Middeleeuwse afbeeldingen van de zwarte adel

[Egmond Codfried]

Lennik: Misschien dat deze afbeeldingen meer tot jullie zullen spreken want de respons is tot nu toe erg bedroevend!?!

Municipal flag of Lennik
A tv footage (RTL Info, 13 August 2008) shows the flag actually hoisted in Lennik, that is the flags of Flanders (official, with red nails and tongues), Flemish Brabant, European Union, and a vertically divided red-white flag, the "traditional" flag of Lennik.

However, the official and sole legal municipal flag of Lennik is white with a red chevron and three Moor's heads with a red ribbon.
According to Gemeentewapens in België - Vlaanderen en Brussel [w2v02], the flag was adopted by the Municipal Council on 13 March 1989, confirmed by the Executive of Flanders on 6 June 1989, as published in the Belgian official gazette on 8 November 1989.
The flag is a banner of the municipal arms.

Since the end of 2005, the coat of arms has been replaced by the municipal logotype on letterhead, envelopes etc., but it remains the official emblem of the municipality and must appear on the municipal seal.
The blazon of the greater coat of arms is the following:

Van zilver met een keper van keel, vergezeld van drie Morenkoppen, omwonden van rood, het schild overtopt met een helm van zilver, getopt met een kroon van goud met vijf fleurons, getralied, gehalsband en omboord van hetzelfde, gevierd en vastgehecht van keel met dekkleden van zilver en van sabel. Helmteken: een uitkomende leeuw van sabel, genageld en getongd van keel. Schildhouders: twee geleeuwde luipaarden van goud, genageld en getongd van keel, elk een banier houdend, die rechts met de wapens van het schild en die links gevierendeeld, een en vier van zilver, met drie malies van sabel en met schildhoofd van keel, twee en drie van zilver met een leeuw van sabel, genageld en getongd van keel.

Argent a chevron gules cantonned by three Moor's heads wreathed of the second. The shield surmonted with an helmet argent crowned with a crown flory or, grilled, collared and edged of the same, quartered and [...] gules, mantled argent and sable. Crest: a demi-lion issuant sable armed and langued gules. Supporters: two lions rampant gardant or armed and langued gules each holding a banner, dexter with the arms [of Lennik] and sinister with a shield quartered 1. and 4. argent three mascles sable a chief gules, 2. and 3. argent a lion sable armed and langued gules.

Starting in 1683, the Baronny of Gaasbeek was split into different domains. On 12 February 1689, Jean-Pierre L'Escornet purchased for 84,000 guilders Gaasbeek, Vlezenbeek, Sint-Leureins-Berchem, Oudenaken, Elingen and the two Lenniks. The next year, he was forced by money shortage to sell Sint-Kwentins-Leenik and Sint-Martens-Leenik to Corneille de Man d'Attenrode (1620-1700, made Knight in 1673). In 1691, Corneille de Man adopted a new seal, including his family arms. In the 18th century, the arms were also represented on the municipal seal of Lennik.
The arms of the de Man family were granted to the municipality of Sint- Kwentins-Lennik by Royal Decree on 23 March 1948 and subsequently transferred to the new municipality of Lennik in 1976. There is a minor difference in the colour of the headband, argent in the Man arms and changed to gules in the arms of Sint-Kwentins.

Source: Municipal website

Arnaud Leroy, Pascal Vagnat & Ivan Sache, 23 November 2008 Pajottenland is a rural area located between the rivers Zenne and Dender and surrounded by the towns of Anderlecht (Brussels-Capital), Asse (Flemish Brabant), Ninove (East Flanders), Geraardsbergen (East Flanders), Enghien (Hainaut) and Halle (Flemish Brabant). Beside parts of these towns, Pajottenland is made of another eight municipalities from Flemish Brabant: Dilbeek, Roosdaal, Gooik, Herne, Galmaarden, Pepingen, Bever, Affligem, Liedekerke, Sint-Pieters-Leeuw, Ternat and Lennik.

The name of Pajottenland was coined by romantic students from Ghent in the middle of the XIXth century. The origin of the word is not clear; De Gronckel, who published in 1852 the first map with the name Pajottenland, wrongly claimed that Pajotten was a deformation of Patriots.
Pajottenland is known as Bruegel's Land. The painter Pieter Bruegel the Ancient (1525/1530-1569) settled in Brussels in 1563 and painted several landscapes and scenes of Pajottenland. A well-known painting by Bruegel shows a group of roped-up blind people falling down into a brook, which has been identified as the Pedebeke in the village of Sint-Anna-Pede. The chapel shown on the painting is still the same. Bruegel also painted fairs (kermissen), which are still main events in the local social life.
Pajottenland is the home of the lambik beer. Spontaneous fermentation of lambik is caused by wild yeasts. Lambik has been brewed since the Middle Ages. Beer obtained after this natural fermentation is called young lambik (jonge lambik). Old lambik (oude lambik) is obtained by mixing young lambiks of different origin and age. Like the British ales, the lambiks do not have a froth head. The gueuse beer (geuze), considered as the Champagne of the beers, is obtained by mixing an old lambik with a very young lambik into a tap, where a second fermentation takes place. The fruit beers Kriek and Framboise, are obtained in a similar way, with the addition of bitter cherries (krieks) or rasperries (framboises).

Source: Pajottenland Society website

Ivan Sache, 23 November 2008

[Egmond Codfried]

Oorspronkelijk geplaatst door JuBiLaTe

Weet je Codfried, je moet dit niet aan je hart laten komen. Wees lief voor de mensen, en je zult liefde terugkrijgen. Maar haat nooit de mensen of gehele bevolkinge, want je zult het vooral jezelf moeilijk en zwaar maken.

Als dit niet onze oude vriend Magnifipoes is dan weet ik het niet meer!
Je hebt al eerder bekend dat je verknipt ben geraakt door je zwarte uiterlijk, dus nu kom je vandaag met een nieuwe nick en gooit het over een andere boeg. Je beweringen klinken interressant, maar probeer ze nou ergens mee te onderbouwen. Ik toon aan dat zelf tijdens het zwarte slavernij tijdperk (1441-1863 (Nederland))er heel positieve afbeeldingen van zwarten werden gemaakt. Dat moet toch verklaard worden? Waarom Moren op de vlag van Lennik? Wat is de obsessie met Moren?

[Egmond Codfried]

LEZING MSDP, BIBLIOTHEEK CCS, TE PARAMARIBO, 1 AUGUSTUS 2009.

Tot zover heeft de allerhoogste ons geholpen.

MARIA SUSANNA, DADER OF SLACHTOFFER?

Voorwoord:

Dames en heren, goedenavond, de titel is ook meteen de centrale vraag van deze lezing welke dezelfde is van mijn antikolonialistische wetenschappelijke studie welke ik uitbracht in 2001 en besloot in 2005, of Maria Susanna du Plessis (1739-1795) een dader of een slachtoffer was. Wij kunnen ons thans verheugen in twee studies over MSDP, een expositie in het Surinaams museum, nu beëindigd, twee toneelstukken uit 1963 en 1998 en in de toekomst een historische roman, ook van mijn hand. In 2003 publiceerde Hilde Neus-van der Putten een eurocentrische studie getiteld: Susanna Du Plessis: portret van een slavenmeesteres. Geloof niets, onderzoek alles! zegt de filosoof Imannuel Kant. Mijn advies is, lees beide onderzoeken en zoek de verschillen en de overeenkomsten en gebruik dan je eigen hersenen om tot een conclusie te komen over de waarde van deze geschiedenis voor Suriname.

Verder hecht ik eraan u te vertellen dat de enige maatschappelijke indeling die ik vandaag maak is die tussen rijke mensen en arme mensen, en verder niet geloof dat zwart goed is en wit slecht of zwart slecht is en wit goed.

De indeling van deze lezing is als volgt: eerst een Inleiding: over het Waarom. Waarom zo een studie, wat zijn de voornaamste bronnen, wat weten wij over de etniciteit van de planters en hoe luiden de centrale vragen. In de Inleiding geef ik eerst de Theoretische onderbouwing welke ons inzicht geeft in het proces van geschiedschrijving. De geschiedenis lessen mogen niet als ooggetuigenverslagen worden beschouwd. Vervolgens geef ik de Context waarin de geschiedenis van Maria Susanna Du Plessis gezien moet worden, namelijk De republikeinse onafhankelijkheidsstrijd van de rijkste Surinaamse planters die zich verenigd hadden in een republikeinse planterspartij om Suriname een onafhankelijke staat te maken. Vervolgens gaan wij inzoomen op de persoon van Maria Susanna Du Plessis. Haar tweede huwelijk, de Plantage Nijd ten Spijt, de tenlastelegging of beschuldigingen, de onbekende beschuldigingen, de echte beschuldigingen uit de bronnen, de weerlegging van deze beschuldigingen en haar testament. Dan volgt de Conclusie met als vraag: Hoe zijn wij hiermee geholpen?

Inleiding

Maria Susanna Du Plessis was als slavenhouder een persoon en tevens lid van de families Pichot en Du Plessis die de arbeid van zwarte en gekleurde Afrikaanse en wellicht ook Indiaanse Surinamers exploiteerde. Later ook de arbeid van contractarbeiders uit Azië. Het gaat om personen die afstammen van politieke- en godsdienstvluchtelingen, slachtoffers van grove mensenrechtenschendingen en hadden dus beter moeten weten. In die zin is ze zeker een dader. Net als hoe vandaag niemand gedwongen is om zijn arbeiders te exploiteren en onder te betalen. Daar kiest men bewust voor. Of door huisvesting, medische zorg en onderwijs onbereikbaar te maken voor grote delen van het Surinaamse volk.

Wat de babymoord en de borstafzetting van Alida betreft, waarvoor zij ten onrechte beroemd om is, is een ander verhaal. Het is dus niet mijn intentie slavernij goed te praten. Maar waar er reden is om de zaak te nuanceren zal ik dat zeker doen om ons verder te helpen in onze strijd om natievorming. Toen ik al was opgeschoten in mijn onderzoek nam ik in het Archief van Nederland, in mijn woonplaats Den Haag een lijst met haar slaven ter hand. Toen voelde ik weer de emotie over het leed van de voorouders die ik al onderzoekend routineus wat was kwijtgeraakt. Die sterke emotie is nog zeer aanwezig bij het publiek en daarmee moet ik rekening houden. Toch wil ik stellen dat de emoties gebaseerd zijn op overleveringen die misschien niet altijd juist zijn. Door onderzoek kreeg ik ook sympathie voor Maria Susanna, die ook te benaderen is als een medemens, een dochter, een zuster, een petemoei, een gescheiden en kinderloze vrouw. Een vrouw die haar eigen plantage schuldenvrij beheerde. Een Surinaamse voorouder die ook een zwaar persoonlijk leven had. Verder beschouw ik haar als een slachtoffer van kolonialisme, zeker in het licht van de herkolonisatie van Suriname dat vandaag in volle gang is.

Inleiding: Theoretische onderbouwing

Voor mijn theoretische basis wende ik mij tot ‘History and Social Theory’ door Peter Burke (1992). Hij stelt dat wetenschappelijke geschiedenislessen zijn gebaseerd op theoretische reconstructies van het verleden maar beslist niet gezien mogen worden als objectieve ooggetuige verslagen. Inzichten en oude overtuigingen maken soms plaats voor nieuwe inzichten. Was de geschiedenis van een land ooit alleen de politieke geschiedenis of een biografie van de koning, vandaag stellen wij ook belang in de geschiedenis van arbeiders, boeren en vrouwen. Geschiedenis was in de 19e eeuw een middel tot natievorming. Dat spreekt mij erg aan. De geschiedenis presenteren op een wijze waar men daadwerkelijk op een positieve en aantrekkelijke manier mee aan de slag kan gaan. In Suriname horen wij vooral van de Europese gouverneurs en de rijkste manlijke planters. Maar nooit over de gewone vrije burgers en nooit over de vrouwen. De stem en de visie van de slaven op hun eigen situatie was tot voor kort helemaal onhoorbaar.

In die zin is de bekendheid van Maria Susanna opmerkelijk te noemen. Een poos geleden verscheen er een enorm dik boek over alle Nederlandse vrouwelijke schrijvers door de eeuwen heen, getiteld ‘Met Lauwenkrans,’ waar er lange tijd de gedachte bestond dat er helmaal geen schrijfsters waren. Mijn persoonlijke bezwaar tegen dit boek zijn de verwitte portretten van schrijfsters die tot de zwarte en gekleurde elite behoorden. Maar deze zaken kwamen pas aan het licht toen vrouwen zelf hun geschiedenis gingen onderzoeken en niet meer afhankelijk waren van manlijke historici.

Een ander opmerkelijke stelling van Burke is dat negentiende eeuwse historiografie, geschiedschrijving, gebaseerd is op 19e eeuwse literaire conventies. Geschiedenis komt daardoor gevaarlijk dicht in de buurt van fictie. Maar de hang naar romantiek en de zucht naar de gotische roman is ook terug te lezen in de verhalen over Maria Susanna Du Plessis. Hevige emoties in tegenstelling tot redelijk denken, ijzige moordpartijen, blikseminslagen, spookverschijnselen en verlaten begraafplaatsen.

Veel van wat wij vandaag weten over slavernij is gekleurd door de propaganda van de 19e eeuwse anti-slavernij partij. Hoewel zij goede intenties hadden zijn sommige verhalen over de slavernij wellicht wat overdreven. De Maria Susanna die wij kennen stamt uit 1963 toen een toneelstuk door Joe Dompig en Mr. Eddy Bruma werd opgevoerd. Kot’bobi Alida en Maria Susanna’s zeven huwelijken zijn volkomen fictie. De eurocentrische studie geschreven door Hilde Neus, uit 2003 verzameld vooral de vele volksvertellingen maar werpt geen nieuw licht op de Surinaamse achttiende eeuw. Mijn benadering concentreert zich juist rond de strijd voor de Surinaamse onafhankelijkheid 1742-1753, wat volgens mij ook het echte verhaal is achter Maria Susanna Du Plessis en haar vader Salomon Du Plessis.

Ten aanzien van Maria Susanna Du Plessis is van belang ons af te vragen wie over haar schreef, waarom en voor welk publiek. Wie was zij, wat was haar afkomst, etniciteit, familierelaties, cultuur, geloof, taal, identiteit, inkomen, woonplaats. Wij kennen Maria Susanna vooral via het werk van John Stedman ‘Reize naar Surinamen’ uit 1799. Het blijkt, sinds de uitgave van het originele manuscript in 1988, dat er vele veranderingen in deze avonturenroman zijn aangebracht door de uitgever. De Hollandse en Europese mannen die over haar schreven vanuit een witte, christelijke, heteroseksueel perspectief beschreven haar dus niet uit een Surinaams perspectief en schilderen aspecten als verdacht die wij vandaag juist koesteren. Stedman heeft het over ‘Het Helsche Beest’ en ‘een wangedrocht van een wijf.’ Hiermee wordt zij op haar vrouwzijn aangevallen. Zij zou haar vaders ‘woelige en heerszuchtige aard’ hebben geërfd, vindt Van Sypesteyn in 1858. Wel, neem mij niet kwalijk, maar Salomon Du Plessis was in 1747 met lichaam en ziel bezig Suriname staatkundig onafhankelijk te maken!

Sinds mijn studie over de 18e eeuwse schrijfster Barones Belle van Zuylen in 2005, getiteld Belle van Zuylen’s vergeten oma Maria Jacoba van Goor (1687-1737), een beknopte studie over zwarten in Europa en Nederland door de eeuwen heen, wordt al mijn tijd in beslag genomen door onderzoek naar de zwarte Europese adel. Belle van Zuylen schrijft over zichzelf: ‘Zij heeft niet de witte handen, ze weet dit en maakt er zelf grapjes over, maar huidkleur is geen zaak om mee te spotten.’ Dit onderzoek resulteerde na drie jaar in een boek Blauw bloed is zwart bloed (1500-1789) waarin het iconografisch bewijs wordt geleverd van een zwarte en gekleurde, dominerende Europese adel. Het betreft wellicht afstammelingen van de eerste Europeanen, Afrikanen die zich al 40.000 jaar geleden in Europa vestigden. Hoewel Europa vandaag zo vereenzelvigd wordt met witte mensen zijn de oudste menselijke resten die van Afrikaanse typen en die van witte typen pas 6000 jaar oud. Hiervan kunt u kennis nemen via de expositie hier.

Ik stelde tot mijn grote verrassing vast dat de Europese adellijke elite en de koningen als zwarten worden beschreven, maar als witten werden afgebeeld. Men toont ons daartoe vervalste portretten die ik als revisionistisch aanmerk. In feite introduceer ik een nieuw begrip, namelijk ‘revisionistische portretten,’ bedoeld om de zwarte Europese elite en adel te verbergen. Men gebruikt deze portretten bewust om deze episode in de geschiedenis te verbergen, ten koste van zwarten vandaag. Er heerste in Europa Omgekeerde Apartheid, waarbij de zwarte adellijke elite de witte meerderheid despotisch onderdrukte. Deze zwarte adel bracht de Renaissance en alles waar Europa vandaag voor staat, maar ze waren wrede onderdrukkers. De Verlichting kan gezien worden als een bevrijdingsleer. Wetenschappelijk Racisme, waaruit alledaags racisme tegen zwarten voortvloeit kan gedeconstrueerd worden als een bewuste, overdreven ideologie, een andere soort bevrijdingsleer om witten tegen hun zwarte onderdrukkers op te steken om zich te kunnen bevrijden van zwarte suprematie.

Wetenschappelijk racisme tegen zwarten gaat vandaag nog steeds door als een middel om het zwarte bevolkingsdeel in Amerika en Europa onder de duim te houden. Het symbool van hoge adel, blauw bloed, was in de periode 1500-179 een Moor, een klassieke Afrikaan. Met de komst van Wetenschappelijk Racisme werd het symbool van superioriteit, de klassieke Afrikaan, een symbool van haat. U kunt van deze gedurfde theorie, deels hypothese, kennis nemen via mijn expositie en boek. Ik beschouw het als de medicijn tegen geestelijke slavernij, namelijk de witte suprematie waarmee wij dagelijks worden geïndoctrineerd. Witte suprematie is gebaseerd op vervalste, verwitte, revisionistische portretten van een zwarte en gekleurde elite. Musea, ook het zogenaamde Surinaamse Museum zijn in mijn ogen Huizen van Revisionisme, geschiedvervalsing, om de leugen van witte suprematie in stand te houden.

Wat heeft dit met Maria Susanna Du Plessis te maken? Wij krijgen nooit portretten van de Surinaamse gouverneurs, planters en hun vrouwen en kinderen te zien. Waarom? Omdat de Surinaamse elite een afspiegeling was van de Europese elite en gekleurd was. De kleindochter van gouverneur van Aerssen wordt beschreven als ‘black as chimney’ terwijl haar man, baron van Maasdam ‘chimney sweeper’ is. En wie schreef dat op? Haar neef James Boswell, een kleinzoon van de zuster van de Surinaamse gouverneur, Veronica van Aerssen, die ook zichzelf als ‘zwart’ beschrijft en als ‘swarthy, with black eyes and black hair’ werd beschreven. Zowel de opa als de oma van gouverneur van Aerssen van Sommelsdijck ogen zwart, zoals u dat zelf kunt vaststellen. Wij hebben echter met half-gewitte portretten te doen, waarbij de huid werd gewit, maar lippen en kroes haar gehandhaafd. Alles staat en valt met de definitie van zwart en wit. Men heeft in Europa, als onderdeel van het wetenschappelijke racisme het concept van ras bedacht, met een hiërarchie waarbij de witte, christelijke, heteroseksuele man het hoogste punt vormt en de zwarte man op de laagste trede stond. Dat het de taak was van de witte man om de zwarte en gekleurde volkeren te overheersen en te leiden. Wat in de praktijk leidde tot kolonialistische uitbuiting van Afrika en Azië.

Vervolgens bepaalde men dat de zwarte Europese elite, waarover ik vandaag praat, ‘Zwarte Caucasiers’ zijn, op basis van hun ‘witte gelaatstrekken’ maar dat zij ondanks hun zwarte huid tot het blanke ras behoren. Men beweert dat er in Afrika ‘Afrikaanse Caucasiers’ zijn en Echte Negers. De echte Negers zouden niet in staat zijn tot beschaving. Wij Surinamers zijn dus echte Negers en dat is hoe de kolonisator ons sinds de 19e eeuw ook ziet en behandelt. De Surinaamse kolonisten gaan dus door voor ‘Blanken’ maar het portret van de neef van Maria Susanna Du Plessis toont een jongen met sterke klassieke Afrikaanse trekken, brede neus, dikke lippen en subnasale prognastie, de vooruitstekende dikke lippen. Het betreft wellicht ook een persoon met een zwarte huid, geboren uit Europeanen die niet vermengd zijn met in slavernij ontvoerde Afrikanen. De definitie van Zwarte Caucasiers, blanken met een zwarte huid klinkt belachelijk en is eenvoudig te weerleggen met beschrijvingen en portretten van Europese adel met Klassieke Afrikaanse trekken: echte Negers! De zwarte beschaving duurt inmiddels 10.000 jaar dus is het onzin om zwarten te definiëren naar de smet van 500 jaar slavernij. Het woord neger betekent slaaf. Dit woord werd gebruikt als een alternatief voor slaaf. Van Maria Susanna’s tweede echtgenoot Frederick Stolkert is bekend dat zijn oma Anna Juliën door Mauricius als een ‘mulattin’ wordt beschreven. Haar dochter Elizabeth Buys, Frederick Stolkerts moeder, werd de tweede echtgenoot van gouverneur van Nepvue. Dus was zowel Maria Susanna’s eigen bloedverwant, haar neef, zwart met klassieke Afrikaanse gelaatstrekken en was haar man een gekleurde persoon. Dus aannemelijk was Maria Susanna ook een zwarte vrouw. Wellicht de reden waarom wij haar, net als de andere planters niet te zien krijgen.

Maria Susanna Du Plessis: de huwelijken, de Plantage, de tenlastelegging, de onbekende beschuldigingen, de weerlegging, het testament.

Wij kennen Maria Susanna ook als mevrouw Stolkert vanwege haar tweede man Frederick Stolkert met wie zij in 1767 trouwde. We kennen haar vooral via het boek van John Stedman ‘Reize naar Surinamen’ uit 1799. Hij verbleef van 1772-1776 in Suriname als militair om te vechten tegen de Marrons. Het blijkt, sinds de uitgave van het originele manuscript in 1988, dat er vele veranderingen zijn aangebracht door de uitgever. Zoals het gegeven dat de relaties tussen meesters en slavinnen geen simpelweg samenhokken was, maar een gemakshuwelijk waarbij er samen met de oom en de moeder van de bruid een mondeling contract met de echtgenoot werd gesloten. Veel van de mannen die uit Europa kwamen waren reeds gehuwd of mochten van de staat niet trouwen. Verkrachting was dus niet de regel.

Veranderingen aan het manuscript troffen ook de beschuldigingen aan Maria Susanna. Stedman beschuldigt Maria Susanna van de opdracht tot de moord op een mulattin. Haar door messteken doorboord lijk werd op de datum van maandag 1 mei 1775 bij haar huis gevonden. Ze zou bevreesd zijn dat haar echtgenoot verliefd zou worden op deze mulattin. In een eerdere versie in het manuscript dreef het lijk nog in de Suriname rivier nabij het huis van Maria Susanna, het tegenwoordige Cornerhouse aan de Waterkant. Nu blijkt dat er in de Weekelijkse Woensdaagse Courant van 25 februari 1775 een bericht stond over de moord op een mulattin. De politie vroeg inlichtingen over een lijk van een jonge mulattin met doorgesneden keel en de handen op de rug gebonden, welke dreef op de Suriname rivier.

Stedman heeft nog een andere beschuldiging opgeschreven over Maria Susanna die aankomend op haar plantage, meteen begint te moorden en te onthoofden, waardoor minstens zeven jonge slaven het leven lieten. Ze zou, volgens haar slaven in een aanspraak aan de gouverneur, aldus Stedman, dagelijks een slaaf vermoorden. Dat klinkt onwaarschijnlijk want slaven waren goed ingewerkt en duur en werden gebruikt om hun meesters nog rijker te maken. Per toeval kwam ik bij Dragtenstein een passage uit Beeldsnijder tegen die erg lijkt op een voorval uit 1733, welke dateert vóór dat Maria Susanna was geboren. Ene Christiaan Bisschoef zou op deze wijze slaven hebben vermoord. Bij navraag begreep ik dat dit soort van uitwassen heel sporadisch voorkwamen. Dus wat mij betreft kunnen wij even goed kijken naar onze samenleving vandaag en vaststellen dat er ook vandaag mensen elkaar vermoorden, mannen vrouwen verkrachten en Surinamers elkaar financieel exploiteren en uitbuiten.

Er is in één primaire bron wel sprake van een confrontatie met een door haarzelf gemanumitteerde slavin Aurora van Duplessis. Volgens de notulen van de Politieke Raad, het bestuur van Suriname, van 14 februari 1792 zou Maria Susanna Du Plessis Aurora met geweld hebben laten ontvoeren naar Braamspunt, waar een boot wachtte om haar naar St. Eustatius te brengen. Een maand later op 27 maart 1792 krijgt de Openbare Aanklager, de Raadsfiskaal toestemming haar te ondervragen over de verblijfplaats van de kinderen van Aurora, welke zij op de plantage zou verbergen, om bij hen informatie over de verblijfplaats van hun moeder in te winnen. Het werkelijke lot van Aurora is ons nog steeds onbekend. Teenstra schreef 40 jaar later dat zij Aura heeft vermoord en dat dit te lezen valt in de notulen van 14 februari 1772 en dat zij vervolging door middel van omkoping kon ontlopen. Hij noemt geen bronnen. Men treft echter slechts dit verhaal over een beschuldiging van ontvoering. Haar testament uit 1792 geeft aan dat ook na haar dood Aurora niet welkom is in haar woningen, waardoor het lijkt alsof Aurora in leven was.

Er bestaan geen bronnen die haar in verband brengen met de moord op een slavenbaby. Wel verwijzen de echtscheidingspapieren naar een vreselijke laster door haar tweede man verspreidt. Maria Susanna had echtscheiding aangevraagd omdat haar tweede echtgenoot voortdurend ruzie maakte en zij zelf voor haar leven vreesde. De gedachte is dat hij als lid van de Politieke Raad zijn gescheiden huisvrouw bleef belagen en lasteren. Persoonlijk speculeer ik op basis van tal van kleine aanwijzingen dat het tweede huwelijk met een zeven jaar jongere man gebaseerd was op dynastieke motieven en dat zij door te trouwen met een persoon uit het kamp van Mauricius en gouverneur Jan Nepvue, de stiefvader van Frederick Stolkert, de terugkeer van haar verbannen vader kon bevorderen. Verder speelt er bij de echtscheiding een grondkwestie waarbij uitbreidingen van Nijd ten Spijt, haar eigendom, door Jan Nepvue aan zijn stiefzoon Stolkert werden verleend. Terwijl hun huwelijkscontract stelt dat de echtelieden geen bemoeienis met elkaars bezit zouden hebben en niet van elkaar zouden erven. Al voor het huwelijk ging het mis in de zin dat men na een week zich al haastte om het contract op dit punt explicieter te maken. Verder blijkt uit zijn boek dat Stedman zowel met Nepvue en Stolkert bevriend was en dat wellicht hierin zijn motief om Maria Susanna te lasteren gezocht moet worden. Op dit punt acht ik Maria Susanna slachtoffer van mannelijke hebzucht, manlijk geweld en vrouwenonderdrukking, waar vrouwen geen publieke functies mochten uitoefenen en dus helemaal aan de mannen waren overgeleverd. Een soort apartheidssysteem tegen vrouwen als je scherp kijkt.

Context van de geschiedenis van MSDP, de republikeinse onafhankelijkheidsstrijd

Waarom moeten wij weten over deze vrouw? Mijn boek besteed de grootste aandacht aan de politieke strijd van haar vader die de felle woordvoerder was van een ‘republicainsche’ een republikeinse politieke partij van de rijkste planters die als doel had Suriname op legalistische wijze onafhankelijk te maken van de Republiek, Nederland. Deze partij heeft van 1742-1753 bestaan en werd geleid door Mr. Samuel Pichot en Charlotte van der Lith, bekend als mevrouw Audra, naar haar vierde echtgenoot. Zij was met drie gouverneurs gehuwd en twee dominees en wordt door en later familielid beschreven als een mulattin. Ik stel echter dat zij geen mulattin was, maar een gekleurde Europese. De expositie toont een portret van haar opa, de arts en alchemist Helvetius. En van Jacobus van der Werff, de neef van Maria Susanna, die een kleinzoon was van de zus van Charlotte van der Lith, en hij oogt sterk Afrikaans. Haar tweede echtgenoot gouverneur De Cheusses was een kleinzoon van gouverneur van Sommelsdijck wiens nicht werd beschreven als ‘black as chimney’ en wiens achterneef Boswell zichzelf ‘black’ noemt.

De bronnen over de 18e eeuwse Surinaamse strijd van de planters zijn vanaf 1752 op last van de Staten Generaal van de Republiek gebundeld en in vijf foliodelen uit gegeven. Elk volk moet zijn nationale boek hebben en voor mij kan er voor Suriname maar één boek die rol vervullen en wel Het Recueil van Egte stukken en Bewijzen uit 1752, door Salomon Du Plessis, J.J. Mauricius, e.v.a. Hierin vindt men namelijk vele soorten verslagen, klaagschriften, getuigenverklaringen, notulen, rekesten en hoort de voorvaderen spreken in hun eigen woorden. Dit waren goed opgeleide mensen met een Surinaamse identiteit die onder invloed van de ideeën van de Verlichting streden voor persoonlijke vrijheden voor burgers, voor mensenrechten, het recht op representatie in het bestuur, het recht om mee te praten over de besteding van belastingen, het recht op een betrouwbare rechtspraak, vrijheid van bestuurlijke willekeur, vrijheid van nepotisme en vriendjespolitiek, rule of law, one man one vote, vrijheid van geloof ook voor Joden. Ook vóór Vrouwenrechten want de partij werd mede geleid door mevrouw Van der Lith, en vrouwen speelden een grote rol in de planterspartij. Men wilde vrij zijn van de kolonialistische overheersing en financiële uitbuiting door Nederland. Het lijkt mij dat wij nog steeds te stellen hebben met deze problemen, dus een andere reden om dit boek voor alle Surinamers beschikbaar te maken.

Hoewel de beoogde vrijheden voor de burger voorouders golden en niet de slavenvoorouders dring ik toch aan op intensieve studie van dit immense werk. Vandaag zijn wij immers ook burgers en geen slaven meer. Verder stroomt het bloed van deze Europese voorouders ook door onzer aderen, getuige de folklore over de meesters en hun schone slavinnen. Ik maak daartoe ook een vergelijking met de Amerikaanse onafhankelijkheidsstrijd welke duurde van 1762-1783 en vergelijk de Surinaamse personages met de Amerikaanse Founding Fathers, slavenhouders als John Hanson, George Washington, Thomas Jefferson, Benjamin Franklin en Thomas Paine. Wij kennen Mr. Samuel Pichot, Charlotte van der Lith, Visscher die een Vertoog, een petitie tegen Mauricius opstelde, Salomon Du Plessis die namens de planters een klacht inbracht tegen Mauricius bij de Staten Generaal, burger kapitein Isaac Carilho, medeopsteller van het Vertoog, die namens de Joodse bevolkingsgroep deelnam aan de strijd tegen koloniale overheersing en Agnetha de L’Isle die de dochter was van een Indiaanse slavin. Personen waarvan sommigen verbannen werden uit Suriname, op zee stierven aan de ontberingen of in handen vielen van zeerovers. Veelal planters van de tweede en derde generatie die een Surinaamse identiteit hadden. Verder put ik hoop uit het feit dat de Amerikaanse Onafhankelijkheid, die ook gebaseerd was op de Rechten van de Mens, ook meteen leidde tot afschaffing van de slavernij in de meeste staten die deel van de Verenigde Staten werden.

Het Recueil uit 1752 verstrekt ons politieke, sociologische, culturele en zelf linguïstische informatie. Roddels en seksuele mores. Familierelaties, buitenechtelijke kinderen die te vondeling werden gelegd. Maar ook revolutionair verzet tegen Mauricius die de bijnaam ‘De Beul van Hamburg’ kreeg. Ik kwam niet bij van het lachen toen ik masra Quassy een plantage directeur hoorde uitschelden op dezelfde wijze die wij vandaag ook gebruiken ‘Njan mi mars! Njan mi kaolo!’ Eerder schreef ik een artikel op Waterkant en op Surinaamse Genealogie over De seksuele hoogtepunten van de achttiende eeuwse Surinaamse planters. Naar mijn gevoel gaf dat aanleiding tot een conferentie in Amsterdam over dezelfde inhoud en heeft iemand nu een boek geschreven over de seksuele uitspattingen van de achttiende eeuwse elite. De enige reden waarom men dit belangrijke boek aan Surinamers onthoudt is omdat zij de elementen van kolonialisme blootlegt en Surinamers zou leren dat hun vrije voorvaderen reeds in de achttiende eeuw streden om onafhankelijkheid. Als u één ding meeneemt van deze avond, laat het dan de titel zijn van dit nationale Surinaamse boek Het Recueil van Egte stukken en bewijzen uit 1752. En zeg het voort want Suriname wordt ge-herkoloniseerd!

Conclusie: Hoe zijn wij hiermee geholpen?

Om samen te vatten en de centrale vraag te beantwoorden: dader of slachtoffer? Ze is dader als slavenmeesteres, hoewel ook de stukken haar vrijpleiten van een overdreven racistische haat tegen haar slaven. In haar testament maakt zij voorzieningen voor een slavenjongen Frederick van Du Plessis, die op haar kosten, onder begeleiding van twee van haar neven, een opleiding moest krijgen in Nederland en na terugkeer in Suriname in het genot van een erf gesteld moet worden. Alles op kosten van haar boedel. Ik vermoed dat hij een zoon was van Aurora van Du Plessis en dat hij haar bloedverwant is. Mogelijk een zoon van Frederick Stolkert, of haar eigen neef of haar secretaris van wie zij een portret had hangen. Verder maakt zij legaten aan andere slaven. Deze Frederick van Du Plessis zien wij ook terug als slavenhouder.

Haar slachtofferschap is echter van groter belang want mijn stelling is is dat men de uit de hand gelopen echtscheidingsruzie van een man en een vrouw heeft gebruikt om de naam Du Plessis in diskrediet te brengen en daarmee de onafhankelijkheids strijd van Surinamers in (1742-1753) te verbergen. Alles wat Surinamers vandaag zijn, hun taal, hun cultuur, hun republikeinse aard, werd in deze periode vastgelegd. Het was tevens het begin van de Surinaamse Gouden Eeuw welke van 1740-1780 duurde. De opstand van de Surinaamse planters vond twintig jaar eerder plaats dan de eerste Amerikaanse opstand tegen Engeland in 1760. In 1776 schreef Thomas Jefferson de Declaration of Independence. Wij zouden deze zwarte en gekleurde Surinaamse voorouders moeten vergelijken met de Amerikaanse Founding Fathers. Weliswaar slavenhouders, maar toch Surinamers en strijders voor vrijheid. En zij waren deel van de zwarte Europese elite. We zouden enkele straten naar hen kunnen noemen, want wij proberen het goede te bewaren en het slechte af te wijzen.

Graag nog een woord van dank aan het CCS, Mijn moeder en mijn zuster. En alle personen die mij in staat stelden mijn onderzoeken en boeken aan het Surinaamse publiek voor te leggen. De twee besproken boeken van mijn hand zijn hier te koop.

Egmond Codfried
Paramaribo 1 Augustus 2009

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door JuBiLaTe

...

Zelfs nu nog, in de huidige maatschappij verslikt een ouder zich wanneer hij/zij hoort dat kindlief nu aanhoudt met een zwarte, en omgekeerd.

...

Ik heb toch de indruk dat er tegenwoordig méér verslikt wordt wanneer er sprake is van 'ne tjoek-tjoek' of 'ne makak' in 't spel.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door Egmond Codfried

Lennik: Misschien dat deze afbeeldingen meer tot jullie zullen spreken want de respons is tot nu toe erg bedroevend!?!

Wellicht hebben die mensen ooit een vakantie op Corsica of Sardinië doorgebracht, en vonden ze daar inspiratie?

[JuBiLaTe]

Oorspronkelijk geplaatst door Egmond Codfried

Als dit niet onze oude vriend Magnifipoes is dan weet ik het niet meer!
Je hebt al eerder bekend dat je verknipt ben geraakt door je zwarte uiterlijk, dus nu kom je vandaag met een nieuwe nick en gooit het over een andere boeg. Je beweringen klinken interressant, maar probeer ze nou ergens mee te onderbouwen. Ik toon aan dat zelf tijdens het zwarte slavernij tijdperk (1441-1863 (Nederland))er heel positieve afbeeldingen van zwarten werden gemaakt. Dat moet toch verklaard worden? Waarom Moren op de vlag van Lennik? Wat is de obsessie met Moren?

Wie is Magnifipoes? Een MaGNiFiCaT is hier wel ooit geweest, maar die is opgehouden na 10101 posts, naar het schijnt.

Euhm, probeer zelf eens je beweringen te onderbouwen, want totnogtoe zijn het allemaal veronderstellingen, soms serieus van de pot gerukt.

Ja, waarom de Morenkoppen op de vlag van Lennik? Ikzelf weet het niet, jij weet het niet. Hopelijk kan hier iemand een verklaring geven, oftewel ga je maar op onderzoek he. Maar probeer toch wel objectief te blijven eh, en enkel de feiten als waarheid aannemen, en niet de wensen.

[JuBiLaTe]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Wellicht hebben die mensen ooit een vakantie op Corsica of Sardinië doorgebracht, en vonden ze daar inspiratie?

Of misschien hebben enkele mannen uit dit dorp ooit een veldslag tegen dergelijke moren overwonnen?
Maar neen, dit was toch regel? Dit kan toch geen reden zijn om morenkoppen op de vlag te zetten he?

[Egmond Codfried]

Oorspronkelijk geplaatst door JuBiLaTe

Ja, waarom de Morenkoppen op de vlag van Lennik? Ikzelf weet het niet, jij weet het niet. Hopelijk kan hier iemand een verklaring geven, oftewel ga je maar op onderzoek he. Maar probeer toch wel objectief te blijven eh, en enkel de feiten als waarheid aannemen, en niet de wensen.

Beste Magnifipoes...pardon...Jubilate. Dit is het enige verstandige deel van je posting. Ik zie dat je je verkniptheid toch de baas kan zijn.

Starting in 1683, the Baronny of Gaasbeek was split into different domains. On 12 February 1689, Jean-Pierre L'Escornet purchased for 84,000 guilders Gaasbeek, Vlezenbeek, Sint-Leureins-Berchem, Oudenaken, Elingen and the two Lenniks. The next year, he was forced by money shortage to sell Sint-Kwentins-Leenik and Sint-Martens-Leenik to Corneille de Man d'Attenrode (1620-1700), made Knight in 1673). In 1691, Corneille de Man adopted a new seal, including his family arms. In the 18th century, the arms were also represented on the municipal seal of Lennik.
The arms of the de Man family were granted to the municipality of Sint- Kwentins-Lennik by Royal Decree on 23 March 1948 and subsequently transferred to the new municipality of Lennik in 1976. There is a minor difference in the colour of the headband, argent in the Man arms and changed to gules in the arms of Sint-Kwentins.
+++
Corneille de Man

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Aller �* : Navigation, rechercher Cet article est une ébauche concernant une personne.
Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants.

Corneille De Man d'Attenrode, né le 22 septembre 1624 �* Anvers et mort le 11 mai 1700 �* Bruxelles fut un personnage historique brabançon. Il fut enterré au couvent de Valduchesse.

Sommaire [masquer]
1 Biographie
1.1 Kasteelveld
2 Descendance
3 Notes

Biographie [modifier]
Il fut Seigneur des deux Lennick, de Walcourt, de Watermael et d'Auderghem, de Beaumont, d' Eyseren, de Bisdomme et de Sart �* Neerissche, de Lodyck, de Nieuwsteyn.

Il fut trésorier de la ville d'Anvers, conseiller surnuméraire au Conseil de Brabant.

Le 7 février 1673, il fut créé chevalier par lettres patentes et obtint des supports : ses armes sont d'argent, au chevron de gueules, accompagné de trois têtes de maure de sable, tortillées d'argent.

En 1691, lors de la vente du Pays de Gaasbeek, la seigneurie des deux Lennick tomba entre les mains de Corneille de Man. Ses descendants continueront �* y regner jusqu'�* la Révolution française, qui mettait une fin aux privlèges de la noblesse.

Les armes de de Man furent attribuées le 23 mars 1948 �* la commune de Sint-Kwintens-Lennik et plus tard �* la commune fusionnée de Lennik.

Kasteelveld [modifier]
Le baron de Schellenberg et de Houffalize, Guillaume-Adrien-François d'Argenteau[1] , céda tous ses biens de Watermael �* Corneille de Man. Celui-ci y fit alors construire un château entouré de splendides jardins et où il résida : le Château de Watermael. Le bâtiment était partiellement entouré par un étang. Situé en contrebas de l' avenue du Barbeau, �* hauteur de l’actuelle rue des Pêcheries, la propriété s'étendait au nord de la vallée de la Veeweydebeek, nommée ensuite Watermaalbeek.

Le domaine passa plus tard aux mains de la famille de Kessel pour aboutir finalement en celles de la famille de Beaulieu.

La maison de campagne fut démolie vers 1822, lorsque Auderghem était encore un hameau de Watermael.

Descendance [modifier]
Fils unique de Nicolas de Man[2] et Marguerite Domis[3].

Il épousa Élisabeth van Eycke[4], le 26 novembre 1652. Il eut quatre enfants de ce lit :

Jacques Nicolas, né le 9 mai 1654 �* Anvers, chevalier, seigneur des deux Lennick, d'Attenrode, de Wever, de Lodyck, de Nieuwsteyn ;
François Joseph, seigneur de Walcourt, prêtre et chanoine d'Anderlecht, chanoine gradué de la cathédrale d'Anvers ;
Marie Thérèse Agnès, née le 29 juin 1660 �* Anvers, dame de Watermael, d'Auderghem et de Schoonenbergh ;
Isabelle Marguerite, dame de Sart, d'Eyseren, de Bisdomme.
Il épousa Isabelle van der Piet, dame de Ranst et de Milleghem en secondes noces.

Notes [modifier]
↑ né en 1610, épouse Marie-Antoinette van Aarschot de Rivieren le 1er décembre 1647
↑ mariés le 15 octobre 1623 �* Anvers
↑ née le 2 juillet 1599, fille de François Domis et Barbe van den Stock
↑ fille de Jacques van Eycke, échevin et chef de police d'Anvers et Élisabeth van Horne; morte le 1er novembre 1677
Ce document provient de « http://fr.wikipedia.org/wiki/Corneille_de_Man ».
Catégories : Chevalier | Naissance en 1624 | Naissance �* Anvers | Décès en 1700 | Noblesse belge | [+]
Catégorie cachée : Wikipédia:ébauche personne

Mij dunkt dat ons onderzoek hiermee zou moeten beginnen. Ik stel vast dat het gemeentewapen begon als een familiewapen.

Vechten met Moren, overwonnen Moren, slavenhouders, al dat soort fraais: bah!

Blauw bloed is zwart bloed (1500-1789): de adellijke familie liet de hele wereld weten dat zij blauw bloed hadden en dus deel waren van de hoogste, oude adel.

[Egmond Codfried]

Vlag van Corsica: Weer een Moor!

Eerder zocht ik naar verklaringen voor de vlag van Corsica en vond de gebruikelijke b.s. Het zou een slaaf zijn en eerst was de hoofdband vóór de ogen etc.

Corsica ligt dicht bij Afrika.

De hoofdband deed mij eerder aan Alexander de Grote denken die een paarse hoofdband koos als keizerskroon. Hij had behoefte aan een nieuwe soort kroon welke acceptabel was voor alle nieuwe naties die hij overheerste. Een bestaande kroon zou teveel geidentificeerd worden met een bepaalde staat.

Misschien dat meer gespecialiseerde mensen hierop verder kunnen borduren? Kennis is een collectief gegeven.



Zocht tevergeefs naar een afbeelding van Alexander de Grote met hoofdband, ook op Turkse site's (Buyuk Iskander). Helaas! Dus maar de vader van Alexander. Overigens zeg ik niets over hun etniciteit, alleen dat de hoofdband op de vlag van Corsica mij eerder doet denken aan de keizerskroon/bandeau van Alexander de Grote.

[JuBiLaTe]

Oorspronkelijk geplaatst door Egmond Codfried

Mij dunkt dat ons onderzoek hiermee zou moeten beginnen. Ik stel vast dat het gemeentewapen begon als een familiewapen.

Vechten met Moren, overwonnen Moren, slavenhouders, al dat soort fraais: bah!

Blauw bloed is zwart bloed (1500-1789): de adellijke familie liet de hele wereld weten dat zij blauw bloed hadden en dus deel waren van de hoogste, oude adel.

OK, heel mogelijk is het een familiewapen. Maar de vraag is dan: waarom zette hij een Morenkop op zijn familiewapen?
Het antwoord is duidelijk: ofwel hadden hij of zijn familie Moorse slaven en dienaren, ofwel hadden ze er een handel in, of de familie wilt daarmee aantonen dat zij ooit op kruistocht gingen.
Maar ofdat die persoon zou afstammen van een Moor? Totaal onwaarschijnlijk, want in die tijd zal dit alles behalve flatterend geweest zijn.

Volgens mij is het vooral jij die verknipt bent. U hebt er zoveel moeite mee dat jou ras, zijnde de zwartafrikaanders, in de hele geschiedenis van Europa van uitermate ondergeschikte rol was zijnde als slaaf of in het beste geval als dienaar. Tevens heeft u moeite dat die mensen helemaal geen rol betekenden in het bestuur, en dus ook Europa helemaal neit hebben gevormd. Het is absurd het tegendeel te beweren, zoals jij steeds prboeert te doen.

Uiteraard is het ook zo dat er bloed vermengd werd. Maar dit was een absolute minderheid, procentueel gezien een minimum, en weliswaar met de lage adel, die van veel mindere betekenis was. De nederlandse edellieden dat jij steeds opsomt zijn helemaal niet te vergelijken met de Europese gotha; ze verschillen hemel en aarde, zwart als wit.
Dat soort adel dat door hun handel in afrikaanse landen vertoefden en volop tussen afrikaanders leefden. Het is dan ook meer dan normaal dat daar een vermenging heeft plaatsgevonden.
In sommige gevallen hebben van die bastaards het geluk gehad zich nogmaals te vermengen met blanken zodat de nakomelingen uiteindelijk ook eerder blank werden, en vaak hebben zij of hun afstamming nog een bepaalde eerder geringe rol aan belang gehad.

Maar om die enkele gevallen daarom over de gehele Europese adelstand door te trekken, Codfried, dat is om je helemaal lam te lachen. Je verwacht toch niet dat intelligente en serieuze mensen je au serieus zullen nemen?

Codfried, het is duidelijk dat je helemaal niets van de Europese geschiedenis kent. En dan wil je die nog vervalsen naar eigen wensen. Tja, is het niet normaal dat mensen u belachelijk vinden?

[JuBiLaTe]

Oorspronkelijk geplaatst door Egmond Codfried

Vlag van Corsica: Weer een Moor!

Eerder zocht ik naar verklaringen voor de vlag van Corsica en vond de gebruikelijke b.s. Het zou een slaaf zijn en eerst was de hoofdband vóór de ogen etc.

Corsica ligt dicht bij Afrika.

De hoofdband deed mij eerder aan Alexander de Grote denken die een paarse hoofdband koos als keizerskroon. Hij had behoefte aan een nieuwe soort kroon welke acceptabel was voor alle nieuwe naties die hij overheerste. Een bestaande kroon zou teveel geidentificeerd worden met een bepaalde staat.

Misschien dat meer gespecialiseerde mensen hierop verder kunnen borduren? Kennis is een collectief gegeven.



Zocht tevergeefs naar een afbeelding van Alexander de Grote met hoofdband, ook op Turkse site's (Buyuk Iskander). Helaas! Dus maar de vader van Alexander. Overigens zeg ik niets over hun etniciteit, alleen dat de hoofdband op de vlag van Corsica mij eerder doet denken aan de keizerskroon/bandeau van Alexander de Grote.

Codfried toch, moet arme alexander ook al geviseerd worden? Enekl de groten mogen tot de Stand der Zwarten behoren, de simpele Europeanen mogen niet in aanmerking komen, niet?


Maar Codfried, je hebt ook mijn intresse gewekt in het veelvuldig voorkomen van Morenkoppen in familie- en gemeentewapenschilden. Het lijkt mij dat daar eens serieus research in mag gedaan worden.

Maar niet door jou, codfried.

[Egmond Codfried]

Oorspronkelijk geplaatst door Egmond Codfried

Lennik: Misschien dat deze afbeeldingen meer tot jullie zullen spreken want de respons is tot nu toe erg bedroevend!?!

Herkomst
Zoals het merendeel van onze gemeentewapens is ook dat van Lennik ontleend aan een familiewapen. Om de herkomst van het wapenschild van de gemeente Lennik te schetsen moeten we daarom de geschiedenis van de familie De Man napluizen.

Vanaf 1683 werd de Baronnie Gaasbeek (dat ook o.m. Lennik en Sint-Pieters-Leeuw omvatte) in verschillende kavels verkocht. Zo werd op 12 februari 1689 de toenmalige heerlijkheden Gaasbeek, Vlezenbeek, Sint-Laureins-Berchem, Oudenaken , Elingen én de twee Lenniken verkocht voor 84.000 gulden aan Jean-Pierre L’ Escornet. Om redenen van financiële aard was hij echter reeds het jaar nadien genoodzaakt Sint-Martens-Lennik en Sint-Kwintens-Lennik te verkopen aan de familie de Man d’Attenrode.

In 1691 laat Corneille de Man een nieuw zegel maken met de wapens van zijn familie.

Vanaf de 18de eeuw kwam dit wapenschild ook geregeld voor op het zegel van de Lennikse schepenen.

Op verzoek van de gemeente Sint-Kwintens-Lennik wordt op 23 maart 1948 het wapenschild van de familie de Man ook het wapenschild van de gemeente Sint-Kwintens-Lennik. Veel later, in 1977, wordt het wapenschild van de gemeente Sint-Kwintens-Lennik ook dat van de fusiegemeente Lennik.

Het wapenschild van de gemeente Lennik verschilt evenwel op één detail met dat van het oorspronkelijk wapenschild van de familie de Man: Het wapenschild van de familie de Man is omwonden van zilver terwijl het wapenschild van de gemeente Lennik in 1948 als volgt werd beschreven: Van zilver met een keper van keel, vergezeld van drie Morenkoppen, omwonden van rood.

De familie de Man wist de titel en de functie “baron van Lennik” tot het einde van 18de eeuw te behouden. Hun residentieel kasteel, uitgevoerd in rococo-stijl is te vinden in de Alfred Algoetstraat op het nummer 43.

[Egmond Codfried]

Oorspronkelijk geplaatst door JuBiLaTe

Maar Codfried, je hebt ook mijn intresse gewekt in het veelvuldig voorkomen van Morenkoppen in familie- en gemeentewapenschilden. Het lijkt mij dat daar eens serieus research in mag gedaan worden.Maar niet door jou, codfried.

Beste, dat bepaal jij niet! Er bestaat zoiets als vrijheid van meningsuiting, ook voor zwarten. Als zwarte Europeaan die op 20 jarige leeftijd naar Nederland kwam ben ik niet geindoctrineerd door eurocentrisch onderwijs en kan ik mij in alle vrijheid afvragen wat de vele verwijzingen naar zwarten in Europe te betekenen hebben. Ik beschouw dit als een verrijking.

Maar over je verkniptheid: je bent wellicht je hele jeugd getreiterd vanwege je zwarte uiterlijk. Mogelijk ook binnen je familie waar je de zwartste bent. Misschien ben jij of je ouder het product van overspel, misschien dat in je beide ouders zwarte genen zitten die in jou bijeen kwamen. In vroegere tijden zouden ze je opsluiten in de torenkamer of sturen naar een klooster of veel geld geven om uit de publiciteit te blijven. Hadden ze dat maar gedaan, dan hadden wij geen last van jou hier. Ik bespeur geen greintje humor in je postings, dat is nog het ergste. Wat je zegt ben jezelf, je vond aanleiding in mij thread je hart uit te storten over waar je al je hele leven aan gebukt gaat en zomaar ben ik de gene die je je leed berokkende! Dat is die verkniptheid die de hele wereld kan lezen in al je postings, beste Magnificat...oeps...Jubilate!

De onderzoeksvraag is nu waarom een onschuldig zwart ogend kind in Europa zo vreselijk wordt gepest dat hij in een vieze racist is veranderd die onschuldige mensen op het internet steeds maar belaagd met verschillende nick's.

[Egmond Codfried]

Johannes Fredericus Helvetius (1625-1709)

arts en alchemist

[JuBiLaTe]

Oorspronkelijk geplaatst door Egmond Codfried

Beste, dat bepaal jij niet! Er bestaat zoiets als vrijheid van meningsuiting, ook voor zwarten. Als zwarte Europeaan die op 20 jarige leeftijd naar Nederland kwam ben ik niet geindoctrineerd door eurocentrisch onderwijs en kan ik mij in alle vrijheid afvragen wat de vele verwijzingen naar zwarten in Europe te betekenen hebben. Ik beschouw dit als een verrijking.

De reden waarom ik liever niet zie dat jij daar in onderzoek zou in doen, is omdat ik geloof dat jij niet in staat bent dit in alle vereiste objectiviteit te doen. Door je voorgaande posts te lezen heb ik gemerkt dat je veel te snel je wensen naar waarheid neemt.

Maar over je verkniptheid: je bent wellicht je hele jeugd getreiterd vanwege je zwarte uiterlijk. Mogelijk ook binnen je familie waar je de zwartste bent. Misschien ben jij of je ouder het product van overspel, misschien dat in je beide ouders zwarte genen zitten die in jou bijeen kwamen. In vroegere tijden zouden ze je opsluiten in de torenkamer of sturen naar een klooster of veel geld geven om uit de publiciteit te blijven. Hadden ze dat maar gedaan, dan hadden wij geen last van jou hier. Ik bespeur geen greintje humor in je postings, dat is nog het ergste. Wat je zegt ben jezelf, je vond aanleiding in mij thread je hart uit te storten over waar je al je hele leven aan gebukt gaat en zomaar ben ik de gene die je je leed berokkende! Dat is die verkniptheid die de hele wereld kan lezen in al je postings, beste Magnificat...oeps...Jubilate!

De onderzoeksvraag is nu waarom een onschuldig zwart ogend kind in Europa zo vreselijk wordt gepest dat hij in een vieze racist is veranderd die onschuldige mensen op het internet steeds maar belaagd met verschillende nick's.

Man, in deze reactie zie ik nogmaals dat je beschikt over een bijzondere fantasie. Hier heb je mij al een 'zwarte' gemaakt, zoals je van al die koningen en schrijvers zwarten hebt gemaakt.

Maar ik moet je teleurstellen: ik ben puur Europees en stam zelfs verscheidene malen af van Charlemagne. Nu, indien ik een zwarte ging geweest zijn, ging ik ook gelukkig geweest zijn, maar ging ik hier in europa missch wel wat met meer opmerkingen betreffende mijn uiterlijk hebben moeten leven, zoals een afrikaanse vriend me ooit zij. Ik had daar nog nooit bij stilgestaan: het feit dat je geregeld opmerkingen krijgt omwille je huidskleur.

Edmond, ik wens niet met jou in twist te vallen, ik ben allerminst racist zoals jij me al voor hebt beledigd. Ik houdt me vervolgens uit deze 'discussie'.

[Egmond Codfried]

Heraldische Moren







bronnen:

http://tinypic.com/mw6tuf.jpg

http://www.africamaat.com/IMG/jpg/roi-2.jpg

http://www.africamaat.com/IMG/jpg/reine_angleterre.jpg

Waarom zoveel Moren en waarom 'weten' wij vandaag niet wat het zou moeten betekenen?

[Egmond Codfried]

Koningin Charlotte Sophie van Mecklenburg-Strelitz (1714-1818),
echtgenote van George III van Engeland

Beschreven als 'a true mulatto-face' en 'brown.'

Oorspronkelijk geplaatst door JuBiLaTe

Man, in deze reactie zie ik nogmaals dat je beschikt over een bijzondere fantasie. Hier heb je mij al een 'zwarte' gemaakt, zoals je van al die koningen en schrijvers zwarten hebt gemaakt.

Maar ik moet je teleurstellen: ik ben puur Europees en stam zelfs verscheidene malen af van Charlemagne. Nu, indien ik een zwarte ging geweest zijn, ging ik ook gelukkig geweest zijn, maar ging ik hier in europa missch wel wat met meer opmerkingen betreffende mijn uiterlijk hebben moeten leven, zoals een afrikaanse vriend me ooit zij. Ik had daar nog nooit bij stilgestaan: het feit dat je geregeld opmerkingen krijgt omwille je huidskleur.

Edmond, ik wens niet met jou in twist te vallen, ik ben allerminst racist zoals jij me al voor hebt beledigd. Ik houdt me vervolgens uit deze 'discussie'.

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Ze werd zo omschreven, maar daarvoor was zij zo niet eh.
Ik werd ook een uitgemaakt voor vuile turk omwille van mijn donkere ogen, huid en haren, door iemand die goed genoeg wist dat ik dit helemaal niet ben.
Of een andere die mij omschreef als "die Italiaan daar op de foto is dus MaGNiFiCaT". Of mensen die mij bij de kennismaking -zonder dat zij iets wisten van mn achtergrond- vroegen of ik een Italiaan of Spanjaard ben. En ik heb heel fijne gelaatstrekken, maar ben donker. Mensen denken vaak dat ik van zuiderse afkomst ben, en zo lijkt het ook, maar het is helemaal niet zo.

Misschien heb je blauw bloed! Maar intussen stammen wij allemaal van Karel de Grote af. Je zal dus toch wel met een concretere adellijke voorvader moeten komen als je wil dat wij je als adellijke persoon erkennen. Ik zal je onder voorbehoud tot Baron van Marollen benoemen met als eis dat je binnen een week met een bonafide adellijke grootvader op de proppen komt. Prins Carnaval telt niet.

[Egmond Codfried]

The Grimaldi Man

It is an easy matter to distinguish the skeleton of the true negro from that of the pure white, but there are many intermediate races—not hybrids —which show a puzzling mixture of characters. The ancient Grimaldi woman and boy are of the mixed or negroid type. We associate large white teeth, full prominent jaws, and receding chin with the races showing pigmented skins. In the old woman, a great number of the teeth have been lost during life and the dental characters are uncertain. The shallow, projecting incisor part of the upper jaw and the characters of the chin are certainly features of a negroid race. So are the wide opening of the nose, the prominent cheek bones, the flat and short face. Yet the bridge of the nose is not flat as in negroes, but rather prominent as in Europeans, and the capacity of the skull (1375 cc.) is of ample dimensions for a woman of her size.


As to the boy, his teeth are large and of the negro type; he bears a striking resemblance to the woman, and his cranial capacity (1580 cc.) indicates a brain distinctly above the modern in size. The leg bones of mother and son are relatively long as in negroes. In that race the two eminences or bosses of the forehead usually meet and join together in a high median prominence, whereas in white races they remain separated, and this is the case in the Grimaldi skulls. Indeed, in the features of the forehead the Grimaldi remains agree with the Galley Hill type. It is a remarkable fact that the natives of the uplands of the Sandwich Islands—a true negroid race—reproduce today the cranial features of the ancient inhabitants of the Grimaldi caves.

Bron: http://wysinger.homestead.com/grimaldi.html

Early History of Humanity - 9-th, 2004 - 27: 1 (Posted By: Webmaster)


CHAPTER XIII
Early History of Humanity


Evolution of the Black World Insofar as the known facts permit, we shall try in this chapter to retrace the major stages in the evolution of the Black world since Homo sapiens appeared on the scene. In addition to providing a reference system for the young African researcher, the picture thus presented, with its inevitable gaps, its uncertainties, but also its areas of clarity, will give him an idea of the seriousness and magnitude of his task. I have directed my efforts to the period of the African past ranging from- prehistory to the appearance of modern States at the end of the Middle Ages, for this is the span that poses the greatest number of problems for understanding the history of mankind. Priority of the Negro Factor in the History of Humanity The results of archeological finds,1 especially those of Dr. Louis Leakey in East Africa, enable us every six months or so to penetrate more deeply into the obscurity of the first rough outlines of humanity. Thanks to dating methods based on the dosage of potassium 40/Argon, we can go back 1,700,000 years. Nevertheless, there is continued agreement that Homo sapiens, modern man, appeared about 40,000 years ago, during the Upper Paleolithic.

This first humanity, belonging to the lower layers of the Aurignacian, was probably related morphologically to the current Black type of humanity. The characteristics of that Grimaldi race have been summarized as follows by Marcellin Boule and Henri Vallois in Fossil Men, translated into English by Michael Bullock: When we compare the dimensions of the bones of their limbs, we see that the leg was very long in proportion to the thigh, the fore- 260 Evolution of the Black World 261 arm very long in proportion to the whole arm; and that the lower limb was exceedingly long relative to the upper limb. Now these proportions reproduce, but in greatly exaggerated degree, the characters presented by the modern Negro. Here we have one of the chief reasons for regarding those fossils as Negroid, if not actually Negro. The Negroid affinities are likewise indicated by the characters of the skull. These are large; the crania are very elongated, hyper-dolichocephalic (indices 68 and 69) and, seen from above, they present a regular elliptically shaped contour, with flattened parietal bosses. The skulls are also very high, so that their capacity is at least equal to that of the average Parisian of our day: 1,580 cubic centimeters in the case of the young man, 1,375 cubic centimeters in the case of the old woman. The mastoid apophyses are small. The face is broad but not high, while the skull is excessively elongated from the front backwards; so that the head might be called unbalanced or dysharmonic. The forehead is well developed and straight; the orbital ridges project only slightly. The orbits are large, deep and sub-rectangular; their lower border is everted toward the front. The nose, depressed at the root, is very broad (platyrrhinian). The floor of the nasal fossae is joined to the anterior surface of the maxillary by a groove on each side of the nasal spine, as in Negroes, instead of being bordered by a sharp edge, as in the white races. The canine fossae are deep. The upper maxillary projects forward in very marked fashion. This prognathism especially affects the subnasal or alveolar region. The palatal arch, though only slightly developed in breadth, is very deep. The jaw is strong, its body very thick; the ascending branches are broad and low. The chin is not greatly developed; a strongly marked alveolar prognathism, correlated with the upper prognathism, gives it a pronouncedly receding appearance. The majority of these characters of the skull and face are, if not Negritic, at least Negroid.2 . . The other types found in Europe probably belonged to the Cro-Magnon race: the Predmost man (in Moravia) and the Brunn man (near Vienna) were perhaps Cro-Magnoids with "Ethiopian" characteristics. . .. Such are the facts revealed by archeology. On the strength of this evidence, we must recognize in all objectivity that the first Homo sapiens was a "Negroid" and that the other races, white and yellow, appeared later, following differentiations whose physical causes still escape science. Refusing to accept these facts, scholars substitute hypotheses for them.

Bron: http://www.marcusgarvey.com/wmprint.php?ArtID=559

Lees site voor tegengeluiden. De wetenschappers zijn het helaas haast nooit met elkaar eens!

[Egmond Codfried]

Lady Elizabeth Keppel (gewit), door Sir Joshua Reynolds (1761)

De Moorin, onterecht geïdentificeerd als een bediende, is het symbool van Blauw bloed. Elizabeth Keppel was de kleindochter van een zuster van Aarnout Joost van der Duyn (1718-1785) die door James Boswell als ‘chimney sweeper’ wordt beschreven. Belle van Zuylen (1740-1805) schreef een gedicht over zijn zwartbruine kleur ‘A son teint noir et basané.(1764) Elizabeth Keppel, Markiezin van Tavistock is een voorouder van Camilla Parker Bowles, de tweede echtgenote van Prins Charles.

[JuBiLaTe]

Oorspronkelijk geplaatst door Egmond Codfried

Koningin Charlotte Sophie van Mecklenburg-Strelitz (1714-1818),
echtgenote van George III van Engeland

Beschreven als 'a true mulatto-face' en 'brown.'






Misschien heb je blauw bloed! Maar intussen stammen wij allemaal van Karel de Grote af. Je zal dus toch wel met een concretere adellijke voorvader moeten komen als je wil dat wij je als adellijke persoon erkennen. Ik zal je onder voorbehoud tot Baron van Marollen benoemen met als eis dat je binnen een week met een bonafide adellijke grootvader op de proppen komt. Prins Carnaval telt niet.

Uiteraard, alle Europeanen zullen wel een of meerdere keren van charlemagne afstammen, maar de meesten zullen dit nooit kunnen aantonen via geschreven bronnen, dus genealogiën. Ik kan dit meerdere malen wel. Maar je mag me zeker niet als adellijk persoon erkennen met je belachelijke benoemingen onder voorbehoud.
Het was gewoon ter illustratie dat ik helemaal niet afrikaans ben.