Een oude man bezig met het Vlaams-Nationalisme in een winkel aan de Kust

[Dadeemelee]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

U heeft waarschijnlijk school gelopen in een school waar men elk stukje wetgeving van naaldje tot draadje heeft uitgelegd.
Ronse, zeker?

De basis van de Taalwetgeving is dat er taalvrijheid is.
Er zijn enkele uitzonderingen zoals communicatie van de Overheid met de burger waar dat in de officiële taal dient te verlopen.

[Witte Kaproen]

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

De basis van de Taalwetgeving is dat er taalvrijheid is.
Er zijn enkele uitzonderingen zoals communicatie van de Overheid met de burger waar dat in de officiële taal dient te verlopen.

In Quebec,het grote voorbeeld voor onze Franstalige landgenoten moet het contact tussen winkeliers en hun klanten ook in het Frans verlopen .

.Anderstalige reclame borden en opschriften zijn daar verboden.

Geen enkele Belgicist heeft hier in naam van de vrijheid van het taalgebruik ooit al tegen geprotesteerd .
En Canada wordt in gans de wereld beschouwd als één van de meest democratische landen ter wereld .

Waarom zouden wij in Vlaanderen dan ook deze taalwet van Quebec niet mogen toepassen ?

Het grote verschiltussen Canada en België, is ,dat de taalwetten in Quebec er zijn om Quebec Franstalig te houden enn dat de taalwetten er in België zijn ,om Vlaanderen verder te kunnen verfransen in naam van de" taalvrijheid".

[Pandareus]

Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen

In Quebec,het grote voorbeeld voor onze Franstalige landgenoten moet het contact tussen winkeliers en hun klanten ook in het Frans verlopen .

.Anderstalige reclame borden en opschriften zijn daar verboden.

Geen enkele Belgicist heeft hier in naam van de vrijheid van het taalgebruik ooit al tegen geprotesteerd .
En Canada wordt in gans de wereld beschouwd als één van de meest democratische landen ter wereld .

Waarom zouden wij in Vlaanderen dan ook deze taalwet van Quebec niet mogen toepassen ?

Het grote verschiltussen Canada en België, is ,dat de taalwetten in Quebec er zijn om Quebec Franstalig te houden enn dat de taalwetten er in België zijn ,om Vlaanderen verder te kunnen verfransen in naam van de" taalvrijheid".

Waarom zouden wij ons druk maken over taalwetgeving in canada ?

Dat is een zaak voor de canadezen hee, hebben wij niets over te zeggen.

Omgekeerd ook, uiteraard.

[Dadeemelee]

Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen

In Quebec,het grote voorbeeld voor onze Franstalige landgenoten moet het contact tussen winkeliers en hun klanten ook in het Frans verlopen .

.Anderstalige reclame borden en opschriften zijn daar verboden.

Geen enkele Belgicist heeft hier in naam van de vrijheid van het taalgebruik ooit al tegen geprotesteerd .
En Canada wordt in gans de wereld beschouwd als één van de meest democratische landen ter wereld .

Waarom zouden wij in Vlaanderen dan ook deze taalwet van Quebec niet mogen toepassen ?

Het grote verschiltussen Canada en België, is ,dat de taalwetten in Quebec er zijn om Quebec Franstalig te houden enn dat de taalwetten er in België zijn ,om Vlaanderen verder te kunnen verfransen in naam van de" taalvrijheid".

Taalvrijheid is een mensenrecht. Als ge burgers gaat dwingen om een taal te spreken is dat een slippery slope. Volgende stappen zijn: verplichte godsdienst, verplichte lidmaatschap van politieke partijen, verplichte huidskleur,…

[Everytime]

Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen

In Quebec,het grote voorbeeld voor onze Franstalige landgenoten moet het contact tussen winkeliers en hun klanten ook in het Frans verlopen .

.Anderstalige reclame borden en opschriften zijn daar verboden.

Geen enkele Belgicist heeft hier in naam van de vrijheid van het taalgebruik ooit al tegen geprotesteerd .
En Canada wordt in gans de wereld beschouwd als één van de meest democratische landen ter wereld .

Waarom zouden wij in Vlaanderen dan ook deze taalwet van Quebec niet mogen toepassen ?

Het grote verschiltussen Canada en België, is ,dat de taalwetten in Quebec er zijn om Quebec Franstalig te houden enn dat de taalwetten er in België zijn ,om Vlaanderen verder te kunnen verfransen in naam van de" taalvrijheid".

Als winkeliers uit Quebec vlak voor hem klanten uit pakweg de VS hebben, zullen ze Engels spreken. Het zijn toeristen en de winkeliers passen zich aan aan het feit dat ze toeristen zijn. Onze Kust leeft van het toerisme en is een toeristisch gebied. De winkeliers en uitbaters weten het zeer goed.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Waarom zouden wij ons druk maken over taalwetgeving in canada ?

Dat is een zaak voor de canadezen hee, hebben wij niets over te zeggen.

Omgekeerd ook, uiteraard.

Haha....Canadezen....het gaat om een principe dat ge maar al te goed begrijpt.
Een principe dat overigens in tal van andere landen navolging vond waarbij de wetgever de meerderheid van de taalgemeenschap wil beschermen tegen een ongunstige kontekst.

[Witte Kaproen]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Waarom zouden wij ons druk maken over taalwetgeving in canada ?

Dat is een zaak voor de canadezen hee, hebben wij niets over te zeggen.

Omgekeerd ook, uiteraard.

Men kan altijd iets leren van een democratischer land.

De taalwetten in Canada beschermen het onder druk staande taalgebied en dat is ook de bedoeling van die taalwetten.

Hier zorgen onze taalwetten er voor dat ons inkrimpend taalgebied nog meer kan inkrimpen.Juist het tegenovergestelde van het beoogde doel.

Maar volgens de Belgicisten zijn we goed bezig.
Ja we zijn "goed bezig "om Vlaanderen nog meer te verfransen onder het mom van de zogezegde "taalvrijheid."

[Witte Kaproen]

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Taalvrijheid is een mensenrecht. Als ge burgers gaat dwingen om een taal te spreken is dat een slippery slope. Volgende stappen zijn: verplichte godsdienst, verplichte lidmaatschap van politieke partijen, verplichte huidskleur,…

Ga dat eens in Quebec zeggen.

[Witte Kaproen]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Als winkeliers uit Quebec vlak voor hem klanten uit pakweg de VS hebben, zullen ze Engels spreken. Het zijn toeristen en de winkeliers passen zich aan aan het feit dat ze toeristen zijn. Onze Kust leeft van het toerisme en is een toeristisch gebied. De winkeliers en uitbaters weten het zeer goed.

In Wallonië zijn er in geen enkele Lidl Nederlandstalige reclameborden aanwezig ,ook niet in de toeristische gemeenten en steden.

Hier moet de Lidl van Knokke wel werken met Franstalige reclameborden.

Waarom dit verschil?

[Jacob Van Artevelde]

https://www.standaard.be/cnt/dst08032001_036



Ik heb geen abonnement, maar misschien kan de Panda of een andere forumvriend de ganse tekst hier effe neerplakken.

[pajoske]

Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen

Men kan altijd iets leren van een democratischer land.

De taalwetten in Canada beschermen het onder druk staande taalgebied en dat is ook de bedoeling van die taalwetten.

Hier zorgen onze taalwetten er voor dat ons inkrimpend taalgebied nog meer kan inkrimpen.Juist het tegenovergestelde van het beoogde doel.

Maar volgens de Belgicisten zijn we goed bezig.
Ja we zijn "goed bezig "om Vlaanderen nog meer te verfransen onder het mom van de zogezegde "taalvrijheid."

Oorspronkelijk geplaatst door wikipedia

De oorsprong van de aanwezigheid van Franse in Canada komt voornamelijk uit de Franse kolonisatie in Amerika in de XVII e en XVIII e eeuw.

Gij pleit er dus voor dat Franstaligen in Brussel alle andere talen verdringen, en weigeren om iets anders dan Frans te spreken?

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Taalvrijheid is een mensenrecht. Als ge burgers gaat dwingen om een taal te spreken is dat een slippery slope. Volgende stappen zijn: verplichte godsdienst, verplichte lidmaatschap van politieke partijen, verplichte huidskleur,…

1°
In een vorige post hebt zelf al de uitzonderingen aangegeven. En die staan trouwens ook in de grondwet. De vraag is alleen hoe groot die uitzonderingen moeten zijn.

2°
Het gaat in het geval van Québec niet om een gebod dat een handelaar met zijn klant een taal moet spreken, maar wel om het Frans te gebruiken in schriftelijke kommunikatie.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door pajoske

Gij pleit er dus voor dat Franstaligen in Brussel alle andere talen verdringen, en weigeren om iets anders dan Frans te spreken?

Hahaha, de kittelaar der flaminganten heeft het weer gevonden...
Wel, die situatie zal zeer goed mogelijk zijn als er een onafhankelijke Vlaamse staat komt en dus bijgevolg ook een Wallobrux staat. Wallobrux zal dan afrekenen met de rest van de Nederlandstalige gemeenschap en dat zal zelfs zeer gemakkelijk zijn vermits er dan geen instituut Nederlandstalige Gemeenschap meer is.

[Dadeemelee]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

In een vorige post hebt zelf al de uitzonderingen aangegeven. En die staan trouwens ook in de grondwet. De vraag is alleen hoe groot die uitzonderingen moeten zijn.

Die uitzonderinger zijn er om de inwoners te beschermen tegen willekeur van de ‘gezagdragers’. En het is niet de burger die verplicht is de gewesttaal te spreken, het is de Overheid. De burger heeft nog altijd het recht op een tolk.

Voor de rest is er het principe van taalvrijheid. Niemand kan u dwingen om in Marche-en-Famenne Frans te spreken.

[Jacob Van Artevelde]

Nog nieuws van deze VMO-er ?

[Jacob Van Artevelde]

Ik heb geen abonnement op Knack maar slaagde er toch in van het onderstaande artikel uit het net te vissen en weliswaar door vliegensvlug via CTRL+A alles te selekteren, en vervolgens te kopiëren voordat het venster opduikt waarin gemeld wordt dat men moet betalen.

Bij dat hierbovenstaande stuk uit de Standaard lukte mij dat niet.

Veel gratis leesplezier.
------------------------------------------------------------------------

Redactie Knack 26-04-2011, 22:00

Soevereiniteit van de Franstalige provincie Québec is een van de issues bij de Canadese parlementsverkiezingen van 2 mei. Franstalige Noord-Amerikanen hebben de afgelopen decennia een effectieve strijd gevoerd voor het behoud van hun taal en slaagden erin de dominantie van het Engels in de tweetalige stad Montréal te doorbreken.
Nederlandstaligen in Brussel kunnen er wellicht nog wat van opsteken.

De zon is doorgebroken boven Montréal. Het is de tweede helft van april, de thermometer komt nog nauwelijks boven het vriespunt, maar het einde van de lange Canadese winter met temperaturen tot 30 graden onder nul is in zicht. Veel Mon-tréalais zijn goedgeluimd, omdat het plaatselijke ijshockeyteam, Les Canadiens, goed presteert in de play-off van de Noord-Amerikaanse competitie NHL. Auto’s zijn versierd met vlaggetjes en cafés doen uitstekende zaken.

Straatdecoratie is er ook, bestaand uit kleurrijke politieke affiches. Het is verkiezingstijd in Canada, nadat de minderheidsregering van eerste minister Stephen Harper vorige maand het vertrouwen van het parlement verloor. De leider van de Conservatieve Partij hoopt de macht op 2 mei opnieuw te veroveren, maar ditmaal gesteund door een parlementaire meerderheid. Om die te behalen, heeft Harper de dreiging uit Québec ingezet in zijn campagne. Op een bijeenkomst in het stadje Yellowknife in het hoge noorden bracht hij de beide referenda over een mogelijke afscheiding van Québec in herinnering, die in 1980 en in 1995 de nationale eenheid in gevaar brachten. ‘We moeten een meerderheidsregering hebben’, zei hij. Hij citeerde de leider van het Bloc Québecois, de partij die op landelijk niveau het belang van de Franstaligen behartigt, die zei dat het dwarsbomen van een conservatieve meerderheid een eerste stap zou zijn op weg naar een nieuw referendum over de soevereiniteit van Québec.

De zeven miljoen Franstalige Canadezen, van wie het overgrote merendeel in de provincie Québec woont, vormen ruim een vijfde van de nationale bevolking en zijn een machtsfactor van betekenis. Lange tijd waren zij tweederangsburgers, vooral in de grootste stad van de provincie, Montréal, maar een serie maatregelen de afgelopen 50 jaar heeft dat ingrijpend veranderd.

In de jaren 1960 en 1970, toen het Québec economisch voor de wind ging, beleefde de provincie de Révolution Tranquille, een stille revolutie met als belangrijkste kenmerken de sterke afname van de invloed van de katholieke kerk en een groeiend bewustzijn van de Franse identiteit. Het resulteerde in een verkiezingsoverwinning voor de regionale Parti Québécois in 1976, en een jaar later ging het provinciale parlement akkoord met het – inmiddels fameuze – wetsartikel 101, bijgenaamd Charte de la Langue Française. Dat bepaalt dat Frans de enige officiële taal is van de provincie Québec. Het is de taal van de overheid, het bedrijfsleven en het onderwijs. Voor de agglomeratie van Montréal, waar begin jaren zeventig ruim 600.000 Engelstaligen woonden, werd geen uitzondering gemaakt.

De provincie voegde de daad bij het woord en voert sinds 1977 een actieve verfransingspolitiek. Direct zichtbaar waren de achthoekige stopborden met het woord ‘arrêt’ – in Wallonië en Frankrijk staat er gewoon ‘stop’ – en nieuwe verfranste straatnamen zoals Avenue Broadway en Rue University.

Frans werd verplicht bij gemeente-instanties, waar Engelstaligen meestal wel in hun eigen taal worden bediend, maar een plicht daartoe is er niet. Het werd eveneens de verplichte voertaal voor elk bedrijf met meer dan 50 werknemers. ‘Vroeger waren de directie en het hoger personeel bij de meeste bedrijven Engelstalig, sprak het lager personeel thuis Frans en verliep de bedrijfscommunicatie in het Engels, waardoor het voor Franstaligen veel moeilijker was carrière te maken. Dat is nu veranderd’, zegt Martin Bergeron van L’Office Québécoise de la Langue Française. Dat instituut ziet toe op de strikte naleving van de regels. Voor winkels geldt dat beschrijvingen van alle producten en de teksten in de etalage Frans moeten zijn. ‘Een winkel mag een vertaling geven, maar die moet wel significant kleiner zijn dan de Franse tekst. Burgers die op een wetsovertreding stuiten, kunnen bij ons een klacht indienen’, zegt Bergeron. ‘We waarschuwen het betreffende bedrijf, en in de meeste gevallen komen we er met een discussie uit, maar als een winkelier weigert zijn boodschap aan te passen, spelen we de zaak door naar de rechter. Die kan een boete opleggen van maximaal 20.000 dollar (15.000 euro). Past de winkelier zijn tekst dan nog niet aan, dan wordt het bedrag verdubbeld.’

Geregistreerde merken hoeven hun naam niet aan te passen. ‘Maar het wordt wel gewaardeerd’, zegt Bergeron. Hij is goed te spreken over Poulet Frit Kentucky, zoals Kentucky Fried Chicken zich in Québec noemt. ‘Het is in hun eigen belang, want een Franse naam is goed voor de omzet. Als bedrijf laat je zien dat je extra veel waardering hebt voor je clientèle.’ Sommige hamburgerketens serveren dan ook hambourgeois.

Het taalbureau, dat bij veel Engelstaligen bekendstaat als ‘de taalpolitie’, heeft zijn zetel centraal in Montréal, in een statig pand waar vroeger de School voor Schone Kunsten was gevestigd. Behalve naleving van de regels heeft de instelling tot taak neologismen te bedenken voor Engelse woorden, vaak informaticatermen. Pourriel is een recente vondst die al redelijk is ingeburgerd. Het staat voor ongewenste e-mails (spam) en is een samenvoeging van het eerdere neologisme courriel (e-mail) en het Franse woord pourri (verrot).
Volksverhuizing

Wetsartikel 101 en de nek-aan-nekrace bij het referendum van 1995, waarbij 50,6 procent van de kiezers tegen soevereiniteit stemde, bracht een bescheiden volksverhuizing teweeg bij de Engelstaligen. In de loop der jaren vertrokken zo’n 300.000 van hen naar de hoofdstad Ottawa of naar Toronto in de nabijgelegen provincie Ontario of verder weg. Ook het economische zwaartepunt verplaatste zich in die richting. Montréal was lange tijd het kloppend hart van de Canadese economie, inmiddels is dat Toronto.

Toch is de taalstrijd voor de Franstaligen nog niet ten einde. Het percentage Engelstaligen in Montréal mag dan zijn teruggedrongen, als gevolg van de groeiende groep allofonen (anderstaligen) in Montréal ligt het percentage Franstaligen in de stad alsnog maar net boven de 50 procent. Voorvechters van de Franse taal spreken dan ook van een gevecht van iedere dag. Een van de vooruitgeschoven pionnen daarin is Claudette Gariépy van de het Syndicat des Employé-e-s, een vakbond voor het personeel van de Université van Montréal.

‘Het is alarmerend hoeveel Engels er op de universiteit wordt gesproken,’ zegt ze, ’terwijl zij hun eigen universiteiten hebben. Hier is het Frans.’ Achter haar in het vakbondslokaal hangt een oorkonde van verdienste aan de muur, uitgereikt door L’Office de la Langue Française. Gariépy: ‘Zelfs de boodschap op de telefoonbeantwoorder is nu tweetalig. Je hoeft maar een moment niet op je hoede te zijn en het Engels duikt in het gat.’ Het gevaar is volgens haar dat het niveau van het Frans onder docenten ondermaats is. ‘Ze maken fouten, die de studenten vervolgens overnemen.’

De internationalisering van de universiteit is Gariépy een doorn in het oog. ‘Ze willen graag buitenlandse studenten, omdat ze die drie keer meer studiegeld kunnen vragen en omdat het bijdraagt aan de uitstraling van de universiteit, maar uiteindelijk gaat het ten koste van het Frans. Als organisaties als die van ons er niet zouden zijn, zou het Engels alles overnemen. We verzetten ons daartegen als duivels.’

Behalve de culturele en economische aantrekkingskracht van het Engels is het lage geboortecijfer van de Québécois een serieus struikelblok. Het is de prijs voor de tanende invloed van meneer pastoor, die gezinnen voor de stille revolutie toefluisterde dat gezinsuitbreiding allicht gewenst was. Québec doet daarom al jaren een beroep op nieuwe immigranten, zo’n 50.000 per jaar. ‘We voeren een selectief immigratiebeleid’, zegt Anne-Frédérique Laurence, woordvoerster van het ministerie van Immigratie. ‘Goede beheersing van het Frans is zeker niet het enige criterium, maar het is wel erg belangrijk.’
Radicaal onderwijsbeleid

De overheid is daarbij grotendeels kleurenblind. Voor niet-westerse allochtonen is het relatief eenvoudig om een verblijfsvergunning te bemachtigen, mits ze goede vooruitzichten hebben op werk – ze mogen de Canadese belastingbetaler niets kosten – en bovenal: op voorwaarde dat ze Frans spreken. Vooral immigranten uit voormalige Franse koloniën maken daardoor goede kansen. ‘Negen maanden na mijn aanvraag werd ik toegelaten, en intussen woon ik hier met vrouw en vier kinderen’, zegt de Kameroener Jean-Claude Njila, die drie jaar geleden naar Québec verhuisde. Zijn doctoraalstudie en vervolgopleiding deed hij in Frankrijk, maar eenmaal op de arbeidsmarkt had hij daar weinig succes. ‘Verder dan de beveiliging kwam ik daar niet’, zegt hij. In Canada vond hij wel meteen een interessante baan, als leraar op een Engelse school in Ottawa in de provincie Ontario. De Canadese hoofdstad ligt net over de grens met Québec, waar Njila woont. ‘Sommigen vinden dat de Franstaligen wat ver gaan met hun protectionistische maatregelen, maar ik begrijp ze wel’, zegt hij. ‘Het is erfgoed en een belangrijk deel van de identiteit. Als Kameroener ben ik ook wel wat gewend. Ons land is net als Canada tweetalig, maar dan met Frans als bovenliggende partij.’

Het enige punt waarop hij vindt dat de Franstaligen te ver gaan, is in het onderwijs. ‘Het is vrijwel onmogelijk, en zeker voor immigranten, om je kind naar een Engelse school te sturen. Dat mag alleen als beide ouders zelf naar een Engelse school zijn geweest voor 1977. Iedereen wil het beste voor zijn kind, en op een Engelse school hier leer je ook goed Frans. Ik vind dat je ouders keuzevrijheid moet geven.’

Linda Leith, voorzitter van de over-koepelende organisatie Quebec Community Groups Network, die de belangen van de Engelstalige gemeenschap behartigt, is het volledig met hem eens. ‘De radicalen binnen de Parti Québécois willen nu dezelfde regels instellen voor het onderwijs voor 18- en 19-jarigen. Ze zijn eropuit het Engelstalige onderwijs kapot te maken.’ Tientallen Engelse scholen in Québec moesten de afgelopen decennia sluiten door de maatregelen, aldus Leith. ‘Wij hebben veel geaccepteerd en we verzetten ons niet tegen wet 101. We zijn gewend geraakt aan Québec zoals het nu is, maar dit nieuwe voorstel is echt anglofobisch.’

De radicale Franstaligen willen volgens haar een Franse zeepbel creëren, afgesloten van de Engelstalige buitenwereld. ‘Maar of ze het nu willen of niet: ze hebben het Engels ook nodig. Het is de wereldtaal, daar kunnen wij ook niets aan doen. Ze proberen er een wedloop van te maken: wij tegen jullie. Maar wij zijn de vijand niet. Wij spreken vrijwel allemaal goed Frans en houden van die taal. Het percentage tweetaligen met Engels als eerste taal ligt aanzienlijk hoger dan Franstaligen.’

Er is volgens haar sprake van een mythe rond de Engelstaligen. ‘Ze vinden ons rijk en wij zouden tegen Québec zijn. Maar het is allang niet meer zo dat de Engelstaligen de beste banen hebben. Onder Engelsta-ligen heerst nu juist betrekkelijk veel armoede. Voor radicale Franstaligen zijn wij de ideale zondebok.’

door Olivier van Beemen in Montréal

[Vlad]

Daarnet bij de Carrefour in Schoten langs geweest omdat ik iets benodigde dat ik nelders vond en van de gelegenheid gebruik gemaakt om enkele pruimen te kopen. Bij thuiskomst merkte ik dat de 'papieren' zak waarin ik ze meenam eentalig Frans bedrukt was. Het etiket dat ik erop kleefde was in beide landstalen. Zou men in Wallonië ook Nederlandstalige zakken en tweetalige etiketten gebruiken ?

Nu vind ik dat ook weer niet zo erg want wat bleek ? Op beide kanten van de zak stond beschreven hoe de zak te gebruiken. Blijkbaar zijn Franstaligen en Belgicisten zo gatachterlijk dat ze nog niet weten hoe ze een zak moeten gebruiken; dat ze de zak eerst langs boven moeten openen alvorens er iets in te kunnen doen. Hahahaha. Nu weten we ook waarom ze het zo moeilijk hebben om zich aan te passen in Vlaanderen. De meerderheid is blijkbaar gewoon te achterlijk. Dus word niet kwaad op de Franstalige, heb medelijden.

[Pandareus]

Oorspronkelijk geplaatst door Vlad

Daarnet bij de Carrefour in Schoten langs geweest omdat ik iets benodigde dat ik nelders vond en van de gelegenheid gebruik gemaakt om enkele pruimen te kopen. Bij thuiskomst merkte ik dat de 'papieren' zak waarin ik ze meenam eentalig Frans bedrukt was. Het etiket dat ik erop kleefde was in beide landstalen. Zou men in Wallonië ook Nederlandstalige zakken en tweetalige etiketten gebruiken ?

Nu vind ik dat ook weer niet zo erg want wat bleek ? Op beide kanten van de zak stond beschreven hoe de zak te gebruiken. Blijkbaar zijn Franstaligen en Belgicisten zo gatachterlijk dat ze nog niet weten hoe ze een zak moeten gebruiken; dat ze de zak eerst langs boven moeten openen alvorens er iets in te kunnen doen. Hahahaha. Nu weten we ook waarom ze het zo moeilijk hebben om zich aan te passen in Vlaanderen. De meerderheid is blijkbaar gewoon te achterlijk. Dus word niet kwaad op de Franstalige, heb medelijden.

Bedankt om dit onder onze aandacht te brengen !

Dit moet tot op het bot onderzocht worden !

"Alweer een reden voor de Vlaamse onafhankelijkheid"

[De schoofzak]

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

De basis van de Taalwetgeving is dat er taalvrijheid is.
Er zijn enkele uitzonderingen zoals communicatie van de Overheid met de burger waar dat in de officiële taal dient te verlopen.

Ik hoop echt dat het er zo zal uitzien in de toekomstige republiek Vlaanderen.

Maar de actuele toestand in Vlaanderen is te kritiek. De strijd voor onze cultuur en onze taal, onze politieke rechten en nog wat bla bla ... zijn nog erg nodig. Dus moet er wat "gevezen" worden.

[Everytime]

Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak

Ik hoop echt dat het er zo zal uitzien in de toekomstige republiek Vlaanderen.

Maar de actuele toestand in Vlaanderen is te kritiek. De strijd voor onze cultuur en onze taal, onze politieke rechten en nog wat bla bla ... zijn nog erg nodig. Dus moet er wat "gevezen" worden.

Maar welke strijd? Uw taal is het Nederlands, uw basiscultuur is Nederlandstalig, Vlaanderen is een Nederlandstalige regio.