Wij holebi's hekelen overstap Morel naar homohaters VB

[JoeQpublic]

Oorspronkelijk geplaatst door De anarchistische bankier

Terechte opmerking.

Daarom: wie kindergeld wil, moet voortaan cursus volgen.
(Punt 25 uit AB's Megalomane Plan tot Verfraaiing van de Samenleving)

Skatenigs' "stupid people shouldn't breed"

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

U noemt dit normaal ik niet! Dit is trouwens een andere kwestie! "De linkse verloedering van onze maatschappij"

Aha, het zijn dus enkel linksen die scheiden... ! Nu nog beter !

Ik ben al benieuwd naar uw volgende sociologische stellingen...

[Tegendradigaard]

Het zijn enkel rechtsen die trouwen.
Die rechtsen worden links om te kunnen vreemdgaan.
En dan scheiden die ondertussen links geworden rechtsen.

Voila de wereld uitgelegd in drie stappen �* la Tegendradigaard.

[sebby]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargantua

Nogal wiedes, onze maatschappij is het grootste gevaar geworden voor diezelfde moeder natuur. Moeder natuur is door toedoen van de mens een mongoloïde geworden.

Waarom kinderen nog laten opvoeden door mensen, bouw gelijk een plug in de schedel en sluit er een pc op aan, weg met de natuur...

Met overdrijven komen we nergens hoor

Wat ik wil zeggen is dat we als mens steeds verder van de natuur en de natuurwetten staan...en dat is ook normaal want we zijn intelligenter dan bvb. de gemiddelde kikker die zijn dagen vult met vliegen eten en om ter luidst "kwaak" roepen.

We moeten nadenken (bvb. over homosexualiteit en adoptie) vanuit de hedendaagse realiteit, vanuit het oogpunt van een mens in een moderne samenleving. Niet vanuit een romantisch beeld van de natuur of op de manier waarop een oermens die in de grotten woont zou denken...die manier van leven en denken is niet meer van toepassing nu.

We hebben een nieuw evenwicht tussen ons en de natuur gevonden, een evenwicht dat ons verder van de natuur heeft gebracht. Het is dan ook logisch dat we onze denkbeelden alsdusdanig aanpassen.

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door JoeQpublic

Skatenigs' "stupid people shouldn't breed"

Skatenigs?
Google....OK, ik heb weer iets bijgeleerd dat me misschien ooit van pas kan komen in een muziekquiz. Niet dat ik ooit deelneem aan een muziekquiz, want ik lijd aan quizfobie. Maar dat is een ander verhaal.

[jan hyoens]

HET HEILLOZE HOMOHUWELIJK
Patrick van Schie
Op 6 februari besloot het kabinet het burgerlijke huwelijk niet open te stellen voor
paren van hetzelfde geslacht. Wel krijgen homoseksuele paren de mogelijkheid een kind
te adopteren. Het eerste besluit valt toe te juichen, omdat het homohuwelijk een
overbodige noviteit zou zijn. Het tweede besluit is evenwel betreurenswaardig. Het
belang van het kind verdraagt namelijk niet dat er met de leefverbanden waarin het
opgroeit, wordt geëxperimenteerd.
Nederlandse primeur
Gelukkig het land waarover in de internationale pers wordt gezwegen. Treurig stemmende
berichten domineren gewoonlijk de media. Bosnië, Irak en Indonesië zijn geen landen om
jaloers op te zijn. Nederland zelf vormde vorig jaar een uitzondering op het verschijnsel dat
journalisten regen boven zonneschijn verkiezen. Als het de kolommen van de buitenlandse
bladen haalde, dan was het met positief nieuws: het ‘economische wonder’ aan de delta dat
‘poldermodel’ werd gedoopt.
Dit jaar was het eerste Nederlandse wapenfeit dat de aandacht van het buitenland trok, de
partnerregistratie van homoseksuelen. Een foto van Sugar Lee Hooper en haar partner tijdens
hun registratie-plechtigheid in Kaatsheuvel luisterde bijvoorbeeld een artikel in The Economist
op. Het Britse blad constateerde dat ‘homosexuals in the Netherlands now have wider civil
rights than anywhere in Europe’, maar voegde er aan toe dat homoseksuelen nog niet
bevredigd waren: zij willen net als een man en een vrouw een volwaardig huwelijk kunnen
sluiten.1
Is hier opnieuw sprake van de uitzondering dat Nederland met positieve berichten de
internationale aandacht weet te trekken? Toont ons land met deze primeur een liberaal land te
zijn? Het is een ingesleten gewoonte om het inwilligen van elke eis van een minderheid als
teken van liberale gezindheid op te vatten. Ten onrechte. Hieronder zal worden betoogd dat de
primeur van Sugar Lee Hooper ons als liberalen niet vrolijk hoeft te stemmen, en ons zeker 2
niet warm behoeft te maken voor meer dan partnerregistratie. Het homohuwelijk is niet nodig
en al evenmin wenselijk. En het op 6 februari door het kabinet genomen besluit om een
homopaar reeds zonder huwelijk in de gelegenheid te stellen om een kind te adopteren, is
onverstandig.
Het pad naar de notaris
Het huwelijk is een instituut dat een van de oudste tradities belichaamt. Volgens Van Dale is
het ‘de wettelijk geregelde, formeel bekrachtigde levensgemeenschap tussen een man en een
2
vrouw, naar de zin van de instelling voor het leven aangegaan’. Hoe ook genaamd, elke cultuur
kent zo'n met rituelen omgeven verbintenis tussen man en vrouw. Zij wordt overal als een van
de hoogtepunten in het leven van de betreffende individuen beschouwd, en neemt tevens in het
gemeenschapsleven een centrale plaats in.
In de jaren zestig werd het huwelijk door sommige homoseksuelen als een achterhaalde
instelling bespot. Op zijn minst een deel van de homobeweging was in die jaren, samen met
andere ‘emancipatorische’ krachten, eerder uit op het afbreken van het instituut, dan op eigen
toelating. In zekere zin is de huidige wens tot het homohuwelijk dan ook een verheugend
teken. De homobeweging laat nu blijken de fase van volwassenwording te hebben bereikt; zij
heeft de neiging tot afzetten tegen de buitenwereld verruild voor het verlangen te worden
opgenomen.
Daarmee is echter allerminst gezegd dat aan dit verlangen tegemoet moet worden gekomen
door het huwelijk voor homoparen open te stellen. Ook zonder te trouwen en zelfs zonder zich
als partner te laten registreren, kunnen homoseksuelen grotendeels op dezelfde wijze als man
en vrouw samenleven. Voor het treffen van veel praktische juridische regelingen kunnen zij
terecht bij een notaris; een gang naar het stadhuis is daarvoor niet nodig. Zeker nu
partnerregistratie mogelijk is geworden, zijn de verschillen met het huwelijk zeer gering. De
belangrijkste verschillen betreffen de positie van kinderen (waarop ik later in dit artikel
terugkom) en de mogelijkheid voor geregistreerde paren om zonder tussenkomst van de
rechter uiteen te gaan.
Op zichzelf is partnerregistratie al een overbodige poging om aan de wens van homoparen
tegemoet te komen. Door partnerregistratie zijn enkele erfrechtelijke problemen uit de wereld
geholpen. Maar daarvoor was het niet nodig geweest een surrogaat-huwelijk in het leven te
roepen. Vanuit liberale optiek is het logisch dat mensen zelf moeten kunnen bepalen aan wie zij
hun erfenis wensen na te laten, met uitzondering van die gevallen waar er kinderen zijn (en
waar mensen moeten kunnen worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid te zorgen
voor hun nageslacht). Het gaat namelijk om een privé-kwestie, waar de gemeenschap niets mee
te maken heeft (afgezien van eventuele fiscale gevolgen). Maar daarom is het ook verkeerd om
de publiekrechtelijke weg te bewandelen, zoals het pad van partnerregistratie er immers een is.
Veeleer ligt het voor de hand de publiekrechtelijke belemmeringen die een vrije
wilsbeschikking in de weg staan, op te ruimen. Ware die weg bewandeld, dan zouden
homoparen (en zij niet alleen) voor al hun juridische wensen met betrekking tot hun onderlinge
relatie naar de notaris kunnen gaan. Privé-kwesties blijven dan waar zij horen: in de sfeer van
het privaatrecht.
Geen discriminatie
Het homohuwelijk wordt overigens ook niet zozeer bepleit vanwege de juridische
consequenties als wel omdat niet-openstelling van het traditionele huwelijk discriminerend zou
3
zijn. In het rapport van de commissie-Kortmann, die de regering enkele maanden geleden over
het homohuwelijk adviseerde, wordt erop gewezen dat discriminatie op grond van geslacht of
homoseksuele gerichtheid strafrechtelijk reeds verboden is in de uitoefening van ambt, beroep
of bedrijf. De vraag is nu of het meer algemene discriminatieverbod, zoals het bijvoorbeeld is 3
vastgelegd in artikel 1 van de Grondwet, van toepassing is op het huwelijk.
Bedacht moet worden dat van discriminatie niet sprake is zodra onderscheid wordt
gemaakt, maar pas wanneer een onderscheid wordt gemaakt dat niet ter zake doet. Of de
bakker, de trambestuurder of de minister man of vrouw, hetero- of homoseksueel is maakt
voor zijn of haar functioneren niet uit (al kan de seksuele geaardheid van de minister van
Buitenlandse Zaken zijn of haar functioneren in enkele landen wèl beïnvloeden). Of de bakker
of de trambestuurder liberaal of socialist is maakt voor de uitoefening van het beroep evenmin
uit. Met de minister ligt dit anders. Niet dat een liberaal per definitie geschikter voor het ambt
is dan een socialist, of andersom, maar alleen al gelet op de noodzaak om in de
volksvertegenwoordiging steun voor het beleid te krijgen is het redelijk dat bij de benoeming
naar politieke kleur wordt gekeken. Van discriminatie is dan geen sprake.
Het verbod op het maken van een onderscheid naar geslacht kan nooit tot alle gevallen
worden doorgetrokken. Zo is het in de sport niet van toepassing. Het kan aan een man die zijn
kans op een gouden medaille wil vergroten, niet worden toegestaan zich in te schrijven voor
een vrouwenonderdeel. Een strikt verbod op het maken van een geslachtelijk onderscheid zou
trouwens betekenen dat gescheiden wedstrijden niet langer mogelijk zijn. Dit zou vrouwen in
vrijwel elke tak van sport de kans op een overwinning ontnemen. Ook in de sfeer van de
arbeidsvoorwaarden is niet elk onderscheid naar geslacht uitgebannen. Zo kan een man geen
aanspraak maken op zwangerschapsverlof. Hierdoor loopt hij per gebeurtenis maar liefst
zestien weken betaald vrijaf mis. Toch zal geen weldenkend mens willen beweren dat hier van
discriminatie sprake is. Het gemaakte onderscheid is immers functioneel.
Alvorens het niet-toelaten van homoseksuelen tot het huwelijk discriminatie mag worden
genoemd, moet dus worden vastgesteld of het maken van een onderscheid naar seksuele
geaardheid, of nauwkeuriger gezegd: naar geslacht, bij een huwelijk ter zake is. Traditioneel is
in de westerse wereld sprake van een huwelijk bij het aangaan van een duurzame verbintenis
tussen één man en één vrouw. Weinig liberalen zullen er moeite mee hebben om een man die
verkiest met twee of meer vrouwen te trouwen, dat recht te ontzeggen. Het beperken van het
huwelijk tot twee individuen wordt als functioneel aangemerkt, ja zelfs als passend bij de
waardigheid en het respect die ieder individu toekomen. Maar het is onmiskenbaar een
inperking van de keuzevrijheid. Ook een broer en een zus mogen, waar ook ter wereld, niet
met elkaar trouwen. Discriminatie? Weinigen zullen dat oordeel vellen; het gaat niet om een
onderscheid zonder grond. Het kan zeker met het oog op nakomelingen nogal wat uitmaken of
een man met zijn zus of met een niet-bloedverwante vrouw trouwt.
Evenals de bovengenoemde voorbehouden is het beperkt houden van het huwelijk tot twee
4
personen van verschillend geslacht functioneel. Juist omdat een man en een vrouw in een
wezenlijk opzicht per definitie van elkaar verschillen, vullen zij elkaar aan op een wijze die
voor twee personen van hetzelfde geslacht niet haalbaar is. Het huwelijk is vanouds het
instituut dat die verschillen in geestelijke en lichamelijke gesteldheid doet samenvloeien.
Daarom kunnen man en vrouw in het huwelijk één worden, waar een homopaar in bepaalde
opzichten niet anders dan doublures te zien kan geven. Letterlijk pregnant komt de
samensmelting van het mannelijke en het vrouwelijke element tot uitdrukking in het vermogen
het leven te schenken aan een nieuw, uniek individu. Deze voortplantingsmogelijkheid is bij een
homopaar afwezig. Maar het huwelijk is nu juist bij uitstek het instituut dat aan het ter wereld
brengen en opvoeden van kinderen een vast kader biedt. Weliswaar zal niet elk traditioneel
huwelijk tot kinderen leiden, ofwel omdat voor kinderloosheid wordt gekozen dan wel
ongewild, maar in beginsel bergt het de reproductiefactor in zich die een homohuwelijk per
definitie zou ontberen.
Op dit laatste aspect van het huwelijk zal ik verderop nader ingaan. Voor dit moment
volstaat de bovenstaande aanduiding van enkele aspecten die de duurzame verbintenis tussen
man en vrouw wezenlijk doen verschillen van die tussen man en man of tussen vrouw en
vrouw. Het geslacht van elk van beide partners in een huwelijk doet er dus wel degelijk toe.
Het niet toelaten van homoseksuelen tot het huwelijk heeft met discriminatie dan ook niets te
maken.
Recht op consecratie?
Nu is hiermee nog niet aangetoond dat het huwelijk voor homoseksuelen een gesloten
instelling dient te blijven. Want ook al is van discriminatie geen sprake, er zouden nog andere
redenen kunnen zijn om het huwelijk open te breken. Hierboven is al vastgesteld dat die
redenen niet van juridische aard behoeven te zijn. Zo goed als de notaris in beginsel de relatie
tussen een man en een vrouw op bevredigende wijze juridisch kan vastleggen, zo kan die weg
ook aan een homopaar soelaas bieden.
Voor het homohuwelijk wordt ook wel gepleit omdat homoseksuelen ‘een consecratie van
hun liefdesband willen’. Dit motief ligt in het verlengde van het non-discriminatie-argument, 4
hoewel het daaraan niet gelijk is. Een van de kenmerken van het huwelijk is dat de plechtigheid
in het openbaar plaatsvindt. Het is als het ware de bekrachtiging door de gemeenschap van een
door twee individuen gemaakte keuze. Het recht om niet gediscrimineerd te worden is het
recht om geen nadelige gevolgen te ondervinden van een situatie die als een privéaangelegenheid
dient te worden beschouwd. Het eisen van een consecratie van die privésituatie
door de gemeenschap gaat verder. Het legt een claim op de gemeenschap om de keuze
voor een bepaalde invulling van het privé-leven niet alleen te respecteren, maar er ook een
instemmend oordeel over uit te spreken.
Een dergelijk recht kan niet bestaan. Liberale tolerantie is voortgekomen uit de overtuiging
5
dat het geloof een privé-aangelegenheid is. Mensen dienden zelf te weten of zij de inspiratie
voor hun leven aan het katholicisme, het protestantisme, het joodse geloof, of aan welke bron
dan ook wilden ontlenen. Iemand die protestants was, mocht niet als ketter worden vervolgd;
hij moest zelf in alle rust zijn geloof kunnen beleven. Maar dat gaf een protestant niet het recht
om van andersdenkenden te verlangen dat zij die keuze expliciet goedkeuren. Wat voor het
geloof geldt, geldt ook voor de seksuele geaardheid. Homoseksuelen mogen vanwege hun (in
praktijk gebrachte) geaardheid geen nadelige gevolgen ondervinden in levenssferen die buiten
het liefdesleven staan. Maar het gaat te ver om van de samenleving een expliciete goedkeuring
te vragen.
Heteroseksuelen doen dat wel wanneer zij in het huwelijk treden, zo zal men mij wellicht
tegenwerpen. Dat is juist, maar er zijn essentiële verschillen. In de eerste plaats is het huwelijk
de belichaming van een traditie, waarin van een verbintenis tussen twee personen van
verschillend geslacht sprake is. Het feit dat de maatschappelijke opvattingen over
samenlevingsvormen veranderd zijn, doet daaraan niets af. Als ooit een meerderheid van de
bevolking op de traditie geen prijs meer stelt, zal die traditie langzamerhand verdwijnen. Maar
een traditie ontleent haar waarde aan haar vaste inhoud; zou de invulling per opiniepeiling
geschieden dan zou van een traditie geen sprake meer zijn. Dit laat zich illustreren aan de hand
van de staatsvorm. Een land waar een meerderheid van de burgers de monarchie niet langer
vindt passen bij de moderne tijd, kan overgaan tot een republiek. Maar de president zal in zo'n
land geen kroon op zijn of haar hoofd worden gezet.
In de tweede plaats is er in een traditioneel huwelijk de al gesignaleerde mogelijkheid tot
voortplanting. Het huwelijk is niet alleen de kraamkamer van de man en vrouw in kwestie,
maar tevens de ‘broedplaats’ die het voortbestaan van de gemeenschap waarborgt. Op het
moment dat de gemeenschap een verbintenis tussen man en vrouw bekrachtigt, viert zij meteen
het vooruitzicht op een toekomst voor de gemeenschap. Een homohuwelijk kan dat
vooruitzicht niet bieden. En als een verbintenis de gemeenschap geen meerwaarde kan bieden,
dan is er ook geen reden waarom de gemeenschap betrokkenheid zou moeten tonen.
Het belang van het kind
We zijn hiermee opnieuw beland bij een van de meest cruciale aspecten van het huwelijk,
tevens het belangrijkste aspect waarin het huwelijk van de recent mogelijk geworden
partnerregistratie verschilt. Het huwelijk schept een kader voor de geboorte en opvoeding van
kinderen en voor de daaraan verbonden afstammingsrechtelijke gevolgen. Zou het huwelijk
voor homoparen worden opengesteld dan heeft dit uiteraard geen consequentie voor het
geboorte-aspect, maar wel voor de andere aspecten rond kinderen. Tenzij zo'n homohuwelijk
onder andere voorwaarden zou worden gesloten dan een traditioneel huwelijk - in dat geval
ontstaan er twee typen huwelijk, waarmee de ratio achter het inruilen van de partnerregistratie
voor het homohuwelijk geheel verdwijnt - verwerven homoseksuelen dan immers het recht op
6
adoptie. Dat recht lijken zij nu al te krijgen zonder dat het huwelijk voor hen wordt
opengesteld, als het kabinet tenminste zijn zin krijgt.
Op het moment dat er kinderen bij betrokken worden, is het samenlevingsverband niet meer
louter een kwestie van vrije keuze. Bij adoptie van een kind is er een derde partij in het geding,
die niet in staat is geweest uit vrije wil voor het betreffende samenlevingsverband te kiezen.
Daarom moet de maatschappij hieromtrent regelingen treffen, waarbij uitsluitend het belang
van de zwakste partij, dat wil zeggen het niet tot in vrijheid kiezen in staat zijnde kind,
richtsnoer mag zijn. Een liberaal mag hier niet volstaan met het zonder meer honoreren van een
kinderwens van de volwassenen (waaraan niet op natuurlijke wijze kan worden voldaan), maar
dient voor ogen te houden dat de staat in zijn (huwelijks)regelgeving de meest optimale
leefomgeving voor het kind weet te verzekeren.
Die meest optimale leefomgeving is een compleet gezin met een vader en een moeder. Een
kind heeft zowel de beide geslachtsspecifieke rolvoorbeelden nodig in de vorming van zijn of
haar eigen identiteit, als wel de bijzondere aan vader of moeder verbonden affectieve aandacht.
Gezinnen waar de man of de vrouw ontbreekt, laten een beduidend hoger percentage kinderen
met geestelijke en gedragsproblemen zien. Als homoparen hun verlangen naar de zorg voor
een kind krijgen gehonoreerd door voor hen de mogelijkheid van adoptie te openen, lopen de
kinderen een gerede kans hiervan de dupe te worden.
Ook in een gezin met man en vrouw kan een van beide partners, of kunnen zelfs man en
vrouw beiden, wegvallen. Voor zo'n situatie is dan echter niet gekozen. Kinderen die wees
worden of waarvan de ouders scheiden, worden algemeen beklagenswaardig gevonden.
Niemand die met kinderen het beste voor heeft, zal hen willens en wetens in zo'n situatie
brengen. Terecht komt een echtpaar dat in scheiding ligt niet voor adoptie in aanmerking.
Natuurlijk is het mogelijk dat een kind, ondanks de ongunstige omstandigheden, een gelukkig
leven leidt en tot een stabiele persoonlijkheid uitgroeit. Maar de kans daarop is toch geringer
dan wanneer het in een compleet traditioneel gezin opgroeit. Het belang van het kind 5
verdraagt niet dat er met de leefverbanden waarin het groot wordt, bewust wordt
geëxperimenteerd.
Een homopaar biedt een kind dus niet de meest stabiele leefomgeving. En dat is niet het
enige bezwaar dat aan de mogelijkheid van adoptie door homoparen zou vastzitten. Het kind
zou ook nadeel kunnen ondervinden wanneer het bijvoorbeeld op school met zijn of haar
adoptie-ouders wordt gepest. Anders dan die ouders heeft het kind niet voor het homoseksuele
leefverband gekozen. En anders dan de ouders heeft het nog niet de levenswijsheid kunnen
ontwikkelen om zich het pestgedrag onverschillig van de schouders te laten glijden. Dan is er
nog een buiten het leefverband van een homohuwelijk strekkend nadeel: de niet louter
denkbeeldige mogelijkheid dat het voor traditionele gezinnen moeilijker wordt voor adoptie
van een buitenlands kind in aanmerking te komen. Het is niet onwaarschijnlijk dat sommige
buitenlandse adoptiebureaus Nederland van de lijst met adoptie-ouders zullen schrappen om
7
elk risico te vermijden dat een kind niet in een traditioneel gezin terecht komt.
Conclusie
Resumerend kan worden opgemerkt dat het homohuwelijk een overbodige noviteit zou zijn.
Met de wens tot een homohuwelijk wordt voorts een claim op de tafel van de gemeenschap
gelegd waar geen aanspraak op kan worden gemaakt. Ten slotte zou opening van het huidige
huwelijk voor homoparen de belangen van een eventuele ‘derde partij’, het adoptiekind,
schaden. Die belangen zijn natuurlijk evenmin gediend met het kabinetsvoorstel om homoparen
ook zonder het huwelijk open te stellen de mogelijkheid te geven een kind te adopteren. Zowel
het homohuwelijk als een op zichzelf staande mogelijkheid tot adoptie door homoparen dient
dan ook te worden afgewezen. Het is te hopen dat het parlement het kabinet in zijn voornemen
om homoparen het recht op adoptie te geven, corrigeert.
Noten
1. ‘When my old dutch is a man’, The Economist, 24 januari 1998.
2. Strikt genomen had het paar in Kaatsheuvel niet de primeur. Drie homostellen waarvan
telkens een van beide partners niet lang meer te leven had, waren bij wijze van uitzondering al
op 1 januari in de gelegenheid gesteld hun partnerschap te laten registreren.
3. Commissie inzake openstelling van het burgerlijk huwelijk voor personen van hetzelfde
geslacht, Rapport, Den Haag, oktober 1997, p. 15.
4. Paul Cliteur, ‘Andermaal het homo-huwelijk’, Trouw, 20 januari 1998.
5. Voorstanders van adoptie door homoparen voeren aan dat een kind beter af is in een
leefverband met twee liefhebbende mannen of twee liefhebbende vrouwen, dan in een manvrouw-
leefverband waarin het liefde te kort komt. Maar om dit laatste te voorkomen, zal dan
ook - als de adoptieprocedure zorgvuldig geschiedt - altijd worden onderzocht of het kind in
een liefdevol gezin terecht komt of is beland.
Drs. P.G.C. van Schie is wetenschappelijk medewerker van de Prof.Mr. B.M. Teldersstichting

[Mieke 79]

Dit heb je wel zeer slecht gepaste hé, Jan. Regels van één woord!

[jan hyoens]

Oorspronkelijk geplaatst door Mieke 79

Dit heb je wel zeer slecht gepaste hé, Jan. Regels van één woord!

sorry, komt van een pdf-document!

[Sale-Flamin]

Met overdrijven komen we nergens hoor

Wat ik wil zeggen is dat we als mens steeds verder van de natuur en de natuurwettenstaan...en dat is ook normaal want we zijn intelligenter dan bvb. de gemiddelde kikker die zijn dagen vult met vliegen eten en om ter luidst "kwaak" roepen.

We moeten nadenken (bvb. over homosexualiteit en adoptie) vanuit de hedendaagse realiteit, vanuit het oogpunt van een mens in een moderne samenleving. Niet vanuit een romantisch beeld van de natuur of op de manier waarop een oermens die in de grotten woont zou denken...die manier van leven en denken is niet meer van toepassing nu.

We hebben een nieuw evenwicht tussen ons en de natuur gevonden, een evenwicht dat ons verder van de natuur heeft gebracht. Het is dan ook logisch dat we onze denkbeelden alsdusdanig aanpassen.

Ik overdrijf helemaal niet, we zitten toch in de alles-moet-kunnen maatschappij of niet soms?

We zitten in een decadente alles-moeten-kunnen maatschappij, en die trend heeft de maatschappij de laatste vijftig jaar danig ontwricht.

Hetero-koppels moeten perfect zijn in zowat alles en mogen nooit falen, het is niet verwonderlijk dat zoveel mensen uiteen gaan, de maatschappilijke druk is immens groot geworden.

En het is dus niet de mens die zich moet aanpassen aan de kunstmatige maatschappij, het is net de maatschappij die zich moet aanpassen aan de mens.

En holebi-families ineen knutselen zal het daar zeker niet makkelijker op maken, niet voor de holebi-koppels, en nog minder voor de kinderen.

En ik ben er niet van overtuigd dat de grondreden, de kinderen dus, het belangrijkste is in dit debat, maar wel het streven naar persoonlijk genot van de holebi-ouders.

[sebby]

De maatschappij is nét een natuurlijk product van de mens.

Maar kom , om terug tot het onderwerp te komen:

En ik ben er niet van overtuigd dat de grondreden, de kinderen dus, het belangrijkste is in dit debat, maar wel het streven naar persoonlijk genot van de holebi-ouders.

Een kinderwens is NOOIT altruïstisch. Ook hetero's willen graag (voor henzelf) een kind. Dat is ook "eigen genot".

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

Het huwelijk is een instituut dat een van de oudste tradities belichaamt. Volgens Van Dale is
het ‘de wettelijk geregelde, formeel bekrachtigde levensgemeenschap tussen een man en een
vrouw, naar de zin van de instelling voor het leven aangegaan’. Hoe ook genaamd, elke cultuur
kent zo'n met rituelen omgeven verbintenis tussen man en vrouw. Zij wordt overal als een van
de hoogtepunten in het leven van de betreffende individuen beschouwd, en neemt tevens in het
gemeenschapsleven een centrale plaats in.
In de jaren zestig werd het huwelijk door sommige homoseksuelen als een achterhaalde
instelling bespot. Op zijn minst een deel van de homobeweging was in die jaren, samen met
andere ‘emancipatorische’ krachten, eerder uit op het afbreken van het instituut, dan op eigen
toelating. In zekere zin is de huidige wens tot het homohuwelijk dan ook een verheugend
teken. De homobeweging laat nu blijken de fase van volwassenwording te hebben bereikt; zij
heeft de neiging tot afzetten tegen de buitenwereld verruild voor het verlangen te worden
opgenomen.
Daarmee is echter allerminst gezegd dat aan dit verlangen tegemoet moet worden gekomen
door het huwelijk voor homoparen open te stellen. Ook zonder te trouwen en zelfs zonder zich
als partner te laten registreren, kunnen homoseksuelen grotendeels op dezelfde wijze als man
en vrouw samenleven. Voor het treffen van veel praktische juridische regelingen kunnen zij
terecht bij een notaris; een gang naar het stadhuis is daarvoor niet nodig. Zeker nu
partnerregistratie mogelijk is geworden, zijn de verschillen met het huwelijk zeer gering.

Het enige argument hier is dus : "huwelijk was vroeger tussen man en vrouw, dus moet het -omwille van de traditie- nu zo blijven. Dat de homo's het kind maar een andere naam geven." Nou moe, zeer "liberaal"...

De vraag is nu of het meer algemene discriminatieverbod, zoals het bijvoorbeeld is 3
vastgelegd in artikel 1 van de Grondwet, van toepassing is op het huwelijk.

Ja hoor, nog beter. Nu heeft een liberaal al regelneukerij nodig om door te hebben of iets discriminerend is of niet...

Maar het huwelijk is nu juist bij uitstek het instituut dat aan het ter wereld
brengen en opvoeden van kinderen een vast kader biedt.

Het wordt zelfs hilarisch. Eerst zit de brave man een heel pleidooi te houden dat alles wat in de privaatrechtelijke sfeer gebeurt, het liefst van al persoonlijk wordt bedisseld met een notaris. En nu houdt hij het klassieke katholieke pleidooi van het huwelijk als hoeksteen van het gezin.

Bij adoptie van een kind is er een derde partij in het geding,
die niet in staat is geweest uit vrije wil voor het betreffende samenlevingsverband te kiezen.
Daarom moet de maatschappij hieromtrent regelingen treffen, waarbij uitsluitend het belang
van de zwakste partij, dat wil zeggen het niet tot in vrijheid kiezen in staat zijnde kind,
richtsnoer mag zijn.

Die meest optimale leefomgeving is een compleet gezin met een vader en een moeder.

Een
kind heeft zowel de beide geslachtsspecifieke rolvoorbeelden nodig in de vorming van zijn of
haar eigen identiteit, als wel de bijzondere aan vader of moeder verbonden affectieve aandacht.

Ook hier wordt de premisse gemaakt door vulgarisend-populaire lulkoek. Psychologen hebben het belang van "de vaderfiguur" en "de moederfiguur" als geslachtsspecifieke voorbeelden (een liberaal die pleit voor een duidelijke scheiding tussen vadertaken en moedertaken in het gezin? Vreemd...) in het gezin al lang ondergraven.

Kinderen die wees
worden of waarvan de ouders scheiden, worden algemeen beklagenswaardig gevonden.

Nog grappiger. "Ze worden beklagenswaardig gevonden", dus veel goeds zal er wel niet uitkomen...

In plaats van adoptie carrément te verbieden voor bepaalde groepen van mensen, kan men toch veel beter op een case by case basis beslissen zeker. Zoiets sluit direct alle mogelijke discriminatie uit. Of om het met de woorden van de heer Van Schie te zeggen: "Daar kan toch geen enkele liberaal tegen zijn..." .

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door sebby

Een kinderwens is NOOIT altruïstisch. Ook hetero's willen graag (voor henzelf) een kind. Dat is ook "eigen genot".

Ik snap trouwens de redenering toch niet goed. Volgens mij is het juist een GOEDE eigenschap, zoniet een noodzakelijk voorwaarde (!) dat ouders graat een kind willen. Ik zie immers niet in hoe het "in het belang van een kind" kan zijn, om het te laten adopteren door een koppel dat helemaal geen kinderen wilt...

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

Maar er bestaan wel wetenschappelijke studies waar bewezen wordt dat de beste opvoedsituatie voor het psychische welzijn van het kind een normaal man-vrouwgezin is!

En welke studies mogen dat dan wel aangetoond hebben? De best denkbare situatie voor het kind bestaat erin opgevoed te worden door haar natuurlijke moeder.

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

Maar de discussie gaat hier over adoptie! Het is toch de normaalste zaak van de wereld dat men bij de adoptie van een kind zoekt naar een situatie waar het kind zich optimaal zal kunnen ontplooien!

En het is nog steeds beter om geadopteerd te worden dan om je ganse leven in een of ander weeshuis door te brengen. Zolang er m.a.w. kinderen zonder gezin zijn, is het dus sowieso beter om ook homoseksuelen kinderen te laten adopteren.

Oorspronkelijk geplaatst door Gargantua

Ik overdrijf helemaal niet, we zitten toch in de alles-moet-kunnen maatschappij of niet soms?

Er zijn nog nooit zoveel (zowel formele als informele) wetten geweest als vandaag de dag, dus neen.

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

Het huwelijk is een instituut dat een van de oudste tradities belichaamt.

Dat is al dikke flauwe zever en eigenlijk gewoon een flagrante historische onwaarheid. Ik schreef al eens iets over dat huwelijk: http://forum.politics.be/viewtopic.p...amp;start=3915
Dat het huwelijk een centrale plaats zou innemen in het gemeenschapsleven is bijvoorbeeld gewoon een flagrante leugen, daar het huwelijk heel lange tijd een gebeuren is geweest dat in zeer intieme kring plaats vond en dat gewoon bij de mensen thuis plaats vond!

Eigenlijk ben ik in shock omdat de auteur zijn tekst begon met 'wij liberalen', maar vervolgens vindt hij het wel geen probleem om het volgende te schrijven:

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

grotendeels op dezelfde wijze als man en vrouw samenleven... Zeker nu partnerregistratie mogelijk is geworden, zijn de verschillen met het huwelijk zeer gering.

M.a.w. er zijn nog steeds wel verschillen, maar och kom ze zijn klein dus het is niet van belang. Dat lijkt mij eender de reactie van een homofoob dan van een liberaal.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door jan hyoens

Ik ga hier nu niet weer de menselijke evolutieleer uit de doeken doen he!
Deze topic bestaat al!

Ik kan me niets herinneren van de invloed van de "menselijke evolutieleer" op de pedagogische capaciteiten van homoseksuelen... Ik geloof niet dat zoiets al eerder ter sprake kwam.

Kan je je standpunt daaromtrent eens toelichten?

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Ik kan me niets herinneren van de invloed van de "menselijke evolutieleer" op de pedagogische capaciteiten van homoseksuelen... Ik geloof niet dat zoiets al eerder ter sprake kwam.

Kan je je standpunt daaromtrent eens toelichten?

Pas op hoor, ik begrijp mensen die het hier flagrant mee oneens zijn wel.

Het probleem is echter, dat zij getrapt zitten in een tunnelvisie: een kind roept bij hen het beeld op van vader en moeder, en binnen dat beeld krijg je dan argumentaties van het soort "het is moeder natuur" of "het is tegennatuurlijk".

Dat terwijl een rationeel ingestelde visie zou moeten uitgaan van: wat is het belang van de vaderfiguur, wat is het belang van de moederfiguur (psychologie). Moet die vaderfiguur echt de vader zijn? Of kunnen bvb. grootouders even goede ouders zijn dan de ouders zelf? En verder: kan iemand zonder biologische band een even goede ouder zijn dan de ouder zelf? Moet die persoon per definitie overenkomen met een moederfiguur of vaderfiguur (psychologische betekenis)? Of kan een vader net zo goed moederfiguur spelen bvb.? Omtrent vele van deze vragen is er niet zo lang geleden nog een (redelijk onthutsende) reportagereeks verschenen op BBC, waarin al deze zaken bekeken werden. En het blijkt inderdaad dat een kind meer nood heeft aan bepaalde "gedragingen" en "emoties", "nestwarmte", ... dan dat daar een man en een vrouw naast zijn of haar bedje staan.

[Guderian]

Homofilie leidt er toe dat homoseksualiteit vandaag de dag niet alleen meer als zijnde normaal gedrag wordt gecatalogeerd, maar dat het ook extra bescherming en zelfs bewondering verdient. De roze lobby straalt meer en meer een valse superioriteit uit die laat uitschijnen dat hetero's inferieure wezens zijn. Na hun gelijke rechten komen de voorrechten. het linkse regime en haar lakeien stelt de zogenaamde "homofobie" (het loutere kritiek leveren op jeanetterie) gelijk met racisme en antisemitisme, de roze maffia maakt dan ook deel uit van de gedachtenpolitie. Homofilie is één van de duidelijkste symptomen van decadentie en teloorgang van gemeenschapszin. Een volk dat homoseksualiteit beschouwt als iets normaals, gaat in tegen de biologische en ethologische regels, gaat in tegen de "natuurwet" zoals Robert Ardrey dit formuleerde. Dit volk zet haar reproductie en haar voortbestaan op het spel. De apologie en het propageren van homofilie zijn niet onschuldig: ze passen in de anti-vitalistische doctrine die door oa de vrijmetselaars gecultiveerd wordt en is er op uit samen met het dogma van de vermenging, van de xenofilie, het ontspoorde feminisme en het anti-natalisme om vitale kracht te vernietigen en zo de biologische wortels van de Europeanen uit te roeien.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

Homofilie leidt er toe dat homoseksualiteit vandaag de dag niet alleen meer als zijnde normaal gedrag wordt gecatalogeerd, maar dat het ook extra bescherming en zelfs bewondering verdient. De roze lobby straalt meer en meer een valse superioriteit uit die laat uitschijnen dat hetero's inferieure wezens zijn. Na hun gelijke rechten komen de voorrechten. het linkse regime en haar lakeien stelt de zogenaamde "homofobie" (het loutere kritiek leveren op jeanetterie) gelijk met racisme en antisemitisme, de roze maffia maakt dan ook deel uit van de gedachtenpolitie. Homofilie is één van de duidelijkste symptomen van decadentie en teloorgang van gemeenschapszin. Een volk dat homoseksualiteit beschouwt als iets normaals, gaat in tegen de biologische en ethologische regels, gaat in tegen de "natuurwet" zoals Robert Ardrey dit formuleerde. Dit volk zet haar reproductie en haar voortbestaan op het spel. De apologie en het propageren van homofilie zijn niet onschuldig: ze passen in de anti-vitalistische doctrine die door oa de vrijmetselaars gecultiveerd wordt en is er op uit samen met het dogma van de vermenging, van de xenofilie, het ontspoorde feminisme en het anti-natalisme om vitale kracht te vernietigen en zo de biologische wortels van de Europeanen uit te roeien.

De meest optimistische schattingen gewagen van 10% holebi's op de totale bevolking. Nog afgezien van het feit dat ook holebi's zich kunnen voortplanten, zijn er nog steeds 90% heteroseksuelen om voor de instandhouding van de soort te zorgen. Het einde van de mensheid is wat dat betreft toch nog niet meteen in zicht, of wel?

[Dilbert]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

De meest optimistische schattingen gewagen van 10% holebi's op de totale bevolking.

Optimistisch ? Schatting ?

Bullshit dus. De twee vrouwelijke dwergkonijnen van mijn kinderen "rijden" ook regelmatig op elkaar. Vanaf daar een mannelijk konijn bijgezet wordt is dat gedaan.

Guderian heeft trouwens gelijk. Dat gezaag en gekneut van sommige holebi's begint de strot uit te komen.

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door Dilbert

Bullshit dus.

Het woord optimistisch was nogal ongelukkig gekozen door Raf, maar dat maakt de 'stelling' niet meer of minder 'bullshit' natuurlijk. Mijn vraag is dan ook waarom u ze 'bullshit' vindt, op welke onderzoeken u uw bewering basseert en hoeveel het er dan wel zouden zijn? Bovendien vraag ik mij af of dat van enig belang is, of het nu om 50, 20, 10, 5 of 2% van het totaal aantal mensen zou gaan maakt voor mij geen bal uit.

Oorspronkelijk geplaatst door Dilbert

De twee vrouwelijke dwergkonijnen van mijn kinderen "rijden" ook regelmatig op elkaar. Vanaf daar een mannelijk konijn bijgezet wordt is dat gedaan.

Heel tof verhaaltje, en wat wilt ge nu aantonen? Dat homoseksualiteit eigenlijk niet bestaat?

Oorspronkelijk geplaatst door Dilbert

Guderian heeft trouwens gelijk.

Dat heeft hij niet, onze (homoseksuele) maatschappij is verre van uitgestorven en het verband tussen aanvaarding van homoseksualiteit en het dalende geboortecijfer is een hersenspinsel van Guderian dat hij niet kan onderbouwen. Dat heteroseksuelen als inferieur aanzien worden of dat homoseksualiteit extra bescherming en zelfs bewondering verdient, zuigt hij al helemaal uit zijn duim.

En dat sommige mensen hun 'gezaag' uw strot uit komt, is uw goed recht maar dat is nog geen argument. Blijf dan gewoon weg uit topics als dit zou ik zeggen, niemand verplicht u namelijk om dit 'gezaag' te lezen.

[Tantist]

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

AIDS zal het homoprobleem wel oplossen...

Jaja, en heel wat collateral damage veroorzaken bij de hetero's...