Esperanto - Pagina 12

Pelgrim · 30 maart 2005, 11:55

Mi certe kontaktos lin

en wanneer zie ik u nog eens op de Verda Stelo?

Pelgrim · 30 maart 2005, 11:56

Is het je trouwens al opgevallen dat deze draad is herleid tot een tweemansgesprekje?

1handclapping · 22 juni 2005, 14:31

Gazetara komuniko
-----------------

TT/MM/JJJJ. Pli ol 2000 esperantistoj al 60 landoj, inter ili PLENA
NOMO el VIAURBO iros cxi-jare al la litovia cxefurbo Vilno por
partopreni la 90an Universalan Esperanto-Kongreson de xxx ghis xxx
julio. Cxi-jare pasis 100 jaroj post la unua internacia kongreso de
esperantistoj, kiu okazis en Boulogne-sur-Mer en Francio en 1905. Post
tio la kongreso okazis cxiu-jare krom dum militoj. La temo de la 90-a
esperanto-kongreso estas Universalaj Esperanto Kongresoj ? 100 jaroj de
interkultura komunikado. Esperanto, la internacia lingvo publikigita en
1887, strebas gxuste al senpera komunikado inter kulturoj kaj homoj de
plej diversaj kulturoj kaj mondkonceptoj. Dum 100 jaroj la 90
universalajn esperanto-kongresojn partoprenis pli ol 165 000
esperantistoj el tuta mondo. Pasintjare la kongreso estis en Cxinio kaj
venontajre gxi okazos en Italio. Esperanto-kongresoj estas tre aparta
tipo de internacia kongresoj. Krom oficiala tema programo okazos multaj
teatraj prezentoj, koncertoj, renkontigxoj kun esperantaj verkistoj kaj
liberaj renkontigxoj de esperantistoj. La kongreso estas granda
manifesto de la esperantlingva kulturo. Ankau la premioj de la plej
grava literaturkonkurso en esperanto estas disdonitaj tie. Grava
programero estas ankau fakaj renkontigxoj de plej diversaj fakuloj, de
kat-amantoj kaj radioamatoroj gxis sciencistoj kaj katolikoj. Krome
esperantistoj konatigxas kun la kongresa lando per turismaj ekskursoj
kaj havas ankau eblecon iomete lerni la litovan lingvon. Esperanto
renkontis kreskantan intereson dum la lastaj jaroj, interalie pro gxia
neutraleco rilate al la vaste uzataj naciaj lingvoj, kaj ankau pro la
eblecoj, kiujn la lingvo ofertas. Esperanto estas parolata en cxirkau
120 landoj. Gxiaj uzeblecoj varias de literaturo originala kaj
tradukita al vojagxado kaj senpaga tranoktado cxe aliaj esperantistoj,
kiu aligxas al la reto de gastigantoj. Tiu cxi komuniko povas esti
senpage represata ankau kun redakciaj sxangxoj. Pli da informoj pri la
kongreso kaj Universala Esperanto-Asocio.
http://www.uea.org/kongresoj/uk_2005.html

Vertaling volgt..

1handclapping · 23 juni 2005, 11:15

Ach, Pelgrimo .. herhaaldelijk komt er in de verhitte "communautaire discussies"
wel eens iemand op het idee die diskussie "open te trekken " en veeltaligheid
ofwel aan te prijzen, ofel in vraag te stellen..

Nu heb ik me verdiept in de pogingen van de "Movado" om E-o als een systeem
van algemeen benutte 2de taal in te voeren. Het verzet tegen die pogingen
was ongemeen heftig.. maar ongelofelijk diplomatiek : dit omdat er behalve buikgevoel en chauvinisme van zgn; grote talen geen enkel rationeel argument staat. In de Movado komen er zo nu en dan nog argumentaties voor tegenover
mensen die jarenlang zich ingezet hebben om het "taalprobleem" in de wereld
op te lossen en omdat het verhoopte succes uitblijft "schuldigen" gaan zoeken
en bv. de beweging en de diverse verenigingen van "sektarisme" beschuldigen enz....

Men zou kunnen zeggen dat de taal zich misschien wat te veel op het scheppen van een eigen literatuur toelegde en praktische zaken verwaarloosde..

Dan zijn er "visionairen" die E-o als een ideale tussentaal tussen het Chinees en Engels zien..

Ik ga het nut in ieder geval uittesten.. binnenkort reis ik af naar Vilnius
en ga in de praktijk nog op zoek naar E-o sprekerds en misschien als ik een paar berichtjes uit E-o Lando plaats komt er weer wat meer interesse..

Pelgrim · 24 juni 2005, 14:34

Wat dat sektarisme betreft, dat is misschien wel een extreem woord, maar je kan moeilijk stellen dat de 'movado' in het verleden een massa-evenement was. Steeds opnieuw als ik op de anti/andersglobalisten betoging ben, vraag ik me af waarom daar geen grote delegatie van esperantisten is, toch wel de anders/antiglobalisten bij uitstek. Vrees om in het openbaar te komen? Vrees om met 'extreem links' in verband gebracht te worden? Vrees om op zere tenen te trappen bij de politiekers? Ik weet het niet, maar het is een accuut probleem. Esperanto kan alleen ingang vinden als de beweging zich gedraagt zoals een politieke partij en een politieke uiting niet schuwt. We zijn een culturele beweging geworden, geen sociale, en daar zit dan ook het probleem. Congresjes organiseren is leuk en nuttig om de taal actief te doen leven, maar daar veroveren we de wereld niet mee.

1handclapping · 24 juni 2005, 15:16

: RET-INFO

Datum: 05/23/05 01:56:42
Aan: [email protected]
Onderwerp: ret-info: Humanista koalicio akceptis Esperanton

[img][/img] [img][/img]

La 1-2-an de majo en Peterburgo okazis la 9-a konferenco de la
Internacia Koalicio "Por la Humanismo!"

Enkadre de la programo de la konferenco Oksana Burkina elpasxis kun la
prelego "Humanismaj tendencoj en la moderna socio. Lingvistika
aspekto".

La plej grava rezulto de la prelego estis unu el oficialaj decidoj de
la konferenco: "Akcepti Esperanton kiel la lingvon por internacia
komunikado de la Koalicio. Establi kontaktojn kun
humanistoj-esperantistoj"

Trovi informojn pri la konferenco kaj ties decidoj vi povas cxe:
http://forhumanism.org/?target=ru/conf2005_about.html

---
Oksana Burkina estas peterburga E-aktivulino, studanta
nun en postdiploma fako de la Peterburga sxtata universitato kaj
verkanta disertajxon pri moderna fonologio de Esperanto. Sxi estas
REJM-komitatano kaj membro de TEJO.

(publikigita cxe http://www.peterburgo.info)

el [esper-inform]

Ik was eigenlijk op zoek in mijn electronisch archief naar de stichting van de E-Partij in de Russische Federatie & idem dito in Frankrijk. Maar nu ja het bovenstaande is een ander voorbeeld nl. van een bewustmakingsproces
ten behoeve van allerlei politieke bewegingen van het nut van E-o. Normaal gesproken zou er een rechts-radikale partij kunnen zijn voor "Unu Euxropa
Nacia Sociala kaj pura blanka popoloj"... Politiek gezien is taal immers neutraal. Het streven naar een universele 2-taligheid dwz. de moedertaal + Esperanto als brugtaal gaat weliswaar samen met de "interna ideo" van
broederlijkheid tussen de mensen en in die zin is het E-o altijd als tegenstander gedoodverfd zowel door de rechter- als de linkerzijde. Tijdens het interbellum
was het E-o wel wat het stokpaardje van de sociaal-democraten en de syndicalisten (wat resulteerde in de oiprichting van SAT).

BDW : het boek Esperanto en Perspektivo van Lapenna is bij de brocante
in het E-huis te koop - ik heb het voor jou laten liggen, zelf kocht ik een verzameling poëzie van W.Auld uitgegeven in 1987 ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van de internacia lingvo.

Tot vanavond ?

Pelgrim · 26 juni 2005, 13:17

Humanisme en Esperanto gaan goed samen, denk ik, dus zo bijzonder is dit niet.

't zijn schoon initiatieven, die wat prestige geven, maar het blijft toch altijd weer uit hetzelfde vaatje tappen. Hier gaan we geen massabeweging mee worden hoor.

Wat dat boek betreft: zodra ik over een iets ruimer budget bezit zal ik het eens gaan halen.

1handclapping · 26 juni 2005, 21:44

Politieke partijen beginnen altijd klein - ik geloof dat dat wel geweten is.

Pelgrim · 27 juni 2005, 08:57

Uiteraard, maar het grote deel der kleine partijen blijft ook klein. Grote idealen spreken niet aan hoor. Concrete oplossingen voor concrete problemen wel.

Wat is het sociaal-economisch programma van die partij eigenlijk?[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by Pelgrim on 27-06-2005 at 09:57
Reason:
--------------------------------

Uiteraard, maar het grote deel der kleine partijen blijft ook klein. Grote idealen spreken niet aan hoor. Concrete oplossingen voor concrete problemen wel.

Wat is het sociaal-economisch programma van die partij eigenlijk?[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Uiteraard, maar het grote deel der kleine partijen blijft ook klein. Grote idealen spreken niet aan hoor. Concrete oplossingen voor concrete problemen wel.[/size]

[/edit]

1handclapping · 4 juli 2005, 11:03

V

Onderwerp: ret-info: Kampanjo: Libro-Lasado

[img][/img] [img][/img]

Saluton,

lige kun la informo pri la kampanjo "Esperanto - en bibliotekojn!",
mi volas rakonti pri interesa nova sperto.

Temas pri internacia kampanjo "LibroLasado" (angle gxi nomigxas
"bookcrossing", france - Passe-Livre, itale - PassaLibro), kadre de kiu
homoj lasas en publikaj lokoj librojn, kiujn oni tralegis kaj volas
proponi al la aliaj ankaux tralegi. La aktivuloj de la movado parolas
pri "liberigo de libroj" kaj "libera tutmonda biblioteko".

Cxi-junie al la kampanjo aligxis ankaux aktivuloj de Moskva junulara
E-klubo "MASI" kaj Ivanova Medicinista E-Asocio. Kiel atendinde de
entuziasmaj e-istoj Ili lasis en la moskva metroo kaj aliaj publikaj
lokoj kelkajn E-lernolibrojn. Sur cxiu libro estas indiko, ke la libro
ne estas hazarde forgesita kaj estas klarigataj la celoj de la kampanjo.

Amike,

Andrej Grigorjevskij,
prezidanto de Rusia E-Unio
<[email protected]>

Tja : het zou al fijn zijn indien de vlaamse openbare bibiliotheken al een
goed aanbod E-o boeken in aanbieding had - wat niet wil zeggen dat een soortement aktie zoals in Moskou niet doenlijk zou zijn.

1handclapping · 4 juli 2005, 11:10

In de eerste p^laats kan je doen wat ik niet gedaan heb nl. de informatie via de aangegeven URL's opzoeken.
In de tweede plaats bestaan de neocommunisten wel degelijk in de Russische federatie, interessant labo voor nieuwe ideeën of oude koek ?

Het is wel zo dat er in de russische federatie zeer veel "nieuwe" politieke partijen verschijnen - overigens was er bij laatste verkiezingen in het brusselse ook een "humanistische partij" opgekomen een beetje als reaktie op de confessionalizering van zowel de socialistische als liberale partijfamilies..
maar dat valt echt buiten de scope van een "Esperantodiskussie".

Pelgrim · 5 juli 2005, 08:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Tja : het zou al fijn zijn indien de vlaamse openbare bibiliotheken al een
goed aanbod E-o boeken in aanbieding had - wat niet wil zeggen dat een soortement aktie zoals in Moskou niet doenlijk zou zijn.

Laten we eerst een paar maand afwachten en dan zien wat er met die boeken is gebeurd. Dat is zoiets als die fietsen in Nederland destijds met provo, een leuk experiment, maar ik vrees niet vruchtbaar op lange termijn. Een deel van die boeken zullen sowieso al verloren gaan als ze op publieke plaatsen blijven rondslingeren. De rest wordt wel meegenomen, en dan? Een paar zullen misschien daadwerkelijk beginnen, een paar raken voorbij les twee. Vervolgens doen ze er niks meer mee en zijn ze het over twee jaar weer vergeten.

Zo'n initiatief zou wel heel vruchtbaar kunnen zijn als ze wordt gecombineerd met andere propagandacampagnes zodat men ook weet wat men met die boeken en de taal kan doen. Het is te overwegen, maar de vraag is of we wel geld hebben. Over hoeveel boeken gaat het?

1handclapping · 5 juli 2005, 19:39

: ret-info: Polaj pucxitoj de 1985 honorigitaj

[img][/img] [img][/img]

Polaj pucxitoj de 1985 honorigitaj
----------------------------------
Antaux dudek jaroj la pola militista registaro gvidata de generalo
Jaruzelski eksigis la demokratie elektitan estraron de Pola Esperanto-
Asocio (PEA) kaj nomumis novan "komisaran" estraron. Nun du anoj de
la eksigita estraro estis nomitaj honoraj membroj de PEA kaj ricevis
oficialan pardonpeton. La okazajxoj de la jaro 1985 estas denove
aktualaj en Pollando, cxar la nomoj de du partoprenintaj
esperantistoj estis trovitaj en listo de varbitoj kaj varbotoj de la
pola sekurec-servo.

***

Tisxljar: la angla fortigxas en la Euxropa Unio
-----------------------------------------------
Multaj esperantistoj entuziasmas pro la nova oficiala statuso de la
irlanda lingvo en EU kaj pro la plialtigxo de la statuso de regionaj
lingvoj. La Euxropa Unio nun havas 21 plene oficialajn lingvojn, kaj
preskaux nekalkuleblan kvanton da lingvoj, kiuj povos esti uzataj en
la Euxropa parlamento. Tamen la cxiama multigxo de formale oficialaj
lingvoj povas en la praktiko fortigi la pozicion de la grandaj
lingvoj en la instancoj de EU. "Komence gxi utilas al la plifortigxo
de la angla kaj malplifortigxo de la franca. En pli longdauxra
perspektivo gxi utilas por Esperanto, se komencigxos ribeloj kontraux
la premoj de la angla", opinias Zlatko Tisxljar.

el [esper-inform]

---
fonto: "Ret-Info"
http://www.eventoj.hu

--------------------------------------------------------------------
Retposxta novajxservo kun selektitaj E-novajxoj: RET-INFO
-- Senpaga en 2005! --
Aligxoj kaj malaligxoj cxe: http://www.eventoj.hu
--------------------------------------------------------------------

1handclapping · 5 juli 2005, 19:46

Onderwerp: ret-info: E-o por genealogiaj societoj

[img][/img] [img][/img]

Karaj samideanoj,

malnova familio Lazar uzas Esperanton en sia retejo kaj dum lasta
familia kunveno akceptis alvokon, en kiu gxi proponas Esperanton kiel
laborlingvon por genealogiaj societoj en Euxropo. La gento Lazar
devenas el Transilvanio kaj gxiaj brancxoj vivas nuntempe en Rumanio,
Hungario, Slovakio, Moravio, Pollando, Kroatio, Slovenio, Serbio,
Makedonio, Ukrainio, Moldavio kaj aliaj regionoj de Europo. Lauxtema
indekso de la retejo "Lazar" estas redaktita en 14 lingvoj, tamen
ceteraj pagxoj estas redaktataj en la internacia lingvo. Pri genealogio
de la gento Lazar okupigxas de multaj jaroj mezagxa okulkuracisto d-ro
Andreo Lazar, kiu nun fervore lernas la internacian lingvon.

Ni sercas volontulojn, kiuj povus traduki la alvokon al diversaj
euxropaj lingvoj. La alvokon ni intencas dissendi al genealogiaj
societoj, gazetoj, retejoj kaj diskutgrupoj en la tuta Euxropo.

Kun amikaj salutoj

Edward Wojtakowski
[email protected]
http://eurogento.org

Het systeem van de achtergelaten boeken werkt inmiddels al sedert jaren in Hotels.. over de moskouse metro heb ik intussen ook wel mijn twijfels...
Ben je nu neo-belgicist geworden ? Ik bedoel je prachtige vlag met als kleuren netjes zwart/geel/rood...

Bovengaand berucht over de familie "Lazar" is in wezen een mooie antinationalistische boodschap een famile verspreid over 18 europese taalgebieden ... (een "europees volk" bestaat dus wel degelijk)
Mijn "rechtstreekse" voorouders gaan overigens terug tot Elzas en Blankenberge...

Pelgrim · 7 juli 2005, 09:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Het systeem van de achtergelaten boeken werkt inmiddels al sedert jaren in Hotels.. over de moskouse metro heb ik intussen ook wel mijn twijfels...

We zouden er eens naar moete informeren hoe dat precies in zijn werk gaat en vooral wat dat kost en oplevert.

Citaat:

Ben je nu neo-belgicist geworden ? Ik bedoel je prachtige vlag met als kleuren netjes zwart/geel/rood...

Ik voel me diep beledigd...

Citaat:

Bovengaand berucht over de familie "Lazar" is in wezen een mooie antinationalistische boodschap een famile verspreid over 18 europese taalgebieden ...

Ik zie niet in wat daar anti-nationalistisch aan is? Ik heb ook goede contacten met mensen in het buitenland hoor. Jij hebt een fout beeld van wat nationalisme precies is.

Ondergetekende nationalist is ook Esperantist. Straf he.

1handclapping · 7 juli 2005, 11:17

-info: Gazetaraj komunikoj de UEA, n-ro 209, 2005-07-05

[img][/img] [img][/img]

================================================== ===============
Gazetaraj komunikoj de UEA, n-ro 209, 2005-07-05
================================================== ================

Enhavo:

1. Margareta Handzlik cxe Jan Figel
2. "Vojagxo en Esperanto-lando" denove haveblas
3. UEA funebras perdon de honora patrono kaj honora membro
4. Adiauxo de UEA al Fernando de Diego

* * * * *

MARGARETA HANDZLIK CxE JAN FIGEL

La 5-an de julio la pola euxroparlamentanino Margareta Handzlik (EPP-ED) estis akceptita en Strasburgo de s-ro Jan Figel, membro de la Euxropa Komisiono pri edukado, kulturo kaj multlingvismo. La renkontigxo estis plene dedicxita al la problemoj de multlingvismo de EU. Jan Figel auxskultis kun intereso proponojn de la pola membro de la Euxropa Parlamento pri ebla uzo de Esperanto kiel propedeuxtika ilo por plifaciligi la studadon de fremdaj lingvoj. S-ro Figel serioze traktis la proponojn kaj petis de Margareta Handzlik plurajn informojn tiurilate. Oni interkonsentis pri pluaj laborkontaktoj.

* * * * *

"VOJAGxO EN ESPERANTO-LANDO" DENOVE HAVEBLAS

La nuntempe plej furora Esperanta libro, "Vojagxo en Esperanto-lando" de Boris Kolker, estas denove havebla, nun jam en tria eldono. Gxia antauxa eldono aperis en julio 2002 kaj la tuta eldonkvanto elcxerpigxis en iom pli ol du jaroj. La unua eldono aperis en 1992 cxe la Moskva eldonejo Progreso, sed en sia dua eldono cxe UEA gxi spertis gxisfundan transformigxon. Gxi internaciigxis enhave kaj gxia grafika prezento farigxis moderna kaj tre alloga. La plej nova eldono konservis la viglan dezajnon de Francisco Veuthey kaj farigxis ecx pli bela, cxar gxi aperis en pli granda formato, kun pli grandaj literoj kaj pli klaraj bildoj. Krome, trovigxas en gxi kelkaj novaj ilustrajxoj.

La tekstaj sxangxoj estas minimumaj -- nur du tekstoj, kiuj intertempe malnovigxis, estas anstatauxigitaj -- pro kio la dua kaj tria eldonoj estas uzeblaj samtempe en kursoj. Posedantoj de la nova eldono tamen profitos de multaj etaj modifoj (korektoj, aktualigoj, revortumoj kaj aldonaj informoj) en la komentaroj kaj apudtekstaj babiloj. Por la tria eldono Boris Kolker ankaux aldonis koncizajn informojn pri tipoj de planlingvoj, fundamenteco-oficialeco, Oficialaj Aldonoj, agad-direktoj de UEA, ktp. La teksto pri Interreto estas aktualigita kaj reverkita. Laux peto de multaj legantoj estas aldonita ankaux indekso de nomoj, kio ebligas facilan sercxon de informoj en tiu cxi unika verko, kiu samtempe estas perfektiga kurso de Esperanto kaj vastpanorama gvidlibro pri la Esperanta kulturo.

Malgraux pli granda formato, la prezo de la 280-pagxa libro restas 18,00 euxroj. Ekde samtempa mendo de minimume 3 ekz. cxe la Libroservo de UEA oni ricevas trionan rabaton. Aldonigxas 10% por sendokostoj (minimume 2,25 euxroj) kaj por klientoj en EU 6% por imposto.

Aktualaj informoj pri "Vojagxo en Esperanto-lando" estas troveblaj en la retpagxo:
http://eo.wikipedia.org/wiki/Vojagxo

* * * * *

UEA FUNEBRAS PERDON DE HONORA PATRONO KAJ HONORA MEMBRO

Universala Esperanto-Asocio perdis en junio du el siaj plej eminentaj membroj. La 14-an de junio, malpli ol du monatojn antaux sia 100-jarigxo, forpasis en Kembrigxo, Britio, la honora patrono Lionel Elvin. La 30-an de junio mortis en Zaragoza, Hispanio, la honora membro Fernando de Diego.

Prof. Herbert Lionel Elvin naskigxis la 7-an de auxgusto 1905, en la sama semajno, kiam en Bulonjo-cxe-Maro estis kunvenanta la unua Universala Kongreso. Jam kiel junulo li lernis Esperanton. En 1924, kiam li estis 19-jarulo, aperis lia traduko "El la Skizlibro" de la usona verkisto Washington Irvin. Elvin faris imponan karieron kiel edukisto. De 1950 gxis 1956 li estis direktoro de la Eduka Departemento de Unesko. Poste li estis profesoro pri edukado cxe la Londona Universitato kaj de 1958 gxis emeritigxo en 1973 direktoro de gxia Instituto pri Edukado. Prof. Elvin estis dojeno de la Honora Patrona Komitato de UEA, al kiu li estis invitita jam en 1963. En la 56-a UK en Londono, 1971, li estis rektoro de la Internacia Somera Universitato.

Fernando de Diego de la Rosa naskigxis la 2-an de novembro 1919. En li la Esperanta mondo perdis unu el siaj plej brilaj kaj fekundaj beletristoj. Inter liaj pli ol 20 tradukvolumoj trovigxas i.a. "Cigana romancaro" de Lorca (1971), "La ingxenia hidalgo Don Quijote de la Mancha" de Cervantes (1977), "La familio de Pascual Duarte" de Cela (1985), "Cent jaroj de soleco" de Garc�*a Márquez (1992) kaj "La oldulo kaj la maro" de Hemingway (1996). Tre valoraj estas liaj studoj "Pri Esperanta tradukarto" (1979) kaj "Pri literatura kritiko" (1984). En 2003 aperis lia granda Esperanta-hispana vortaro. En la UK en Valencio, 1993, Fernando de Diego estis elektita kiel honora membro de UEA.

* * * * *

ADIAUxO DE UEA AL FERNANDO DE DIEGO

D-ro Renato Corsetti, prezidanto de UEA, sendis al la funebra ceremonio por Fernando de Diego jenan mesagxon kiel adiauxon de UEA al sia honora membro.

---

Karaj familianoj kaj konatoj de Fernando de Diego, karaj esperantistoj,

mi skribas cxi tiujn malmultajn liniojn por saluti Fernando-n de Diego kun tre peza koro.

Cxiuj parolantoj de la internacia lingvo Esperanto konas lin. Mi ne devas memorigi pri liaj vivo kaj verkoj. Tiuj verkoj estis unu el la gravaj vivo-manifestigxoj de Esperanto dum la dua duono de la pasinta jarcento. Plenmerite, do, li estis honora membro de Universala Esperanto-Asocio kaj, cxefe, ricevis honoran lokon en la koro de cxiuj esperantistoj, kiuj pere de li konatigxis kun la hispana kulturo. Li estis, interalie, la plej sukcesa ambasadoro de tiu kulturo en la Esperanta mondo.

La pezo en mia koro nun sxuldigxas al io tute persona. Lia traduko de la Cigana Romancaro estis dum jardekoj mia plej granda gvidilo pri tradukado de poezio. Per gxi mi lernis kiom grava estas la rekreado de la originalo fare de poeto-tradukisto. Mi dauxre instru-cele citis pecojn de tiu libro al pli junaj esperantistoj kaj plufaros.

Sed mi estas nur unu el la multegaj esperantistoj, kiuj havis personan rilaton al Fernando de Diego tra liaj verkoj. Kiel ni cxi tie, tiuj multegaj sxatantoj de liaj verkoj nun kunfunebras kun ni pro lia malapero, kvankam lia spirito certe ankoraux longe vivos inter ni kaj inter la postaj generacioj de parolantoj de Esperanto.

Universala Esperanto-Asocio, kiu gxuis la privilegion havi lin kiel honoran membron, mallevas sian flagon kiel signo de partopreno al la doloro de la tuta komunumo de liaj konantoj kaj admirantoj.

Renato Corsetti
Prezidanto de Universala Esperanto-Asocio

---
fonto: "Ret-Info"
http://www.eventoj.hu

--------------------------------------------------------------------
Retposxta novajxservo kun selektitaj E-novajxoj: RET-INFO
-- Senpaga en 2005! --
Aligxoj kaj malaligxoj cxe: http://www.eventoj.hu
--------------------------------------------------------------------

Als je een zwart/geel/rode vlag schept ben je toch een ..belgische nationalist..

In mijn ogen is nationalisme een vreemde zaak en schenkt het mensdom weinig vermaak.. als ik onder mijn verwanten grasduin kom ik tot de vaststelling dat er aan duitse zijde op het oostfront sneuvelden en in Normandië aan USA zijde.
Nu weet ik ook wel dat er oorlogen uitgevochten zijn met andere dan patriottische motieven & er zijn er inderdaad wel héél vreemde, maar ik kan er met de beste wil van de wereld niet meer in zien dan een soort uitgebreid voetbalploegenfandom.

Dat er nationalistische esperantisten zijn en dat het Esperanto gezien kan worden als bewaarsgarantie voor het linguistisch deel van diverse culturen is een feit.

1handclapping · 8 juli 2005, 11:43

Ik vertrek op 20/7 naar Vilnius vandaar...
06/03/2003 (NL) UEA, "Esperanto aktueel"

In een wereld die zich meer en meer bewust wordt van de rechten van minderheden en van taal- en cultuurverscheidenheid, groeit in kringen van invloedrijke beleidsmakers een hernieuwde belangstelling voor het Esperanto. Niet-gouvernementele organisaties en samenwerkingsverbanden oefenen druk uit om de vraag naar een internationale taal op de agenda’s van de VN en de EU te krijgen. In juli 1996 bracht het Nitobe-symposium van Internationale Organisaties een groep onafhankelijke deskundigen in Praag (Tsjechië) bijeen om de toenmalige situatie van het Esperanto te onderzoeken. Zij stelden voor dit thema toe te voegen aan de actuele debatten over taalrechten en taalpolitiek. Het Manifest van Praag, een moderne herverklaring van de waarden en doelstellingen van de Esperantobeweging, benadrukt taaldemocratie en behoud van taalverscheidenheid ( http://lingvo.org/xx/2/3 ). Onder de Esperantosprekers die onlangs in het nieuws kwamen, noteren we Reinhard Selten, Nobelprijswinnaar in 1994, Zsuzsa Polgár, wereldkampioen schaken in 1996 en Tivadar Soros, adviseur van financier George Soros ( http://esperanto.org/Ondo/H-100.htm ). ‘Inheemse Dialogen’ ( http://idnetwork.nl ) een programma ter bevordering van de dialoog tussen inheemse volkeren in de hele wereld, gebruikt het Esperanto, en niet de ex-koloniale talen, als communicatiemiddel. Hierbij enkele bijkomende feiten over de huidige situatie van het Esperanto.

Doelstellingen en herkomst. Het basisdocument dat zou leiden tot het ontstaan van de internationale taal Esperanto werd in 1887 door Ludoviko Lazar Zamenhof in Warschau uitgegeven ( http://akademio-de-esperanto.org/fundamento ). De idee van een internationale taal die niet de etnische talen zou vervangen maar die ieders bijkomende, tweede taal zou moeten zijn, was niet nieuw. Zamenhof begreep echter dat een dergelijke taal zich moest ontwikkelen door collectief gebruik en beperkte daarom zijn beginontwerp tot een minimale grammatica en een beperkte woordenschat. Het Esperanto is ondertussen geëvolueerd tot een volwaardige taal met een rijk gamma aan uitdrukkingsmogelijkheden en gedragen door een wereldwijd verspreide gemeenschap. Veel van Zamenhofs ideeën liepen vooruit op die van de stichter van de moderne linguïstiek, de structuralist Ferdinand de Saussure, wiens broer René esperantist was.

Karakteristieken. Het Esperanto is zowel een gesproken als een geschreven taal ( http://esperanto.net/veb/faq.html ). De woordenschat (lexicon) stamt hoofdzakelijk uit West-Europese talen terwijl de zinsbouw (syntaxis) en de vormleer (morfologie) een sterk Slavische invloed vertonen. De betekeniseenheden (morfemen) zijn onveranderlijk en praktisch eindeloos te (her)combineren tot andere woorden, zoals bij de isolerende talen (b.v. Chinees), terwijl de interne hoofdstructuur gelijkenissen vertoont met de agglutinerende talen (b.v. Turks, Swahili, Japans) ( http://bertilow.com/pmeg/index.php ).

Ontwikkeling. In het begin bestond de taal uit om en nabij 1000 stammen waaruit men 10 000 tot 20 000 woorden kon vormen ( http://akademio-de-esperanto.org/akademia_vortaro ). Tegenwoordig bevatten Esperantowoordenboeken zo’n 15 000 tot 20 000 stammen waaruit honderdduizenden woorden kunnen worden afgeleid ( http://mujweb.atlas.cz/kultura/malovec/gram.htm ). De ontwikkeling staat uiteraard niet stil: de Akademio de Esperanto controleert de huidige tendensen. Door de tijd heen werd de taal voor alle mogelijke doeleinden gebruikt, wat in bepaalde gevallen tot polemieken of problemen leidde. Het Esperanto werd verboden, zijn sprekers vervolgd zowel door Stalin die ze beschouwde als de taal van de kosmopolieten, als door Hitler voor wie het een Jodentaal was (Zamenhof, de ontwerper van de taal, was jood). Ook Franco, Mao, Salazar en Mussolini lieten zich hierbij niet onbetuigd. Gebruik in huiselijke kring maakt dat er nu een duizendtal Esperantomoedertaalsprekers zijn.

Gebruikers. De Universala Esperanto-Asocio (UEA), wier leden het meest actieve deel van de Esperanto-gemeenschap vormen, heeft landelijke verenigingen in 62 landen en individuele leden in bijna dubbel zoveel ( http://uea.org/esperanto/landoj ). Het aantal verkochte leerboeken en de ledenstatistieken van plaatselijke verenigingen tonen aan dat er honderdduizenden tot zelfs miljoenen mensen zijn met enige notie van de taal. Over de gehele wereld vind je Esperantosprekers, vermeldenswaardige concentraties in de meest verschillende landen, zoals China, Japan, Brazilië, Iran, Madagaskar, Bulgarije en Cuba.

Esperanto-onderwijs. In het Esperanto kan je vlug communiceren. Dit maakt het tot een ideale inleiding op de studie van vreemde talen. Reeds na enkele weken kunnen studenten beginnen corresponderen en na enkele maanden zijn ze in staat om schoolreizen in het buitenland te maken. Experimenten en informele waarnemingen tonen aan dat voorafgaande studie van het Esperanto een positieve invloed heeft op het leren van zowel een eerste als een tweede vreemde taal. Hoewel ze in bepaalde scholen onderwezen wordt, leert men de taal gewoonlijk door zelfstudie: via briefwisseling, e-mail of lokale Esperantoclubs. Leerboeken en zelfstudiemateriaal zijn beschikbaar in meer dan 100 talen ( http://ikurso.net ; http://lernu.net ). Een nieuwe webstek voor Esperantoleraren, http://edukado.net, geeft een idee van de huidige onderwijsactiviteiten.

Officiële erkenning. In 1954 erkende de Algemene Vergadering van Unesco dat de realisaties van het Esperanto harmoniëren met de doelstellingen en idealen van Unesco en kwam tussen Unesco en UEA een officiële relatie tot stand ( http://e.euroscola.free.fr/unesko.htm ). De samenwerking tussen de twee organisaties gaat verder ( http://www.lingvo.org/eo/3/254 ). In 1977 sprak Algemeen Directeur van Unesco, de heer Amadou-Mahtar M’Bow, het Esperantowereldcongres toe. In 1985 riep de Algemene Vergadering van Unesco lidstaten en internationale organisaties op het onderricht van het Esperanto in scholen en het gebruik ervan in internationale zaken te stimuleren. UEA onderhoudt ook consulterende relaties met de Verenigde Naties, Unicef, de Europese Raad, de Organisatie van Amerikaanse Staten en de Internationale Normorganisatie.

Vergaderingen en toerisme. Jaarlijks hebben meer dan 100 internationale conferenties plaats met het Esperanto als enige voertaal – zonder vertalers of tolken ( http://www.eventoj.hu/kalendar.htm ). De grootste is het Universala Kongreso de Esperanto dat de laatste jaren plaats vond in Adelaïde (1997), Montpellier (1998), Berlijn (1999), Tel Aviv (2000), Zagreb (2001), en Fortaleza (Brazilië, 2002). In de toekomst wordt het georganiseerd in Göteborg (Zweden, 2003), Peking (China, 2004) en Vilnius (Litouwen, 2005) ( http://uea.org/esperanto/servoj/kongresoj ). Het eerste symposium van Esperantisten in de Arabische landen werd gehouden in Amman (2000), het vijfde Pan-Amerikaans Congres in Mexico-stad (2001) en het meest recente Aziatisch Congres in Seoel (2002). De editie 2002 van Pasporta Servo, verzorgd door de UEA-jongerenafdeling ( http://tejo.org ), telt 1200 adressen van gastgezinnen uit 82 landen waar reislustige Esperantosprekers gratis kunnen overnachten ( http://pasportaservo.org ).

Onderzoek en bibliotheken. In veel universiteiten maakt het Esperanto deel uit van de cursussen interlinguïstiek. Sommige bieden het aan als afzonderlijk leervak. Een aparte vermelding verdienen de Eötvös-Lóranduniversiteit in Boedapest met een diploma Esperanto en de universiteit van Poznan in Polen met een diploma interlinguïstiek. De literatuurlijst van de Amerikaanse Vereniging van Moderne talen registreert jaarlijks meer dan 300 vakuitgaven over het Esperanto. De bibliotheek van de Esperantovereniging van Berlijn heeft meer dan 20 000 titels. Andere grote bibliotheken zijn ondergebracht in het Internationaal Esperantomuseum in Wenen ( http://www.onb.ac.at/sammlungen/plansprachen/eo/index.htm ), de Hodlerbibliotheek ( http://esperantic.org/ced/hodler.htm ) in het Hoofdkantoor van UEA in Rotterdam en de Esperantocollectie ( http://esperanto.de.nr ) in Aalen (Duitsland). Men kan de collecties van Wenen en Aalen raadplegen via internet en via de internationale uitleendienst.

Professionele contacten en speciale interesses. Onder de organisaties voor Esperantosprekers bevinden zich verenigingen voor artsen, spoorwegpersoneel, wetenschappers, musici en vele andere. Vaak geven ze hun eigen tijdschriften uit, organiseren ze eigen bijeenkomsten en dragen ze bij tot de verdere expansie van de taal voor professioneel en gespecialiseerd gebruik. De Akademio Internacia de la Sciencoj met zetel in San Marino biedt mogelijkheden tot samenwerking op universitair niveau ( http://ais-sanmarino.org ). Geregeld verschijnen originele en vertaalde bijdragen op de gebieden van astronomie, informatica, botanica, entomologie, chemie, recht en filosofie. Er zijn organisaties voor vakgroepen als scouts, blinden, schaak- en dominospelers. De jongerenafdeling van UEA, TEJO, houdt geregeld internationale bijeenkomsten en geeft haar eigen periodieken uit. Boeddhisten, shintoïsten, katholieken, quakers, protestanten, mormonen en aanhangers van Baghwan hebben eigen organisaties. Vele sociaal actieve groepen gebruiken de taal ( http://uea.org/esperanto_p/fakoj ).

Literatuur. Ter gelegenheid van zijn 60ste congres in september 1993 aanvaardde PEN-International een Esperantofiliaal als erkenning van de bloeiende traditie in de Esperantoliteratuur. Tot de vermeldenswaardige hedendaagse Esperantoauteurs behoren de romanschrijvers Trevor Steele (Australië), István Nemere (Hongarije) en Spomenka Stimec (Kroatië), de dichters William Auld (Schotland), Michaël Gispling (Rusland, Israël) en Abel Montagut (Katalonië) en de essayisten en vertalers Probal Dasgupta (India), Fernando de Diego (Venezuela) en Kurisu Kei (Japan). Auld werd in 1999 en 2000 voorgedragen voor de Nobelprijs Literatuur vanwege van zijn poëtisch oeuvre ( http://dreamwater.net/esperanto ).

Vertalingen. Tot de recent uitgegeven vertaalde literatuur behoren De oude man en de zee van Hemingway, De Meester van de Ring van Tolkien, Honderd jaar eenzaamheid van Garc�*a Márquez, Rubáiyat van Omar Khayyám, De blikken trommel van Gðnter Grass, Het boek van wonderlijkheden van Marko Polo en de grote familiesage van Cao Xueqin: De droom in de Rode Kamer. Voor kinderen zijn, behalve Asterix, Winnie de Poe en Kuifje, nu ook Struwelpeter, Pipi Langkous en Suske en Wiske verkrijgbaar. De Muminvalo-boeken van de wereldvermaarde Finse auteur Tove Jansson en de Oz-boeken van L. Frank Baum staan zelfs op het WereldWijde Web. Ook vertalingen uit het Esperanto, zoals Maskerado, een boek dat in 1965 in het Esperanto uitgegeven werd door Tivadar Soros, vader van financier George Soros. Het verhaalt de belevenissen van zijn familie tijdens de nazibezetting van Budapest. Dit laatste werk is onlangs in Engelse vertaling uitgegeven in Groot-Brittannië (2000) en de Verenigde Staten (2001) en verscheen nu ook in het Russisch, Duits en Turks ( http://retbutiko.esperanto.be ).

Theater en Film. Toneelstukken van dramaturgen van allerlei slag zoals Goldoni, Ionesco, Shakespeare en Alan Ayckbourg werden de laatste jaren in het Esperanto opgevoerd. Veel drama’s van Shakespeare bestaan in Esperantovertaling: een van de meest recente voorstellingen in het Esperanto betreft Koning Lear in december 2001 in Hanoi (Viëtnam), met een lokale bezetting. Hoewel op de locaties van De Grote Dictator van Chaplin affiches in het Esperanto gebruikt werden, zijn langspeelfilms eerder uitzonderlijk. Zo’n uitzondering is de cultfilm Inkubo waarin de dialogen uitsluitend in het Esperanto gebeuren ( http://incubusthefilm.com ).

Muziek. Tot de muziekgenres in het Esperanto behoren populaire en volksliederen, rockmuziek, cabaret, liederen voor solisten en koren, en opera. Populaire componisten en artiesten, inclusief de Brit Elvis Costello en de Amerikaan Michael Jackson, maakten opnames in het Esperanto, schreven orkeststukken geïnspireerd door de taal, of gebruikten ze in hun promotiemateriaal ( http://radio-esperanto.com http://dmoz.org/World/Esperanto/Muziko ). Bepaalde stukken uit het Warner Brothers Esperantoalbum, dat geheel in het Esperanto werd opgenomen en in november 1966 in Spanje gelanceerd werd, stonden hoog genoteerd op de Spaanse hitlijsten. Tot de klassieke werken voor koor en orkest met Esperantoteksten behoren La Koro Sutro van Lou Harrison en de eerste symfonie van David Gaines (beiden Amerikaan). Esperantomuziek vind je ook op het WWW, inclusief enkele Esperantokaraokewebstekken ( http://esperanto-panorama.net/ikse/muziko.htm ).

Periodieken. Meer dan 100 Esperantomagazines en -tijdschriften verschijnen regelmatig, zoals het maandelijks nieuwsmagazine Monato, het literaire tijdschrift Fonto en het nieuwsblad van UEA ( http://lingvo.org/en/3/253 ). Het tweemaandelijks nieuwsoverzicht Evento bestaat eveneens, zoals Monato, en http://gxangalo.com in elektronische versie. Bepaalde tijdschriften stellen op het web een archief ter beschikking. Andere periodieken behandelen de meest diverse thema’s, zoals geneeskunde en wetenschap, godsdienst, jongeren, opvoedkunde en onderwijs, literatuur en speciale onderwerpen.

Radio en Televisie. Radiozenders in Oostenrijk, Brazilië, China, Cuba, Estland, Hongarije, Italië en Polen zenden geregeld in het Esperanto uit ( http://wrn.org/ondemand/poland.html http://osiek.org/aera ). Zo ook Radio Vaticaan. Enkele programma’s zijn via het internet te beluisteren ( http://esperanto-panorama.net/ikse/radio.htm ). Televisiekanalen in diverse landen zenden Esperantocursussen uit, zoals het BBC-programma Mazi en Gondolando op Kanaal Een van de Poolse Televisie.

Internet. Het internet is het snelst groeiend communicatiemiddel voor Esperantogebruikers. Er bestaan een honderdtal discussiefora die thema’s behandelen gaande van familiaal taalgebruik tot de algemene relativiteitstheorie ( http://purl.org/net/dissendo ). Het Esperanto wordt uitgebreid gebruikt in de praatkamers ICQ, IRC en PalTalk ( http://babilejo.org ). Het aantal webpagina’s in het Esperanto loopt in de honderdduizenden, sommige vind je via de Virtuala Esperanto-Biblioteko op http://esperanto.net/veb, andere door "Esperanto" in te tikken in de WWW-zoekprogramma’s ( http://eo.wikipedia.org ).

Diensten van UEA. UEA geeft boeken, tijdschriften en een jaarboek uit met lijsten van Esperanto-organisaties en lokale vertegenwoordigers in heel de wereld. Deze uitgaven, samen met informatie over CD’s, geluidscassetten e.d., zijn opgenomen in de boekencatalogus van UEA die zowel in papieren versie als via het net (http://www.uea.org/katalogo) verkrijgbaar is. De boekendienst van de vereniging heeft meer dan 3500 titels in voorraad. De reeks Esperanto-Dokumentoj die door UEA in het Esperanto, Engels en Frans wordt uitgegeven, bevat ook studies en rapporten over de huidige situatie van het Esperanto en is verkrijgbaar in het Centra Oficejo (Hoofdkantoor) van UEA in Rotterdam.

Wenst u meer informatie over het Esperanto, neem dan contact op met UEA, Nieuwe Binnenweg 176, NL-3015 BJ Rotterdam, Nederland (tel. +31-10-436-1044; fax 436-1751; e-mail uea

inter.nl.net) of 777 United Nations Plaza, New York, NY 10017, Verenigde Staten (tel. +1-212-687-7041; fax 949-4177) of via webstek http://www.uea.org, http://esperanto.net

Pelgrim · 10 juli 2005, 18:47

Citaat:

Hoewel op de locaties van De Grote Dictator van Chaplin affiches in het Esperanto gebruikt werden, zijn langspeelfilms eerder uitzonderlijk. Zo’n uitzondering is de cultfilm Inkubo waarin de dialogen uitsluitend in het Esperanto gebeuren ( http://incubusthefilm.com ).

Nog vermeldenswaardig is Gattacca, waar in de achtergrond ook Esperanto te horen is in bepaalde scénes. En er zijn nog een aantal Esperantotalige films gemaakt ook.

Ik hoop alleszins er ooit minstens één aan toe te voegen. Film en tv is een heel belangrijk medium, helaas wel een duur medium.

1handclapping · 10 juli 2005, 20:20

[lingvo] Yukio Tsuda

[img][/img] [img][/img]
The Hegemony of English and Strategies for Linguistic Pluralism:

Proposing the Ecology of Language Paradigm

Yukio Tsuda - Professor, Graduate School of International Development

Nagoya University, Aichi, 464-01, JAPAN

Introduction - One of the most important tasks that we scholars ought to achieve is to discover a question out of the taken-for-granted knowledge in the existing reality. The question I want to raise in this paper is concerned with the use of English, which is very much taken for granted in international communication today. Speaking from the non-English-speaking perspective, I believe the use of English should not be taken for granted, but it should be examined as a problem of linguistic hegemony. It is evident that English is the de facto international language of international communication today, but it is also evident that the dominance of English today causes not only linguistic and communicative inequality but also the feelings of anxiety and insecurity especially on the part of the non-English-speaking people in a rapidly globalizing world in which English dominates extensively. Thus, there is a need to propose a paradigm for counterattacking the Hegemony of English so that linguistic and cultural pluralism will be secured.

In this paper I want to achieve two goals. One is to raise the problem of the Hegemony of English by discussing the two aspects of it, namely, neocolonialism and globalism. The other goal is to discuss what I call "The Ecology of Language Paradigm" as a counter-strategy to the Hegemony of English in order to find some implications for the building of a more equal international communication and linguistic pluralism. Addressing the problem of linguistic hegemony is crucial to the development of human and cultural security.

1. Dominance of English as Neo-colonialism - It is often said that English is the most widely used language for international and intercultural communication. A number of linguists, in fact, report on the global spread of English, indicating the dominant status of English as the most prevalent language of today. Ammon, for example, points out the dominance of English by providing same statistics about the dominance of English. According to him, (1) English has the greatest number of speakers reaching as many as 1.5 billion people; (2) English is designated as official languages of as many as 62 nations; (3) English is the most dominant language in scientific communication with 70-80 percent of academic publications being published in it; (4) English is the de facto official and working language in most international organizations; (5) English is the most taught foreign language across the world (Ammon, 1992:78-81).

English is indeed the most dominant language and operates as a common medium for international communication. However, because it is the most dominant, English is also the "hegemonic" and "neocolonialist" language, creating not only the structure of linguistic and communicative inequality and discrimination between speakers of English and speakers of other languages, but also indirect rule over many aspects of their lives.

The use of English has been taken for granted in most international interactions, and it has almost never been called into question. In the English-dominated Western academic community, the use of English has never been perceived as the problematic, as far as I know. Strangely enough, international and intercultural communication studies are quite indifferent to the dominance of English, while socio-linguistics centers on the objective description of the spread of English and thus legitimates the function of English as an international language.

I have been attempting to critically examine the dominance of English as the problematic in international communication (Tsuda, 1986, 1990, 1992, 1993a, 1993b, 1994, 1996). I have found that the dominance of English causes serious consequences which include: (1) linguistic and communicative inequality to a great disadvantage of the speakers of languages other than English; (2) discrimination against the non-English-speaking people and those who are not proficient in English; and (3) colonization of the consciousness of the non-English-speakers, causing them to develop linguistic, cultural, and psychological dependency upon, and identification with, the English, its culture and people.

1.1. Linguistic and Communicative Inequality - In a situation where English dominates communication, the non-English-speaking people are inevitably disadvantaged. They become mute and deaf, and therefore prevented from fully participating in communication.

The structure of linguistic and communicative inequality exists in a highly English-dominated international communication. Let us look at an example from international conferences.

Takahashi, a Japanese anthropologist, having observed the proceedings of an international conference where English is the only one official language, argues that English-dominated international conferences are bound to serve as an arena for linguistic and communicative discrimination (Takahashi, 1991). According to him, native speakers of English take full advantage of the linguistic and communicative inequality to their own benefits. Takahashi reports on his observation as follows:

There is a great gap in the working knowledge of English between native speakers and non-native speakers, especially those speakers whose mother tongues are linguistically distant from English. Thus, native speakers of English intentionally try to push non-native speakers out of discussions by making a full use of tactics that stem from phonetic, idiomatic, syntactic, and pragmatic characteristics unique only in English... For example, they step up the speed of speech, use a large number of jargons and idioms, or make utterances that are grammatically complex.... These communicative tactics are used to take advantage of lower proficiency of non-native speakers in English (Takahashi, 1991, pp. 188-189).

As Takahashi observed, it seems that native speakers of English in the English- dominated conferences use their linguistic advantage to magnify their power so that they can establish the unequal and asymmetrical relationship with the non-English-speakers and thus push them out of the mainstream of communication.

There are a great many other examples of linguistic and communicative inequality arising from the dominance of English, but it is sufficient to report one more example.

W. J. Coughlin, an American journalist, reports on the "Mokusatsu" mistake that caused the atomic bombing of Hiroshima and Nagasaki (Coughlin, 1953). He reports that the Japanese prime minister's response of "Mokusatsu" to the demand of complete surrender by the United Allies, was misinterpreted to mean "reject" the demand, driving the then American President, Harry Truman, to decide on the atomic bombing. "Mokusatsu" actually means both "ignore" and "no comment."

The point in this historic misunderstanding of a word is that in the English-dominated Japan-U.S. communication, that the Americans always have the control of semantics under which the subtle nuances of the Japanese semantics are "ignored" or "overlooked." In other words, in the English-dominated communication, English speakers are in a position to control communication to their own advantage.

1.2. Linguistic Discrimination and Social Inequality - The dominance of English also creates the prejudices and stereotypes which, in turn, create discrimination against those who do not or can not speak English. For example, those who can not speak English fluently are labeled as incompetent, and thus insulted and perceived to be inferior.

Let me present two examples of discrimination as a result of the dominance of English.

The first example comes from as Time magazine article, which reports on a Chinese immigrant to the United States. He was confined in a mental institution for thirty-one years because of "the incomprehensible English" he spoke. The article reports that when the Chinese visited a doctor, he was diagnosed as "abnormal" because of the English he spoke. ("Free at last," 1984)

The second example illustrates discrimination among the non-native speakers of English. Kazuo Kojima, a Japanese journalist, writes an essay about the role of English in Southeast Asia as a basis of discrimination (Kojima, 1996).

Being able to speak English is such a source of pride for the people in these countries that some proficient speakers of English are inclined to insult and discriminate against those who can not speak English. Kojima himself has a personal experience of having heard an Indian say, "Iraqis are beasts, because they can't speak English."

I believe this is rather an extreme case, and most Indians do not hold such an discriminatory attitude. However, these two examples suggest that the dominance of English is such that the stereotypes and prejudices are easily created to hold a discriminatory perception and attitude toward those who do not and cannot speak English.

In other words, English, because of its dominant prestigious status, functions as a basis of discrimination, and therefore legitimates and reproduces the perceptions of linguistic prejudice and discrimination.

Discriminatory perceptions and attitudes toward non-English-speakers justify the social hierarchy which places native speakers of English at the top of the order with non-native speakers of English placed in the middle, and the people who do not speak English placed at the bottom. The dominance of English is such that English serves as a criterion by which to classify people according to the proficiency in English.

Thus, native speakers of English reign as a prestigious ruling class of international communication: they can easily express their ideas any time, while non-native speakers and people who do not speak English constitute the "muted" working class of international communication: they are slaved to learn English and have difficulty in expressing their ideas. This is what I call "The Class Structure of International Communication" on the basis of proficiency in English.

1.3. Colonization of the Consciousness - The third and ultimate consequence of the dominance of English is what is usually called "Colonization of the Consciousness" which refers to the mental control of the colonized by the colonizer. Colonization of the mind occurs as a result of the domination of the colonizer's language over the language of the colonized. Ngugi wa Thiong'o, an African writer famous for his book titled Decolonizing the Mind, describes how colonialism takes control of the mind of the colonized as follows:

[Colonialism's] most important area of domination was the mental universe of the colonized, the control, through culture, of how people perceived themselves and their relationship to the world...

For colonialism this involved two aspects of the same process: the destruction or the deliberate undervaluing of a people's culture, their art, dances, religions, history, geography, education, orature and literature, and the conscious elevation of the language of the colonizer. The domination of a people's language by the languages of the colonizing nations was crucial to the domination of the mental universe of the colonized. (Ngugi, 1981:160, underline by Tsuda)

As Ngugi clearly points out, linguistic domination leads to mental control. This implies that the global dominance of English today is to lead to the control of the mind of the global population by the speakers of English, and their nations, and governments.

Ngugi also points out that the mental control is made possible by a combination of "the destruction or the deliberate undervaluing of a people's culture" and "the conscious elevation of the language of the colonizer."

In the face of this mental controlling, the colonized/dominated usually are coerced into complying with the force of mental controlling, which facilitates the execution of the colonization of the mind. In short, the dominated are led to identify with the dominator, and glorify the dominator's language while devaluing their own language and to an English-centered one; namely, the colonization of a person's mind and the conscious devaluing of her own language.

2. Dominance of English as Globalism - While the dominance of English as neocolonialism occurs at the level of international interpersonal communication, the dominance of English as globalism operates at the level of international mass communication which involves the issues such as cultural and media imperialism, Americanization of global culture, McDonaldization and Dallasization of the society, the unequal flow of international news and information, the dominance of English in the Internet, and so on. In short, the dominance of English operates as a means of promoting globalization. The dominance of English doubtlessly serves to facilitate globalization. Globalization, in turn, assumes and encourages the use and dominance of English. In other words, the dominance of English is a reflection of the structure of global relations.

Australian applied linguist A. Pennycook, for example, points out the interrelationship between the dominance of English and the structure of global relations as follows:

Its widespread use threatens other languages; it has become the language of power and prestige in many countries, thus acting as a crucial gatekeeper to social and economic progress; its use in particular domains, especially professional, may exacerbate different power relationships and may render these domains more inaccessible to many people; its position in the world gives it a role also as an international gatekeeper, regulating the international flow of people; it is closely linked to national and increasingly non-national forms of culture and knowledge that are dominant in the world; and it is also bound up with aspects of global relations, such as spread of capitalism, development aid and the dominance particularly of North American media.(Pennycook, 1994, p.13)

Thus addressing the dominance of English is crucial to understanding the structure of global relations.

According to sociologist Roland Robertson, one of the most prominent scholars on "globalization," "globalization" as a concept refers to "the crystallization of the entire world as a single place" (Quoted in Arnason, 1990:220) or "the compression of the world and the intensification of consciousness of the world as a whole" (Robertson, 1992:8).

"Globalization" in a more concrete sense is taking place primarily in economic domains in which transnational corporations (TNCs) act as the agent to conduct business and trade beyond the national borders. As a result, we live in a "global culture" in which our life is filled with products and information imported from overseas.

"Globalism," therefore, is the belief or a form of knowledge that "globalization" should happen. Globalism accepts "globalization" as natural.

However, as I mentioned, globalization, in fact, causes the Americanization of the world culture and McDonaldization of the society: it is not a process carefully planned, but it is a mere affirmation of the structure of the unequal global relations in which a few Center nations dominate over the Periphery nations.

Thus, "globalism" justifies "globalization" as it is happening today. "Globalism" prevents us from recognizing the three consequences of globalization including: (1)Anglo-Americanization, (2) Transnationalization and (3)Commercialization of our contemporary life.

2.1.Globalization as Anglo-Americanization - The most serious problem caused by globalization is Anglo-Americanization of the world culture, based on the Anglo-American monopoly of the global market of information and entertainment.

Take movies, for example. Of 87 countries surveyed in 1992, as many as 63 countries import the largest number of movies from the United States, and 20 out of 25 European countries have a share of 60-70 percent of American movies. Also in Japan, more than half of its movies are imported from the United States (Tsuda, 1996). It seems that the dominance of American products is evident in the entire global market of international mass communication: American videos, music, news, magazines, TV programs, and so on, are exported throughout the world. This inevitably results in the "ideological control" of the world population, especially by the United States. American ways of feeling and thinking become very visible and therefore influential as American cultural and information products are received and welcomed by the whole population of the world.

Thus, Anglo-Americanization and globalization go hand in hand, enabling the United States to be in a position to be able to control, influence, and dominate over other countries in terms of values, beliefs, and thoughts. The dominance of American media products provides the United States with a power to promote and facilitate globalization as well as to spread their values across the world. It also facilitates the global spread of English. The rest of the world is simply bombarded with the images, ideas, and values that are not their own. Americanization and globalization thus cause ideological invasion into countries throughout the world and interfere with cultural and political self-determination of most of the countries.

2.2. Globalization as Transnationalization - The most striking characteristic of globalization is its transnationalizing force. Due to rapid developments of telecommunication technologies and networks such as communication satellites, personal computers, and Internet, most messages and information are disseminated on a global scale, easily going beyond the national borders. The power of transnational messages is so powerful that the image from the West is believed to have influenced the people of East Germany and caused the collapse of the wall of Berlin. This leads us to believe that whoever controls the channels and media of transnational telecommunication can control global relations. Rather, I would say that the present system of transnational telecommunication which is heavily dominated by the Western advanced capitalist countries such as the United States is merely a reflection of the unequal power structure between the Center countries and the Periphery countries.

Although there was an urgent demand for more equal flow of international information as demonstrated in the UNESCO attempt to establish "The New World Information and Communication Order" started in the 1970's, such a call from the non-Western nations has been mostly ignored by the United States and the United Kingdom as they withdrew from UNESCO in the middle of the 1980's.

The introduction of the "Information Superhighway" by the United States and global spread of the Internet in the 1990's result in the loss of interest in the issue of imbalance and inequality in the flow of international information. Above all, the dominance of English on the Internet and international information is not merely creating inequality in communication and homogenization of culture, but it is also affirming and reinforcing the structure of inequality between English and other languages.

Thus, the transnationalizing aspect of globalization does not contribute to the establishment of a more equal international communication. Rather, globalization operates to consolidate the power structure of global relations in which the advanced capitalist countries such as the United States dominate over all the rest.

2.3. Globalization as Commercialization - Today for the English-speaking countries English is the best commodity that can be exported throughout the world. English is the best-selling product every year. It means that the English-speaking countries have a larger linguistic capital than countries of other languages. Because English is the most widely used and taught language, it is accepted easily in almost any place in the world. Because of this greatest communicability and acceptability, the English-language related products ranging from movies, videos, CDs to jeans, T-shirts, discos, and so on, are exported and consumed all over the world. One of problems with this globalization of English products is that it creates "cultural domination" by the United States as well as the transnational corporations over the non-Western countries and the Third World. Herbert Schiller, an American critical scholar, characterizes the global spread of cultural domination as "transnational corporate cultural domination" (Schiller, 1991) which causes the commercialization of our life:

Excluding the public's voice, denying the right to political expression, extolling shopping as the primary activity of human existence owned privately. The mall is the foremost expression of contemporary capitalism, providing the daily social experience of millions of people. If the transnational corporate order has a vision - possibly an absurd notion - surely it must be that of a global shopping mall. (Schiller, 1989:43)

Schiller thus points out that American and transnational corporation's cultural domination spreads in all the spheres of our daily life, commercializing all the physical and mental spaces of our life.

This brings about another problem with the globalization of English products, namely, commercialization of our life and existence.

American cultural products such as Disneyland, rock & roll, McDonalds, etc., appeal to, and satisfy, the libido of the people, thus transforming our existence into mere consumers of these products who willingly continue to purchase them without really knowing that they are trapped in a cycle of consumption. Once trapped in a cycle of consumption, people accept it as the inevitable, and thus become happily slaved to consume English products.

Globalization of English products thus gives rise to not only "cultural domination" of the United States and transnational corporations, but it also causes "commercialization" of all the spheres of our life in which we become consumers willing to purchase English products, unknowingly helping to reproduce the structure of cultural domination and commercialization of life.

3. The Ecology of Language as a Counter-Strategy to the Hegemony of English - We have seen in the above discussions that the Hegemony of English creates and reproduces inequality, discrimination, colonization of the mind as well as Americanization, transnationalization, and commercialization of our contemporary life. In order to solve these problems and realize equal and emancipatory communication, the Ecology of Language Paradigm is very much needed as a theory of resisting the Hegemony of English. The Ecology of Language Paradigm serves as a theory or perspective for promoting a more equal language and communication policy of the world.

I have first talked about "The Ecology of Language Paradigm" in 1993 in Honolulu at the East-West Center's "Internationalization Forum." The two paradigms are as follows:

"The Diffusion of English Paradigm," which is a dominant position not only in the Anglo-American world but also in the former British colonies in Asia and Africa, is characterized by theoretical orientations such as capitalism, science and technology, modernization, monolingualism, ideological globalization and internationalization, transnationalization, Americanization, and homogenization of the world culture, and linguistic, cultural, and media imperialism.

In contrast, an alternative theoretical orientation critical of the Diffusion of English Paradigm is what I call the "Ecology of Language Paradigm." This paradigm is based on the theoretical positions such as Human Rights Perspective, equality in communication, multilingualism, maintenance of languages and cultures, protection of national sovereignties, promotion of foreign language education (Tsuda, 1994: 58 -59).

Thus, the Diffusion of English or what I call "The Hegemony of English Paradigm," is evidently a paradigm serving Western capitalism and civilization, while the "Ecology of Language Paradigm" is a paradigm critical of the underlying philosophy of Western civilization which advances modernization.

For example, the philosophy of language in the "Hegemony of English Paradigm" is basically functionalism in that it sees language as a mere tool or instrument for communication and fails to understand that it is an essential component of culture and identity. Thus, the "Hegemony of English Paradigm" disconnects language from culture and the people using it.

On the other hand, the "Ecology of Language Paradigm" assumes that language is culture and is a source of personal identity. Moreover, the Ecology of Language believes that language is a precious environment, which creates our culture and us. Language is not a mere instrument, but it is an environment that influences and shapes us.

Also, the "Ecology of Language Paradigm" believes that language is people, and people are language. Therefore, inequality among languages means inequality among people. The death of one language is the death of its speakers.

Based on these views of language, the "Ecology of Language Paradigm" advocate the following:

(1) The Right to Language

(2) Equality in Communication

(3) Multilingualism and Multiculturalism

By advocating these goals, the "Ecology of Language Paradigm" attempt to promote linguistic and cultural security for the non-English-speaking people. Let us look at each of them.

3.1. The Right to Language - "The Ecology of Language Paradigm" regards "the right to language" as an essential right for every person. "The right to language" primarily refers to an individual's right and freedom to use a language of his/her choice in any circumstances. It therefore assumes an individual's right and freedom not to use a language that is not his/her choice but imposed upon him/her.

The central concept of "the right to language" resides in the use and recognition of an individual's "mother tongues." Tove Skutnabb-Kangas and Robert Phillipson, authors of Linguistic Human Rights, define "linguistic human rights" and "mother tongues" as follows:

We will provisionally regard linguistic human rights in relation to the mother tongue(s) as consisting of the right to identify with it/them, and to education and public services through the medium of it/them. Mother tongues are here defined as "the language(s) one has learned first and identifies with." In relation to other languages we will regard linguistic human rights as consisting of the right to learn an official language in the country of residence, in its standard form (Skutnabb-Kangas & Phillipson, 1995:71).

Skutnabb-Kangas and Phillipson emphasize two factors in their definition. One is "identification with an individual's mother tongues." They believe that emotional attachment to one's mother tongues should be recognized as a part of "the right to language."

Another factor emphasized by Skutnabb-Kangas and Phillipson is social participation and integration. They recognize language as a channel that enables people to participate and integrate into the society. They recognize access to an official language as a part of linguistic human rights.

Therefore, we can provisionally say that "the right to language" involves an individual's right to use, learn, and identify with a language of his/her choice including his/her mother tongues and official languages of the country where they live.

3.2. Equality in Communication - The prerequisite for equality in international communication is equality among languages. If a speaker of language A and a speaker of language A communicate by speaking either one of the two languages, inequality in communication occurs.

One of the most influential factors that justify the use of English in international communication is the taken-for-granted assumption that English should be used. The English-speaking people unconsciously believe English to be used by all people; namely, they unconsciously hold linguistic imperialist consciousness, while the non-English-speaking people assume the use of English as the inevitable, indicating the colonization of the mind on their part.

Consciousness revolution is thus needed to alleviate imperialist consciousness as well as colonization of the mind.

One practical approach to establishing equality in international communication is "linguistic localism," or the use of local languages by all the participants in communication. For example, when an international conference meets in France, every participant will speak French, while if a conference is held in Japan, Japanese should be used. By practicing "linguistic localism," we will be able to develop an intercultural awareness of sharing the burden of using and learning foreign languages.

Effective use of translators and interpreters is also encouraged to promote equal use of languages.

In addition, the use of a third language, or what I call "Neutralingual Communication" is another approach. When an American and a Chinese communicate in a third language such as French, Russian, or Malay, they will engage in linguistically equal communication in comparison with communication in English which favors the American one-sidedly.

Another strategy for promoting equality in communication is by equalizing linguistic handicap of the participants in communication. For example, if each one of us speaks a foreign language or a planned constructed language such as Esperanto, we will be able to establish equality in linguistic handicap, which will lend to equality in communication.

The primary reason for emphasizing equality in communication is that it will establish "symmetry" among people, enabling them to exchange ideas without much constraint as German social theorist J. Harems points out when he talks about "The Ideal Speech Situation":

Pure intersubjectivity exists only when there is complete symmetry in the distribution of assertion and dispute, revelation and concealment, prescription and conformity, among the partners of communication. (Habermas, 1970:371)

Of all the symmetries, linguistic symmetry is the most important for realizing equality in communication and the "Ideal Speech Situation."

3.3. Multilingualism and Multiculturalism - Multilingualism and multiculturalism can be also called "Linguistic and Cultural Pluralism," suggesting a critical theoretical position against monolingualism and monoculturalism which aims at one language and one cult.

When we look back upon the history of modernization, we find that it was the process of building monolingual and monocultural societies, as the standard languages were developed for efficient communication at the expense of innumerable local languages and dialects. As a result, linguistic hierarchization emerged, and it caused social stratification and inequality as well as discrimination. Globalization as it is happening today is bringing about a new "Global Class Society" in which English and Anglo-American culture dominate as a "Global Ruling Class."

Linguistic and cultural pluralism is a counterstrategy against the force of monolingualism and monoculturalism. It opposes monolithic singularism because diversity is the most important index of a truly democratic society. Pluralism is a philosophy of tolerance and conviviality, which pursues a harmonious coexistence of different cultures, languages, and peoples. Pluralism also pays most attention to the minorities, the dominated, and the disadvantaged, as it believes that these people should be given equal opportunities.

Thus, linguistic and cultural pluralism is not only criticizing monolingualism and monoculturalism, but it serves as an important indicator determining whether a certain society is truly democratic or not. The philosophy of pluralism is very necessary if we really wish to realize the democratization of international communication which is dominated by one language, namely, English.

Implications From the Ecology of Language Paradigm

The ideas and goals advocated by the Ecology of Language should be incorporated into the theories and practices of international communication, especially for the purpose of democratizing it. Let me summarize in the following some of the implications from the Ecology of Language for the betterment of international communication today.

(1) The Ecology of Language provides a critical perspective for the present English-dominated international communication, and raises consciousness about the issues such as the right to language and equality in communication.

(2) It serves the non-English-speaking people by providing a theoretical base for building strategies to fight the Hegemony of English and promote their cultural security and empowerment. In other words, it serves as a strategy for creating a balance of cultural and linguistic power between English and other languages.

(3) It provides a theoretical foundation for the development of global language policy, especially from the position of promoting multilingualism and multiculturalism.

(4) It serves the English-speaking people by providing them with a critical awareness and knowledge with regard to the dominance of English, raising consciousness about equality in communication, the right to language, and linguistic and cultural pluralism.

The Ecology of Language Paradigm is not without faults and weakness. Perhaps, linguistic and cultural isolationism is one of the pitfalls that are likely to happen. If multilingualism, for example, is pursued to the extreme at the expense of everything else, the speakers of minority languages might be confined in their languages and thus cannot communicate with the world outside of their linguistic and cultural boundary. In order to prevent linguistic and cultural isolationism, we should recognize the "ecology-conscious" ideas such as "communitarian globalism" and "liberal localism" developed by M. Tehranian (Tehranian, 1993) and integrate them into the Ecology of Language Paradigm.

Conclusion - Whenever I criticize the Hegemony of English, I am asked the same question: "I understand what you are talking about. But look, English is the lingua franca today. How can we communicate without it?"

I am not denying the use and learning of English. Rather, what I am actually challenging is the very knowledge or consciousness that makes it possible for people to ask such a question: the knowledge that takes for granted the existing reality, accepts it as natural, inevitable, and even beneficial; the knowledge that refuses to envision the alternative.

We need to examine the existing reality, and then try to fill the gap between the status quo and the ideal by exploring the problems and providing solutions to them.

In conclusion, I would like to make three suggestions.

The first one is directed to scholars of international and intercultural communication. That is, I suggest that the Hegemony of English should become the subject of academic inquiry in the area of international and intercultural communication, especially in the English-speaking countries.

The second suggestion is directed to the English language-teaching professionals. I suggest that the English language education should incorporate the Ecology of Language Paradigm into the contents and methods of teaching as well as teacher education.

The last suggestion goes to all the speakers of English. I suggest that both native speakers and non-native speakers of English should learn the philosophy of the Ecology of Language so that they will become more sensitive to the ethical aspects of international communication.

REFERENCES

Ammon, U. (1992). Gengo-to Sono Chii. Trans. by Y. Hieda and H.Yamashita.Tokyo:Sangensha.

Arnason,J.P.(1990). "Nationalism, globalization and Modernity" In M.Featherstone(Ed.), Global Culture. London:Sage.pp.207-236.

Coughlin,W.J.(1953). "The great Mokusatsu mistake: Was this the deadliest error of our time?" Harper's Magazine, 206(1234) 31-40.

"Free at last." (1984). Time, Jan.9, p.24.

Habermas,J.(1970). Towards a theory of communicative competence. Inquiry, 13,360-375

Kojima,K.(1996). "Eigoken-no Kuni-ga Harau Daishou." Mainichi Simbun. Jan.9.

Ngugi wa Thiongo(1981). Decolinizing the Mind: The politics of language in African Literature. London: James Carey.

Pennycook,A.(1994). Cultural Politics of English as an International Language. London: Longman.

Phillipson,R.(1992). Linguistic Imperialism. London: Oxford University Press.

Robertson,R.(1992). Globalization: Social Theory and Global Culture. London: Sage.

Schiller,H.(1989). Disney, Dallas and Electronic Data Flows: The Transnationalization of culture. In C.W.Thomsen (Ed.) (1989). Cultural Transfer or Electronic Imperialism?, 33-43 Carl Winter Universitatverlag.

Shiller,H.(1991). "Not yet the Post-imperialist era?" Critical studies in Mass Communication. 8,13-28.

Skutnabb-Kangas,T.& R.Phillipson.(Eds.)(1995). Linguistic Human Rights:Overcoming Linguistic Discrimination. Berlin:Mouton de Gruyter.

Takahashi,J.(1991). Kokusai Kaigi-ni Miru Nihonjin-no Ibunka Koushou. In J.Takahashi,et.al.(Eds.), Ibunka-eno Sutoratejii.(pp.181-201). Tokyo:Kawashima Shoten

Tehranian,M.(1993). "Ethnic discourse and the new world disorder: A communitarian perspective." In C.Roach (Ed.) Communication and Culture in War and Peace. Newburypark:Sage Publications. 192-215.

Tsuda,T.(1986). Language Inequality and Distortion. . The Netherlands:John Benjamines.

Tsuda,Y.(1990). Eigo Shihai-no Kouzou (The Structure of the Dominance of English) Tokyo

aisan Shokan.

Tsuda,Y.(1992). Dominance of English and linguistic discrimination Media Development. (39) 1,32-34.

Tsuda,Y.(Ed.)(1993a). Eigo Shihai-eno Iron (Objections to the Dominance of English) Tokyo

aisan Shokan.

Tsuda,Y.(1993b). Communication in English: Is it anti-cultural? The Journal of Development Communication. (4)1,68-78.

Tsuda,Y.(1994). The diffusion of English: Its impact on culture and communication. Keio Communication Review. (16),48-61.

Tsuda,Y.(1996). Shinryaku-suru Eigo, Hangeki-suru Nihongo. (The Invading English, the Counterattacking Japanese). Tokyo

HP.

Data: Mon, 4 Jul 2005 16:03:13 -0300

De: "Caia Fittipaldi" <[email protected]>

Assunto: Coisa interessante (e pedido)

É só a gente sair dos feudos acadêmicos brasileiros e, imediatamente, começam a chover informações interessantes. Hoje eu achei a seguinte indicação (mas ainda não achei o artigo). Distribuo aqui como idéia-est�*mulo e, também, pra saber se alguém, por algum desses acasos da vida, não saberá onde se encontram essa revista e esses livros:

TSUDA, Yukio. 1994. "The diffusion of English: its impact on culture and communication." Keio Communication Review 16 (1994): 49-61. (Yukio Tsuda é professor no Department of International Communication, na Nagoya University. É autor de Language Inequality and Distortion (1986); The Structure of the Dominance of English, 1990; The Invading English: The Counter-attacking Japanese, 1996.) Desde já, muito obrigada por qquer ajuda.

Caia

[Non-text portions of this message have been removed]

______________________

Grupadreso: [email protected]
Anigxilo: [email protected]
Eksanigxilo: [email protected]
Prizorganto de la listo: komunikadcentro CHE esperanto.org;
Vi ankaux povas viziti la retpagxon de e-groups por sxangxi vian listabonon:
http://groups.yahoo.com/mygroups?edit=1

SPONSORED LINKS

Spanish language and culture Esperanto French language Language learning Language school Language study

YAHOO! GROUPS LINKS

<LI type=square> Visit your group "lingva-demokratio" on the web.
[font=Times New Roman] [/font]<LI type=square> To unsubscribe from this group, send an email to:
[email protected]
[font=Times New Roman] [/font]
Your use of Yahoo! Groups is subject to the Yahoo! Terms of Service.[font=Times New Roman] [/font]

1handclapping · 10 juli 2005, 20:46

Naar aanleiding van mijn aanstaande reis naar Vilnius de E-o diskussiegroepen wat aan het opkuisen ; ziehier een artikel waar R.Corsetti (UEA voorzitter)
ons attent op maakt :

François Grin

1. Introduction

La construction linguistique de l'Europe soulève des questions majeures, mais les mérites relatifs des choix �* notre portée ne font que rarement l'objet d'une évaluation systématique.

Pour l'essentiel, trois types de discours nous sont proposés. Les plus fréquents partent d'une lecture institutionnelle et juridique ; ils invoquent la nature profonde d'une Europe plurielle et les droits des citoyens européens. Deuxièmement, on rencontre des textes qui ramènent la question �* un aspect très spécifique, comme le choix des langues étrangères �* enseigner et les défis pédagogiques que cela soulève. Troisièmement, si une tentative est faite de raisonner en termes de coûts et d'avantages, ce n'est en général qu'une vision passablement mercantile, donc tronquée, qui est nous en est présentée.

Ce texte examine le choix des langues (officielles et de travail) de l'Union Européenne �* l'aide de l'économie des langues et, plus précisément, de l'analyse économique des politiques linguistiques. Cet examen nous permettra donc de mettre en évidence trois résultats.

Premièrement, contrairement �* ce que l'on affirme fréquemment, il n'existe pas de solution « évidemment » supérieure �* toutes les autres : tout dépend des critères d'évaluation adoptés, et ceux-ci doivent être explicités.
Deuxièmement—et, �* nouveau, �* l'inverse de ce que l'on entend trop souvent—il n'y a rien de particulièrement « économique » �* privilégier l'anglais (ni, par exemple, une troïka anglais-français-allemand).
Troisièmement, le « tout-�*-l'anglais » que certains nous présentent comme la voie du modernisme raisonnable est en fait une solution extraordinairement inégalitaire, qui donne lieu �* des transferts qui se chiffrent en milliards d'euros par année, et il n'y a aucune raison (technique, économique ou autre) de consentir une telle injustice qui, dans tout autre domaine de politique publique, serait considérée comme inadmissible.

2. L'évaluation des politiques linguistiques

Avant d'entrer dans le vif du sujet, il n'est pas inutile de dire quelques mots des concepts dont nous allons nous servir ici, en commençant par clarifier celui de « politique linguistique ».

La politique linguistique est un champ d'étude principalement ancré dans la sociolinguistique et la linguistique appliquée. On y rend compte de la façon dont des mesures étatiques touchant aux langues modifient la réalité linguistique de terrain, qu'il s'agisse de corpus (donc de choix d'alphabet, de fixation de normes orthographiques, etc.) ou de statut (c'est-�*-dire de la position de telle ou telle langue par rapport �* d'autres, dans des « domaines » variés tels que l'administration, la justice ou, bien entendu, l'éducation). Ces interventions peuvent également faire l'objet d'une analyse institutionnelle et juridique ; elle sera alors l'oeuvre de juristes.

Cependant, ce sont principalement les économistes qui ont contribué au développement d'une nouvelle approche aux politiques linguistiques, permettant d'évaluer celles-ci comme des politiques publiques. Dans ce cadre, on évaluera les politiques envisagées sous deux angles, �* savoir celui de l'allocation des ressources et celui de la distribution des ressources.

L'évaluation sous l'angle allocatif vise �* identifier et �* mesurer les avantages et les inconvénients que chacun des scénarios envisagés est censé dégager. Ces avantages et ces inconvénients peuvent être traités comme des « bénéfices » et des « coûts », mais ils ne se limitent pas, tant s'en faut, �* des grandeurs monétaires ou marchandes, même si celles-ci sont bien entendu pertinentes. Dans un domaine qui, comme la langue, est inextricablement lié �* des dimensions culturelles et politiques, il importe de tenir compte des grandeurs non-marchandes. La prise en compte des désavantages (ou des coûts) associés aux différents scénarios permet alors de procéder �* une pesée des avantages et des inconvénients grâce �* laquelle on peut comparer ces scénarios.

Si cette pesée des avantages et des inconvénients ressortit �* ce qu'il est convenu d'appeler l'analyse allocative, c'est parce que l'on cherche �* savoir lequel des scénarios envisagés constitue, du point de vue de la société dans son ensemble, la meilleure allocation des ressources. Bien entendu, cette pesée des avantages et des inconvénients n'est qu'un ingrédient dans un débat intrinsèquement politique. Il ne s'agit donc pas de dénaturer un problème de société en le technicisant, mais de contribuer �* « informer » le débat : l'analyse des politiques linguistiques (au sens du mot anglais « policy ») est au service du débat politique (au sens du mot anglais « politics »).

Cependant, le travail d'évaluation ne doit pas s'arrêter l�*, et il convient de compléter l'examen par une analyse distributive. Celle-ci tente d'identifier qui sont les « gagnants » et les « perdants » d'une politique publique ; et quand bien même cette politique de ne ferait que des gagnants, il est fort probable que certains y gagnent plus que d'autres. L'analyse distributive permet de mettre en évidence des transferts entre différents groupes de personnes et d'évaluer leur importance ; il s'agit l�* d'un aspect important de l'acceptabilité politique et sociale des politiques publiques.

Cette démarche peut donc être adaptée, mutatis mutandis, �* toutes les grandes questions de politique linguistique, qu'il s'agisse d'enseignement des langues étrangères, de protection et promotion des langues minoritaires ou du choix des langues de travail dans un ensemble multilingue tel que l'Union européenne.

Même si la démarche est conceptuellement claire et qu'elle est bien établie dans d'autres sphères d'action gouvernementale, rares encore sont les exercices, même partiels, d'application aux politiques linguistiques.

3. L'éventail des régimes linguistiques

Je ne chercherai pas ici �* dresser un panorama des pratiques linguistiques au sein des institutions de l'Union européenne, car on en trouve ailleurs d'excellents. Je tenterai par contre de démontrer un fait simple, mais non dépourvu d'importance : parmi les régimes linguistiques possibles, aucun ne s'impose d'évidence comme préférable aux autres.

Même si l'on peut imaginer une myriade de régimes linguistiques (surtout en proposant des régimes différenciés pour différentes institutions de l'Union), il est utile de se pencher sur quelques cas bien tranchés, qui s'appliquent �* un ensemble �* N langues, qu'il s'agisse de 11 (comme actuellement) ou de 20 ou 21 (comme c'est en principe le cas après l'élargissement de l'Union en 2004). À l'instar des dispositions du traité de Rome de 1958, nous ne ferons pas la différence entre « langue officielle » et « langue de travail », et nous emploierons en général la première de ces deux expressions. Nous examinerons ici six modèles (ou « régimes linguistiques »), que nous appellerons respectivement « monarchique », « synarchique », « oligarchique », « panarchique », « hégémonique » et « technocratique ». Ils se différencient selon plusieurs axes, �* savoir :

l'octroi du statut d'officialité �* un nombre plus ou moins élevé de langues parmi les N+1 en présence : N langues d'États membres, plus une langue tierce, qu'il s'agisse d'une langue totalement externe �* l'ensemble considéré (pour les besoins de l'exposé, disons le kiswahili), une langue artificielle (dont la plus répandue est de loin l'espéranto), ou encore une langue morte (par exemple le latin) ;
un nombre de directions de traduction et d'interprétation plus ou moins élevé au sein de l'institution : si une seule langue est officialisée, ce nombre est égal �* zéro ; �* l'inverse, si toutes les N langues des États membres sont officialisées, le nombre de directions de traduction et d'interprétation �* assurer s'élève �* N(N-1)=N2-N ;
l'effort d'apprentissage de langues étrangères requis des participants (parlementaires, fonctionnaires, etc.), qui peut être de zéro (si toutes les langues sont officialisées) ou de un (pour certains politiciens et fonctionnaires, dans tout régime où leur langue ne serait pas au nombre des langues officielles).

Les caractéristiques de ces six régimes linguistiques sont résumées dans le tableau 1, où l'on a supposé que N=21, c'est-�*-dire que Chypre, réunifiée au moment de l'adhésion, fait entrer la langue turque dans l'Union.

Tableau 1 : régimes linguistiques pour l'Union européenne (n=21)

Régime

Nombre de langues officielles

Nature des langues officielles

Directions de trad. et interprét.

Besoins d'apprentissage de langues étrangères

Monarchique

1

Une langue parmi N, par ex. l'anglais

0

anglais, par tous les non-anglophones

Synarchique

1

Une langue tierce, par ex. l'espéranto

0

espéranto, par tous

Oligarchique

k, où 1<k<21

Sélection de k langues parmi N (par ex., anglais-français-allemand : k=3)

6

anglais ou français ou allemand, par les locuteurs d'autres langues

Panarchique

21

Toutes les N langues présentes

420

aucun

Hégémonique

21

Toutes les N langues, dont l'une sert de pivot dans l'interprétation-relais

40

aucun

Technocratique

21

Toutes les N langues; une langue tierce sert de pivot dans l'interprétation-relais

42

aucun

[font=Georgia][/font]

On peut aisément montrer que selon les priorités que l'on se donne, chacun de ces six régimes peut s'avérer le meilleur.

Par exemple, si les citoyens européens tiennent �* l'égalité de traitement entre eux (thème sur lequel nous reviendrons plus loin), et si, dans ce but, on tient avant tout �* éviter aux parlementaires le besoin d'apprendre une langue étrangère, on s'orientera vers le modèle panarchique ou le modèle technocratique. Si l'on ajoute un critère supplémentaire, tel que la minimisation du nombre de directions de traduction, c'est le modèle technocratique (avec, par exemple, l'espéranto comme langue-relais) qui s'avère le meilleur.

Mais supposons �* présent que les citoyens souhaitent avant tout éliminer (peut-être dans un souci d'économie) tout recours �* l'interprétation, ils préféreront les modèles monarchique (et faire par exemple de l'anglais la seule langue officielle de l'Union européenne) ou synarchique (et ce serait alors, par exemple, l'espéranto qui deviendrait la langue officielle de l'Union). Si les Européens se montrent, en outre, soucieux d'égalité de traitement, le modèle monarchique doit bien sûr être écarté.

Imaginons enfin que prime le critère de rapidité de communication (ce qui exclut le recours �* une langue relais, qui rallonge le trajet que l'information doit parcourir entre l'émetteur et le récepteur), que l'on se refuse �* opter pour des institutions unilingues, mais qu'on tienne en même temps �* limiter les coûts : c'est alors le modèle oligarchique qui s'imposera.

Bref, dès que l'on explicite les critères, on voit que plus aucune évidence ne s'impose en dehors de ceux-ci. Cela illustre, fort utilement, qu'il n'y a rien de « naturel » dans la dynamique des langues, mais que celle-ci n'est que la résultante de l'interaction entre de nombreux facteurs dont certains sont éminemment politiques ; le choix des langues de travail de l'Union est le produit d'un arbitrage entre priorités, et donc de jeux de pouvoir avant d'être celui d'une fatalité ou d'une quelconque loi physique.

4. Questions de coût et de faisabilité

Officiellement, l'Union européenne applique, �* l'heure où sont écrites ces lignes (mars 2004), un régime de type panarchique où toutes les langues sont égales (officiellement, car en fait, certaines langues sont plus égales que d'autres). C'est aussi, on l'a vu, le régime le plus gourmand en directions de traduction. De 110 actuellement, il est susceptible de passer �* 420 après l'élargissement. Quelles en seraient les implications financières ?

Contentons-nous ici d'ordres de grandeur, qui suffiront �* notre propos. Les frais de traduction et d'interprétation des instances de l'Union européenne se montent �* € 685,9 millions par année. Ceci représente environ 0,8% du budget de l'Union. On pourrait argumenter que s'il s'agit l�* d'un coût tout juste acceptable, il exploserait — et cesserait donc de l'être — dans une Europe �* 21 langues officielles. Or si ce montant de € 685,9 millions finance les 110 directions de traduction actuelles, cela suppose un coût moyen, par direction de traduction, de € 6,24 millions. En projetant ce coût sur les 420 directions de traduction suite �* l'élargissement, on aboutit �* un coût total de € 2.618,9 millions par an. On peut traiter ce chiffre de 2,6 milliards d'Euros comme le pire des scénarios possibles, et l'on notera que la Commission elle-même (tablant sur le recours �* des langues-relais dans la traduction et l'interprétation) prévoit des chiffres nettement inférieurs, se traduisant par un coût de l'ordre de 3 euros par citoyen et par an. Toutefois, pour mettre les chiffres en perspective, commençons par rappeler que l'Union dépensait (pour la même année 1999), un peu plus de 85 milliards d'euros. D'autre part, ces dépenses linguistiques accrues devront servir une population de quelque 452 millions d'habitants. Cela se traduit par une dépense moyenne inférieure �* six Euros (plus précisément : € 5,79) par personne et par an.

Il devient difficile de prétendre qu'il s'agit l�* d'un somme excessive pour garantir que toutes les langues sont traitées sur pied d'égalité. Qui plus est, les citoyens dont les langues seraient écartéesde la liste des langues officielles risqueraient d'y perdre bien plus que cela. Prenons le plus pessimiste des scénarios, et comparons une Europe �* 21 langues officielles �* une Europe �* six langues officielles (anglais, français, allemand, italien, espagnol, polonais, donc 30 directions de traduction pour un coût total de 187,2 millions d'euros par an, soit environ 41 centimes par habitant). Renoncer aux quinze autres langues officielles représente donc une économie annuelle de l'ordre de €5,38 par habitant et par an. Mais cette économie serait sans doute payée fort cher: en effet, les Suédois, les Portugais, les Slovènes, les Hongrois, etc. seraient contraints de s'exprimer, oralement et par écrit, dans une autre langue que la leur. Il ne s'ensuivrait pas seulement une fragilisation de leur position dans toute situation de débat ou de négociation (et cela, malgré un effort considérable dans l'apprentissage d'une des six langues officielles). Une autre conséquence prévisible, c'est l'avantage tendanciel �* l'embauche des locuteurs natifs de l'une ou l'autre des six langues officielles. En renonçant, pour leur langue, au statut d'officialité, les pays concernés préparent la mise sur la touche de leurs ressortissants pour de nombreuses carrières attrayantes, y compris en termes financiers. On peut donc supposer que si l'on mettait clairement les intéressés face �* un tel choix, nombreux seraient ceux qui opteraient, dans leur intérêt bien compris, pour le multilinguisme.

Nous reviendrons plus loin sur le caractère plus ou moins inéquitable de différentes solutions. Mon propos ici n'était que de rappeler que rien n'est « cher » ou « bon marché » dans l'absolu. Ces qualificatifs n'ont de sens qu'en rapport avec la prestation ainsi obtenue, et par comparaison avec une alternative. Ce détour du côté des coûts donne �* penser que si le multilinguisme « panarchique » n'est pas une bonne solution pour l'Union européenne, ce n'est pas �* cause de son coût, somme toute acceptable. Le vrai problème est celui de la faisabilité.

En effet, la complexité et les lenteurs de la communication dans des institutions fonctionnant avec 21 langues officielles (voire, �* terme, davantage) sont sans doute rédhibitoires ; les salles de conférence ne peuvent pas contenir suffisamment de cabines d'interprétation ; l'interprétation �* distance est souvent malaisée ; le recrutement de traducteurs et d'interprètes réellement qualifiés et en nombre suffisant s'avère d'ores et déj�* problématique. Dans la pratique, le régime panarchique n'est déj�* plus appliqué dans nombre d'instances de l'Union européenne, comme le COREPER (Comité des représentants permanents) ou les groupes de travail du Conseil européen. Il existe donc de bonnes raisons d'envisager des alternatives au régime panarchique, même si ces raisons ne sont pas, au premier chef, d'ordre financier.

5. Des privilèges linguistiques contraires �* l'équité

Nombreux sont ceux qui, explicitement ou non, réclament le passage �* un régime « monarchique » au sens du tableau 1 ; et mis �* part quelques rêveurs qui s'imaginent encore, comme Maurice Druon, qu'un tel rôle pourrait échoir au français, la plupart ont déj�* tranché : la langue commune, ce doit être l'anglais. Or cette solution est tellement inéquitable qu'elle en devient, sur le plan distributif, inacceptable. En effet, accorder �* l'anglais le statut de langue officielle unique donne lieu �* cinq types de transferts au bénéfice de ses locuteurs natifs.

Premièrement, en raison de l'effort plus important encore que ferait alors le reste de l'Europe pour apprendre l'anglais, on offrirait aux locuteurs natifs de l'anglais un marché considérable en termes de matériaux pédagogiques, de fourniture de cours de langue, de traduction et d'interprétation vers l'anglais, d'expertise linguistique dans la rédaction et la révision de textes, etc. Ce montant est-il chiffrable ? L'exercice n'a, �* ma connaissance, jamais été tenté de façon systématique ; cependant, il ne fait aucun doute qu'il s'agit de sommes considérables.

Deuxièmement, dans la mesure où toute l'Europe fait l'effort de s'exprimer en anglais (oralement ou par écrit) et accepte des messages écrits ou oraux diffusés en anglais, les locuteurs de l'anglais n'ont jamais �* engager de temps ou d'argent pour traduire les messages qu'ils émettent ou qu'ils souhaitent comprendre. Il est difficile de voir comment les montants correspondants pourraient être évalués, puisqu'il s'agit ici d'un potentiel de traduction et d'interprétation d'une multitude de messages échangés �* travers le monde _ et ce qu'il importe de compter, c'est la valeur de toute la traduction et de toute l'interprétation qui n'a pas lieu en raison même de la place hégémonique qui serait accordée �* la langue anglaise.

Troisièmement, si l'Europe fonctionne en anglais, les locuteurs natifs de l'anglais n'ont pas réellement besoin d'apprendre d'autres langues, d'où une économie certaine. La ministre britannique de l'éducation a du reste, en 2002, retiré des plans d'études du programme scolaire pré-universitaire l'obligation de suivre des cours de quelque langue étrangère que ce soit.

Quatrièmement, en corollaire de l'observation précédente, on relèvera que toutes les ressources financières et temporelles qui ne sont pas consacrées �* l'apprentissage des langues étrangères peuvent être investies dans le développement et l'enseignement d'autres compétences, depuis l'école maternelle jusqu'�* la recherche scientifique de pointe.

Cinquièmement, il faut signaler un effet qui est peut-être le plus important de tous en raison de son omniprésence. Même si les non-anglophones font l'effort d'apprendre la langue anglaise, ils n'arrivent pas, sauf exception, au degré de maîtrise qui garantit l'égalité face aux anglophones de naissance : égalité face �* la compréhension, égalité face �* la prise de parole dans un débat public, égalité dans la négociation et le conflit. Pour éliminer ce désavantage, un investissement total de l'ordre de12.000 heures d'apprentissage et de pratique serait nécessaire. A raison de quatre heures d'enseignement par semaine et 40 semaines de cours par an, il faudrait 75 années de cours pour atteindre ce total et approcher ce niveau de compétence. Pour la majorité, les possibilités réelles d'apprentissage ne suffisent pas �* acquérir une pleine aisance dans la langue, ni surtout un accent natif ou presque. Les non-anglophones sont alors inévitablement soumis �* l'insécurité et au ridicule - qu'ils s'en rendent compte ou non. Les effets en sont très difficiles �* chiffrer, mais il ne fait guère de doute que l'avantage concédé aux anglophones par tous les autres (hormis une très mince élite qui peut se permettre d'investir beaucoup dans l'acquisition de l'anglais �* un très haut niveau) est considérable.

L'importance politique, économique et stratégique de ces transferts prend tout son sens dans un contexte non pas européen, mais mondial, car l'anglais est la langue dominante des États-Unis, et c'est compte tenu de cette donnée qu'il convient d'évaluer les transferts décrits ici. Cet exercice reste �* faire. Pour mémoire, on peut citer l'estimation, �* quelque 16 milliards de dollars par année, des sommes que les États-Unis épargnent du simple fait que l'enseignement des langues étrangères au cours de la scolarité obligatoire y est minimal. Ce montant représente plus du triple du budget annuel de la National Science Foundation américaine, organe central de soutien fédéral �* la recherche et au développement : �* terme, ceci ne peut que se traduire, toutes autres choses égales par ailleurs, par des taux de croissance plus élevés, qui sont ainsi co-financés par les pays non-anglophones qui acceptent de faire de l'anglais « la » langue internationale.

Pour terminer, rappelons une évidence : il ne s'agit pas ici d'incriminer la langue anglaise ou ses locuteurs. Le vrai problème, c'est celui de la domination linguistique, quelle qu'elle soit, et des privilèges qui s'ensuivent. Ce n'est donc pas en substituant le français �* l'anglais qu'on aboutirait �* une solution plus attrayante pour les Européens, hormis les francophones eux-mêmes : cela ne ferait en effet que réorienter les transferts décrits ici, et ne présenterait aucun intérêt pour les Suédois, les Polonais ou les Portugais. C'est donc ailleurs qu'il faut chercher des réponses satisfaisantes aux questions que soulève la construction européenne.

6. Conclusion

Certains auteurs présentent le « tout-�*-l'anglais » comme inévitable, et en même temps comme la moins inéquitable des solutions. Or nous avons vu plus haut qu'il existe d'autres régimes linguistiques moins inéquitables, et que certains sont même parfaitement équitables (notamment les régimes panarchique, synarchique et technocratique). Par ailleurs, s'il faut renoncer au panarchique non en raison de son coût, mais de sa lourdeur, adopter un modèle monarchique, que ce soit en faveur de l'anglais ou de toute autre langue, serait d'une injustice tellement criante qu'il ne saurait être acceptable.

Par élimination, on en arrive donc �* conserver les régimes technocratique et synarchique — et tout particulièrement ce dernier, s'il s'agit de choisir un régime linguistique non seulement pour les conférences et les documents officiels, mais aussi pour la communication directe et quotidienne au sein des instances européennes. Dans les deux cas, ceci suppose un recours �* une langue tierce, qu'il s'agisse de l'espéranto, du latin ou d'une autre langue encore. À l'heure actuelle, l'espéranto est sans doute le prétendant le plus sérieux. Certes, tout recours �* cette langue est souvent rejeté d'office, sur la base d'arguments d'une étonnante ignorance. Il n'en reste pas moins qu'il conserve toute sa pertinence comme élément-clef d'une solution �* long terme pour l'Union européenne.

Sur le plan allocatif, tout d'abord, rappelons que son coût d'apprentissage est incomparablement bas, quelle que soit la langue maternelle de l'apprenant. Le coût en temps, en énergie, en argent de la participation �* l'espace politique européen s'en trouverait donc fortement réduit pour quelque 85% des citoyens de l'Union élargie. Mais c'est sur le plan distributif que la supériorité d'une solution telle que celle de l'espéranto est indiscutable : aucune alternative ne garantit un tel degré d'équité entre les citoyens européens. En particulier, le lecteur peut aisément vérifier pour lui-même que les cinq sources de transferts contraires �* l'équité (décrits plus haut dans le cas du « tout-�*-l'anglais ») disparaissent d'un seul coup.

Les régimes technocratique et synarchique, qui au terme de cette analyse émergent comme particulièrement aptes �* répondre, de façon économique et juste, aux défis linguistiques de l'élargissement, ne doivent pas être considérés comme des solutions intégrales. L'aménagement linguistique soulève immanquablement (surtout dans un contexte supranational) de très délicates questions d'acceptabilité politique. C'est pour cela qu'il n'est question ci-dessus que d'un élément-clef : l'espéranto serait ainsi �* utiliser dans le cadre d'une solution complexe qui fasse toujours la part belle au plurilinguisme. Mais il reste sans doute l'un des meilleurs alliés de ce plurilinguisme dont on ne cesse de proclamer qu'il est un trait essentiel de l'Europe.

Professeur d'économie, École de traduction et d'interprétation (ETI), Université de Genève. L'auteur remercie Michele Gazzola pour son assistance de recherche.

Voir notamment: Calvet, L.-J.,1996, Les politiques linguistiques. Paris : PUF, Coll. « Que sais-je ? »; Kaplan, R. et Baldauf, R., 1997, Language planning from practice to theory. Clevedon: Multilingual Matters; Schiffman, H., 1996, Linguistic Culture and Language Policy. Londres: Routledge.

par ex. Fenet, A. et al., 1995: Le droit et les minorités. Analyses et textes. Bruxelles ; Bruylant ; Henrard, K., 2000, Devising an Adequate System of Minority Protection. La Haye: Martinus Nijhoff.

Pour un survol récent, voir le numéro thématique 4(1) de la revue Current Issues in Language Planning (2003).

Pour une application aux langues régionales ou minoritaires, voir Grin, F., 2003, Language Policy Evaluation and the European Charter for Regional or Minority Languages. Londres : Palgrave Macmillan.

Par exemple, des célibataires vers les familles, dans le cas de politiques fiscales accordant �* ces dernières des abattements spécifiques.

Cf. par exemple Grin, F. et Vaillancourt, F., 1999, The Cost-Effectiveness Evaluation of Minority Language Policies. Monograph 2, European Centre for Minority Issues, Flensburg ; Grin, F., Moring, T. et al., 2002, Support for Minority Languages in Europe. Rapport �* la Commission européenne (DG « Éducation et culture »), http://europa.eu.int/comm/education/policies/lang/langmin/support.pdf. Pour une prise en compte explicite des dimensions distributives et de leur articulation avec les dimensions allocatives, voir Pool, J., 1991, « The Official Language Problem », American Political Science Review, 85,495-514, ou Van Parijs, P., 2001, « Linguistic Justice », Politics, Philosophy and Economics, 1(1), 59-74.

Voir par exemple le Rapport Herbillon (http://www.elections-legislatives.fr/12/europe/rap-info/i0902.asp) .

Voir Pool, J., 1996, « Optimal Language Regimes for the European Union », International Journal of the Sociology of Language, 121, 159-179, ou Grin, F., 1997, « Gérer le plurilinguisme européen : approche économique au problème de choix », Sociolinguistica, 11, 1-15.

Question écrite E-2239, 19 janvier 2000, OJ C219 E/128-29, 1.8.2000. Pour une analyse détaillée des dépenses linguistiques de l'Union, voir Gazzola, M., 2003, La relazione fra costi economici e costi politici del multilinguismo nell'Unione europea. Tesi di Laurea. Milan : Universit�* Commerciale Luigi Bocconi.

Voir le Journal Officiel, C 309 E, p. 1 (http://europa.eu.int/eur-lex/pri/en/oj/dat/2002/ce309/ce30920021212en00010001.pdf).

Gazzola, op. cit., p. 113.

Voir http://europa.eu.int/comm/enlargement/docs/pdf/eurostatapril2003.pdf.

Voir http://www.imperatif-francais.org/articles2/langue_commune2.html.

Jones, E., 2000, « The case for a shared world language », dans M. Casson et A. Godley (dir.), Cultural Factors in Economic Growth. Berlin: Springer, 210-235; De Swaan, A., 2001: Words of the World. Cambridge: Polity Press; pour une vision plus critique, voir Phillipson, op. cit..

Graddol, D., 1997 : The Future of English ? Londres: British Council.

Piron, C., 1994 : Le défi des langues. du gâchis au bon sens. Paris : L'Harmattan.

F. Grin, 2003, On the costs of cultural diversity (http://www.etes.ucl.ac.be/Francqui/Grin-Francqui.pdf ), p. 10.

Sur son caractère inévitable, voir van Parijs, P., 2001, « Le rez-de-chaussée du monde. sur les implications socio-économiques de la mondialisation linguistique », in J. Delcourt et Ph. de Woot (dir.), Les défis de la globalisation. Babel ou Pentecôte ? Louvain-la-Neuve : Presses universitaires de Louvain, 479-500. Sur l'équité « par défaut » du tout-�*-l'anglais, voir l'interview de Philippe van Parijs dans Le Monde du 16 février 2004 http://www.lemonde.fr/web/article/0,1-0@2-3214,36-353119,0.html.

On peut, en théorie, corriger ce défaut en facturant, aux pays dont la langue est officialisée (en l'occurrence, la Grande-Bretagne, et dans une certaine mesure l'Irlande) les coûts supportés par le reste de l'Union (Van Parijs, P., 2001: “Linguistic Justice”, Politics, Philosophy & Economics, 1(1), 59-74) ; toutefois, même abstraction faite des questions conceptuelles difficiles qu'un tel principe obligerait �* résoudre, sa mise en œuvre reste hautement improbable.

Sur cette question, voir par exemple Piron, op. cit., ou Flochon, B., 2000, « L'espéranto. Vers une langue universelle ? », Panoramiques, 48 (4ème trimestre), 107-113. Même si le vocabulaire est principalement basé sur les langues latines, il n'est pas établi que son coût d'apprentissage soit significativement plus élevé pour les locuteurs

30 maart 2005, 11:55	#221
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Mi certe kontaktos lin en wanneer zie ik u nog eens op de Verda Stelo? __________________ pri via opinio, ne prelegu. pri alies opinioj, nepre legu!

30 maart 2005, 11:56	#222
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Is het je trouwens al opgevallen dat deze draad is herleid tot een tweemansgesprekje? __________________ pri via opinio, ne prelegu. pri alies opinioj, nepre legu!

22 juni 2005, 14:31	#223
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	La 90-a Kongreso en Vilnius/Litovio Gazetara komuniko ----------------- TT/MM/JJJJ. Pli ol 2000 esperantistoj al 60 landoj, inter ili PLENA NOMO el VIAURBO iros cxi-jare al la litovia cxefurbo Vilno por partopreni la 90an Universalan Esperanto-Kongreson de xxx ghis xxx julio. Cxi-jare pasis 100 jaroj post la unua internacia kongreso de esperantistoj, kiu okazis en Boulogne-sur-Mer en Francio en 1905. Post tio la kongreso okazis cxiu-jare krom dum militoj. La temo de la 90-a esperanto-kongreso estas Universalaj Esperanto Kongresoj ? 100 jaroj de interkultura komunikado. Esperanto, la internacia lingvo publikigita en 1887, strebas gxuste al senpera komunikado inter kulturoj kaj homoj de plej diversaj kulturoj kaj mondkonceptoj. Dum 100 jaroj la 90 universalajn esperanto-kongresojn partoprenis pli ol 165 000 esperantistoj el tuta mondo. Pasintjare la kongreso estis en Cxinio kaj venontajre gxi okazos en Italio. Esperanto-kongresoj estas tre aparta tipo de internacia kongresoj. Krom oficiala tema programo okazos multaj teatraj prezentoj, koncertoj, renkontigxoj kun esperantaj verkistoj kaj liberaj renkontigxoj de esperantistoj. La kongreso estas granda manifesto de la esperantlingva kulturo. Ankau la premioj de la plej grava literaturkonkurso en esperanto estas disdonitaj tie. Grava programero estas ankau fakaj renkontigxoj de plej diversaj fakuloj, de kat-amantoj kaj radioamatoroj gxis sciencistoj kaj katolikoj. Krome esperantistoj konatigxas kun la kongresa lando per turismaj ekskursoj kaj havas ankau eblecon iomete lerni la litovan lingvon. Esperanto renkontis kreskantan intereson dum la lastaj jaroj, interalie pro gxia neutraleco rilate al la vaste uzataj naciaj lingvoj, kaj ankau pro la eblecoj, kiujn la lingvo ofertas. Esperanto estas parolata en cxirkau 120 landoj. Gxiaj uzeblecoj varias de literaturo originala kaj tradukita al vojagxado kaj senpaga tranoktado cxe aliaj esperantistoj, kiu aligxas al la reto de gastigantoj. Tiu cxi komuniko povas esti senpage represata ankau kun redakciaj sxangxoj. Pli da informoj pri la kongreso kaj Universala Esperanto-Asocio. http://www.uea.org/kongresoj/uk_2005.html Vertaling volgt.. __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest

23 juni 2005, 11:15	#224
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	De oorverdovende stilte rond dit thema Ach, Pelgrimo .. herhaaldelijk komt er in de verhitte "communautaire discussies" wel eens iemand op het idee die diskussie "open te trekken " en veeltaligheid ofwel aan te prijzen, ofel in vraag te stellen.. Nu heb ik me verdiept in de pogingen van de "Movado" om E-o als een systeem van algemeen benutte 2de taal in te voeren. Het verzet tegen die pogingen was ongemeen heftig.. maar ongelofelijk diplomatiek : dit omdat er behalve buikgevoel en chauvinisme van zgn; grote talen geen enkel rationeel argument staat. In de Movado komen er zo nu en dan nog argumentaties voor tegenover mensen die jarenlang zich ingezet hebben om het "taalprobleem" in de wereld op te lossen en omdat het verhoopte succes uitblijft "schuldigen" gaan zoeken en bv. de beweging en de diverse verenigingen van "sektarisme" beschuldigen enz.... Men zou kunnen zeggen dat de taal zich misschien wat te veel op het scheppen van een eigen literatuur toelegde en praktische zaken verwaarloosde.. Dan zijn er "visionairen" die E-o als een ideale tussentaal tussen het Chinees en Engels zien.. Ik ga het nut in ieder geval uittesten.. binnenkort reis ik af naar Vilnius en ga in de praktijk nog op zoek naar E-o sprekerds en misschien als ik een paar berichtjes uit E-o Lando plaats komt er weer wat meer interesse.. __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest

24 juni 2005, 14:34	#225
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Wat dat sektarisme betreft, dat is misschien wel een extreem woord, maar je kan moeilijk stellen dat de 'movado' in het verleden een massa-evenement was. Steeds opnieuw als ik op de anti/andersglobalisten betoging ben, vraag ik me af waarom daar geen grote delegatie van esperantisten is, toch wel de anders/antiglobalisten bij uitstek. Vrees om in het openbaar te komen? Vrees om met 'extreem links' in verband gebracht te worden? Vrees om op zere tenen te trappen bij de politiekers? Ik weet het niet, maar het is een accuut probleem. Esperanto kan alleen ingang vinden als de beweging zich gedraagt zoals een politieke partij en een politieke uiting niet schuwt. We zijn een culturele beweging geworden, geen sociale, en daar zit dan ook het probleem. Congresjes organiseren is leuk en nuttig om de taal actief te doen leven, maar daar veroveren we de wereld niet mee. __________________ pri via opinio, ne prelegu. pri alies opinioj, nepre legu!

24 juni 2005, 15:16	#226
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	Finvinkismo vs. Raumiso deel ? : RET-INFO Datum: 05/23/05 01:56:42 Aan: [email protected] Onderwerp: ret-info: Humanista koalicio akceptis Esperanton [img][/img] [img][/img] La 1-2-an de majo en Peterburgo okazis la 9-a konferenco de la Internacia Koalicio "Por la Humanismo!" Enkadre de la programo de la konferenco Oksana Burkina elpasxis kun la prelego "Humanismaj tendencoj en la moderna socio. Lingvistika aspekto". La plej grava rezulto de la prelego estis unu el oficialaj decidoj de la konferenco: "Akcepti Esperanton kiel la lingvon por internacia komunikado de la Koalicio. Establi kontaktojn kun humanistoj-esperantistoj" Trovi informojn pri la konferenco kaj ties decidoj vi povas cxe: http://forhumanism.org/?target=ru/conf2005_about.html --- Oksana Burkina estas peterburga E-aktivulino, studanta nun en postdiploma fako de la Peterburga sxtata universitato kaj verkanta disertajxon pri moderna fonologio de Esperanto. Sxi estas REJM-komitatano kaj membro de TEJO. (publikigita cxe http://www.peterburgo.info) el [esper-inform] Ik was eigenlijk op zoek in mijn electronisch archief naar de stichting van de E-Partij in de Russische Federatie & idem dito in Frankrijk. Maar nu ja het bovenstaande is een ander voorbeeld nl. van een bewustmakingsproces ten behoeve van allerlei politieke bewegingen van het nut van E-o. Normaal gesproken zou er een rechts-radikale partij kunnen zijn voor "Unu Euxropa Nacia Sociala kaj pura blanka popoloj"... Politiek gezien is taal immers neutraal. Het streven naar een universele 2-taligheid dwz. de moedertaal + Esperanto als brugtaal gaat weliswaar samen met de "interna ideo" van broederlijkheid tussen de mensen en in die zin is het E-o altijd als tegenstander gedoodverfd zowel door de rechter- als de linkerzijde. Tijdens het interbellum was het E-o wel wat het stokpaardje van de sociaal-democraten en de syndicalisten (wat resulteerde in de oiprichting van SAT). BDW : het boek Esperanto en Perspektivo van Lapenna is bij de brocante in het E-huis te koop - ik heb het voor jou laten liggen, zelf kocht ik een verzameling poëzie van W.Auld uitgegeven in 1987 ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van de internacia lingvo. Tot vanavond ? __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest

26 juni 2005, 13:17	#227
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Humanisme en Esperanto gaan goed samen, denk ik, dus zo bijzonder is dit niet. 't zijn schoon initiatieven, die wat prestige geven, maar het blijft toch altijd weer uit hetzelfde vaatje tappen. Hier gaan we geen massabeweging mee worden hoor. Wat dat boek betreft: zodra ik over een iets ruimer budget bezit zal ik het eens gaan halen. __________________ pri via opinio, ne prelegu. pri alies opinioj, nepre legu!

26 juni 2005, 21:44	#228
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	Politieke partijen beginnen altijd klein - ik geloof dat dat wel geweten is. __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest

4 juli 2005, 11:03	#230
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	Propaganda-ideeën V Onderwerp: ret-info: Kampanjo: Libro-Lasado [img][/img] [img][/img] Saluton, lige kun la informo pri la kampanjo "Esperanto - en bibliotekojn!", mi volas rakonti pri interesa nova sperto. Temas pri internacia kampanjo "LibroLasado" (angle gxi nomigxas "bookcrossing", france - Passe-Livre, itale - PassaLibro), kadre de kiu homoj lasas en publikaj lokoj librojn, kiujn oni tralegis kaj volas proponi al la aliaj ankaux tralegi. La aktivuloj de la movado parolas pri "liberigo de libroj" kaj "libera tutmonda biblioteko". Cxi-junie al la kampanjo aligxis ankaux aktivuloj de Moskva junulara E-klubo "MASI" kaj Ivanova Medicinista E-Asocio. Kiel atendinde de entuziasmaj e-istoj Ili lasis en la moskva metroo kaj aliaj publikaj lokoj kelkajn E-lernolibrojn. Sur cxiu libro estas indiko, ke la libro ne estas hazarde forgesita kaj estas klarigataj la celoj de la kampanjo. Amike, Andrej Grigorjevskij, prezidanto de Rusia E-Unio <[email protected]> Tja : het zou al fijn zijn indien de vlaamse openbare bibiliotheken al een goed aanbod E-o boeken in aanbieding had - wat niet wil zeggen dat een soortement aktie zoals in Moskou niet doenlijk zou zijn. __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest

4 juli 2005, 11:10	#231
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	Humanistische Partij in de Russische federatie In de eerste p^laats kan je doen wat ik niet gedaan heb nl. de informatie via de aangegeven URL's opzoeken. In de tweede plaats bestaan de neocommunisten wel degelijk in de Russische federatie, interessant labo voor nieuwe ideeën of oude koek ? Het is wel zo dat er in de russische federatie zeer veel "nieuwe" politieke partijen verschijnen - overigens was er bij laatste verkiezingen in het brusselse ook een "humanistische partij" opgekomen een beetje als reaktie op de confessionalizering van zowel de socialistische als liberale partijfamilies.. maar dat valt echt buiten de scope van een "Esperantodiskussie". __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest

5 juli 2005, 19:39	#233
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	Europees nieuws vanwege de RET-info vrienden : ret-info: Polaj pucxitoj de 1985 honorigitaj [img][/img] [img][/img] Polaj pucxitoj de 1985 honorigitaj ---------------------------------- Antaux dudek jaroj la pola militista registaro gvidata de generalo Jaruzelski eksigis la demokratie elektitan estraron de Pola Esperanto- Asocio (PEA) kaj nomumis novan "komisaran" estraron. Nun du anoj de la eksigita estraro estis nomitaj honoraj membroj de PEA kaj ricevis oficialan pardonpeton. La okazajxoj de la jaro 1985 estas denove aktualaj en Pollando, cxar la nomoj de du partoprenintaj esperantistoj estis trovitaj en listo de varbitoj kaj varbotoj de la pola sekurec-servo. * Tisxljar: la angla fortigxas en la Euxropa Unio ----------------------------------------------- Multaj esperantistoj entuziasmas pro la nova oficiala statuso de la irlanda lingvo en EU kaj pro la plialtigxo de la statuso de regionaj lingvoj. La Euxropa Unio nun havas 21 plene oficialajn lingvojn, kaj preskaux nekalkuleblan kvanton da lingvoj, kiuj povos esti uzataj en la Euxropa parlamento. Tamen la cxiama multigxo de formale oficialaj lingvoj povas en la praktiko fortigi la pozicion de la grandaj lingvoj en la instancoj de EU. "Komence gxi utilas al la plifortigxo de la angla kaj malplifortigxo de la franca. En pli longdauxra perspektivo gxi utilas por Esperanto, se komencigxos ribeloj kontraux la premoj de la angla", opinias Zlatko Tisxljar. el [esper-inform] --- fonto: "Ret-Info" http://www.eventoj.hu -------------------------------------------------------------------- Retposxta novajxservo kun selektitaj E-novajxoj: RET-INFO -- Senpaga en 2005! -- Aligxoj kaj malaligxoj cxe: http://www.eventoj.hu -------------------------------------------------------------------- __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest**

5 juli 2005, 19:46	#234
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	Over vlaggen, boeken en het europese volk.. Onderwerp: ret-info: E-o por genealogiaj societoj [img][/img] [img][/img] Karaj samideanoj, malnova familio Lazar uzas Esperanton en sia retejo kaj dum lasta familia kunveno akceptis alvokon, en kiu gxi proponas Esperanton kiel laborlingvon por genealogiaj societoj en Euxropo. La gento Lazar devenas el Transilvanio kaj gxiaj brancxoj vivas nuntempe en Rumanio, Hungario, Slovakio, Moravio, Pollando, Kroatio, Slovenio, Serbio, Makedonio, Ukrainio, Moldavio kaj aliaj regionoj de Europo. Lauxtema indekso de la retejo "Lazar" estas redaktita en 14 lingvoj, tamen ceteraj pagxoj estas redaktataj en la internacia lingvo. Pri genealogio de la gento Lazar okupigxas de multaj jaroj mezagxa okulkuracisto d-ro Andreo Lazar, kiu nun fervore lernas la internacian lingvon. Ni sercas volontulojn, kiuj povus traduki la alvokon al diversaj euxropaj lingvoj. La alvokon ni intencas dissendi al genealogiaj societoj, gazetoj, retejoj kaj diskutgrupoj en la tuta Euxropo. Kun amikaj salutoj Edward Wojtakowski [email protected] http://eurogento.org Het systeem van de achtergelaten boeken werkt inmiddels al sedert jaren in Hotels.. over de moskouse metro heb ik intussen ook wel mijn twijfels... Ben je nu neo-belgicist geworden ? Ik bedoel je prachtige vlag met als kleuren netjes zwart/geel/rood... Bovengaand berucht over de familie "Lazar" is in wezen een mooie antinationalistische boodschap een famile verspreid over 18 europese taalgebieden ... (een "europees volk" bestaat dus wel degelijk) Mijn "rechtstreekse" voorouders gaan overigens terug tot Elzas en Blankenberge... __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest

7 juli 2005, 11:17	#236
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	Nationalisme.. -info: Gazetaraj komunikoj de UEA, n-ro 209, 2005-07-05 [img][/img] [img][/img] ================================================== =============== Gazetaraj komunikoj de UEA, n-ro 209, 2005-07-05 ================================================== ================ Enhavo: 1. Margareta Handzlik cxe Jan Figel 2. "Vojagxo en Esperanto-lando" denove haveblas 3. UEA funebras perdon de honora patrono kaj honora membro 4. Adiauxo de UEA al Fernando de Diego * * * * * MARGARETA HANDZLIK CxE JAN FIGEL La 5-an de julio la pola euxroparlamentanino Margareta Handzlik (EPP-ED) estis akceptita en Strasburgo de s-ro Jan Figel, membro de la Euxropa Komisiono pri edukado, kulturo kaj multlingvismo. La renkontigxo estis plene dedicxita al la problemoj de multlingvismo de EU. Jan Figel auxskultis kun intereso proponojn de la pola membro de la Euxropa Parlamento pri ebla uzo de Esperanto kiel propedeuxtika ilo por plifaciligi la studadon de fremdaj lingvoj. S-ro Figel serioze traktis la proponojn kaj petis de Margareta Handzlik plurajn informojn tiurilate. Oni interkonsentis pri pluaj laborkontaktoj. * * * * * "VOJAGxO EN ESPERANTO-LANDO" DENOVE HAVEBLAS La nuntempe plej furora Esperanta libro, "Vojagxo en Esperanto-lando" de Boris Kolker, estas denove havebla, nun jam en tria eldono. Gxia antauxa eldono aperis en julio 2002 kaj la tuta eldonkvanto elcxerpigxis en iom pli ol du jaroj. La unua eldono aperis en 1992 cxe la Moskva eldonejo Progreso, sed en sia dua eldono cxe UEA gxi spertis gxisfundan transformigxon. Gxi internaciigxis enhave kaj gxia grafika prezento farigxis moderna kaj tre alloga. La plej nova eldono konservis la viglan dezajnon de Francisco Veuthey kaj farigxis ecx pli bela, cxar gxi aperis en pli granda formato, kun pli grandaj literoj kaj pli klaraj bildoj. Krome, trovigxas en gxi kelkaj novaj ilustrajxoj. La tekstaj sxangxoj estas minimumaj -- nur du tekstoj, kiuj intertempe malnovigxis, estas anstatauxigitaj -- pro kio la dua kaj tria eldonoj estas uzeblaj samtempe en kursoj. Posedantoj de la nova eldono tamen profitos de multaj etaj modifoj (korektoj, aktualigoj, revortumoj kaj aldonaj informoj) en la komentaroj kaj apudtekstaj babiloj. Por la tria eldono Boris Kolker ankaux aldonis koncizajn informojn pri tipoj de planlingvoj, fundamenteco-oficialeco, Oficialaj Aldonoj, agad-direktoj de UEA, ktp. La teksto pri Interreto estas aktualigita kaj reverkita. Laux peto de multaj legantoj estas aldonita ankaux indekso de nomoj, kio ebligas facilan sercxon de informoj en tiu cxi unika verko, kiu samtempe estas perfektiga kurso de Esperanto kaj vastpanorama gvidlibro pri la Esperanta kulturo. Malgraux pli granda formato, la prezo de la 280-pagxa libro restas 18,00 euxroj. Ekde samtempa mendo de minimume 3 ekz. cxe la Libroservo de UEA oni ricevas trionan rabaton. Aldonigxas 10% por sendokostoj (minimume 2,25 euxroj) kaj por klientoj en EU 6% por imposto. Aktualaj informoj pri "Vojagxo en Esperanto-lando" estas troveblaj en la retpagxo: http://eo.wikipedia.org/wiki/Vojagxo * * * * * UEA FUNEBRAS PERDON DE HONORA PATRONO KAJ HONORA MEMBRO Universala Esperanto-Asocio perdis en junio du el siaj plej eminentaj membroj. La 14-an de junio, malpli ol du monatojn antaux sia 100-jarigxo, forpasis en Kembrigxo, Britio, la honora patrono Lionel Elvin. La 30-an de junio mortis en Zaragoza, Hispanio, la honora membro Fernando de Diego. Prof. Herbert Lionel Elvin naskigxis la 7-an de auxgusto 1905, en la sama semajno, kiam en Bulonjo-cxe-Maro estis kunvenanta la unua Universala Kongreso. Jam kiel junulo li lernis Esperanton. En 1924, kiam li estis 19-jarulo, aperis lia traduko "El la Skizlibro" de la usona verkisto Washington Irvin. Elvin faris imponan karieron kiel edukisto. De 1950 gxis 1956 li estis direktoro de la Eduka Departemento de Unesko. Poste li estis profesoro pri edukado cxe la Londona Universitato kaj de 1958 gxis emeritigxo en 1973 direktoro de gxia Instituto pri Edukado. Prof. Elvin estis dojeno de la Honora Patrona Komitato de UEA, al kiu li estis invitita jam en 1963. En la 56-a UK en Londono, 1971, li estis rektoro de la Internacia Somera Universitato. Fernando de Diego de la Rosa naskigxis la 2-an de novembro 1919. En li la Esperanta mondo perdis unu el siaj plej brilaj kaj fekundaj beletristoj. Inter liaj pli ol 20 tradukvolumoj trovigxas i.a. "Cigana romancaro" de Lorca (1971), "La ingxenia hidalgo Don Quijote de la Mancha" de Cervantes (1977), "La familio de Pascual Duarte" de Cela (1985), "Cent jaroj de soleco" de Garc�a Márquez (1992) kaj "La oldulo kaj la maro" de Hemingway (1996). Tre valoraj estas liaj studoj "Pri Esperanta tradukarto" (1979) kaj "Pri literatura kritiko" (1984). En 2003 aperis lia granda Esperanta-hispana vortaro. En la UK en Valencio, 1993, Fernando de Diego estis elektita kiel honora membro de UEA. * * * * ADIAUxO DE UEA AL FERNANDO DE DIEGO D-ro Renato Corsetti, prezidanto de UEA, sendis al la funebra ceremonio por Fernando de Diego jenan mesagxon kiel adiauxon de UEA al sia honora membro. --- Karaj familianoj kaj konatoj de Fernando de Diego, karaj esperantistoj, mi skribas cxi tiujn malmultajn liniojn por saluti Fernando-n de Diego kun tre peza koro. Cxiuj parolantoj de la internacia lingvo Esperanto konas lin. Mi ne devas memorigi pri liaj vivo kaj verkoj. Tiuj verkoj estis unu el la gravaj vivo-manifestigxoj de Esperanto dum la dua duono de la pasinta jarcento. Plenmerite, do, li estis honora membro de Universala Esperanto-Asocio kaj, cxefe, ricevis honoran lokon en la koro de cxiuj esperantistoj, kiuj pere de li konatigxis kun la hispana kulturo. Li estis, interalie, la plej sukcesa ambasadoro de tiu kulturo en la Esperanta mondo. La pezo en mia koro nun sxuldigxas al io tute persona. Lia traduko de la Cigana Romancaro estis dum jardekoj mia plej granda gvidilo pri tradukado de poezio. Per gxi mi lernis kiom grava estas la rekreado de la originalo fare de poeto-tradukisto. Mi dauxre instru-cele citis pecojn de tiu libro al pli junaj esperantistoj kaj plufaros. Sed mi estas nur unu el la multegaj esperantistoj, kiuj havis personan rilaton al Fernando de Diego tra liaj verkoj. Kiel ni cxi tie, tiuj multegaj sxatantoj de liaj verkoj nun kunfunebras kun ni pro lia malapero, kvankam lia spirito certe ankoraux longe vivos inter ni kaj inter la postaj generacioj de parolantoj de Esperanto. Universala Esperanto-Asocio, kiu gxuis la privilegion havi lin kiel honoran membron, mallevas sian flagon kiel signo de partopreno al la doloro de la tuta komunumo de liaj konantoj kaj admirantoj. Renato Corsetti Prezidanto de Universala Esperanto-Asocio --- fonto: "Ret-Info" http://www.eventoj.hu -------------------------------------------------------------------- Retposxta novajxservo kun selektitaj E-novajxoj: RET-INFO -- Senpaga en 2005! -- Aligxoj kaj malaligxoj cxe: http://www.eventoj.hu -------------------------------------------------------------------- Als je een zwart/geel/rode vlag schept ben je toch een ..belgische nationalist.. In mijn ogen is nationalisme een vreemde zaak en schenkt het mensdom weinig vermaak.. als ik onder mijn verwanten grasduin kom ik tot de vaststelling dat er aan duitse zijde op het oostfront sneuvelden en in Normandië aan USA zijde. Nu weet ik ook wel dat er oorlogen uitgevochten zijn met andere dan patriottische motieven & er zijn er inderdaad wel héél vreemde, maar ik kan er met de beste wil van de wereld niet meer in zien dan een soort uitgebreid voetbalploegenfandom. Dat er nationalistische esperantisten zijn en dat het Esperanto gezien kan worden als bewaarsgarantie voor het linguistisch deel van diverse culturen is een feit. __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest

8 juli 2005, 11:43	#237
1handclapping Europees Commissaris Geregistreerd: 3 juli 2003 Locatie: Antwerpen-Deurne Berichten: 7.132	Verklaring van Praag Ik vertrek op 20/7 naar Vilnius vandaar... 06/03/2003 (NL) UEA, "Esperanto aktueel" In een wereld die zich meer en meer bewust wordt van de rechten van minderheden en van taal- en cultuurverscheidenheid, groeit in kringen van invloedrijke beleidsmakers een hernieuwde belangstelling voor het Esperanto. Niet-gouvernementele organisaties en samenwerkingsverbanden oefenen druk uit om de vraag naar een internationale taal op de agenda’s van de VN en de EU te krijgen. In juli 1996 bracht het Nitobe-symposium van Internationale Organisaties een groep onafhankelijke deskundigen in Praag (Tsjechië) bijeen om de toenmalige situatie van het Esperanto te onderzoeken. Zij stelden voor dit thema toe te voegen aan de actuele debatten over taalrechten en taalpolitiek. Het Manifest van Praag, een moderne herverklaring van de waarden en doelstellingen van de Esperantobeweging, benadrukt taaldemocratie en behoud van taalverscheidenheid ( http://lingvo.org/xx/2/3 ). Onder de Esperantosprekers die onlangs in het nieuws kwamen, noteren we Reinhard Selten, Nobelprijswinnaar in 1994, Zsuzsa Polgár, wereldkampioen schaken in 1996 en Tivadar Soros, adviseur van financier George Soros ( http://esperanto.org/Ondo/H-100.htm ). ‘Inheemse Dialogen’ ( http://idnetwork.nl ) een programma ter bevordering van de dialoog tussen inheemse volkeren in de hele wereld, gebruikt het Esperanto, en niet de ex-koloniale talen, als communicatiemiddel. Hierbij enkele bijkomende feiten over de huidige situatie van het Esperanto. Doelstellingen en herkomst. Het basisdocument dat zou leiden tot het ontstaan van de internationale taal Esperanto werd in 1887 door Ludoviko Lazar Zamenhof in Warschau uitgegeven ( http://akademio-de-esperanto.org/fundamento ). De idee van een internationale taal die niet de etnische talen zou vervangen maar die ieders bijkomende, tweede taal zou moeten zijn, was niet nieuw. Zamenhof begreep echter dat een dergelijke taal zich moest ontwikkelen door collectief gebruik en beperkte daarom zijn beginontwerp tot een minimale grammatica en een beperkte woordenschat. Het Esperanto is ondertussen geëvolueerd tot een volwaardige taal met een rijk gamma aan uitdrukkingsmogelijkheden en gedragen door een wereldwijd verspreide gemeenschap. Veel van Zamenhofs ideeën liepen vooruit op die van de stichter van de moderne linguïstiek, de structuralist Ferdinand de Saussure, wiens broer René esperantist was. Karakteristieken. Het Esperanto is zowel een gesproken als een geschreven taal ( http://esperanto.net/veb/faq.html ). De woordenschat (lexicon) stamt hoofdzakelijk uit West-Europese talen terwijl de zinsbouw (syntaxis) en de vormleer (morfologie) een sterk Slavische invloed vertonen. De betekeniseenheden (morfemen) zijn onveranderlijk en praktisch eindeloos te (her)combineren tot andere woorden, zoals bij de isolerende talen (b.v. Chinees), terwijl de interne hoofdstructuur gelijkenissen vertoont met de agglutinerende talen (b.v. Turks, Swahili, Japans) ( http://bertilow.com/pmeg/index.php ). Ontwikkeling. In het begin bestond de taal uit om en nabij 1000 stammen waaruit men 10 000 tot 20 000 woorden kon vormen ( http://akademio-de-esperanto.org/akademia_vortaro ). Tegenwoordig bevatten Esperantowoordenboeken zo’n 15 000 tot 20 000 stammen waaruit honderdduizenden woorden kunnen worden afgeleid ( http://mujweb.atlas.cz/kultura/malovec/gram.htm ). De ontwikkeling staat uiteraard niet stil: de Akademio de Esperanto controleert de huidige tendensen. Door de tijd heen werd de taal voor alle mogelijke doeleinden gebruikt, wat in bepaalde gevallen tot polemieken of problemen leidde. Het Esperanto werd verboden, zijn sprekers vervolgd zowel door Stalin die ze beschouwde als de taal van de kosmopolieten, als door Hitler voor wie het een Jodentaal was (Zamenhof, de ontwerper van de taal, was jood). Ook Franco, Mao, Salazar en Mussolini lieten zich hierbij niet onbetuigd. Gebruik in huiselijke kring maakt dat er nu een duizendtal Esperantomoedertaalsprekers zijn. Gebruikers. De Universala Esperanto-Asocio (UEA), wier leden het meest actieve deel van de Esperanto-gemeenschap vormen, heeft landelijke verenigingen in 62 landen en individuele leden in bijna dubbel zoveel ( http://uea.org/esperanto/landoj ). Het aantal verkochte leerboeken en de ledenstatistieken van plaatselijke verenigingen tonen aan dat er honderdduizenden tot zelfs miljoenen mensen zijn met enige notie van de taal. Over de gehele wereld vind je Esperantosprekers, vermeldenswaardige concentraties in de meest verschillende landen, zoals China, Japan, Brazilië, Iran, Madagaskar, Bulgarije en Cuba. Esperanto-onderwijs. In het Esperanto kan je vlug communiceren. Dit maakt het tot een ideale inleiding op de studie van vreemde talen. Reeds na enkele weken kunnen studenten beginnen corresponderen en na enkele maanden zijn ze in staat om schoolreizen in het buitenland te maken. Experimenten en informele waarnemingen tonen aan dat voorafgaande studie van het Esperanto een positieve invloed heeft op het leren van zowel een eerste als een tweede vreemde taal. Hoewel ze in bepaalde scholen onderwezen wordt, leert men de taal gewoonlijk door zelfstudie: via briefwisseling, e-mail of lokale Esperantoclubs. Leerboeken en zelfstudiemateriaal zijn beschikbaar in meer dan 100 talen ( http://ikurso.net ; http://lernu.net ). Een nieuwe webstek voor Esperantoleraren, http://edukado.net, geeft een idee van de huidige onderwijsactiviteiten. Officiële erkenning. In 1954 erkende de Algemene Vergadering van Unesco dat de realisaties van het Esperanto harmoniëren met de doelstellingen en idealen van Unesco en kwam tussen Unesco en UEA een officiële relatie tot stand ( http://e.euroscola.free.fr/unesko.htm ). De samenwerking tussen de twee organisaties gaat verder ( http://www.lingvo.org/eo/3/254 ). In 1977 sprak Algemeen Directeur van Unesco, de heer Amadou-Mahtar M’Bow, het Esperantowereldcongres toe. In 1985 riep de Algemene Vergadering van Unesco lidstaten en internationale organisaties op het onderricht van het Esperanto in scholen en het gebruik ervan in internationale zaken te stimuleren. UEA onderhoudt ook consulterende relaties met de Verenigde Naties, Unicef, de Europese Raad, de Organisatie van Amerikaanse Staten en de Internationale Normorganisatie. Vergaderingen en toerisme. Jaarlijks hebben meer dan 100 internationale conferenties plaats met het Esperanto als enige voertaal – zonder vertalers of tolken ( http://www.eventoj.hu/kalendar.htm ). De grootste is het Universala Kongreso de Esperanto dat de laatste jaren plaats vond in Adelaïde (1997), Montpellier (1998), Berlijn (1999), Tel Aviv (2000), Zagreb (2001), en Fortaleza (Brazilië, 2002). In de toekomst wordt het georganiseerd in Göteborg (Zweden, 2003), Peking (China, 2004) en Vilnius (Litouwen, 2005) ( http://uea.org/esperanto/servoj/kongresoj ). Het eerste symposium van Esperantisten in de Arabische landen werd gehouden in Amman (2000), het vijfde Pan-Amerikaans Congres in Mexico-stad (2001) en het meest recente Aziatisch Congres in Seoel (2002). De editie 2002 van Pasporta Servo, verzorgd door de UEA-jongerenafdeling ( http://tejo.org ), telt 1200 adressen van gastgezinnen uit 82 landen waar reislustige Esperantosprekers gratis kunnen overnachten ( http://pasportaservo.org ). Onderzoek en bibliotheken. In veel universiteiten maakt het Esperanto deel uit van de cursussen interlinguïstiek. Sommige bieden het aan als afzonderlijk leervak. Een aparte vermelding verdienen de Eötvös-Lóranduniversiteit in Boedapest met een diploma Esperanto en de universiteit van Poznan in Polen met een diploma interlinguïstiek. De literatuurlijst van de Amerikaanse Vereniging van Moderne talen registreert jaarlijks meer dan 300 vakuitgaven over het Esperanto. De bibliotheek van de Esperantovereniging van Berlijn heeft meer dan 20 000 titels. Andere grote bibliotheken zijn ondergebracht in het Internationaal Esperantomuseum in Wenen ( http://www.onb.ac.at/sammlungen/plansprachen/eo/index.htm ), de Hodlerbibliotheek ( http://esperantic.org/ced/hodler.htm ) in het Hoofdkantoor van UEA in Rotterdam en de Esperantocollectie ( http://esperanto.de.nr ) in Aalen (Duitsland). Men kan de collecties van Wenen en Aalen raadplegen via internet en via de internationale uitleendienst. Professionele contacten en speciale interesses. Onder de organisaties voor Esperantosprekers bevinden zich verenigingen voor artsen, spoorwegpersoneel, wetenschappers, musici en vele andere. Vaak geven ze hun eigen tijdschriften uit, organiseren ze eigen bijeenkomsten en dragen ze bij tot de verdere expansie van de taal voor professioneel en gespecialiseerd gebruik. De Akademio Internacia de la Sciencoj met zetel in San Marino biedt mogelijkheden tot samenwerking op universitair niveau ( http://ais-sanmarino.org ). Geregeld verschijnen originele en vertaalde bijdragen op de gebieden van astronomie, informatica, botanica, entomologie, chemie, recht en filosofie. Er zijn organisaties voor vakgroepen als scouts, blinden, schaak- en dominospelers. De jongerenafdeling van UEA, TEJO, houdt geregeld internationale bijeenkomsten en geeft haar eigen periodieken uit. Boeddhisten, shintoïsten, katholieken, quakers, protestanten, mormonen en aanhangers van Baghwan hebben eigen organisaties. Vele sociaal actieve groepen gebruiken de taal ( http://uea.org/esperanto_p/fakoj ). Literatuur. Ter gelegenheid van zijn 60ste congres in september 1993 aanvaardde PEN-International een Esperantofiliaal als erkenning van de bloeiende traditie in de Esperantoliteratuur. Tot de vermeldenswaardige hedendaagse Esperantoauteurs behoren de romanschrijvers Trevor Steele (Australië), István Nemere (Hongarije) en Spomenka Stimec (Kroatië), de dichters William Auld (Schotland), Michaël Gispling (Rusland, Israël) en Abel Montagut (Katalonië) en de essayisten en vertalers Probal Dasgupta (India), Fernando de Diego (Venezuela) en Kurisu Kei (Japan). Auld werd in 1999 en 2000 voorgedragen voor de Nobelprijs Literatuur vanwege van zijn poëtisch oeuvre ( http://dreamwater.net/esperanto ). Vertalingen. Tot de recent uitgegeven vertaalde literatuur behoren De oude man en de zee van Hemingway, De Meester van de Ring van Tolkien, Honderd jaar eenzaamheid van Garc�a Márquez, Rubáiyat van Omar Khayyám, De blikken trommel van Gðnter Grass, Het boek van wonderlijkheden van Marko Polo en de grote familiesage van Cao Xueqin: De droom in de Rode Kamer. Voor kinderen zijn, behalve Asterix, Winnie de Poe en Kuifje, nu ook Struwelpeter, Pipi Langkous en Suske en Wiske verkrijgbaar. De Muminvalo-boeken van de wereldvermaarde Finse auteur Tove Jansson en de Oz-boeken van L. Frank Baum staan zelfs op het WereldWijde Web. Ook vertalingen uit het Esperanto, zoals Maskerado, een boek dat in 1965 in het Esperanto uitgegeven werd door Tivadar Soros, vader van financier George Soros. Het verhaalt de belevenissen van zijn familie tijdens de nazibezetting van Budapest. Dit laatste werk is onlangs in Engelse vertaling uitgegeven in Groot-Brittannië (2000) en de Verenigde Staten (2001) en verscheen nu ook in het Russisch, Duits en Turks ( http://retbutiko.esperanto.be* ). Theater en Film. Toneelstukken van dramaturgen van allerlei slag zoals Goldoni, Ionesco, Shakespeare en Alan Ayckbourg werden de laatste jaren in het Esperanto opgevoerd. Veel drama’s van Shakespeare bestaan in Esperantovertaling: een van de meest recente voorstellingen in het Esperanto betreft Koning Lear in december 2001 in Hanoi (Viëtnam), met een lokale bezetting. Hoewel op de locaties van De Grote Dictator van Chaplin affiches in het Esperanto gebruikt werden, zijn langspeelfilms eerder uitzonderlijk. Zo’n uitzondering is de cultfilm Inkubo waarin de dialogen uitsluitend in het Esperanto gebeuren ( http://incubusthefilm.com ). Muziek. Tot de muziekgenres in het Esperanto behoren populaire en volksliederen, rockmuziek, cabaret, liederen voor solisten en koren, en opera. Populaire componisten en artiesten, inclusief de Brit Elvis Costello en de Amerikaan Michael Jackson, maakten opnames in het Esperanto, schreven orkeststukken geïnspireerd door de taal, of gebruikten ze in hun promotiemateriaal ( http://radio-esperanto.com http://dmoz.org/World/Esperanto/Muziko ). Bepaalde stukken uit het Warner Brothers Esperantoalbum, dat geheel in het Esperanto werd opgenomen en in november 1966 in Spanje gelanceerd werd, stonden hoog genoteerd op de Spaanse hitlijsten. Tot de klassieke werken voor koor en orkest met Esperantoteksten behoren La Koro Sutro van Lou Harrison en de eerste symfonie van David Gaines (beiden Amerikaan). Esperantomuziek vind je ook op het WWW, inclusief enkele Esperantokaraokewebstekken ( http://esperanto-panorama.net/ikse/muziko.htm ). Periodieken. Meer dan 100 Esperantomagazines en -tijdschriften verschijnen regelmatig, zoals het maandelijks nieuwsmagazine Monato, het literaire tijdschrift Fonto en het nieuwsblad van UEA ( http://lingvo.org/en/3/253 ). Het tweemaandelijks nieuwsoverzicht Evento bestaat eveneens, zoals Monato, en http://gxangalo.com in elektronische versie. Bepaalde tijdschriften stellen op het web een archief ter beschikking. Andere periodieken behandelen de meest diverse thema’s, zoals geneeskunde en wetenschap, godsdienst, jongeren, opvoedkunde en onderwijs, literatuur en speciale onderwerpen. Radio en Televisie. Radiozenders in Oostenrijk, Brazilië, China, Cuba, Estland, Hongarije, Italië en Polen zenden geregeld in het Esperanto uit ( http://wrn.org/ondemand/poland.html http://osiek.org/aera ). Zo ook Radio Vaticaan. Enkele programma’s zijn via het internet te beluisteren ( http://esperanto-panorama.net/ikse/radio.htm ). Televisiekanalen in diverse landen zenden Esperantocursussen uit, zoals het BBC-programma Mazi en Gondolando op Kanaal Een van de Poolse Televisie. Internet. Het internet is het snelst groeiend communicatiemiddel voor Esperantogebruikers. Er bestaan een honderdtal discussiefora die thema’s behandelen gaande van familiaal taalgebruik tot de algemene relativiteitstheorie ( http://purl.org/net/dissendo ). Het Esperanto wordt uitgebreid gebruikt in de praatkamers ICQ, IRC en PalTalk ( http://babilejo.org ). Het aantal webpagina’s in het Esperanto loopt in de honderdduizenden, sommige vind je via de Virtuala Esperanto-Biblioteko op http://esperanto.net/veb, andere door "Esperanto" in te tikken in de WWW-zoekprogramma’s ( http://eo.wikipedia.org ). Diensten van UEA. UEA geeft boeken, tijdschriften en een jaarboek uit met lijsten van Esperanto-organisaties en lokale vertegenwoordigers in heel de wereld. Deze uitgaven, samen met informatie over CD’s, geluidscassetten e.d., zijn opgenomen in de boekencatalogus van UEA die zowel in papieren versie als via het net (http://www.uea.org/katalogo) verkrijgbaar is. De boekendienst van de vereniging heeft meer dan 3500 titels in voorraad. De reeks Esperanto-Dokumentoj die door UEA in het Esperanto, Engels en Frans wordt uitgegeven, bevat ook studies en rapporten over de huidige situatie van het Esperanto en is verkrijgbaar in het Centra Oficejo (Hoofdkantoor) van UEA in Rotterdam. Wenst u meer informatie over het Esperanto, neem dan contact op met UEA, Nieuwe Binnenweg 176, NL-3015 BJ Rotterdam, Nederland (tel. +31-10-436-1044; fax 436-1751; e-mail ueainter.nl.net) of 777 United Nations Plaza, New York, NY 10017, Verenigde Staten (tel. +1-212-687-7041; fax 949-4177) of via webstek http://www.uea.org, http://esperanto.net __________________ Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest