Een vraagje aan de "homohaters" op dit forum

[cookie@vws]

Oorspronkelijk geplaatst door Jukes

Klopt. De laatste tijd wordt daar verschrikkelijk lichtzinnig mee omgesprongen: egotrippers die op hun 60e nog beginnen te kweken, aftandse wijven die op hun 45e nog absoluut willen bevallen; homo's die tegen hun lotsbestemming in toch kinderen willen grootbrengen... aan de kinderen wordt hierbij nooit gedacht. Onlangs nog is uit een studie gebleken hoeveel genetische schade er kan optreden bij laat vader- of moederschap. Egoïsme en egocentrisme ten top gedreven, dat is het.

Egotripper

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Jukes

Klopt. De laatste tijd wordt daar verschrikkelijk lichtzinnig mee omgesprongen: egotrippers die op hun 60e nog beginnen te kweken, aftandse wijven die op hun 45e nog absoluut willen bevallen; homo's die tegen hun lotsbestemming in toch kinderen willen grootbrengen... aan de kinderen wordt hierbij nooit gedacht. Onlangs nog is uit een studie gebleken hoeveel genetische schade er kan optreden bij laat vader- of moederschap. Egoïsme en egocentrisme ten top gedreven, dat is het.

Eigenlijk is een ''kinderwens'' dus altijd egoïsme. Zo ken ik er nog een paar...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door cookie@vws

Beste Jan,

Om op je metafoor verder te bouwen. Het leven is geen uitgestippeld wandelpad. Beschouw het maar eerder als een nachtelijke dropping. Vol van kronkelende paadjes. Je weet niet waar je wordt afgezet... Je moet je weg zoeken... Je weet wel wat je einddoel is, maar weet niet of je er geraakt.

Juist daarom dat je het de kinderen niet nog eens nodeloos moeilijk moet maken door ze van in het begin in een onnatuurlijke en abnormale situatie te plaatsen. Onderweg gebeurt er nog genoeg dat ze nog zullen moeten verwerken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jukes

Klopt. De laatste tijd wordt daar verschrikkelijk lichtzinnig mee omgesprongen: egotrippers die op hun 60e nog beginnen te kweken, aftandse wijven die op hun 45e nog absoluut willen bevallen; homo's die tegen hun lotsbestemming in toch kinderen willen grootbrengen... aan de kinderen wordt hierbij nooit gedacht. Onlangs nog is uit een studie gebleken hoeveel genetische schade er kan optreden bij laat vader- of moederschap. Egoïsme en egocentrisme ten top gedreven, dat is het.

In een aantal gevallen is dat zeker puur egoïsme. En het enige slachtoffer is hierbij het kind.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Eigenlijk is een ''kinderwens'' dus altijd egoïsme. Zo ken ik er nog een paar...

Dit is egoïsme als men de eigen kinderwens boven het welzijn van het kind stelt. En inderdaad, dat vindt men overal.

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dit is egoïsme als men de eigen kinderwens boven het welzijn van het kind stelt. En inderdaad, dat vindt men overal.

Hoe kun je zeggen dat de welzijn van het kind ergens onder wordt gesteld als een kinderwens daaraan vooraf gaat? Als je geen kinderen wil - en dus ook niet krijgt - kan je hun welzijn ook niet verwaarlozen.

Overigens is de vraag die individueel per adoptiekoppel gesteld moet worden: Is dit koppel in staat het kind te verschaffen (economisch, emotioneel, opvoedkundig) wat het nodig heeft om te slagen in het leven?

[Doki]

Oorspronkelijk geplaatst door watersport

Ik vind die laatste paragraaf een bijzonder sterk argument. Ik moet daar eens goed over nadenken, want ik kan hier niet zomaar in één-twee-drie een tegenargument verzinnen. Ik denk dat ik hier mijn mening moet herzien, maar ik ga het eerst eens een paar dagen laten bezinken.
(Ik ben er de man niet naar om te blijven discussiëren met onredelijke argumenten, als ik eigenlijk wel besef dat ik geen gelijk heb.)

Bedankt voor de openhartigheid. Ik moet van mijn kant bekennen dat ik niet altijd zo'n sterk voorstander ben geweest van homo-adoptie. Het vader-moeder model is onbewust heel sterk op ieder's netvlies gebrand en zelfs ik als homo had vroeger de neiging om dat model als een natuurlijkere en dus betere omgeving voor kinderen te beschouwen. Tot ik tot de conclusie kwam dat ik geen enkel steekhoudend argument kon bedenken om dat standpunt te ondersteunen. Het was gewoon een gevoel. Ik was even bevooroordeeld als eender wie. Ondertussen is mijn mening veranderd en probeer ik steeds uit te gaan van het belang van het kind. Misschien is dat juist een van de meest wezenlijke aspecten van mens zijn: de capaciteit om vraagtekens te zetten bij de dingen die we instinctief en zonder nadenken als vanzelfsprekend aanvaarden.

Dit neemt niet weg dat ik wel begrip kan opbrengen voor mensen die hun "gut feeling" in deze materie voorlopig blijven vertrouwen en niet overtuigd zijn van homo-adoptie. Veel minder begrip kan ik opbrengen voor mensen die zich hierin laten leiden door domme lasterpraatjes als zou de homoseksualiteit van de ouders wel eens het kind kunnen "besmetten", of als zouden homoseksuele ouders sneller dan andere in de verleiding komen om hun kinderen te misbruiken. Gelukkig blijkt u niet bij die laatste groep te horen.

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Jammer genoeg is de wereld niet volmaakt, en doen er zich inderdaad dergelijke situaties waarbij ouders uit elkaar gaan, het leven elkaar en dat van hun kinderen moeilijk maken en bezwaren. Gelukkig weten velen er nog het beste van te maken opdat de kinderen naar behoren en liefdevol kunnen opgroeien. Echter, niemand zal stellen dat dergelijke gebroken gezinnen "normaal" zijn.

Wat is daar dan abnormaal aan? Stel dat in gezin A de ouders gescheiden zijn en in gezin B de ouders nog samen zijn. Is een lid van gezin A dan abnormaal t.o.v. een lid uit gezin B? Dat slaat toch nergens op.

Net zo kynnen zogenaamde "homo-huwelijken" geen goede start zijn voor kinderen: men plaatst ze van in het begin in een uitzonderlijke situatie. Ongetwijfeld zullen sommigen van die "vader en vader" het goede betrachten, maar dat neemt niet weg dat de kinderen van bij het begin in een samenlevingsvorm terecht komen waar een noodzakelijke component ontbreekt. Daarom is adoptie voor homoseksuele koppels over heel de lijn af te wijzen.

Dan kan je net zo goed voor een verbod op echtscheidingen pleiten.

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U leest dan ook niet wat er staat: kinderen plaatst men best in ideale omstandigheden, maar, zoals ik eerder al geschreven heb, is de wereld niet volmaakt. Als gehaaid wandelaar vergelijk ik het leven vaak met een grote wandeltocht. Natuurlijk kan je vertrekken op je balletschoenen, en natuurlijk kan je bij de inschrijving daar staan met een licht pakje aan alhoewel het buiten ijskoud, en natuurlijk kan je vertrekken zonder een mondvoorraadje, en natuurlijk kan je het grootste parcours nemen alhoewel je iedere ervaring mist, en natuurlijk veel meer...

Alleen zijn dat allemaal niet de ideaalste omstandigheden om te starten en begin je je wandeling met een ernstige hypotheek. Je bezwaart je wandelweg dan ook in grote mate. Bijgevolg is het nooit aan te raden zo te handelen. Ervaren wandelaars weten dat dan ook. Ook al omdat er zich van alles kan voordoen onder de weg.

Mooie metafoor. Maar het is m.i. belangrijker dat iedereen zelf kan kiezen welke kant hij uitgaat tijdens de wandeling, zonder dat dat opgelegd wordt door ervaren wandelaars.

Net zo is het met kinderen op je levensweg: je laat ze best niet starten in reeds situatie die reeds belast is met een hypotheek, want onderweg kan er al van alles gebeuren. Daarom is homoadoptie absoluut en over heel de weg af te keuren. Je laat kinderen niet het voorwerp zijn van experimenten.

Zo zijn er tal van gevallen waarin momenteel vertrokken wordt met een hypotheek. Ouders die bijvoorbeeld geen financiële zekerheid hebben is er al maar eentje. Daarom moet men die mensen het recht op adoptie nog niet ontzeggen.