
En dan nog diezelfde mensen verwijten dat hun consumptie gedrag daalt en dat dit de oorzaak van alle economische ellende en werkloosheid is.
Waarom gaan de makers van alle oorlogen niet zelf naar het front.
Oorlog is: een aangelegenheid waarbij gemanipuleerde jonge mensen die elkaar niet kennen, en die niets tegen elkaar hebben, elkaar doden op bevel van oudere mensen, die elkaar wel kennen, en wel wat tegen elkaar hebben, maar elkaar echter niet doden.
Hoe komt het dat we zo weinig rijke mensen in de gevangenis vinden?
Waarom worden uitbuiters zelf niet graag uitgebuit?
Waarom zijn rijke niet graag arm?

Het uitbuiten van mens door mens is eeuwen oud en is ondermeer een deel van de morele en ethische “onwaarden” van de ondernemende mens.
In principe is het uitbuiten van mens door mens pure misdaad, strikt genomen.
Het uitbuiten van mens door mens is geen vrijheid, het is misbruik maken van de onwetendheid van de medemens.
Minder dan 3% van de samenleving maakt op deze manier misbruik van de andere 97%, of we deze 3% van de samenleving psychopaten kunnen noemen is nog de vraag, in de huidige tijd en in de huidige economie hebben ze al dan niet hun nut, in ieder geval kunnen we ze bestempelen als misbruikers van de onwetenden, in de toekomst (in de geautomatiseerde samenleving) zal hun denken als psychopathie en asociaal worden afgedaan, de democratie van vandaag is morgen de dictatuur van gisteren.

Zolang de jacht op het geld open is zal er uitbuiting zijn, niemands heer en niemands knecht dat is de leuze van de intelligente mens, elke vorm van gedwongen of ongedwongen slavernij eindigt vroeg of laat in een conflict situatie, het vanzelfsprekend aanvaarden van onderdanigheid is een inbreuk op de menswaardigheid en op onze modelmaatschappij voor gelijke rechten voor iedereen, ongedwongen slavernij is de meest voorkomende, subtielste en doeltreffendste vorm van slavernij.
Zolang de vruchten van onze planeet niet verdeeld worden en zo lang er mensen sterven van honger en arm zijn, kan men spreken van uitbuiting of diefstal door diegenen die verzuipen in weelde.
Apartheid tussen blank en zwart werd afgeschaft in Zuid-Afrika, maar de oudste vorm van apartheid, het onderscheid tussen klassen, tussen arm en rijk vermeerdert zich razend snel op onze planeet, het is momenteel de grootste vorm van discriminatie sinds mens heugenis.
Er is op de wereld genoeg voor iedereen, maar er is niet genoeg voor ieders hebzucht.
De kwaliteit van een samenleving bestaat niet uit het aantal miljonairs, maar hoe men omgaat met zwakken, armen, ouderen, jongeren, kinderen, gezondheidszorg, werklozen, natuur en met de medemens in het algemeen.
Wanneer de meeste mensen in een samenleving, sociaal en financieel armer worden en hun milieu verloederd, dan kan je echt geen goede punten geven aan een economie, minstens moet een meerderheid van de mensen het beter krijgen.

De 6 trappen van vergelijking betreffende eigenbelang en het belang van andere.
Individu + eigenbelang.
Individu + eigenbelang + gezinsbelang.
Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang.
Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang.
Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang.
Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang + anderebelang.

[Chipie]

De kwaliteit van een gemeenschap wordt vaak/meestal bepaald door mensen die een meerwaarde kunnen creëren... en niet door dagdromers...

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Chipie

De kwaliteit van een gemeenschap wordt vaak/meestal bepaald door mensen die een meerwaarde kunnen creëren... en niet door dagdromers...

De kwaliteit van een individu wordt vaak bepaald door de factor "(meer)waarde" dat de gemeenschap dit individu toekent (uiteraard niet zonder medewerking van datzelfde individu). Voor sommigen echter blijft dit een onbereikbare dagdroom.

[corse]

Individualisme.

Individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.

Het individualisme of modernistische denken is afkomstig van de industrialisering.
Ze hebben het individu in het spotlicht gezet en wij zijn er nog steeds aan onderhevig en het zal nog erger worden, tot de mens zijn ziel (psychisch evenwicht) heeft terug gevonden.
De ordening der dingen en de nieuwsgierigheid van de mens is niet meer gericht op de “wereld op zichzelf” maar op de productienormen van “een wereld voor mij”.
Zoals ook de homo economicus niet echt bestaat, zo bestaat ook de universele mens niet, mondiale integratie is een illusie.
Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op de welvaart van het individu of een (zeer) specifieke groep en niet op het welzijn, dit in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur!

Voldoende en goede sociale contacten zijn de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar de mensen het oudst worden.
Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, enkel en alleen met zichzelf bezig zijn maakt eenzaam en ongelukkig, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.

In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.
De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.
Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!

In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, het is te vergelijken met de emancipatie van de vrouw die zich ook meer kan ontplooien in een geautomatiseerde samenleving.
De vrouw heeft de fysische kracht van de man niet meer nodig, ook alle andere fysisch minder sterken kunnen in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.

Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.

Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat uit: “opvoeding en maatschappelijke invloed” ofwel uit “erfelijkheid” of “beide”.

In primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.

Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.

De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.

Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.

Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.

We moeten individualiteit (daar waar het moet) ondergeschikt maken aan het collectieve belang van alle individuen en het ‘overleven’ van onze beschaving.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Individualisme.

Individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.

Het individualisme of modernistische denken is afkomstig van de industrialisering.
Ze hebben het individu in het spotlicht gezet en wij zijn er nog steeds aan onderhevig en het zal nog erger worden, tot de mens zijn ziel (psychisch evenwicht) heeft terug gevonden.
De ordening der dingen en de nieuwsgierigheid van de mens is niet meer gericht op de “wereld op zichzelf” maar op de productienormen van “een wereld voor mij”.
Zoals ook de homo economicus niet echt bestaat, zo bestaat ook de universele mens niet, mondiale integratie is een illusie.
Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op de welvaart van het individu of een (zeer) specifieke groep en niet op het welzijn, dit in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur!

Voldoende en goede sociale contacten zijn de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar de mensen het oudst worden.
Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, enkel en alleen met zichzelf bezig zijn maakt eenzaam en ongelukkig, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.

In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.
De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.
Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!

In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, het is te vergelijken met de emancipatie van de vrouw die zich ook meer kan ontplooien in een geautomatiseerde samenleving.
De vrouw heeft de fysische kracht van de man niet meer nodig, ook alle andere fysisch minder sterken kunnen in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.

Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.

Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat uit: “opvoeding en maatschappelijke invloed” ofwel uit “erfelijkheid” of “beide”.

In primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.

Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.

De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.

Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.

Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.

We moeten individualiteit (daar waar het moet) ondergeschikt maken aan het collectieve belang van alle individuen en het ‘overleven’ van onze beschaving.

Knap hoor.
Ik kom daar punt per punt eens op terug als ik ooit eens erg veel vrije tijd heb. Maandag, dus.

[eno2]

De zeer succesvolle uitvinding van de zelfklevertjes is totstand gekomen door iemand die dagdroomde dat zijn bladwijzers niet meer uit zijn boeken vielen...

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Als ik betaald word om entousiast te wezen, dan ben ik entousiast.
Maar dan moet de verloning er wel naar zijn, anders bol ik het af.

Enthousiasme is een geschenk van de Goden, geen hoerenartikel.

[corse]

Meerwaarde:

Het sociaal geheugen:

Een belangrijke voorwaarde, om als soort te kunnen overleven, is het vertonen van sociaal gedrag.
De hormonen vasopressine en oxytocine zorgen voor de goede werking van het sociale geheugen, een malfunctie in de productie van deze hormonen kan tot slecht sociaal gedrag leiden en wordt deels veroorzaakt door een tekort aan een stukje DNA, mensen met een normale productie van oxytocine hebben minder angst om bedrogen te worden en hebben meer vertrouwen in de medemens.
Sociaal contact stimuleert de productie van endorfines en geeft mede op die manier een goed gevoel.
Damasio stelt zelfs dat het vertonen van sociaal gedrag een fundamentele vereiste is.
Welnu, interessant, maar wat heeft dit alles met management te maken?
Stelt u zich eens voor dat de mens van nature niet zou beschikken over een ‘sociaal’ geheugen, niet zou beschikken over een individueel bewustzijn om er te zijn voor elkaar.
Wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie, opvoeding van kinderen, studies, ethische en morele waarden, sporten, reizen, even ontheemen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, dansen, tijd besteden aan familie en vrienden, rechtssystemen, voorzorg voor: werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld en het laatste vangnet eventueel OCMW, al deze zouden zich waarschijnlijk niet ontwikkeld hebben.
De mens zou teruggeworpen worden op zichzelf en had waarschijnlijk de prehistorie niet eens overleefd!
Niet te vergeten: het leven van de mens wordt mogelijk door de arbeid en door de verwezenlijkingen van de vele miljoenen mensen in het verleden en het heden.
Mensen zijn van nature (door de genen voorgeprogrammeerde) sociale wezens met bepaalde, ingebouwde en natuurlijke vaardigheden voor het oplossen van problemen van sociale samenwerking en het opstellen van morele regels “om individuele keuze te beperken”.
Ze zullen, zonder veel aansporing, spontaan orde scheppen, eenvoudig door hun dagelijkse individuele doelen na te streven en op andere mensen te reageren.

Samenwerking, gebaseerd op sociaal gedrag, het zoeken naar evenwicht en welbevinden voor alle leden schijnt dus essentieel te zijn om als soort te kunnen overleven en te kunnen evolueren.
Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op de welvaart van het individu of een (zeer) specifieke groep, in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur die het welzijn beogen!
Indien er nergens een aanzet tot coöperatief gedrag wordt gegeven is de mens tot uitsterven gedoemd.
Voldoende en goede sociale contacten zijn tevens de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar mensen het oudst worden.
Taal is daarvoor een sociaal communicatiemiddel en geen exacte wetenschap, communicatiestoornissen zijn veel de oorzaak van een te weinig ontwikkeld sociaal geheugen.
Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.

In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.
De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.
Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!
Tevens is het gebrek aan vertrouwen in de medemens een gevolg van een onderontwikkeld ‘sociaal’ geheugen.
Preventief een samenleving creëren met meer vertrouwen in de medemens is zeer belangrijk.
In de eerste plaats kunnen we een samenleving creëren waar het minder nodig is om de mens te controleren, dit duidt op volwassenheid.
De verantwoordelijkheid die ieder mens moet nemen om een ander individu te respecteren is vanzelfsprekend, anders is elke vorm van samenleving onmogelijk.
Het zogenaamde “gnoe effect”, maw:“ bruggen bouwen op de lijken van andere” dit is natuurlijk puur individualisme, egoïsme en eigenbelang.

Samenwerken aan een project om achteraf samen het project zelf of de vruchten van dit project te kunnen delen.
Mensen die toch samenwerken zonder er voor zichzelf voordeel uit te halen, dit heeft alles te maken met de structuur van het interactienetwerk.
Juist het feit dat “niet iedereen” in een samenleving evenveel contacten heeft, niet over evenveel kennis beschikt, opent de weg naar coöperatief gedrag.
De mate van gasvrijheid is een middel om te meten hoever het sociaal geheugen van de mens geëvolueerd is, er zijn er nog vele andere systemen.
Wetten worden gemaakt door gebrek aan vertrouwen in de medemens.
Vertrouwen en respect moet men verdienen, dit kan men niet zomaar krijgen.
Het vrijwillig toestaan van controle op vertrouwen en respect is wijsheid.
Misbruik van vertrouwen is dat wat de intelligente mens verafschuwt, dit is een levensfilosofie die de intelligente mens kenmerkt.
Door veelvuldig misbruik te maken van het vertouwen van de samenleving loopt men het risico dat er een overdreven controle organisme ontstaat dat enkel nog wantrouwen schept en daardoor het samenleven in zijn geheel onmogelijk maakt.
Wanneer de sociale voeling zich enkel beperkt tot de naaste familieleden, dan is er totaal geen respect voor mensen buiten de eigen kring.
Deze tegenstellingen vinden we ook terug bij het uitbuiten van mens door mens.
In de psychiatrie worden deze mensen geklasseerd onder de noemer: asociaal, psychopaat.

Wanneer als laatste ook de sociale voeling voor naaste familieleden is weggevallen, dan is de samenleving in verval, wat nu het geval is.
Tien jaar terug telde België 2,5 miljoen gezinnen, nu zijn er meer dan 4 miljoen, deze is een gevolg van de stijgende éénoudergezinnen.
De oorzaak is hier duidelijk, het individualisme dat zich hier te veel en op een verkeerde manier ontplooide en daardoor elke vorm van evenwichtig denken verstoorde, het zogenoemde “doorgeschoten individualisme”.

Trouwen is de rechten halveren en plichten verdubbelen, de prachtige vruchten daaruit verhonderdvoudigen zichzelf.
Vele eenoudergezinnen zijn het gevolg van misgelopen huwelijken, anderen kiezen bewust voor éénoudergezinnen.
Ieder wil zijn gelijk hebben, zonder water in de wijn te doen, nul tolerantie wordt dit genoemd, ook al bekent niemand dit.
Kinderen van gescheiden ouders zijn statisch gezien armer, minder sociaal, emotioneel instabieler en ongelukkiger dan van gehuwde ouders.
Deze eenoudergezinnen hebben duidelijk veel minder financiële draagkracht, daardoor ook een veel slechter consumptie gedrag.
De financiële mogelijkheden van eenoudergezinnen beperken zich tot de noodzaak en de voorzorg, aan de zin van het leven kan meestal geen gevolg gegeven worden, dit door gebrek aan mogelijkheden.
De tijd die men nodig heeft om zichzelf en of de kinderen te voorzien in de materiële noodzakelijkheden is maximaal, de essentie van het leven gaat verloren.
De tijd die nodig is om kinderen degelijk op te voeden is meestal minimaal, tijd is de grootste luxe in een mensenleven.
Wat men zaait zal men oogsten is het volgende probleem, totaal vergeten dat het gezin het fundament van de samenleving was.
De volgende egoïstische generaties die daaruit ontstaan schuwen elke vorm van samenhorigheid, tolerantie en consensus.
Het individualisme heeft zich hier totaal overontwikkeld tot extreem of doorgeschoten individualisme en verdringt hierdoor het sociale geheugen, dit met traumatische gevolgen, de samenleving betaald uiteraard nogmaals het gelag, meer misdaad enz enz.

Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.
In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, zoals nu ook de vrouw de fysische kracht van de man niet meer nodig heeft, zo kunnen nu ook alle andere fysisch minder sterken in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.
In niet gemechaniseerde primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.
Extreem individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.
Het extreem individualisme is een handicap die niet alleen belastend is voor het individu zelf, maar ook voor zijn omgeving, de last voor de omgeving is rede genoeg om aan onszelf te sleutelen.
Het asociaal zijn is tevens een gevolg van het niet verder evolueren van het basis instinkt als kind, sociale voeling verkrijgt men door degelijke ouderlijke opvoeding, schooleducatie, cultuur, noodsituaties, enig kinderen zijn meer gevoelig voor dit syndroom.
Op oudere leeftijd het basis instinkt verder laten evolueren is niet eenvoudig, extreemindividualisme remt in grote mate het sociaal zijn af.

Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat:
Ofwel uit opvoeding ofwel uit erfelijkheid of beide.
Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.
Het individuele en het collectieve bewustzijn van de mens moeten dezelfde ontwikkeling kennen en deze mogen elkaar niet verdringen.
Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)

De 6 trappen van vergelijking betreffende eigenbelang en sociale voeling:
1. Individu + eigenbelang.
2. Individu + eigenbelang + gezinsbelang.
3. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang.
4. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang.
5. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang.
6. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang + anderen of het belang van de mensheid en het biologisch evenwicht.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Meerwaarde:

Het sociaal geheugen:

Een belangrijke voorwaarde, om als soort te kunnen overleven, is het vertonen van sociaal gedrag.
De hormonen vasopressine en oxytocine zorgen voor de goede werking van het sociale geheugen, een malfunctie in de productie van deze hormonen kan tot slecht sociaal gedrag leiden en wordt deels veroorzaakt door een tekort aan een stukje DNA, mensen met een normale productie van oxytocine hebben minder angst om bedrogen te worden en hebben meer vertrouwen in de medemens.
Sociaal contact stimuleert de productie van endorfines en geeft mede op die manier een goed gevoel.
Damasio stelt zelfs dat het vertonen van sociaal gedrag een fundamentele vereiste is.
Welnu, interessant, maar wat heeft dit alles met management te maken?
Stelt u zich eens voor dat de mens van nature niet zou beschikken over een ‘sociaal’ geheugen, niet zou beschikken over een individueel bewustzijn om er te zijn voor elkaar.
Wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie, opvoeding van kinderen, studies, ethische en morele waarden, sporten, reizen, even ontheemen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, dansen, tijd besteden aan familie en vrienden, rechtssystemen, voorzorg voor: werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld en het laatste vangnet eventueel OCMW, al deze zouden zich waarschijnlijk niet ontwikkeld hebben.
De mens zou teruggeworpen worden op zichzelf en had waarschijnlijk de prehistorie niet eens overleefd!
Niet te vergeten: het leven van de mens wordt mogelijk door de arbeid en door de verwezenlijkingen van de vele miljoenen mensen in het verleden en het heden.
Mensen zijn van nature (door de genen voorgeprogrammeerde) sociale wezens met bepaalde, ingebouwde en natuurlijke vaardigheden voor het oplossen van problemen van sociale samenwerking en het opstellen van morele regels “om individuele keuze te beperken”.
Ze zullen, zonder veel aansporing, spontaan orde scheppen, eenvoudig door hun dagelijkse individuele doelen na te streven en op andere mensen te reageren.

Samenwerking, gebaseerd op sociaal gedrag, het zoeken naar evenwicht en welbevinden voor alle leden schijnt dus essentieel te zijn om als soort te kunnen overleven en te kunnen evolueren.
Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op de welvaart van het individu of een (zeer) specifieke groep, in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur die het welzijn beogen!
Indien er nergens een aanzet tot coöperatief gedrag wordt gegeven is de mens tot uitsterven gedoemd.
Voldoende en goede sociale contacten zijn tevens de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar mensen het oudst worden.
Taal is daarvoor een sociaal communicatiemiddel en geen exacte wetenschap, communicatiestoornissen zijn veel de oorzaak van een te weinig ontwikkeld sociaal geheugen.
Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.

In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.
De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.
Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!
Tevens is het gebrek aan vertrouwen in de medemens een gevolg van een onderontwikkeld ‘sociaal’ geheugen.
Preventief een samenleving creëren met meer vertrouwen in de medemens is zeer belangrijk.
In de eerste plaats kunnen we een samenleving creëren waar het minder nodig is om de mens te controleren, dit duidt op volwassenheid.
De verantwoordelijkheid die ieder mens moet nemen om een ander individu te respecteren is vanzelfsprekend, anders is elke vorm van samenleving onmogelijk.
Het zogenaamde “gnoe effect”, maw:“ bruggen bouwen op de lijken van andere” dit is natuurlijk puur individualisme, egoïsme en eigenbelang.

Samenwerken aan een project om achteraf samen het project zelf of de vruchten van dit project te kunnen delen.
Mensen die toch samenwerken zonder er voor zichzelf voordeel uit te halen, dit heeft alles te maken met de structuur van het interactienetwerk.
Juist het feit dat “niet iedereen” in een samenleving evenveel contacten heeft, niet over evenveel kennis beschikt, opent de weg naar coöperatief gedrag.
De mate van gasvrijheid is een middel om te meten hoever het sociaal geheugen van de mens geëvolueerd is, er zijn er nog vele andere systemen.
Wetten worden gemaakt door gebrek aan vertrouwen in de medemens.
Vertrouwen en respect moet men verdienen, dit kan men niet zomaar krijgen.
Het vrijwillig toestaan van controle op vertrouwen en respect is wijsheid.
Misbruik van vertrouwen is dat wat de intelligente mens verafschuwt, dit is een levensfilosofie die de intelligente mens kenmerkt.
Door veelvuldig misbruik te maken van het vertouwen van de samenleving loopt men het risico dat er een overdreven controle organisme ontstaat dat enkel nog wantrouwen schept en daardoor het samenleven in zijn geheel onmogelijk maakt.
Wanneer de sociale voeling zich enkel beperkt tot de naaste familieleden, dan is er totaal geen respect voor mensen buiten de eigen kring.
Deze tegenstellingen vinden we ook terug bij het uitbuiten van mens door mens.
In de psychiatrie worden deze mensen geklasseerd onder de noemer: asociaal, psychopaat.

Wanneer als laatste ook de sociale voeling voor naaste familieleden is weggevallen, dan is de samenleving in verval, wat nu het geval is.
Tien jaar terug telde België 2,5 miljoen gezinnen, nu zijn er meer dan 4 miljoen, deze is een gevolg van de stijgende éénoudergezinnen.
De oorzaak is hier duidelijk, het individualisme dat zich hier te veel en op een verkeerde manier ontplooide en daardoor elke vorm van evenwichtig denken verstoorde, het zogenoemde “doorgeschoten individualisme”.

Trouwen is de rechten halveren en plichten verdubbelen, de prachtige vruchten daaruit verhonderdvoudigen zichzelf.
Vele eenoudergezinnen zijn het gevolg van misgelopen huwelijken, anderen kiezen bewust voor éénoudergezinnen.
Ieder wil zijn gelijk hebben, zonder water in de wijn te doen, nul tolerantie wordt dit genoemd, ook al bekent niemand dit.
Kinderen van gescheiden ouders zijn statisch gezien armer, minder sociaal, emotioneel instabieler en ongelukkiger dan van gehuwde ouders.
Deze eenoudergezinnen hebben duidelijk veel minder financiële draagkracht, daardoor ook een veel slechter consumptie gedrag.
De financiële mogelijkheden van eenoudergezinnen beperken zich tot de noodzaak en de voorzorg, aan de zin van het leven kan meestal geen gevolg gegeven worden, dit door gebrek aan mogelijkheden.
De tijd die men nodig heeft om zichzelf en of de kinderen te voorzien in de materiële noodzakelijkheden is maximaal, de essentie van het leven gaat verloren.
De tijd die nodig is om kinderen degelijk op te voeden is meestal minimaal, tijd is de grootste luxe in een mensenleven.
Wat men zaait zal men oogsten is het volgende probleem, totaal vergeten dat het gezin het fundament van de samenleving was.
De volgende egoïstische generaties die daaruit ontstaan schuwen elke vorm van samenhorigheid, tolerantie en consensus.
Het individualisme heeft zich hier totaal overontwikkeld tot extreem of doorgeschoten individualisme en verdringt hierdoor het sociale geheugen, dit met traumatische gevolgen, de samenleving betaald uiteraard nogmaals het gelag, meer misdaad enz enz.

Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.
In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, zoals nu ook de vrouw de fysische kracht van de man niet meer nodig heeft, zo kunnen nu ook alle andere fysisch minder sterken in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.
In niet gemechaniseerde primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.
Extreem individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.
Het extreem individualisme is een handicap die niet alleen belastend is voor het individu zelf, maar ook voor zijn omgeving, de last voor de omgeving is rede genoeg om aan onszelf te sleutelen.
Het asociaal zijn is tevens een gevolg van het niet verder evolueren van het basis instinkt als kind, sociale voeling verkrijgt men door degelijke ouderlijke opvoeding, schooleducatie, cultuur, noodsituaties, enig kinderen zijn meer gevoelig voor dit syndroom.
Op oudere leeftijd het basis instinkt verder laten evolueren is niet eenvoudig, extreemindividualisme remt in grote mate het sociaal zijn af.

Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat:
Ofwel uit opvoeding ofwel uit erfelijkheid of beide.
Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.
Het individuele en het collectieve bewustzijn van de mens moeten dezelfde ontwikkeling kennen en deze mogen elkaar niet verdringen.
Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)

De 6 trappen van vergelijking betreffende eigenbelang en sociale voeling:
1. Individu + eigenbelang.
2. Individu + eigenbelang + gezinsbelang.
3. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang.
4. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang.
5. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang.
6. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang + anderen of het belang van de mensheid en het biologisch evenwicht.

Knap hoor, ik kom daar maandag punt voor punt op terug.

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Meerwaarde:

Het sociaal geheugen:

Een belangrijke voorwaarde, om als soort te kunnen overleven, is het vertonen van sociaal gedrag.
De hormonen vasopressine en oxytocine zorgen voor de goede werking van het sociale geheugen, een malfunctie in de productie van deze hormonen kan tot slecht sociaal gedrag leiden en wordt deels veroorzaakt door een tekort aan een stukje DNA, mensen met een normale productie van oxytocine hebben minder angst om bedrogen te worden en hebben meer vertrouwen in de medemens.
Sociaal contact stimuleert de productie van endorfines en geeft mede op die manier een goed gevoel.
Damasio stelt zelfs dat het vertonen van sociaal gedrag een fundamentele vereiste is.
Welnu, interessant, maar wat heeft dit alles met management te maken?
Stelt u zich eens voor dat de mens van nature niet zou beschikken over een ‘sociaal’ geheugen, niet zou beschikken over een individueel bewustzijn om er te zijn voor elkaar.
Wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie, opvoeding van kinderen, studies, ethische en morele waarden, sporten, reizen, even ontheemen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, dansen, tijd besteden aan familie en vrienden, rechtssystemen, voorzorg voor: werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld en het laatste vangnet eventueel OCMW, al deze zouden zich waarschijnlijk niet ontwikkeld hebben.
De mens zou teruggeworpen worden op zichzelf en had waarschijnlijk de prehistorie niet eens overleefd!
Niet te vergeten: het leven van de mens wordt mogelijk door de arbeid en door de verwezenlijkingen van de vele miljoenen mensen in het verleden en het heden.
Mensen zijn van nature (door de genen voorgeprogrammeerde) sociale wezens met bepaalde, ingebouwde en natuurlijke vaardigheden voor het oplossen van problemen van sociale samenwerking en het opstellen van morele regels “om individuele keuze te beperken”.
Ze zullen, zonder veel aansporing, spontaan orde scheppen, eenvoudig door hun dagelijkse individuele doelen na te streven en op andere mensen te reageren.

Samenwerking, gebaseerd op sociaal gedrag, het zoeken naar evenwicht en welbevinden voor alle leden schijnt dus essentieel te zijn om als soort te kunnen overleven en te kunnen evolueren.
Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op de welvaart van het individu of een (zeer) specifieke groep, in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur die het welzijn beogen!
Indien er nergens een aanzet tot coöperatief gedrag wordt gegeven is de mens tot uitsterven gedoemd.
Voldoende en goede sociale contacten zijn tevens de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar mensen het oudst worden.
Taal is daarvoor een sociaal communicatiemiddel en geen exacte wetenschap, communicatiestoornissen zijn veel de oorzaak van een te weinig ontwikkeld sociaal geheugen.
Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.

In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.
De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.
Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!
Tevens is het gebrek aan vertrouwen in de medemens een gevolg van een onderontwikkeld ‘sociaal’ geheugen.
Preventief een samenleving creëren met meer vertrouwen in de medemens is zeer belangrijk.
In de eerste plaats kunnen we een samenleving creëren waar het minder nodig is om de mens te controleren, dit duidt op volwassenheid.
De verantwoordelijkheid die ieder mens moet nemen om een ander individu te respecteren is vanzelfsprekend, anders is elke vorm van samenleving onmogelijk.
Het zogenaamde “gnoe effect”, maw:“ bruggen bouwen op de lijken van andere” dit is natuurlijk puur individualisme, egoïsme en eigenbelang.

Samenwerken aan een project om achteraf samen het project zelf of de vruchten van dit project te kunnen delen.
Mensen die toch samenwerken zonder er voor zichzelf voordeel uit te halen, dit heeft alles te maken met de structuur van het interactienetwerk.
Juist het feit dat “niet iedereen” in een samenleving evenveel contacten heeft, niet over evenveel kennis beschikt, opent de weg naar coöperatief gedrag.
De mate van gasvrijheid is een middel om te meten hoever het sociaal geheugen van de mens geëvolueerd is, er zijn er nog vele andere systemen.
Wetten worden gemaakt door gebrek aan vertrouwen in de medemens.
Vertrouwen en respect moet men verdienen, dit kan men niet zomaar krijgen.
Het vrijwillig toestaan van controle op vertrouwen en respect is wijsheid.
Misbruik van vertrouwen is dat wat de intelligente mens verafschuwt, dit is een levensfilosofie die de intelligente mens kenmerkt.
Door veelvuldig misbruik te maken van het vertouwen van de samenleving loopt men het risico dat er een overdreven controle organisme ontstaat dat enkel nog wantrouwen schept en daardoor het samenleven in zijn geheel onmogelijk maakt.
Wanneer de sociale voeling zich enkel beperkt tot de naaste familieleden, dan is er totaal geen respect voor mensen buiten de eigen kring.
Deze tegenstellingen vinden we ook terug bij het uitbuiten van mens door mens.
In de psychiatrie worden deze mensen geklasseerd onder de noemer: asociaal, psychopaat.

Wanneer als laatste ook de sociale voeling voor naaste familieleden is weggevallen, dan is de samenleving in verval, wat nu het geval is.
Tien jaar terug telde België 2,5 miljoen gezinnen, nu zijn er meer dan 4 miljoen, deze is een gevolg van de stijgende éénoudergezinnen.
De oorzaak is hier duidelijk, het individualisme dat zich hier te veel en op een verkeerde manier ontplooide en daardoor elke vorm van evenwichtig denken verstoorde, het zogenoemde “doorgeschoten individualisme”.

Trouwen is de rechten halveren en plichten verdubbelen, de prachtige vruchten daaruit verhonderdvoudigen zichzelf.
Vele eenoudergezinnen zijn het gevolg van misgelopen huwelijken, anderen kiezen bewust voor éénoudergezinnen.
Ieder wil zijn gelijk hebben, zonder water in de wijn te doen, nul tolerantie wordt dit genoemd, ook al bekent niemand dit.
Kinderen van gescheiden ouders zijn statisch gezien armer, minder sociaal, emotioneel instabieler en ongelukkiger dan van gehuwde ouders.
Deze eenoudergezinnen hebben duidelijk veel minder financiële draagkracht, daardoor ook een veel slechter consumptie gedrag.
De financiële mogelijkheden van eenoudergezinnen beperken zich tot de noodzaak en de voorzorg, aan de zin van het leven kan meestal geen gevolg gegeven worden, dit door gebrek aan mogelijkheden.
De tijd die men nodig heeft om zichzelf en of de kinderen te voorzien in de materiële noodzakelijkheden is maximaal, de essentie van het leven gaat verloren.
De tijd die nodig is om kinderen degelijk op te voeden is meestal minimaal, tijd is de grootste luxe in een mensenleven.
Wat men zaait zal men oogsten is het volgende probleem, totaal vergeten dat het gezin het fundament van de samenleving was.
De volgende egoïstische generaties die daaruit ontstaan schuwen elke vorm van samenhorigheid, tolerantie en consensus.
Het individualisme heeft zich hier totaal overontwikkeld tot extreem of doorgeschoten individualisme en verdringt hierdoor het sociale geheugen, dit met traumatische gevolgen, de samenleving betaald uiteraard nogmaals het gelag, meer misdaad enz enz.

Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.
In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, zoals nu ook de vrouw de fysische kracht van de man niet meer nodig heeft, zo kunnen nu ook alle andere fysisch minder sterken in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.
In niet gemechaniseerde primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.
Extreem individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.
Het extreem individualisme is een handicap die niet alleen belastend is voor het individu zelf, maar ook voor zijn omgeving, de last voor de omgeving is rede genoeg om aan onszelf te sleutelen.
Het asociaal zijn is tevens een gevolg van het niet verder evolueren van het basis instinkt als kind, sociale voeling verkrijgt men door degelijke ouderlijke opvoeding, schooleducatie, cultuur, noodsituaties, enig kinderen zijn meer gevoelig voor dit syndroom.
Op oudere leeftijd het basis instinkt verder laten evolueren is niet eenvoudig, extreemindividualisme remt in grote mate het sociaal zijn af.

Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat:
Ofwel uit opvoeding ofwel uit erfelijkheid of beide.
Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.
De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.
Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen.
Het individuele en het collectieve bewustzijn van de mens moeten dezelfde ontwikkeling kennen en deze mogen elkaar niet verdringen.
Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)

De 6 trappen van vergelijking betreffende eigenbelang en sociale voeling:
1. Individu + eigenbelang.
2. Individu + eigenbelang + gezinsbelang.
3. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang.
4. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang.
5. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang.
6. Individu + eigenbelang + gezinsbelang + familiebelang + vrienden en kennissenbelang + cultuurbelang + anderen of het belang van de mensheid en het biologisch evenwicht.

Onze spambot is precies weer in actie geschoten.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Onze spambot is precies weer in actie geschoten.

En dan gaat er nog iemand op die spam terug komen...

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door Chipie

En dan gaat er nog iemand op die spam terug komen...

Och, eno2 begint ondertussen toch al over werken te praten, dus misschien komt het allemaal nog wel goed

[roger verhiest]

Er is vanzelfsprekend nog het verruimen van beroepskeuzes. In een primitievere maatschappij was de beroepskeuze beperkt : het was gaan jagen, werktuigen maken,
tovenaar/dokter spelen of uitgesloten worden. Het aantal beroepen die al dan niet leuk zijn is momenteel zeer groot : je weg in de doolhof van mogelijkheden vinden is al een "full time" bezigheid op zich ; de frustratie om buiten het prachtige hierbovengeschetste schema te vallen is dan ook enorm... idem dito de duur dat men "van zijn ouders" "van de maatschappij" afhankelijk is tijdens zijn queeste naar een aangename en profitabele bezigheid...

& dan zijn er nog tal van andere factoren zoals gewoon "kansen" miss België of vijfvoudig tourwinnaar, topacteur of manager van Belgacom te worden hangen niet uitsluitend van studie of bekwaamsheidsniveau af & niet heeft voldoende creativiteit om
zelf een goede job te bedenken en de kans erop te scheppen.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Chipie

En dan gaat er nog iemand op die spam terug komen...

Je weet hoe graag ik op spam inga, vanwaar zou anders onze intieme onderlinge verhouding vandaan komen?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Och, eno2 begint ondertussen toch al over werken te praten, dus misschien komt het allemaal nog wel goed

Alleen als ik (behoorlijk) betaald word voor iets wat ik graag doe.

Daarmee zijn dan twee enorme fouten rechtgezet.

Een kemel van een DT-fout...

En een vermoedelijke fout in jouw arbeids-ethiek

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Och, eno2 begint ondertussen toch al over werken te praten, dus misschien komt het allemaal nog wel goed

Het is alleen nog maar praten.
En dat is ook al goed.