|
Staatssecretaris
Geregistreerd: 11 oktober 2006
Locatie: Een niet-Vlaams-nationalistische gemeente
Berichten: 2.943
|
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Zwartengeel
Misschien nog eens een post van enkele maanden terug van onder het stof halen:
|
Uw bron spreekt boekdelen 
Echt de man die eens een 'objectief' beeld van de PVDA zal scheppen.
Bron
Citaat:
De mol
De drijvende kracht achter KOSMOS was de Antwerpenaar Luk Dieudonné (°1955). Dieudonné verkeert in zijn tienerjaren een tijdlang in extreem-linkse vaarwateren, maar bekeert zich eind jaren zeventig tot het extreem-rechtse kamp. Dat doet hij met volle overtuiging. Op 2 februari 1980 bestormt een achtkoppig commando de linkse boekhandel De Rode Mol in Mechelen. Ze slaan de inboedel kort en klein en geven de aanwezigen van het*zelfde laken een pak. De 24 jarige Dieudonné, die lid is van het rechtse Delta-Scoutsverbond en te oud is om nog jeugdzonden te begaan, is één van de commandoleden.
 Voor deze heldendaad wordt Dieudonné op 2 maart 1980 door de correctione*le recht*bank van Mechelen veroordeeld tot 6 maanden gevange*nis*straf, waarvan de helft effec*tief. Daarnaast moeten de acht een schadevergoeding van 100.000 Bef (ca. 2500 €) betalen, en zoals dat gaat kent men in tijden van nood zijn vrien*den. Vandaar dat Alarm, het maandblad van de VMO, vervolgens een oproep tot finan*ciële steun publiceert en daarbij terloops de veroordeelde kameraden, onder wie zich vier VMO-ers bevinden, als helden beju*belt: 'Vlaamse vrienden, Zoals u weet werd in de maand februari de Rode Mol te Mechelen be*stormd. Men kan discussië*ren over de methode die gebruikt werd door het natio*nalis*tisch commando, maar over één ding zijn we het toch allemaal eens: rode mollen horen niet thuis in onze Vlaamse gemeen*schap. Dit commando heeft dan ook niets anders willen doen dan datgene wat ons gerecht reeds jaren zou moeten gedaan hebben, namelijk kordaat ingrijpen tegen deze rode drug- en pornoverspreiders! Deze roden waren met niets anders bezig dan onze Vlaamse jeugd naar de hel te helpen! Acht vrienden werden spijtig genoeg gearresteerd...'[1]
Een jaar nadat Dieudonné de gevangenispoort achter zich dichtslaat, ziet hij zijn naam verschijnen in het boek Extreem-rechts en de staat (1981), een soort who is who van extreem-rechts in België.[2] Dieudonné spelt het boek van voor naar achter uit. ‘Het staat vol met halve waarheden en een hoop baarlijke nonsens. Wat bewijst dat sommige van die linkse snuffelaars wel het klokje hebben horen luiden, maar (moedwillig of niet) te blind zijn om de klepel te zien,' concludeert hij in het Voorpost-tijdschrift Revolte. ‘Tiens, tiens,' voegt hij er subtiel aan toe, ‘welk diertje was dat ook weer dat blind was? ... Juist, goed geraden, de mol, het ondermijnertje bij uitstek.'[3]
De lectuur van het boek Extreem-rechts en de staat werkt louterend op Dieudonné, die besluit de linkse mollen voortaan anders te lijf te gaan. ‘Na lezing van dat boek besloot ik om "links" in kaart te brengen, maar dan wel op een eerlijke en juiste manier. [...] Zo begon ik met het systematisch doornemen van De Rode Vaan, Solidair, Humo, De Morgen, enzovoort, maar ook het doornemen van artikels en tijdschriften, van het parochieblad tot een of ander obscuur reclameblaadje. [...] Hoofdzaak blijft het dikwijls saaie registreren van namen, data, kleine brokjes informatie,' verklaart Dieudonné in een zeldzaam interview met Revolte.[4]
In dat driemaandelijkse Voorpost-tijdschrift, waarvan toenmalige VB-ondervoorzitter Roeland Raes hoofdredacteur en verantwoordelijke uitgever is (tot 1989), brengt Dieudonné vanaf oktober 1982 verslag uit van zijn speurtocht naar ‘alles waar ook maar een vleugje "links" aan is,' zoals hij zelf schrijft.[5] Hij doet dat onder de vaste titel De Augiasstal. Rubriek voor mensen die zien. ‘Het terrein dat wij onderzoeken is zeer breed en behelst alle linkse partijen en dito figuren in niet-uitgesproken linkse partijen. Ook de vakbonden, de extreem-linkse splintergroepen, de zogenaamde "nieuwe sociale bewegingen" zoals de vredes-, de milieu- en de kraakbeweging, de anti-racistische en anti-fascistische beweging, solidariteitsgroepen met de derde wereld, groepen die ijveren voor het aanvaarden van allerlei seksuele abberaties, enzovoort dragen onze interesse weg. Net als alles wat betrekking heeft op de invloed van linkse figuren en ideeën in de media, cultuur, kerken, onderwijs, ...' [6]
Oorlog
Dieudonné - naar eigen zeggen ‘een fiere blanke man'[7] - verschuilt zich twaalf jaar lang achter de pseudoniemen Herakles en Jan Stalmans; pas vanaf 1993 opereert hij onder zijn eigen naam. Hoewel Kosmos binnen de schoot van Voorpost ontstaat, omarmt het Vlaams Blok al snel het initiatief. Naast zijn rubriek in Revolte krijgt Dieudonné vanaf november 1984 eveneens een vaste stek in het maandblad van het Vlaams Blok. Daar heet de KOSMOS-rubriek Open dossier.
Al in zijn eerste artikel ontmaskert Dieudonné alias Herakles er een links complot: ‘Een duivels pakt werd afgesloten tussen bepaalde kringen in de VU enerzijds en in de SP en de KP anderzijds. Dit pakt heeft als hoofddoel het Vlaams-nationalisme te misbruiken voor linkse doeleinden en op het linkse pad te brengen. Aan een dergelijke doorbraakpoging om het Vlaams-nationalisme uit te verkopen, kunnen wij als rechtgeaarde Vlaams-nationalisten dan ook niet anders dan de oorlog verklaren.'[8]
Het is niet de laatste samenzwering die Dieudonné bespeurt. Steeds weer ontwaart hij dezelfde vijand. Alle wegen leiden naar... de studentenrevolte van mei '68. ‘Wij vallen hier steeds in herhaling maar wij kunnen niet anders,' schrijft hij op een keer. ‘De destabilisatie en ondermijning van onze cultuur en samenleving wordt planmatig en gecoördineerd uitgevoerd door de revolutionairen van mei '68, die zich gedekt voelen door prominente SP-verantwoordelijken.'[9]
Dieudonné bedient zich vaak van een regelrecht oorlogs- en untermenschen jargon. Vooral homo's jagen hem de stuipen op het lijf. ‘Kleverige tuinkabouters, viespeuken, een stinkend zootje linkse reetkevers,' noemt hij ze wel eens.[10] Schrijver Tom Lanoye typeert hij met de woorden ‘homo én letterverkrachter'[11] of gewoon ‘de zogenaamde auteur.'[12] De vrouwendag is ‘een verzameling extremen van extravagant tot militant lesbisch' en het inrichtende Vrouwen Overleg Komitee (VOK) ‘een clubje overtuigden die voor hun frustraties een uitweg hebben gevonden.'[13] Journalisten zijn ‘perskoelies van diverse pluimage'[14], ‘journaille'[15] of ‘linkse huurlingen van het systeem'.[16] De linkerzijde ‘van rood-groen tot bloed-rood'[17] krijgt in het algemeen het koosnaampje ‘de extreem-linkse fauna en flora'.[18] De militanten van de maoïstische Partij van de Arbeid (PvdA) worden verdierlijkt tot ‘de pekinezen'.[19] Agalev is ‘het rode bastaardjong'.[20] De duizenden Vlamingen die aan 11.11.11 deelnemen zijn ‘naïeve schooiers' die ‘land en dorp afdweilen met hun steunkaarten ten bate van die arme zwartjes en andere exemplaren van de gekleurde medemens.'[21] Een betoging van Youth Against Racism in Europe (YRE) wordt afgeschilderd als ‘eens te meer het zoveelste samenscholinkje van punkers, leeglopers, beroepsbetogers en volksmisleiders.'[22] En omdat er ook migranten deelnemen aan manifestaties van het Anti-Fascistisch Front (AFF) spreekt Dieudonné voortaan over ‘het Afrikaans Fascistisch Front'.[23] De Liga voor Mensenrechten zijn ‘aanbidders van de nieuwe heilige koe, die de mensenrechten inmiddels geworden zijn.' Ze ‘ijveren niet voor een veilige en ordentelijke samenleving, maar scharen zich daarentegen in het kamp van diegenen die onze Europese maatschappijordening willen ondermijnen.'[24]
Dieudonné doet aan politiek inlichtingenwerk pur et dur. Niet de inhoud van een bepaald ideeëngoed, wel de aanhangers ervan dragen zijn interesse weg. In plaats van op de bal speelt hij op de man. Hij registreert, ficheert en rapporteert. Hij noemt namen van individuen, verbindt die met organisaties, legt linken met andere individuen uit diezelfde of nog andere organisaties. Zo ontmaskert hij aan de lopende band fantastische samenzweringen, complotten en netwerken waarbij alles met alles en iedereen met iedereen in verband staat. Zelf zegt hij: ‘In de honderden artikels die door KOSMOS werden gepubliceerd, behandelden wij diverse malen uitgebreid het wijdvertakte netwerk van linkse organisaties en personen die onze samenleving uithollen en de traditionele waarden op hun kop zetten door desinformatie en agitatie. Het ontstaan van die "Operatie Ondermijning" ligt aan de Leuvense universiteit. [...] De vernietigende ideeën van "Mei ‘68" hebben juist te Leuven hun grootste expansie gekend.'[25]
Profeten
Het VB weet Dieudonnés spit- en graafwerk wel te waarderen. Filip Dewinter doet geregeld een beroep op hem. In Dewinters boek Eigen volk eerst. Antwoord op het vreemdelingenprobleem (1989) bijvoorbeeld mag Dieudonné het hoofdstuk leveren over ‘de pro-gastarbeiderslobby in Vlaanderen'. Over amper negen bladzijden verspreid vermeldt hij liefst 38 ‘vreemdelingenvrienden' met naam en functie. In het boek Immigratie: de tijdbom tikt! (1996) doet Dieudonné dat nog eens dunnetjes over. Daar is het bewuste hoofdstuk getiteld ‘De multiculturele lobby: de profeten van een nieuwe godsdienst'. Ook Gerolf Annemans schakelt Dieudonné in. Op het democratiecongres van 1996 mag hij een bijdrage leveren voor de congrestekst van de werkgroep ‘Neutrale overheid', waarvan Annemans voorzitter is.
Nog in 1996 bedenkt het VB Luk Dieudonné, die al jaren een trouw militant is en in de Antwerpse districtsraad zetelt, met een vaste job als redactiemedewerker van het nationale partijblad. Na een jaar stapt hij over naar de Vereniging van Vlaams Blok Mandatarissen (VVBM), waarvan Luk van Nieuwenhuysen op dat moment de voorzitter is. Vanaf april 1997 verzorgt Dieudonné de eindredactie en de vormgeving van de tweewekelijkse VVBM-Nieuwsbrief.
Meteen kan hij zijn anti-linkse kruistocht verderzetten vanuit het federale parlementsgebouw, waar de VVBM kantoor houdt. KOSMOS wordt geïntegreerd in de VVBM-dienstverlening aan de VB-mandatarissen. Die worden daar medio 1997 op gewezen middels volgende aankondiging, onder de titel 'Vragen over links en multikul?', in de VVBM-Nieuwsbrief. ‘Eén van de voornaamste taken van de VVBM bestaat erin de plaatselijke mandatarissen te begeleiden en te helpen bij hun vragen. Wat vele mandatarissen echter nog niet weten, is dat zij voor specifieke vragen betreffende linkse en multiculturele initiatieven terecht kunnen bij de organisatie KOSMOS. [...] Diverse nationale en plaatselijke mandatarissen deden in de loop der jaren reeds ettelijke malen beroep op KOSMOS bij de voorbereiding van hun vragen en interpellaties en het vervolledigen van hun dossiers. Daarbij werd informatie gevraagd over thema's als Oxfam-Wereldwinkels, de Belgische Cannabis Consumentenbond en andere drugsorganisaties, Agalev, de Partij van de Arbeid en Objectief 479.917, de zogenaamde antiracistische en de migrantenwerkingen, Jongeren Adviescentra en honderden andere gesubsidieerde initiatieven van linkse en multiculturele inslag. Mandatarissen die deze dienstverlening van KOSMOS nog niet kenden - en uiteraard ook de vaste klanten - kunnen met hun duidelijk omlijnde vragen steeds terecht bij KOSMOS.'[26] Ook de VVBM-telefoon staat ter beschikking.
Filip Dewinter engageert Luk Dieudonné na de parlementsverkiezingen van juni 1999 om ook de eindredactie van het Vlaams Blok Kaderblad op zich te nemen, dat wordt uitgegeven door Dewinters Dienst Organisatie. ‘Nog een tijdschrift erbij,' maakt Dieudonné zich vrolijk, die daarmee op alle echelons van het VB aanwezig is.[27] In 1993 springt Dewinters Dienst Organisatie de documentatiebank van KOSMOS al eens ter hulp. ‘De noodzakelijkheid en het belang van het werk van KOSMOS kan niet genoeg onderlijnd worden,' schrijft hij in het Kaderblad, dat een paar duizend Blok-kaderleden verspreid over heel Vlaanderen ontvangen. ‘Alle nationalisten hebben baat bij het optimaal functioneren van deze studiekring. Want KOSMOS bestudeert juist die maatschappelijke krachten die dagelijks ageren tegen het nationalisme en tegen het Vlaams Blok. [...] Wij vragen dan ook aan alle kaderleden KOSMOS te helpen bij haar zoektocht naar documentatie en informatie van en over alle linkse activiteiten. Wij vragen u dan ook alle persknipsels alsook alle linkse propaganda, zoals pamfletten, affiches en brochures die in uw bezit zijn of komen te zenden naar postbus 69 van KOSMOS in 2140 Borgerhout. Uiteraard kan deze documentatie ook bezorgd worden via één van onze secretariaten, wij zorgen dat het ter plaatse komt.' Dewinter eindigt zijn oproep met een bede om financiële steun voor KOSMOS.[28]
Geheime agenten
Daarmee moeten onder meer de talloze tijdschriften betaald worden waarop Dieudonné zich, al dan niet via tussenpersonen, abonneert. De meeste informatie haalt hij uit de lectuur van min of meer publieke bronnen. Zelf maakt hij de volgende opsomming: ‘Wij zoeken �*lle mogelijke informatie en documentatie over al deze organisaties en de personen die er in actief zijn of waren. Dit wil zeggen: alle mogelijke tijdschriften, pamfletten, posters, folders, zelfklevers, krantjes, boeken, audio-visueel materiaal (film, foto, klankband) geschreven of uitgegeven door linkse personen, organisaties of uitgeverijen, naast kranten- en tijdschriftenartikels, boeken en ander mogelijk bewijsmateriaal over linkse activiteiten. Het meest onooglijke papiertje dat voor u waardeloos lijkt, kan voor ons van enorm belang zijn.'[29]
Maar KOSMOS schuwt ook andere, meer duistere, werkwijzen niet om aan informatie te komen. Soms worden er regelrechte spionage- en infiltratietechnieken gebruikt. Zo beschikt KOSMOS over een eigen fotodatabank met wellicht enkele duizenden kiekjes die onder meer tijdens anti-Blokmanifestaties worden geschoten. Dat soort werkwijzen hangt extreem-rechts niet aan de grote klok. Dewinter bijvoorbeeld houdt de schijn hoog wanneer hij schrijft: ‘Zonder zich een wetenschappelijk aureool aan te meten blijkt Stalmans meer blijk te geven van een deontologische code dan heel wat van de linkse journalisten die menen het Vlaams Blok en het nationalisme te moeten bezwadderen.'[30]
Niet alleen bezoeken allerhande vrijwilligers in opdracht van KOSMOS linkse manifestaties, debatavonden en infobeurzen op zoek naar nuttige informatie, sommigen gaan nog een stap verder. Zo drukt Dieudonné in 1996 zeer vertrouwelijke inside informatie af van de trotskistische organisatie Militant Links, vergezeld van volgende uitleg: ‘KOSMOS ontving een ano*niem schrij*ven van "een ontgoochelde linkse student" uit Gent. [...] Bij deze brief had de afzender interne documenten gevoegd van de extreem-linkse organisatie Militant Links, beter bekend door haar mantelorganisatie Blokbuster. [...] Normaal gaan wij niet in op anonieme zendingen, maar deze maal maken wij toch een uitzon*dering, daar er na zorgvuldig onderzoek over de authen*citeit van de documenten geen twijfel kan bestaan.'[31]
In werkelijkheid is de informatie afkomstig van ene Jeroen Mol, niet bepaald een ‘linkse student'. Mol (°1974) is een rechts-extremist en ex-para die tot 1995 in Hasselt woont. Daar militeert hij onder meer in het Vlaams Blok en in Voorpost. In 1996 duikt Mol op in Brugge. Niemand kent daar zijn verleden zodat hij probleemloos onder een schuilnaam kan infiltreren in de plaatselijke Blokbusterkern. Blokbuster is een kleine organisatie met een grote dadendrang. Ze organiseert tientallen protestacties tegen Blok-bijeenkomsten en groeit op korte tijd uit tot de militantste anti-fascistische organisatie. Extreem-rechts kan het bloed van de Blokbusters wel drinken. Geen wonder dus dat Jeroen Mol in april 1996 net daar infiltreert. Hij wint er allerlei interne informatie in en legt verschillende militanten op de gevoelige plaat vast. Of Mol op eigen houtje handelde, dan wel in opdracht werd nooit uitgemaakt. Feit is wel dat die informatie later in de kolommen van KOSMOS opduikt.
Dieudonnés aversie voor alles wat naar links ruikt, neemt soms rare vormen aan. Bij de bespreking van de officieuze lijst van subversieve organisaties constateert Dieudonné alias Jan Stalmans dat er enkele linkse Vlaams-nationalistische groeperingen niet op voorkomen. Onder de suggestieve titel ‘Voorstel tot uitbreiding van de lijst' drukt hij vervolgens hun namen af. Daartussen prijkt onder andere Meervoud, het tijdschrift van de links-nationalistische Werkgroep Arbeid, waarvan voorts nog de solidariteitscomités met de Basken en de Ieren worden vermeld. Dieu*donnés aanbeve*lingen vallen niet in dove*mans*oren. In de KOS*MOS-nieuw*sbrief Door*zicht schrijft hij een tijdje later tevreden: 'Of het nu toeval is of niet, maar enkele van die organisaties die merk*waar*dig genoeg toen niet op de lijst van subversieve organisa*ties voorkwamen, staan er nu wél in. Is KOSMOS dan toch beter geïnfor*meerd dan de Belgi*sche staats*vei*ligheid? En dan nog wel zonder geheime agenten!'[32]
Lekken
In het najaar van 1998 verdwijnt de KOSMOS-rubriek ‘Open dossier' plotsklaps uit het partijblad. De lezers van het Vlaams Blok Magazine vernemen niet waarom. Het Voorpost-blad Revolte, waaraan Dieudonné ook al die tijd is blijven meewerken, licht in zijn laatste nummer van 1998 wel een tipje van de sluier. KOSMOS blijkt het onderwerp uit te maken van een diepgaand onderzoek door de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer, die de naleving van de Privacywet van 1992 controleert. ‘Dit onderzoek,' zo licht Dieudonné in een afscheidsbrief toe, ‘had na een klacht vanuit extreem-linkse hoek dermate vorm aangenomen dat per 4 augustus 1998 beslist werd om de werking van KOSMOS te staken. KOSMOS kon het zich namelijk niet veroorloven zijn medewerkers bloot te stellen aan vervolging wegens een "al dan niet vermeende" inbreuk op de Privacywet, noch dat de goede naam en reputatie van de steunende Vrienden van KOSMOS in de pers door het slijk zou worden gesleept. Het zou trouwens niet volledig uit te sluiten zijn dat een vervolging van één of meerdere KOSMOS-medewerkers alsnog zou volgen wat in het slechtste geval zou kunnen leiden tot een maximum boete van 20 miljoen frank!'[33]
Dieudonné kiest het zekere voor het onzekere. Alle publieke acitiviteiten worden stopgezet, postbussen opgezegd en bankrekeningen afgesloten. Het KOSMOS-tijdschrift Doorzicht (in 1996 nog zwaar gepromoot in het Blok-maandblad[34]) houdt op te verschijnen, de nog prille KOSMOS-website wordt van het Internet gehaald en de Vrienden van KOSMOS worden ontbonden. Officieel bestaat KOSMOS dus niet meer, maar Dieudonné heeft zijn inmiddels zeer omvangrijke archief, dat hij de voorbije achttien jaar minutieus heeft opgebouwd, wel in veiligheid gebracht. De Nederlandse tak van KOSMOS, die opereert onder de naam KOLOM (Kritisch Onderzoek Linkse Ondermijning) blijft wel openlijk actief, onder meer via Revolte. Dat meldt voorts nog dat ‘zij (KOLOM) voorlopig ook de werkzaamheden in Vlaanderen waarnemen'.[35]
Dieudonné zelf houdt zich voorlopig op de achtergrond. Al blijft hij wel ‘ten persoonlijke titel' en ‘met het volle respect voor de bestaande wetgeving' het onderwerp op de voet volgen. ‘Het eindsaldo van de KOSMOS-financies zal deels worden besteed om de uitgebreide linkse en multiculturele lectuur van Luk Dieudonné op peil te houden,‘ weet Revolte nog te melden. ‘Wij hopen dan ook eerlang opnieuw van kosmonaut Dieudonné te horen,' besluit het blad.[36] Op 25 maart 2000 spreekt Dieudonné op een vormingsavond van de Vlaamse Jongeren Mechelen (VJM). Het onderwerp: ‘De Multicul, erfenis van Mei ‘68'.[37]
Dieudonné blijft zijn werkgever, het VB, voorts met raad en daad bijstaan op het vertrouwde terrein. Begin 1999 publiceert hij in de VVBM-Nieuwsbrief een artikel dat de VB-mandatarissen moet waarschuwen tegen al te nieuwsgierige blikken. 'Lekken in het Vlaams Blok?' luidt de titel van het bewuste artikel, dat Dieudonné als volgt inleidt: 'Omdat het Vlaams Blok een Vlaams-nationalistische partij is die streeft naar de onafhankelijkheid van Vlaanderen en daardoor de verdwijning van België beoogt, is onze partij niet erg geliefd in overheids- en overheidsgetrouwe kringen. Dit heeft tot gevolg dat onze mandatarissen en kaderleden en soms zelfs gewone leden niet enkel op een ongezonde aandacht mogen rekenen van een bepaalde soort sensatiejournalisten en extreemlinks tuig, maar ook van allerlei veiligheidsdiensten. Vooral onze mandatarissen moeten zich daar bewust van zijn en er steeds mee rekening houden. Zonder spionagetoestanden te willen oproepen, is het beslist geen overbodige luxe even in te gaan op een aantal eenvoudige middelen om het politieke tegenstanders zo moeilijk mogelijk te maken bij hun zoektocht naar "informatie" over het Vlaams Blok.'
Dieudonné raadt aan steeds de grootste discretie aan de dag te leggen en altijd op de hoede te zijn voor het afluisteren van vergaderingen, maar ook van cafégesprekken na een vergadering. ‘Ook wat partij- en fractiedocumenten betreft dient men de nodige maatregelen te treffen tegen inbraak of tegen onbevoegde ogen. [...] Vanzelfsprekend worden gegevens betreffende de interne partij- of fractiewerking (bv. ledenlijsten, verslagen e.d.) nooit aan derden doorgegeven. [...] Personen die betrapt worden op het doorspelen van interne partijgegevens aan buitenstaanders (pers, veiligheidsdiensten of politieke tegenstanders, ...) plaatsen zichzelf onherroepelijk buiten de partij. [...] Ook met het weggooien van papieren dient men de nodige omzichtigheid aan de dag te leggen. Oude publicaties van de partij en uitnodigingen voor etentjes of feestjes kunnen met de oudpapierophaling worden meegegeven, maar handgeschreven en getypte notities, verslagen, oude ledenlijsten en dito financiële bewijsstukken, of gelijk welk intern partij- of fractiemateriaal wordt best vernietigd. Men kan deze documenten bijvoorbeeld verbranden in de open haard of een papierversnipperaar benutten.'
En alsof hij van het tegendeel verdacht zou kunnen worden, eindigt Dieudonné met de woorden: ‘Wij hebben niets te verbergen, maar we moeten de heren beroeps- en amateursnuffelaars ook niet wijzer maken dan ze eventueel al zijn.'[38]
Were Di-voorzitter Bert van Boghout schudt meewarig het hoofd bij het lezen van Dieudonnés raadgevingen. ‘Met al onze verontschuldigingen: dit artikel is beledigend voor de plaatselijke VB-functionarissen, waarvan l.d. veronderstelt dat het idioten zijn. En dat inderdaad de indruk geeft dat het Vlaams Blok heel wat te verbergen heeft.'[39]
Luk Dieudonné werk nog steeds op het nationaal secretariaat van het VB. Hij is er verantwoordelijk voor de ledenadministratie. De juiste man op de juiste plaats, allicht.
|
|
15 januari 2007, 21:35
