Jezus en Christus

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Vermoedelijk bestond de doop in de tijd van de kerk van Jacobus niet. Vergeten we niet dat Jezus stopte met dopen op het ogenblik dat Johannes de Doper werd omgebracht. Dat zegt ons het evangelie. Ook het feit dat Paulus zegt dat kinderen van heiligen (lees: leden van de jonge 'kerk' ) ook heilig zijn, impliceert in ieder geval dat kinderen niet gedoopt werden.

Indien Handelingen het meer dan eens heeft over de doop, dan projecteert dit geschrift een bestaande toestand van de tijd waarin Handelingen geschreven werd terug naar de primitieve kerk. De doop bij de christenen ontstond waarschijnlijk in de diaspora (bijvoorbeeld in Antiochië) naar analogie van de proselietendoop bij de joden. Nieuwe leden moesten (soms 'nog eens') een doop ondergaan. Het is natuurlijk niet uitgesloten dat de doop tevens opgang vond onder invloed van bewegingen van 'dopers' zoals deze van Johannes.

Jewish Encyclopedia:

BAPTISM: - A religious ablution signifying purification or consecration.

... Baptism is not merely for the purpose of expiating a special transgression, as is the case chiefly in the violation of the so-called Levitical laws of purity; but it is to form a part of holy living and to prepare for the attainment of a closer communion with God.

According to rabbinical teachings, which dominated even during the existence of the Temple (Pes. viii. 8), Baptism, next to circumcision and sacrifice, was an absolutely necessary condition to be fulfilled by a proselyte to Judaism (Yeb. 46b, 47b; Ker. 9a; 'Ab. Zarah 57a; Shab. 135a; Yer. Kid. iii. 14, 64d). Circumcision, however, was much more important, and, like baptism, was called a "seal" (Schlatter, "Die Kirche Jerusalems," 1898, p. 70). But as circumcision was discarded by Christianity, and the sacrifices had ceased, Baptism remained the sole condition for initiation into religious life. The next ceremony, adopted shortly after the others, was the imposition of hands, which, it is known, was the usage of the Jews at the ordination of a rabbi. Anointing with oil, which at first also accompanied the act of Baptism, and was analogous to the anointment of priests among the Jews, was not a necessary condition.

The new significance that Christianity read into the word "Baptism," and the new purpose with which it executed the act of Baptism, as well as the conception of its magical effect, are all in the line of the natural development of Christianity. The original form of Baptism—frequent bathing in cold water—remained in use later among the sects that had a somewhat Jewish character, such as the Ebionites, Baptists, and Hemerobaptists (compare Ber. iii. 6); and at the present day the Sabeans and Mandeans deem frequent bathing a duty (compare Sibyllines, iv. 164, in which, even in Christian times, the heathens are invited to bathe in streams).

Baptism was practised in ancient (Ḥasidic or Essene) Judaism, first as a means of penitence, as is learned from the story of Adam and Eve, who, in order to atone for their sin, stood up to the neck in the water, fasting and doing penance—Adam in the Jordan for forty days, Eve in the Tigris for thirty-seven days (Vita Adæ et Evæ, i. 5-8). According to Pirḳe R. El. xx., Adam stood for forty-nine days up to his neck in the River Gihon. Likewise is the passage, "They drew water and poured it out before the Lord and fasted on that day, and said, 'We have sinned against the Lord'"

To receive the spirit of God, or to be permitted to stand in the presence of God (His Shekinah), man must undergo Baptism (Tan., Meẓora', 6, ed. Buber, p. 46), wherefore in the Messianic time God will Himself pour water of purification upon Israel in accordance with Ezek. xxxvi. 25 (Tan., Meẓora', 9-17, 18, ed. Buber, pp. 43, 53)....

The Baptism of the proselyte has for its purpose his cleansing from the impurity of idolatry, and the restoration to the purity of a new-born man. This may be learned from the Talmud (Soṭah 12b) in regard to Pharaoh's daughter, whose bathing in the Nile is explained by Simon b. Yoḥai to have been for that purpose. The bathing in the water is to constitute a rebirth, wherefore "the ger is like a child just born" (Yeb. 48b) ...

The real significance of the rite of Baptism can not be derived from the Levitical law; but it appears to have had its origin in Babylonian or ancient Semitic practise. ...

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Jewish Encyclopedia:

BAPTISM: - A religious ablution signifying purification or consecration.

... Baptism is not merely for the purpose of expiating a special transgression, as is the case chiefly in the violation of the so-called Levitical laws of purity; but it is to form a part of holy living and to prepare for the attainment of a closer communion with God.

According to rabbinical teachings, which dominated even during the existence of the Temple (Pes. viii. 8), Baptism, next to circumcision and sacrifice, was an absolutely necessary condition to be fulfilled by a proselyte to Judaism (Yeb. 46b, 47b; Ker. 9a; 'Ab. Zarah 57a; Shab. 135a; Yer. Kid. iii. 14, 64d). Circumcision, however, was much more important, and, like baptism, was called a "seal" (Schlatter, "Die Kirche Jerusalems," 1898, p. 70). But as circumcision was discarded by Christianity, and the sacrifices had ceased, Baptism remained the sole condition for initiation into religious life. The next ceremony, adopted shortly after the others, was the imposition of hands, which, it is known, was the usage of the Jews at the ordination of a rabbi. Anointing with oil, which at first also accompanied the act of Baptism, and was analogous to the anointment of priests among the Jews, was not a necessary condition.

The new significance that Christianity read into the word "Baptism," and the new purpose with which it executed the act of Baptism, as well as the conception of its magical effect, are all in the line of the natural development of Christianity. The original form of Baptism—frequent bathing in cold water—remained in use later among the sects that had a somewhat Jewish character, such as the Ebionites, Baptists, and Hemerobaptists (compare Ber. iii. 6); and at the present day the Sabeans and Mandeans deem frequent bathing a duty (compare Sibyllines, iv. 164, in which, even in Christian times, the heathens are invited to bathe in streams).

Baptism was practised in ancient (Ḥasidic or Essene) Judaism, first as a means of penitence, as is learned from the story of Adam and Eve, who, in order to atone for their sin, stood up to the neck in the water, fasting and doing penance—Adam in the Jordan for forty days, Eve in the Tigris for thirty-seven days (Vita Adæ et Evæ, i. 5-8). According to Pirḳe R. El. xx., Adam stood for forty-nine days up to his neck in the River Gihon. Likewise is the passage, "They drew water and poured it out before the Lord and fasted on that day, and said, 'We have sinned against the Lord'"

To receive the spirit of God, or to be permitted to stand in the presence of God (His Shekinah), man must undergo Baptism (Tan., Meẓora', 6, ed. Buber, p. 46), wherefore in the Messianic time God will Himself pour water of purification upon Israel in accordance with Ezek. xxxvi. 25 (Tan., Meẓora', 9-17, 18, ed. Buber, pp. 43, 53)....

The Baptism of the proselyte has for its purpose his cleansing from the impurity of idolatry, and the restoration to the purity of a new-born man. This may be learned from the Talmud (Soṭah 12b) in regard to Pharaoh's daughter, whose bathing in the Nile is explained by Simon b. Yoḥai to have been for that purpose. The bathing in the water is to constitute a rebirth, wherefore "the ger is like a child just born" (Yeb. 48b) ...

The real significance of the rite of Baptism can not be derived from the Levitical law; but it appears to have had its origin in Babylonian or ancient Semitic practise. ...

Het is vooral die zin (en deze doop) die bij onze discussie van belang is.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Het is vooral die zin (en deze doop) die bij onze discussie van belang is.

Inderdaad, alhoewel ik meer belangwekkende zaken zie.

Een groot verschil tussen de onderstaande opvatting en de christelijke leer is dat kinderen zonder zonde worden geboren. Deze betekenis had de doop van Johannes en dat zal ook de betekenis zijn geweest van de doop van de eerste christenen. Een initiatie ritueel dus. Toen dit echter niet bleek te sporen met het offer van Christus moest de doop een nieuwe betekenis krijgen. En zo is uiteindelijk de kinderdoop ontstaan als een afwassing van de schuld geërfd van Adam.

The Baptism of the proselyte has for its purpose his cleansing from the impurity of idolatry, and the restoration to the purity of a new-born man. This may be learned from the Talmud (Soṭah 12b) in regard to Pharaoh's daughter, whose bathing in the Nile is explained by Simon b. Yoḥai to have been for that purpose. The bathing in the water is to constitute a rebirth, wherefore "the ger is like a child just born" (Yeb. 48b) ...

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Inderdaad, alhoewel ik meer belangwekkende zaken zie.

Een groot verschil tussen de onderstaande opvatting en de christelijke leer is dat kinderen zonder zonde worden geboren. Deze betekenis had de doop van Johannes en dat zal ook de betekenis zijn geweest van de doop van de eerste christenen. Een initiatie ritueel dus. Toen dit echter niet bleek te sporen met het offer van Christus moest de doop een nieuwe betekenis krijgen. En zo is uiteindelijk de kinderdoop ontstaan als een afwassing van de schuld geërfd van Adam.

Even terzijde. Hetgeen u nu poneert, staat wel haaks op hetgeen de kerk vertelt over het 'offer van de dood van Jezus'. Door de dood van Jezus verloste Jezus ons ook en zeker van de erfzonde. Een doop was dus zeker niet nodig.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Even terzijde. Hetgeen u nu poneert, staat wel haaks op hetgeen de kerk vertelt over het 'offer van de dood van Jezus'. Door de dood van Jezus verloste Jezus ons ook en zeker van de erfzonde. Een doop was dus zeker niet nodig.

De doop zou inderdaad niet nodig zijn. Maar bepaalde gebruiken van de kerk komen er op neer dat de doop een voorwaarde is voor redding. Aangezien alleen "wie gelooft en gedoopt is" gered zal worden is de doop toch ook vereist voor de redding. Een ongedoopt kind mag niet in gewijde aarde worden begraven. In landen waar de kerk verboden is stellen katholieken alles wat mogelijk is in het werk om een priester te vinden om een kind te dopen. Een priester waagt desnoods zijn leven om de doop te verrichten (Graham Greene - The power and the Glory). Daar wordt uiteraard verschillend over gedacht.

In de Rooms-katholieke kerk heeft eeuwenlang gegolden dat een kind dat ongedoopt zou sterven, niet begraven mocht worden in gewijde aarde, omdat het dan met zijn zondige lichaampje de gewijde aarde zou ontheiligen.

http://www.thomasevangelie.info/thom...mas/ongedoopt/

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De doop zou inderdaad niet nodig zijn. Maar bepaalde gebruiken van de kerk komen er op neer dat de doop een voorwaarde is voor redding. Aangezien alleen "wie gelooft en gedoopt is" gered zal worden is de doop toch ook vereist voor de redding. Een ongedoopt kind mag niet in gewijde aarde worden begraven. In landen waar de kerk verboden is stellen katholieken alles wat mogelijk is in het werk om een priester te vinden om een kind te dopen. Een priester waagt desnoods zijn leven om de doop te verrichten (Graham Greene - The power and the Glory). Daar wordt uiteraard verschillend over gedacht.



http://www.thomasevangelie.info/thom...mas/ongedoopt/

Ja, maar dat is nu juist mijn punt. Jezus zelf stopte met dopen. Ik neem aan de de Joodse kerk in Jeruzalem ook niet doopte, vermits Jezus niet meer doopte. De doop komt dus niet van het joodse christendom (het Palestijns christendom) , dat ik nog altijd beschouw als het meest authentieke en het kortst bij Jezus' leringen. En in de tijd van Paulus mochten kinderen zonder doop sterven zonder dat er later een probleem was omdat ze niet gedoopt zouden zijn. Dat zegt Paulus zelf.

Zulke latere constructie als 'het voorgeborgte van de hel' waar de zielen van ongedoopte kinderen naartoe gingen, was ronduit belachelijk en kwetsend voor de te vroeg gestorven kinderen én voor hun getroffen ouders.

[E. Migrant]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Migrant

Na gisteren een interessante documentaire gezien te hebben over o.a. het oudste Europese geschrift, de Derveni papyrus uit 340 BC, die in 1962 ten noorden van Thessaloniki werd ontdekt, ga ik de piste van de Orpheus-religie wat nader bekijken.

Die Orpheus-religie lijkt namelijk eenzelfde geografisch domein te bestrijken als die waar we de vroegste "Christus" beweging mogen situeren.

Er zijn duidelijke verwantschappen met de "proto"gnostische ideeën van de Paulusleer. Mogelijk was de "Christus"-religie dan niets anders dan een universaliserende poging tot fusie van Joodse en Helleense denkbeelden, uitgaande van gehelleniseerde Joden.

Een interessante bedenking:

Stel dat de "Christus"beweging (leer van Paulus etc.) in feite gemodelleerd was op de mal van het 'Orphisme', dat in dezelfde wereld rond de Egeïsche Zee floreerde.

Dan is het christendom eigenlijk voor een heel groot deel een van oorsprong Europees fenomeen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Migrant

Wat in de Jezus kwestie vaak buiten discussie blijft is de figuur of metafoor Johannes. Deze komt ook in het evangelie van Thomas voor en staat meer dan waarschijnlijk voor de beweging waarvan de huidige Mandaeërs de laatste nazaten van zijn.

Was deze Johannes dan ook niet een Christus?

Niet in de joodse betekenis van het woord. Zoals je ziet in de evangeliën was men er beducht voor iemand Christus te noemen omdat er maar 1 Messias verwacht werd. Jezus zegt nooit van zichzelf dat hij de Christus is. Het wordt alleen gesuggereerd.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Niet in de joodse betekenis van het woord. Zoals je ziet in de evangeliën was men er beducht voor iemand Christus te noemen omdat er maar 1 Messias verwacht werd. Jezus zegt nooit van zichzelf dat hij de Christus is. Het wordt alleen gesuggereerd.

Dat is niet heel correct volgens mij. Heel wat joden verwachtten twee messiassen. De messias-koning en de messias-priester. Deze laatste stond in rang boven de messias-koning. Dat staat ook zo in de bijbel.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Niet in de joodse betekenis van het woord. Zoals je ziet in de evangeliën was men er beducht voor iemand Christus te noemen omdat er maar 1 Messias verwacht werd. Jezus zegt nooit van zichzelf dat hij de Christus is. Het wordt alleen gesuggereerd.

Neen, dat zegt Hij wel. In het beschuldigend vraaggesprek met de hogepriester bevestigt Jezus dat heel uitdrukkelijk, vandaar ook de verontwaardigde reactie waarbij de eerste zijn gewaad scheurt.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, dat zegt Hij wel. In het beschuldigend vraaggesprek met de hogepriester bevestigt Jezus dat heel uitdrukkelijk, vandaar ook de verontwaardigde reactie waarbij de eerste zijn gewaad scheurt.

Maar die uitspraak is op zijn minst dubbelzinnig. De hogepriester vraagt: zijt ge dan de messias? Jezus antwoord: gij zegt (beweert) dat. Nergens in de evangelies zegt Jezus dat hij de messias is. En als het evangelie Jezus laat zeggen over Johannes de doper:


„Wat zijt GIJ in de wildernis gaan aanschouwen? Een riet dat door de wind heen en weer bewogen wordt? 8 Wat zijt GIJ dán gaan zien? Een mens gehuld in zachte klederen? Zij nu die zachte klederen dragen, bevinden zich in de huizen van koningen. 9 Waarom zijt GIJ dan eigenlijk gegaan? Om een profeet te zien? Ja, zeg ik U, en veel meer dan een profeet. 10 Deze is het over wie geschreven staat: ’Zie! Ikzelf zend mijn boodschapper voor uw aangezicht uit, die uw weg vóór u zal bereiden!’ 11 Voorwaar, ik zeg U: Onder hen die uit vrouwen geboren zijn, is er geen grotere verwekt dan Johannes de Doper"er is geen groter mens noch profeet dan Johannes",

ja, dan impliceert dit dat Jezus niet groter is dan Johannes (Jezus is uit een vrouw geboren) en dus kan hij de messias niet zijn.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Maar die uitspraak is op zijn minst dubbelzinnig. De hogepriester vraagt: zijt ge dan de messias? Jezus antwoord: gij zegt (beweert) dat. Nergens in de evangelies zegt Jezus dat hij de messias is. En als het evangelie Jezus laat zeggen over Johannes de doper:


„Wat zijt GIJ in de wildernis gaan aanschouwen? Een riet dat door de wind heen en weer bewogen wordt? 8 Wat zijt GIJ dán gaan zien? Een mens gehuld in zachte klederen? Zij nu die zachte klederen dragen, bevinden zich in de huizen van koningen. 9 Waarom zijt GIJ dan eigenlijk gegaan? Om een profeet te zien? Ja, zeg ik U, en veel meer dan een profeet. 10 Deze is het over wie geschreven staat: ’Zie! Ikzelf zend mijn boodschapper voor uw aangezicht uit, die uw weg vóór u zal bereiden!’ 11 Voorwaar, ik zeg U: Onder hen die uit vrouwen geboren zijn, is er geen grotere verwekt dan Johannes de Doper"er is geen groter mens noch profeet dan Johannes",

ja, dan impliceert dit dat Jezus niet groter is dan Johannes (Jezus is uit een vrouw geboren) en dus kan hij de messias niet zijn.

Niet altijd met u eens, maar in dit geval wel.
Althans voor zover ik het christendom begrijp als niet gelovige.

Dopen en de kruisiging blijven voor mij overigens nogal een onbegrijpelijk iets
De logica ontgaat me. Ben verantwoordelijk voor m`n eigen zonden. Als een ander voor mijn zonden sterft wordt ik in mijn beleving niet verlost, maar krijg er daardoor juist een zwaardere last bij.

Bij het lezen kom ik nogal wat niet te rijmen tegenstrijdigheden tegen.
Petrus bijvoorbeeld sloeg bij iemand een oor af met z’n zwaard, dit zou dus impliceren dat de discipelen wapens droegen.

Verbaas me ook over hoe het zit met het nageslacht van die 12 discipelen en eventueel ook Jezus?
Op de één of andere manier lijkt het of men zulke vragen niet mag stellen aan gelovigen ....
Lijkt mij vreemd als 13 van die mannen geen behoeftes hebben gehad .. of waren mogelijk homo seksueel en hadden geen behoefte aan een vrouw?

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Niet altijd met u eens, maar in dit geval wel.
Althans voor zover ik het christendom begrijp als niet gelovige.

Dopen en de kruisiging blijven voor mij overigens nogal een onbegrijpelijk iets
De logica ontgaat me. Ben verantwoordelijk voor m`n eigen zonden. Als een ander voor mijn zonden sterft wordt ik in mijn beleving niet verlost, maar krijg er daardoor juist een zwaardere last bij.

Bij het lezen kom ik nogal wat niet te rijmen tegenstrijdigheden tegen.
Petrus bijvoorbeeld sloeg bij iemand een oor af met z’n zwaard, dit zou dus impliceren dat de discipelen wapens droegen.

Verbaas me ook over hoe het zit met het nageslacht van die 12 discipelen en eventueel ook Jezus?
Op de één of andere manier lijkt het of men zulke vragen niet mag stellen aan gelovigen ....
Lijkt mij vreemd als 13 van die mannen geen behoeftes hebben gehad .. of waren mogelijk homo seksueel en hadden geen behoefte aan een vrouw?

Wij weten van bepaalde apostelen dat ze kinderen hadden.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Maar die uitspraak is op zijn minst dubbelzinnig. De hogepriester vraagt: zijt ge dan de messias? Jezus antwoord: gij zegt (beweert) dat. Nergens in de evangelies zegt Jezus dat hij de messias is.

U dwaalt: er staat in de grondwet helemaal niet "beweert", er staat als evenmin "gij zegt dat", maar weldegelijk "Isous eipen: "Ego eimai..." (dat is woord voor woord, "Jesus ze: "ik ben..."). De Vulgaat heeft dan ook "Jesus dixit...: "Ego sum...".

Er is dus niet de minste twijfel over Jezus' uitspraak. Hij bevestigt Zijn Messiasschap op de vraag van de hogepriester of Hij de Messias is.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Wij weten van bepaalde apostelen dat ze kinderen hadden.

"We weten..." Dat is echt wel grappig! We weten dat inderdaad, maar dat leert ons de traditie. En juist die traditie neemt u schijnbaar aan als die u zint, maar verwerpt u met even veel gemak als die niet past in uw ideologisch plaatje. Net zo gaat u om met de Schrift. In het ene geval neemt u het voor waar aan, terwijl in andere gevallen u met even veel gemakt stelt dat er geknoeid is met de tekst of dat Jezus zoiets toch niet gezegd of gedaan kan hebben. Dit is typisch de willekeur waar modernistische tekstverklaarders aan leiden. Hun ideologisch kader is de referentie, niet de tekst.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

"We weten..." Dat is echt wel grappig! We weten dat inderdaad, maar dat leert ons de traditie. En juist die traditie neemt u schijnbaar aan als die u zint, maar verwerpt u met even veel gemak als die niet past in uw ideologisch plaatje. Net zo gaat u om met de Schrift. In het ene geval neemt u het voor waar aan, terwijl in andere gevallen u met even veel gemakt stelt dat er geknoeid is met de tekst of dat Jezus zoiets toch niet gezegd of gedaan kan hebben. Dit is typisch de willekeur waar modernistische tekstverklaarders aan leiden. Hun ideologisch kader is de referentie, niet de tekst.

Helemaal niet. Ik neem de traditie op de korrel wanneer deze dingen beweert die tegenstijdig zijn of die niet kunnen.

En zo weten we dat Petrus getrouwd was en dat bijvoorbeeld de apostel Filippus 4 dochters had, waarvan er eentje Mariamne heette. En dat deze mensen leefden volgens Papias (dixit Eusebius) in Hiërapolis. Diezelfde Papias beweert zelfs dat hij met de dochters van Philippus gesproken heeft en deze vertelden hem over twee 'mirakels' die zij hadden meegemaakt. Dat zijn plausibele dingen, afgezien van die mirakels. Echt weten doen we het nooit natuurlijk. Maar dat Jezus op het water heeft gewandeld, lijkt me al heel wat minder plausibel.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Helemaal niet. Ik neem de traditie op de korrel wanneer deze dingen beweert die tegenstijdig zijn of die niet kunnen.

En zo weten we dat Petrus getrouwd was en dat bijvoorbeeld de apostel Filippus 4 dochters had, waarvan er eentje Mariamne heette. En dat deze mensen leefden volgens Papias (dixit Eusebius) in Hiërapolis. Diezelfde Papias beweert zelfs dat hij met de dochters van Philippus gesproken heeft en deze vertelden hem over twee 'mirakels' die zij hadden meegemaakt. Dat zijn plausibele dingen, afgezien van die mirakels. Echt weten doen we het nooit natuurlijk. Maar dat Jezus op het water heeft gewandeld, lijkt me al heel wat minder plausibel.

"Wat niet kan zijn", is slechts een oordeel binnen een welbepaald referentiekader dat u als normerend naar voorschuift.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, dat zegt Hij wel. In het beschuldigend vraaggesprek met de hogepriester bevestigt Jezus dat heel uitdrukkelijk, vandaar ook de verontwaardigde reactie waarbij de eerste zijn gewaad scheurt.

Welnee. Dat maakt u er maar van.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

"Wat niet kan zijn", is slechts een oordeel binnen een welbepaald referentiekader dat u als normerend naar voorschuift.

Ja maar u spreekt vanuit uw geloof. En dan stelt zich de vraag of u nog een ernstig onderzoeker kunt zijn. Want in feite onderzoekt u niets. U neemt klakkeloos aan.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U dwaalt: er staat in de grondwet helemaal niet "beweert", er staat als evenmin "gij zegt dat", maar weldegelijk "Isous eipen: "Ego eimai..." (dat is woord voor woord, "Jesus ze: "ik ben..."). De Vulgaat heeft dan ook "Jesus dixit...: "Ego sum...".

Er is dus niet de minste twijfel over Jezus' uitspraak. Hij bevestigt Zijn Messiasschap op de vraag van de hogepriester of Hij de Messias is.

Je laat een woord weg Jan. Jezus zei: u zegt ik ben (het). Foei.

Ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐγώ εἰμι.