Zeewier : de schone energie van de toekomst

[Descartes Jr]

Wind- en zonne-energie doen inmiddels overal ter wereld hun werk, maar dat betekent allerminst dat het onderzoek naar nieuwe duurzame technieken om energie op te wekken nu platligt. Wetenschappers experimenteren volop met o.a. waterstof, fusie-energie en biobrandstoffen. Zo'n verrassende alternatieve bio-energiebron ontdekten ze in zeewier.

In vergelijking met andere biobrandstoffen bieden algen heel wat voordelen. Het gebruik van bio-energie uit o.a. sojabonen of palmolie is reeds ingeburgerd, maar hoewel deze methodes minder luchtvervuiling veroorzaken, zijn ze verre van ideaal. De teelt ervan vereist immers ook veel energie en water en bovendien moeten er grote oppervlakten bos voor aan geloven. Algen die op zee worden gekweekt, kennen deze problemen niet. Maar het 'groene goud' is niet enkel veel duurzamer, het blijkt ook nog eens effectiever: een ton zeewier levert heel wat meer energie dan andere biobrandstoffen. Sommige soorten behoren ook tot de snelst groeiende organismen ter wereld. Uit de aanzienlijke hoeveelheden olie die de wieren bevatten, kan zo op grote schaal duurzame biodiesel gemaakt worden. Zeewier, dat zonlicht en CO2 gebruikt om te groeien, produceert tegelijkertijd zuurstof, biobrandstoffen, meststoffen én voedingsstoffen.

Rendabiliteit
Een obstakel vormt momenteel nog het feit dat de kweek van algen duur en erg arbeidsintensief is, wat de productie ervan economisch gezien maar matig interessant maakt. De Amerikaanse wetenschapper Jonathan Trent, die vooraanstaand onderzoek uitvoert naar het potentieel van algen, gelooft echter dat integratie belangrijker is dan innovatie en dat algen ingezet moeten worden naast de bestaande methodes met windmolens en zonnepanelen. Op de zoektocht naar alternatieve duurzame oplossingen moeten we alles durven overwegen, aldus de wetenschapper.



De Morgen

[Aurora_Borealis]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

Wind- en zonne-energie doen inmiddels overal ter wereld hun werk, maar dat betekent allerminst dat het onderzoek naar nieuwe duurzame technieken om energie op te wekken nu platligt. Wetenschappers experimenteren volop met o.a. waterstof, fusie-energie en biobrandstoffen. Zo'n verrassende alternatieve bio-energiebron ontdekten ze in zeewier.

In vergelijking met andere biobrandstoffen bieden algen heel wat voordelen. Het gebruik van bio-energie uit o.a. sojabonen of palmolie is reeds ingeburgerd, maar hoewel deze methodes minder luchtvervuiling veroorzaken, zijn ze verre van ideaal. De teelt ervan vereist immers ook veel energie en water en bovendien moeten er grote oppervlakten bos voor aan geloven. Algen die op zee worden gekweekt, kennen deze problemen niet. Maar het 'groene goud' is niet enkel veel duurzamer, het blijkt ook nog eens effectiever: een ton zeewier levert heel wat meer energie dan andere biobrandstoffen. Sommige soorten behoren ook tot de snelst groeiende organismen ter wereld. Uit de aanzienlijke hoeveelheden olie die de wieren bevatten, kan zo op grote schaal duurzame biodiesel gemaakt worden. Zeewier, dat zonlicht en CO2 gebruikt om te groeien, produceert tegelijkertijd zuurstof, biobrandstoffen, meststoffen én voedingsstoffen.

Rendabiliteit
Een obstakel vormt momenteel nog het feit dat de kweek van algen duur en erg arbeidsintensief is, wat de productie ervan economisch gezien maar matig interessant maakt. De Amerikaanse wetenschapper Jonathan Trent, die vooraanstaand onderzoek uitvoert naar het potentieel van algen, gelooft echter dat integratie belangrijker is dan innovatie en dat algen ingezet moeten worden naast de bestaande methodes met windmolens en zonnepanelen. Op de zoektocht naar alternatieve duurzame oplossingen moeten we alles durven overwegen, aldus de wetenschapper.



De Morgen

Lol... het eerste woord van het artikel is 'Publireportage' - ik verwacht dan ook geen kritisch essay.

Bon, een paar bedenkingen die ik onmiddellijk kan bedenken:

1 - Massale hoeveelheid energie nodig om die macro- en microalgen te drogen. Olie-extractie (hexaanextractie) of -persing kan je niet op vers materiaal uitvoeren (veel te lage olieconcentratie). Het artikel zegt dat een ton (droge) algen meer energie bevat dan andere biobrandstoffen - dat klopt wel, maar je moet wel bedenken hoevele tonnen er water niet moeten worden verwijderd (middels energieverslindende processen zoals centrifugatie en drogen) om tot die ton te komen. Hydrothermale conversieprocessen zoals liquefactie (HTL) of superkritische watervergassing (SCWG) kunnen een uitweg bieden maar leveren een serieuze meerkost en staan nog in hun kinderschoenen.

2 - Kost, een huidige kilogram gedroogde algen kost zo'n 40 euro, en daar krijg je heus geen liter brandstof uit.

3 - Stikstof, algen bevatten veel stikstof en als die in de afgeleide biobrandstof komt krijg je hoge uitstoot aan NOx. Stikstof kan je wel op voorhand verwijderen middels hydrodenitrogenatie, maar dit proces verbruikt waterstof en dure katalysatoren...

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door Aurora_Borealis

Lol... het eerste woord van het artikel is 'Publireportage' - ik verwacht dan ook geen kritisch essay.

Het stond dan ook aangekondigd als een artikel uit De Morgen. Maar ja, ik werk op u als een rooie lap op een stier, nietwaar

Oorspronkelijk geplaatst door Aurora_Borealis

Bon, een paar bedenkingen die ik onmiddellijk kan bedenken:

1 - Massale hoeveelheid energie nodig om die macro- en microalgen te drogen. Olie-extractie (hexaanextractie) of -persing kan je niet op vers materiaal uitvoeren (veel te lage olieconcentratie). Het artikel zegt dat een ton (droge) algen meer energie bevat dan andere biobrandstoffen - dat klopt wel, maar je moet wel bedenken hoevele tonnen er water niet moeten worden verwijderd (middels energieverslindende processen zoals centrifugatie en drogen) om tot die ton te komen. Hydrothermale conversieprocessen zoals liquefactie (HTL) of superkritische watervergassing (SCWG) kunnen een uitweg bieden maar leveren een serieuze meerkost en staan nog in hun kinderschoenen.

Daarom zette ik er ook de titel "voor de toekomst" boven. Zoek maar eens uit hoelang het duurde vòòr men de hedendaagse energiebronnen op punt kreeg. Maar waar een wil is, is een weg hé AB ?

Oorspronkelijk geplaatst door Aurora_Borealis

2 - Kost, een huidige kilogram gedroogde algen kost zo'n 40 euro, en daar krijg je heus geen liter brandstof uit.

Nu wel ja. Wacht tot het massaproductie wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door Aurora_Borealis

3 - Stikstof, algen bevatten veel stikstof en als die in de afgeleide biobrandstof komt krijg je hoge uitstoot aan NOx. Stikstof kan je wel op voorhand verwijderen middels hydrodenitrogenatie, maar dit proces verbruikt waterstof en dure katalysatoren...

Zoals het artikel het zegt : er is nog werk aan de winkel. Je kan natuurlijk alles gewoon op zijn beloop laten en u verder fors laten afzetten door de monopolisten en de fiscus.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

Het stond dan ook aangekondigd als een artikel uit De Morgen. Maar ja, ik werk op u als een rooie lap op een stier, nietwaar

Daarom zette ik er ook de titel "voor de toekomst" boven. Zoek maar eens uit hoelang het duurde vòòr men de hedendaagse energiebronnen op punt kreeg. Maar waar een wil is, is een weg hé AB ?

Nu wel ja. Wacht tot het massaproductie wordt.

Zoals het artikel het zegt : er is nog werk aan de winkel. Je kan natuurlijk alles gewoon op zijn beloop laten en u verder fors laten afzetten door de monopolisten en de fiscus.

Zeewier heeft grote hoeveelheden ruimte onder water nodig.
En we spreken over 3D ruimte.
Men kan nu de reeds bestaande wierbossen ontginnen, maar de milieueffecten daarvan zijn nog erger dan het rooien van de oerwouden.

Daarnaast is het technisch zeer duur om dergelijke plantages te runnen.
Het gaat dan immers over landbouwen onderwater.
Men moet dan dus niet enkel over een drijvende opslagruimte beschikken, maar ook over machines die lange tijd onderwater kunnen blijven werken.
Dergelijke machines vragen veel onderhoud en herstellingen.
Vooral herstellingen van dichtingen.

Men is trouwens reeds langere tijd bezig met het experimenteren met de kweek van algen in putten en waterbekken.

De kostprijs van 1 liter brandstof gewonnen uit gekweekte algen komt op dit ogenblik op 1,20$.

Maar opnieuw zit men met het probleem dat die brandstofwinning ruimte opeist en niet zo neutraal is als de voorstanders doen uitschijnen.

[Descartes Jr]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Zeewier heeft grote hoeveelheden ruimte onder water nodig.
En we spreken over 3D ruimte.
Men kan nu de reeds bestaande wierbossen ontginnen, maar de milieueffecten daarvan zijn nog erger dan het rooien van de oerwouden.

Daarnaast is het technisch zeer duur om dergelijke plantages te runnen.
Het gaat dan immers over landbouwen onderwater.
Men moet dan dus niet enkel over een drijvende opslagruimte beschikken, maar ook over machines die lange tijd onderwater kunnen blijven werken.
Dergelijke machines vragen veel onderhoud en herstellingen.
Vooral herstellingen van dichtingen.

Men is trouwens reeds langere tijd bezig met het experimenteren met de kweek van algen in putten en waterbekken.

De kostprijs van 1 liter brandstof gewonnen uit gekweekte algen komt op dit ogenblik op 1,20$.

Maar opnieuw zit men met het probleem dat die brandstofwinning ruimte opeist en niet zo neutraal is als de voorstanders doen uitschijnen.

Kortom een heel pak kinderziekten. Daar komt men wel uit. Kwestie van tijd.

Overigens vormen de oceanen 70% van het aardoppervlak. Om van de diepten (en dus volumes) nog te zwijgen.

Waar een wil is ....

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr

Kortom een heel pak kinderziekten. Daar komt men wel uit. Kwestie van tijd.

Overigens vormen de oceanen 70% van het aardoppervlak. Om van de diepten (en dus volumes) nog te zwijgen.

Waar een wil is ....

Het zijn net die dieptes die de problemen opleveren.

Zeewier en kelp groeien namelijk niet op grote dieptes. Hierdoor is de bruikbare ruimte dus veel kleiner dan men denkt. Maar zeewier en kelp hebben ook een minimum diepte nodig en de beschikbare ruimte word opnieuw een pak kleiner.
En het groeit niet in alle zeewateren. Als het water te koud is groeit er geen zeewier of kelp.
En de geschikte ruimtes zijn net de plaatsen waar de zeedieren broeiden en opgroeien. De jonge zeedieren zoeken namelijk bescherming in de zeewier en kelp wouden. En veel zeedieren leven van zeewier en kelp, je rooft dus hun voedselbronnen.
De bestaande bruikbare gebieden ontginnen heeft dus een zeer grote invloed op het zeeleven en dus ook direct op het milieu.

Kweekstations bouwen op het land, kost opnieuw aan ruimte voor planten, mens en dier en is opnieuw een belasting voor het milieu.

Het gaat dus niet om kinderziekten, maar om een kanker dat men wil gebruiken om een ander kanker te bestrijden.

Het is dus een keuze tussen collera en pest.

Het is eigenlijk veel rendabeler om zeer vette vis te kweken en die te gebruiken als brandstof.

Maar dan krijg je weer problemen met bepaalde instellingen.

[maddox]

Zeewier maakt van koolstof(dioxide), water en zonlicht suikers. Die suikers kunnen verder verwerkt worden tot bio-brandstof.

Op land doen planten dat met een efficientie van op zijn best van 2%. Dwz , voor elke kilowatt uit biobrandstof gehaald, zit er zonder verdere omzettingverliezen 50 kw aan zonlicht in. Aangezien een 1m² op zijn best, in hoogzomer 1Kw kan invangen zie je het al zo aankomen.

Het enige het 3D argument kan aanbrengen is dat elke m² iets beter benut wordt.

Maar onderwater is er geen kw per m² in te vangen, dat water zelf gebruikt ook een stuk , namelijk om op te warmen.

Neen, de mensen die hier intuinen, ik heb nog een prachtstuk grond aan de kust van de Mare tranquillititatis.

Op dit moment lijken algen in combinatie met bioreactoren (glazen buizen en verzamelvaten) nog de betere oplossing als het aankomt op het gebruik van waardeloze grond en de productie van gemakkelijk transporteerbare energie.

[Frankenstein]

Beter idee is om dat zeewier aan de varkens te geven, en hun poep te laten vergassen, en dat weer aan het gasnet te koppelen.

@ Descartes dit zijn typische projecten om onderzoeksgelden los te peuteren, of (waardeloze)patenten hiervan aan de Chinezen te verkopen voor grof geld, dat schijnt de laatste tijd ook wel eens te gebeuren.