Links: te academisch gerichte programma's? - Pagina 2

Ambiorix · 20 augustus 2008, 16:31

een scheut populisme kan op zich geen kwaad, als het maar een goeie onderbouw heeft.

RodeLantaarn · 20 augustus 2008, 18:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ambiorix

een scheut populisme kan op zich geen kwaad, als het maar een goeie onderbouw heeft.

Blijkbaar is dat een vereiste om het volk mee te krijgen. Persoonlijk vind ik partijen met een populistische werkwijze nogal ongeloofwaardig.

jamás será vencido · 21 augustus 2008, 02:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door RodeLantaarn

Blijkbaar is dat een vereiste om het volk mee te krijgen. Persoonlijk vind ik partijen met een populistische werkwijze nogal ongeloofwaardig.

De boodschap van marijnissen is nochtans er nochtans één die veel linksen met onderbouwde meningen kunnen ondersteunen. Het is de vorm van de boodschap die duidelijker is voor meer mensen. De inhoud is dezelfde, maar vertaalt.

Raccoon · 21 augustus 2008, 11:11

Beperk ik me nu even tot de establishmentpartijen dan ligt naar mijn mening het probleem niet enkel bij de programma's. Ze zijn volgens mij ook niet altijd te academisch. De programma's zijn het product van een groter wordende maatschappelijke "breuk" of kloof. Het probleem is is de ongeloofwaardigheid van wat vaak het establishment wordt genoemd, maar wat ik de staat (in al haar facetten) zal noemen. Die ongeloofwaardigheid wordt gecreëerd door maatschappelijke problemen.

Sinds het begin van de twintigste eeuw is de staat nauwelijks nog weg te denken uit het dagelijks leven. Ze is overal bij betrokken en het neoliberalisme heeft dat niet kunnen veranderen; ze heeft enkel de staat financiëel leeggezogen ten voordele van de winsten. Maar na verloop van tijd is deze staat - het establishment - haar geloofwaardigheid beginnen verliezen. Veel mensen geloven niet meer dat partijen nog hun beloftes nakomen. Bovendien is politierepressie de laatste jaren toegenomen, tezamen met corruptie en "vriendjespolitiek". Deze kwalen zijn er altijd al geweest, maar er zijn nu heel wat meer belangen en financiële middelen mee gemoeid. Daar komt nog eens bij kijken dat de kloof tussen arm en rijk in veel gevallen toeneemt. Ook de ontevredenheid neemt doe. Bovendien staat de sociale zekerheid al jaren onder druk, en dat in de meeste landen waar sociale zekerheid bestaat. En ook zijn er ook problemen met het onderwijs. En er is vandaag geen enkele "regeerpartij" die fundamenteel gaat breken met die scheve verhoudingen.

In die context is het geen wonder dat partijprogramma's geen directe binding hebben met "de kiezer" en dus te intellectueel of academisch overkomen. De mensen die gaan stemmen hebben weinig voeling met programma's en gaan vaak maar voor een bepaald aspect dat ze goed vinden, of ze interpreteren de dingen verkeerd en stemmen op de verkeerde partij. Programma's vinden ook geen oplossing voor de diepere problemen die er vandaag heersen. Electorale campagnes houden nu nauwelijks nog duurzame, reële beloftes in.
Het blijft dus voor veel mensen gewoon een intellectueel gedoe dat ze nauwelijks kunnen ondersteunen. Enkele decennia geleden was er wel nog een grotere binding tussen programma en de kiezers, maar de programma's hadden toen concepten die niet altijd reëel waren. De breuk die zich tussen het establishment en de basis manifesteert vind je nu eindelijk ook terug in de programma's. De ideeën hebben nu eindelijk de realiteit bijgehaald.

Socialisme - een woord dat jarenlang in de programma's van socialistische of linkse partijen is blijven hangen - is nu eindelijk naar de prullebak verwezen (of althans haar inhoud). De sp.a kan vandaag niet steunen op de ideologie van het socialisme. De realiteit heeft er al op gewezen dat de sp.a die niet kan nastreven. Natuurlijk staan er af en toe opnieuw partijen op die zich weer socialistisch gaan manifesteren. En soms hebben die ook een groot succes. Kijk naar de SP in Nederland. Soms gaan oude establishmentpartijen socialisme opnieuw opnemen; zoals de SPD in Duitsland, maar dan onder druk van Die Linke natuurlijk! Het is echter de vraag hoe lang dat zal blijven duren. Als de partijen falen en niet het socialisme maar het (neo)liberalisme ondersteunen dan is het maar een kwestie van tijd vooraleer ook hun programma's de maatschappelijke breuk vertonen.

Populisme lijkt een relatief goede oplossing voor zij die aan geloofwaardigheid ontbreken. Zo hou je de mensen even zoet, niet?

Sjaax · 21 augustus 2008, 23:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Raccoon

Beperk ik me nu even tot de establishmentpartijen dan ligt naar mijn mening het probleem niet enkel bij de programma's. Ze zijn volgens mij ook niet altijd te academisch. De programma's zijn het product van een groter wordende maatschappelijke "breuk" of kloof. Het probleem is is de ongeloofwaardigheid van wat vaak het establishment wordt genoemd, maar wat ik de staat (in al haar facetten) zal noemen. Die ongeloofwaardigheid wordt gecreëerd door maatschappelijke problemen.

Sinds het begin van de twintigste eeuw is de staat nauwelijks nog weg te denken uit het dagelijks leven. Ze is overal bij betrokken en het neoliberalisme heeft dat niet kunnen veranderen; ze heeft enkel de staat financiëel leeggezogen ten voordele van de winsten. Maar na verloop van tijd is deze staat - het establishment - haar geloofwaardigheid beginnen verliezen. Veel mensen geloven niet meer dat partijen nog hun beloftes nakomen. Bovendien is politierepressie de laatste jaren toegenomen, tezamen met corruptie en "vriendjespolitiek". Deze kwalen zijn er altijd al geweest, maar er zijn nu heel wat meer belangen en financiële middelen mee gemoeid. Daar komt nog eens bij kijken dat de kloof tussen arm en rijk in veel gevallen toeneemt. Ook de ontevredenheid neemt doe. Bovendien staat de sociale zekerheid al jaren onder druk, en dat in de meeste landen waar sociale zekerheid bestaat. En ook zijn er ook problemen met het onderwijs. En er is vandaag geen enkele "regeerpartij" die fundamenteel gaat breken met die scheve verhoudingen.

In die context is het geen wonder dat partijprogramma's geen directe binding hebben met "de kiezer" en dus te intellectueel of academisch overkomen. De mensen die gaan stemmen hebben weinig voeling met programma's en gaan vaak maar voor een bepaald aspect dat ze goed vinden, of ze interpreteren de dingen verkeerd en stemmen op de verkeerde partij. Programma's vinden ook geen oplossing voor de diepere problemen die er vandaag heersen. Electorale campagnes houden nu nauwelijks nog duurzame, reële beloftes in.
Het blijft dus voor veel mensen gewoon een intellectueel gedoe dat ze nauwelijks kunnen ondersteunen. Enkele decennia geleden was er wel nog een grotere binding tussen programma en de kiezers, maar de programma's hadden toen concepten die niet altijd reëel waren. De breuk die zich tussen het establishment en de basis manifesteert vind je nu eindelijk ook terug in de programma's. De ideeën hebben nu eindelijk de realiteit bijgehaald.

Socialisme - een woord dat jarenlang in de programma's van socialistische of linkse partijen is blijven hangen - is nu eindelijk naar de prullebak verwezen (of althans haar inhoud). De sp.a kan vandaag niet steunen op de ideologie van het socialisme. De realiteit heeft er al op gewezen dat de sp.a die niet kan nastreven. Natuurlijk staan er af en toe opnieuw partijen op die zich weer socialistisch gaan manifesteren. En soms hebben die ook een groot succes. Kijk naar de SP in Nederland. Soms gaan oude establishmentpartijen socialisme opnieuw opnemen; zoals de SPD in Duitsland, maar dan onder druk van Die Linke natuurlijk! Het is echter de vraag hoe lang dat zal blijven duren. Als de partijen falen en niet het socialisme maar het (neo)liberalisme ondersteunen dan is het maar een kwestie van tijd vooraleer ook hun programma's de maatschappelijke breuk vertonen.

Populisme lijkt een relatief goede oplossing voor zij die aan geloofwaardigheid ontbreken. Zo hou je de mensen even zoet, niet?

Goede analyse van de oppervlakkige verschijnselen.
Als je wat dieper analyseert, zul je de veranderde verhoudingen tussen kapitaal en arbeid erbij moeten betrekken. Hierover heb ik al eens een discussie proberen aan te zwengelen met Eric Feremans (http://forum.politics.be/showthread.php?t=109738).

Raccoon · 22 augustus 2008, 09:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Goede analyse van de oppervlakkige verschijnselen.
Als je wat dieper analyseert, zul je de veranderde verhoudingen tussen kapitaal en arbeid erbij moeten betrekken.

Ik heb kapitaal vermeden, juist omdat ik (de rol van) het kapitaal nog niet onder de knie heb.

DSC · 13 maart 2009, 10:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Mooie toespraak!

Waarom is er eigenlijk geen Jan Marijnissen in België?

1. Omdat de sp.a hier onherroepelijk met het concept 'socialisme' verbonden is voor de bevolking, in Nederland is de PvdA openslijk 'sociaal-democratisch'. We hebben dus een ander concept nodig dat een in vele opzichten gelijkaardige boodschap als de SP draagt en waar Vlaanderen kan achterstaan. 3 times guess wat dat in mijn ogen is.

2. Er is veel onwil van de media: de commerciëlen willen geen LINKS alternatief en de VRT wil geen links ALTERNATIEF uit loyaliteit jegens de sp.a (zie maar naar CAP-verhaaltje).

3. Links is te dogmatisch en te verdeeld in Vlaanderen.

4. De boventoon van rechts in de keuze van debatsthema's en het feit dat het Belgisch sociaal systeem nog (deels terecht, deels onterecht) een goede reputatie geniet.

5. Het oprukkende flamingantisme en de diabolisering van de 'linkse Walen' als de erfvijand.

20 augustus 2008, 16:31	#21
Ambiorix Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 22 juli 2004 Berichten: 16.218	een scheut populisme kan op zich geen kwaad, als het maar een goeie onderbouw heeft.

21 augustus 2008, 11:11	#24
Raccoon Burger Geregistreerd: 28 december 2006 Berichten: 106	Beperk ik me nu even tot de establishmentpartijen dan ligt naar mijn mening het probleem niet enkel bij de programma's. Ze zijn volgens mij ook niet altijd te academisch. De programma's zijn het product van een groter wordende maatschappelijke "breuk" of kloof. Het probleem is is de ongeloofwaardigheid van wat vaak het establishment wordt genoemd, maar wat ik de staat (in al haar facetten) zal noemen. Die ongeloofwaardigheid wordt gecreëerd door maatschappelijke problemen. Sinds het begin van de twintigste eeuw is de staat nauwelijks nog weg te denken uit het dagelijks leven. Ze is overal bij betrokken en het neoliberalisme heeft dat niet kunnen veranderen; ze heeft enkel de staat financiëel leeggezogen ten voordele van de winsten. Maar na verloop van tijd is deze staat - het establishment - haar geloofwaardigheid beginnen verliezen. Veel mensen geloven niet meer dat partijen nog hun beloftes nakomen. Bovendien is politierepressie de laatste jaren toegenomen, tezamen met corruptie en "vriendjespolitiek". Deze kwalen zijn er altijd al geweest, maar er zijn nu heel wat meer belangen en financiële middelen mee gemoeid. Daar komt nog eens bij kijken dat de kloof tussen arm en rijk in veel gevallen toeneemt. Ook de ontevredenheid neemt doe. Bovendien staat de sociale zekerheid al jaren onder druk, en dat in de meeste landen waar sociale zekerheid bestaat. En ook zijn er ook problemen met het onderwijs. En er is vandaag geen enkele "regeerpartij" die fundamenteel gaat breken met die scheve verhoudingen. In die context is het geen wonder dat partijprogramma's geen directe binding hebben met "de kiezer" en dus te intellectueel of academisch overkomen. De mensen die gaan stemmen hebben weinig voeling met programma's en gaan vaak maar voor een bepaald aspect dat ze goed vinden, of ze interpreteren de dingen verkeerd en stemmen op de verkeerde partij. Programma's vinden ook geen oplossing voor de diepere problemen die er vandaag heersen. Electorale campagnes houden nu nauwelijks nog duurzame, reële beloftes in. Het blijft dus voor veel mensen gewoon een intellectueel gedoe dat ze nauwelijks kunnen ondersteunen. Enkele decennia geleden was er wel nog een grotere binding tussen programma en de kiezers, maar de programma's hadden toen concepten die niet altijd reëel waren. De breuk die zich tussen het establishment en de basis manifesteert vind je nu eindelijk ook terug in de programma's. De ideeën hebben nu eindelijk de realiteit bijgehaald. Socialisme - een woord dat jarenlang in de programma's van socialistische of linkse partijen is blijven hangen - is nu eindelijk naar de prullebak verwezen (of althans haar inhoud). De sp.a kan vandaag niet steunen op de ideologie van het socialisme. De realiteit heeft er al op gewezen dat de sp.a die niet kan nastreven. Natuurlijk staan er af en toe opnieuw partijen op die zich weer socialistisch gaan manifesteren. En soms hebben die ook een groot succes. Kijk naar de SP in Nederland. Soms gaan oude establishmentpartijen socialisme opnieuw opnemen; zoals de SPD in Duitsland, maar dan onder druk van Die Linke natuurlijk! Het is echter de vraag hoe lang dat zal blijven duren. Als de partijen falen en niet het socialisme maar het (neo)liberalisme ondersteunen dan is het maar een kwestie van tijd vooraleer ook hun programma's de maatschappelijke breuk vertonen. Populisme lijkt een relatief goede oplossing voor zij die aan geloofwaardigheid ontbreken. Zo hou je de mensen even zoet, niet?