Socialisme In Europa - Pagina 2

Desiderius · 12 november 2006, 23:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Heftruck

Het "volk" is niet homogeen.

Meer nog: "het volk" is pure fictie.

Heftruck · 12 november 2006, 23:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Meer nog: "het volk" is pure fictie.

Goh, dat weet ik zo niet. Als 1 miljoen mensen beslissen zich het "Vlaamse Volk" te noemen, zijn zij dan geen volk (in acht genomen dat zij die "identiteit" niet op een ander dwingen)?

Desiderius · 13 november 2006, 00:04

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Heftruck

Goh, dat weet ik zo niet. Als 1 miljoen mensen beslissen zich het "Vlaamse Volk" te noemen, zijn zij dan geen volk (in acht genomen dat zij die "identiteit" niet op een ander dwingen)?

Dan vormen zij een groep van mensen die zich verbonden voelen.

Welke conclusies wil je daaruit gaan trekken?
Krijgt die groep dan plots een eigen "(zelf)bewustzijn", "karakter", "wil", ... ? En hoe ga je die dan herkennen? Hoe moet zich dat dan gaan uiten?

Of gaan we de waarde van de menselijke individualiteit gaan reduceren tot een simpele rekenoefening: "wij zijn met meer, dus onze belangen wegen zwaarder door dan de jouwe"? Dat is het soort van logica dat verantwoordelijk is voor de grootste beestigheden waaraan de mensheid zich reeds is te buiten gegaan.

Metternich · 13 november 2006, 00:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Krijgt die groep dan plots een eigen "(zelf)bewustzijn", "karakter", "wil", ... ? En hoe ga je die dan herkennen? Hoe moet zich dat dan gaan uiten?

Als je alles puur empirisch wilt gaan bekijken, dan bestaan dingen als verdriet, moed, lafheid en liefde ook niet

Desiderius · 13 november 2006, 00:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Als je alles puur empirisch wilt gaan bekijken, dan bestaan dingen als verdriet, moed, lafheid en liefde ook niet

"Verdriet, moed, lafheid of liefde" zijn dan ook evenmin overtuigende legitimaties voor politieke macht.

Heftruck · 13 november 2006, 01:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Dan vormen zij een groep van mensen die zich verbonden voelen.

Welke conclusies wil je daaruit gaan trekken?
Krijgt die groep dan plots een eigen "(zelf)bewustzijn", "karakter", "wil", ... ? En hoe ga je die dan herkennen? Hoe moet zich dat dan gaan uiten?

Of gaan we de waarde van de menselijke individualiteit gaan reduceren tot een simpele rekenoefening: "wij zijn met meer, dus onze belangen wegen zwaarder door dan de jouwe"? Dat is het soort van logica dat verantwoordelijk is voor de grootste beestigheden waaraan de mensheid zich reeds is te buiten gegaan.

Ik geloof dan ook niet dat een "volk" zich uitdrukt als 1 individu. Het moet volstaan om hen te definieren als "mensen die zich verbonden voelen". De nadruk ligt met andere woorden op de verbondenheid.

C uit W · 13 november 2006, 11:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Meer nog: "het volk" is pure fictie.

Het individu los van de gemeenschap ook.

C uit W · 13 november 2006, 11:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Menselijk of niet... De soevereiniteit ligt bij het volk, en bij het volk alleen. Daar is geen plaats voor economische elites.

Het volk omvat elites. Jij spreekt van de massa.

Casca · 13 november 2006, 11:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Het individu los van de gemeenschap ook.

Dat een gemeenschap het individu vormt via socialisatie valt niet te ontkennen. Toch is de gemeenschap een constructie, en het individu al heel wat minder.

Desiderius · 13 november 2006, 11:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Het individu los van de gemeenschap ook.

Klopt.
Maar het individu heeft een persoonlijkheid en een (zelf)bewustzijn. "De gemeenschap" heeft die niet. En dat maakt die "gemeenschap" niet geschikt als actor in het politieke spel.

Turkje · 13 november 2006, 11:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Migratie is gewoon het gevolg van het systeem, het liberalisme.

U hebt gelijk: moesten alle landen ter wereld geregeerd worden door een communistische dictatuur waarin iedereen het even slecht heeft, er zou geen ruimte meer zijn voor migratie. Een mirakeloplossing dringt zich dus op..

C uit W · 13 november 2006, 12:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Klopt.
Maar het individu heeft een persoonlijkheid en een (zelf)bewustzijn. "De gemeenschap" heeft die niet. En dat maakt die "gemeenschap" niet geschikt als actor in het politieke spel.

De gemeenschap heeft wel een persoonlijkheid, maar die valt gewoon niet te vergelijken met dat van het individu. Als je die echter compleet negeert of miskent zit je ook in de problemen.
En brèf: je mag het individu zeker niet ondergeschikt maken aan individuele impressies die heersen bij een elite over de gemeenschap (of die die elite aanwendt om simpelweg hun eigen macht te consolideren), maar vandaag zien we dat de gemeenschap ondergeschikt gemaakt wordt aan individuele impressies die heersen bij een 'elite' over het individu.
En 2 keer gaat het ondergeschikte eraan kapot.

styllo_ben · 13 november 2006, 13:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Dan vormen zij een groep van mensen die zich verbonden voelen.

Welke conclusies wil je daaruit gaan trekken?
Krijgt die groep dan plots een eigen "(zelf)bewustzijn", "karakter", "wil", ... ? En hoe ga je die dan herkennen? Hoe moet zich dat dan gaan uiten?

Of gaan we de waarde van de menselijke individualiteit gaan reduceren tot een simpele rekenoefening: "wij zijn met meer, dus onze belangen wegen zwaarder door dan de jouwe"? Dat is het soort van logica dat verantwoordelijk is voor de grootste beestigheden waaraan de mensheid zich reeds is te buiten gegaan.

Hoe had het dan voor jouw moeten zijn? "Ik bezit meer dus mijn belang weegt zwaarder door dan het belang van al de mindere bezitters samen".

styllo_ben · 13 november 2006, 13:04

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Meer nog: "het volk" is pure fictie.

tuurlijk, het enige echte is "winst", hé

styllo_ben · 13 november 2006, 13:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

"Verdriet, moed, lafheid of liefde" zijn dan ook evenmin overtuigende legitimaties voor politieke macht.

tiens, hebzucht (winstbejag) en jaloezie (concurrentie) zijn dan weer wel overtuigende legitimaties voor politieke macht???

Desiderius · 13 november 2006, 13:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

Hoe had het dan voor jouw moeten zijn? "Ik bezit meer dus mijn belang weegt zwaarder door dan het belang van al de mindere bezitters samen".

Hoe klinkt: "ik laat jou zoveel mogelijk met rust; en jij doet hetzelfde voor mij"... Is d�*t geen leuk uitgangspunt? Of moet er in jouw visie altijd wel ergens geheerst worden?

Desiderius · 13 november 2006, 13:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

tiens, hebzucht (winstbejag) en jaloezie (concurrentie) zijn dan weer wel overtuigende legitimaties voor politieke macht???

Goh, jij hebt wel errrug veel politieke macht nodig om je wereldje te kunnen laten draaien, niet?

Misschien eens nadenken of het niet met wat minder "macht" zou gaan... Hoogstwaarschijnlijk leidt dit ook tot iets meer geluk i.p.v. onderdrukking.

Desiderius · 13 november 2006, 13:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door styllo_ben

tuurlijk, het enige echte is "winst", hé

Het enige echte is geluk.

Dat links nogal materialistisch is ingesteld, weten we al langer dan vandaag.

styllo_ben · 13 november 2006, 13:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Hoe klinkt: "ik laat jou zoveel mogelijk met rust; en jij doet hetzelfde voor mij"... Is d�*t geen leuk uitgangspunt? Of moet er in jouw visie altijd wel ergens geheerst worden?

jij bedoelt: "ik zal wegblijven uit jullie verkrotte woonwijken, maar beloof dan wel dat jullie niet langskomen in de villawijken"

styllo_ben · 13 november 2006, 13:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Misschien eens nadenken of het niet met wat minder "macht" zou gaan... Hoogstwaarschijnlijk leidt dit ook tot iets meer geluk i.p.v. onderdrukking.

nochtans heb ik het zo het idee dat vanaf het moment dat de werkende klasse, middels vakbonden, een gooi deden naar macht, hun situatie erop vooruit is gegaan, niet? Of denk je echt dat een arbeider uit 1850 gelukkiger is dan een arbeider van vandaag.