Turkije binnen = België buiten

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Darwin

De Kerk was ook als de dood voor de eerste vertalingen van de Griekse en Latijnse Bijbel en de Evangelies in de volkstaal. Die eerste vertalers hebben dat heel duur moeten bekopen. Tot met hun dood toe.

Welke eerste vertalers?

De eerste vertalers waren de eerste christenen... Alleen die werden niet door de Kerk omgebracht, maar door de Romeinse heidense overheid.

Een aantal Evangeliën werden immers in het Aramees geschreven en werden later in het Grieks overgezet. Wie een beetje bijbels Grieks weet hoe de drie eerste Evangeliën vol steken met hebraïsmen steekt, wat een zeer getrouwe, bijna woordelijke vertaling van de oorspronkelijke Aramese tekst bijna onmiddellijk verraadt. De Aramese tekst was immers niet begrijpbaar voor de nieuwe christenen buiten het jodendom. Daarom werd er vertaald.

De Latijnse vertalingen werden eveneens door de christenen omgezet, toen bleek dat de christelijke gemeente van Carthago (het Latijns centrum van die tijd) niet veel verstond van de Griekse teksten. Met de toenemende verlatijnsing deinden de Latijnse vertalingen dan ook over heel het West-Romeinse Rijk. De omschakeling van Grieks naar Latijn was dus ook door dat simpele feit: mensen verstond niet langer Grieks.

Later geeft men trouwens priester Hieronymus de opdracht de bestaande Latijnse vertalingen te toetsen aan de oorspronkelijke Griekse en Hebreeuwse teksten. Dat was in een tijd toen het Latijn de omgangstaal van het Romeinse Rijk was geworden. In heel Italië was dat trouwens de moedertaal.

Ook later in de Oudheid wordt druk vertaald: toen de Gotische Germanen zich tot het christendom bekeren, vertaald bisschop Wulfila de Bijbel naar hun taal. Voor de Franken geeft Karel de Grote opdracht tot een vertaling naar het Oudgermaans.

Eens te meer lees ik in bovenstaand bericht dus een geschiedkundige verdraaiing (en dan druk ik mij nog heel zachtjes uit).

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Darwin

In deze was de uiteenzetting van professor Rosenberg op het eerste Colloquium van de Karel Martelstichting (ondanks de verveelde reactie van het grootste gedeelte van de toehoorders ) bijzonder verhelderend - zijn voordracht was in mijn ogen overigens zo belangwekkend dat ik ga proberen de tekst ervan te bemachtigen en deze op het forum hier te posten.

Zijn conclusies en de ideeën die hij aanbracht waren zo verstrekkend dat ik er bovendien nog een aparte topic ga aan wijden.

Op een ontstellende wijze toonde professor Rosenberg zijn totaal gebrek aan kennis over het christendom. Wat hij zei was trouwens hopeloos verouderd. In de 19e eeuw schreef de Franse afvallige priester Loisy dergelijke dingen al, en in zijn kielzog heel de 19e eeuw modernistische school. Al datgene wat professor Rosenberg daar vertelde kwam me heel bekend voor, daar ik indertijd de Loisy's werken heb gelezen. De voortgang van bijbelwetenschap, kerkgeschiedschrijving en vergelijkende historische theologie heeft trouwens aangetoond dat Loisy en de zijnen het volledig mis hadden. Rosenberg had zijn inspiratie duidelijk ergens anders geput dan bij zichzelf...

Professor Rosenberg is trouwens niet gespecialiseerd in christelijke geschiedenis of christelijke theologie; hij had dan ook beter gezwegen dan zijn onwetendheid zo openlijk te tonen. Het ware beter geweest dat hij zich aan het onderwerp van de dag had gehouden en ons iets had verteld over "hoe het jodendom de islam ziet" zoals men zei toen hij werd aangekondigd door de inleider. Over "hoe het jodendom de islam ziet" hebben we evenwel niet gehoord...

[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Welke eerste vertalers?

De eerste vertalers waren de eerste christenen... Alleen die werden niet door de Kerk omgebracht, maar door de Romeinse heidense overheid.

Een aantal Evangeliën werden immers in het Aramees geschreven en werden later in het Grieks overgezet. Wie een beetje bijbels Grieks weet hoe de drie eerste Evangeliën vol steken met hebraïsmen steekt, wat een zeer getrouwe, bijna woordelijke vertaling van de oorspronkelijke Aramese tekst bijna onmiddellijk verraadt. De Aramese tekst was immers niet begrijpbaar voor de nieuwe christenen buiten het jodendom. Daarom werd er vertaald.

De Latijnse vertalingen werden eveneens door de christenen omgezet, toen bleek dat de christelijke gemeente van Carthago (het Latijns centrum van die tijd) niet veel verstond van de Griekse teksten. Met de toenemende verlatijnsing deinden de Latijnse vertalingen dan ook over heel het West-Romeinse Rijk. De omschakeling van Grieks naar Latijn was dus ook door dat simpele feit: mensen verstond niet langer Grieks.

Later geeft men trouwens priester Hieronymus de opdracht de bestaande Latijnse vertalingen te toetsen aan de oorspronkelijke Griekse en Hebreeuwse teksten. Dat was in een tijd toen het Latijn de omgangstaal van het Romeinse Rijk was geworden. In heel Italië was dat trouwens de moedertaal.

Ook later in de Oudheid wordt druk vertaald: toen de Gotische Germanen zich tot het christendom bekeren, vertaald bisschop Wulfila de Bijbel naar hun taal. Voor de Franken geeft Karel de Grote opdracht tot een vertaling naar het Oudgermaans.

Eens te meer lees ik in bovenstaand bericht dus een geschiedkundige verdraaiing (en dan druk ik mij nog heel zachtjes uit).

Op het internet vond ik op http://www.prca.org/books/portraits/tyndale.htm nochtans dit verhaal over de Engelse William Tyndale



William Tyndale: Father of the English Bible



Introduction

We all have many Bibles in our homes: our own Bibles and our children's Bibles, as well as family Bibles used for family devotions. Most of us have the King James Version of the Bible, sometimes called the Authorized Version, prepared under the aegis of James I in 1611. It is a sad fact that our Bibles often lie unused, taken for granted, a somewhat peripheral part of our life. Yet behind our Bibles stands a story of great heroism, towering faith in God, and drops of martyr's blood. The story is that of William Tyndale, father of the English Bible.

Tyndale's Early Life

William Tyndale was born sometime in the early 1490s on the Welsh border into the home of a well-to-do farmer. He went to Magdalen Hall, Oxford where he received his M.A. degree in 1515 and was ordained into the Roman Catholic clergy. In that same year he transferred to Cambridge University probably because he had heard that the Greek New Testament of Erasmus was available there, and he was interested in reading Scripture in its original language.

One must understand the situation in England at this time. Henry VIII, husband of many wives, was on the throne. Dedicated Roman Catholic, but bitter enemy of the pope's rule in England, Henry persecuted Protestants on the one hand, but separated the church of England from papal control on the other hand. The church itself was rife with evil, wickedness in high places, and fornication of every sort. One of the chroniclers of the age characterized the priests as running from the houses of prostitutes to the altar to perform mass; incapable of understanding the Latin in which they mumbled their liturgies; superstitious and worshippers of such relics as a gown of the virgin Mary, a piece of the burning bush of Moses, straw from the manger at Bethlehem, and a complete skeleton of one of the babies murdered by Herod the Great; drunkards and gluttons whose wicked lives were supported by the blood, sweat and tears of the common working folk.

The Universities, however, were seething with the new learning of the Renaissance, the discoveries of Columbus and Cabot, and the teachings of Luther, the Reformer of Germany.

It was in Cambridge that Tyndale was converted from his Romanism to Lutheranism. And it was in these ancient halls that Tyndale first became acquainted with Scripture in its original Greek, and not in the fusty Latin of the Vulgate.

Preparation For His Work

It was in 1521 that Tyndale joined the household of Sir John Walsh at Little Sudbury Manor, a few miles north of Bath. Here he functioned as chaplain, tutor and Secretary, but also preached occasionally at Bristol where he expounded the Lutheran doctrines of justification by faith alone and the free gift of forgiveness of sins through repentance. He was also a frequent guest at the table of Sir John Walsh where notable clerics from all over England often assembled. Their sophistries and hypocrisies were exposed by Tyndale's bold appeals to Scriptural teachings so that, along with his sermons, Tyndale's views aroused the hatred and fury of friars, abbots and prelates.

It was at one of these meals that Tyndale spoke to a visiting cleric those words for which he remains beloved by all succeeding generations of those who cherish Scripture: "If God spare my life, ere many years pass, I will cause a boy that driveth the plough shall know more of the Scriptures than thou dost."(1)

Warned by his superiors to desist in his teachings, and resolved to begin the great work of making the Bible available to the people of his beloved country, he set out for London to secure permission from the authorities in the church to translate the Scriptures. This permission he sought from Cuthbert Tunstall, bishop of London, a scholarly man and close friend of Erasmus. But Tunstall, loyal to Rome and afraid of the new Lutheranism, refused permission to Tyndale and became, in later years, one of Tyndale's most vicious opponents.

During his stay in London, Tyndale lived with Lord Monmouth to whose house God graciously and providentially brought the Reformer. Lord Monmouth was an influential Lutheran; but more importantly, a friend of the merchants who operated the docks in London over which poured a steady stream of Lutheran literature. Tyndale was convinced that his endeavors would never be successful in England: "Not only was there no room in my lord of London's palace to translate the New Testament," Tyndale wrote, "but also that there was no place to do it in all England." The London merchants agreed to support the endeavor and Tyndale left the country for Germany never to return. The year was 1524.

The Word Of Translating

It might be well to pause for a moment and consider what Tyndale was doing.

[size=5]The Romish Church in England had forbidden the Bible to be translated into the common tongue.The church was adamant about this and did everything in its power to enforce this rule. There is no question about it but that the reason was simply that the Bible in the hands of the common people would reveal how totally corrupt the Romish church had become. The church did not want people to know this.[/size] One cleric with whom Tyndale spoke about translating the Scriptures raged: "We had better be without God's laws than the pope's."(2)

Tyndale saw the absolute need for reform in England. But he saw too that no reform could possibly come about without the Bible being the standard of truth and life. And, undoubtedly persuaded by Luther's doctrine of the priesthood of all believers, he understood that the Bible had to be in the hands of every believer in a language which they understood.

All of this is obvious. What is so totally amazing is that Tyndale's convictions were so strong that he determined to devote his life to accomplish that goal. And he determined to devote his life to that goal in spite of the fact that it would mean exile, poverty, suffering, and finally a martyr's death. It was clear to Tyndale from the outset that he would eventually be killed for what he determined to do; he went ahead with the work anyway.

His time in Europe was not pleasant. He probably stayed briefly in Wittenberg where he almost certainly met Luther. But the main work of publishing was done in Cologne. The New Testament was ready for printing in 1525 -- only a year after Tyndale fled England. While the printing was in progress, an assistant spoke too freely over his wine about the work, and the news came to Johannes Dobneck, alias Cochlaeus, a bitter enemy of the Reformation. A raid was arranged, but Tyndale was forewarned and succeeded in fleeing with the printed pages and manuscripts.

He settled in Wörms and in 1526 the first complete edition of the English New Testament was published. It was smuggled into England through the London merchants in bales of cloth, boxes of food, and other goods of trade. Many of the copies were confiscated and burned by the Roman authorities and many were bought up by the church and burned in St. Paul's by Cuthbert Tunstall. In God's irony, the money gained by the sale of these volumes was sent to Tyndale to be used for an edited and improved edition.

Tunstall hated the Bible and about exhausted himself in curses as he described it:

[It is] intermingled with certain articles of heretical depravity and pernicious erroneous opinions, pestilent, scandalous, and seductive of simple minds . . . of which translation many books, containing the pestilent and pernicious poison in the vulgar tongue, have been dispersed in great numbers throughout our diocese; which truly, unless it be speedily foreseen will without doubt infect and contaminate the flock committed to us, with the pestilent poison and the deadly disease of heretical depravity."



This was the opinion which the church had of God's Word!(3)

New and improved editions of the New Testament were constantly being prepared by Tyndale, many containing marginal notes, some of which were directed against the papacy. But Tyndale also began work on the Old Testament. For this he had to learn Hebrew, which he did in the course of his wanderings in Europe. In 1530 the Pentateuch was completed and printed in Antwerp, Belgium, although Tyndale had to do the work twice because, in travelling by boat, Tyndale suffered shipwreck, and the first manuscripts were lost. Because the volumes continued to be smuggled into England and because the authorities in England could not stop the steady flow and wide distribution, their fury increased and their determination to kill Tyndale became an obsession. It was decided to send men to Europe to catch Tyndale and arrest him. These efforts were, for the most part, unsuccessful. It is hard to know why. The spies were many and clever and Tyndale made no great efforts to keep his whereabouts secret. It is true that Tyndale had many friends, also in Antwerp; but it seems that we finally must come to the conclusion that God watched over His servant in a special way because God was bringing reformation through His holy Word to England.

Tyndale's Martyrdom

But when God's work for Tyndale was completed, God took Tyndale out of this life; and God gave his faithful servant the privilege of leaving this life through a martyr's death. A worthless no-good by the name of Henry Philips thought to ingratiate himself with the authorities of the church and perhaps win fame and fortune by trapping Tyndale. He was successful. He posed as a friend, established a close relationship of trust with Tyndale, wormed his way into the home of Poyntz (with whom Tyndale was staying in Antwerp -- although Poyntz never really trusted Philips) and, when Poyntz was out of town, persuaded Tyndale to go with him for a walk. Leading Tyndale down a dark alley, he pushed the reformer into the grasp of some scoundrels no less evil than Philips, who hidden by a carefully prepared plan, seized him and turned him over to the authorities.

Tyndale was imprisoned in the castle of Vilvorde near Brussels. Here he lived for one year and 135 days without heat or light from candles or lamps, without sufficient clothing to keep him warm or food to sustain his weak frame, without friends and books. His only visitors were tormenters who bombarded him incessantly with demands that he recant. While Poyntz and friends in England did everything in their power to secure his release, the Romish authorities, thirsty for his blood, were not about to let their quarry go now that they had him in their grasp.

He was tried, defrocked and sentenced to death. In the early dawn death was administered. He was bound to a stake, an iron chain was fastened around his neck, a hemp noose was placed at his throat and brush was heaped about him. The executioner, with all his might, snapped down on the noose and within seconds Tyndale was strangled. His limp body was then burned as the pile of brush was lit. His last words were: "Lord, open the king of England's eyes." With that he fell asleep.

Our Heritage

The lasting monument to his martyrdom is our King James Version of the Bible.

John Wycliffe had, two centuries earlier, translated the Bible into English. But it had never been printed and Wycliffe's translation was from the Latin Vulgate. Tyndale's was from the Hebrew and Greek. One incomplete copy of Tyndale's Cologne edition survives and two copies of the 6000 that were printed in Wörms are extant. The 1934 edition, printed in Antwerp, is the last and the best. It formed the basis for the famous Coverdale Bible. Though Thomas More, an English Roman Catholic and humanist, called Tyndale's Bible, "The Testament of Antichrist," it survived first in Coverdale's Bible. In 1537 (one year after Tyndale's death) it was ordered by the king of England to be placed in every parish church in the realm and made available to every man, woman and child within the kingdom.

90% of Tyndale's Bible passed into the KJV and 75% into the RSV. It is basically Tyndale's Bible which we use today. A brief quotation from his Bible will show the similarity, although the quotation is in the English of Tyndale's day. The passage is Romans 12:1, 2:

I beseeche you therefore brethren by the mercifulness of God, that ye make youre bodyes a quicke sacrifise, holy and acceptable unto God which is youre reasonable servynge off God. And fassion note youre selves lyke unto this worlde. But be ye chaunged (in your shape) by the renuynge of youre wittes that ye may fele what thynge that good, that acceptable and perfaicte will of God is.

Not only ought the story of Tyndale give us renewed appreciation for our Bibles; it ought also to fill our hearts with thanksgiving to God that He has given the church such men of courage and conviction that we can have God's Word today to read, to study, to enjoy, to believe. When we read the beloved words of our King James Version, we ought never to forget that these words were written with the ink of martyr's blood.

1. These words were an echo of the famous wish of Erasmus who in the preface of his Greek New Testament wrote: "I would to God that the ploughman would sing a text of the Scripture at his plough and that the weaver would hum them to the tune of his shuttle."

2. Quoted from The Lives of the British Reformers, published by Presbyterian Board of Publications in Philadelphia. The book is a collection of tracts put out by the London Tract Society. Our readers will be interested to know that one of the nicest biographies of William Tyndale, usable by young people and adults, is God's Outlaw, by Brian H. Edwards; Evangelical Press, 1988.

3. Quoted from God's Outlaw, p. 92.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Darwin

The Romish Church in England had forbidden the Bible to be translated into the common tongue.The church was adamant about this and did everything in its power to enforce this rule. There is no question about it but that the reason was simply that the Bible in the hands of the common people would reveal how totally corrupt the Romish church had become. The church did not want people to know this. One cleric with whom Tyndale spoke about translating the Scriptures raged: "We had better be without God's laws than the pope's."

Eens te meer hebben we hier te maken met een moedwillige verdraaiing van de feiten; een leugenachtige vorm van geschiedschrijving.

De katholieke Kerk in Engeland (merk dan nog op: men schrijft in "Engeland", niet in Wales, Schotland of Ierland) heeft het vertalen naar het Engels niet verboden.

Aan het einde van de 10e eeuw was het zo dat er al een vertaling bestond van alle bijbelboeken naar het Oudengels.

We weten bijvoorbeeld dat een zekere bisschop Aldhelm alle psalmen heeft vertaald aan het begin van de 8e eeuw. Ook weten we dat Beda de Eerbiedwaardige de Evangeliën naar het toenmalige Engels heeft overgezet. Daarnaast bestaan er de Lindisfarne Evangeliën, de West-Saksische Evangeliën en het Oude Testament van Aelfric. Daarnaast bestaan er een hele hoop vertaalde fragmenten waarvan moeilijk na te gaan is of ze deel uitmaakten van een groter geheel. En daarmee sluiten we de 10e eeuw af.

Een tweede periode wordt ingeluid met de komst van de Normandische edelen die Engeland veroveren. Dan ontstaan er allerlei vertalingen in het Engels-Normandisch dialect, naast enkele omzettingen naar de gewone Engelse volkstaal van Oudengelse vertalingen. Over de periode tussen de 11e en 13e eeuw weten we niet zoveel, ook omdat de Engelse taal in die tijd grote veranderingen ondergaat en er blijkbaar toch niet zoveel vertaald werd.

Uit de 14e eeuw zijn een groot aantal vertalingen tot ons gekomen: vaak allemaal onvolledig. Uit meerdere historische getuigenissen weten we echter dat er meerdere volledige vertalingen van de Bijbel bestonden nog voor Wycliff met zijn vertaling op de proppen komt. We hebben dit getuigenis van niemand minder dan van de protestantse Engelse hervormer: Cranmer. Een onverdachte bron dus. Daarnaast bestaan er ook andere geschiedkundige getuigenissen, zoals die van More, Fox en de vertalers van de Reimsbijbel.

Naar het einde van de 14e eeuw is er dan Wycliff die een nieuwe vertaling maakt van de hele Bijbel. Op dat ogenblik zijn we nog steeds bij de handgeschreven Bijbels...

In Engeland zal het in tegenstelling tot de andere Europese landen langer duren vooraleer er een Bijbel gedrukt wordt (dit is dus iets anders dan het bestaan van Engelse vertalingen). Dat gebeurt inderdaad maar de eerste keer met de vertaling van de protestant Tynedale. In tegenstelling tot wat de door u opgegeven tekst laat uitschijnen, werd Tynedale niet vervolgd omwille van het vertalinge van de Schrift, maar omwille van zijn ketterse denkbeelden.

Pittig detail: Tynedale werd door Hendrik VIII vervolgd, diezelfde koning die rond die tijd al met Rome had gebroken en zichzelf tot hoofd van de Engelse Kerk uitgeroepen.

Wat verwijt men dan de katholieke Kerk???

[computeringenieur]

Als Turkije lid wordt dan moeten jullie blij zijn in plaats van "racistisch" te doen!! Turkije heeft het ook recht gewoon te leven hoe dat ze willen, daar hebben jullie niks op te zeggen, ze zeggen ook niets over de belgen!!
Ik vind dat landen die willen en die HET KANDIDAAT-LIDSCHAP gekregen hebben te mogen toetreden. Ik vind ook zelf dat Turkije daar niet klaar voor is. Maar de mensen van de EU dachten dat Turkije bijna nooit zal kunnen toe treden. Maar Turkije heeft de laatste jaren toch wel een ferme stap vooruit gezet om toch te voldoen aan de Kopenhaagse criteria.Een deel zijn al aangepast. En de rest gaan ze voor 12 december veranderen om een datum te krijgen. De Turkse leider (en geen moslimpartij!!!) Erdogan is nu bezig met zijn rondreis in Europa. De meeste en grootste landen van de EU vinden dan Turkije lid mag worden, zelfs Verhofstadt vind dat. Ze zullen blijven Turkije steunen.

[maddox]

Computeringenieur.

Uw toewijding is leuk ,maar hopeloos.

Uw verheven Turkse leider is een rondreis door Europa aan het maken.Dat kost ongeveer? Hoeveel maand of zelfs jaarlonen van een doorsnee werkmens in Turkye kost dit snoepreisje.

Ik ben ermee akkoord ,om de fondsen uit de grote Europese pot te vergaren moet je wat investeren.

IK BEN DAN OOK ANTI EUROPA ,EN ZEKER ANTI POLITIEK.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door computeringenieur

Als Turkije lid wordt dan moeten jullie blij zijn in plaats van "racistisch" te doen!!

En ik zal evenmin blij zijn als Roemenië lid wordt. Ben ik dan ook racistisch? Groter larie heb ik nauwelijks gehoord. Mijn afwijzing van Turkije als Europees land en lid van de EU heeft andere gronden dan een of ander denkbeeldig "racistisch" idee.

Turkije heeft het ook recht gewoon te leven hoe dat ze willen, daar hebben jullie niks op te zeggen, ze zeggen ook niets over de belgen!!

Natuurlijk. Dat de Turken doen wat ze willen in hun eigen land. Maar ons moeten ze niet de les spellen, noch ons komen zeggen wie wij moeten aanvaarden in de EU of niet. Dat is onze beslissing.

Ik vind dat landen die willen en die HET KANDIDAAT-LIDSCHAP gekregen hebben te mogen toetreden. Ik vind ook zelf dat Turkije daar niet klaar voor is. Maar de mensen van de EU dachten dat Turkije bijna nooit zal kunnen toe treden. Maar Turkije heeft de laatste jaren toch wel een ferme stap vooruit gezet om toch te voldoen aan de Kopenhaagse criteria.Een deel zijn al aangepast.

O ja, die papieren aanpassingen, die op het terrein allemaal dode letter blijven. Turkije staat nog mijlen ver van de normen die de EU haar toekomstige lidstaten oplegt.

De meeste en grootste landen van de EU vinden dan Turkije lid mag worden, zelfs Verhofstadt vind dat. Ze zullen blijven Turkije steunen.

O ja? Is België als een groot EU-land? En de Duitse kanzler mag nu wel oordelen dat Turkije er bij moet, volgens het Duitse wetgende ordening moet de beslissing door de Duitse Bundestag genomen worden. En dan is er ook nog Denemarken dat zich positief uitlaat. Twee kleintjes die vinden dat het zo hoort. Een groot land, dat zich nog maar officieus heeft uitgelaten. En Frankrijk? En Groot-Brittannië? En Spanje? En Italië? En vooral: Griekenland?

[democratsteve]

Vertrek binnenkort voor de 11é keer naar Turkije. Ik heb er sinds 3 jaar een zaak. De Turkse mentaliteit bij de bevolking is een verademing ten opzichte van de meeste Vlamingen. Over al de positieve ervaringen die ik de afgelopen jaren ben tegengekomen in Turkije, kan ik nog uren doorgaan. Ik krijg de kramp in m'n kloten van die steeds wederkerende arrogantie waarmee westerlingen aankijken tegen andere gemeenschappen in de wereld. Zonder ook maar iets te weten over het land en z'n inwoners, worden stellingen en meningen naarvoor gebracht. Stellingen waarvoor ik me in hun plaats schaam dat ik ook een Vlaming ben.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door democratsteve

Vertrek binnenkort voor de 11é keer naar Turkije. Ik heb er sinds 3 jaar een zaak. De Turkse mentaliteit bij de bevolking is een verademing ten opzichte van de meeste Vlamingen. Over al de positieve ervaringen die ik de afgelopen jaren ben tegengekomen in Turkije, kan ik nog uren doorgaan. Ik krijg de kramp in m'n kloten van die steeds wederkerende arrogantie waarmee westerlingen aankijken tegen andere gemeenschappen in de wereld. Zonder ook maar iets te weten over het land en z'n inwoners, worden stellingen en meningen naarvoor gebracht. Stellingen waarvoor ik me in hun plaats schaam dat ik ook een Vlaming ben.

Pak dan uw biezen en ga daar wonen. Meer woorden verspil ik niet aan mensen die hun eigen cultuur verachten en een andere de hemel inprijzen.

[Darwin]

Oorspronkelijk geplaatst door democratsteve

Vertrek binnenkort voor de 11é keer naar Turkije. Ik heb er sinds 3 jaar een zaak. De Turkse mentaliteit bij de bevolking is een verademing ten opzichte van de meeste Vlamingen. Over al de positieve ervaringen die ik de afgelopen jaren ben tegengekomen in Turkije, kan ik nog uren doorgaan. Ik krijg de kramp in m'n kloten van die steeds wederkerende arrogantie waarmee westerlingen aankijken tegen andere gemeenschappen in de wereld. Zonder ook maar iets te weten over het land en z'n inwoners, worden stellingen en meningen naarvoor gebracht. Stellingen waarvoor ik me in hun plaats schaam dat ik ook een Vlaming ben.

Wat zit jij hier dan nog te doen?

Of ben jij een liefhebber van zelfkwelling misschien?

[Duym]

Oorspronkelijk geplaatst door democratsteve

Stellingen waarvoor ik me in hun plaats schaam dat ik ook een Vlaming ben.

En wij Vlamingen schamen ons dat jij je een Vlaming noemt.

[S.]

Spreek liever in Uw eigen naam, in plaats van met een gigantische air te komen vertellen wat 'dé Vlaming' denkt.

[democratsteve]

De typische, immer wederkerende reacties van de rechtse vertegenwoordigers. Gaat het niet inhoudelijk, dan beginnen we maar persoonlijk. Denken jullie nu echt dat je ook maar een moer indruk maakt als je scheld op mensen. Indruk maakt iemand op mij, als hij inhoudelijk mij kan doen inzien dat ik me vergist heb. Maar niet een stelletje rechtse halve zolen als jullie hoor. Oh nee, ik vind het zelfs uitermate grappig die commentaren te lezen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door democratsteve

De typische, immer wederkerende reacties van de rechtse vertegenwoordigers. Gaat het niet inhoudelijk, dan beginnen we maar persoonlijk. Denken jullie nu echt dat je ook maar een moer indruk maakt als je scheld op mensen. Indruk maakt iemand op mij, als hij inhoudelijk mij kan doen inzien dat ik me vergist heb. Maar niet een stelletje rechtse halve zolen als jullie hoor. Oh nee, ik vind het zelfs uitermate grappig die commentaren te lezen.

Wees dan blij in plaats van hier te komen kankeren. U vindt het toch zo grappig, dus verheug u!

[democratsteve]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wees dan blij in plaats van hier te komen kankeren. U vindt het toch zo grappig, dus verheug u!

Maar ik ben blij. EN ik kanker graag. Dat doen jullie toch ook? Of wat is dat anders, dat jullie hier doen? Kankeren, op de regering of op iemand anders. Kankeren dus. Het is allemaal te doen om kankeren. Laten we met z'n allen nog wat verder kankeren!!!