BUB leeft meer dan ooit tevoren! Foto's uit Leuven.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

dikwijls wordt dat argument tegen splitsen gebruikt ... "wat hebben we dan nog te betekenen in Europa" ... alsof België nu zoveel voorstelt ...

wel volgens mij heeft het alleen maar voordelen. De stemmen die belgie nu heeft (ik dacht 13) worden natuurlijk opgedeeld tussen Wallonie en Vlaanderen ... waardoor Vlaanderen eindelijk een stem krijgt in Europa (Europa erkent alleen staten), meer zelfs, waar België nu dikwijls geen mening heeft op Europees gebied (omdat de Vl en de W niet tot een akkoord kunnen komen) kunnen beiden nu wel meespelen in het Europees debat.

bovendien Denemarken is niet groter, Luxemburg is kleiner ... zij spelen toch ook mee ... Luxemburg heeft zelfs al eens een voorzitterschap in de wacht gesleept dacht ik ...

Bovendien krijgen kleine landen in verhouding meer zetels. Vlaanderen en Wallonië zullen samen dus meer zetels hebben, dan het ééngemaakte België.

[Nussbaum]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

heb mij idd onduidelijk uitgedrukt, ik bedoelde het prestigieuse 'voorzitter van de Europese Commissie' (jaja de post die zowel Dehaene als Verhofstadt NIET konden krijgen, hoewel beiden torenhoge ambities koesterden en Verhofstadt er zelfs een Europese-road-tour voor hield (en smadelijk afging) ...

:
1995 Een nieuwe Europese Commissie treedt in functie (1995-1999), met Jacques Santer als voorzitter.

Sinds Delors vermoed ik dat de belangrijkste vereiste voor het verkrijgen van het presidentschap van de europese commissie is dat je niet te sterk, ambitieus en vooral niet al te federalistisch gezind bent.

Om even wiki erbij te halen:

De sterke reputatie van Jean-Luc Dehaene begon nu ook buiten de landsgrenzen te groeien en in 1994 werd hij de voornaamste kandidaat om Jacques Delors als voorzitter van de Europese commissie op te volgen. Op de top van Korfoe kreeg de kandidatuur van Dehaene 11 van de 12 lidstaten achter zich. Maar John Major stelde zijn veto. Uiteindelijk werd de wat grijze Santer van Luxemburg als consensus kandidaat verkozen.

En ik het geval van Verhofstadt:

In juli 2004 trachtte Verhofstadt de overstap te maken van de nationale naar de internationale politiek en stelde zich kandidaat als voorzitter van de Europese Commissie, hierin gesteund door Gerhard Schröder en Jacques Chirac. Zijn kandidatuur botste op een veto van Tony Blair, die Verhofstadts sterke Europese ideeën als bedreigend zag, en uiteindelijk haalde de Portugese premier José Durao Barroso het van Verhofstadt.

Onder Santer hadden we corrupte commisarisen en nu met Barosso laat hij niet veel leiderschap zien met de huidige crisis. Dus naar mijn mening zijn beide belgen het niet geworden omdat ze er gewoon te geschikt voor waren.(al dan niet naar europese maatstaven 8) )

[Bratskos Di Mola]

Toch spijtig , dat hij het niet geworden is. Ik was te jong onder het beleid van Dehaene om er iets van te kunnen snappen , net zoals ik nog te jong ben om nog veel andere dingen der politiek te snappen maar ik vond het een echte held.