Nieuwjaar is zuipen voor d'ambtenaren

[-Jo-]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Eigenlijk zouden figuren zoals u eens ontdaan moeten worden van de voordelen van de welvaartscreatie door figuren zoals mezelf en sfax.

Kijken hoe ver u dan zou springen.

Er heeft er hier precies ene een hoge eigendunk, van enige bescheidenheid zeker geen last.

[-Jo-]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Zo, dat is tenminste duidelijk. Toont nogmaals de noodzaak aan van vakbonden in alle bedrijven. In sommige bedrijven wanen bedrijfsleiders zich nog caesar die eenzijdig alles beslissen, ook qua arbeidsomstandigheden.

²

Het "sociaal secretariaat" hangt natuurlijk volledig van U af, eet uit uw hand, en is dus allesbehalve neutraal, die zullen U nooit tegenspreken. In zulke bedrijven hebben werknemers met andere woorden geen rechten. De relatie werkgever-werknemer is er gene tussen gelijke partners, U beslist over zijn broodwinning, en dus gaat U ervan uit dat hij zich te plooien heeft naar uw wensen.

Inderdaad. In ons bedrijf is het werknemers zelfs verboden om zelf contact op te nemen met het sociaal secretariaat!

Ik hoop dat er werknemers moedig genoeg zijn om naar de vakbond te stappen, in plaats van gewoon ontslag te nemen. En dat U moedig genoeg bent om toe te geven dat hun vakbondslidmaatschap reden tot ontslag was... in plaats van een drogreden te vinden zoals meestal gebeurt.
Maar zo eerlijk zult U waarschijnlijk niet zijn, want U weet dat U dan rechtelijk vervolgd kunt worden.

Liegen, bedriegen en mooipraten zijn de belangrijkste eigenschappen voor succesvol "ondernemerschap" in het financieel-kapitalistisch systeem.

Ik ga dit gebruiken in de vakbond om nog meer leden aan te werven bij KMO's. In die bedrijven, waar dikwijls nog 19de eeuwse toestanden heersen, zijin vakbonden het meest nodig.

²
Vanaf 1 werknemer = automatisch intrede van de vakbond. Indien de werknemer het zelf niet doet/kan, moet een aangestelde externe persoon van de vakbond op geregelde tijdstippen in het bedrijf over de vloer kunnen komen.

Het gaat daarover: je hebt een contract afgesloten met een werknemer, waarbij beide rechten en plichten hebben. U hebt genoeg instanties om de werknemer op z'n plichten te wijzen en desnoods te santioneren. De vakbond is er om U op uw plichten te wijzen en desnoods te santioneren.

²

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-

²



Inderdaad. In ons bedrijf is het werknemers zelfs verboden om zelf contact op te nemen met het sociaal secretariaat!


Liegen, bedriegen en mooipraten zijn de belangrijkste eigenschappen voor succesvol "ondernemerschap" in het financieel-kapitalistisch systeem.


²
Vanaf 1 werknemer = automatisch intrede van de vakbond. Indien de werknemer het zelf niet doet/kan, moet een aangestelde externe persoon van de vakbond op geregelde tijdstippen in het bedrijf over de vloer kunnen komen.



²

bedankt voor de steun, maar ik versta in dat geval uw gedweep met het nazisme niet zo goed, het nazisme was een reactie tegen het communisme en de vakbonden, gesteund door de industire en het patronaat. Staken en sociale strijd waren verboden. "Solidarisme" kwam er in de praktijk op neer dat de patroon de baas was, zonder inspraak van werknemers.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Sfax
Flexibiliteit wil zeggen: bereidheid om overuren te kloppen, bereidheid om weekens te werken, 's nachts etc. Flexibiliteit wil NIET zeggen meer werken voor hetzelfde geld. Dat is uitbuiting, geen flexibiliteit.

Same remark as for Duvelke. Er staat al aangegeven wat er tegenover die extra uren staat. Je kan daar over blijven kijken en halsstarrig blijven vasthouden aan je eigen grote idee over én geld én recup, terwijl je alle andere regeling daarrond als uitbuiting blijft bestempelen, maar veel ga je daar niet mee bewijzen. Fine als jij die visie er op wil nahouden, mijn mensen denken er anders over. Twee keer raden wiens mening ik belangrijker vind.

Natuurlijk zien ze de plichten: ze komen naar hun werk op tijd, ze presteren en doen wat van hen verwacht wordt. Van werkgevers wordt verwacht dat ze het arbeidscontract respecteren en alle overuren compenseren en uitbetalen. Rechten en plichten voor beide partijen. Helaas ziet niet elke werkgever dat zo, en maken ze misbruik van hun machtspositie, daarom zijn vakbonden noodzakelijk.

Mijn verwachting is dat elk van mijn mensen "owners" zijn. Anderen heb ik in mijn team niet nodig, en die zal ik er ook binnen de kortste keren terug uit knikkeren. Vakbonden gaan in dat plaatje gewoon mee.

Wat is er mis met verworven rechten? Wil U een maatschappij zoals in de derde wereld of de VS waar de werknemer geen enkel recht heeft?

Ook hier: jij interpreteert er maar op los om anderen toch maar in het hokje te kunnen duwen waar ze volgens jou in moeten zitten.
Stellen dat verworven rechten niet absoluut en eeuwig zijn, is niet hetzelfde als pleiten voor een terugkeer naar de status van een derde wereld land. Maar verworven rechten zijn niet eeuwig, zijn niet absoluut, en al helemaal niet wanneer het gaat over "verworven rechten" die an sich al verkeerd zijn.

mentaliteit, dus bereid hel hard te werken voor weinig geld. Uitbuiting dus, van mensen die geen ander perspectief hebben. Pas op, niet alle westerse bedfrijven actief in de derde wereld buiten uit, er zijn er ook die arbeidsrechten respecteren net als in Europa en hun werknemers een goed loon geven (naar lokale normen). Er zijn er helaas ook veel andere, en ook veel die met lokale onderaanneming werken om zo alle kritiek van zich af te wentelen.

Ik spreek van mentaliteit, jij moet daar weer automatisch uitbuiting van maken. Geraak jij uberhaupt wel verder dan een denkpatroon dat je eigen gepolariseerde simplismen kan overstijgen? Inhoudelijk lijk je me een pak sterker te staan dan bijvoorbeeld een Jo, en da's dan ook de enige reden waarom ik eigenlijk reageer. Een beetje verder denken dan die simplismen mag dan ook niet zo moeilijk zijn eh.

Nee, "mentaliteit" gaat niet over uitbuiting of over heel hard werken voor heel weinig geld. Zoals ik al eerder heb aangegeven: al mijn mensen in alle landen die ik overkoepel, zitten bij de best verdienenden in hun referentieschalen (en dan mag je rekenen op een double digit percentage hoger dan de best verdienenden in hun schaal). Voor heel weinig geld is dus compleet niet aan de orde, maar daar moet dan ook wel iets tegenover staan. Een owner-mentaliteit is daarbij onontbeerlijk. Verder willen gaan dan enkel je uren en jouw taakjes willen doen, maar problemen oprapen en van begin tot einde opvolgen en oplossen, zelfs al zitten daar dingen bij die niet tot je verantwoordelijkheden behoren. Mensen die zo denken, die kijken niet op de prikklok; die blijven tot alles wat nodig is, gedaan is. Mensen die zo denken, die kan je ook vrijlaten. Die hebben geen supervisie nodig van een baas die met een zweep achter hun de pas er in houdt.
Zolang je een werknemer-werkgever relatie nog steeds zo ziet echter, leef je nog steeds in het verleden.

[tomm]

Sfax

Same remark as for Duvelke. Er staat al aangegeven wat er tegenover die extra uren staat. Je kan daar over blijven kijken en halsstarrig blijven vasthouden aan je eigen grote idee over én geld én recup, terwijl je alle andere regeling daarrond als uitbuiting blijft bestempelen, maar veel ga je daar niet mee bewijzen. Fine als jij die visie er op wil nahouden, mijn mensen denken er anders over. Twee keer raden wiens mening ik belangrijker vind.

Ik zou er niet mee akkoord gaan, tenzij het een erg boeiende job is of bijzonder goed verdient. Maar neem nu een arbeider in een drukbedrijf (waar ik als jobstudent nog gewerkt heb). Als er plotse bestellingen binnenkomen moet iedereen langer werken, ze krijgen wat extra toegestopt in het zwart maar geen recup. Bovendien moest je eerst uitchecken en dan nog de boel opruimen. De mensen die daar vast werken zijn dikwijls mensen zonder opleiding die zich niet van hun rechten bewust zijn. (je kent dat wel: ja maar als ik teveel reclameer vlieg ik buiten, wie gaat dan m'n huis afbetalen?) Ik heb direct m'n ontslag ingediend na een paar dagen, en heb de vakbond ingelicht over de gang van zaken daar...

Mijn verwachting is dat elk van mijn mensen "owners" zijn. Anderen heb ik in mijn team niet nodig, en die zal ik er ook binnen de kortste keren terug uit knikkeren. Vakbonden gaan in dat plaatje gewoon mee.

Maar zijn ze echt "owners"? Ik haat werkgevers die over een "team" spreken, hun werknemers "floormanagers" noemen en dergelijke, terwijl ze een loontje krijgen van maximum 1300 netto en het bedrijf zelf megawinsten maakt. (bvb. mediamarkt) Wie denken ze eigenlijk in de maling te nemen?

Ook hier: jij interpreteert er maar op los om anderen toch maar in het hokje te kunnen duwen waar ze volgens jou in moeten zitten.
Stellen dat verworven rechten niet absoluut en eeuwig zijn, is niet hetzelfde als pleiten voor een terugkeer naar de status van een derde wereld land. Maar verworven rechten zijn niet eeuwig, zijn niet absoluut, en al helemaal niet wanneer het gaat over "verworven rechten" die an sich al verkeerd zijn

.

verworven rechten blijven gelden tot er een nieuwe overeenkomst komt tussen werknemers en werkgevers, als gevolg van onderhandelingen.

Nee, "mentaliteit" gaat niet over uitbuiting of over heel hard werken voor heel weinig geld. Zoals ik al eerder heb aangegeven: al mijn mensen in alle landen die ik overkoepel, zitten bij de best verdienenden in hun referentieschalen (en dan mag je rekenen op een double digit percentage hoger dan de best verdienenden in hun schaal). Voor heel weinig geld is dus compleet niet aan de orde, maar daar moet dan ook wel iets tegenover staan. Een owner-mentaliteit is daarbij onontbeerlijk. Verder willen gaan dan enkel je uren en jouw taakjes willen doen, maar problemen oprapen en van begin tot einde opvolgen en oplossen, zelfs al zitten daar dingen bij die niet tot je verantwoordelijkheden behoren. Mensen die zo denken, die kijken niet op de prikklok; die blijven tot alles wat nodig is, gedaan is. Mensen die zo denken, die kan je ook vrijlaten. Die hebben geen supervisie nodig van een baas die met een zweep achter hun de pas er in houdt.

Dat kan enkel voor goedbetaalde kaderfuncties. Ik had het eerder over laaggeschoold werk. Maar zelfs voor kaderfuncties kun je niet van mensen eisen dat ze van 8 tot 19 u op kantoor zitten, en dikwijls nog werk naar huis meenemen, dat is onmenselijk. Het kan wel eens gebeuren in erg drukke periodes, dat moet kunnen, maar in sommige bedrijven is dat de norm. Daar lijdt het familie- en sociale leven van de werknemers onder, het is ongezond en stresserend.

Dat gezegd zijnde, ik begrijp je probleem met ambtenaren wel: ze focussen zich enkel op hun gebied, hun eigen dienst, nemen weinig verantwoordelijkheid en tonen weinig eigen initiatief, op dat vlak schort er inderdaad iets. Maar een dergelijke "owner" mentaliteit en inzet vereist hoge lonen en boeiend werk. Iemand die aan de band werkt of voor een callcenter kan noot een "owner" zijn dat begrijp je toch.

Zolang je een werknemer-werkgever relatie nog steeds zo ziet echter, leef je nog steeds in het verleden.[/

toch niet, de overgrote meerderheid van de werknemers, zeker wereldwijd, heeft zuiver een uitvoerende, niet-creatieve taak. En voor die mensen is het erg belangrijk dat er duidelijke afspraken gemaakt worden over werkuren.

[exodus]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Maar zijn ze echt "owners"? Ik haat werkgevers die over een "team" spreken, hun werknemers "floormanagers" noemen en dergelijke, terwijl ze een loontje krijgen van maximum 1300 netto en het bedrijf zelf megawinsten maakt. (bvb. mediamarkt) Wie denken ze eigenlijk in de maling te nemen?

Het concept van co-ownerschap vind ik zeer interessant. Ik heb eens een docu gezien over enkele bedrijven in Amerika waar ze al zo werken. Zeer vooruitstrevend, en eigenlijk meer correct. Ook zeer motiverend voor het personeel. Men gaat ook veel loyaler zijn, omdat men ook echt een stuk van het bedrijf bezit.

Een bedrijf bestaat uit alle mensen, niet enkel de bedrijfleider of leiders die de grote winsten voor zich houden.

Hiervoor is er echter een grote mentaliteitswijziging nodig. En dat zie ik bij de meeste bedrijfsleiders nog niet gebeuren. Mensen hebben de neiging vast te houden aan "wat zij opgebouwd" hebben. Ze vergeten echter dikwijls dat alle lagen van hun werknemers hun bedrijf geholpen hebben. Het huidige systeem neigt sterk naar een verkapte vorm van moderne slavernij. De meeste bedrijfleiders horen dit uiteraard niet graag.

De overheid is in deze uniek. Onze Belgische overheid is een goede werkgever voor haar werknemer. De rechten en plichten zijn goed uitgelijnd. Het grote verschil natuurlijk is dat er geen winst moet gemaakt worden zoals in een bedrijf. Winsten die toch altijd grotendeels naar de bedrijfleiders gaan.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door -Jo-

Er heeft er hier precies ene een hoge eigendunk, van enige bescheidenheid zeker geen last.

De beter verdienende hogere bediende/kader is wat vlaanderen draaiende houdt. Ik hoop dat u dat beseft.

Zij betalen het gros van de belastingen. Ook omdat ze met zo veel zijn.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Sfax

Ik zou er niet mee akkoord gaan, tenzij het een erg boeiende job is of bijzonder goed verdient. Maar neem nu een arbeider in een drukbedrijf (waar ik als jobstudent nog gewerkt heb). Als er plotse bestellingen binnenkomen moet iedereen langer werken, ze krijgen wat extra toegestopt in het zwart maar geen recup. Bovendien moest je eerst uitchecken en dan nog de boel opruimen. De mensen die daar vast werken zijn dikwijls mensen zonder opleiding die zich niet van hun rechten bewust zijn. (je kent dat wel: ja maar als ik teveel reclameer vlieg ik buiten, wie gaat dan m'n huis afbetalen?) Ik heb direct m'n ontslag ingediend na een paar dagen, en heb de vakbond ingelicht over de gang van zaken daar...

Je moet er ook niet akkoord mee gaan. Zoals ik zei, dat is het verschil tussen jouw visie en hun visie.

Maar zijn ze echt "owners"? Ik haat werkgevers die over een "team" spreken, hun werknemers "floormanagers" noemen en dergelijke, terwijl ze een loontje krijgen van maximum 1300 netto en het bedrijf zelf megawinsten maakt. (bvb. mediamarkt) Wie denken ze eigenlijk in de maling te nemen?

Vertel het me maar, vanaf wanneer zijn ze "owners" in jou wogen?
.

verworven rechten blijven gelden tot er een nieuwe overeenkomst komt tussen werknemers en werkgevers, als gevolg van onderhandelingen.

Daarmee insinueer je dat er over verworven rechten kan gepraat worden. De booschap die de wereld ingestuurd wordt, is vaak anders (genre "handen af")

Dat kan enkel voor goedbetaalde kaderfuncties.

Nee, dat kan ook voor bediende- en zelfs arbeiderfuncties.

Ik had het eerder over laaggeschoold werk. Maar zelfs voor kaderfuncties kun je niet van mensen eisen dat ze van 8 tot 19 u op kantoor zitten, en dikwijls nog werk naar huis meenemen, dat is onmenselijk. Het kan wel eens gebeuren in erg drukke periodes, dat moet kunnen, maar in sommige bedrijven is dat de norm. Daar lijdt het familie- en sociale leven van de werknemers onder, het is ongezond en stresserend.

Dat gezegd zijnde, ik begrijp je probleem met ambtenaren wel: ze focussen zich enkel op hun gebied, hun eigen dienst, nemen weinig verantwoordelijkheid en tonen weinig eigen initiatief, op dat vlak schort er inderdaad iets. Maar een dergelijke "owner" mentaliteit en inzet vereist hoge lonen en boeiend werk. Iemand die aan de band werkt of voor een callcenter kan noot een "owner" zijn dat begrijp je toch.

Dat is een visie die ontwikkeling van ownership tegenhoudt. Iedereen kan owner zijn.

toch niet, de overgrote meerderheid van de werknemers, zeker wereldwijd, heeft zuiver een uitvoerende, niet-creatieve taak. En voor die mensen is het erg belangrijk dat er duidelijke afspraken gemaakt worden over werkuren.

Zelfs in zuiver uitvoerende taken kan je owner zijn.

[tomm]

Sfax

Vertel het me maar, vanaf wanneer zijn ze "owners" in jou wogen?

.

Ze zijn "owners" als ze zelf aandelen hebben, of als de winsten die het bedrijf maakt onmiddellijk ook leiden tot hogere premies. als ze een vast loon krijgen zijn het gewoon werknemers, geen owners. Je kunt ze wel owners noemen om ze te motiveren, maar het is een vals.

Daarmee insinueer je dat er over verworven rechten kan gepraat worden. De booschap die de wereld ingestuurd wordt, is vaak anders (genre "handen af")

Dat is een normale reactie. Rechten moet men niet zomaar opgeven, tenzij er iets in de plaats komt of het een economische noodzaak is. In dat laatste geval moet de werkgever duidelijk kunnen aantonen dat het bedrijf verlies maakt. Transparantie wordt vereist van politici, waarom dan niet van werkgevers?

Nee, dat kan ook voor bediende- en zelfs arbeiderfuncties.

Hoe moet ik me dat dan concreet voorstellen, iemand die bvb. aan de band werkt?

Dat is een visie die ontwikkeling van ownership tegenhoudt. Iedereen kan owner zijn.

zoals ik al zei, owner ben je pas als je persoonlijk voordeel hebt bij goede resultaten van het bedrijf. Als je gewoon een maandelijkse wedde hebt, ongeacht hoe hard je gewerkt hebt, is er geen verschil in motivatie met een doorsnee ambtenaar.
Bedrijven die efficiënte werknemers aanmoedigen met premies of andere voordelen, of extra premies geven als het bedrijf goede resultaten boekt, dat is iets anders. Maar sommige staatsbedrijven, onder andere waar ik werk, passen dit systeem ook toe.

Waar ik allergisch voor ben zijn bedrijven die hun werknemers een "team" noemen, en goochelen met gewichtige (meestal uit de VS afkomstige) termen, terwijl dit niet vertaald wordt naar hoge lonen of betere voorwaarden.

Gewoon een lege doos dus en veel show, om de winstmarges van de aandeelhouders nog te verhogen, zoals we van alles dat uit de VS komt gewend zijn.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Sfax
Ze zijn "owners" als ze zelf aandelen hebben, of als de winsten die het bedrijf maakt onmiddellijk ook leiden tot hogere premies. als ze een vast loon krijgen zijn het gewoon werknemers, geen owners. Je kunt ze wel owners noemen om ze te motiveren, maar het is een vals.

Owner kan je ook zijn zonder een bonus.
Maar ja, ze krijgen een bonus, afhankelijk van bedrijfsresultaten en, naargelang het land, afhankelijk van persoonlijke resultaten.

Die slechte bonussen waar iedereen zo tegen fulmineert, weet je wel

Dat is een normale reactie. Rechten moet men niet zomaar opgeven, tenzij er iets in de plaats komt of het een economische noodzaak is. In dat laatste geval moet de werkgever duidelijk kunnen aantonen dat het bedrijf verlies maakt. Transparantie wordt vereist van politici, waarom dan niet van werkgevers?

Achterhaalde visie... Als je moet aantonen dat het bedrijf verlies maakt, dan ben je al te laat met het nemen van acties.

Hoe moet ik me dat dan concreet voorstellen, iemand die bvb. aan de band werkt?

Wij verwachten van onze arbeiders dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun machines en voor de producten die ze maken, ipv bij een probleem per direct de anderen in te schakelen en maar af te wachten tot die het oplossen. Wij verwachten van hen dat ze het flaggen als ze dingen verkeerd zien lopen en dat ze actie ondernemen, ipv een "niet mijn verantwoordelijkheid"-mentaliteit er op na te houden.

Daar niet aan voldoen en bewust die dingen negeren, is een reden voor ontslag.

zoals ik al zei, owner ben je pas als je persoonlijk voordeel hebt bij goede resultaten van het bedrijf. Als je gewoon een maandelijkse wedde hebt, ongeacht hoe hard je gewerkt hebt, is er geen verschil in motivatie met een doorsnee ambtenaar.
Bedrijven die efficiënte werknemers aanmoedigen met premies of andere voordelen, of extra premies geven als het bedrijf goede resultaten boekt, dat is iets anders. Maar sommige staatsbedrijven, onder andere waar ik werk, passen dit systeem ook toe.

Waar ik allergisch voor ben zijn bedrijven die hun werknemers een "team" noemen, en goochelen met gewichtige (meestal uit de VS afkomstige) termen, terwijl dit niet vertaald wordt naar hoge lonen of betere voorwaarden.

Gewoon een lege doos dus en veel show, om de winstmarges van de aandeelhouders nog te verhogen, zoals we van alles dat uit de VS komt gewend zijn.

Lijkt me dat we daar wel aan voldoen, maar bon.

Wel opvallend dat je de principes van meritocratie verdedigt trouwens

[elsina]

07:55 Er is enige beroering ontstaan bij NMBS-medewerkers over de nieuwjaarsreceptie van dinsdag. Die zou 200.000 euro hebben gekost.

De receptie werd georganiseerd voor kaderpersoneel, vertegenwoordigers van Infrabel en de holding, politici en vakbondsmensen. Er waren zo’n 700 genodigden.

Volgens interne bronnen was voor de bijeenkomst een budget van 200.000 euro uitgetrokken “en kwam men daar zelfs niet mee toe”. Dat lokt binnen de NMBS kritiek uit. “In tijden dat iedereen moet besparen, is dat geen verantwoorde uitgave meer”, is te horen.
"Niet zo duur"

NMBS-woordvoerder Bart Crols betwist dat. Volgens hem is het geciteerde bedrag van 200.000 euro “sterk overdreven”. Maar de juiste kostprijs kan hij niet meedelen omdat hij dan de facturen voor de catering en de belichting moet bekendmaken.


Hij geeft wel toe dat er dinsdag meerdere treinen op en af reden tussen Brussel-Zuid en de werkplaats van Vorst, waar het feest plaatsvond. De genodigden werden tot in het feestelijk aangeklede atelier gereden. Dat diende daarom enkele dagen op voorhand gesloten te worden.

Bart Crols: “De mensen die daar normaal werken, kregen voor die periode andere taken toegewezen. Dat we de receptie in ons eigen atelier hielden, gebeurde uit besparingsoverwegingen, maar het werd erg geapprecieerd door de aanwezige

http://www.gva.be/nieuws/binnenland/...-000-euro.aspx

Hopelijk waren die party-treinen op tijd

[tomm]

Sfax

Owner kan je ook zijn zonder een bonus.
Maar ja, ze krijgen een bonus, afhankelijk van bedrijfsresultaten en, naargelang het land, afhankelijk van persoonlijke resultaten.

Die slechte bonussen waar iedereen zo tegen fulmineert, weet je wel

Krijgen gewone werknemers ook een bonus als het bedrijf het goed doet en ze goed presteren, of enkel de CEO's/kaderleden zoals meestal?

Achterhaalde visie... Als je moet aantonen dat het bedrijf verlies maakt, dan ben je al te laat met het nemen van acties.

waarom moet er aan verworven rechten geraakt worden als een bedrijf winst maakt? Overigens het lijkt me dat je in BelgiË helemaal niet kunt raken aan verworven rechten. Bvb. er worden per sector loonafspraken gemaakt enzovoort.
En nogmaals, als er aan verworven rechten geraakt wordt, is het evident dat dat eerst besproken wordt met de werknemers en de vakbonden, en moet de directie de noodzaak daarvan kunnen aantonen. Dat is een kwestie van eerlijkheid en respect.

Wij verwachten van onze arbeiders dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun machines en voor de producten die ze maken, ipv bij een probleem per direct de anderen in te schakelen en maar af te wachten tot die het oplossen. Wij verwachten van hen dat ze het flaggen als ze dingen verkeerd zien lopen en dat ze actie ondernemen, ipv een "niet mijn verantwoordelijkheid"-mentaliteit er op na te houden.

Daar niet aan voldoen en bewust die dingen negeren, is een reden voor ontslag.

Dat hele owner gedoe is dus gewoon een mooi woord om angst aan te jagen: wie niet voldoet aan onze hoge eisen, wordt ontslagen. Dat dacht ik wel.
Overigens initiatief en verantwoordelijkheid nemen zijn positieve eigenschappen, die automatisch van werknemers verwacht worden in België, ook in staatsbedrijven.

Wel opvallend dat je de principes van meritocratie verdedigt trouwens

Uiteraard, bestond in de Sovjet-Unie ook trouwens, daar noemde het stakhanovisme, wie meer en beter presteerde, werd meer betaald. Daarnaast werden werknemers die erg goed presteerden uitgenodigd om zich bij de partij aan te sluiten, en ze kregen allerlei voordelen zoals gratis ski-vakanties in de Caucasus, medailles en een eervolle vermelding aan de poort van de fabriek.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door exodus

Het concept van co-ownerschap vind ik zeer interessant. Ik heb eens een docu gezien over enkele bedrijven in Amerika waar ze al zo werken. Zeer vooruitstrevend, en eigenlijk meer correct. Ook zeer motiverend voor het personeel. Men gaat ook veel loyaler zijn, omdat men ook echt een stuk van het bedrijf bezit.

Een bedrijf bestaat uit alle mensen, niet enkel de bedrijfleider of leiders die de grote winsten voor zich houden.

Hiervoor is er echter een grote mentaliteitswijziging nodig. En dat zie ik bij de meeste bedrijfsleiders nog niet gebeuren. Mensen hebben de neiging vast te houden aan "wat zij opgebouwd" hebben. Ze vergeten echter dikwijls dat alle lagen van hun werknemers hun bedrijf geholpen hebben. Het huidige systeem neigt sterk naar een verkapte vorm van moderne slavernij. De meeste bedrijfleiders horen dit uiteraard niet graag.

De overheid is in deze uniek. Onze Belgische overheid is een goede werkgever voor haar werknemer. De rechten en plichten zijn goed uitgelijnd. Het grote verschil natuurlijk is dat er geen winst moet gemaakt worden zoals in een bedrijf. Winsten die toch altijd grotendeels naar de bedrijfleiders gaan.

Arbeiders die zelf hun fabriek beheerden bestond bvb. in Joegoslavië. Op zich een mooi systeem, maar je moet ook weten dat werknemers niet noodzakelijk grote economische experten zijn. Begin jaren 90 kregen werknemers van Gorbatchov aandelen in hun eigen bedrijf. Ze wisten niet wat ermee aan te vangen en deze werden massaal opgekocht voor een appel en een ei door slimme zakenmannen.

Ik vind het Chinese systeem beter: de overheid vormt grote investeringsfondsen waarmee succesvolle bedrijven opgericht/opgekocht worden. Deze worden gerund als een privaat bedrijf dat winst moet maken, verschil is dat de winst naar de staat vloeit, die het kan herinvesteren in de economie, infrastructuur, etc. wat in China op grote schaal gebeurt. Ook de banken zijn grotendeels in staatshanden en de wisselkoersen gecontroleerd, dus de overheid kan op die manier de economie nog extra bijsturen als het nodig is. Deze "socialistische markteconomie" is efficiënter gebleken dan zowel een centraal geleide economie als een zuiver kapitalistische. Geen enkel derde wereld land maakte zo snel vooruitgang als China.

De arbeiders hebben een tijdje moeten wachten voor ze de voordelen van dat systeem aan de lijve ondervonden, maar nu kan iedereen duidelijk het resultaat zien, de lonen stijgen voor iedereen, het land gaat erg snel vooruit.

Een risico aan dat systeem verbonden is corruptie. Immers er vloeit nogal wat geld door de vingers van ambtenaren. Toch is China minder corrupt dan de meeste omringende landen, dankzij een bijzonder harde ant-corruptie wetgeving (grootschalige corruptie van hoge ambtenaren= doodstraf).



Een beter systeem dan het Cubaanse, in Cuba werd eerst gedacht aan sociale zekerheid, een erg goede stndaard van gezondheidszorg, etc. dan pas aan de economische onderbouw. Dat ging goed zolang ze Sovjet-subsidies kregen, nu hebben ze het moeilijk.

Het Putin systeem is het slechtste. Een kliek rond het Kremlin (hetzelfde gebeurde in Kasakhstan, Georgië, etc.) bezit de economie, de winsten vloeien naar hun Zwitserse en Cypriotische bankrekeningen.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Sfax

Krijgen gewone werknemers ook een bonus als het bedrijf het goed doet en ze goed presteren, of enkel de CEO's/kaderleden zoals meestal?

As far as I know rapporteren er geen CEO's aan mij, dus ja, gewone werknemers krijgen dat ook, inclusief mijn teams.

In sommige landen krijgen ze zelfs eerder een bonus dan kaderleden en CEO's (genre productiviteitspremie in BE), in andere landen zoals UK of Tsjechië zijn die gelinkt aan bedrijfsresultaat en persoonlijk resultaat, net zoals een CEO/kader.

waarom moet er aan verworven rechten geraakt worden als een bedrijf winst maakt?

Da's eenzelfde vraag als waarom mensen ontslaan als het bedrijf winst maakt. Winst maken is geen excuus om maatregelen die nodig zijn niet te nemen.
Winst is de facto het verleden; je moet een bedrijf niet in het verleden managen maar naar de toekomst toe.

Overigens het lijkt me dat je in BelgiË helemaal niet kunt raken aan verworven rechten. Bvb. er worden per sector loonafspraken gemaakt enzovoort.

Statisch denken over verworven rechten, zelfs al gaat dat per CAO, is jezelf opknopen.

Loonafspraken via CAO zijn trouwens ook zo'n idioot iets. Je soepeert daarmee alle budget dat er is om opslag te geven op om iedereen, inclusief zij die het niet verdienen, meer geld toe te stoppen.
Ik durf mensen uit mijn teams gerust 15% opslag te geven met daar tegenover 0% voor anderen, en dat is de eerslijkste manier.

En nogmaals, als er aan verworven rechten geraakt wordt, is het evident dat dat eerst besproken wordt met de werknemers en de vakbonden, en moet de directie de noodzaak daarvan kunnen aantonen. Dat is een kwestie van eerlijkheid en respect.

Dat gaat enkel wanneer je een tegenpartij hebt die open staat voor argumenten, en die niet in dogma's �* la "handen af" denkt.

Dat hele owner gedoe is dus gewoon een mooi woord om angst aan te jagen: wie niet voldoet aan onze hoge eisen, wordt ontslagen. Dat dacht ik wel.

Wat is er onlogisch aan het feit dat mensen die niet aan de eisen voldoen, ontslagen kunnen worden?
Werk jij verder met een aannemer, vakman of wie dan ook, of blijf jij in een winkel gaan, wanneer de service ondermaats is?

We verzorgen onze werknemers meer dan goed genoeg; daar mag wel wat aan eisen tegenover staan.
Je mag het daar opnieuw niet eens mee zijn, maar dat zegt meer over jouw eigen ingesteldheid dan over onze bedrijfvoering.

Overigens initiatief en verantwoordelijkheid nemen zijn positieve eigenschappen, die automatisch van werknemers verwacht worden in België, ook in staatsbedrijven.

Ze worden verwacht ja, maar die verwachtingen worden maar al te vaak niet ingelost. Zeker niet bij staatsinstellingen.

Uiteraard, bestond in de Sovjet-Unie ook trouwens, daar noemde het stakhanovisme, wie meer en beter presteerde, werd meer betaald. Daarnaast werden werknemers die erg goed presteerden uitgenodigd om zich bij de partij aan te sluiten, en ze kregen allerlei voordelen zoals gratis ski-vakanties in de Caucasus, medailles en een eervolle vermelding aan de poort van de fabriek.

Terecht ook; verschil moet er zijn.

[tomm]

Sfax

Da's eenzelfde vraag als waarom mensen ontslaan als het bedrijf winst maakt. Winst maken is geen excuus om maatregelen die nodig zijn niet te nemen.
Winst is de facto het verleden; je moet een bedrijf niet in het verleden managen maar naar de toekomst toe.

Goed, dan moet je de werknemers ervan overtuigen dat er bepaalde veranderingen in hun statuut doorgevoerd moeten worden. Als de balans uiteindelijk positief uitvalt voor hen denk ik dat de meerderheid daar wel voor te vinden is.

Statisch denken over verworven rechten, zelfs al gaat dat per CAO, is jezelf opknopen.

hoe komt het dan dat België tot de top blijft behoren, net als de Scandinavische landen? De VS, waar rechten voor werknemers beperkt zijn tot slechts enkele sectoren, doet het heus niet beter.

Loonafspraken via CAO zijn trouwens ook zo'n idioot iets. Je soepeert daarmee alle budget dat er is om opslag te geven op om iedereen, inclusief zij die het niet verdienen, meer geld toe te stoppen.
Ik durf mensen uit mijn teams gerust 15% opslag te geven met daar tegenover 0% voor anderen, en dat is de eerslijkste manier.

Iedereen die hetzelfde werk doet hetzelfde loon, klinkt fair. Het staat U vrij bonussen te geven aan mensen die het beter doen.

Dat gaat enkel wanneer je een tegenpartij hebt die open staat voor argumenten, en die niet in dogma's �* la "handen af" denkt.

De meeste vakbondsleden die ik ken denken zo niet. Ze staan open voor eerlijke onderhandelingen, maar als ze zien dat hun situatie erop achteruit gaat en dit niet door dringende economische noodzaken kan gerechtvaardigd worden, is het inderdaad "handen af".

Wat is er onlogisch aan het feit dat mensen die niet aan de eisen voldoen, ontslagen kunnen worden?

Dan moeten ze niet aan de eisen voldoen, eisen die klaar en duidelijk in het arbeidscontract vermeld staan.
Weigeren onbetaalde overuren te presteren is GEEN legitieme reden tot ontslag.

Werk jij verder met een aannemer, vakman of wie dan ook, of blijf jij in een winkel gaan, wanneer de service ondermaats is?

Als hij voldoet aan wat er in het contract vermeld staat (dat ik altijd grondig lees, ook de kleine lettertjes, en indien noodzakelijk eis ik verduidelijking) wel.

Je mag het daar opnieuw niet eens mee zijn, maar dat zegt meer over jouw eigen ingesteldheid dan over onze bedrijfvoering.

tegenover meer rechten staan meer plichten, daar ben ik het mee eens. Maar bij veel bedrijven is dat niet het geval, weet ik uit eigen ervaring.

Ze worden verwacht ja, maar die verwachtingen worden maar al te vaak niet ingelost. Zeker niet bij staatsinstellingen.

In ons bedrijf heb je teveel een hokjesmentaliteit. Maar binnen hun eigen vakgebied zijn onze werknemers erg flexibel en onafhankelijk.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Sfax

Goed, dan moet je de werknemers ervan overtuigen dat er bepaalde veranderingen in hun statuut doorgevoerd moeten worden. Als de balans uiteindelijk positief uitvalt voor hen denk ik dat de meerderheid daar wel voor te vinden is.

De balans voor hen hoeft niet per se positief uit te vallen.
Als het gaat over overleven als bedrijf, of een aantal zaken laten vallen, dan is de beslissing snel gemaakt.

Altijd alleen het positieve krijgen, is een fabeltje. Door de invoer van een bonus voor iedereen, is de kans er dat iedereen meer verdient dan voordien het geval was, maar als de regels voor het behalen van die bonus niet gehaald worden, dan mag iedereen nog zo hard gewerkt hebben als ze willen, dan hebben ze minder als voordien. Er zijn altijd minstens twee zijden aan een medaille.

hoe komt het dan dat België tot de top blijft behoren, net als de Scandinavische landen? De VS, waar rechten voor werknemers beperkt zijn tot slechts enkele sectoren, doet het heus niet beter.

België behoort al lang niet meer tot de top, tenzij dan tot de top van landen met het grootste overheidsbeslag. Dat laatste is niks om fier op te zijn.

Iedereen die hetzelfde werk doet hetzelfde loon, klinkt fair. Het staat U vrij bonussen te geven aan mensen die het beter doen.

Waarmee je dadelijk al de mogelijkheid om selectief loonsverhoging door te voeren wil gaan beperken...
Als ze beginnen hebben ze hetzelfde loon ja; maar na verloop van tijd gaan er sommigen omhoog, anderen blijven ter plekke.

De meeste vakbondsleden die ik ken denken zo niet. Ze staan open voor eerlijke onderhandelingen, maar als ze zien dat hun situatie erop achteruit gaat en dit niet door dringende economische noodzaken kan gerechtvaardigd worden, is het inderdaad "handen af".

Wees gerust, ik ken er ook zo, maar voor elk van hen zijn er tien anderen die in dogmatische termen denken en die blokkeren alles.
Een concept �* la CAO �* la carte zoals dat in NL bestaat, is in BE ondenkbaar, terwijl dat voor veel mensen interessanter is om in te kunnen spelen op hun eigen noden.

Dan moeten ze niet aan de eisen voldoen, eisen die klaar en duidelijk in het arbeidscontract vermeld staan.
Weigeren onbetaalde overuren te presteren is GEEN legitieme reden tot ontslag.

Niet voldoen aan de company-mindset/philosophy is dat wel.

Als hij voldoet aan wat er in het contract vermeld staat (dat ik altijd grondig lees, ook de kleine lettertjes, en indien noodzakelijk eis ik verduidelijking) wel.

Dus, zelfs al ben je niet tevreden van de service (ik schreef duidelijk: ondermaatse service), dan blijf je er verder mee in zee gaan? Vreem, denk ik dan. Maar goed, ieder zijn eigen ding.

tegenover meer rechten staan meer plichten, daar ben ik het mee eens. Maar bij veel bedrijven is dat niet het geval, weet ik uit eigen ervaring.

Sja, je kan hier nu pingpong over blijven spelen, dat gaat toch niks aan de realiteit veranderen.
Again, onze werknemers worden meer dan behoorlijk vergoed voor hun werk en krijgen vrijheid en flexibiliteit, maar daar verwachten we dan wel degelijk wat zaken die daar tegenover staan. Jij kan dat uitbuiting blijven noemen, maar dat zegt terug meer over jouw ingesteldheid dan over onze bedrijfsvoering. Onze werknemers zijn er tevreden mee (ook al geloof je dat niet en denk je dat we op basis van angst een bedrijf runnen), en dat is het enige dat telt.

In ons bedrijf heb je teveel een hokjesmentaliteit. Maar binnen hun eigen vakgebied zijn onze werknemers erg flexibel en onafhankelijk.

Ik kan me in elk geval niet herinneren ooit enige degelijke service gekregen te hebben van welke staatsinstelling dan ook, toen ik nog in België woonde.

Bij de gemeente moest je verlof nemen als je er langs moest gaan wegens idiote openingsuren en moest je dan nog lang genoeg wachten op die ene die achter het loket staat terwijl de rest achter hun bureauke blijft zitten. Bij de NMBS betaalde je veel te veel voor oubollige treinen waarvan de enige zekerheid was dat ze nooit op tijd kwamen. Bij de fiscus mocht je 1,5 jaar wachten om je teveel aan belastingen terug te krijgen, mag je jaren wachten voor de volledige afhandeling van een bezwaar en zit je met pezewevers die hun eigen regels niet goed doorhebben. Flexibiliteit bij de ambtenarij? Tabula rasa en alles terug opbouwen zou zelfs nog efficiënter zijn.