Voorkomen dat de verzorgingsstaat zichzelf wurgt

[shaddy]

Oorspronkelijk geplaatst door Chipie

Vrijwillige werkloosheid is een basisrecht...

Vind ik ook. Iedereen recht op basisinkomen wil je luxe dan werk je ervoor. maar ik vind dat onze zieken en gehandicpaten niet in de kou mogen blijven staan.

[Don Quichote]

Er is op de hele wereld maar 1 plaats waar je niet hoeft te werken.
Je krijgt er een inkomen en voor de rest laat men je met rust.

Allen erheen zou ik zeggen.

Een paar uurtjes fietsen in zuidelijke richting en je bent er.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Dope

ik zie het verband niet

Hoe bedoel je?

[Cynicus]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Maar hoe?

In Rotterdam doen ze dit door bv langdurig werklozen aan het werk te zetten. De bedoeling is ze weer langzaam te laten integreren in de arbeidsmarkt.
Als ze niet gaan werken, verliezen ze hun uitkering.
De resultaten van die projecten zijn positief:



http://www.buurtwerkrotterdam.nl/nieuws/id=252


Nederland heeft ondertussen ook al een ander gezondheidszorgstelsel dat werkt met individuele zorgverzekeringen.

Alleen België lijkt achterop te hinkelen en te wachten tot de nood het hoogst is?

We kunnen er ook voor zorgen dat mensen niet vroeger met pensioen gaan.
En dat ouderen die nog willen werken, omdat ze zich dan bv nuttig voelen in de samenleving en tegen vereenzaming, dit ook kunnen. De arbeidsmarkt moet dan zorgen voor jobs die aangepast zijn aan hun mogelijkheden.

Wat vindt u van bovenstaande aanpakken? En heeft u nog meer ideeën om te voorkomen dat de lasten die terechtkomen op de werkende medemens niet meer draagbaar worden door de vergrijzing?

Ons sociaal systeem moet inderdaad drastisch worden hervormd.

Alleen wie echt arbeidsonbekwaam is, mag nog passieve uitkeringen krijgen. Voor wie enigzins werkbekwaam is, is werken nu eenmaal de normale manier om geld te verdienen. Het parasiterend sociaal profitariaat moet dan ook kordaat worden aangepakt door werkloosheidsuitkeringen (evenals alle andere passieve uitkeringen aan werkbekwamen zonder werk, zoals bv. het OCMW-leefloon) af te schaffen en te vervangen door een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem waarbij gemeenschapsdienstpresteerders enkel nog recht zouden hebben op een prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur effectief gepresteerde gemeenschapsdienst en waarbij ze zoveel uren gemeenschapsdienst zouden mogen verrichten als ze zelf willen (of kunnen) ten einde de onvrijwillige armoede bij werkbekwamen zonder (of met onvoldoende) werk structureel op te lossen en hen tegelijkertijd aan te moedigen zo kort mogelijk gebruik te maken van een dergelijk noodsysteem.

Brugpensioen moet uiteraard zo snel mogelijk worden afgeschaft en de wettelijke pensioenleeftijd moet worden opgetrokken naar 75 jaar.

De gezondheidszorg moet voor iedereen betaalbaar worden gehouden door de tijdens het leven veroorzaakte nettoziektekosten, zijnde het verschil (voor zover er sprake is van een positief verschil) tussen enerzijds de ziektekosten en anderzijds het voor het RIZIV bestemde deel van van de betaalde sociale bijdragen, na het overlijden in rekening te brengen van de nalatenschap. Diegenen die hun individuele gezondsheidszorgschuld echter zo laag mogelijk zouden willen houden ten einde er voor te zorgen dat er van hun nalatenschap zoveel mogelijk zou overblijven voor hun erfgenamen, zouden er dan goed aan doen om op tijd te kiezen van euthanasie.

Indien iedereen wat gezonder zou leven, zouden de uitgaven inzake gezondheidszorg in de hand kunnen worden gehouden. Roken moet dan ook ten zeerste worden ontmoedigd door de rokers zwaar te doen betalen. Ook zwaarlijvigheid, evenals overmatig zonnen dienen te worden ontmoedigd. Het volk heeft immers de morele plicht tot gezondheid en ieder individu heeft de plicht daartoe zijn of haar steentje bij te dragen. Wie zich aan de gezondheidsplicht onttrekt, moet financieel worden gestraft.

Het taboe rond euthanasie moet worden doorbroken, zodat er een mentaliteitswijziging kan ontstaan waarbij meer en meer mensen spontaan zouden kiezen voor euthanasie van zodra ze in een terminale fase komen of van zodra ze zorgbehoevend worden. Indien het leven op het einde niet met enkele maanden kunstmatig wordt verlengd, betekent dat een enorme besparing op het vlak van de kosten van de gezondheidszorg.

Indien bovenvermelde maatregelen zouden worden doorgevoerd, zou ons sociaal systeem kunnen worden gered van de nakende ondergang. Het is dan ook de hoogste tijd dat we eens een cynische minister van sociale zaken zouden krijgen die werk durft te maken van taboeloze, structurele hervormingen van ons sociaal stelsel.