Stem op Vlaams Belang - dan gaan de communisten hun gang

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

Ja en?

De meeste Vlamingen gaan feestend naar de uitgang. Wat is daar mis mee?

Wacht, want misschien moeten we het proberen uitleggen met iets dat je zelf nog meegemaakt hebt. Maar wat?
Leefde je al toen de muur en de USSR instortte?

[Knuppel]

28 jun 2023

Een nieuw juridisch kader ter bestraffing van spionage: waarom een wetswijziging zich opdringt

Hoewel velen onder ons de overtuiging kennen dat spionagepraktijken dateren uit de periode van de Koude Oorlog, en deze tezamen met de teloorgang van de Sovjet-Unie uit onze maatschappij verdwenen zijn, is niets minder waar. Uit de meest recente bevindingen van de Belgische Veiligheid van de staat (VSSE) blijkt dat de aanwezigheid van spionnen op het Belgische grondgebied heden ten dage minstens even groot is als ten tijde van de Koude Oorlog. Heimelijke operaties door buitenlandse inlichtingendiensten kunnen m.a.w. niet louter worden herleid tot een fictief – en veelal sensationeel – bestaan op het witte doek, maar kunnen tevens in het alledaagse Belgische straatbeeld worden waargenomen.

Met de aanwezigheid van de Europese instellingen, alsmede het NAVO-hoofdkwartier, is Brussel de op één na meest diplomatieke zetel ter wereld. De onmiskenbare rijkdom aan informatie die dit gegeven met zich meebrengt, maakt België een bijzonder aantrekkelijk doelwit voor buitenlandse inlichtingendiensten. Deze opereren onder een waaier aan verscheidene dekmantels, waaronder het beschermd statuut van diplomaten een gegeerde voorkeur kent.[1] Ondanks de alomtegenwoordige spionagepraktijken op Belgische bodem, kent Justitie echter een behoorlijk beperkt – en daarenboven bijzonder oud – strafrechtelijk arsenaal om spionage en buitenlandse inmenging te bestraffen. De bittere realiteit is namelijk dat de strafbepalingen nog dateren uit 1934 en slechts sporadisch tot een effectieve veroordeling leiden.
‘Spionage’, strafbaar maar niet bestraft?

Hoewel de problematiek reeds decennia geleden werd opgemerkt, werd deze in 2018 door Brussels procureur-generaal Johan Delmulle bijzonder saillant onderlijnd – een betoog dat daarenboven ook de internationale pers niet is ontgaan.[2] Met de veroordeling van Brugs diplomaat Oswald Gantois werd de onbruikbaarheid van de wetsbepalingen ter bestraffing van spionage wederom pijnlijk duidelijk. Hoewel de door ‘Gantois’ gepleegde feiten – m.n. het jarenlang doorspelen van gevoelige informatie aan de Russische inlichtingendiensten – in wezen een flagrant typevoorbeeld van spionage uitmaakte, schoot het Belgische strafrechtelijk kader tekort om tot een effectieve veroordeling op grond van spionage over te gaan.

Zodoende werd ‘Gantois’ veroordeeld voor de gemeenrechtelijke misdrijven van bendevorming en valsheid in geschrifte.[3] De zaak ‘Gantois’ is echter geenszins uitzonderlijk. De moeilijke toepasbaarheid van deze verouderde wetsbepalingen heeft tot gevolg dat rechters vaak blijk moeten geven van originaliteit om tot bestraffing over te gaan. Feiten die klaarblijkelijk neerkomen op spionage moeten bijgevolg vaak via de diplomatieke weg worden opgelost. Indien ze alsnog voor de rechtbank komen, behoren rechters zich daarmede veelal te beroepen op andere strafrechtelijke bepalingen – m.n. bendevorming, mededeling van fabrieksgeheimen of nog inbreuken op de privacy.[4]

Zo heeft de rechter in een zaak van 26 maart 2018 een Belgische consul in Casablanca – die gedurende 15 jaar contacten heeft onderhouden met Russische inlichtingenofficieren – veroordeeld voor bendevorming, terwijl deze tijdens het verhoor de feiten had toegegeven. De rechtsonzekerheid die gepaard gaat met de bestraffing van spionage in België staat in contrast met de toename aan spionage gerelateerde feiten. Naar aanleiding van deze spraakmakende vonnissen deed ‘Delmulle’ het boekje open over de erbarmelijke staat van de Belgische spionagewetgeving. Tijdens zijn plechtige openingszitting wees hij op de wezenlijke nood aan de actualisatie van de strafbepalingen m.b.t. spionage. Deze dienen volgens hem te worden aangepast “aan de uitdagingen van de hedendaagse maatschappij en realiteit”.[5]
Spionagewetgeving in België: realiteit of dode letter?

Spionage wordt wettelijk gedefinieerd als “het opzoeken of verstrekken van niet voor het publiek toegankelijke informatie en het onderhouden van geheime verstandhoudingen die deze handelingen kunnen voorbereiden of vergemakkelijken”[6]. Het gaat met andere woorden om het inwinnen van gevoelige informatie, door bronnen te manipuleren, bedrijven te infiltreren of zelfs hacking. De huidige bepalingen ter bestraffing van spionagepraktijken kunnen worden teruggevonden onder het befaamde Hoofdstuk II van Boek II van het Strafwetboek – getiteld ‘Misdaden en wanbedrijven tegen de uitwendige veiligheid van de Staat’. Zoals reeds aangehaald, maakt spionage een evolutief begrip uit. Omwille van deze reden heeft de wetgever ervoor gekozen om niet in één algemene strafrechtelijke begripsomschrijving van spionage te voorzien en zich zodoende niet tot louter één spionagemisdrijf te beperken. Artikelen 116 tot en met 120 Sw. behandelen de hoofdzakelijke verschijningsvormen van spionage – waarin elk van deze bepalingen slechts één gemeenschappelijk kenmerk heeft: het delen van een ‘geheim’. Iedereen die voormelde wetsbepalingen heeft doorgenomen, zal ongetwijfeld reeds zijn gestoten op de archaïsche bewoordingen van deze verouderde artikelen.

Artikel 116 Sw. kent een bijzondere finaliteit, m.n. het bestraffen van spionagepraktijken die plaatsvinden in oorlogstijd. Hierbij dient te worden opgemerkt dat, ten tijde van de invoering van deze bepaling, de ‘staat van oorlog’ een uiterst relevant en actueel gegeven was waar kennelijk ook steeds strafrechtelijk rekening mee moest worden gehouden. Zodoende bestraft artikel 116 Sw. de overlevering of meedeling aan een ‘vijandelijke mogendheid’ van voorwerpen, plannen, geschriften, bescheiden of inlichtingen die voor de ‘vijand’ geheim moeten worden gehouden. Dit artikel behoort daarmede tezamen te worden gelezen met artikel 117 Sw., dat eveneens gewag maakt van de notie ‘bondgenoot’. Vermits België sedert het einde van de Tweede Wereldoorlog geen zogenaamde ‘staat van oorlog’ meer heeft gekend, is dit artikel de facto in onbruik geraakt.

Wanneer artikel 116 Sw. zich er uitsluitend toe leent om spionage in oorlogstijd te bestraffen, beoogt artikel 118 Sw. de bestraffing van spionagepraktijken in vredestijd. In dit artikel maakt de wetgever derhalve geen gewag van overlevering van een geheim aan de ‘vijand’ of ‘vijandelijke mogendheid’, maar doelt met de term ‘vreemde mogendheid’ op een bredere strekking en omvat tevens ook personen die in het belang van een vreemde mogendheid handelen. Op het eerste gezicht zou bijgevolg de conclusie kunnen worden getrokken dat artikel 118 een voortreffelijk juridisch kader biedt voor de rechter om spionageactiviteiten te bestraffen. Er schuilt echter een addertje onder het gras in die zin dat – waar artikel 116 Sw. de algehele veiligheid van de staat tot doel heeft – artikel 118 Sw. slechts strekt tot de “verdediging van het grondgebied en de uitwendige veiligheid van de staat”. Praktisch gezien beperkt dit het toepassingsgebied van artikel 118 Sw. tot misdrijven tegen de externe politieke orde van België, de onafhankelijkheid van het land, de integriteit en onschendbaarheid van zijn grondgebied of zijn betrekkingen met andere staten. Wanneer spionage m.a.w. zuiver betrekking heeft op zaken die enkel gelieerd zijn aan de ‘inwendige veiligheid’ van de Belgische staat – m.n. de misdrijven die de interne organisatie van de natie, haar constitutionele structuur en haar banden met de burgers ondermijnen – kan deze rechtsgrond niet worden opgeworpen.[7]

Artikel 119 Sw. richt zich vervolgens enerzijds op de situatie waarin een persoon gevoelige informatie meedeelt/overlevert aan ‘onbevoegden’[8] en anderzijds op de situatie waarin deze gevoelige informatie wordt gereproduceerd, openbaargemaakt of bekendgemaakt zonder toelating van de ‘bevoegde overheid’[9]. Ook hier valt op te merken dat de wetsbepaling enkel betrekking heeft op informatie die gelieerd is aan de ‘uitwendige veiligheid’ van de staat of de verdediging van het grondgebied – wat het toepassingsgebied van dit artikel enigszins beperkt.

Het is overduidelijk dat, ondanks de ruime bewoordingen en de bijgevolg brede werkingssfeer, waar de wetgever destijds op doelde, deze wetsbepalingen heden ten dage hopeloos verouderd zijn en bovendien niet altijd toegepast kunnen worden. Het vergt bovendien bitter weinig betoog dat, sedert de laatste inhoudelijke wetswijziging in 1934, de wereld revolutionaire veranderingen heeft doorstaan. Onze samenleving heeft niet louter een opeenvolging aan hoogtechnologische ontwikkelingen achter de rug, maar kent eveneens noemenswaardige verschuivingen in (geo)politieke machtsverhoudingen. Niettegenstaande enkele kleine wijzigingen – veelal m.b.t. de strafmaat – heeft de wetgever op dit domein echter een ogenschijnlijk lethargische houding aangenomen.

Dit leidt eveneens tot een ander probleem. Spionagemisdrijven betreffen vaak gevoelige informatie, waardoor een spoedige reactie noodzakelijk is. Omdat het vaak veel tijd vergt om het nodige bewijsmateriaal te verzamelen, terwijl in situaties van spionage snel gehandeld moet worden, wordt vaak geopteerd om personen op diplomatieke wijze uit het land te sturen. Daarnaast is er doorgaans sprake van informatie – aangeleverd door inlichtingendiensten – die vaak vertrouwelijk moet blijven en bijgevolg niet steeds kan worden aangewend in een strafrechtelijke procedure.

Op weg naar een nieuw Strafwetboek?

Tijdens de vorige legislatuur had de minister van Justitie Koen Geens (CD&V) al een hervorming van het Belgisch Strafwetboek aangekondigd. Daartoe werd in 2015 een expertengroep – de Commissie tot hervorming van het Strafrecht (de ‘Commissie’) – opgericht.[10] Met de hervorming van het Strafwetboek in de lift, maakte gewezen minister van Justitie Geens reeds aan de pers bekend dat hij eveneens doelde op een actualisatie van het strafrechtelijke kader ter bestraffing van spionagemisdrijven. Het Kabinet van huidig minister Van Quickenborne (Open Vld) heeft deze koers daarmede recentelijk bevestigd. Op dit moment wordt het wetsontwerp tot hervorming van het Strafwetboek voor advies voorgelegd aan de Raad van State. Na een tweede lezing in de Ministerraad zou het wetsontwerp vervolgens nog voor het zomerreces ter goedkeuring naar het Parlement worden verstuurd.[11]

Het wetsontwerp zal grotendeels worden gestoeld op de bevindingen van de Commissie. Vermits het wetsontwerp nog niet voorhanden is, dienen wij onze beknopte analyse aldus te funderen op de door de Commissie aangehaalde opmerkingen.

De ‘nieuwe’ spionagemisdrijven

In het ontwerp van de Commissie worden de verschillende verschijningsvormen van spionage behandeld in artikel 549 e.v. Het valt onmiddellijk op dat de hierboven aangehaalde strafrechtelijke bepalingen inzake spionagemisdrijven voortaan onder een duidelijker hoofdstuk worden geplaatst – m.n. ‘Misdrijven tegen de landsverdediging en de essentiële belangen van België’. Deze wijziging tracht de relevante bepalingen te groeperen, zodoende een duidelijkere structuur voor te stellen.

Een nadere analyse van de bepalingen van het ontwerp van de Commissie, onthult al snel een verandering van uitgangspunt. De bijzondere aandacht – die in het verouderde artikel 116 Sw. wordt gevestigd op de overdracht van staatsgeheimen ‘in oorlogstijd’ aan zgn. ‘vijanden’ van de Belgische staat – maakt in het artikel 549 van het ontwerp van de Commissie plaats voor overdrachten aan ‘vreemde staten’.[12]Deze wijziging valt beter in te passen in de hedendaagse maatschappij, waarin België – gelukkigerwijs – niet in een constante staat van oorlog verkeert.

Verder wordt de aandacht meteen getrokken door artikel 537, 3°, waarin vooreerst de notie ‘staatsgeheim’ wordt opgeworpen en tezelfdertijd gedefinieerd. De notie ‘staatsgeheim’ vervangt wat artikel 116 Sw. omschrijft als “voorwerpen, plannen, geschriften, bescheiden of inlichtingen die geheim moeten worden gehouden in het belang van de verdediging van het grondgebied of van de uitwendige veiligheid van de Staat”. Echter wordt met de nieuwe definiëring, dit begrip uitgebreid, in die zin dat het voortaan tevens voorwerpen, plannen, documenten of inlichtingen omvat, die geheim dienen te worden gehouden vanwege het belang voor de democratische en grondwettelijke orde, de veiligheid van de Staat, de verdediging van het grondgebied, de internationale betrekkingen, het economisch of wetenschappelijk potentieel van de Staat, de veiligheid van Belgen in het buitenland of de werking van de besluitvormingsorganen van de Staat.[13] In haar memorie van toelichting verwijst de Commissie met het begrip ‘veiligheid van de staat’ – in tegenstelling tot het huidige artikel 118 Sw. – zowel naar de interne als de externe veiligheid.[14] Met deze brede definiëring tracht de Commissie een ruimer bereik van deze bepalingen te bewerkstelligen, waar tevens oog is voor economische en wetenschappelijke spionage. Dit sluit beter aan bij de realiteit en complexiteit van de hedendaagse maatschappij, waar spionagetechnieken, thans sinds 1934, sterk zijn geëvolueerd.

De strafmaat wordt bovendien aangepast en veeleer verlaagd ten einde een onderlinge hiërarchie te scheppen tussen de verschillende misdrijven. Bovendien verdwijnt de hechtenis als hoofdstraf, alsook de burgerlijke maatregel van levenslange vervallenverklaring uit bepaalde rechten.[15]
Wat nu?

Als hart van Europa weet Brussel als geen andere plek spionnen aan te trekken. Hierdoor zou men kunnen veronderstellen dat België over een adequaat juridisch instrumentarium beschikt om tegen spionagemisdrijven op te treden. Een pertinent en helder kader omtrent de strafbaarstelling van spionage is tevens noodzakelijk gezien de toenemende spanningen en fragmentering van internationale betrekkingen – welke naar aanleiding van oorlog in Oekraïne wellicht duidelijk zijn geworden.

Een nadere analyse van de desbetreffende strafwetsbepalingen onthult echter een pijnlijke realiteit waar niets minder waar is. Daterend uit 1934, werden deze bepalingen in de geest van het interbellum opgesteld. Dit veruitwendigt zich dan ook in archaïsche bepalingen, die weinig zijn opgewassen tegen de uitdagingen van de hedendaagse samenleving. Zodoende kan gewezen worden op de bepalingen die enkel toepasselijk zijn in oorlogstijd of slechts betrekking hebben op de externe veiligheid van de staat. Rechters worden hierdoor voor een labyrintische zoektocht geplaatst om spionagemisdrijven te kwalificeren, waardoor vaak soelaas moet worden gevonden bij andere misdrijven.

Met dit bewustzijn poogde de Commissie in haar ontwerp de bestraffing van spionage aan te passen aan de hedendaagse realiteit. Meteen valt op te merken dat geen al te ingrijpende wijzigingen werden doorgevoerd. Met een logischere structuur, modernisering van het archaïsche taalgebruik, coherente straffen en aandachtshift van oorlogstijd naar misdrijven gepleegd in vredestijd, wilt de Commissie echter bijdragen tot een modernisering van deze bepalingen. De meest verregaande wijziging is ongetwijfeld de verruiming van de notie 'staatsgeheim'. De werkingssfeer van de desbetreffende bepalingen wordt op deze manier opengetrokken en weet zelfs plaats te maken voor economische en wetenschappelijke spionage. Niettemin rijst de vraag of deze wijzigingen substantieel genoeg zijn om aanleiding te geven tot meer spionageprocessen in België, dan wel nog steeds zal geopteerd worden voor de diplomatieke oplossing – veelal vanwege de urgentie en gevoeligheid van spionage gerelateerde zaken. De vraag kan tot slot eveneens gesteld worden – in het licht van politieke compromissen – in welke mate de opmerkingen van de Commissie zullen worden bijgetreden door de wetgever.

https://www.jubel.be/een-nieuw-jurid...zich-opdringt/

[Eberhard Leclerc]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Wacht, want misschien moeten we het proberen uitleggen met iets dat je zelf nog meegemaakt hebt. Maar wat?
Leefde je al toen de muur en de USSR instortte?

70% vd Vlamingen leeft in grote materiële welvaart. Een ongeziene welvaart. Het wordt alleen maar meer en beter. En toch horen ze al 50 jaar dat "onze Westerse samenleving spoedig instort".

[dalibor]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

70% vd Vlamingen leeft in grote materiële welvaart. Een ongeziene welvaart. Het wordt alleen maar meer en beter. En toch horen ze al 50 jaar dat "onze Westerse samenleving spoedig instort".

Helemaal akkoord. We zijn een welvarend land in één van de welvarendse gebieden ter wereld.

En het is een gejammer, geklaag en verontwaardiging alom.

[Knuppel]

In het nieuws: Net op het moment dat het Vlaams Belang in de peilingen op haar hoogst staat, vallen lijken uit de kast.

Creyelman geldt als een van de trouwe luitenanten in de kliek rond Filip Dewinter in de partij. Samen met Jan Penris (Vlaams Belang) trok hij in 2014 al naar de Krim, om daar hand- en spandiensten te gaan verlenen aan het Russische regime, als “onafhankelijke waarnemer” bij nepverkiezingen. Het roept vragen op over de financiering van de reizen die het groepje rond Dewinter, waar naast Creyelman en Penris ook Anke Van dermeersch (ex miss-België) bij hoort, ondernam naar onder meer Griekenland en Syrië.
De etterbuil barst nu rond Creyelman, na internationaal onderzoek. De kans is groot dat ook het Belgische parket nu in actie moet schieten, voor strafbare feiten.

Bron: BusinessAM

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door dalibor

Helemaal akkoord. We zijn een welvarend land in één van de welvarendse gebieden ter wereld.

En het is een gejammer, geklaag en verontwaardiging alom.

Plus de neergang van alle "Vlaamse" Vivaldipartijen. De "liberalen" voorop.
Maar dat is, vaneiges, toeval.

[Knuppel]

7 december 2023,
De Belgen zijn over het algemeen erg rijk. Uit diverse internationale studies duiken we steevast op in het lijstje van de tien procent rijksten van de wereld. Allemaal samen hebben we in ons land 2.916 miljard euro in bezit, of 2.916.000.000.000 euro. Ongeveer twee derde bestaat uit vastgoed (gronden en gebouwen), het andere derde zijn financiële bezittingen (geld, aandelen, obligaties...). Dat betekent met andere woorden dat elk huishouden gemiddeld 572.000 euro bezit.

Het is een cijfer waar vaak naar verwezen wordt, maar het is een grote vertekening van de realiteit. Het vermogen is immers veel ongelijker verdeeld dan het inkomen. Inkomen is hetgeen iemand verdient uit arbeid of kapitaal. Vermogen is de totale hoeveelheid bezittingen, min de schulden.

De helft van alle Belgische huishoudens heeft een gemiddeld vermogen van ‘slechts’ 80.047 euro. De armste tien procent heeft zelfs een negatief vermogen van 15.438 euro, schulden dus. Aan de andere kant van het spectrum zien we dat de rijkste tien procent – ongeveer 510.000 gezinnen – een gemiddeld vermogen heeft van net geen drie miljoen euro. Bij de 51.000 rijkste gezinnen gaat het zelfs over 8,6 miljoen euro gemiddeld. Of om het nog anders uit te leggen: de rijkste tien procent heeft een gemiddeld vermogen dat 107 keer hoger ligt dan dat van de helft van de Belgische huishoudens. De data komen uit internationaal onderzoek door de Franse econoom Thomas Piketty, een autoriteit als het gaat over ongelijkheid, en zijn team. Zij stellen vast dat er in zowat alle landen van de wereld een grote kloof bestaat tussen de topverdieners en de mensen uit de onderste lagen.

https://www.demorgen.be/de-kloof/bel...teit~b677a63a/

[dalibor]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

https://www.demorgen.be/de-kloof/bel...teit~b677a63a/

Aha, bekeerd tot de PvdA?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door dalibor

Aha, bekeerd tot de PvdA?

Zou je niet beter reageren op het artikel ipv de calimero uit te hangen met je belachelijke sneren?

[dalibor]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Zou je niet beter reageren op het artikel ipv de calimero uit te hangen met je belachelijke sneren?

Commandeer je hond en blaf zelf.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door dalibor

Commandeer je hond en blaf zelf.

Je verkiest met andere woorden te sneren ipv van serieuze artikels te lezen die jouw leugens ontkrachten.

[Eberhard Leclerc]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

https://www.demorgen.be/de-kloof/bel...teit~b677a63a/

Het zwarte geld zit daar niet in.

Dan kom je op 70% zeer welvarende Belgen.

Lullig voor die 30% die niet mee wisten te profiteren, maar de meerderheid van de Belgen leeft in absurdistische rijkdom.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

70% vd Vlamingen leeft in grote materiële welvaart. Een ongeziene welvaart. Het wordt alleen maar meer en beter. En toch horen ze al 50 jaar dat "onze Westerse samenleving spoedig instort".

Heb je mijn vraag niet begrepen?

Over de instorting van de muur en de USSR hoorden we dat liedje al langer. Een week voor de boel instortte- wat nooit ging gebeuren want we hoorden dat al X jaar, stelde Gorbachev Honecker nog gerust, dat er hen en de USSR niets kon gebeuren.

Maar misschien heb je gelijk, misschien is de Westerse beschaving de eerste beschaving die eeuwig zal bestaan en de zon zal overleven.

Maar ik denk het niet.

[Eberhard Leclerc]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Maar misschien heb je gelijk, misschien is de Westerse beschaving de eerste beschaving die eeuwig zal bestaan en de zon zal overleven.

Geen enkele beschaving is eeuwig.

Ik zeg hier daarom al bij herhaling dat "we feestend naar de uitgang gaan".

Dat geldt helaas niet voor alle Vlamingen. Sommigen omdat ze verzuurd zijn, sommigen omdat zee simpelweg niet de financiële middelen hebben om te feesten.

Maar de meerderheid zal het allemaal een zorg zijn wat er over 50 of 100 jaar gebeurt.
Het is nu juist inherent aan onze neo-liberale kapitalistische cultuur om je daar vooral niet druk over te maken.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

Geen enkele beschaving is eeuwig

Wat betreft de middelen om te kunnen feesten. Zegt 12 miljard PER JAAR je iets?
Vlaanderen verdiende die miljarden.
Wallonië steelt ze.

[Pandareus]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Heb je mijn vraag niet begrepen?

Over de instorting van de muur en de USSR hoorden we dat liedje al langer. Een week voor de boel instortte- wat nooit ging gebeuren want we hoorden dat al X jaar, stelde Gorbachev Honecker nog gerust, dat er hen en de USSR niets kon gebeuren.

Maar misschien heb je gelijk, misschien is de Westerse beschaving de eerste beschaving die eeuwig zal bestaan en de zon zal overleven.

Maar ik denk het niet.

Ik ga zeker niet beweren dat het aangenaam is, in tegendeel, het is weerzinwekkend. Maar het tijdelijke drama dat 25% van de Vlaamse kiezers de intentie weergeeft om de fascistische dictatuur terug te willen invoeren in België is géén voorbode van een instorting van de maatschappij.

Dat het pijnlijk is, klopt. Dat we er ons belachelijk mee maken internationaal klopt ook. Maar dit gaan vergelijken met de val van de muur is totaal misplaatst.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Ik ga zeker niet beweren dat het aangenaam is, in tegendeel, het is weerzinwekkend. Maar het tijdelijke drama dat 25% van de Vlaamse kiezers de intentie weergeeft om de fascistische dictatuur terug te willen invoeren in België is géén voorbode van een instorting van de maatschappij.

Dat het pijnlijk is, klopt. Dat we er ons belachelijk mee maken internationaal klopt ook. Maar dit gaan vergelijken met de val van de muur is totaal misplaatst.

De vergelijking heeft alleen betrekking op het feit dat niemand het voor mogelijk achtte dat de muur zou vallen. En toch viel ze. Totaal onverwachts!

Lul gerust verder over de herinvoering van jouw fascistische hersenspinsel. Maar vergeet er niet bij te vertellen wie er verantwoordelijk is voor de huidige gang van zaken. Het is geen toeval dat jouw bezongen tweedekeuzepartijtje in sneltreinvaart richting de kiesdrempel gaat.

[Eberhard Leclerc]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

. Maar het tijdelijke drama dat 25% van de Vlaamse kiezers de intentie weergeeft om de fascistische dictatuur terug te willen invoeren in België is géén voorbode van een instorting van de maatschappij.

Als het VB meebestuurt verwateren ze net zo hard als Meloni of Wilders.

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Wat betreft de middelen om te kunnen feesten. Zegt 12 miljard PER JAAR je iets?
Vlaanderen verdiende die miljarden.
Wallonië steelt ze.

Hoelang horen we dat simpele riedeltje al?

En is Vlaanderen of Wallonië al ingestort? Zijn de supermarkten al dicht? Boeken de Walen minder vaak een wintersport? Kopen ze minder villa's in la douce France? Zitten de terrassen minder vol?

[Knuppel]

Dat geldt helaas niet voor alle Vlamingen. Sommigen omdat ze verzuurd zijn, sommigen omdat zee simpelweg niet de financiële middelen hebben om te feesten.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Ik ga zeker niet beweren dat het aangenaam is, in tegendeel, het is weerzinwekkend. Maar het tijdelijke drama dat 25% van de Vlaamse kiezers de intentie weergeeft om de fascistische dictatuur terug te willen invoeren in België is géén voorbode van een instorting van de maatschappij.

Dat het pijnlijk is, klopt. Dat we er ons belachelijk mee maken internationaal klopt ook. Maar dit gaan vergelijken met de val van de muur is totaal misplaatst.

Tja, ik zoek vergelijkingen om hem iets duidelijk te maken. Maar hij schijnt me niet te (willen) begrijpen.

Maar goed, we noteren dat u de democratie niet genegen bent tenzij de specifieke uitslag u persoonlijk bevalt, wat, helaas voor u, voorlopig nog niet te snel terug te gebeuren staat.