Sustainocratie

[MIS]

Het project begint stilaan mooie vormen aan te nemen

Sustainocratie bestaat uit ’sustainability’ en ‘democracy’, het betekent zoveel als ‘duurzame menselijke vooruitgang op een democratische manier’. Deze organisatie is geen politieke partij maar een organisme dat zich continu aanpast aan veranderende levensomstandigheden, hierdoor is sustainocratie nooit achterhaald en tegelijkertijd voor op de tijd. Sustainocratie honoreert de nieuwste technologische en wetenschappelijke ontwikkelingen en plaatst het menselijke welzijn centraal. Dit vergt een continue alertheid voor het behouden van het redelijke evenwicht, een proces waarin we allen participeren en verantwoordelijkheid dragen. Dit project bundelt alle partijen in kleurloosheid, een kleur die alle kleuren omvat. Sustainocratie maakt de maatschappelijke doelstelling duidelijk, de realisatie en onderhoud een taak van en voor ons allen. Sustainocratie is net als het leven, het daagt ons uitnodigend uit om flexibel en waakzaam te blijven, een proces van omvatten en insluiten, geen uitsluiting. Sustainocratie is als continu brainstormen, het is nooit af maar wel verfrissend speels, tijdloos in haar bestaan.

http://www.chaospunt.org/

Reacties zijn steeds welkom, het geeft ons inspiratie

[MIS]

Wanneer voorgaande platitudes doorzien werden en dit geen obstakel meer vormde, werden we regelmatig geconfronteerd met de stelling 'dit is als vechten tegen windmolens'. Wat er vooral mee bedoeld werd is dat het een onbegonnen zaak zou zijn om de huidige machthebbers te charmeren voor de Financiële Relativiteitstheorie. Het 'vechten tegen windmolens' kennen we vanuit het verhaal van Don Quichot die vanalles door elkaar haalde, het liet ons spontaan denken aan de verwarring tussen (1) basiseconomie en (2) monopoly zoals we hier trachten te duiden. Om dit betoog kracht bij te zetten, delen we een exploot zoals we het op wikipedia kunnen lezen:

Dat Don Quichot behoorlijk in de war is blijkt als hij herbergen aanziet voor kastelen, windmolens voor reuzen, een hoertje voor een prinses, een kudde schapen voor een leger... Maar zijn waanideeën stuiten steevast op de nuchterheid, de voorzichtigheid en de spreekwoorden van Sancho. Deze botsing tussen de ideale en fictieve wereld van Don Quichot en de werkelijke wereld van Sancho is een hoofdthema van het boek en meteen ook de bron van een groot deel van zijn humor. (bron)

Wanneer we dit exploot aandachtiger bekijken stelt zich de indringende vraag wie er nu Don Quichot is en wie Sancho, wat bedoelen we? In relatie tot het mondiale schuldencomplex zien we een gigantische strijd om geld dat we kunnen vergelijken met een 'gevecht tegen windmolens', net zoals Don Quichot. De Financiële Relativiteitstheorie geeft ons de wiskundige bewijslast dat een dergelijke strijd onnodig blijkt, dit kunnen we zien als de nuchterheid van Sancho. Het boek is zo gezien een satire op de maatschappij waarin we vandaag leven, ethisch gezien is het dan allerminst humoristisch. De platitude dat we hiermee huidige machthebbers niet kunnen charmeren verwordt hierdoor tot een morele plicht, een zaak van mensenrechten en dat in het belang van ons aller welzijn, zonder uitsluiting. De nuchterheid van Sancho kunnen we hier nogmaals weerspiegelen met een aantal cijfervoorbeelden. Sterk vereenvoudigd kunnen we alle balansen opnemen in een geconsolideerde balans, dat is onze eerste stap.

http://www.chaospunt.org/?page_id=8995/