erkenning doodgeboren kindjes

[Dimensie]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ik vond de uitspraak "trotse ouder van een doodgeboren kind" nogal pervers.

Ik ook.

[Preuße]

Dit voorstel is zo goed als nutteloos, wat zal een akte van overheidswegen veranderen? Niets. Wat mij nog het meeste stoort is dat hier nergens sprake is van God, die deze kinderen niet alleen gewild maar ook tot zich geroepen heeft? Kinderen voor de jaren van verstand en zelfs nog voor het doopsel geboren gaan sowieso naar de Hemel. Indien de ouders een vroom leven leiden zo is het weerzien toch gegund? Wij moeten niet zoals de heidenen zijn, die in verbijstering en troosteloosheid vervallen.

Wat vind u overigens van abortus?

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Als we alle zwangerschappen die niet een levend kind als resultaat hebben zouden erkennen als een geboorte dan moet de wet gevolgd worden. En die stelt dat elke geboorte binnen 30 dagen verplicht aan te geven is bij het bevolkingsregister.

Het gaat hier volgens mij niet over alle zwangerschappen. Ik ben het met je eens dat het geen verplichting mag worden om doodgeboren kindjes een geboorteakte te geven, maar ik vind wel dat de mogelijkheid moet bestaan voor ouders om hun doodgeboren kind, op vrijwillige basis, toch in het bevolkingsregister te laten inschrijven (desnoods in een aparte sectie van dat register) wanneer zij menen dat dit hen kan helpen bij het verwerkingsproces (en ik kan me inbeelden dat dit voor heel wat mensen in die positie het geval is).

Oorspronkelijk geplaatst door Dimensie

Ik ook.

²

Al vermoed ik dat het een bewuste keuze was die uitdrukking te gebruiken om ons aan het denken te zetten.

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Het gaat hier volgens mij niet over alle zwangerschappen. Ik ben het met je eens dat het geen verplichting mag worden om doodgeboren kindjes een geboorteakte te geven, maar ik vind wel dat de mogelijkheid moet bestaan voor ouders om hun doodgeboren kind, op vrijwillige basis, toch in het bevolkingsregister te laten inschrijven (desnoods in een aparte sectie van dat register) wanneer zij menen dat dit hen kan helpen bij het verwerkingsproces (en ik kan me inbeelden dat dit voor heel wat mensen in die positie het geval is).

Maar dan wordt er wel opnieuw een verschil gemaakt tussen zwangerschap-type-I waarbij het verplicht wordt om aan te geven en zwangerschap-type-II waar het op vrijwillige basis dient te gebeuren.

En dat terwijl de mensen de geboorte met een doodgeboren kind de geboorte het liefst als gelijkwaardig willen zien met de geboorte van een levend kind willen zien. En dat is volgens mij minder het geval wanneer er dan nog specifiek opnieuw dat onderscheid wordt gemaakt.

[stropkeuh]

Terecht die erkenning moet er komen. Ook ik had een broer doodgeboren. Ik ben altijd voorgesteld als de oudse kleinzoon van mijn grootouders. Maar jaren later toen al getrouwd kwam ik erachter via een goede huisvriendin van mijn ouders dat ik eigenlijk de tweede ben. Dat was een hele verassing. Dat men dit jaren verzweeg is een teken dat mijn broer niet erkent is geworden, wordt door de RK niet gedaan.
Mijn ouders hebben hem wel erkent, maar nooit met mij kunnen over spreken, snap ik heel goed.
Ik heb hem sindien wel erkent want ik zeg nu voortaan als ze vragen: ben gij de oudste van die en die? Zeg ik: nee de tweede.
Ik zie hem straks wel in de hemel dankzij de liefde van Jezus die zegt: Ieder die in Mij gelooft heeft eeuwig leven.
Ik begrijp je volkomen en dus getekend onder eigen naam tuurlijk, niet onder nickname.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door flower

19 mei 2009, een heuglijke dag: Op amper 2 dagen tijd heeft men de wet zodanig aangepast, dat een olifantenkalf het presteert te verschijnen in het geboorteregister. Onze welgemeende proficiat aan het schattige olifantje!

Nog geen jaar geleden zag het er echter helemaal anders uit. Toen werden zelfs heel wat mensenkindjes niet toegelaten geschiedenis te schrijven. Ook onze kindjes werd dat pure mensenrecht ontnomen door onze Belgische wetgeving. Voor ons onze kinderen, ons vlees en bloed. Voor de staat echter geen personen, maar slechts objecten die begraven of gecremeerd dienden te worden. Naar aanleiding van de huidige mediahype rond Kai-Mook grijpen wij dan ook onze kans om onze kindjes ook in de aandacht te brengen. Wij zijn sinds juni 2008 beiden mama van een doodgeboren kindje en sindsdien onafscheidelijke vriendinnen. We doen graag ons verhaal aan ieder die het horen wil, in de hoop dat het debat rond perinatale sterfte, ongeacht de zwangerschapsduur, eindelijk opnieuw op de politieke agenda wordt geplaatst.

Allebei onze kindjes waren de levensvatbaarheidsgrens van 180 dagen zwangerschap ruimschoots voorbij. Ze bezaten de ideale maten en waren kerngezond. Totaal onverwachte complicaties beslisten echter dat ze niet levend ter wereld kwamen. Wij zijn volgens de wet wel bevallen, want we hadden recht op bevallingsverlof. Onze kindjes zijn volgens diezelfde wet niet geboren, want ze werden niet ingeschreven in het geboorteregister. ‘Waarvan’ zijn wij dan bevallen? Nog volgens diezelfde wet zijn onze kindjes gestorven, want ze kregen een overlijdensakte. Kan je gestorven zijn zonder geleefd te hebben en dus geboren te zijn? Pure semantiek en logica doen je besluiten: 'Nee, tuurlijk niet'. Maar zonder overlijdensakte kan je dan weer niet voldoen aan de PLICHT om te begraven/cremeren. Wij als ouders hebben vanaf die magische 180 dagen wel recht op kraamgeld, geboortepremie, bevallingsverlof... Maar wat heb je nodig om die dingen aan te vragen? Juist ja: een geboorteakte. En waarop hebben onze kindjes volgens de Belgische staat geen recht, maar een olifant wel?

Het feit dat doodgeboren kindjes door onze staat niet worden erkend is een regelrechte schande. Geboortebomen, vermelding in het infoblad van de gemeente of stad in de rubriek 'geboortes', allerhande symbolische vormen van erkenning worden je kind ontzegd doordat het simpelweg niet is gekend door de officiële instanties. Midden in het rauwe verdriet om je overleden kind, is het een kwestie van vechten om erkend te worden in je rol als ouder, om ervoor te zorgen dat de generatie na ons hopelijk jouw kind niet zal vergeten bij het opstellen van een familiestamboom. Daarvoor moet je zelf zorgen, want je kind is niet te vinden in het register.

Als trotse ouders van doodgeboren kindjes vragen wij dan ook dat onze kindjes op hun beurt in het bevolkingsregister opgenomen kunnen worden. Want hoe verschillend ook de verhalen ...op 17 weken, 24, 30 of na een voldragen zwangerschap...door een infectie, een losgelaten placenta, een hartafwijking, CMV-besmetting , een chromosoomafwijking.... het verdriet en het gemis van de betrokken ouders voor hun niet erkende kindje is gelijk. Bij deze willen wij ook een warm pleidooi richten tot onze ministers om, naast het peterschap van Kai Mook, ook symbolisch het ‘peterschap’ van alle doodgeboren kindjes op te nemen en in overleg met de bevoegde overheden het statuut van doodgeboren kindjes bij hoogdringendheid te actualiseren en vooral te humaniseren. Minstens een opname in het geboorteregister. Wat voor een olifantenkalf kan, zou toch ook voor doodgeboren kindjes moeten kunnen? Toch ?

Nu ‘ons’ schattige baby-olifantje bewezen heeft dat het toch niet zo’n straffe toer hoeft te zijn om in het geboorteregister te belanden, ook al voldoe je niet aan de strenge eisen daartoe, verwachten wij eerstdaags een uitnoding om onze kindjes alsnog in te schrijven in het geboorteregister. Dat mag zeker en vast met toeters en bellen, aangezien onze kindjes niet alleen België maar de hele wereld verlichten, elke nacht.

je kan de petitie hierover terugvinden
rechtstreeks
http://www.gopetition.com/online/27908.html
of via www.metlegehanden.be

Groetjes
flower
Mama van engeltje Fleur* en bengeltje Marjolein

Helemaal niet getekend, en ook helemaal niet van plan.


Ten eerste: ik wens jullie veel sterkte nog in het verwerken vh rouwproces!



Verder vind ik de uitspraak: 'de staat erkent onze doodgeboren kinderen niet' helemaal fout.
Vanaf het kind is opgenomen in de burgerlijke stand, bestaat het effectief, wordt het erkend, en de verwijzing ernaar blijft eeuwig, het valt na jullie wel op te sporen omdat het in de burgerstand werd opgenomen.

Niet in de geboorteregister, maar in de overlijdensregister, maar eigenlijk is dit hetzelfde.
Men kan doodgeboren kinderen inschrijven in het geboorteregister, maar het is eigenlijk veel evidenter dat zij meteen in het overlijdensregister worden ingeschreven, omdat zij overleden zijn.
En mensen die overleden zijn, zijn natuurlijk ook geboren.

Wat jullie vragen, is de administratie nodeloos veel werk bezorgen, want je verwacht dat er een geboorteackte wordt ogesteld terwijl dit niet nodig is: de overlijdensakte voor doodgeboren kindjes is eveneens een geboorteakte.

Ik dacht dat iedereen nu tevreden was dat men zn doodgeboren kinderen nu een naam kon geven: tot voor enkele jaren werden die gewoon ingeschreven als 'levensloos lichaam' ofzo. Nu kan men veel persoonlijker zijn door hij of zij een naam te geven. Ik vind dit een heel goede zaak!

Maar een nodeloze geboorteakte opstellen, neen, dat vind ik wat overdreven.


Wat ik nu ga zeggen kan missch wat hard aankomen, maar ik vind dat jullie te hard zoeken om een accent die er eigenlijk niet is.


En of het in de bevolkingsregister is opgenomen weet ik niet.
Indien van niet, kan daar de logische verklaring aan gegeven worden dat de bevolkingsregister eigenlijk enkel maar de levende mensen dient.

[Flanelcondoom]

De staat erkent mijn conceptuele, logisch mogelijke kinderen niet.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Met alle respect voor de problematiek, maar ik denk niet dat de voorgestelde oplossing een goed idee is.

Als we alle zwangerschappen die niet een levend kind als resultaat hebben zouden erkennen als een geboorte dan moet de wet gevolgd worden. En die stelt dat elke geboorte binnen 30 dagen verplicht aan te geven is bij het bevolkingsregister.

Dat betekent dan ook dat mensen die een abortus plegen zich verplicht zullen zien om dit aan te geven als een geboorte. Dat dwingt hen dan om de uitgevoerde abortus te bezien als de moord op een geboren mens. Dat zal m.i. ook een drukkend effect hebben op hun verwerkingsproces. Ook de confrontatie met die gegevens als ze later misschien een echt geboren kind zullen inschrijven, zullen die mensen niet direct als positief ervaren.

Een bijzonder goede opmerking!!

[MaGNiFiCaT]

Maar.......... je wilt toch niet zeggen da

[MaGNiFiCaT]

Maar je wilt toch niet zeggen dat die olifant officiëel ingeschreven staat in het geboorteregister van de burgerstand??

Daar geloof ik niets van!! Zo'n circus, komaan!! Een dier wordt nooit opgenomen in de burgerlijke stand!

Dit is gewoon een mediacircus, en die zal wel in iets fictief's opgenomen zijn, maar nooit in iets officieel.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door stropkeuh

Terecht die erkenning moet er komen. Ook ik had een broer doodgeboren. Ik ben altijd voorgesteld als de oudse kleinzoon van mijn grootouders. Maar jaren later toen al getrouwd kwam ik erachter via een goede huisvriendin van mijn ouders dat ik eigenlijk de tweede ben. Dat was een hele verassing. Dat men dit jaren verzweeg is een teken dat mijn broer niet erkent is geworden, wordt door de RK niet gedaan.
Mijn ouders hebben hem wel erkent, maar nooit met mij kunnen over spreken, snap ik heel goed.
Ik heb hem sindien wel erkent want ik zeg nu voortaan als ze vragen: ben gij de oudste van die en die? Zeg ik: nee de tweede.
Ik zie hem straks wel in de hemel dankzij de liefde van Jezus die zegt: Ieder die in Mij gelooft heeft eeuwig leven.
Ik begrijp je volkomen en dus getekend onder eigen naam tuurlijk, niet onder nickname.

Normaalgezien zou je broer moeten ingeschreven staan in de burgerstand in de gemeente waar je ouders toen woonden, tenminste......:

-indien het kind in een stadium was van levensvatbaarheid.
-je ouders het aangegeven hebben.

[Hallebarde]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Maar je wilt toch niet zeggen dat die olifant officiëel ingeschreven staat in het geboorteregister van de burgerstand??

Daar geloof ik niets van!! Zo'n circus, komaan!! Een dier wordt nooit opgenomen in de burgerlijke stand!

Dit is gewoon een mediacircus, en die zal wel in iets fictief's opgenomen zijn, maar nooit in iets officieel.

Kijk Magnificat, dit is nu een goed voorbeeld van "het er al te dik opleggen". U weet wel wat ik bedoel, nietwaar.

Maar tussen haakjes, geef eens een link naar die Fabiola-fanclub, waarmee u in uw handtekening prijkt.

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Het gaat hier volgens mij niet over alle zwangerschappen. Ik ben het met je eens dat het geen verplichting mag worden om doodgeboren kindjes een geboorteakte te geven, maar ik vind wel dat de mogelijkheid moet bestaan voor ouders om hun doodgeboren kind, op vrijwillige basis, toch in het bevolkingsregister te laten inschrijven (desnoods in een aparte sectie van dat register) wanneer zij menen dat dit hen kan helpen bij het verwerkingsproces (en ik kan me inbeelden dat dit voor heel wat mensen in die positie het geval is).

Geert C, de stem van de rede.

²

Al vermoed ik dat het een bewuste keuze was die uitdrukking te gebruiken om ons aan het denken te zetten.

Ik neem ook aan dat het een ironische uitdrukking was die het contrast moet aanduiden bij de gebruikelijke noemer "trotse ouders" van gezonde kinderen en mensen die een kind, al dan niet ongeboren, verliezen.

Verder stoot het me weer voor de borst dat trol DDD de menselijkheid ontbreekt om te begrijpen dat het verlies van leven dat je in je voelde, dat je elke twee weken op de echo zag groeien en waarvoor je vele offers in lichamelijk ongemak en leefgewoonten bracht voor een vrouw doorgaans quasi traumatisch is. Misschien moet hij eens buiten komen en met een paar "trotse mama's" van doodgeboren kinderen spreken.

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Maar dan wordt er wel opnieuw een verschil gemaakt tussen zwangerschap-type-I waarbij het verplicht wordt om aan te geven en zwangerschap-type-II waar het op vrijwillige basis dient te gebeuren.

En dat terwijl de mensen de geboorte met een doodgeboren kind de geboorte het liefst als gelijkwaardig willen zien met de geboorte van een levend kind willen zien. En dat is volgens mij minder het geval wanneer er dan nog specifiek opnieuw dat onderscheid wordt gemaakt.

Ik denk niet dat ouders die een miskraam meemaken erg zitten met dit soort "gelijkheidslogica". Ze kunnen kiezen voor de manier die hen het best kan helpen bij het verwerkingsproces. En ook geen enkele ouder van gezonde kinderen zal er graten in zien dat zij "moeten" wat een ander eventueel "mag".

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door Hallebarde

Kijk Magnificat, dit is nu een goed voorbeeld van "het er al te dik opleggen". U weet wel wat ik bedoel, nietwaar.

Had ik al gemerkt. Blijkbaar zien velen hier niet dat de topic starter, ongeacht de ernst van wat haar overkwam, zich bedient van een flinke portie ironie en sarcasme omtrent haar standpunt.

[Pietje]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Geert C, de stem van de rede.

Inderdaad !!

Oorspronkelijk geplaatst door Preuße

Dit voorstel is zo goed als nutteloos, wat zal een akte van overheidswegen veranderen? Niets. Wat mij nog het meeste stoort is dat hier nergens sprake is van God, die deze kinderen niet alleen gewild maar ook tot zich geroepen heeft? Kinderen voor de jaren van verstand en zelfs nog voor het doopsel geboren gaan sowieso naar de Hemel. Indien de ouders een vroom leven leiden zo is het weerzien toch gegund? Wij moeten niet zoals de heidenen zijn, die in verbijstering en troosteloosheid vervallen.

Wat vind u overigens van abortus?

Preuße, de stem van de waanzin.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Verder stoot het me weer voor de borst dat trol DDD de menselijkheid ontbreekt om te begrijpen dat het verlies van leven dat je in je voelde, dat je elke twee weken op de echo zag groeien en waarvoor je vele offers in lichamelijk ongemak en leefgewoonten bracht voor een vrouw doorgaans quasi traumatisch is. Misschien moet hij eens buiten komen en met een paar "trotse mama's" van doodgeboren kinderen spreken.

Ik vind die adoratie voor ongeboren kindjes op het randje van het animistische en ik heb daar inderdaad geen aanleg voor. Maar goed, je hebt ook mensen die tegen hun planten praten, gehecht raken aan hun keukentafel of geloven dat een klavertje vier geluk brengt. Allemaal goed en wel, maar om die door projectie bezielde dingen een vorm van officiële erkenning mee te geven in de gedaante van een akte, dat gaat toch wel erg ver, hoor.

[Vette Pois(s)on]

Zeer gevoelige draad, hier mijn bijdrage:

Wat kan een stukje kil papier dat louter administratief is nu uitmaken?

Niemand zal zal dat lijden toch ontkennen, met of zonder dat papier.

Ik ben misschien simpel, maar wat kan dit nu als troost bieden?

Sorry moest he hard klinkn, is niet de bedoeling.

[born2bewild]

getekend

[Ambiorix]

Oorspronkelijk geplaatst door Preuße

Dit voorstel is zo goed als nutteloos, wat zal een akte van overheidswegen veranderen? Niets. Wat mij nog het meeste stoort is dat hier nergens sprake is van God, die deze kinderen niet alleen gewild maar ook tot zich geroepen heeft? Kinderen voor de jaren van verstand en zelfs nog voor het doopsel geboren gaan sowieso naar de Hemel. Indien de ouders een vroom leven leiden zo is het weerzien toch gegund? Wij moeten niet zoals de heidenen zijn, die in verbijstering en troosteloosheid vervallen.

Wat vind u overigens van abortus?