Deflatie iemand?

[Erw]

http://www.mises.org/article.aspx?Id=1241

De Zegeningen van Deflatie

Stel dat je op een zaterdag een winkeltrip maakt en het winkelcentrum inrijdt, en een bord ziet waarop staat "50% korting op alles". Dat is goed nieuws, niet?

Of stel dat je op de automarkt een nieuwe auto zoekt, en een schok krijgt als je de prijslabels leest: de auto's zijn goedkoper dan gedacht. Verbazingwekkend en wonderbaar!

Of stel dat je betaalt voor je dochters schoolopleiding en ontdekt dat je meer geld hebt gespaard dan nodig omdat de prijs van de opleiding en de boeken lager is dan je verwachtte.

Laat er glorie zijn!

Of laten we het eens bekijken vanaf het standpunt van bedrijven. Je bent een producent en je grootste kostenfactor is stalen onderdelen. Na vele jaren, zelfs decennia, van stijgende prijzen voor kogellagers en andere machine-onderdelen, gaan je kosten plots dalen. De kost om goederen te vervangen werd dramatisch verkleind. Dat laat ruimte voor meer investeringen, reklame, loon voor werknemers, en opgewekte investeerders met dividend. Het is een win-win situatie voor iedereen.

Tot zover, "deflatie" lijkt een glorieus ding te zijn. Maar wacht, zegt de volks wijsheid. Consumenten en bedrijven kunnen er voordeel uit halen, jazeker, maar wat inzake verkopers? Die willen altijd de hoogst mogelijke prijs voor hun waren. Moest Dell zijn zin krijgen, elke computer zou 1 miljoen dollar kosten, en ze zouden dat zeker eisen moesten ze dezelfde hoeveelheid computers mee kunnen verkopen aan deze prijs als ten opzichte van 1000 dollar. Dito willen consumenten precies 0 dollar betalen voor wat ze kopen. Het is het onderlinge spel tussen deze twee ideale werelden dat de marktprijs tot stand doet komen.

Moesten bedrijven de deugd voelen van concurrentiedruk om te verkopen aan altijd lagere prijzen, hoe kunnen ze dan een stuiver verdienen? Door efficiënter te worden. Iedereen die ooit in een bedrijf heeft gewerkt weet dat efficiëntie iets is dat bedrijven enkel doen wanneer ze genoodzaakt zijn. Een monopolist ziet geen concurrentie (denk aan een overheidstolweg) en kan dus hoge prijzen eisen en verschrikkelijke inefficiënties jaar na jaar behouden. Een bedrijf in een concurrentie-omgeving niet.

De computerindustrie zelf illustreert dat het best. Prijzen doken zelfs als de verkoop piekte. Computerbouwers èn verkopers hebben er handig van geprofiteerd. En dit is geen alleenstaand geval. Hetzelfde gebeurde bij toestellen, die doorheen de jaren dramatisch in prijs daalden zelfs bij almaar hoger en hoger stijgende verkoop. Waarom? Omdat de fabrieken beter en beter werden in doen wat ze doen, en was het hen dus mogelijk om winsten te maken zelfs in het uitzicht van voortdurende prijsdalingen.

We zien dus dat er geen conflict is tussen wat de consumenten wensen (altijd lagere prijzen) en algemeen gezonde economie. Wat goed is voor consumenten is goed voor iedereen. Je kan enkel verwonderd zijn over de vele economisten en commentaargevers die het publiek pogen ervan te overtuigen dat deflatie een zeer schrikwekkend ding is. Terwijl ze dat doen verheugen ze zich op het elitaire verbonden aan het opwekken van een onintuïtieve conclusie, maar in dit geval, het is simpelweg fout. De eerste intuïtie dat koopjes een goede zaak zijn is exact de juiste. In scherpzinnige economische theorie is het algemene gevoel soms alles wat je nodig hebt.

En toch, veel experten zeggen nog steeds dat we "ons zorgen moeten maken over dalende prijzen", omdat die een "vernietigende kracht" (volgens Martin Wolks van MSNBC, bijvoorbeeld). Hij legt het uit als volgt: "Terwijl prijzen blijven dalen, wordt geld steeds waardevoller...". Totzover goed!

Maar hij gaat verder om te zeggen dat dit is eigenlijk een slechte zaak omdat het "een enorme neiging voor consumenten en bedrijven maakt om geld niet uit te geven. De economische activiteit vertraagt, werkloosheid neemt toe en de vraag blijft verder dalen". Wel, dat gaat ervan uit dat consumenten er iets bij winnen om geld tot in het oneindige op te potten en nooit iets te kopen, wat absurd is. Het klopt dat dalende prijzen de neiging tot sparen verhoogt, maar de periode dat de voorkeur van consumenten sparen is in plaats van uit geven kan enkel de weg vrijmaken voor een toekomstige economische groei. Consumenten sparen voor een reden, met name later uitgeven.

Wolk's volgend punt gaat over de gevolgen van deflatie voor krediet. Deflatie maakt het 'veel moeilijker om bestaande leningen terug te betalen". Het klopt dat leningen worden terugbetaald in dollars die meer waard zijn dan deze die werden geleend. Maar dat is deel van het risico dat iemand in de eerste plaats neemt wanneer hij beslist om te lenen. Moesten we allemaal perfect kunnen voorspellen dan zou ons gedrag merkelijk wijzigen. Maar dit is geen zaak om de pause-toets van economische kwesties in te drukken. Wat deflatie doet is lenen ontmoedigen en aanmoedigen om de nu gespaarde sommen later voor investeringsdoeleinden te gebruiken. Het betekent een beloning voor goed gefinancieerde fabrieken en individuen - algemeen toch een goed ding.

Nu komen we tot het heilig kruis van deze materiek: de Grote Depressie. De veronderstelling is dat dalende prijzen op één of andere manier de economie deden krimpen. In feite was het het na-effect van de snelle groei gecombineerd met massieve overheidsingreep dat de depressie veroorzaakte.
Het enige positieve ding in de hele periode van de jaren dertiger jaren van de vorige eeuw was precies de dalende prijzen die de dollar deden verhogen in waarde. Dalende prjzen (a dalende levenskost) zijn wat Murray Rothbard omschreef als het "grote voordeel" van recessies. Als je je de Grote Depressie kunt inbeelden zonder de dalende prijzen, dan heb je een beeld tevoorschijn getoverd dat veel slechter is dan de realiteit.

Vraag jezelf eens tijdens economisch mindere tijden, wil je dat je geld stijgt of daalt in waarde? Als je toekomstige werkzekerheid twijfelachtig is, wil je dan meer of minder betalen voor goederen? Als je maar weinig opzij kunt zetten, wil je dat dat dan in de toekomst meer of minder koopkracht heeft? Als je deze vragen rationeel beantwoord dan kan je inzien dat deflatie wonderbaar is voor iedereen, en het spaarfatsoen van een periode van economische samentrekking. Doorheen de 19de eeuw, prijzen daalden in periodes van economische groei, wat precies te verwachten is. Dit is allemaal ten goede.

Zoals Rothbard zei, "eerder dan een te bestrijden probleem waar je mee wordt afgedreigd, dalende prijzen door stijgende productie is een wonderbaarlijke langetermijn trend van onbelemmerd kapitalisme. De trend van de Industriële Revolutie in het Westen was dalende prijzen, dewelke een stijgende levensstandaard verspreidden voor elke persoon, dalende kosten, dewelke bedrijven over het algemeen hun rendabiliteit deed behouden, en stabiele monetaire loonstandaarden - dewelke geleidelijk stijgende echte lonen in termen van koopkracht weerspiegelden. Dit is een te verheerlijken en te verwelkomen proces eerder dan om buitengestampt te worden.

Als we moeten recessies hebben, maak hen dat deflationaire recessies. Wat veel slechter is is het fenomeen van inflationaire recessies die Keynesianen ons altijd pogen op te dringen. Om dezelfde reden dat deflatie een goede zaak is, zijn stijgende prijzen gedurende een recessie de slechtst mogelijk zaak, omdat ze sparen en investeren in de toekomst ontmoedigen. Ze bevorderen huidige consumptie en hollen de kapitaalbasis benodigd voor toekomstige economische groei uit. Ze verlengen lijden op elk mogelijke wijze.

Dus kunnen we inzien dat het alom aangenomen voorschrift om deflatie te vermijden, met name inflatie, het slechtst mogelijke pad is. Maar dit is precies hetgeen de Fed heeft onderschreven http://www.federalreserve.gov/boardd...21/default.htm als beleid. Het is nauwelijks verbazend dat de centrale planners die ons leven regelen net het beleid aannemen dat ons er zoveel slechter af zal doen komen.

Gelukkig bevat de vrije markt mechanismes die de inflatiepogingen van de Fed kunnen omzeilen.
Het zou kunnen dat de banken het hard krijgen om nieuw geld aan de mensen op te dringen en in de plaats daarvan werken om hun balansen te beschermen. Ook bedrijven die zich sneden aan de economische samentrekking zouden kunnen vermijden om verder in krediet te gaan, ongeacht hoe goedkoop ze kunnen lenen. In dit geval zouden prijzen dalen ongeacht of de Fed dat wil of niet.

In economie is het een goede regel dat wat goed is voor individuen en families ook goed is voor de economie. Iedereen wil een koopje, hetwelke een lage prijs is. Spijtig genoeg, in ons huidige tijden van inflatie, lagere prijzen beïnvloeden enkel specifieke producten en sectoren. Moge het genot die we hebben in dalende prijzen voor electronica uitgebreid worden naar eender wat en alles wat de kopen. Laat de commentatoren zich ergeren en zorgen maken over wat hun bedrieglijke macro-economische modellen hen zeggen. De rest van ons kan achteroverleunen en onze levensstandaard zien rijzen en rijzen.

Spijtig genoeg, ik twijfel eraan dat we enige deflatie gaan zien. Zelfs gebaseerd op de gegevens uit de laatste tien jaar, algemene prijsstijgingen zijn nog steeds de regel.
In feite, sinds 1913 en het oprichten van de Fed, heeft de dollar 95% van zijn waarde verloren. Het is veel waarschijnlijker dat deze diefstal verder zal gaan dan dat onze verloren koopkracht teruggegeven wordt aan haar rechtmatige eigenaars: u en ik.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Het gaat niet over gematigde deflatie, noch over gematigde inflatie. Gematigde inflatie is zelfs de motor van een goede economie. Maar een deflatoire spiraal kan echt catastrofaal zijn.

Zware deflatie heeft het nadeel dat mensen machteloos zijn want geen kans hebben om terug werk te vinden, en hun eigen geldreserve nooit volstaat om een lange periode van werkloosheid te overleven. Mensen zijn consumenten met een beperkte geldreserve, en tijdens een deflatoire crisis kunnen ze niks lenen. Wanneer ze op straat staan groeit die reserve dus niet aan maar blijven ze wel besteden omdat ze moeten overleven.

Noem eens een paar voordelen van zware deflatie?

Leer eens het verschil tussen monetaire deflatie - wat inderdaad erg kan zijn, met vakbonden, prijscontroles en dergelijke - en reële deflatie, wat een zegen is, maar wordt verkomen door de monetaire inflatie, die afschuwelijk is.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door nun

Protectionisme kan wel kostenverhogend zijn, waardoor prijzen stijgen. Ipv meer geld voor eenzelfde hoeveelheid goederen, nu minder goederen voor eenzelfde hoeveelheid geld. Verschil met dit soort 'inflatie' en monetaire inflatie is dat deze inflatie uiteindelijk ergens moet stoppen. Kostenverhogingen zijn geen bron van eeuwenlange inflatie.

Ik weiger dat inflatie te noemen, om de simpele reden dat het mss zo is dat bepaalde consumptiegoederen stijgen in prijs, maar wat alleen maar kan betekenen dat er minder geld is voor andere zaken, die dan noodzakelijkerwijze in prijs dalen - of verdwijnen.

De enige, correcte, definitie van inflatie is meer geld, zonder dat er een commodity tegenover staat.

[nun]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ik weiger dat inflatie te noemen, om de simpele reden dat het mss zo is dat bepaalde consumptiegoederen stijgen in prijs, maar wat alleen maar kan betekenen dat er minder geld is voor andere zaken, die dan noodzakelijkerwijze in prijs dalen - of verdwijnen.

De enige, correcte, definitie van inflatie is meer geld, zonder dat er een commodity tegenover staat.

Ja het is ook geen echte inflatie, maar het voelt zo wel aan. In dit geval kan er wel een stijging van het algemene prijsniveau plaatsvinden en is het geen relatieve prijsstijging.

Protectionisme zorgt voor dalende productiviteit, waardoor er minder goederen geproduceerd worden. Voor eenzelfde hoeveelheid geld, zijn er dus minder goederen waardoor alle prijzen stijgen. Dit is volledig analoog met een stijging van de nominale geldhoeveelheid.

Reële prijzen = (hoeveelheid geld) / (hoeveelheid goederen)
Normale inflatie stijgt de teller, protectionisme daalt de noemer. Je ziet dat het effect hetzelfde is.

De reden waarom dit niet vaak voorkomt is omdat productiviteit een stijgende trend vertoont en geen dalende. Daarom is het de teller die stijgt, maar de noemer kan ook een aantal jaar dalen.

[AdrianHealey]

In dit geval kan er wel een stijging van het algemene prijsniveau plaatsvinden en is het geen relatieve prijsstijging.

Hoe?
Ofwel worden alle prijzen in de supermarkt & kapitaalsgoederen betaald, en dan heb je minder spaargeld. Aleja; ergens moet er minder geld naartoe gaan. Ook sparen is een 'prijs', vermits het uitgestelde consumptie is.

Protectionisme zorgt voor dalende productiviteit, waardoor er minder goederen geproduceerd worden. Voor eenzelfde hoeveelheid geld, zijn er dus minder goederen waardoor alle prijzen stijgen. Dit is volledig analoog met een stijging van de nominale geldhoeveelheid.

Maar die dalende productiviteit wordt maar veroorzaakt door het feit dat er minder geld gaat bepaalde vormen van uitgaven, zijnde kapitaalgoederen, consumptie of sparen, niet?

[nun]

Mss ben ik duidelijker als ik het zo stel: Stijgende productiviteit zorgt voor een daling van ALLE prijzen. Analoog zorgt een dalende productiviteit voor een stijging van ALLE prijzen.